പേരിനൊരു താലി 💫❣️ "എന്തായാലും ആദിയെ കൊണ്ട് ഇക്കാര്യം സമ്മതിപ്പിച്ചെടുത്തെ പറ്റു... പിന്നെ തത്കാലം ഈ തറവാട്ടിൽ ഉള്ളവരല്ലാതെ മറ്റാരും ഇങ്ങനെയൊരു വിവാഹത്തെ കുറിച്ച് അറിയാൻ പാടില്ല.... കേട്ടോ..." ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടൊരു അനുസരണയോടെ ആശ തലയനക്കി.... മുറിയിൽ അമ്മയുടെ പഴയ തടിപ്പെട്ടിയിൽ ആകെയൊന്ന് തിരഞ്ഞപ്പോൾ അല്പം പൊടിപിടിച്ച തന്റെ ജാതകം കിട്ടി... ഭദ്ര അതൊന്ന് തട്ടി കുടഞ്ഞു ആശയുടെ കയ്യിൽ കൊണ്ട് പോയി കൊടുത്തു... പിന്നെ ചൂലും മോപ്പൂമെല്ലാം എടുത്തുകൊണ്ടു മുകളിലെ ആദിയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി... ആദിയും ആശയുമല്ലാതെ മറ്റാരും ആ മുറിയിൽ കയറാറില്ല.... പിന്നെയും ആ മുറിയിൽ കയറുന്നത് ഭദ്രയാണ്... അടിച്ചു തെളിക്കാരിയുടെ അവകാശം... അതേ അവകാശത്തോടെ അവൾ ആ വാതിൽ മലർക്കേ തുറന്നു.... അതിനകത്തു ആദിയുടെ സാമിപ്യം തോന്നിക്കും വിധം അവന്റെ പെർഫ്യൂമിന്റെ സുഗന്ധം അവളെ വന്നു പൊതിഞ്ഞു... ഒപ്പം ഒരേരികിലായി വെച്ചിട്ടുള്ള ബുക്ക്‌ ഷെൽഫിൽ നിന്നുമുള്ള പുസ്തകങ്ങളുടെ മനം മയക്കുന്ന ഗന്ധവും.... അകത്തേക്ക് കടന്ന് വാതിൽ ചാരിയവൾ ആ മുറിയാകെ അടിച്ചു വാരി വൃത്തിയാക്കി... ഇടയ്ക്കിടെ ടേബിളിൽ വെച്ചിരിക്കുന്ന അവന്റെ ഫോട്ടോ സ്റ്റാൻഡിലേക്ക് നോട്ടം ചെന്നെത്തും...അതൊന്ന് കയ്യിലെടുക്കാൻ വല്ലാത്ത മോഹമുണ്ട്... പക്ഷെ ആരെങ്കിലും കണ്ടാലോ എന്ന ഭയമാണ്.... ഒരിളം നിറത്തിലുള്ള ഷർട്ട് ഇട്ട്, ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന ആദീശ്വറിന്റെ ഫോട്ടോ.... "അതേയ്... എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ചിരിക്കൂന്നേ... പെൺകുട്ട്യോള് പണിയെടുക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ... ഇങ്ങനെ നോക്കി നിന്നാൽ എനിക്ക് പണിയെടുക്കാൻ കുറച്ച് കഷ്ടമാണേയ്.... ഒന്നങ്ങോട്ടോ ഇങ്ങോട്ടോ നോട്ടം മാറ്റിക്കൂടെ....?" അതും പറഞ്ഞവൾ ഇടുപ്പിൽ കയ്യും കുത്തിങ്ങനെ നിൽക്കും... "ആദിയേട്ടാ.... നിങ്ങളോടാ പറയുന്നേ....!" മുഖത്തൊരു കള്ളപരിഭവം വരുത്തി അത്രയും പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും താൻ എന്തൊക്കെയാണ് പറയുന്നതെന്ന ചിന്തയിൽ പെട്ടന്നവൾ നാക്ക് കടിച്ചു... പിന്നെ ഒരു പൊടി പോലും തൊട്ടെടുക്കാൻ ഇല്ലാത്ത വിധം ആ മുറി വൃത്തിയാക്കി അവിടെ നിന്നും