Bg. (ISKCON) 8.21 There is nothing superior to the abode of the Supreme Godhead, and that that abode is the ultimate destination (puruṣān na paraṁ kiñcit sā kāṣṭhā paramā gatiḥ). When one attains to it, he never returns to the material world.(Universe) अव्यक्तोऽक्षर इत्युक्तस्तमाहु: परमां गतिम् । यं प्राप्य न निवर्तन्ते तद्धाम परमं मम ॥ २१ ॥ avyakto ’kṣara ity uktas tam āhuḥ paramāṁ gatim yaṁ prāpya na nivartante tad dhāma paramaṁ mama Synonyms avyaktaḥ — unmanifested; akṣaraḥ — infallible; iti — thus; uktaḥ — is said; tam — that; āhuḥ — is known; paramām — the ultimate; gatim — destination; yam — which; prāpya — gaining; na — never; nivartante — come back; tat — that; dhāma — abode; paramam — supreme; mama — My. Translation That which the Vedāntists describe as unmanifest and infallible, that which is known as the supreme destination, that place from which, having attained it, one never returns – that is My supreme abode. Purport The supreme abode of the Personality of Godhead, Kṛṣṇa, is described in the Brahma-saṁhitā as cintāmaṇi-dhāma, a place where all desires are fulfilled. The supreme abode of Lord Kṛṣṇa, known as Goloka Vṛndāvana, is full of palaces made of touchstone. There are also trees, called “desire trees,” that supply any type of eatable upon demand, and there are cows, known as surabhi cows, which supply a limitless supply of milk. In this abode, the Lord is served by hundreds of thousands of goddesses of fortune (Lakṣmīs), and He is called Govinda, the primal Lord and the cause of all causes. The Lord is accustomed to blow His flute (veṇuṁ kvaṇantam). His transcendental form is the most attractive in all the worlds – His eyes are like lotus petals, and the color of His body is like the color of clouds. He is so attractive that His beauty excels that of thousands of Cupids. He wears saffron cloth, a garland around His neck and a peacock feather in His hair. In the Bhagavad-gītā Lord Kṛṣṇa gives only a small hint of His personal abode, Goloka Vṛndāvana, which is the supermost planet in the spiritual kingdom. A vivid description is given in the Brahma-saṁhitā. Vedic literatures (Kaṭha Upaniṣad 1.3.11) state that there is nothing superior to the abode of the Supreme Godhead, and that that abode is the ultimate destination (puruṣān na paraṁ kiñcit sā kāṣṭhā paramā gatiḥ). When one attains to it, he never returns to the material world. Kṛṣṇa’s supreme abode and Kṛṣṇa Himself are nondifferent, being of the same quality. On this earth, Vṛndāvana, ninety miles