പ്രളയം.. 28 #aniprasad #followers 🎫🎫🎫🎫 മഴയായതിനാൽ ലോപ്പസ് നേരത്തെ കടത്ത്‌ വഞ്ചി കടവത്ത്‌ അടുപ്പിച്ച ശേഷം അതിന്റെ കയർ കരയിലടിച്ചിട്ടുള്ള ഇരുമ്പ് കുറ്റിയിൽ കെട്ടി നിർത്തി. മഴയ്ക്കൊപ്പം കാറ്റും ഇരുട്ടും വീണതിനാൽ ഇനി ഒമ്പതു മണിയോടടുപ്പിച്ചു ആരെങ്കിലും കൊടുവത്തൂരേക്ക് പോകാൻ വന്നാലായി.. കാറ്റ് ശക്തമാണെങ്കിൽ വഞ്ചി ഇറക്കാനും ബുദ്ധിമുട്ടാകും. ലോപ്പസ് മഴ നനഞ്ഞുകൊണ്ട് പ്ലാസ്റ്റിക് പടുതകൾ കൊണ്ട് തീർത്ത തന്റെ കൂടാരത്തിലേക്ക് വന്നു കയറിയ ശേഷം പകുതി പൊട്ടിപ്പോയ പ്ലാസ്റ്റിക് കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്ന് ഒരു ബീഡിക്കു തീ ആദ്യത്തെ കവിൾ പുക അകത്തേയ്ക്ക് വലിച്ച ശേഷം അയാൾ പുറത്തേയ്ക്ക് ഊതി കളയുമ്പോഴാണ് വാതിലിന്റെ ഭാഗത്ത്‌ വെളിയിൽ ഒരു നിഴലനങ്ങുന്നത് പോലെ തോന്നിയത്. "അവിടെ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് അയാൾ 'ആരാടാ അത് 'എന്ന് വിളിച്ച് ചോദിച്ചു. മഴ നനയാതിരിയ്ക്കാൻ ആരെങ്കിലും വന്ന് നിന്നതാവും എന്നാണ് ആദ്യം അയാൾകരുതിയത്. പുറത്തു നിന്നും മറുപടിയൊന്നും വരാതായപ്പോൾ ലോപ്പസ് എണീറ്റ് ആരാണെന്ന് നോക്കാൻ ചെല്ലും മുമ്പേ വെളിയിൽ നിന്ന മറ്റൊരു രൂപം ഉള്ളിലേക്ക് കയറി വന്നു. "ആഹാ..⁸ വാസുവാരുന്നോടാ ഇത്.. ഞാൻ ചോദിച്ചത് നീ കെട്ടില്ലാരുന്നോടാ വാസുവേ.. ആരാണ്ടും പിടിച്ചു പറിക്കാരാണെന്ന് കരുതി ഞാനിപ്പോ എടുത്ത്‌ പെരുമാറിയേനെ യല്ലോടാ ഉവ്വേ..." അകത്തെ മെഴുകുതിരി വെട്ടത്തിൽ ലോപ്പസിന് ആളേ പിടികിട്ടി. ഇടയ്ക്കിടെ വീശുന്ന കാറ്റിൽ മെഴുകുതിരി നാളം ആടിയുലഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. "നീയെന്താടാ വാസുവേ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്.. ഈ രാത്രി നേരത്ത്‌ നീ എവിടെ പോയിട്ട് വരുവാ." വാസുക്കൂട്ടനിൽ നിന്നും പ്രതികരണം ഏതും ഉണ്ടാകാതിരുന്നപ്പോൾ ലോപ്പസ് വീണ്ടും തിരക്കി. വാസുക്കുട്ടൻ പെട്ടന്ന് പുറത്തേയ്ക്ക് തലയിട്ട് അകത്തേയ്ക്ക് കേറിപ്പോരെ ആശാനെ എന്ന് പറഞ്ഞു. മഴ നനയാതിരിയ്ക്കാൻ തലയിൽ കെട്ടിയിരുന്ന തോർത്തഴിച്ചെടുത്ത്‌കുടഞ്ഞു കൊണ്ട് എസ്തപ്പാൻ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി ചെന്നു.. "ഓ.. