Bg. (ISKCON) 4.12 However, foolish people (hṛta-jñāna) worship the demigods because they want immediate results. They get the results, but do not know that results so obtained are temporary (since universe itself is temporary dependant on exhalation and inhalation of mahavishnu outside universes) and are meant for less intelligent persons. The intelligent person is in Kṛṣṇa consciousness, and he has no need to worship the paltry demigods for some immediate, temporary benefit. The demigods of this material world, as well as their worshipers, will vanish with the annihilation of this material world. The boons of the demigods are material and temporary. Both the material worlds and their inhabitants, including the demigods and their worshipers, are bubbles in the cosmic ocean. काङ्क्षन्तः कर्मणां सिद्धिं यजन्त इह देवता । क्षिप्रं हि मानुषे लोके सिद्धिर्भवति कर्मजा ॥ १२ ॥ kāṅkṣantaḥ karmaṇāṁ siddhiṁ yajanta iha devatāḥ kṣipraṁ hi mānuṣe loke siddhir bhavati karma-jā Synonyms kāṅkṣantaḥ — desiring; karmaṇām — of fruitive activities; siddhim — perfection; yajante — they worship by sacrifices; iha — in the material world; devatāḥ — the demigods; kṣipram — very quickly; hi — certainly; mānuṣe — in human society; loke — within this world; siddhiḥ — success; bhavati — comes; karma-jā — from fruitive work. Translation Men in this world desire success in fruitive activities, and therefore they worship the demigods. Quickly, of course, men get results from fruitive work in this world. Purport There is a great misconception about the gods or demigods of this material world, and men of less intelligence, although passing as great scholars, take these demigods to be various forms of the Supreme Lord. Actually, the demigods are not different forms of God, but they are God’s different parts and parcels.(amshas) God is one, and the parts and parcels are many. The Vedas say, nityo nityānām: God is one. Īśvaraḥ paramaḥ kṛṣṇaḥ. The Supreme God is one – Kṛṣṇa – and the demigods are delegated with powers to manage this material world. These demigods are all living entities (nityānām) with different grades of material power. They cannot be equal to the Supreme God – Nārāyaṇa, Viṣṇu, or Kṛṣṇa. Anyone who thinks that God and the demigods are on the same level is called an atheist, or pāṣaṇḍī. Even the great demigods like Brahmā and Śiva cannot be compared to the Supreme Lord. In fact, the Lord is worshiped by demigods such as Brahmā and