southeast of Delhi, is a replica of that supreme Goloka Vṛndāvana located in the spiritual sky. When Kṛṣṇa descended on this earth, He sported on that particular tract of land known as Vṛndāvana, comprising about 168 square miles in the district of Mathurā, India. #🙏 ശ്രീകൃഷ്ണ ഭജനകൾ #💭 Best Quotes #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #Devotional ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

BG (ISKCON) 13ശ്ലോകം 5 സർവ്വക്ഷേത്രങ്ങളുടേയും (bodies) ജ്ഞാതാവായ ഭഗവാന്റേയും, തദധീനനായ ക്ഷേത്രജ്ഞനായ ജീവാത്മാവിന്റേയും, കർമ്മക്ഷേത്രങ്ങളുടെ സ്വഭാവത്തിന്റേയും യഥാർത്ഥ ചിത്രമാണിത്. വേദാന്തസൂത്രത്തിലും (ബ്രഹ്മസൂത്രത്തിലും) ഈ സത്യം കണ്ടെത്താനാകും. ഋഷിഭിർബഹുധാ ഗീതം ചന്ദോഭിർ വിവിധൈഃ പൃഥക് ബ്രഹ്മസൂത്രപദൈശ്ചൈവ ഹേതു മദ്ഭിർ വിനിശ്ചിതൈഃ ഋഷിഭിഃ - ഋഷികളാൽ; വിവിധൈഃ – വിവിധങ്ങളായ; ഛന്ദോഭി - വേദ മന്ത്രങ്ങൾകൊണ്ടും; പൃഥക് - പ്രത്യേകം; ബഹുധാ -ബഹുപ്രകാരത്തിൽ; (തഥാ) - അപ്രകാരം; വിനിശ്ചിതൈഃ – സുനിശ്ചിതങ്ങളായ; ഹേതുമദ്ഭിഃ – യുക്തിയുക്തങ്ങളായ; ബ്രഹ്മസൂത്രപദൈഃ ച ഏവ – ബ്രഹ്മസൂത്ര പദങ്ങളെക്കൊണ്ടും; ഗീതം - വിവരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പ്രവർത്തനമേഖലയേയും അതിന്റെ ജ്ഞാതാവിനേയുംകുറിച്ചുള്ള ജ്ഞാനം വിവിധ വൈദിക കൃതികളിലൂടെ ഋഷീശ്വരന്മാർ നൽകിയിട്ടുണ്ട്. വിശേഷിച്ച് വേദാന്തസൂത്രത്തിൽ കാര്യകാരണ സഹിതം ഇത് സമർത്ഥിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ ജ്ഞാനം ഉപദേശിക്കുന്നതിനുള്ള സമുന്നതമായ ആധികാരികത പരമദിവ്യോത്തമപുരുഷനായ കൃഷ്ണനു തന്നെയാണുള്ളത്. എങ്കിലും സാധാരണ വഴക്കമനുസരിച്ച പണ്ഡിതന്മാരും മറ്റു പ്രാമാണികരും എല്ലായ്പ്പോഴും ആധികാരികത്വമുള്ളവരെ പിൻതുടരാറുണ്ട്. ജീവാത്മാവിന്റേയും പരമാത്മാവിന്റേയും ദ്വൈതാദ്വൈതഭാവങ്ങൾ വിവാദവിഷയമായതിനാൽ പാമാണികഗ്രന്ഥമായ വേദാന്തസൂത്രത്തെ മുൻനിർത്തിക്കൊണ്ട് കൃഷ്ണൻ ഈ വിഷയത്തെ പരാമർശിക്കുന്നു. പല മഹർഷിമാരുടേയും അഭിപ്രായമനുസരിച്ചാണിത്, എന്ന് കൃഷ്ണൻ ആദ്യമേതന്നെ പറയുന്നു. ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാന് പുറമേ വേദാന്തസൂത്രരചയിതാവായ വ്യാസദേവനും ഒരു ഋഷിവര്യനാണ്. വേദാന്തസൂത്രം ദ്വൈത ഭാവത്തെപ്പറ്റി പൂർണ്ണമായി വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. മറ്റൊരു മഹർഷിയാണ് വ്യാസദേവന്റെ പിതാവായ പരാശരൻ. മതാധിഷ്ഠിതങ്ങളായ തന്റെ കൃതികളിലൊരിടത്ത് അദ്ദേഹം പറയുന്നു. ‘അഹം ത്വം. ച തഥാന്യേ’ . ഞാനും നീയും മറ്റു വിവിധ ജീവികളും എല്ലാം ഭൗതികശരീരങ്ങൾ സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അതീന്ദ്രിയസത്തകളാണ്. നമ്മുടെ കർമ്മഭേദങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് പ്രകൃതിയുടേതായ തിഗുണങ്ങൾക്ക് വശപ്പെട്ടു പതിതരായിത്തീർന്നു. ചിലർ ഉത്കൃ ഷ്ടതലങ്ങളിലാണ്, ചിലർ താഴ്സന്നതലങ്ങളിലും. രണ്ടും അജ്ഞാനത്താൽ നിലനിൽക്കുന്നു, എണ്ണമറ്റു ജീവിവർഗ്ഗങ്ങളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ പാതിത്യം