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെയാണോടാ വാസുവേ നീയിപ്പോൾ. അതാണോ നിന്നെ ഇങ്ങോട്ടൊന്നും കാണാത്തത്." ലോപ്പസ് ചെന്ന് വീണ്ടും താൻ ഇരുന്നയിടത്തേയ്ക്ക് തന്നെ ഇരുന്നു. "വിശേഷമൊക്കെ പിന്നെപ്പറയാം ലോപ്പസേട്ടാ.. ലോപ്പസേട്ടൻ ഗ്ലാസ് ഇരിപ്പുണ്ടെങ്കിൽ രണ്ടെണ്ണം ഇങ്ങോട്ട് എടുത്തേ പോലും.." "മരുന്നുണ്ടോടാ നിങ്ങടെ കയ്യിൽ... വെള്ളം വേണ്ടേ.." ലോപ്പസ് സന്തോഷത്തോടെ ഒരടുക്ക് ഡിസ്പോസിബിൾ ഗ്ലാസും, ഒരു കുപ്പി വെള്ളവും എടുത്ത്‌ അവർക്ക് മുമ്പിലേക്ക് വച്ചു. വാസുക്കുട്ടൻ അരയിൽ നിന്നൊരു കുപ്പിയെടുത്ത്‌ തുറന്ന് അതിൽ നിന്നും രണ്ട് ഗ്ലാസുകളിലേക്ക് നല്ല ആമയിറച്ചി ഇട്ട് വാറ്റിയ ചാരായം പകർന്നു വച്ചു. "എന്റെ പോന്നോ.. ഇതൊന്ന് കണി കണ്ടിട്ട് നാളെത്രയാകുന്നെന്നറിയോ.. ബിവറേജിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന കട്ടൻ ചായയുടെ കടുപ്പമില്ലാത്ത വെള്ളം കുടിച്ചു കുടിച്ചു നാക്കിന്റെ തൊലി പോലും പോയി... നിറച്ചൊഴിയ്ക്കേടാ വാസുക്കുട്ടാ.." വാറ്റ് ചാരായത്തിന്റെ മണം ആസ്വദിച്ചപ്പോൾ തന്നെ ലോപ്പസിന്റെ നാവിൽ വെള്ളമൂറി. "അടിച്ചു കോൺ തെറ്റി പോവല്ലേ ലോപ്പസേട്ടാ.. ഞങ്ങളെ അക്കര കടത്തി വിടാനുള്ളതാ.." വിറയ്ക്കുന്ന കൈ കൊണ്ട് ലോപ്പസ് ഗ്ലാസ് എടുത്ത്‌ ആർത്തിയോടെ മോന്തുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ വാസുക്കുട്ടൻ പറഞ്ഞു. "എന്റമ്മോ.. സൂപ്പർ.. ഒഴിയ്ക്കെടാ വാസൂ ഒന്നൂടെ.." അയാൾ ചിരി തുടച്ചു കൊണ്ട് ഗ്ലാസ് വീണ്ടും അവർക്ക് നേരെ നീട്ടി. "വാസുവേ.. മതിയെടാ. അത് തന്നെ കേറി പിടിയ്ക്കും.. പിന്നെ നമുക്ക് അക്കരയ്ക്ക് പോകാൻ പറ്റത്തില്ല.." എസ്തപ്പാൻ വാസുക്കുട്ടനെ വിലക്കി.. "എന്റെ ആശാനേ.. ഇത് ആള് ലോപ്പസാ.. ലോപ്പസ് കള്ള് കുടിയ്ക്കും, പക്‌ഷേ ലോപ്പസിനെ കള്ള് കുടിയ്ക്കത്തില്ല.. ഒന്നല്ല ഇതുപോലെ പത്തെണ്ണം അടിച്ചാലും ലോപ്പസു നല്ല പയറ് പയറ് പോലെ നിൽക്കും.. കടത്തിറക്കാൻ ലോപ്പസിനെ കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളെ രണ്ടെണ്ണത്തിനെയും തോളിലിരുത്തി കല്ലാർ നീന്തിക്കടന്നു ലോപ്പസ് അക്കരെ എത്തിച്ചിരിയ്ക്കും. പോരെ.." ലോപ്പസിന് ആ വാറ്റ് ചാരായം നിറച്ച കുപ്പി അതേ പോലെ തന്റെ കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. എസ്തപ്പാന്റെ കയ്യിലിരിയ്ക്കുന്ന കവറിലേക്കായി ലോപ്പസിന്റെ കണ്ണുകൾ. "ഇതിന്റുള്ളിൽ നിറയെ വാറ്റാണോ ആശാനേ.." അയാൾ കൊതിയോടെ തിരക്കി. എസ്തപ്പാൻ കുനിഞ്ഞ് വാസുക്കുട്ടന്റെ കയ്യിലിരുന്ന കുപ്പി വാങ്ങി ലോപ്പസിനെ ഏൽപ്പിച്ചു. "വച്ചോ.