#🧟 പ്രേതകഥകൾ! #📙 നോവൽ #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 HAPPY JOURNEY (കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം. മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ യാദൃച്ഛികം മാത്രം) ……………………………………. ആകാശത്ത് നക്ഷത്രങ്ങൾ വിരളമായിരുന്ന ഒരു കറുത്ത രാത്രി. നവംബർ മാസത്തിന്റെ അവസാനത്തെ ദിനം തണുപ്പ് ഹൈവേയുടെ വിജനമായ ഭാഗങ്ങളിൽ തങ്ങി നിന്നു. നഗരത്തിൽ നിന്ന് വളരെ വൈകി ഇറങ്ങിയ സജിത്ത്, ബസ് സ്റ്റോപ്പിലെ മങ്ങിയ സോഡിയം വിളക്കിന് താഴെയായി തന്റെ ലാപ്ടോപ് ബാഗുമായി ഒറ്റയ്ക്ക് നിന്നു. സമയം രാത്രി 10:35. തന്റെ ഗ്രാമമായ മാടായിക്കാവിലേക്കുള്ള അവസാനത്തെ ബസ് ഒരു മണിക്കൂർ മുൻപ് കടന്നുപോയിരുന്നു. ഒരു ഷെയർ ടാക്സിയെങ്കിലും കിട്ടിയെങ്കിൽ എന്ന ചിന്തയോടെ അവൻ പരിഭ്രാന്തനായി മൊബൈൽ ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി. ബാറ്ററി തീർന്ന് ഫോൺ ഓഫ് ആയിരുന്നു. ക്ഷീണം അവന്റെ ഓരോ പേശികളിലും ഭാരം കയറ്റി വെച്ചു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ റോഡിലെ വെളിച്ചത്തിനായി പരതി. ഈ വിജനത അവന് വല്ലാത്തൊരു അസ്വസ്ഥത നൽകി. അഞ്ച് വർഷം മുൻപ് ഇതേ റൂട്ടിലായിരുന്നു അവന്റെ പ്രണയിനി മേഘയെ ഒരു വാഹനാപകടത്തിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടത്. ആ ഓർമ്മകൾ ഓരോ തണുത്ത കാറ്റിലും അവനെ പൊതിഞ്ഞു. …….. പെട്ടെന്ന്, ദൂരെ നിന്ന് ഒരു വാഹനം വെളിച്ചം വീശി വന്നു. അതൊരു സാധാരണ വാഹനമായിരുന്നില്ല. ഒരു കറുത്ത, പഴയ മോഡൽ അംബാസഡർ കാർ. അതിന്റെ രൂപകൽപ്പനയ്ക്ക് പതിറ്റാണ്ടുകളുടെ പഴക്കമുണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ ലൈറ്റുകൾ പോലും ഒരു മഞ്ഞനിറത്തിൽ മങ്ങിപ്പോയിരുന്നു. കാർ സജിത്തിന്റെ മുന്നിൽ ഒരു നേർത്ത ശബ്ദത്തോടെ വന്നു നിന്നു. "ഏത് വഴിയാ പോകേണ്ടത്?" ഡ്രൈവർ തല പുറത്തേക്കിട്ട് ചോദിച്ചു. ഏകദേശം അമ്പത് വയസ്സുള്ള, മൊട്ടുസൂചിയിട്ടതുപോലെ ഒതുക്കി ചീകിയ തലമുടിയുള്ള ഒരാൾ. അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരുതരം തളർച്ചയുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ ഒരു ചോദ്യചിഹ്നം പോലെ ഒരു ദുരൂഹതയും. അയാൾ ഒരു കട്ടിയുള്ള കമ്പിളി ഷാൾ കഴുത്തിലൂടെ ചുറ്റിയിരുന്നു, അതിന്റെ നിറം പോലും കറുപ്പായിരുന്നു. "മാടായിക്കാവിലേക്ക്..." സജിത്ത് മടിച്ചു നിന്നു. "കയറിക്കോ, ഞാനും അങ്ങോട്ട് തന്നെ." ഡ്രൈവർ ചിരിച്ചു. ആ ചിരിയിൽ യാതൊരു സന്തോഷമോ വികാരമോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അത് വെറുമൊരു പ്രതികരണം മാത്രമായിരുന്നു. ……. സജിത്ത് സംശയത്തോടെ മുൻസീറ്റിൽ കയറി. കാറിനകത്ത് ഒരു പ്രത്യേകതരം ഗന്ധം. അത് പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത, എന്നാൽ പരിചിതമായ ഒരു ഗന്ധമായിരുന്നുപഴയ പുകയിലയുടെ മണം, ഉണങ്ങിയ പൂക്കളുടെ നേരിയ സുഗന്ധം, പിന്നെ ഒരുതരം മണ്ണിന്റെ തണുപ്പും. സജിത്ത് ഡോർ അടച്ചപ്പോൾ, കാറിന്റെ ലോക്ക് ഒരു ക്ലിക്കിന് പകരം ഒരു പഴയ ഇരുമ്പ് ശബ്ദം കേൾപ്പിച്ചു. വണ്ടി മുന്നോട്ട് നീങ്ങിത്തുടങ്ങി. എഞ്ചിൻ ശബ്ദം ഒരു കാലഹരണപ്പെട്ട ശ്വാസം പോലെ തോന്നി. "ഈ റൂട്ടിൽ ഈ വാഹനം പതിവില്ലാത്തതാണല്ലോ?" സജിത്ത് സംസാരം തുടങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു. "പതിവുകളൊക്കെ മാറിപ്പോകും സജിത്തേ. യാത്ര മാത്രമേ മാറാതിരിക്കൂ." ഡ്രൈവർ സൈഡ് മിററിലൂടെ സജിത്തിനെ നോക്കി. "എന്റെ പേരെങ്ങനെ..." സജിത്ത് അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഞെട്ടി. അയാളെ താൻ മുൻപ് ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ല, പേര് പറയാനും ഇടയായിട്ടില്ല. "അതൊക്കെ അറിയാം. നിങ്ങൾ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇവിടെ നിൽക്കുമ്പോൾ ഞാൻ വരാതിരിക്കുന്നത് ശരിയല്ലല്ലോ. നിങ്ങൾക്കുവേണ്ടിയാണ് ഈ യാത്ര." ഡ്രൈവറുടെ മറുപടി സജിത്തിന്റെ ഭയം വർദ്ധിപ്പിച്ചു. അയാൾക്ക് ഉറപ്പായി, ഇത് ഒരു സാധാരണ ടാക്സി ഡ്രൈവറല്ല. "നിങ്ങൾ ആരാണ്? എന്തിനാണ് എന്നെ കാത്തിരുന്നത്?" സജിത്ത് നേരിട്ട് ചോദിച്ചു. ഡ്രൈവർ ശാന്തമായി ചിരിച്ചു. "ഞാനൊരു ഡ്രൈവർ. നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ഡ്രൈവർ. നിങ്ങളുടെ അവസാനത്തെ യാത്ര സുഗമമാക്കാൻ വന്നവൻ." സജിത്ത് വിറച്ചു. അവന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി. "എന്താന്ന് അവസാനത്തെ യാത്രയോ ?" ഡ്രൈവർ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. അയാൾ ഡ്രൈവിംഗിൽ ശ്രദ്ധിച്ചു, എന്നാൽ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ റോഡിലായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ശൂന്യതയിൽ എവിടെയോ ആയിരുന്നു. വഴി നഗരത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ നിന്ന് ഒരു ഗ്രാമീണ റോഡിലേക്ക് മാറി. റോഡിന് ഇരുവശത്തും ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന മരങ്ങൾ ആകാശത്തെ മറച്ചു, ഇരുട്ട് കനത്തു. റോഡിൽ ഒരൊറ്റ വാഹനവുമില്ല. "വഴി മാറിയല്ലോ? ഇത് മാടായിക്കാവിലേക്കുള്ള പ്രധാന റോഡല്ല." സജിത്ത് വീണ്ടും ചോദിച്ചു. "അതെ, ഇത് പഴയ വഴിയാണ്. അഞ്ചു വർഷം മുൻപ് നിങ്ങൾ സഞ്ചരിച്ച അതേ വഴി. അന്ന് നിങ്ങൾ പൂർത്തിയാക്കാത്ത യാത്രയുടെ വഴി." ഡ്രൈവർ മെല്ലെ പറഞ്ഞു. …… സജിത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ ഭയം ഒരു തീവ്രമായ വേദനയായി മാറി. ഈ ഡ്രൈവർക്ക് തന്റെ ഭൂതകാലത്തെക്കുറിച്ച് അറിയാം! അവൻ പിൻസീറ്റിലേക്ക് നോക്കി. അവിടെ ഒരു രൂപം വ്യക്തമല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നു. പഴകിയ വെള്ളസാരി ധരിച്ച, അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ മുടിയുള്ള ഒരു സ്ത്രീരൂപം. അവളുടെ ശരീരം കാറിലെ ഇരുട്ടിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. "അതാരാണ്?" സജിത്തിന്റെ ശബ്ദം നേർത്തുപോയിരുന്നു. "നിങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ഏറെ കാലമായി കാത്തിരിക്കുന്ന സഹയാത്രിക." ഡ്രൈവർ പറഞ്ഞു. സജിത്ത് മൊബൈൽ ഫോൺ എടുത്ത് ആ രൂപത്തിന്റെ ചിത്രം പകർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ ഫോൺ പൂർണ്ണമായും ഡെഡ് ആയിരുന്നു. കാറിനകത്ത് ഒരുതരം നെഗറ്റീവ് ഊർജ്ജം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതായി അവന് തോന്നി. സജിത്ത് ഭയത്തോടെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു. അവന്റെ മനസ്സിൽ മേഘയുടെ ചിത്രം തെളിഞ്ഞു. അവൾ കാത്തിരുന്നതും ഇതേ കവലയിലായിരുന്നു. ആ രാത്രിയിലെ അപകടം അവന്റെ മനസ്സിലൂടെ മിന്നിമറഞ്ഞു. "അവളാണോ അത്?" സജിത്ത് ചോദിച്ചു. ഡ്രൈവർ ദീർഘമായി ശ്വാസമെടുത്ത് പറഞ്ഞു. "ചില ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി നൽകേണ്ടത് നിങ്ങളാണ് സജിത്തേ. ചില യാത്രകൾ പൂർത്തിയാക്കേണ്ടത് നിങ്ങൾ തന്നെയാണ്." പെട്ടെന്ന് പിൻസീറ്റിൽ നിന്ന് നേർത്തൊരു തേങ്ങൽ കേട്ടു. ആ തേങ്ങൽ സജിത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ തറച്ചു. "വേണ്ട സജിത്തേ... തിരിഞ്ഞുപോ... എന്നെ തേടി വരരുത്. നീ ഇവിടെ വരേണ്ടതില്ല!" അത് മേഘയുടെ ശബ്ദമായിരുന്നു. അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ആ ശബ്ദം വേദന നിറഞ്ഞതായിരുന്നു, എന്നാൽ ഒപ്പം ശക്തമായൊരു മുന്നറിയിപ്പും അതിലുണ്ടായിരുന്നു. "അവളെന്നെ രക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്!" സജിത്ത് മനസ്സിനോട് പറഞ്ഞു. "നിങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവർക്ക് നിങ്ങളെ തിരിച്ചുവിളിക്കാൻ കഴിയില്ല സജിത്തേ. അവർക്ക് നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കാൻ മാത്രമേ സാധിക്കൂ." ഡ്രൈവർ പറഞ്ഞു. സജിത്ത് സർവ്വശക്തിയുമെടുത്ത് കാറിന്റെ ഡോറിൽ പിടിച്ചു. അത് തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ ഹാൻഡിൽ കട്ടിയായി, അനങ്ങിയില്ല. "ഡോർ ലോക്കാണ്. നിങ്ങൾ സുരക്ഷിതനായി എത്തണം." ഡ്രൈവർ ചിരിച്ചു. കാർ ഒരു കുന്നിൻ ചെരിവിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. റോഡരികിൽ ഒരു പുരാതനമായ കൽവിളക്ക് കണ്ടു. വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് അപകടം നടന്ന സ്ഥലത്തെ ഏക അടയാളം. ആ കൽവിളക്കിൽ മങ്ങി ഒരു ദീപം കത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു. "ഇതാണ് സ്ഥലം." ഡ്രൈവർ പറഞ്ഞു. സജിത്തിന്റെ ശരീരം തളർന്നുപോയിരുന്നു. അവന്റെ കൺപോളകൾ അടഞ്ഞുപോയി. മരവിച്ച കൈകളിൽ അവൻ അവസാനത്തെ ശക്തി സംഭരിച്ചു. "എനിക്കിത് പൂർത്തിയാക്കണ്ട! ഞാൻ തിരിച്ചുപോകും!" പെട്ടെന്ന് എവിടെ നിന്നോ ഒരു വലിയ തള്ളൽ വന്നതുപോലെ സജിത്തിന് അനുഭവപ്പെട്ടു. ഒരു അദൃശ്യശക്തി അവനെ തള്ളിമാറ്റുകയായിരുന്നു. അത് മേഘയുടെ അവസാന ശ്രമമായിരുന്നു. സജിത്ത് തന്റെ കൈയ്യിലുള്ള ബാഗെടുത്ത് ശക്തമായി ഡോറിൽ ഇടിച്ചു. പഴയ ഡോർ, ആ ഇടിയിൽ ഒന്ന് ഇളകി. അടുത്ത നിമിഷം, സർവ്വശക്തിയും എടുത്ത് അവൻ ഹാൻഡിൽ വലിച്ച് തുറന്നു. ശരീരം തളർന്നിട്ടും, ചാടി രക്ഷപ്പെടാനുള്ള അതിജീവന വാഞ്ഛ അവന്റെ സിരകളിൽ നിറഞ്ഞു. അവൻ പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു വീണു. ശരീരം റോഡരികിലെ ചരലിൽ ഉരഞ്ഞു. വേദന അവന് അനുഭവപ്പെട്ടില്ല. അവൻ വേഗം തിരിഞ്ഞ് കാറിനെ നോക്കി. കറുത്ത അംബാസഡർ കാർ, ഡ്രൈവർ, പിൻസീറ്റിലെ രൂപം... എല്ലാം ഒരു നിമിഷംകൊണ്ട് അപ്രത്യക്ഷമായി. ……… സജിത്ത് മുട്ടിലിഴഞ്ഞ് റോഡരികിൽ നിന്ന് പുൽമേട്ടിലേക്ക് മാറി. അവൻ തലയുയർത്തി നോക്കിയതും, ദൂരെ ഇരുണ്ട വളവിൽ നിന്ന് ഒരു ഭീമൻ ലോറിയുടെ ഹെഡ്‌ലൈറ്റുകൾ അവന്റെ നേർക്ക് പാഞ്ഞുവരുന്നതായി കണ്ടു. അതിഭയങ്കരമായ ഒരു ഹോൺ ശബ്ദം! തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം, അവ്യക്തമായി എന്തോ ഒരു ശബ്ദം അവന് കേട്ടു. ഒപ്പം, കൂട്ടനിലവിളിയും. ലോറി എന്തോ ഒന്നിൽ ഇടിച്ച് നിന്ന ശബ്ദം. സജിത്ത് കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു, എന്നിട്ട് വീണ്ടും തുറന്നു. അവൻ ഇരിക്കുന്ന സ്ഥലത്തിന് തൊട്ടടുത്ത്, റോഡ് അരികിലായി ചീന്തിയെറിഞ്ഞ തുണികഷണങ്ങൾ കണ്ടു. തകർന്ന കാറിന്റെ ഭാഗങ്ങൾ പോലെ ചില ഇരുമ്പ് കഷണങ്ങളും. പെട്ടെന്ന്, ഒരു ഓട്ടോറിക്ഷ അവന്റെ അടുത്തെത്തി നിർത്തി. "സജിത്തല്ലേ? ഞാൻ നിങ്ങളെ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു കേറ്റിയ ഓട്ടോ ഡ്രൈവറാണ്! നല്ല ഉറക്കമായിരുന്നല്ലോ. ഞാനിവിടെ അടുത്ത് ചായ കുടിക്കാൻ നിർത്തിയതാ. ഇതെന്താ ഇവിടെ നിലത്ത്? വണ്ടിയിടിച്ചോ?" ഡ്രൈവർ പരിഭ്രമത്തോടെ ചോദിച്ചു. ‘ഓട്ടോറിക്ഷയോ? ‘സജിത്ത് ചുറ്റും നോക്കി. അവൻ കണ്ട ആ അംബാസഡർ കാറോ ഡ്രൈവറോ ഇല്ല. അവൻ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്ന് കയറിയത് ഓട്ടോറിക്ഷയിലായിരുന്നോ? ഓർമ്മകൾ അവ്യക്തമായി. "എന്തോ... ഒരു ദുസ്വപ്നം കണ്ടു..." സജിത്ത് വിയർപ്പിൽ കുളിച്ചുപോയിരുന്നു. "ദുസ്വപ്നം? എന്തായാലും നല്ല തണുപ്പുണ്ടല്ലോ ഇവിടെ. മാടായിക്കാവെത്തി. ഇറങ്ങിക്കോ." സജിത്ത് ഓട്ടോയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി. ഓട്ടോറിക്ഷ തിരിഞ്ഞ് പോകുമ്പോൾ സജിത്ത് ആ വളവിലേക്ക് നോക്കി. അവിടെ പോലീസ് വാഹനങ്ങൾ നിരന്നു കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ വലിയൊരു ആൾക്കൂട്ടം. റോഡ് പണിയുടെ ഭാഗമായി പഴയ അംബാസഡർ കാറിന്റെ പൂർണ്ണമായി തകർന്ന അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഒരു ക്രെയിൻ ഉപയോഗിച്ച് മാറ്റാൻ ശ്രമിക്കവേ, പിന്നാലെ വന്ന ലോറി നിയന്ത്രണം വിട്ട് അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ ഇടിച്ചുണ്ടായ അപകടമായിരുന്നു അത്. തകർന്ന അവശിഷ്ടങ്ങൾക്കൊപ്പം, ആ പഴയ കാറിലുണ്ടായിരുന്ന യാത്രികരുടെ വസ്ത്രങ്ങളും മറ്റും ചിതറിക്കിടന്നു. അതിൽ ഒരു പഴയ വെള്ള സാരിയുടെ കഷണവും ഒരു ചന്ദനമുത്തുമാലയും സജിത്ത് കണ്ടു. സജിത്തിന്റെ ശരീരം വിറച്ചു. ആ യാത്ര ഒരു സ്വപ്നമായിരുന്നില്ല. അത് വർഷങ്ങൾക്കുമുൻപ് പൂർത്തിയാകാതെ പോയ ഒരു യാത്രയുടെ വിളി ആയിരുന്നു. ഒരുപക്ഷെ, മേഘയുടെ ആത്മാവോ, അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ അബോധമനസ്സോ അവനെ രക്ഷപ്പെടുത്തി. ആ ഡ്രൈവറുടെ വാക്കുകൾ അവന്റെ കാതിൽ വീണ്ടും മുഴങ്ങി "ചില യാത്രകൾ അവസാനിക്കുന്നത് യാത്രക്കാരൻ നിശ്ചയിക്കുന്നിടത്തല്ല, മറിച്ച് സമയം നിശ്ചയിക്കുന്നിടത്താണ്." ഇപ്പോൾ, ഓരോ രാത്രി യാത്രകളും സജിത്തിനെ ഭയപ്പെടുത്തി. കാരണം, കറുത്ത അംബാസഡർ കാർ അവസാനത്തെ യാത്രക്കാരനു വേണ്ടി എപ്പോഴും കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവാം. ……. End

