🌸🌹 *जय श्री गुरुदेव सुप्रभात* 🌹🌸 या ओवींमध्ये गुरुदेव तुकडोजी महाराज एक #माझा कट्टा अत्यंत सुंदर सूत्र देतात — “दैनंदिन जीवन सात्त्विक करा, आणि मग तुमचा प्रत्येक घास, प्रत्येक पाऊल, प्रत्येक क्षण — दिव्यता निर्माण करेल.” --- ओवी ९१ *“जीवन लाभावे उज्ज्वलतेचे । तरि सर्व कामधाम असावे सोयीचे । जे जे कराल ते ते चालावे साचे । त्याच मार्गी ।।”* --- अर्थ जर आपल्याला उज्ज्वल, स्वच्छ, तेजस्वी जीवन हवं असेल, तर आपली सर्व कामं शिस्तबद्ध, नियोजनबद्ध आणि सुयोग्य पद्धतीने करणं आवश्यक आहे. गाभा जीवनातील उज्ज्वलता ही योग्य व्यवस्था यांचं फलित आहे. कामं वेळेत, योग्य पद्धतीने, योग्य भावाने केली— तर जीवन आपोआप प्रकाशमान होतं. जीवनातील महत्त्व ही ओवी सांगते— सुव्यवस्था म्हणजेच यशाचा पाया. काहीही असो—अभ्यास, सेवा, घरकाम, नोकरी— योग्यता व सात्त्विक शिस्त हीच तेजाच्या दिशेने जाणारी पायवाट आहे. --- ओवी ९२ *“भोजनस्थानी, निद्रास्थानी । सभास्थानी, उद्योगस्थानी । विशेष प्रसंगी, सहजस्थानी । स‌द्विचारेचि वर्तावे ।।”* --- अर्थ भोजन करताना, झोपताना, सभा-समारंभात, कामाच्या ठिकाणी, आणि सर्व सामान्य प्रसंगातही — सद्विचारांनी, नीतीने आणि शांततेने वागावं. गाभा सद्विचार हे प्रसंगानुसार वापरायचं वस्त्र नाही. ते जीवनाचा श्वास आहेत. सद्विचार = जीवनशैली. जेथे आपण असू, जसा प्रसंग असेल — मन:शुद्धता, संयम, नम्रता आणि नीतीभाव कायम हवा. जीवनातील महत्त्व ही ओवी शिकवते: आपण कुठे आहोत यापेक्षा आपण कसे आहोत हे महत्त्वाचं. घरात, रस्त्यावर, भोजनात, कामात — सद्विचारांची सावली ठेवली की, जीवन फुलतं. --- 🔆 ओवी ९३ *“संस्कार आणि शुद्धबुद्धता । आरोग्य आणि पवित्रता । यावरि लक्ष ठेवोनि सात्त्विकता । बिंबवावी जीवनी ।।”* --- अर्थ संस्कार, शुद्ध बुद्धी, आरोग्य आणि पवित्रता यावर सतत लक्ष ठेवून सात्त्विकता जीवनात रुजवावी. गाभा सात्त्विक जीवनचार चार स्तंभांवर उभं असतं: 1. संस्कार – मनाची दिशा 2. शुद्धबुद्धी – निर्णयाची ताकद 3. आरोग्य – देहाचा आधार 4. पवित्रता – अंतरंगाची निर्मळता हे चार वाढले की, मानवी जीवन दैवी बनतं. जीवनातील महत्त्व याच ओवीत जीवनशिल्पाचं महा-सूत्र आहे: जीवन पवित्रतेनं जगा, नाहीतर जीवन फक्त दिवसांची मोजणी बनतं. --- ओवी ९४ *“याकरिता बोललो काही दिनचर्या । आहारविहारादि कार्या । ग्रामस्थांनी अनुभवोनिया । उद्धार करावा जीवनाचा ।।”