ഇപ്പൊ അടിയ്ക്കണ്ട. താൻ ഞങ്ങളെ ആദ്യം ഒന്ന് അക്കരെയെത്തിയ്ക്ക്. അതിന് ശേഷം വന്നിരുന്നു കുടിയ്ക്കുവോ, കുളിയ്ക്കുവോ എന്ത് വേണേൽ ആയ്ക്കോ.." ലോപ്പസ് ഒറ്റ പിടുത്തതിന് പകുതിയോളം നിറഞ്ഞ വാറ്റ് ചാരായക്കുപ്പി തന്റെ കൈക്കലാക്കി.. അതിന് ശേഷം എണീറ്റ്'വള്ളത്തിലോട്ട്കയറാൻ'പറഞ്ഞു. "മഴ കൂടുന്നതല്ലാതെ കുറയുന്നില്ലല്ലോ ആശാനേ..നമ്മള് കൊടുവത്തൂർ ചെല്ലുമ്പോ അവിടെ കറന്റും കാണില്ല.. മാനത്ത്‌ മഴ കണ്ടാലുടൻ പോകുന്ന കറണ്ടാ അവിടുത്തെത്" "സാരമില്ലെടാ വാസുവേ.. പോകുന്നെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ പോകാൻ നോക്ക്. ഇനിയും ഇരുട്ടിയാ വള്ളം ഇറക്കാൻ പാടാ.." ലോപ്പസിന് രണ്ടെണ്ണത്തിനെയും മറുകര എത്തിച്ചിട്ട് വേണം മടങ്ങി വന്ന് ഒന്ന് ആഘോഷിയ്ക്കാൻ. വാസുക്കുട്ടനും എസ്തപ്പാനും വള്ളത്തിൽ കയറിയപ്പോൾ ലോപ്പസ് വള്ളത്തിന്റെകെട്ടഴിച്ചു വിട്ടു. കാറ്റുണ്ടായതിനാൽ വള്ളം നിയന്ത്രിയ്ക്കാൻ ലോപ്പസ് നന്നേ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. "അവിടാരോ വള്ളം വരുന്നത് കാത്ത്‌ നിൽപ്പുണ്ടല്ലോ..." കല്ലാറിന് മദ്ധ്യേ വള്ളം എത്തിയപ്പോൾ കൊടുവത്തൂർ കടവിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട്വാസുക്കുട്ടൻ പറഞ്ഞു. കടവിൽ ഒരു മനുഷ്യരൂപം നിൽക്കുന്നത് മറ്റുള്ളവർക്കും കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. ആരെങ്കിലും പുല്ലാമലയ്ക്ക് പോകാൻ വന്നു നിൽക്കുന്നതാവും എന്നാണ് അവർ കരുതിയത്. എന്നാൽ അവരുടെ വള്ളം അടുത്തപ്പോൾ കടവിൽ ആരെയും കാണാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. "പുല്ലാമലയ്ക്ക് പോകാൻ വന്നു നിന്നതല്ലായിരുന്നോ അവൻ.. ആ.. എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോട്ടെ.. എന്റെ ജോലി ഭാരം കുറയുമല്ലോ." തന്നത്താൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ലോപ്പസ് അവർക്കിറങ്ങാനായി വള്ളം കുത്തി നിർത്തി.. വാസുക്കുട്ടനും,എസ്തപ്പാനും വെള്ളത്തിലേക്ക് ചാടിയിറങ്ങിയ ശേഷം