#📙 നോവൽ #🧟 പ്രേതകഥകൾ! #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 Hijack 2 ( sequel of hijack കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം. മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ യാദൃച്ഛികം മാത്രം) ……………………………………. കൊച്ചിയിലെ വൈപ്പിനടുത്തെ പഴയ, ഇരുണ്ടുനിന്ന ബംഗ്ലാവിൽ, മുറിവേറ്റ കൈത്തണ്ടയുമായി അലി ഭായ് കായലിലെ തിരകളെ നോക്കി. വൈകുന്നേരം ലൈല മാളിൽ നടന്ന വെടിവെപ്പും ബോംബിങ്ങും അയാൾക്ക് ഒരു പരിശീലന കളരി മാത്രമായിരുന്നു. ഉപ്പുവെള്ളത്തിൻ്റെ മണം അയാളുടെ മനസ്സിൽ തോൽവിയുടെ കയ്പ്പായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അടുത്ത വലിയ നീക്കത്തിനായുള്ള ആസൂത്രണമായിരുന്നു. തോളിൽ നിന്നും രക്തം ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നത് അയാൾ ഒരു ഭാവഭേദവുമില്ലാതെ സഹിച്ചു. "നമ്മൾ തോറ്റില്ല, നമ്മൾ നടത്തിയത് വെറും ടെസ്റ്റ് ഡ്രൈവ് മാത്രമാണ്," മുറിവ് കെട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന വിശ്വസ്തനായ അനുയായി മൂസയോട് അവൻ പറഞ്ഞു. "ആ മാൾ ഒരു ഷോപ്പിംഗ് കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്യാനുള്ള ഇടമല്ല, അതൊരു ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ് ടാർഗറ്റ് ആയിരുന്നു. നാശനഷ്ടം കണ്ടിട്ട് മുഖ്യമന്ത്രി ഉറങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവില്ല. നല്ലത്, ഉറങ്ങേണ്ട. എൻ്റെ സഹോദരനെ കൊന്ന സർക്കാരിൻ്റെ സിസ്റ്റം പൂട്ടിക്കണം. അടുത്തത് 100 കോടി ആണ് ലക്ഷ്യം. എങ്ങനെയുണ്ട് ഈ മുറിവ്? അടുത്ത ടാർഗറ്റ് ട്രെയിൻ ആണ്." മൂസ ശ്രദ്ധയോടെ മുറിവ് കെട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു, "അലി ഭായിക്ക് കൈയ്ക്ക് വെടിയേറ്റിട്ടും ഒരു ഭാവമാറ്റവുമില്ല. പക്ഷേ, ഇത് വലിയ കളിയാണ്. മാളിൽ നിങ്ങൾ ബോംബ് വെച്ചതിന് ശേഷം ഇനിയൊരു ചെറിയ പ്രശ്നമുണ്ടായാൽ പോലും സർക്കാർ നിങ്ങളെ വെറുതെ വിടില്ല." "വെറുതെ വിടേണ്ട. അവർ വിടില്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം. അതാണ് എനിക്ക് വേണ്ടത്. 100 കോടി കൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ, ഒരു ട്രെയിനിലെ മുഴുവൻ മനുഷ്യരുടെയും ഡെഡ് ബോഡിസ് കായലിൽ നീന്താൻ വിടേണ്ടി വരും. ജീവന് വിലയുണ്ടെങ്കിൽ അവർ പണം തരും. മാളിൽ ബോംബ് വെച്ചപ്പോൾ എത്ര പേർ ഷോപ്പിംഗ് ബാഗ് നിലത്തിട്ട് ഓടി, ഹ ഹ ഹ... അവരൊക്കെ വീണ്ടും പേടിച്ചോടും, പക്ഷേ ഇത്തവണ കായലിലേക്ക്!" അലി ഭായിയുടെ ക്രൂരമായ ചിരി ആ രാത്രിയുടെ നിശ്ശബ്ദതയെ ഭേദിച്ചു. ……… പിറ്റേന്ന്, ലൈല മാളിൽ വെച്ച രണ്ടാമത്തെ ബോംബിൻ്റെ വാർത്ത സ്ഥിരീകരിച്ചതോടെ കൊച്ചി നഗരം ഭയന്നുവിറച്ചു. അലി ഭായി രക്ഷപ്പെട്ടത് പോലീസിൻ്റെ ഗുരുതരമായ വീഴ്ചയായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു. മാളിലെ തിരക്കിൽ, വെടിയൊച്ച കേട്ടിട്ടും മൊബൈൽ ഫോണിൽ ലൈവ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ച ഒരു യുവാവിനെ അലി വെടിവെച്ചതിൻ്റെ ദൃശ്യങ്ങൾ ടി.വിയിൽ ആവർത്തിച്ചു. പോലീസ് ഹെഡ്ക്വാർട്ടേഴ്സിൽ, കമ്മീഷണർ വിജയ് മേനോൻ അലിയുടെ നീക്കങ്ങൾ വിശകലനം ചെയ്യുകയായിരുന്നു. ഹെഡ്ക്വാർട്ടേഴ്സിൽ നിലനിന്നിരുന്ന രാഷ്ട്രീയ സമ്മർദ്ദവും പേടിയും അദ്ദേഹത്തെ ഒട്ടും ബാധിച്ചില്ല. ശാന്തമായ ഭാവത്തോടെ വിജയ് മേനോൻ തൻ്റെ ഉദ്യോഗസ്ഥരോട് സംസാരിച്ചു “അവൻ വെറും പണത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള കൊള്ളക്കാരനല്ല. അതായിരുന്നെങ്കിൽ, മാളിൽ വെടിവയ്ക്കാൻ വരേണ്ട കാര്യം ഇല്ലല്ലോ. ആരെയെങ്കിലും കിഡ്നാപ്പ് ചെയ്താൽ പോരെ,” വിജയ് മേനോൻ പറഞ്ഞു. “അവൻ്റെ ലക്ഷ്യം സമൂഹത്തിൽ പരിഭ്രാന്തി ഉണ്ടാക്കുക, സിസ്റ്റത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുക എന്നതാണ്. അവൻ്റെ ബാല്യം, സഹോദരൻ്റെ മരണം—ഇതെല്ലാം അവനെ ഭ്രാന്തനായ ഒരു ഗ്യാങ്സ്റ്ററാക്കി മാറ്റി. അവന് ശബ്ദത്തോടുള്ള അസഹിഷ്ണുത Phonophobia ഒരു പ്രധാന പോയിൻ്റാണ്. ശബ്ദമുണ്ടാക്കിയവരെ കൊല്ലുന്നത് അവൻ്റെ ഒരു വീക്നെസ്സ് ആണ്, അത് അവന്റെ ഈഗോയെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്നു." "സർ, ഞങ്ങൾ എല്ലാ മാളുകൾക്കും ഷോപ്പിംഗ് ഏരിയകൾക്കും സുരക്ഷ കൂട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ബോംബ് ഡിറ്റക്ടറുകൾ വെച്ചു," ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥൻ പറഞ്ഞു. വിജയ് മേനോൻ ചിരിച്ചു. "അവൻ ഇനി മാളുകൾ ഒഴിവാക്കും. മാളിൽ കൂടുതൽ പോലീസ് സുരക്ഷ ഏർപ്പെടുത്തുന്നത് അവനറിയാം. അവന് വേണ്ടത് വലിയ പബ്ലിസിറ്റി, കുറഞ്ഞ റിസ്ക്, പരമാവധി നാശനഷ്ടം. അവൻ ഈ സിസ്റ്റത്തിലെ ഒരു ഭാഗമല്ല. ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആളുകളെ, ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളിൽ, രക്ഷപ്പെടാൻ മാർഗ്ഗമില്ലാത്ത ഒരിടം... അതാണ് അവൻ്റെ അടുത്ത ലക്ഷ്യം. ഒരു ബസ് വേണ്ട, കപ്പൽ വേണ്ട... ചിലപ്പോൾ ട്രെയിനുമാകാം . അവൻ ചിലപ്പോൾ റെയിൽവേ ട്രാക്കുകളായിരിക്കും ലക്ഷ്യമിടുന്നത്, കാരണം അത് കേരളത്തിൻ്റെ മൊത്തം സഞ്ചാര സംവിധാനത്തെ തകർക്കും." “സർ, അലി ഭായ് തൻ്റെ പ്ലാനുകളിൽ എപ്പോഴും ഒരു Delayed Threat ഉൾപ്പെടുത്താറുണ്ട്. എല്ലാം അവസാനിച്ചെന്ന് തോന്നുമ്പോൾ പോലും ഒരു സർപ്രൈസ് അയാൽ കരുതി വെക്കും.” അവരുടെ പ്ലാനുകൾ കേട്ട ശേഷം, സൈക്കോളജിക്കൽ പ്രൊഫൈലിംഗ് വിദഗ്ദ്ധനായ ഡോക്ടർ ഹാരിസ് കൂട്ടിച്ചേർത്തു ……. വൈപ്പിനിലെ വെയർഹൗസിൽ അലിയുടെ ആറ് വിശ്വസ്തരായ അനുയായികൾ പദ്ധതി കേൾക്കുകയായിരുന്നു. ഹൈജാക്കിൻ്റെ ചുമതല ജംഷിക്കായിരുന്നു. ജംഷി പരിചയസമ്പന്നനായ ഒരു മുൻ സൈനികനാണ്. "ഇനി ടിക്കറ്റില്ലാത്ത യാത്രയാണ്. ട്രെയിൻ ട്രാക്കിൽ നിർത്തി, എല്ലാ എമർജൻസി എക്സിറ്റുകളും അടയ്ക്കുക. ആരും ലോക്കോ പൈലറ്റിൻ്റെ അടുത്ത് എത്തരുത്," അലി നിർദ്ദേശിച്ചു. "ബോംബുകൾ ട്രാക്കിൽ കൃത്യമായി വെക്കണം. നമ്മൾ ട്രെയിൻ തകർക്കുന്നതോടെ കേരളത്തിൻ്റെ മൊത്തം സഞ്ചാരം നിലയ്ക്കും. 100 കോടിക്ക് വേണ്ടി സർക്കാർ പരക്കം പായും. അതോടൊപ്പം, ഓരോ ബോഗിയിലും നമ്മുടെ ആളുകൾ ഉണ്ടാകും. ബന്ദികളെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത് ശബ്ദത്തിലൂടെയായിരിക്കണം. എന്നാൽ പേടിയോടെയുള്ള നിശ്ശബ്ദതയാണ് നമുക്ക് വേണ്ടത്." ജംഷി ചിരിച്ചു "സർക്കാരിൻ്റെ ഉറക്കം കെടുത്താൻ അലി ഭായിക്ക് ഒരു ട്രെയിൻ ധാരാളം! കൃത്യമായി കായലിന് മുകളിലെ പാലത്തിന് മധ്യത്തിലായിരിക്കും ട്രെയിൻ നിർത്തുക." ……… ചൊവ്വാഴ്ച രാവിലെവേണാട് എക്സ്പ്രസ് ചൊവ്വാഴ്ച വൈകിട്ട് 5 pm ഷൊർണുരിൽ നിന്ന് തിരുവനന്തപുരത്തേക്ക് പോവുകയായിരുന്ന വേണാട് എക്സ്പ്രസ് ആളൊഴിഞ്ഞ കായലിന് മുകളിലെ വലിയ റെയിൽവേ പാലത്തിന് മധ്യത്തിൽ വെച്ച് പെട്ടെന്ന് കിതച്ചു നിന്നു. ബോഗി C5-ൽ, ബിസിനസ്സുകാരനായ വേണു പിള്ള തൻ്റെ ലാപ്ടോപ്പിൽ ഒരു പ്രധാന ക്ലയൻ്റ് ഫയൽ വായിക്കുകയായിരുന്നു. അടുത്ത സീറ്റിൽ, കോളേജ് വിദ്യാർത്ഥിനിയായ സിജി പുറത്തെ കായൽ കാഴ്ചകൾ മൊബൈലിൽ പകർത്തുന്നതിനിടെയാണ് ട്രെയിൻ നിന്നത്. മുന്നിലെ കമ്പാർട്ട്മെൻ്റിൽ ദമ്പതികൾ ആദർശും സന്ധ്യയും യാത്രക്കിടയിലെ തമാശകൾ പറഞ്ഞ് ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അലി ഭായിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ആറ് പേർ തോക്കുമായി ബോഗികളിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി. "എല്ലാവരും നിശ്ശബ്ദം ഇരിക്കുക! ഇത് ഹൈജാക്ക് ആണ്! നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ എൻ്റെ അതിഥികളാണ്, ടിക്കറ്റ് ആവശ്യമില്ലാത്ത യാത്രക്കാർ! ആരും തുമ്മാനോ ചുമക്കാനോ ശ്രമിക്കരുത്. ഒരു പൂച്ചയുടെ തുമ്മലിനേക്കാൾ ശബ്ദമുണ്ടാക്കിയാൽ, അടുത്ത വാർത്താ ചാനലിലെ ബ്രേക്കിംഗ് ന്യൂസ് നിങ്ങളുടെ വെടി കൊണ്ടുള്ള ലൈവ് വീഴ്ചയായിരിക്കും!" തോക്കിൻ്റെ കാഴ്ചയിൽ വേണു പിള്ള ലാപ്ടോപ്പ് അടച്ചു വെച്ചു, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ നെറ്റി വിയർത്തു. "ഓ മൈ ഗോഡ്. ഈ ക്ലയൻ്റ് ഡീൽ ഇന്ന് ഡെഡ്‌ലൈൻ തീരും. ഇവർ കാരണം ഡെഡ്‌ലൈൻ നീട്ടിക്കിട്ടുമോ എന്ന് മുഖ്യമന്ത്രിയോട് ആരെങ്കിലും ഒന്ന് ചോദിക്കാമോ? എൻ്റെ ലൈഫ് ഇൻഷുറൻസിന് ഈ പരിപാടിയിൽ കവറേജ് ഉണ്ടാവില്ല, ഓ ഷിറ്റ്!" സിജിയുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് മൊബൈൽ താഴെ വീണു. അവൾ ഞെട്ടലോടെ സീറ്റിലേക്ക് ഒതുങ്ങി. സിജി മെല്ലെ, മൊബൈലിനടുത്തേക്ക് കൈ നീട്ടി "എൻ്റെ മൊബൈൽ... താഴെ വീണു! ഇതിലാണ് ഞാൻ കായലിൻ്റെ സ്റ്റോറി ഇട്ടത്. ആരെങ്കിലും കാണുമോ? ഞാനിപ്പോൾ ബന്ദിയാണെന്ന് ഇൻസ്റ്റാഗ്രാമിൽ അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്യാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിൽ അതൊരു വലിയ നഷ്ടമാണ്." "നിന്നെ കൊല്ലുന്ന വീഡിയോ ഞാൻ അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്താൽ മതിയോ?