* --- अर्थ या उद्देशासाठी मी आहार, विहार, दिनचर्या, स्वच्छता, सेवा याबद्दल सांगितलं. हे सर्व अनुभवून ग्रामस्थांनी आपलं जीवन उंचावावं. गाभा गुरुदेवांची शिकवण ही सिद्धांत नाही— ती अनुभवल्यावरच फुलणारी सत्यता आहे. शिस्त, आहार, स्वच्छता, व्यायाम, सेवा — हे सगळं अंगी आलं की जीवन बदलतं. जीवनातील महत्त्व गुरुदेव म्हणतात— “जे सांगितलं ते ऐकू नका, ते अनुभवून जगा.” वास्तवात उतरवल्यावरच ज्ञान तेज बनतं. --- ओवी ९५ *“ऐसे करावे एकेक कार्य । जेणे गावी नांदेल सात्त्विक सौंदर्य । यातचि स्वर्गीय सुखाचे माधुर्य । तुकड्या म्हणे ।।”* --- अर्थ प्रत्येकाने आपलं काम सात्त्विक पद्धतीने करावं. यामुळे गावात सात्त्विक सौंदर्य निर्माण होईल. यातच स्वर्गीय आनंदाचं मधुरत्व आहे. गाभा सात्त्विक सौंदर्य म्हणजे— स्वच्छता + शिस्त + शांतता + करुणा + स्वावलंबन + सेवा. गुरुदेवांनी ‘स्वर्ग’ म्हणजे आकाशातील ठिकाण नाही म्हणलं — “सात्त्विक कर्मांनी केलेलं गावच स्वर्ग आहे.” जीवनातील महत्त्व गाव सुंदर करणं हे मंदिर उभं करण्याइतकंच पवित्र. स्वच्छ घर, सेवाधर्मी मन, सात्त्विक आचार — यातच स्वर्गाचं मधुर फळ लपलेलं आहे. --- *“इतिश्री ग्रामगीता ग्रंथ । गुरु-शास्त्र-स्वानुभव-संमत । गोरस व्यायामसेवन कथित । पंधरावा अध्याय संपूर्ण ।। ९६ ।।”* --- अर्थ या ओवीत गुरुदेव सांगतात — इथं पंधरावा अध्याय संपतो. या अध्यायात गुरुंचे उपदेश, शास्त्राची दिशा, आणि स्वतःचा अनुभव — या तिन्हींचं सुंदर मिश्रण करून गोरस (दूध), व्यायाम, आणि सात्त्विक आचार या अमूल्य विषयांची शिकवण दिली आहे. --- गाभा गुरुदेव या ओवीत एका सत्यावर शिक्कामोर्तब करतात — “गाय–गुरे म्हणजे आरोग्य, व्यायाम म्हणजे उत्साह, आणि सात्त्विक खाणे–वर्तन म्हणजे जीवनातील प्रकाश.” हा अध्याय म्हणजे संपूर्ण जीवन-नीतीचा आधारस्तंभ — आरोग्य, कर्तव्य, शिस्त, सात्त्विकता आणि सेवा यांचं दैवी समन्वय. --- जीवनातील महत्त्व या ओवीने गुरुदेव संपूर्ण अध्यायाचा सार सांगतात — ✨ आरोग्यवान गाव म्हणजे आनंदी समाज. ✨ सात्त्विक जीवन म्हणजे स्वर्गीय अनुभव. ✨ गोसेवा + व्यायाम + आत्मशिस्त = निरोगी जीवन + तेजस्वी मन + पवित्र बुद्धी. तुकडोजी महाराज सांगतात — “हे करा, अनुभव घ्या, आणि तुमचं जीवन आणि तुमचं गाव — दोन्ही स्वर्गापेक्षा सुंदर कळेल.” --- 📘 अध्याय १५ — सारांश ✨ सात्त्विक जीवन म्हणजे — विचारांची स्वच्छता आणि कर्मांची सुंदरता. ✨ देह, मन, बुद्धी आणि घर — सर्व पवित्र बनवलं की, गावही पवित्र होतं. ✨ प्रत्येक घर सात्त्विक झालं की, गावी स्वर्गच उतरतो. तुकडोजी महाराज म्हणतात — “जे जे कराल ते सात्त्विकतेने करा — त्यातच स्वर्ग आहे.” --- ।। सदगुरुनाथ महाराज की जय ।। 卐