Śiva (śiva-viriñci-nutam). Yet curiously enough there are many human leaders who are worshiped by foolish men under the misunderstanding of anthropomorphism or zoomorphism. Iha devatāḥ denotes a powerful man or demigod of this material world. But Nārāyaṇa, Viṣṇu, or Kṛṣṇa, the Supreme Personality of Godhead, does not belong to this world. He is above, or transcendental to, material creation. Even Śrīpāda Śaṅkarācārya, the leader of the impersonalists, maintains that Nārāyaṇa, or Kṛṣṇa, is beyond this material creation. However, foolish people (hṛta-jñāna) worship the demigods because they want immediate results. They get the results, but do not know that results so obtained are temporary and are meant for less intelligent persons. The intelligent person is in Kṛṣṇa consciousness, and he has no need to worship the paltry demigods for some immediate, temporary benefit. The demigods of this material world, as well as their worshipers, will vanish with the annihilation of this material world. The boons of the demigods are material and temporary. Both the material worlds and their inhabitants, including the demigods and their worshipers, are bubbles in the cosmic ocean. In this world, however, human society is mad after temporary things such as the material opulence of possessing land, family and enjoyable paraphernalia. To achieve such temporary things, people worship the demigods or powerful men in human society. If a man gets some ministership in the government by worshiping a political leader, he considers that he has achieved a great boon. All of them are therefore kowtowing to the so-called leaders or “big guns” in order to achieve temporary boons, and they indeed achieve such things. Such foolish men are not interested in Kṛṣṇa consciousness for the permanent solution to the hardships of material existence. They are all after sense enjoyment, and to get a little facility for sense enjoyment they are attracted to worshiping empowered living entities known as demigods. This verse indicates that people are rarely interested in Kṛṣṇa consciousness. They are mostly interested in material enjoyment, and therefore they worship some powerful living entity. #🙏 ശ്രീകൃഷ്ണ ഭജനകൾ #Devotional ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes

BG (ISKCON) 5 ശ്ലോകം 29 ᴜɴᴅᴇʀꜱᴛᴀɴᴅ ᵗʰⁱˢ ɪʀʀᴇꜱᴩᴇᴄᴛɪᴠᴇ ᴏꜰ ʀᴇʟɪɢɪᴏɴ ᴄᴏᴜɴᴛʀy 𝚎𝚝𝚌 ᵗʰᵉ ᵐⁱⁿⁱᵐᵘᵐ ʳᵉˢᵘˡᵗ ˢʰᵒᵘˡᵈ ᵇᵉ ᴇʟᴇᴠᴀᴛɪᴏɴ ᴛᴏ ℍ𝕖𝕒𝕧𝕖𝕟𝕝𝕪 𝕻𝖑𝖆𝖓𝖊𝖙𝖘👍. മായയ്ക്കുമേൽ ആധിപത്യം നേടാമെന്ന ആഗ്ര ഹംമൂലം അതിനോട് സമ്പർക്കം പുലർത്തുമ്പോഴാണ് ജീവന് സർവ്വക്ലേശങ്ങളും നേരിടുന്നത്. ഭോക്താരം യജ്ഞതപസാം സർവലോകമഹേശ്വരം സുഹൃദം സർവഭൂതാനാം ജ്ഞാത്വാ മാം ശാന്തിമൃച്ഛതി യജ്ഞതപസാം - യജ്ഞ തപസ്സുകളെ; ഭോക്താരം - ഭക്ഷിക്കുന്നവനായും; സർവ്വലോകമഹേശ്വരം - സർവ്വലോകങ്ങളുടേയും നാഥനായും; സർവഭൂതാനാം - സർവ്വജീവജാലങ്ങളുടേയും; സുഹൃദം - സുഹൃത്തായും; മാം - എന്നെ; ജ്ഞാത്വാ - അറിഞ്ഞിട്ട്; ശാന്തിം - (അവൻ) ശാന്തിയെ; ഋച്ഛതി - പ്രാപിക്കുന്നു. യജ്ഞങ്ങളുടേയും തപസ്സുകളുടേയും ഭോക്താവും ദേവന്മാരുടേയും സർവ്വലോകങ്ങളുടേയും അധിപനും എല്ലാ ജീവികളുടേയും സുഹൃത്തും അഭ്യദയകാംക്ഷിയുമാണ് ഞാനെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ തികഞ്ഞ കൃഷ്ണാവബോധമുള്ള വ്യക്തി ഭൗതികക്ലേശങ്ങളൊഴിഞ്ഞ് ശാന്തി നേടുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിൽ മായാശക്തിയാൽ ബദ്ധരായിത്തീർന്ന ജീവാത്മാക്കൾ എല്ലാംതന്നെ ശാന്തി (liberation) ലഭിക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്നവരാണ്. അതിന് വേണ്ടുന്നതെന്തെന്ന് അവർക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. അതാണ് ഇവിടെ ഭഗവദ് ഗീത പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്. ശാന്തി നേടാനുള്ള ശ്രേഷ്ഠമായ വഴിയിതാണ്. മാനുഷിക പ്രവർത്തനങ്ങളുടെയെല്ലാം ലക്ഷ്യം കൃഷ്ണ ഭഗവാനാണ്. സർവ്വലോകങ്ങളുടേയും തദ്വാസികളായ ദേവന്മാരുടേയും അധിപതിയായ സർവ്വോത്കൃഷ്ടനായ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അതീന്ദ്രിയസേവനത്തിനായി മനുഷ്യർ തങ്ങളുടെ സർവ്വസ്വവും അർപ്പിക്കണം. എല്ലാ ദേവന്മാരേക്കാളും ശ്രേഷ്ഠനാണ് കൃഷ്ണൻ. അദ്ദേഹം ദേവസത്തമന്മാരായ ബ്രഹ്മാവിനും ശിവനും ഉപരിയത്രേ. തമീശ്വരാണാം പരമം മഹേശ്വരം എന്നാണ് വേദങ്ങൾ (ശ്വേതാശ്വതരോപനിഷത്ത് 6.7) ഭഗവാനെ വാഴ്ത്തുന്നത്. മായാമോഹിതരായ ജീവാത്മാക്കൾ തങ്ങൾ ചുറ്റും വീക്ഷിക്കുന്ന എന്തിന്റേയും അധീശത്വത്തിനാഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഭഗവാന്റെ ഭൗതികശക്തിക്ക് അധീനരാണവർ. ഭൗതിക പ്രകൃതിയുടെ നാഥനാണ് കൃഷ്ണൻ; ബദ്ധരായ ജീവാത്മാക്കൾ ഭൗതികപ്രകൃതിയുടെ കർക്കശ നിയമങ്ങൾക്കധീനരും. ഈ നഗ്നസത്യം മനസ്സിലാക്കാതെ ഈ ലോകത്തിൽ ആർക്കും ഒറ്റയ്ക്കോ കൂട്ടായോ ശാന്തി നേടാൻ കഴിയില്ല. കൃഷ്ണാവബോധത്തിന്റെ പൊരുൾ ഇതാണ്. കൃഷ്ണ ഭഗവാനാണ് പരമാധികാരി, ദേവന്മാരുൾപ്പെടെ എല്ലാ ജീവാത്മാക്കളും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആശ്രിതരും. തികഞ്ഞ കൃഷ്ണാവ ബോധംകൊണ്ടേ പൂർണ്ണ ശാന്തി ലഭിക്കൂ. കർമ്മയോഗമെന്ന പേരിൽ കൃഷ്ണാവബോധത്തിന്റെ ഒരു പ്രായോഗിക വിവരണമാണ് ഈ അദ്ധ്യായം ഉൾക്കൊള്ളുന്നത്. കർമ്മ യോഗംകൊണ്ട് എങ്ങനെ മുക്തി നേടാമെന്ന ഊഹത്തെ അടിസ്ഥാന മാക്കിയ പ്രശ്നത്തിന് ഉത്തരം ഇതിലുണ്ട്. ഭഗവാനാണ് പരമാധികാരിയെന്ന പൂർണ്ണഅറിവോടെ ചെയ്യപ്പെടുന്ന കർമ്മമാകുന്നു. കൃഷ്ണാവ ബോധ പ്രവർത്തനം. അത്തരം പ്രവർത്തനവും അതീന്ദ്രിയജ്ഞാനവും ഭിന്നമല്ല. കൃഷ്ണാവബോധമാണ് നേരിട്ടുള്ള ഭക്തിയോഗം. ഭക്തി യോഗത്തിലേയ്ക്ക് നയിക്കുന്ന