പെണ്ണെ " അലി തോക്ക് ചൂണ്ടി സിജിയെ നോക്കി. അവൾ ഭയന്ന് കൈ പിൻവലിച്ചു. ആദർശ് സന്ധ്യയോട് മെല്ലെ സംസാരിച്ചു. "സന്ധ്യ, പേടിക്കാതെ. നോക്ക്, പാലത്തിന് മുകളിൽ നിന്ന് താഴെ കായലിലേക്ക് ചാടാൻ പറ്റുന്ന ഫൈവ് സ്റ്റാർ എക്സ്പീരിയൻസ് ആണ് നമുക്ക് കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ ട്രെയിൻ ടിക്കറ്റ് പൈസ മുതലായില്ലേ?" "ഇതൊരു തമാശ പറയാനുള്ള സമയമല്ല, ആദർശ്! നിങ്ങളെങ്ങാനും കായലിലേക്ക് തെറിച്ചുപോയാൽ, നിങ്ങളുടെ കൈയിൽ ഇരിക്കുന്ന ഐഫോൺ എൻ്റെയാണ്. എൻ്റെ പേര് ലൈഫ് ഇൻഷുറൻസിൽ നിങ്ങളെഴുതി ചേർത്തത് നന്നായി, കാരണം ഇതാണ് അതിനുള്ള ശരിയായ സമയം." അലി ഭായി മുന്നോട്ട് നടന്നു. "മിണ്ടാതിരിക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ മിണ്ടാതിരിക്കണം! ഓരോ മണിക്കൂറിലും ഓരോ ബോഗി... പൊട്ടിത്തെറിച്ച് കായലിൽ വീഴും. അപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് കായൽ കാഴ്ച മാത്രമല്ല, ജീവൻ ബാക്കി ഉണ്ടെങ്കിൽ കുറച്ച് നീന്തൽ പ്രാക്ടീസും കിട്ടും. നല്ലൊരു യാത്ര ആശംസിക്കുന്നു." ട്രെയിൻ കമ്പാർട്ടുമെൻ്റുകൾ ഭയം കൊണ്ട് നിശ്ശബ്ദമായി. പാലത്തിൻ്റെ ഇരുവശത്തും, റെയിൽവേ ട്രാക്കിൽ വിദഗ്ധമായി സ്ഥാപിച്ച ബോംബുകൾ ട്രെയിനിനെ ബന്ദിയാക്കി. അലി ഭായി മുഖ്യമന്ത്രിയെ വിളിച്ച് 100 കോടി ആവശ്യപ്പെട്ടു. അലിയുടെ വാക്കുകൾ ടെലിഫോൺ ലൈനിൽ മുഴങ്ങി: "നിങ്ങളുടെ പോലീസ് വന്നാൽ ട്രെയിൻ പൊട്ടിത്തെറിക്കും. ട്രാക്ക് തകരും. എനിക്ക് പണം കിട്ടിയാൽ, ട്രെയിൻ വിടും. ഇല്ലെങ്കിൽ, ഓരോ മണിക്കൂറിലും ഓരോ ബോഗി... പൊട്ടിത്തെറിച്ച് കായലിൽ വീഴും. കായലിലെ മീനുകൾക്ക് ഇന്ന് ആഘോഷ രാവ്!" ……. വിജയ് മേനോൻ ട്രെയിനിൻ്റെ സമീപം എത്തി. പാലത്തിന് മുകളിൽ ഇരച്ചുകയറുന്നത് ആത്മഹത്യാപരമാണ്. സമയം പാഴാക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞില്ല. കമാൻഡോകൾ താഴെ കായലിൽ കൂടി നീങ്ങാൻ അദ്ദേഹം രഹസ്യ നിർദ്ദേശം നൽകി. വിജയ് മേനോൻ നേരിട്ട് അലിയെ വിളിച്ചു "ഹലോ, അലി ഭായി? ട്രെയിൻ ഹൈജാക്ക് ചെയ്തിട്ട് നിങ്ങൾ എവിടെയാണ് ഒളിച്ചിരിക്കുന്നത്? ഇത്രയും പേരെ ബന്ദിയാക്കിയിട്ട് പണം റിമോട്ട് വഴി വാങ്ങാൻ പ്ലാനിടുന്ന നിങ്ങൾ ഒരു മാഫിയാ ഡോൺ ആണോ? അതോ മാളത്തിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന എലിയോ?" അലിയുടെ ഈഗോയ്ക്ക് മേനോൻ്റെ വാക്കുകൾ ഏറ്റു. "കമ്മീഷണർ വിജയ് മേനോൻ! എൻ്റെ പദ്ധതി കേട്ട് നിങ്ങൾ ഞെട്ടിയല്ലോ? ഓൺലൈൻ പേയ്മെൻ്റ് വേണ്ട, കാരണം നിങ്ങളുടെ കൈയ്യോടെ ഞാൻ പണം വാങ്ങും. നിങ്ങൾ നേരിട്ട് വാ. ധൈര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ വൈപ്പിനിലെ വെയർഹൗസിലേക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് വാ. ആരെങ്കിലും നിങ്ങളെ പിന്തുടർന്നാൽ, ആദ്യത്തെ ബോഗി ഇപ്പോൾത്തന്നെ കായലിൽ വീഴും." "ധൈര്യമില്ലായ്മ എനിക്കില്ല, അലി. ഞാൻ വരുന്നു. ഞാനിപ്പോൾ 100 കോടി എടുത്ത് വണ്ടിയിൽ കയറുകയാണ്. എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഡീൽ അവസാനിപ്പിക്കണം. ." "നിങ്ങൾ ധൈര്യശാലിയാണെങ്കിൽ, അതിനുള്ള സമ്മാനം ഞാൻ തരും. ഞാൻ കാത്തിരിക്കും." അലി ഭായി ആ വെല്ലുവിളി ഏറ്റെടുത്ത്, റിമോട്ട് അനുയായികളെ ഏൽപ്പിച്ച് ട്രെയിനിൽ നിന്നും പുറത്തു വന്നു ബോട്ടിൽ കയറി വെയർഹൗസ് ലക്ഷ്യം ആക്കി പാഞ്ഞു. ……… ട്രെയിനിൻ്റെ ഹൈജാക്ക് 12 മണിക്കൂർ പിന്നിട്ടു. ട്രെയിനിനുള്ളിൽ വെള്ളവും ഫുഡും തീർന്നു തുടങ്ങി. പോലീസ് കമാൻഡോകൾ, വിജയ് മേനോൻ്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം, നിശ്ശബ്ദമായി പാലത്തിൻ്റെ തൂണുകൾക്കിടയിലൂടെ കായലിലൂടെ നീന്തി, ട്രെയിനിൻ്റെ അടിയിലെത്തി. ബോംബ് സ്ക്വാഡ് വിദഗ്ധർ ട്രാക്കിലെ നാല് ബോംബുകൾ ഡിഫ്യൂസ് ചെയ്തു തുടങ്ങി. …… വെയർഹൗസിൽ, വിജയ് മേനോൻ 100 കോടിയുടെ ബാഗ് അലിയ്ക്ക് മുന്നിൽ വെച്ചു. : "നീയൊരു ധൈര്യശാലിയായ പോലീസുകാരനാണ്. പക്ഷെ, എൻ്റെ സഹോദരനെ കൊന്ന സർക്കാരിൻ്റെ ഭാഗമാണ് നീ. നിനക്ക് എൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയില്ല." "ഹ ഹ ഹ നിയമം അനുസരിച്ചേ മതിയാകൂ, അലി. നീ തോറ്റു പോയി. നിൻ്റെ ഈഗോയാണ് നിന്നെ തോൽപ്പിച്ചത്. നിനക്ക് ഏറ്റവും പേടിയുള്ളത് എന്താണെന്ന് നീ ഇപ്പോൾ മനസ്സിലാക്കുന്നുണ്ടോ? ശബ്ദം." "കളി എന്നോടോ? ഓരോരോ ബോഗി ആയിട്ട് കായലിൽ വീഴും, കണ്ടോ!" അലി ഭായ് റിമോട്ട് എടുത്ത് ബട്ടണിൽ വിരൽ വെച്ചു. ആ നിമിഷം, കായലിന് മുകളിലെ ട്രെയിനിനുള്ളിൽ നിന്ന് കമാൻഡോകൾ ഒരേ സമയം പൊട്ടിച്ച അതിശക്തമായ ഫ്ലാഷ് ബാംഗുകൾ (Flashbangs) തുടർച്ചയായി മുഴങ്ങി. ട്രെയിനിൻ്റെ കംപാർട്ട്‌മെൻ്റുകൾക്ക് അകത്തും പുറത്തും ആ ശബ്ദം അലച്ചു. ജംഷിയും അനുയായികളും പരിഭ്രമിച്ചു. ട്രെയിൻ ബോഗിക്കുള്ളിലെ ഈ ഭീകര ശബ്ദം വിദൂരത്തുള്ള വെയർഹൗസിലെ അലിയുടെ ചെവികളിൽ വന്ന് അലച്ചു. കുട്ടിക്കാലത്ത് കേട്ട അച്ഛൻ്റെ അലർച്ച, സഹോദരൻ വെടിയേറ്റ് വീണതിൻ്റെ വെടിയൊച്ചകൾ എല്ലാം ഒരുമിച്ച് അവനെ ആക്രമിച്ചു. ശബ്ദഭ്രാന്ത് മൂത്ത അലി നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് ചെവി പൊത്തി തറയിൽ ഇരുന്നു, റിമോട്ട് കൈയ്യിൽ നിന്ന് തെറിച്ചു പോയി. “ ഹോ പണ്ടാരം അടങ്ങാൻ “ "ഈ ശബ്ദം പേടിയുള്ള നീയാണോ മരത്തലയ ബോംബ് പൊട്ടിക്കാൻ നടക്കുന്നത്?" വിജയ് മേനോൻ ചിരിച്ചു. ട്രെയിനിനുള്ളിൽ, യാത്രക്കാർ പരിഭ്രാന്തരായി. "അവർ തമ്മിൽ അടിയായതാണോ? എന്തൊരു ശബ്ദം!" ആദർശ് സന്ധ്യയോട് പറഞ്ഞു. "ഇത് പോലീസാണെന്ന് തോന്നുന്നു! ദൈവമേ, തീവ്രവാദികൾ നിന്നെ തട്ടും എന്ന് വിചാരിച്ചു, ഛെ നശിപ്പിച്ചു!" സന്ധ്യ പിറുപിറുത്തു ജംഷിയെയും മറ്റ് അനുയായികളെയും കമാൻഡോകൾ വേഗത്തിൽ കീഴ്പ്പെടുത്തി. ഹോസ്റ്റേജുകൾ രക്ഷപ്പെട്ടു. … ശബ്ദത്താൽ തളർന്നു പോയ അലിയെ വിജയ് മേനോൻ നിഷ്പ്രയാസം കീഴടക്കി കൈവിലങ്ങ് വെച്ചു. “ഡോണ്ട് വറി, നിനക്ക് ഇനി അധികം ശബ്ദത്തെ പേടിക്കണ്ടി വരില്ല. ജയിലിൽ നല്ലൊരു വിശ്രമം കിട്ടും. ബൈ ദി ബൈ ഫ്ലാഷ് ബാംഗ് വലിയ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി, ക്ഷമിക്കണം, ഇങ്ങനെയൊരു ഡാർക്ക് സൈക്കോളജിക്കൽ ട്രീറ്റ്മെൻ്റ് വേണ്ടി വന്നു." "ഹോ ദുരിതം!" മീഡിയ ക്യാമറകൾ വീണ്ടും അലിയെ വളഞ്ഞു. ……. അലി ഭായിയെ പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നതിനിടെ, അവൻ വിജയ് മേനോനെ നോക്കി ചിരിച്ചു. "കമ്മീഷണർ, എൻ്റെ ഈഗോ നിങ്ങളെ ജയിപ്പിച്ചു, സമ്മതിച്ചു. പക്ഷെ, ഞാൻ ഒരു പാർട്ട്-ടൈം കളിക്കാരൻ അല്ല. 100 കോടി അല്ലെങ്കിൽ 1000 കോടി! ഈ കളി ഞാൻ തുടരും. ട്രെയിനിലെ ബോംബ് ഡിഫ്യൂസ് ചെയ്യാൻ നിങ്ങൾ കുറച്ച് കഷ്ടപ്പെട്ടു കാണുമല്ലേ? വെറും 4 ബോംബാണ് നിങ്ങൾ കണ്ടത്..." വിജയ് മേനോൻ്റെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു. അയാളുടെ ചിരി മാഞ്ഞു. അവൻ ഞെട്ടലോടെ ബോംബ് സ്ക്വാഡ് മേധാവി സാമൂവലിനെ വയർലെസ്സിൽ വിളിച്ചു "ട്രെയിനിൽ നിന്ന് എത്ര ബോംബുകൾ നിർവീര്യമാക്കി?" സാമൂവൽ, അവിശ്വസനീയമായ ശബ്ദത്തിൽ വിക്കി "സ..ർ, നാ..ല് ബോം..ബുകൾ... അത് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ ഞങ്ങൾ അഞ്ചാമത്തെ ബോംബ് കൂടി ഇപ്പോൾ കണ്ടെത്തി! അത് ട്രെയിനിൻ്റെ എഞ്ചിനിലാണ്, ടൈമർ ഓൺ ആയി! സർ, ടൈമർ തീരാൻ ഇനി വെറും അഞ്ച് മിനിറ്റ്! എൻ്റെ ഇന്നത്തെ ഡ്യൂട്ടി ടൈം കഴിഞ്ഞതാണ്, സർ... ഞാ…ൻ പൊ…യ്ക്കോട്ടേ!" വിജയ് മേനോൻ്റെ മുഖം വിളറി. ട്രെയിനിൻ്റെ എഞ്ചിനിൽ ടൈമർ ബീപ്പ് ചെയ്തു തുടങ്ങി. യാത്രക്കാർ പലരും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി ഓടാൻ തുടങ്ങി. “Boom!” ……. End

#📙 നോവൽ #🧟 പ്രേതകഥകൾ! #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 Honey Trap (കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം. മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ യാദൃച്ഛികം മാത്രം) ……………………………………. നഗരത്തിലെ 35-ാം നിലയിലുള്ള ഒരു പഴയ വെയർഹൗസിലെ രഹസ്യ അറ. പുറത്ത് മഴ ചാറി തുടങ്ങിയിരുന്നു. അകത്ത്, കമ്പ്യൂട്ടർ സ്ക്രീനിൻ്റെ മരവിച്ച നീലവെളിച്ചത്തിൽ ജിതിൻ എന്ന യുവാവിൻ്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു നിന്നു. ലോകം അവനെ ഒരു സാധാരണ ഐ.ടി. ഫ്രീലാന്സറായി കണ്ടു, എന്നാൽ സൈബർ ലോകത്ത്, അവൻ സ്‌പൈഡർഎന്ന കോഡ് നെയിമിൽ ആയിരുന്നു.