പേരിനൊരു താലി💫❣️ ഉടുത്തിരിക്കുന്ന പാവാട ഒതുക്കി പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഭദ്ര തൊടിയിലൂടെ നടന്നു... വലിയ പിടിയുള്ള കുടയാണ്... കയ്യിൽ ഒതുങ്ങുന്നില്ല... ഒരു വിധം കഷ്ടപ്പെട്ട് നടന്നവൾ കുളത്തിനരികിൽ എത്തി... "ആദിയേട്ടാ...." മഴയുടെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദത്തിൽ തന്റെ സ്വരമവൻ കേട്ടുകാണില്ലെന്ന് തോന്നിയവൾക്ക്.. എന്നിട്ടും കയറി ചെല്ലാൻ മടിച്ചു... ചിലപ്പോൾ കുളിക്കുകയാണെങ്കിലോ... അല്ലെങ്കിൽ അന്ന് താൻ നിന്നത് പോലെയെങ്ങാനും വേഷം മാറുകയാണെങ്കിലോ... അവൾ ചാരിയിട്ടിരിക്കുന്ന വാതിലിൽ തട്ടി...വാതിൽ പതിയെ തുറന്നപ്പോൾ ആദിയുണ്ട് മഴ നനയാത്ത വിധം കുളപടവിൽ ഇരുന്ന് സിഗരറ്റ് പുകയ്ക്കുന്നു.... കുളത്തിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്നവൻ ശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി... ഇങ്ങേർക്ക് ഇതു തന്നെ പണി...? മനസിലോർത്തുകൊണ്ട് അവൾ കുട ചുരുക്കി അകത്ത് കയറി... "നീയെന്താ ഇവിടെ..?" അവൻ കയ്യിലിരുന്ന സിഗരറ്റ് നിലത്തിട്ട് ചവിട്ടിയമർത്തി കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു വന്നു... "ഞാൻ... കുട കൊണ്ട് വന്നതാ..." അവൾ കയ്യിലിരുന്ന കുട അവന് നീട്ടി... "ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞോ കുട കൊണ്ട് വരാൻ...?" അവന്റെ മുഖം തീർത്തും ഗൗരവത്തിലായി... "മഴ പെയ്യുമ്പോൾ കുട കൊണ്ട് വരാൻ ആരെങ്കിലും പറയണോ...? കുടയില്ലാത്തത് കൊണ്ടല്ലേ ഇവിടെ തന്നെ ഇരുന്നത്...?" സ്വാഭാവികമായി തന്നെയവൾ ചോദിക്കുമ്പോൾ ആദി രൂക്ഷമായൊന്ന് നോക്കി... "എങ്കിൽ അതിവിടെ വെച്ചിട്ട് പൊയ്ക്കോ..." അവൻ അലസമായി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്നു... "അയ്യോ... അത് പറ്റില്ല... ആകെയൊരു കുടയെ ഉള്ളൂ..." അവന് ദേഷ്യം വന്നു... അരമതിലിൽ വെച്ചിരുന്ന മുണ്ടും തോർത്തും എടുത്തവൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു... അവൻ നിലത്തിട്ട് ചവിട്ടിയ സിഗരറ്റ് കുറ്റി പെറുക്കിയെടുത്തുകൊണ്ട് ഭദ്ര പുറകെ ചെന്നു.. "ഇനി കുട നിവർത്താൻ പ്രത്യേകം പറയണോ..?" ആദിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടവൾ കയ്യിലെ സിഗരറ്റ് കുറ്റി അകലേക്ക്‌ എറിഞ്ഞുകൊണ്ട് കുട നിവർത്തി... ആദി അതിനകത്തേക്ക് കയറി നിന്നതും ഭദ്രയുടെ ഉള്ളിലൊരു കുളിർമഴ പെയ്തു തുടങ്ങി... അവളെക്കാൾ ഉയരമുള്ളത് കൊണ്ട് അവന് കുടയിൽ ഒതുങ്ങി നടക്കാൻ പ്രയാസമുണ്ടായിരുന്നു... "കുടയിങ്ങു താ...." അവൻ കുട വാങ്ങി പിടിച്ച് നടന്നതും ഭദ്ര നനഞ്ഞു തുടങ്ങി... "യ്യോ... ഞാൻ നനയുന്നു..." ആത്മഗതം ഉച്ചത്തിൽ ആയതുകൊണ്ട് അവൻ വ്യക്തമായി കേട്ടു... അവളുടെ ദേഹം നനയാത്ത വിധം കുട പിടിച്ച് കൊടുത്തവൻ തിടുക്കത്തിൽ നടന്നു... "നിന്നോട് കുളത്തിൽ കുളിക്കരുതെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ...??" ഗൗരവത്തോടെയുള്ള ചോദ്യം കേട്ടവൾ അവനെയൊന്ന് നോക്കി... "ഞാൻ പിന്നെയവിടെ കുളിച്ചില്ലല്ലോ...!?" "പിന്നെയാരാ സിഗരറ്റെല്ലാം എടുത്തു കളഞ്ഞത്...?" "അത് ഞാനാ... അവിടെയിട്ടാൽ വേറെയാരെങ്കിലും കണ്ടാലോന്ന് കരുതിയാ..ഞാൻ..." മ്മ്ഹ്ഹ്... താല്പര്യമില്ലാത്ത മട്ടിലൊന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് അവൻ നടത്തതിന് വേഗത കൂട്ടി... "ഇങ്ങനെ പുകച്ചു കൂട്ടുന്നത് ആരോഗ്യത്തിനു കേടാ... പറഞ്ഞില്ലാന്നു വേണ്ട..." പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഭദ്രക്ക് സ്വബോധം വന്നത്... പെട്ടല്ലോ ഭഗവാനെ... അവൾ അവനെ നോക്കാതെ തന്നെ മുഖം കുനിച്ചു നടന്നു... "നീയെന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോ...?" ആദി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ  ചോദിച്ചു... "ഏയ്... തോന്നിയതാകും..." "നിനക്ക് കുറച്ച് വട്ടുണ്ടല്ലേ...?" അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടവൾ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിപ്പോയി...അവൻ തീർത്തും അലസമായവളെ നോക്കി... കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ ഉടക്കും മുൻപേ അവൻ നോട്ടം മാറ്റി...എന്നാൽ ഭദ്രയാ നിമിഷത്തിന് വേണ്ടി കൊതിച്ചിരുന്നുവെന്നതാണ് സത്യം... മഴ ശമിച്ചു തുടങ്ങിയെങ്കിലും പൂർണ്ണമായി നിലച്ചിട്ടില്ല...വടക്കേപുറത്ത് എത്തിയതും അവൾ അങ്ങോട്ട് കൈ ചൂണ്ടി... "ഞാൻ ഓടിക്കോളാം... കുടയും കൊണ്ട് അപ്പുറത്തേക്ക് പൊയ്ക്കോ..." തലയിൽ കൈവെച്ചു മറച്ചവൾ ഓടാൻ ഭാവിച്ചതും അവന്റെ കരുത്തുറ്റ കൈകൾ ആ മിനുസമാർന്ന കൈത്തണ്ടയിൽ പിടുത്തമിട്ടു... ഭദ്രയൊരു ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി... "സീതമ്മായി തന്നെ വയ്യാതിരിക്കാ... ഇനി നീയും കൂടി പനിച്ചു കിടന്നിട്ട് വേണം ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് പണിയുണ്ടാക്കാൻ..." അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവനവളെ വടക്കേ ഉമ്മറത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി വിടുമ്പോൾ ഭദ്രയാകെ വല്ലാതായി... "ഞാൻ കരുതി മഴ നനയാതിരിക്കാനുള്ള കരുതൽ ആണെന്ന്... ഞാനും കൂടി കിടപ്പിൽ ആയാൽ കാവുമ്പാട്ടെ അടുപ്പ് പുകയില്ലല്ലോ...