മാർഗ്ഗമാണ് ജ്ഞാനയോഗം. കൃഷ്ണാവബോധമെന്നാൽ പരമപുരുഷനുമായി തനിക്കുള്ള ബന്ധത്തെപ്പറ്റി പൂർണ്ണമായി അറിഞ്ഞുകൊണ്ടചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തനം; അതിന്റെ പൂർ ണ്ണതയാകട്ടെ, ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാനെപ്പറ്റി തികഞ്ഞ ജ്ഞാനവും, വിശുദ്ധമായൊരാത്മാവ്, ഭഗവാന്റെ ഒരംശമെന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിത്യദാസനായിരിക്കും. മായയ്ക്കുമേൽ ആധിപത്യം നേടാമെന്ന ആഗ്ര ഹംമൂലം അതിനോട് സമ്പർക്കം പുലർത്തുമ്പോഴാണ് ജീവന് സർവ്വക്ലേശങ്ങളും നേരിടുന്നത്. ഭൗതിക പ്രകൃതിയോട് സമ്പർക്കമുള്ള കാലത്തോളം ഭൗതികാവശ്യങ്ങൾക്കായി പ്രവർത്തിക്കുക തന്നെ വേണം. എന്നാൽ ഭൗതികതയുടെ ആ അധികാരാതിർത്തിക്ക് അകത്തും കൃ ഷണാവബോധം ഒരാൾക്ക് ആത്മീയജീവിതം നൽകുന്നു. ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തിലെ പരിശീലനംകൊണ്ട് ആത്മീയ സത്തയെ ഉണർത്തലാണത്. ഭൗതികപ്രകൃതിയുടെ കെട്ടുപാടിൽ നിന്ന് എത്രകണ്ട് പുരോഗമിക്കുന്നുവോ, അത്രയും അയാൾക്ക് മുക്തനാകാം. ഭഗവാന് ആരോടും പക്ഷപാതമില്ല. ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ അടക്കാനും രാഗദ്വേഷങ്ങളുടെ സ്വാധീന ശക്തിയിൽ നിന്ന് സ്വയം മോചിക്കാനുമുള്ള പ്രയത്നത്തിൽ തന്റെ കൃഷ്ണാവബോധത്തിലുള്ള കർത്തവ്യങ്ങൾ എങ്ങനെ നിറവേറ്റുന്നു എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു എല്ലാം. ഈ വികാരങ്ങളെ നിയന്ത്രിച്ച് കൃഷ്ണാവബോധം കൈവന്നാലാകട്ടെ, യഥാർത്ഥമായ അതീന്ദ്രിയാ വസ്ഥയിൽ ബ്രഹ്മനിർവ്വാണത്തിൽ ജീവിക്കാം. കൃഷ്ണാവബോധത്തിൽ അഷ്ടാംഗയോഗം സ്വയം പരിശീലിക്കപ്പെടുന്നു എന്നുവേണം പറയാൻ. അതിന്റെ പരമമായ ലക്ഷ്യം നേടുന്നുയെന്നതാണിതിനു കാരണം. ക്രമികമായ പുരോഗമനത്തിനുള്ള സാധനയാണ് യമം, നിയമം, ആസനം, പ്രാണായാമം, പ്രത്യാഹാരം, ധാരണ, ധ്യാനം, സമാധി എന്നിവ. എന്നാൽ അവയെല്ലാം ഭക്തിഭരിതമായ, സേവനത്തിന്റെ പരിപൂർണതയ്ക്കുള്ള മുഖക്കുറിപ്പുകൾ മാത്രം. ഭക്തിപൂർവ സേവനത്തിന് മാത്രമേ മനുഷ്യന് ശാന്തി നൽകാൻ കഴിയൂ. അതാണ് ജീവിതത്തിന്റെ പരിപൂർണത. കർമയോഗം - കൃഷ്ണാവബോധത്തിൽ പ്രവർത്തനം എന്ന ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീതയിലെ അഞ്ചാമദ്ധ്യായത്തിന്റെ ഭക്തിവേദാന്തവിശദീകരണം ഇപ്രകാരം സമാപിക്കുന്നു. #💭 Best Quotes #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #Devotional #🙏 ശ്രീകൃഷ്ണ ഭജനകൾ

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes #inspirational

#inspirational #💭 Best Quotes #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #inspirational #💭 Best Quotes

#💭 Best Quotes #inspirational #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes #inspirational

#inspirational #💭 Best Quotes #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #inspirational #💭 Best Quotes

#💭 Best Quotes #inspirational #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