പറ്റാത്ത പരമാത്മാവിനെ പ്രകൃതിയിലെ ത്രിഗുണങ്ങൾ ബാധിക്കുകയില്ല. ദിവ്യവുമാണിത്. വേദങ്ങളിൽ, വിശേഷിച്ച് കഠോപനിഷത്തിൽ ആത്മാവും പരമാത്മാവും ശരീരവും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസത്തെ വിശദമായി പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്. പല മഹർഷികളും ഈ വിഷയം വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവയിൽ പ്രമുഖസ്ഥാനം പരാശരനാണെന്ന് ഗണിക്കപ്പെടുന്നു. ‘ഛന്ദോഭിഃ’ എന്ന പദം വിവിധ വൈദികസാഹിത്യങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഉദാഹരണമായി ഒരു യജുർവേദശാഖയായ തൈത്തരീയോപനിഷത്ത് പ്രകൃതി, ജീവാത്മാവ്, പരമപുരുഷൻ എന്നീ വിഷയങ്ങളെപ്പറ്റി വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. മുമ്പ് പറഞ്ഞതുപോലെ കർമ്മരംഗമത്രേ ക്ഷേത്രം. ക്ഷേത്രജ്ഞരാകട്ടെ രണ്ട് തരത്തിലുണ്ട്; വ്യക്തിഗതജീവസത്തയും, പരമാത്മാവും. ‘ബ്രഹ്മപുച്ഛം പ്രതിഷ്ഠ’ എന്ന് തൈത്തരീയോപനിഷത്ത് (2.9). ഭഗവച്ഛക്തിയുടെ ഒരാവിഷ്കാരമാണ് അന്നമയമെന്നത്. അന്നത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്ന ജീവിതം. ഭൗതികതയിലുള്ള പരമപുരുഷസാക്ഷാത്കാരമാണിത്. പിന്നെ പ്രാണമയം - അന്നമയസാക്ഷാത്കാരത്തിനപ്പുറം നിരപേക്ഷിതത്ത്വത്തെ ജീവലക്ഷണങ്ങളിൽ അഥവാ ജീവനുള്ള രൂപങ്ങളിൽ സാക്ഷാത്കരിക്കാം. ജ്ഞാനമയത്തിലാവുമ്പോൾ ജീവലക്ഷണങ്ങൾക്കുമപ്പുറം വിചാരം, വികാരം, ഇച്ഛ എന്നിവയുടെ സാക്ഷാത്കാരമായി. പിന്നെയുള്ളത് വിജ്ഞാനമയമെന്ന ബ്രഹ്മസാക്ഷാത്കാരം. ഇതിൽ മനസ്സും ജീവലക്ഷണങ്ങളും ജീവസത്തയിൽ നിന്ന് ഭിന്നങ്ങളായി അറിയപ്പെടുന്നു. സർവ്വോത്കൃഷ്ടമായ അടുത്ത പടിയാണ് ആനന്ദമയം; പരമാനന്ദത്തിന്റെ സാക്ഷാത്കാരം. ബ്രഹ്മസാക്ഷാത്കാരത്തിന് ഇങ്ങനെ അഞ്ച് ഘട്ടങ്ങളാണുള്ളത്. ഇവ ബ്രഹ്മപുച്ഛമെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. അന്നമയം, പ്രാണമയം, ജ്ഞാനമയം എന്നിവയിൽപ്പെടുന്നു ജീവജാലങ്ങളുടെ കർമ്മരംഗങ്ങളെല്ലാം. ഇവയ്ക്കതീതമാണ് ആനന്ദമയമെന്നറിയപ്പെടുന്ന പരമപുരുഷൻ. ‘ആനന്ദമയോഽഭ്യാസാത്’ എന്ന് വേദാന്തസൂത്രവും ഭഗവാനെ വിവരിക്കുന്നു. ഭഗവാൻ സ്വഭാവേന ആനന്ദപൂർണ്ണനാണ്. ആ അതീന്ദ്രിയാനന്ദമാസ്വദിക്കാൻവേണ്ടി അവിടുന്ന് വിജ്ഞാനമയനായും പ്രാണമയനായും അന്നമയനായും രൂപവിസ്തരണം കൈക്കൊള്ളുന്നു. കർമ്മ ക്ഷേത്രസ്ഥനായ ജീവസത്ത അനുഭോക്താവായാണറിയപ്പെടുന്നത്. അനുഭോക്താവിൽ നിന്ന് ഭിന്നനാണ് ആനന്ദമയൻ, ആനന്ദമയന്, സ്വയം സമർപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ ആസ്വദിക്കുന്നതിന് തീരുമാനിച്ചാൽ ജീവാത്മാവിന് പരിപൂർണ്ണത ലഭിക്കും. സർവ്വക്ഷേത്രങ്ങളുടേയും ജ്ഞാതാവായ ഭഗവാന്റേയും, തദധീനനായ ക്ഷേത്രജ്ഞനായ ജീവാത്മാവിന്റേയും, കർമ്മക്ഷേത്രങ്ങളുടെ സ്വഭാവത്തിന്റേയും യഥാർത്ഥ ചിത്രമാണിത്. വേദാന്തസൂത്രത്തിലും (ബ്രഹ്മസൂത്രത്തിലും) ഈ സത്യം കണ്ടെത്താനാകും. കാര്യകാരണസഹിതം ഔചിത്യത്തോടെ രചിക്കപ്പെട്ടവയാണ് ബ്രഹ്മസൂത്ര വാക്യങ്ങൾ. ‘ന വിയദശുതേഃ (2.3.2) നാത്മാശുതേഃ (2.3.18) പരാതുതച്ഛ്രുതേഃ (2.3.40)’ എന്നിവ അവയിൽ ചിലതാണ്. ആദ്യസൂത്രം കർമ്മക്ഷേത്രത്തേയും രണ്ടാമത്തേത് ജീവാത്മാവിനേയും മൂന്നാമത്തേത് വിവിധ ജീവഗണങ്ങളുടെ പരമലക്ഷ്യമായ സർവ്വേശ്വരനേയും സംബന്ധിച്ചവയാണ്. ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes #Devotional #🙏 ശ്രീകൃഷ്ണ ഭജനകൾ