വക്കീല് അവിടം വരെയൊക്കെ ചിന്തിച്ചു..." ഭദ്ര പിറുപിറുത്തു.. "എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടെങ്കിൽ മുഖത്ത് നോക്കി പറയെടി..!" ആദിയുടെ സ്വരം കേട്ടവൾ നാക്ക് കടിച്ചു.. "നിക്കൊന്നും പറയാനില്ല... ഞാൻ നാമം ജപിക്കായിരുന്നു..." അവളുടെ മറുപടി കേട്ടവൻ ചെറഞ്ഞൊന്ന് നോക്കി... "ഭഗവാനെ... ആദീശ്വരാ കാത്തോളണേ...!" നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ തിടുക്കത്തിൽ അടുക്കളയിലേക്ക് കയറി പോയതും ആദി മുഖം കടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അപ്പുറത്തേക്ക് നടന്നു.... 💫💫💫💫💫 പുസ്തകത്തിന്റെ താള് മറിക്കുന്ന വേഗത്തിലാണ് ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു പോകുന്നത്... ആദിയുടെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്ന് അനുകൂലമായ മാറ്റങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ സീതക്ക് വല്ലാത്ത മനപ്രയാസമുണ്ട്... ആദിയുടെ വിവാഹത്തെ കുറിച്ച് മറ്റെന്തൊക്കെയോ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നുണ്ട് അകത്തുള്ളവർ.. ഭദ്ര അറിഞ്ഞിട്ടില്ല... സീതക്കും കാര്യമായൊന്നും അറിയില്ല...എങ്കിലും തന്റെ മോളെ ഒഴിവാക്കിയിട്ട് മറ്റൊരുത്തിയെ ആ സ്ഥാനത്തു കൊണ്ട് വരുന്നതിനെകുറിച്ച് ആലോചിക്കാൻ പോലും വയ്യ... അവന്റെയുള്ളിൽ ഭദ്രക്കൊരു സ്ഥാനം നേടിക്കൊടുക്കണം എന്ന് മാത്രം ആ അമ്മമനസ് വ്യാമോഹിച്ചു... "ആണൊരുത്തന്റെ ഉള്ളിൽ കയറി പറ്റാൻ പെണ്ണിനൊരു മിടുക്ക് വേണം... അന്യനൊന്നും അല്ലല്ലോ...കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടിയവനല്ലേ... അവന്റെ കാര്യങ്ങൾ അന്വേഷിക്കാനും നോക്കാനും നിന്നെക്കാൾ അധികാരമുള്ളവരാരും ഇപ്പൊ ഈ തറവാട്ടിൽ ഇല്ല... അവകാശവും സ്ഥാനവുമൊക്കെ തരേണ്ടവര് തന്നില്ലെങ്കിൽ പിടിച്ചു വാങ്ങാൻ അറിയണം...ദാ ഈ ചായ കൊണ്ടു പോയി ആദികുഞ്ഞിന് കൊടുക്ക്..." രാവിലെ ചായകപ്പെടുത്തു ഭദ്രക്ക് നീട്ടിയിട്ട് സീത പറയുമ്പോൾ അവൾ മിഴിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്... "എന്റെ പൊക കണ്ടേ അടങ്ങു... അല്ലെ അമ്മേ...?" ദയനീയമായ സ്വരത്തിൽ അവൾ ചോദിക്കുമ്പോൾ സീത തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി... "നീയങ്ങോട്ട് ചെല്ല് കുട്ടി... ഇന്ന് ഞായറാഴ്ചയല്ലേ... അവൻ മുറിയിൽ കാണും..