കരയിലേക്ക് നടന്നു കയറി. "എന്നാൽ വിട്ടോ ആശാനേ. നാളെ കാണാം.." വാസുക്കുട്ടൻ കയ്യുയർത്തി കാണിച്ചത് ഇരുട്ടിൽ ലോപ്പസിന് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. "ഞാമ്പറഞ്ഞില്ലേ കറന്റ് കാണില്ലെന്ന്.. ഈ നശിച്ച നാട്ടിലേ ഉള്ളൂ ഇങ്ങനൊരു അപരാധം.. മഴയങ്ങോട്ട് തുടങ്ങിയാൽ മതി കാറ്റും അകമ്പടിയ്ക്കെത്തിയ്ക്കോളും." ചെമ്പൻ മലയെ തഴുകി വരുന്ന കാറ്റിൽ വൃക്ഷ ശിഖരങ്ങളൊക്കെ ആടിയുലഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. മഴയേറ്റ് രണ്ട് പേരും നനഞ്ഞു കുതിർന്ന് പോയിരുന്നു. അവരുടെ വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം ശരീരത്തോട് ഒട്ടി ചേർന്നിട്ടുള്ളതിനാൽ നടക്കാനും നന്നേ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. "വള്ളത്തിൽ ഇരിയ്ക്കുമ്പോ ഇത്രയും ഇരുട്ട് തോന്നില്ലായിരുന്നു. അല്ലേ ആശാനേ.. ഇവിടെങ്ങാനും വീടുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു ടോർച്ചോ കോപ്പോ വാങ്ങിച്ചിട്ട് പോകാമായിരുന്നു.. ഗോപിയാശാന്റെ ചായക്കട എത്തണമെങ്കിൽ തന്നെ ഇത്തിരി ദൂരം നടക്കണം.." മുമ്പേ നടന്ന വാസുക്കുട്ടൻ പിന്നിൽ എസ്തപ്പാന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ എസ്തപ്പാന് പിന്നിൽ ഒരാൾ രൂപം നിൽക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.. വാസുക്കുട്ടന് പെട്ടന്ന് ഒരാപാത്ശങ്ക തോന്നി. അവൻ 'ആശാനേ.'എന്ന് വിളിച്ചലാറിയതും വാസുക്കുട്ടന്റെ കഴുത്തിൽ ഒരു തോർത്ത്‌ വന്നു ചുറ്റി. എസ്തപ്പാൻ അവിടെ നിന്ന് തിരിയും മുമ്പേ ഏതോ ഇരുമ്പ് ലോഹം കൊണ്ടുള്ള അടി അവന്റെ പുറത്ത് വീണു. പ്രതീക്ഷിയ്ക്കാത്ത ആക്രമണമായിരുന്നതിനാൽ എസ്തപ്പാൻ നിലത്തേയ്ക്ക് വീണു പോയി. അവന്റെ കയ്യിലിരുന്ന കവറിൽ നിന്ന് തെറിച്ചു വീണ കുപ്പികൾ പൊട്ടി ചാരായവും മഴവെള്ളവും അവിടെമ്പാടും പരന്നൊഴുകി. എസ്തപ്പാൻ നൊടിയിടയിൽ ചാടി എണീറ്റു. തന്റെ തലയ്ക്ക് നേരെ ചീറിവന്നൊരു ആയുധം അവൻ കൈകൊണ്ട് തട്ടി കളഞ്ഞു. ചുറ്റിനും ഒരുപാട് ആൾക്കാരുണ്ടെന്ന് മനസിലായതോടെ അവൻ ആദ്യം ഒരു രക്ഷാവാതിൽ നോക്കി. പക്‌ഷേ ശത്രുക്കൾ അവനെ വളഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എസ്തപ്പാൻ നിലത്ത്‌ കാൽ കുത്തി ഒന്ന് വട്ടം കറങ്ങിയപ്പോൾ രണ്ടോ മൂന്നോ പേർ പിന്നിലേക്ക് തെറിച്ചു വീണു.. എന്നാൽ അതിനിരട്ടി പേർ തന്നെ ചുറ്റി നിൽപ്പുണ്ടെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അവൻ മുമ്പിൽ നിന്ന ഒരാളേ ശിരസ്സുകൊണ്ട് പിന്നിലേക്ക് ഇടിച്ചു തെറിപ്പിച്ചു. അക്ഷണം അവന്റെ പുറത്ത് വീണ്ടും അടി പൊട്ടി. തന്നെ അടിച്ചിടാൻ ആയുധം ഓങ്ങുന്ന ആളേ വട്ടം പിടിച്ചു എസ്തപ്പാൻ മറ്റൊരാൾക്ക് നേരെ എറിഞ്ഞു. കുത്തിയൊഴുകുന്ന മഴവെള്ളത്തിലേക്ക് അവർ രണ്ട് പേരും വീണപ്പോൾ എസ്തപ്പാൻ വെട്ടി തിരിഞ്ഞു. ഇരുട്ടിൽ ഒരു സ്റ്റീലിന്റെ വായ് തിളക്കം .അവൻ കണ്ടു. അതിന്റെ ലക്ഷ്യം താനാണെന്ന് തോന്നിയതും എസ്തപ്പാൻ ഒന്ന് കുനിഞ്ഞു. ലക്ഷ്യം തെറ്റിയെങ്കിലും കത്തി വന്നു തറച്ചു നിന്നത് അവന്റെ ഇടത്തെ കയ്യുടെ മുട്ടിന് മുകളിലെ മാംസ പേശിയിലാണ്. നൊടിയിടയിൽ അവൻ കത്തി വലിച്ചൂരിയെടുത്ത്‌ തന്റെ മുമ്പിൽ നിന്നവന് നേർക്കെറിഞ്ഞു. ഇരുട്ടിൽ നിന്നൊരു നിലവിളി പകുതി വച്ചു മുറിഞ്ഞ് പോയി. മഴവെള്ളത്തിലേക്ക് വീണു പോയവർ ഒന്നൊന്നായി എണീറ്റ് വരുന്നത് അവന് മനസിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.. കുത്തേറ്റു പുളഞ്ഞ വേദനയൊന്നും അവൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. എസ്തപ്പാൻ അവിടെ നിന്നുകൊണ്ട് വാസുക്കുട്ടനെ നോക്കി. അവിടെങ്ങും വാസുക്കുട്ടന്റെപൊടി പോലും കാണാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. തനിയ്ക്ക് പിന്നിൽ ആളില്ലെന്നു മനസിലായതോടെ എസ്തപ്പാൻ പിന്നിലേക്ക് നടന്നു. എന്നാൽ ഒന്നോ രണ്ടോ ചുവടു നടക്കും മുൻപേ എസ്തപ്പാന്റെ കാലിൽ ഇരുമ്പ് വടികൊണ്ടുള്ള അടി വീണു കഴിഞ്ഞു. നില തെറ്റി എസ്തപ്പാൻ പിന്നിലേക്ക് മറിഞ്ഞു. "മായിൻ കുട്ടീ.. അവൻ വീണെടാ.." എസ്തപ്പാനെ അടിച്ചിട്ടവൻ ഉന്മാദം പിടിച്ചത് പോലെ അലറി. "ഞാനവനെകൊല്ലാൻ പോവാ.." നിലത്തുവീണു കിടന്ന എസ്തപ്പാന്റെ ശിരസ്സ് ലക്ഷ്യമാക്കി അവൻ വീണ്ടും ഇരുമ്പ് വടിയ്ക്ക് അടിയ്ക്കാൻ ആയുമ്പോൾ എസ്തപ്പാൻഇടത്തേ കാൽ കൊണ്ട് അവന്റെ അടിവയറ്റിന് താഴെ ഒരൊറ്റ ചവിട്ട് ചവിട്ടി. "അഹ്."എന്നൊരു ശബ്ദവും ഇരുമ്പ് വടി നിലത്ത്‌ വീഴുന്ന ഒച്ചയും കേട്ടു.