#💭 Best Quotes #inspirational #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes #inspirational

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #inspirational #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes

#🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes #inspirational ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #inspirational #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes

#💭 Best Quotes #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #inspirational

Bg. (ISKCON) 4.12 However, foolish people (hṛta-jñāna) worship the demigods because they want immediate results. They get the results, but do not know that results so obtained are temporary (since universe itself is temporary dependant on exhalation and inhalation of mahavishnu outside universes) and are meant for less intelligent persons. The intelligent person is in Kṛṣṇa consciousness, and he has no need to worship the paltry demigods for some immediate, temporary benefit. The demigods of this material world, as well as their worshipers, will vanish with the annihilation of this material world. The boons of the demigods are material and temporary. Both the material worlds and their inhabitants, including the demigods and their worshipers, are bubbles in the cosmic ocean. काङ्क्षन्तः कर्मणां सिद्धिं यजन्त इह देवता । क्षिप्रं हि मानुषे लोके सिद्धिर्भवति कर्मजा ॥ १२ ॥ kāṅkṣantaḥ karmaṇāṁ siddhiṁ yajanta iha devatāḥ kṣipraṁ hi mānuṣe loke siddhir bhavati karma-jā Synonyms kāṅkṣantaḥ — desiring; karmaṇām — of fruitive activities; siddhim — perfection; yajante — they worship by sacrifices; iha — in the material world; devatāḥ — the demigods; kṣipram — very quickly; hi — certainly; mānuṣe — in human society; loke — within this world; siddhiḥ — success; bhavati — comes; karma-jā — from fruitive work. Translation Men in this world desire success in fruitive activities, and therefore they worship the demigods. Quickly, of course, men get results from fruitive work in this world. Purport There is a great misconception about the gods or demigods of this material world, and men of less intelligence, although passing as great scholars, take these demigods to be various forms of the Supreme Lord. Actually, the demigods are not different forms of God, but they are God’s different parts and parcels.