മിണ്ടാനും പറയാനും നിൽക്കണ്ട... കൊടുത്തിട്ട് വേഗമിങ്ങ് പോര്..." അവരുടെ നിർബന്ധം സഹിക്കവയ്യാതെ അവൾ ചായകപ്പുമായി പതിയെ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു... ആരുമില്ലെന്ന് കണ്ട് തിടുക്കത്തിൽ മുകളിലേക്ക് കയറി പോയി... ആദിയുടെ മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നിട്ടില്ല... അവൾ നിന്ന് പരുങ്ങി... "തട്ടണോ... ന്നെ വഴക്ക് പറയോ...? ഒന്നുല്ല ഭദ്രേ... മിണ്ടാതെ ഈ ചായ കൊടുത്തിട്ട് വേഗം ഓടിക്കോ... ചായയല്ലേ... പാഷാണമൊന്നും അല്ലല്ലോ... ഭഗവാനെ...ന്നെ വഴക്കൊന്നും പറയരുതേ..." സ്വയം പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് അവൾ സർവ്വധൈര്യവും സംഭരിച്ച് വാതിലിൽ തട്ടി... ആദി വന്ന് വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ മുന്നിൽ ഒരു കപ്പ് ചായയുമായി ചൂളിപിടിച്ചു നിൽക്കുന്നവളെ കാണെ അവൻ പുരികമുയർത്തി... "മ്മ്??" "ചായ..." വേഗം ചായക്കപ്പ് നീട്ടിയതും അവൻ അത് വാങ്ങി... ഭദ്രയവനെ തെല്ലൊരു ഇഷ്ടത്തോടെ തന്നെ നോക്കുമ്പോഴേക്കും ആദിയാ കപ്പ് നിലത്തേക്കെറിഞ്ഞു...! "അവളുടെയൊരു ചായ...!! കടന്നു പോടീ..." ആദിയുടെ ശബ്ദം അവിടെയാകെ മുഴങ്ങിയതും ഭദ്ര തരിച്ചു നിന്നു.... ഭദ്ര മുകളിലേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ട് പടി കയറി വന്ന ആശ ആ കാഴ്ച കണ്ടതും തിടുക്കത്തിൽ അങ്ങോട്ട് വന്നു... "എന്താ ആദി... എന്തായിത്...??" ആകെ വിളറി നിൽക്കുന്ന ഭദ്രയെയും നിലത്തു വീണു തകർന്ന ചായക്കപ്പിനെയും നോക്കിക്കൊണ്ട് അവർ ആദിയോട് ചോദിച്ചു... "ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാ... ചടങ്ങിനൊരു താലി കെട്ടുമെന്നല്ലാതെ ഇവളെ എന്റെ കണ്മുന്നിൽ കാണരുതെന്ന്... എന്നിട്ടിപ്പോ ചായയും കൊണ്ട് വന്നിരിക്കുന്നു... ഞാൻ പറഞ്ഞോടി നിന്നോട് ചായ വേണമെന്ന്...??" ആദിയാകെ ദേഷ്യത്തിലാണെന്ന് കണ്ടതും ഭദ്ര നിന്ന് വിറച്ചു... "അത്.. സീതമ്മ പറഞ്ഞു... ഇന്ന് അവധിയായത് കൊണ്ട്..." "എനിക്ക് കേൾക്കണ്ട നിന്റെ ന്യായീകരണം...മര്യാദക്ക് കടന്നു പൊക്കോ... ഇനിയെന്റെ മുൻപിൽ കണ്ട് പോയേക്കരുത് നിന്നെ....!!!" അവൻ മുറിയിലേക്ക് കയറി വാതിലടച്ചതും ഭദ്രയുടെ മിഴികൾ നനഞ്ഞു... ആശ അവളെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കി... "സാരമില്ല മോളെ... ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലെ നിന്നോട്... അവന് സാവകാശം കൊടുക്കണമെന്ന്.. അവനായിട്ട് നിന്നെ അംഗീകരിക്കും വരെ നീയൊന്ന് ക്ഷമിക്ക്... തൽക്കാലം നീയവന്റെ കാര്യങ്ങളിലൊന്നും ഇടപെടേണ്ട..." അത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആശ താഴെക്കിറങ്ങി... "ഹ്മ്മ്മ്... അവൻ അംഗീകരിക്കുമെന്ന് കരുതി നീ നോക്കിയിരിക്ക്...