പിന്നെ എസ്തപ്പാനെഅടിയ്ക്കാൻ നിന്നവൻ മുട്ട് കുത്തി നിലത്തേയ്ക്ക് ഇരുന്ന ശേഷം റോഡിലൂടെ ഒഴുകുന്ന മഴവെള്ളത്തിലേക്ക് ചെരിഞ്ഞു വീണു. എസ്തപ്പാൻ ഇരു കൈകളും പിന്നിലേക്ക് കുത്തി നിലത്തുകൂടെ പിന്നോട്ട് ഇഴഞ്ഞു. കല്ലാറിന് സമാന്തരമായി പോകുന്ന തകർന്ന പാതയായിരുന്നു അത്.. അവിടെയെങ്ങും അധികം വീടുകളോ, വഴിയിലൂടെ അധികം യാത്രക്കാരോ ഇല്ലാത്തതിനാൽ റോഡ് മുഴുവൻ മഴവെള്ളം നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കുഴികളാണ്. ഇരുട്ടിൽ ഹെഡ് ലൈറ്റുകൾ തെളിയുന്ന കാഴ്ച അവിടെ ഒരു കുഴിയിലേക്ക് വീണു കിടന്ന് കൊണ്ട് എസ്തപ്പാൻ കണ്ടു. താൻ ഒന്ന് ചലിയ്ക്കുകയോ, തന്റെ ശിരസ്സ് ഒരൽപ്പം ഉയർന്നു പോവുകയോ ചെയ്‌താൽ ആ നിമിഷം താൻ കൊല്ലപ്പെടുമെന്ന് അവനറിയാമായിരുന്നു. അവരിൽ ഒന്ന് രണ്ട് പേർതാൻ ചവിട്ടി ഇട്ടവന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്ന് ആ പട്ടി എവിടേയ്ക്ക് പോയെന്ന് തിരക്കുന്നു. തറയിൽ വീണു കിടന്നവൻ അടിവയറ്റിൽ പൊത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ടു ലക്ഷ്യമില്ലാതെ ഒരു കൈ എവിടേയ്‌ക്കോ ചൂണ്ടുന്നു. അവരിൽ നിന്നും രണ്ടോമൂന്നോ പേർ കല്ലാറിന് നേർക്ക് ഓടുന്നു. "ആറ്റിൽ അവൻ ചാടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ആ തെണ്ടി രക്ഷപ്പെട്ടു പോകും.. ഇതിനേക്കാൾ വലിയ കുത്തൊഴുക്കിൽ ഈ ആറു നീന്തിക്കടന്നു വന്നവനാ അവൻ..." അവന്മാർ അവിടെ നിന്നും തിരിഞ്ഞു വരാതിരിയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു കൊണ്ട് എസ്തപ്പാൻ നിലം പറ്റി കിടന്ന് മുന്നോട്ട് ഇഴഞ്ഞു.. ഇടയ്ക്ക് പ്രകാശത്തിന്റെ ഒരല തനിയ്ക്ക് മീതെ കടന്നു പോയിട്ട് തിരിഞ്ഞു വന്നു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവരുടെ കണ്ണിൽ താൻ പെട്ടു കഴിഞ്ഞു എന്ന് അവനുറപ്പായി. എസ്തപ്പാൻ എണീറ്റ് നിന്ന് ഇടതുകയ്യിൽ പിടിച്ചു. ചോര ഒഴുകി പടർന്നു അവന്റെ ഇടതുകൈ താഴേയ്ക്ക് തൂങ്ങി കിടക്കുകയായിരുന്നു. അടിയേറ്റ വലതുകാലിന്റെ വേദന മറന്ന് എസ്തപ്പാൻ മുമ്പോട്ട് കുതിച്ചു. ഇടതു വശത്ത്‌ കല്ലാറിന്റെ ഇരമ്പം മഴയെക്കാൾ ഉച്ചത്തിൽ അവന് കേൾക്കാമായിരുന്നു. മൂന്നോ നാലോ പേർ തനിയ്ക്ക് പിന്നാലെയുണ്ട്. അവർ കയ്യെത്തും ദൂരത്ത്‌ എത്തിക്കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ തനിയ്ക്ക് ജീവിതമില്ല.. ഒരു രക്ഷയ്ക്കായി അവൻ ചുറ്റിനും നോക്കി. റോഡിൽ നിന്ന് ഒരാൾ പൊക്കത്തിൽ ഒരു വീട് അവന് കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.