(amshas) God is one, and the parts and parcels are many. The Vedas say, nityo nityānām: God is one. Īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ. The Supreme God is one – Kṛṣṇa – and the demigods are delegated with powers to manage this material world. These demigods are all living entities (nityānām) with different grades of material power. They cannot be equal to the Supreme God – Nārāyaṇa, Viṣṇu, or Kṛṣṇa. Anyone who thinks that God and the demigods are on the same level is called an atheist, or pāṣaṇḍī. Even the great demigods like Brahmā and Śiva cannot be compared to the Supreme Lord. In fact, the Lord is worshiped by demigods such as Brahmā and Śiva (śiva-viriñci-nutam). Yet curiously enough there are many human leaders who are worshiped by foolish men under the misunderstanding of anthropomorphism or zoomorphism. Iha devatāḥ denotes a powerful man or demigod of this material world. But Nārāyaṇa, Viṣṇu, or Kṛṣṇa, the Supreme Personality of Godhead, does not belong to this world. He is above, or transcendental to, material creation. Even Śrīpāda Śaṅkarācārya, the leader of the impersonalists, maintains that Nārāyaṇa, or Kṛṣṇa, is beyond this material creation. However, foolish people (hṛta-jñāna) worship the demigods because they want immediate results. They get the results, but do not know that results so obtained are temporary and are meant for less intelligent persons. The intelligent person is in Kṛṣṇa consciousness, and he has no need to worship the paltry demigods for some immediate, temporary benefit. The demigods of this material world, as well as their worshipers, will vanish with the annihilation of this material world. The boons of the demigods are material and temporary. Both the material worlds and their inhabitants, including the demigods and their worshipers, are bubbles in the cosmic ocean. In this world, however, human society is mad after temporary things such as the material opulence of possessing land, family and enjoyable paraphernalia. To achieve such temporary things, people worship the demigods or powerful men in human society. If a man gets some ministership in the government by worshiping a political leader, he considers that he has achieved a great boon. All of them are therefore kowtowing to the so-called leaders or “big guns” in order to achieve temporary boons, and they indeed achieve such things. Such foolish men are not interested in Kṛṣṇa consciousness for the permanent solution to the hardships of material existence. They