എന്റെ മോനാ അവൻ... നിന്നെപ്പോലെ ഒരുത്തിയെ സ്നേഹിക്കണമെങ്കിൽ അവൻ ഇനിയൊരു ജന്മം കൂടി ജനിക്കേണ്ടി വരും...അവന്റെ അവഗണനയും ആട്ടുമെല്ലാം കേട്ട് മടുത്ത് നീ തന്നെ അവനെ വേണ്ടെന്ന് പറയും... പറയിപ്പിക്കും ഞാൻ...!!" ഉള്ളിൽ തെളിഞ്ഞ കുടിലതയോടെ ആശ താഴെക്കിറങ്ങി പോയി... ഭദ്ര പുറത്ത് പോയി മോപ്പും ചൂലുമെല്ലാം എടുത്ത് വരുമ്പോൾ സീത നിസ്സഹായയായ് അവളെ നോക്കി... "ഞാൻ കാരണം എന്റെ മോൾക്ക് വഴക്ക് കേട്ടല്ലേ... അവൻ ഇത്രയും മനുഷ്യപറ്റില്ലാതെ പെരുമാറുമെന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല മോളെ..." സീത വിഷമത്തോടെ തന്നെ പറഞ്ഞു... "അങ്ങനെ പറയല്ലേ അമ്മേ... ആദിയേട്ടൻ എന്നോടുള്ള ഇഷ്ടക്കേട് കൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ... പക്ഷെ മനുഷ്യത്വം ഇല്ലാത്തവനൊന്നുമല്ല... അമ്മയെ ഡോക്ടർ കാണിക്കാൻ അയച്ചതും തിരികെ വരുമ്പോൾ നമ്മളെ കൂട്ടിയിട്ട് വന്നതുമൊക്കെ മറന്നോ...? ഇതിപ്പോ രാവിലെ തന്നെ ന്നെ കണികണ്ടത് കൊണ്ടുള്ള ദേഷ്യമാവാനെ വഴിയുള്ളു..." അത്രയും പറഞ്ഞവൾ മുകളിലേക്ക് കയറി പോകുമ്പോൾ സീത ആശ്ചര്യത്തോടെ നിന്നു... ഭദ്രയുടെ ഉള്ളിൽ ആദിക്ക് ഇത്ര വലിയ സ്ഥാനമുണ്ടെന്നത് അവരെ ശരിക്കും അതിശയിപ്പിച്ചു... ഭദ്ര കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നിട്ടിരിക്കുകയാണ്... ആദിയെങ്ങോട്ടോ പോകാനുള്ള മട്ടിൽ വേഷം മാറി നിൽപ്പുണ്ട്.... "നല്ലൊരു കപ്പായിരുന്നു... പൊട്ടിച്ചു കളഞ്ഞിട്ട് ഒന്നുമറിയാത്ത മട്ടിൽ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ... ഇനിയീ ഭദ്രേടെ കയ്യോണ്ട് ഒരു തുള്ളി വെള്ളം കിട്ടില്ല നോക്കിക്കോ... പക്ഷെ കുറിച്ച് വെച്ചോ വക്കീലേ... ഒരു ചായ തന്നേ ഭദ്രേന്ന് പറയുന്നൊരു ദിവസം വരും... അന്ന് ഞാൻ തരുന്നുണ്ട് കേട്ടോ... ഹ്മ്..." പതിയെ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് തന്നെയവൾ അവിടെ തുടച്ചെടുത്തു കൊണ്ട് പോകുമ്പോൾ ആദി വന്ന് വാതിലടച്ചു.. 💫💫💫💫💫 "ആശേ.. പണിക്കര് പറഞ്ഞതൊക്കെ ഓർമയില്ലേ... ആദിയുടെ വിവാഹം നടത്താൻ ഇനി തടസങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല... എത്രയും വേഗം നല്ലൊരു മുഹൂർത്തം നോക്കി ആ ചടങ്ങ് നടത്താം... പിന്നെ കേമമായിട്ട് തന്നേ വേണം... കാവുമ്പാട്ടെ തറവാട്ടിൽ ഒത്തിരി നാള് കൂടിയിട്ടാ ഒരു കല്യാണം നടക്കാൻ പോകുന്നത്... ഒന്നിനും ഒരു കുറവും വരാൻ പാടില്ല.. പക്ഷെ അതിന് മുൻപ് ആ ഭദ്രയെ അവന്റെ തലയിൽ നിന്നൊന്ന് ഒഴിവാക്കിയെടുക്കണം...." ലക്ഷ്മിയമ്മ പറയുന്നതിനെല്ലാം കാത് കൂർപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ് ആശ... "വരട്ടെ അമ്മേ... അല്പമൊന്ന് ക്ഷമിച്ചാൽ അവളെക്കൊണ്ട് തന്നേ ആ താലി അഴിച്ചു വെപ്പിക്കാൻ പറ്റും... ആദിയായിട്ട് തന്നേ അതിനുള്ള അവസരങ്ങൾ ഒരുക്കുന്നുണ്ട്...