#माझा कट्टा प्रवचने २२ नोव्हेंबर देव अत्यंत दयाळू आहे. तुम्ही फार कष्ट करून इथे येता. किती दगदग, किती त्रास तुम्हाला सोसावा लागतो ! बरे, इथे आल्यावर हाल काय कमी होतात ? परंतु इथे कशासाठी आपण येतो, आपल्याला काय हवे आहे, हे आपल्याला कळते का ? आपल्याला देव खरोखरच हवासा वाटतो का ? याचा विचारच आपण फारसा करीत नाही. आपल्यावर काही संकट आले, किंबहुना आपले काही वाईट झाले, की आपण म्हणतो, देवाने असे कसे केले ? असे म्हणणे यासारखे दुसरे पाप नाही. देवावर विश्वास न ठेवणारा माणूस यापेक्षा एकवेळ परवडला, कारण तो ‘ देवाने वाईट केले ’ असे तरी म्हणणार नाही. देव खरोखर अत्यंत मायाळू आहे. त्याला कुणाचेही दु:ख सहन होत नाही. कोणत्या आईला आपल्या मुलाला दु:ख, कष्ट झालेले आवडेल ? म्हणून, देवाने माझे वाईट केले ही खोटी समजूत प्रथम मनातून काढून टाका. द्रौपदीला जेव्हा वस्त्रहरणासाठी दु:शासनाने भरसभेत खेचले, तेव्हा तिला वाटत होते की पांडवांना हे सहन होणार नाही, ते माझी विटंबना होऊ देणार नाहीत, ते दु:शासनाची खांडोळी करतील. तिला पांडवांबद्दल विश्वास वाटत होता. दु:शासनाने जेव्हा तिच्या पदराला हात घातला, तेव्हा तिने आशेने धर्माकडे पाहिले. धर्माला वाटले, आता विरोध केला तर आपले सत्याचे व्रत उघडे पडेल, म्हणून त्याने लाजेने मान खाली घातली. हे कसले अहंपणाने लडबडलेले सत्य ! तीच स्थिती इतर पांडवांची झाली. पुढे तिने भीष्माचार्यांकडे पाहिले, परंतु त्यांनीही मान खाली घातली. तेव्हा मात्र तिने जगाची आशा सोडली, आणि कळकळीने परमात्मा श्रीकृष्णाला हाक मारली; आणि त्याने अनेक वस्त्रे पुरवून तिची अब्रू रक्षण केली. पुढे तिला एकदा श्रीकृष्ण भेटला असताना तिने त्याला विचारले की, “ आधीच तू माझ्या बचावासाठी का नाही धावलास ? तो दुष्ट, केस धरून मला खेचून नेत असतानाच का नाही धावलास ? ” तेव्हा श्रीकृष्ण म्हणाला, “ त्यात माझा काय दोष ? मी तुझ्या रक्षणासाठी आतुर होतो, परंतु तुला पांडवांची आणि इतरांची आशा होती, ते रक्षण करतील असे तुला वाटत होते. मला दरवाजा खुला नव्हता, मग मी कसा येऊ ? तू जगताची आशा सोडलीस आणि मला बोलावलेस, त्याबरोबर मी तुझ्या भेटीला धावलो. ” जगाची आशा, आसक्ति, सोडल्याशिवाय परमेश्वराला आपली हाक कशी पोहोचेल ? ज्या गोष्टीवर आपले प्रेम असते त्याच गोष्टीची आपल्याला नड लागते. आपल्याला देवाची नड लागली आहे का ? देवाचे प्रेम लागायला त्याच्या अखंड सहवासात राहण्याची अत्यंत जरूरी आहे; आणि हा सहवास जर कशाने साधत असेल तर तो एक त्याचे नाम घेतल्यानेच साधेल. भगवंताचे नाम घेऊन त्याचे प्रेम मिळवा, हेच माझे सांगणे. ३२७. सर्व विसरून भगवंताला आळवले की तो कृपा करतो.