are all after sense enjoyment, and to get a little facility for sense enjoyment they are attracted to worshiping empowered living entities known as demigods. This verse indicates that people are rarely interested in Kṛṣṇa consciousness. They are mostly interested in material enjoyment, and therefore they worship some powerful living entity. #🙏 ശ്രീകൃഷ്ണ ഭജനകൾ #Devotional ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes

BG (ISKCON) 5 ശ്ലോകം 29 ᴜɴᴅᴇʀꜱᴛᴀɴᴅ ᵗʰⁱˢ ɪʀʀᴇꜱᴩᴇᴄᴛɪᴠᴇ ᴏꜰ ʀᴇʟɪɢɪᴏɴ ᴄᴏᴜɴᴛʀy 𝚎𝚝𝚌 ᵗʰᵉ ᵐⁱⁿⁱᵐᵘᵐ ʳᵉˢᵘˡᵗ ˢʰᵒᵘˡᵈ ᵇᵉ ᴇʟᴇᴠᴀᴛɪᴏɴ ᴛᴏ ℍ𝕖𝕒𝕧𝕖𝕟𝕝𝕪 𝕻𝖑𝖆𝖓𝖊𝖙𝖘👍. മായയ്ക്കുമേൽ ആധിപത്യം നേടാമെന്ന ആഗ്ര ഹംമൂലം അതിനോട് സമ്പർക്കം പുലർത്തുമ്പോഴാണ് ജീവന് സർവ്വക്ലേശങ്ങളും നേരിടുന്നത്. ഭോക്താരം യജ്ഞതപസാം സർവലോകമഹേശ്വരം സുഹൃദം സർവഭൂതാനാം ജ്ഞാത്വാ മാം ശാന്തിമൃച്ഛതി യജ്ഞതപസാം - യജ്ഞ തപസ്സുകളെ; ഭോക്താരം - ഭക്ഷിക്കുന്നവനായും; സർവ്വലോകമഹേശ്വരം - സർവ്വലോകങ്ങളുടേയും നാഥനായും; സർവഭൂതാനാം - സർവ്വജീവജാലങ്ങളുടേയും; സുഹൃദം - സുഹൃത്തായും; മാം - എന്നെ; ജ്ഞാത്വാ - അറിഞ്ഞിട്ട്; ശാന്തിം - (അവൻ) ശാന്തിയെ; ഋച്ഛതി - പ്രാപിക്കുന്നു. യജ്ഞങ്ങളുടേയും തപസ്സുകളുടേയും ഭോക്താവും ദേവന്മാരുടേയും സർവ്വലോകങ്ങളുടേയും അധിപനും എല്ലാ ജീവികളുടേയും സുഹൃത്തും അഭ്യദയകാംക്ഷിയുമാണ് ഞാനെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ തികഞ്ഞ കൃഷ്ണാവബോധമുള്ള വ്യക്തി ഭൗതികക്ലേശങ്ങളൊഴിഞ്ഞ് ശാന്തി നേടുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിൽ മായാശക്തിയാൽ ബദ്ധരായിത്തീർന്ന ജീവാത്മാക്കൾ എല്ലാംതന്നെ ശാന്തി (liberation) ലഭിക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്നവരാണ്. അതിന് വേണ്ടുന്നതെന്തെന്ന് അവർക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. അതാണ് ഇവിടെ ഭഗവദ് ഗീത പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്. ശാന്തി നേടാനുള്ള ശ്രേഷ്ഠമായ വഴിയിതാണ്. മാനുഷിക പ്രവർത്തനങ്ങളുടെയെല്ലാം ലക്ഷ്യം കൃഷ്ണ ഭഗവാനാണ്. സർവ്വലോകങ്ങളുടേയും തദ്വാസികളായ ദേവന്മാരുടേയും അധിപതിയായ സർവ്വോത്കൃഷ്ടനായ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അതീന്ദ്രിയസേവനത്തിനായി മനുഷ്യർ തങ്ങളുടെ സർവ്വസ്വവും അർപ്പിക്കണം. എല്ലാ ദേവന്മാരേക്കാളും ശ്രേഷ്ഠനാണ് കൃഷ്ണൻ. അദ്ദേഹം ദേവസത്തമന്മാരായ ബ്രഹ്മാവിനും ശിവനും ഉപരിയത്രേ. തമീശ്വരാണാം പരമം മഹേശ്വരം എന്നാണ് വേദങ്ങൾ (ശ്വേതാശ്വതരോപനിഷത്ത് 6.7) ഭഗവാനെ വാഴ്ത്തുന്നത്. മായാമോഹിതരായ ജീവാത്മാക്കൾ തങ്ങൾ ചുറ്റും വീക്ഷിക്കുന്ന എന്തിന്റേയും അധീശത്വത്തിനാഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഭഗവാന്റെ ഭൗതികശക്തിക്ക് അധീനരാണവർ. ഭൗതിക പ്രകൃതിയുടെ നാഥനാണ് കൃഷ്ണൻ; ബദ്ധരായ ജീവാത്മാക്കൾ ഭൗതികപ്രകൃതിയുടെ കർക്കശ നിയമങ്ങൾക്കധീനരും. ഈ നഗ്നസത്യം മനസ്സിലാക്കാതെ ഈ ലോകത്തിൽ ആർക്കും ഒറ്റയ്ക്കോ കൂട്ടായോ ശാന്തി നേടാൻ കഴിയില്ല. കൃഷ്ണാവബോധത്തിന്റെ പൊരുൾ ഇതാണ്. കൃഷ്ണ ഭഗവാനാണ് പരമാധികാരി, ദേവന്മാരുൾപ്പെടെ എല്ലാ ജീവാത്മാക്കളും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആശ്രിതരും. തികഞ്ഞ കൃഷ്ണാവ ബോധംകൊണ്ടേ പൂർണ്ണ ശാന്തി ലഭിക്കൂ. കർമ്മയോഗമെന്ന പേരിൽ കൃഷ്ണാവബോധത്തിന്റെ ഒരു പ്രായോഗിക വിവരണമാണ് ഈ അദ്ധ്യായം ഉൾക്കൊള്ളുന്നത്. കർമ്മ യോഗംകൊണ്ട് എങ്ങനെ മുക്തി നേടാമെന്ന ഊഹത്തെ അടിസ്ഥാന മാക്കിയ പ്രശ്നത്തിന് ഉത്തരം ഇതിലുണ്ട്. ഭഗവാനാണ് പരമാധികാരിയെന്ന പൂർണ്ണഅറിവോടെ ചെയ്യപ്പെടുന്ന കർമ്മമാകുന്നു. കൃഷ്ണാവ ബോധ പ്രവർത്തനം. അത്തരം പ്രവർത്തനവും അതീന്ദ്രിയജ്ഞാനവും ഭിന്നമല്ല. കൃഷ്ണാവബോധമാണ് നേരിട്ടുള്ള ഭക്തിയോഗം. ഭക്തി യോഗത്തിലേയ്ക്ക് നയിക്കുന്ന മാർഗ്ഗമാണ് ജ്ഞാനയോഗം. കൃഷ്ണാവബോധമെന്നാൽ പരമപുരുഷനുമായി തനിക്കുള്ള ബന്ധത്തെപ്പറ്റി പൂർണ്ണമായി അറിഞ്ഞുകൊണ്ടചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തനം; അതിന്റെ പൂർ ണ്ണതയാകട്ടെ, ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാനെപ്പറ്റി തികഞ്ഞ ജ്ഞാനവും, വിശുദ്ധമായൊരാത്മാവ്, ഭഗവാന്റെ ഒരംശമെന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിത്യദാസനായിരിക്കും. മായയ്ക്കുമേൽ ആധിപത്യം നേടാമെന്ന ആഗ്ര ഹംമൂലം അതിനോട് സമ്പർക്കം പുലർത്തുമ്പോഴാണ് ജീവന് സർവ്വക്ലേശങ്ങളും നേരിടുന്നത്. ഭൗതിക പ്രകൃതിയോട് സമ്പർക്കമുള്ള കാലത്തോളം ഭൗതികാവശ്യങ്ങൾക്കായി പ്രവർത്തിക്കുക തന്നെ വേണം. എന്നാൽ ഭൗതികതയുടെ ആ അധികാരാതിർത്തിക്ക് അകത്തും കൃ ഷണാവബോധം ഒരാൾക്ക് ആത്മീയജീവിതം നൽകുന്നു. ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തിലെ പരിശീലനംകൊണ്ട് ആത്മീയ സത്തയെ ഉണർത്തലാണത്. ഭൗതികപ്രകൃതിയുടെ കെട്ടുപാടിൽ നിന്ന് എത്രകണ്ട് പുരോഗമിക്കുന്നുവോ, അത്രയും അയാൾക്ക് മുക്തനാകാം. ഭഗവാന് ആരോടും പക്ഷപാതമില്ല. ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ അടക്കാനും രാഗദ്വേഷങ്ങളുടെ സ്വാധീന ശക്തിയിൽ നിന്ന് സ്വയം മോചിക്കാനുമുള്ള പ്രയത്നത്തിൽ തന്റെ കൃഷ്ണാവബോധത്തിലുള്ള കർത്തവ്യങ്ങൾ എങ്ങനെ നിറവേറ്റുന്നു എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു എല്ലാം. ഈ വികാരങ്ങളെ നിയന്ത്രിച്ച് കൃഷ്ണാവബോധം കൈവന്നാലാകട്ടെ, യഥാർത്ഥമായ അതീന്ദ്രിയാ വസ്ഥയിൽ ബ്രഹ്മനിർവ്വാണത്തിൽ ജീവിക്കാം. കൃഷ്ണാവബോധത്തിൽ അഷ്ടാംഗയോഗം സ്വയം പരിശീലിക്കപ്പെടുന്നു എന്നുവേണം പറയാൻ. അതിന്റെ പരമമായ ലക്ഷ്യം നേടുന്നുയെന്നതാണിതിനു കാരണം. ക്രമികമായ പുരോഗമനത്തിനുള്ള സാധനയാണ് യമം, നിയമം, ആസനം, പ്രാണായാമം, പ്രത്യാഹാരം, ധാരണ, ധ്യാനം, സമാധി എന്നിവ. എന്നാൽ അവയെല്ലാം ഭക്തിഭരിതമായ, സേവനത്തിന്റെ പരിപൂർണതയ്ക്കുള്ള മുഖക്കുറിപ്പുകൾ മാത്രം. ഭക്തിപൂർവ സേവനത്തിന് മാത്രമേ മനുഷ്യന് ശാന്തി നൽകാൻ കഴിയൂ. അതാണ് ജീവിതത്തിന്റെ പരിപൂർണത. കർമയോഗം - കൃഷ്ണാവബോധത്തിൽ പ്രവർത്തനം എന്ന ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീതയിലെ അഞ്ചാമദ്ധ്യായത്തിന്റെ ഭക്തിവേദാന്തവിശദീകരണം ഇപ്രകാരം സമാപിക്കുന്നു. #💭 Best Quotes #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #Devotional #🙏 ശ്രീകൃഷ്ണ ഭജനകൾ