മേമ്പൊടിക്ക് എന്താന്ന് വെച്ചാൽ നമുക്കും ചെയ്യാം.... അവന്റെ അവഗണനയും വെറുപ്പും കണ്ട് മടുക്കുമ്പോൾ അവളായിട്ട് തന്നെ ഒഴിഞ്ഞു പോകും.. അതിനിനി അധികം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വരില്ല... " "മ്മ്ഹ്ഹ്... അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ നമ്മളായിട്ട് ഒഴിവാക്കിയെന്നൊരു ശാപം നമ്മുടെ മോന്റെ തലയിൽ വീഴില്ല അല്ലെ... നിന്റെ ബുദ്ധി ഞാൻ സമ്മതിച്ചു... ഞാൻ എന്തായാലും കേശവനെ വിളിച്ചിങ്ങോട്ട് വരണമെന്ന് പറയാൻ പോകുവാ...പതിയെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് പോകാം... എന്താ...?" "അത് അമ്മയുടെ ഇഷ്ടം പോലെ..." കളിപ്പാവ പോലൊരുത്തിയെ മുന്നിൽ നിർത്തിയവർ പുറകിൽ നിന്നും കരുക്കൾ നീക്കുമ്പോൾ അതൊന്നുമറിയാതെ എന്നെങ്കിലും അവൻ തന്നെ സ്വീകരിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിലായിരുന്നു ഭദ്ര...! രാത്രി ഏറെ വൈകിയിട്ടും ആദി വന്നില്ല... രാവിലെ പോയതാണ്... എവിടേക്കാണ് പോയതെന്നോ എപ്പോൾ വരുമെന്നോ ഭദ്രക്കറിയില്ല... അവൾ ഓരോ കാരണങ്ങളുമായി ആശയുടെ മുറിയിലും ഹാളിലും ചുറ്റി തിരിഞ്ഞെങ്കിലും യാതൊരു വിവരവും കിട്ടിയില്ല... എല്ലാവരും അത്താഴം കഴിച്ച് മുറിയിലേക്ക് പോയപ്പോഴും അവനെ കാണാഞ്ഞിട്ട് ഭദ്രക്കൊരു സമാധാനമില്ല... എങ്ങോട്ടാണ് പോയതെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ മനുഷ്യന് സമാധാനമായൊന്ന് പോയി കിടക്കാമായിരുന്നു.. ആശമ്മക്ക് അറിയിക്കാതിരിക്കില്ല... പക്ഷെ പോയി ചോദിക്കാൻ അവൾക്കൊരു മടി... "എന്താ ഭദ്രേ... കുറെ നേരമായല്ലോ വിരിയിച്ചിറങ്ങിയ തള്ളകോഴിയെ പോലെ ചുറ്റി തിരിയുന്നു... എന്താ കാര്യം..?" സീത കിടക്കാൻ വേണ്ടി മുറിയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ തിരക്കി... "ഏയ്‌ ഒന്നുല്ല സീതമ്മേ... ഉറക്കം വരുന്നില്യ... അപ്പോൾ പിന്നെ കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞു കിടക്കാമെന്ന് ഓർത്തിങ്ങനെ നടക്കുകയാ ഞാൻ..." "മ്മ്ഹ്ഹ്... അതീ നടത്തം കണ്ടപ്പോഴേ എനിക്ക് മനസിലായി...