താഴെക്കിറങ്ങി... ഡൈനിംഗ് ടേബിളിൽ ഇരുന്നെല്ലാവരും ഊണ് കഴിക്കുകയാണ്... അപ്പോഴാണ് ചൂലും മോപ്പും ബക്കറ്റുമെല്ലാം കൊണ്ട് അവളുടെ വരവ്... അബദ്ധം പിണഞ്ഞത് പോലെ അവൾ നിന്നൊന്നു പരുങ്ങി... "ഛേ... അശ്രീകരം... ആളുകൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ കൂടെയാ ചൂലും വെള്ളവുമായി വന്നു നിൽക്കുന്നെ... പോ അപ്പുറത്തോട്ട്...." ശിവാനന്ദന്റെ ഭാര്യ ജയശ്രീ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞതും ചൂൽ പിറകിലേക്ക് പിടിച്ചുകൊണ്ടു അവൾ അവിടെ നിന്നും ഓടി.... അവളുടെയാ പ്രവർത്തി കണ്ട ലക്ഷ്മിയമ്മ ഏറിയ ഗൗരവത്തോടെ ആശയെ ഒന്ന് നോക്കി... അവർ അപ്പോഴുമൊരു വല്ലായ്മയിൽ ആണ്... കാവുമ്പാട്ടെ തറവാട്ടിലെ വെറുമൊരു ജോലിക്കാരി, അത്രയേ ഉള്ളൂ ഭദ്ര... പഠിപ്പും കുറവാണ്... ഇവിടെയാർക്കും അവളോട് പ്രത്യേകിച്ചൊരു ഇഷ്ടവുമില്ല... അങ്ങനെയുള്ളൊരു പെണ്ണിനെ വക്കീലായ തന്റെ മകന് വേണ്ടി ആലോചിക്കാൻ പോവുകയാണെന്ന് ബാക്കിയുള്ളവരോട് എങ്ങനെ പറയുമെന്നൊരു സങ്കോചതിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ആശ... 💫💫💫💫💫💫 വൈകുന്നേരത്തോടെ ആദീശ്വർ എത്തി... അവൻ എറണാകുളത്താണ് വർക്ക് ചെയ്യുന്നത്... ഇനിയങ്ങോട്ട് ചെറിയമ്മാവന്റെ കമ്പനിയിൽ ലീഗൽ അഡ്വൈസർ ആയി വർക് ചെയ്യാമെന്നൊരു തീരുമാനത്തിൽ ആണ് ഇത്തവണ നാട്ടിൽ എത്തിയത്... ആദീശ്വറിന്റെ കാർ കാവുമ്പാട്ടെ മുറ്റത്ത് വന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ മുറ്റത്തെ പൂച്ചെടികൾ നനച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയാണ് ഭദ്ര... അവനെ കാത്തെന്ന പോലെ ഉമ്മറത്തിരിക്കുന്ന ആശയും ലക്ഷ്മിയമ്മയും അവൻ വന്നത് കണ്ടപാടെ എഴുന്നേറ്റ് വന്നു... കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി വരുന്ന രൂപം കണ്ടു ഭദ്രയുടെ കണ്ണുകൾ അവളറിയാതെ തന്നെ വിടർന്നു പോയി... ദേവഗണത്തിൽ ആണെങ്കിൽ ഇന്ദ്രനെന്ന് പറയാം...അത്രയേറെ വശ്യമായ സൗന്ദര്യം....അത്യാവശ്യം ഉയരവും അതിനൊത്ത ശരീരവുമായി വെളുത്തു മിനുത്തൊരുവൻ...