“अदृश्य रेषा” मी चाललो होतो पावलांशिवाय. रस्ता होता पण दिशा नव्हती. आकाश खाली झुकलं, आणि जमिनीला वर जाण्याची इच्छा झाली. माझं नाव एका सावलीनं घेतलं, आणि मी क्षणभर कोणी तरी दुसराच झालो. वेळेला घड्याळ नव्हतं, तरी ती धावत होती. शब्द फुटले, आवाज उरला नाही — फक्त अर्थाचं धूसर थेंबथेंब पडणं. मी थांबलो, आणि त्या थांबण्यातच मी पुढे गेलो. #📝कविता / शायरी/ चारोळी #कविता #मराठी कविता #मराठी कविता चारोळ्या, शेर शायरी

“मी वेळेशी बोललो” आज मी वेळेशीच बोललो, म्हणालो “तू एवढ्या घाईत का असतोस?” तो हसला आणि म्हणाला, “लोक थांबत नाहीत, म्हणून मला धावावं लागतं.” मी म्हणालो “प्रेम मागे पडतं तुझ्यामुळे.” तो शांतपणे म्हणाला, “प्रेम कधी मागे पडत नाही, लोकच पुढे निघून जातात.” मी गप्प झालो. वेळ पुढे गेला. आणि मी पहिल्यांदा स्वतःकडे थांबून पाहिलं. #📝कविता / शायरी/ चारोळी #मराठी कविता चारोळ्या, शेर शायरी #मराठी कविता #कविता

“वाऱ्यातलं तुझं नाव” संध्याकाळचा वारा आला, आणि तुझं नाव अलगद कानात सांगून गेला. झाडांची पाने हलली, जणू माझ्या मनाची पापणी डुलली. तू दूर असलीस, तरी वाऱ्याने तुला जवळ आणलं. निसर्गाला कळतं कसं मी कोणासाठी श्वास घेतो? #📝कविता / शायरी/ चारोळी #मराठी कविता चारोळ्या, शेर शायरी #मराठी कविता #कविता

“स्टेशनवरील शेवटची भेट” प्लॅटफॉर्मवर गाडी उभी होती, आणि तू खिडकीतून #मराठी कविता चारोळ्या, शेर शायरी #कविता #मराठी कविता #📝कविता / शायरी/ चारोळी मला पाहत होतीस. सायरन वाजला, पण आपल्या नजरा हलल्या नाहीत. तू काही बोलली नाहीस, मी काही विचारलं नाही. तुझा हात काचेवर, माझा त्याच्या प्रतिमेवर थरथरत. गाडी हळूच निघाली… तुझं हसू दूर जात गेलं. आणि त्या वळणावर समजलं काही निरोप शब्दांनी नाही, फक्त नजरेनंच दिले जातात.

“अपूर्ण क्षणांची सावली” #मराठी कविता चारोळ्या, शेर शायरी #📝कविता / शायरी/ चारोळी #मराठी कविता #कविता रोज मनाच्या दारात तुझ्या पाऊलखुणा शोधतो, छायांतही तुझ्या हास्याचा धूसर स्पर्श ओढतो. संध्याकाळी त्या शांत क्षणी नाव तुझं डोकावतं, आणि नकळत विखुरलेलं मन पुन्हा तुला जपवतं. अंतरांच्या भिंती आजही हट्टानं उभ्या राहतात, पण भावनांचे पूल मात्र सहज आपली कथा सांगतात. डोळ्यांत साचलेले क्षण, अजून जपून ठेवलेले, काही स्वप्नं न फुललेली, तर काही जळून गेलेले. तुझ्या स्पर्शातली ऊब अजूनही आठवणींमध्ये जिवंत, आणि विरहाचं हे मौन कुठेतरी तुझ्याकडेच वाकलेलं दिगंत. कथा अपूरी का असेना, मन मात्र अजून हळवं आहे, कारण जिथे शेवट झाला, तिथेच माझं आजही जगणं थांबून आहे…

“त्या चहा स्टॉलवर” पावसाच्या संध्याकाळी आपण त्या चहा स्टॉलवर बसलो होतो. त्या कपातून उठणारी वाफ आपल्या नात्याची शेवटची ऊब होती. तू कप हलकेच फिरवत होतीस, डोळ्यांत न उच्चारलेलं सत्य. मी फक्त चहाचा घोट घेत होतो, कारण शब्द घशात अडकले होते. स्टॉलच्या काचेत आपली सावली शेवटचा फोटो बनून उभी होती. चहा संपला, आणि नातंही. स्टॉल मात्र आजही तसाच आहे… आपल्या जाण्याची आठवण ठेवत. #मराठी कविता चारोळ्या, शेर शायरी #कविता #मराठी कविता #📝कविता / शायरी/ चारोळी

“त्या बाकावरची शेवटची भेट” बागेच्या त्या जुन्या बाकावर आपण शेवटचं बसलो होतो. मी शांत होतो, तूही गप्प पण दोघांच्या मनात शब्द वादळत होते. तुझ्या डोळ्यात मी प्रश्न पाहिले, माझ्या डोळ्यात तुझा निरोप. झाडाची पानं सळसळली, आणि वेळ अचानक थांबली. “काळजी घे...” एवढंच तू म्हणालीस, आणि बाकावर शांतता ठेवून निघून गेलीस. आजही तो बाक माझ्याकडे पाहतो, आणि विचारतो “तू अजून तिची वाट पाहतोस का?” #मराठी कविता चारोळ्या, शेर शायरी #📝कविता / शायरी/ चारोळी #मराठी कविता #कविता

“आरशाचा चुकीचा प्रतिबिंब” आरशात मी उभा होतो, पण चेहरा माझाच दिसत नव्हता. तुझं हसू होतं तिथे, जणू माझ्या रूपात मिसळलेलं. मी डोळे चोळले प्रतिबिंब हललंच नाही. कदाचित प्रेम असंच असतं, आपण स्वतःला हरवतो पण अपूर्णपणे सुंदर होतो. आरशानं शिकवलं तू गेलीस तरी प्रेम नाही गेलं, ते फक्त आपणात आकार बदलून राहतं. #मराठी कविता चारोळ्या, शेर शायरी #📝कविता / शायरी/ चारोळी #मराठी कविता #कविता

“प्रेम नाही, तर पराभव नाही” तो प्रेमासाठी भिक मागायला उभा नव्हता, तो प्रेमासाठी उभा असणारा सैनिक होता. त्याला तिचं नसणं कळत होतं, पण प्रेम हरलंय हे तो मानत नव्हता. विरान रात्रींनी त्याला शस्त्र दिलं, आठवणींनी कवच. तो कधी स्वतःला दोष दिला नाही, कारण प्रेमात पराभव नसतो. ती गेली ते वास्तव होतं, पण भावना अजूनही जिवंत. तो प्रेमवीर होता, आणि प्रेमवीर कधी “समाप्त” म्हणत नाही. #मराठी कविता चारोळ्या, शेर शायरी #कविता #मराठी कविता #📝कविता / शायरी/ चारोळी