നിനക്ക് ആശേടത്തിയോട് ചോദിക്കാമായിരുന്നില്ലേ എങ്ങോട്ട് പോയതാണെന്ന്.. എങ്കിൽ പിന്നെ പാതിരായ്‌ക്ക് ഇങ്ങനെ നട്ടം തിരിയേണ്ട കാര്യമുണ്ടോ..." അവർക്ക് കാര്യം മനസിലായെന്ന് അറിഞ്ഞതും അവളൊരു ചെറു ചമ്മലോടെ നിന്നു... "പോയി കിടക്കാൻ നോക്ക് കുട്ടി... എനിക്ക് കാലുവേദനിച്ചിട്ട് വയ്യ...ഞാനൊന്ന് കിടക്കട്ടെ..." സീത മുറിയിലേക്ക് പോയിട്ടും ഭദ്ര അവിടെ തന്നെ നിന്നു... പിന്നെ പതിയെ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു...അൽപനേരം നിന്ന് തിരിഞ്ഞിട്ട് തിരികെ നടക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോഴാണ് ആശ ഹാളിലേക്ക് വന്നത്... "ആഹ്... നീയുറങ്ങിയില്ലേ...??" "ഇല്ല... " "അതെന്തായാലും നന്നായി... ആദി വരുമ്പോൾ ഡോർ തുറന്ന് കൊടുക്കാമെന്നു കരുതി വന്നതാ ഞാൻ... ഇനിയും അരമണിക്കൂർ എടുക്കുമെന്നാ അവൻ പറഞ്ഞത്... എനിക്കാണെങ്കിൽ ഉറക്കം വന്നിട്ട് വയ്യ... നീയാ വാതിലൊന്ന് തുറന്ന് കൊടുത്തേക്ക് കേട്ടോ..." അതുകേട്ടപാടെ അവളുടെ ഉള്ളം തുടിച്ചു... "ആദിയേട്ടൻ എവിടെ പോയിരിക്കുകയാ ആശമ്മേ...??" "അവനൊരു ഫ്രണ്ടിനെ കാണാൻ എറണാകുളത്തേക്ക് പോയതാ... വരാൻ വൈകുമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇത്രേം വൈകുമെന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല... നീയിരിക്കില്ലേ...??" "ആഹ്... ഞാൻ ഇവിടിരുന്നോളാം..." നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ സമ്മതിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ സോഫയിൽ ഒരരിക് ചേർന്നിരുന്നു... എന്താ അവളുടെ സന്തോഷം... വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ കണ്മുന്നിൽ ഇവളെ കണ്ടാൽ ആദിക്ക് ദേഷ്യം വരുമെന്ന് ഉറപ്പാണ്... അതോടെ ആ ചിരിയങ്ങു മാഞ്ഞോളും... ഇങ്ങനെയൊക്കെ അല്ലെ എനിക്കെന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ പറ്റു... അതേ ചിന്തയോടെ തന്നെയവർ മുറിയിലേക്ക് കയറി പോയതും ഭദ്ര ഏറെയിഷ്ടത്തോടെ അവന്റെ വരവിന് കാത്തിരുന്നു... "എന്നെ കണ്ണിന് നേരെ കണ്ടാൽ ചതുർഥിയാണെന്ന് അറിയാം... പക്ഷെ എനിക്കങ്ങനെ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാൻ പറ്റുമോ... ഉറക്കമൊഴിഞ്ഞു കാത്തിരിക്കാൻ ആശമ്മക്ക് വയ്യെന്ന്...പക്ഷെ എത്ര വേണേലും കാത്തിരിക്കാൻ ഭദ്രക്ക് പറ്റുട്ടോ... ഞാൻ കാത്തിരുന്നോളാം..." കുഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു... തുടരും... ഇന്ന് വൈകുന്നേരം part ഇല്ലാട്ടോ 😁 #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ #💌 പ്രണയം #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #📔 കഥ