താടിയും മീശയുമൊക്കെയുള്ള മുഖത്ത് സദാ ഗൗരവഭാവമാണ്... എന്നാൽ ചിരിക്കുമ്പോൾ മാത്രം ഇടത്തെ കവിളിലൊരു നുണക്കുഴി തെളിഞ്ഞു കാണാറുണ്ട്... ആദിയെ കണ്ടപാടേ ആശ ഓടി വന്നവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു... മുത്തശ്ശിയും അമ്മയും കൂടി അവനെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോകുമ്പോൾ ഭദ്രയുടെ മുഖമൊന്ന് വല്ലാതായി... നോക്കില്ലെന്ന് അറിയാം... അല്ലെങ്കിലും ഇത്രേം വലിയൊരാൾക്ക് തന്നെയൊന്ന് നോക്കേണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ... "മനസിന്ന് പറിച്ചു കളയാൻ തോന്നുന്നില്ല ഭഗവാനെ... ഒന്നുല്ലേലും നാലഞ്ച് കൊല്ലമായി മനസിലിട്ട് കൊണ്ടു നടക്കുവല്ലേ ഞാൻ... നിക്ക് കിട്ടില്ലാന്ന് അറിയാം.. അല്ലെങ്കിലും മോഹിക്കണതൊക്കെ കിട്ടാൻ ഞാൻ കാവുമ്പാട്ടെ പേരക്കുട്ടിയല്ലല്ലോ.... ന്നാലും എനിക്കിഷ്ടാ ഇപ്പൊ വന്ന മുതലിനെ.... ആർക്കും ഒരു ശല്യോം ഇല്ല്യാണ്ട് ഞാൻ എന്റെ മനസിലിട്ടു സ്നേഹിച്ചോളാം...." പെട്ടന്നവൾ സ്വബോധം വന്നു സ്വയം തലക്കിട്ടൊന്ന് കൊട്ടി... 💫💫💫💫💫💫 "നടക്കില്ലെന്നു പറഞ്ഞാൽ നടക്കില്ല....!!! അമ്മയ്ക്ക് ബുദ്ധിയും വിവരവുമൊക്കെ പോയോ....??? പത്തിരുപത് കൊല്ലമായിട്ട് ഞാൻ കാണുന്ന വാല്യകാരികുട്ടിയാ അവള്... അവളെ എന്നോട് തന്നെ വിവാഹം ചെയ്യാൻ പറയാൻ അമ്മയ്ക്ക് നാണമില്ലേ... ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ ഈ തറവാടിന്റെ അന്തസ്സ് നോക്കണ്ടേ....???" ആദിയുടെ സ്വരം ഉയർന്നു കേട്ടതും ആശ വേഗം പോയി വാതിൽ ചാരി, ലക്ഷ്മിയമ്മ ഹാളിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്...അമ്മ കേൾക്കണ്ട എന്നൊരു ചിന്തയിൽ അവർ അവനെ പിടിച്ചു ജനലിനോരം കൊണ്ട് പോയി... "ഞാൻ പറയുന്നതൊന്ന് കേൾക്ക് ആദി.... അവളെ വിവാഹം കഴിച്ച് കൂടെ താമസിക്കാൻ അല്ല... പേരിനൊരു താലിയിട്ട് ഒരു ചടങ്ങ് മാത്രം... നിന്റെ ജാതകത്തിലെ ദോഷമങ്ങു മാറാൻ വേണ്ടിയിട്ടാണ്... പണിക്കര് പറഞ്ഞ പരിഹരമാണ് ആദി...വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് കുറച്ച് നാൾ കഴിഞ്ഞാൽ നമുക്ക് ഈ ബന്ധം ഒഴിവാക്കാം..." "അമ്മയെന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ശരി, ഇത് നടക്കില്ല... അവളെ പോലൊരു പെണ്ണിനെ എന്റെ ഭാര്യയായി കാണാൻ എനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്...അടുക്കളകാരിയെ മരുമകൾ ആയി കാണാൻ അമ്മയ്ക്ക് കഴിയുമോ...??" അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ ആശ തലകുനിച്ചു... "മുത്തശ്ശി സമ്മതിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ...??" "അമ്മയ്ക്ക് എതിർപ്പൊന്നും ഇല്ലാ..." "ഓഹോ...