അതിന്റെ തിണ്ണയിൽ ഒരു മെഴുകുതിരിയോ, മണ്ണെണ്ണ വിളക്കോ കത്തുന്നുണ്ട്. എസ്തപ്പാൻ റോഡിലേക്ക് തൂങ്ങി കിടന്ന ഏതോ വള്ളിച്ചെടിയിൽ പിടിച്ചു മുകളിലേക്ക് ഊർന്നു കയറി മുറ്റത്തേയ്ക്ക് വീണു. വീടിന്റെ പിൻ വശത്ത് നിന്നും തട്ടോ മുട്ടോ ഒക്കെ കേൾക്കുന്നുണ്ട്.. തന്റെ പിന്നാലേ വന്ന വെളിച്ചം താൻ നിന്ന റോഡിലെത്തി നിൽക്കുന്നത് എസ്തപ്പാന് അവിടെ നിന്നാൽ കാണാമായിരുന്നു. റോഡിൽ നിന്നവർ നാല് പാടും വെളിച്ചം വീശി നോക്കി. "ഇവിടെ വരെ വന്നിട്ടുണ്ട് അവൻ.ഇവിടുന്ന് എങ്ങോട്ട് പോയെന്ന് നോക്കിയാൽ മതി.." അതിനിടയിൽ ആരോ കയ്യാലയിലെ പുൽ ചെടികൾ ചാഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് കണ്ട് പിടിച്ചു. "ദാ.. ഇവിടെ പിടിച്ചു അവൻ മുകളിലേക്ക് കയറിയിട്ടുണ്ട്... മുകളിൽ ജോസപ്പേട്ടന്റെ വീടാ.. അതിന്റെ പരിസരത്ത്‌ എവിടെങ്കിലും അവനുണ്ടാകും..'' നാലുപേർ ഒറ്റ നിമിഷം കളയാതെ വീട്ടുമുറ്റത്തേയ്ക്ക് ഓടി ചെന്ന ശേഷം അവിടെ നിന്ന് ഹെഡ് ലൈറ്റ് തെളിച്ചു നാല് പാടും നോക്കി... "ആരാ അത്..." റെയ്ച്ചൽ മുൻവശത്തെ വാതിലിനരികിലേക്ക് വന്നു നിന്ന് പുറത്ത് നിൽക്കുന്നവരോട് ചോദിച്ചു "ഞങ്ങളൊരു കള്ളനെ ഒടിച്ചും കൊണ്ട് വരുവാ.. ഇവിടെ വീടിനു താഴെ വരെ അയാൾ വന്നിട്ടുണ്ട്. അവിടുന്ന് ഈ മുറ്റത്തേക്കാ കയറിയത്. പിന്നീട് കാണാനില്ല.." റോബിച്ചൻ അവരോട് പറഞ്ഞു. "കള്ളനോ.. ഹെന്റീശോയെ... ഇങ്ങോട്ടാണോടാ വന്നത്.. ഉറപ്പാണോ.." റെയ്ച്ചൽ നെഞ്ചത്ത്‌ കൈ വച്ചു. അവർ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് മാറാതെ വാതിലടഞ്ഞു നിൽക്കുകയായിരുന്നു. "അമ്മച്ചിയേ.. ചിലപ്പോൾ അവൻ ഈ പരിസരത്തെങ്ങാനും കണ്ടെന്നിരിയ്ക്കും. നിങ്ങൾ വാതിലടച്ചോ. ഞങ്ങൾ ഇവിടൊന്നു തിരയാൻ പോവാ.." അവിടെ ഇരുന്ന മണ്ണെണ്ണ വിളക്ക് എടുത്ത്‌ റെയ്ച്ചലിനെ ഏൽപ്പിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് ബെന്നിച്ചൻ വിളക്കിനടുത്ത്‌ രണ്ടോ മൂന്നോ ചോരത്തുള്ളികൾ ചിതറി കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്.. (തുടരും) രചന :: അനി പ്രസാദ് #💞 പ്രണയകഥകൾ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #📔 കഥ #📖 കുട്ടി കഥകൾ #📙 നോവൽ