അപ്പോൾ എല്ലാവരും കൂടിയുള്ള പ്ലാൻ ആണല്ലേ... ഞാൻ മുത്തശ്ശിയോട് ഒന്ന് സംസാരിക്കട്ടെ...." അതും പറഞ്ഞവൻ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ ആശ പുറകെ ഓടിച്ചെന്നു... "ഞാൻ ഈ കേട്ടത് സത്യമാണോ... ഇവിടുത്തെ ജോലിക്കാരിയെ എന്റെ തലയിൽ കെട്ടി വെക്കണമെന്ന് അമ്മ പറയുന്ന തീരുമാനത്തിന് മുത്തശ്ശിയും സപ്പോർട്ട് ആണോ..??" മുഖവുരയൊന്നും ഇല്ലാതെ അവൻ നേരെ വന്നു ചോദിച്ചതും ലക്ഷ്മിയമ്മയ്ക്ക് എന്തോ ആദ്യമായി കൊച്ചുമകന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കാനൊരു പരവേശം തോന്നി... "അത്.. മോനെ... നീയൊന്ന് സമാധാനപെട്... നിന്റെ ജാതകത്തിൽ ദോഷമുള്ളത് കൊണ്ട് പണിക്കര് പറഞ്ഞിട്ടാ അമ്മയും മുത്തശ്ശിയും ഇങ്ങനെയൊരു തീരുമാനം എടുത്തത്.. അതുകൊണ്ട് നീ എതിരൊന്നും പറയാതെ ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിക്കണം..." "പക്ഷെ, മുത്തശ്ശി... അവളെപോലൊരു പെണ്ണിനെ ഞാൻ എങ്ങനെയാ ഭാര്യയായിട്ട്... ഇല്ലാ എനിക്ക് പറ്റില്ല..." "അതിന് നീയവളെ ഭാര്യയായി കൊണ്ട് നടക്കേണ്ട കാര്യമില്ല. കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അവളെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി പേരിനൊരു താലികെട്ട് മാത്രം നടത്താം.. പിന്നെ പണിക്കര് പറഞ്ഞ ദോഷം തീർത്തുകളയാൻ വേണ്ടി അവളെയങ്ങു ഒഴിവാക്കാം..." അത് മാത്രം ആദിക്ക് ദഹിച്ചില്ല... അങ്ങനെ കളിപ്പാവ പോലെ ഒരു പെണ്ണിന്റെ ജീവിതം വെച്ച് അമ്മാനമാടാൻ അവന്റെ മനസ് അനുവദിച്ചില്ലെന്ന് വേണം പറയാൻ... "മോനെ ആദി... നീയൊന്ന് സമ്മതിക്കെടാ... നമ്മുടെ തറവാട്ടിൽ ഉള്ളവരല്ലാതെ മറ്റാരും ഈ വിവാഹത്തെ കുറിച്ച് അറിയില്ല  അതുകൊണ്ട്  അവൾ നിന്റെ ഭാര്യയാണെന്ന് ആരും അറിയാൻ പോകുന്നില്ല..." ആശ അവസാന പ്രതീക്ഷ പോലെ അവനോട് പറയുമ്പോൾ ആദി എന്തോ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു... "നീയൊന്ന് സമ്മതം മൂളിയാൽ എത്രയും പെട്ടന്ന് നമുക്കാ ചടങ്ങ് നടത്താം...നമുക്ക് മുന്നിൽ ഇതല്ലാതെ മറ്റൊരു വഴിയുമില്ല....! " ആദിയൊന്നും മിണ്ടാതെ വല്ലാത്തൊരു ദേഷ്യത്തിൽ മുകളിലേക്ക് കയറി പോയി... ആശയും ലക്ഷ്മിയമ്മയും ഒട്ടൊരു വല്ലായ്മയോടെ പരസ്പരം നോക്കി.... "അമ്മായിതെന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്... ആദിയെ പോലൊരു പയ്യന് ആ അടിച്ചു തളിക്കാരിയെ ആലോചിക്കാൻ മാത്രം തരംതാണോ കാവുമ്പാട്ടെ ലക്ഷ്മിയമ്മ...? ഈ വിവാഹമെങ്ങാൻ നടന്നാൽ നാലാളുടെ മുഖതെങ്ങനെ നോക്കും??" കാര്യങ്ങൾ എല്ലാമറിഞ്ഞപ്പോൾ ശിവാനന്ദൻ ലക്ഷ്മിയമ്മക്ക് നേരെ സ്വരമുയർത്തി... അയാളുടെ അതേ ചിന്തയും ഭാവവുമായി ഭാര്യ ജയശ്രീയും തൊട്ടടുത്ത് നിൽപ്പുണ്ട്... "ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ നമ്മുടെ അഞ്ജു മോളെ ആലോചിച്ചുടെ.... അവളും ഒരു കണക്കിന് അവന്റെ മുറപെണ്ണല്ലേ...?" "ശിവാ... നീയെന്തറിഞ്ഞിട്ടാ ഈ പറയുന്നത്... അവന്റെ ജാതകത്തിൽ പ്രശ്നമുള്ളത് കൊണ്ടല്ലേ ഞങ്ങൾ ഇങ്ങനെയൊരു കാര്യം തീരുമാനിച്ചത്... നമ്മുടെ കുട്ടിയെ തന്നെ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് കുരുതി കൊടുക്കാൻ പറ്റുമോ....?" ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അയാളൊന്ന് പരുങ്ങി... "അ.. അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ മറ്റാരെയെങ്കിലും കണ്ടെത്തികൂടെ... ഈ പെണ്ണ്...." അപ്പോഴും ഭദ്രയെ ആ സ്ഥാനത്തേക്ക് കാണുവാൻ അയാൾക്ക് മനസ് വന്നില്ല... "ഇങ്ങനെയൊരു പ്രശ്നം ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞാൽ മറ്റാരും ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിക്കില്ല... അതുകൊണ്ടാ ഈ പെണ്ണിനെ തന്നെ നോക്കാമെന്നു വെച്ചത്... അവൾ ആകുമ്പോ എന്ത് പറ്റിയാലും ചോദിക്കാനും പറയാനും ആരുമില്ലല്ലോ..." ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ ദുഷിച്ച മനസ്സിൽ നിന്നു വരുന്ന വാക്കുകൾ കേട്ട് ശിവാനന്ദനും ജയശ്രീയും അത് ശരിയാണല്ലോ എന്നൊരു ചിന്തയിൽ ആയിരുന്നു... "എന്നിട്ട് ആദി സമ്മതിച്ചോ....? ആ പെണ്ണ് സമ്മതിച്ചോ....?" "ആദിയെകൊണ്ട് സമ്മതിപ്പിക്കണം... അതാണ് ഇപ്പോഴത്തെ പ്രശ്നം... അവളെക്കൊണ്ട് സമ്മതിപ്പിക്കാൻ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ട് കാണില്ല.. അത് ഞാൻ ചെയ്തോളാം..." ആശ പെട്ടന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞു.... "മ്മ്ഹ്ഹ്.. എങ്കിൽ  അവനെക്കൊണ്ട് സമ്മതിപ്പിക്കാനും ചേച്ചിക്ക് തന്നെ കഴിയും... അമ്മയെന്ന് വെച്ചാൽ അവന് അങ്ങനെയാണല്ലോ...." ശിവാനന്ദൻ ഏറെ കാര്യമായി പറയുമ്പോൾ അത് ശരിയാണല്ലോ എന്ന മട്ടിൽ നിൽക്കുകയാണ് ആശ.... തുടരും.... അഭിപ്രായം കുറിക്കാൻ മറക്കല്ലേ... ഒരു ഇമോജിയെങ്കിലും ഇടണേ.. 🤌🥰 #💞 പ്രണയകഥകൾ #📙 നോവൽ #💌 പ്രണയം #📔 കഥ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