അറിയപെട്ടിരുന്നത് മൂന്ന് വർഷം മുമ്പ്. അവൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സഹോദരൻ ആദർശ് , ഒരു വ്യാജ പ്രൊഫൈലിൽ നിന്നുള്ള തേൻകെണിയിൽ കുടുങ്ങി, മാനഹാനി ഭയന്ന് ജീവനൊടുക്കി. ആ ഓർമ്മകൾ ജിതിന്റെ നെഞ്ചിൽ നീറ്റലായി അവശേഷിച്ചു. നിയമം പരാജയപ്പെട്ട ഇടത്ത്, തൻ്റെ വൈദഗ്ദ്ധ്യം കൊണ്ട് നീതി നടപ്പാക്കാൻ അവൻ പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു. ……… സ്‌പൈഡറിന്റെ മുന്നിലുള്ള വലിയ മോണിറ്ററിൽ, നഗരത്തിൻ്റെ ഡിജിറ്റൽ പാതകൾ ഒരു ഭൂപടം പോലെ തെളിഞ്ഞു. ക്രിപ്‌റ്റോകറൻസി ഇടപാടുകൾ, ഡാർക്ക് വെബ് ചാറ്റുകൾ, സോഷ്യൽ മീഡിയയിലെ സംശയാസ്പദമായ ഡാറ്റാ പാറ്റേണുകൾ – എല്ലാം അവൻ അരിച്ചുപെറുക്കി. "ഇത് വീണ്ടും തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു," അവൻ മന്ത്രിച്ചു. നഗരത്തിലെ ഏറ്റവും ക്രൂരമായ 'ഹണി ട്രാപ്പ്' ശൃംഖലയുടെ സൂത്രധാരയാണ് ആർദ്ര നായർ . അവളുടെ വലയിൽ വീഴുന്നവർ ഒന്നുകിൽ പണം കൊടുത്ത് രക്ഷപ്പെടും, അല്ലെങ്കിൽ ആദർശിനെപ്പോലെ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കും. ആർദ്രയുടെ പുതിയ ലക്ഷ്യം, 'മുംബൈ ഹൈ' പ്രൊജക്റ്റ് നേടിയെടുത്ത, പ്രമുഖ കൺസ്ട്രക്ഷൻ കമ്പനിയുടെ CEO-യും വിദേശത്ത് ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കുന്നവനുമായ വേണു പിള്ളയായിരുന്നു ആയിരുന്നു. ആർദ്രയുടെ സംഘത്തിലെ പുതിയ ആകർഷക വ്യക്തിത്വം ഐശ്വര്യ എന്ന വ്യാജനാമത്തിൽ അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന കവിത ആയിരുന്നു. കവിതയുടെ പ്രൊഫൈലുകൾക്ക്, അവൾ ഒരു ആർക്കിടെക്റ്റും അതോടൊപ്പം ഒരു മോഡലുമാണെന്ന മുഖചിത്രം ഉണ്ടായിരുന്നു. "വേണു പിള്ള ... ഒരാഴ്ചക്കുള്ളിൽ, ഈ കെണിയിലേക്ക് വീഴാൻ പോകുന്നു," ജിതിൻ കമ്പ്യൂട്ടറിലെ ഡാറ്റാ അനാലിസിസ് റിപ്പോർട്ട് കണ്ട് ഉറപ്പിച്ചു. ഐശ്വര്യയുമായുള്ള ചാറ്റിംഗ് വേണു പിള്ളക്ക് ഒരു പുതിയ ലോകം തുറന്നു കൊടുത്തു. ജോലിയിലെ സമ്മർദ്ദവും, ഒറ്റപ്പെടലും, ഐശ്വര്യയുടെ സൗഹൃദ സംഭാഷണങ്ങളിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതായി. ചാറ്റിംഗ് വീഡിയോ കോളുകളിലേക്ക് വഴിമാറി. ഐശ്വര്യയുടെ സംസാരം വേണുവിനെ വൈകാരികമായി തൻ്റെ കൈപ്പിടിയിൽ ഒതുക്കി. "ഞാനിപ്പോൾ ബാംഗ്ലൂരിലാണ്, ഒരു പുതിയ വില്ല പ്രൊജക്റ്റിൻ്റെ കാര്യങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യാനായി നാളെ വൈകിട്ട് നിങ്ങൾക്ക് ഇവിടേക്ക് വരാമോ? എനിക്ക് നിങ്ങളെ നേരിൽ കാണണം, ഈ പ്രൊജക്റ്റ് ഡീൽ ഉറപ്പിക്കണം," ഐശ്വര്യ ക്ഷണിച്ചു. വേണുപിള്ള അതിലൊരു കുഴപ്പം കണ്ടില്ല.അവളെ നേരിട്ട് കാണുന്നതിന്റെ ത്രില്ലിൽ ആയിരുന്നു അയ്യാൾ …….. വൈകുന്നേരം 7 മണിക്ക്, നഗരപ്രാന്തത്തിലുള്ള മിസ്റ്റി ഹിൽസ് വില്ലയിലേക്ക് വേണുപിള്ള തൻ്റെ ഡ്രൈവറെ ഒഴിവാക്കി സ്വന്തമായി വണ്ടി ഓടിച്ചു പോയി. ഇതേസമയം, സ്‌പൈഡറിന്റെ മോണിറ്ററിൽ മിസ്റ്റി ഹിൽസ് വില്ലയുടെ സെക്യൂരിറ്റി ഫീഡുകൾ തെളിഞ്ഞു. വില്ലയ്ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാ ക്യാമറകളും ആർദ്ര നായരുടെ സൈബർ സംഘാംഗമായ ഫാന്റം സെബാസ്റ്റ്യൻ നിയന്ത്രിക്കുകയായിരുന്നു. സ്‌പൈഡർ ഭൂപടത്തിൽ ഒരു ചുവന്ന വൃത്തം വരച്ചു. "കൃത്യം 90 മിനിറ്റ്. ഈ സമയത്തിനുള്ളിൽ അയാൾ ട്രാപ്പിൽ വീഴാം, ." സ്‌പൈഡർ തൻ്റെ ഓപ്പറേറ്റിംഗ് സിസ്റ്റത്തിൽ 'പ്രൊട്ടോക്കോൾ വാച്ച്മാൻ' എന്ന രഹസ്യ കോഡ് ആക്റ്റിവേറ്റ് ചെയ്തു. ഈ കോഡ്, ആർദ്രയുടെ സംഘം ഉപയോഗിക്കുന്ന ക്രിപ്‌റ്റോ വാലറ്റിലേക്ക് പണമോ, അല്ലെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ഡാറ്റയോ കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ, സൈബർ സെല്ലിൻ്റെ രഹസ്യ സെർവറിലേക്ക് ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് നൽകും. ടൈമർ ഓൺ ചെയ്തു. രാത്രി 8:30. മിസ്റ്റി ഹിൽസ് വില്ലയുടെ മതിൽക്കരികിൽ സ്‌പൈഡർ തൻ്റെ ബ്ലാക്ക് ഹൂഡിയിൽ എത്തി. വില്ലയ്ക്ക് ചുറ്റും ലേസർ സെൻസറുകളും, തെർമൽ ക്യാമറകളും സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. "ഫാന്റംസെബാസ്റ്റ്യൻ , നിങ്ങളുടെ സെക്യൂരിറ്റി വളരെ ദുർബലമാണ്," സ്‌പൈഡർ പുഞ്ചിരിച്ചു. അവൻ ഒരു ചെറിയ ഇലക്ട്രോ മാഗ്നെറ്റിക് പൾസ് ഉപകരണത്തിലൂടെ വില്ലയുടെ പവർ ഗ്രിഡ് താത്കാലികമായി നിശ്ചലമാക്കി. കൃത്യം 60 സെക്കൻഡുകൾക്ക് ശേഷം വൈദ്യുതി തിരിച്ചെത്തും, പക്ഷേ ആ 60 സെക്കൻഡുകൾ മതിയായിരുന്നു സ്‌പൈഡർക്ക്. ഇരുട്ടിൽ, അവൻ വില്ലയുടെ പ്രധാന വാതിലിൻ്റെ ഇലക്ട്രോണിക് ലോക്ക് അനായാസം തുറന്ന് അകത്ത് കടന്നു. വില്ലയുടെ അകത്തളത്തിൽ ഐശ്വര്യ വേണുവിന് മുന്നിൽ ഒരു ഗ്ലാസ് ജ്യൂസുമായി നിൽക്കുന്നു. "വേണു , ഈ ഡീൽ ഉറപ്പിക്കാൻ നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് ഒരു ഡ്രൈവ് പോകണം. അതിനുമുമ്പ് ഇതൊന്ന് കുടിക്കൂ," ഐശ്വര്യ പറഞ്ഞു. വേണുപിള്ള ജ്യൂസ് എടുത്തു. ഈ സമയം സ്‌പൈഡർ സെക്യൂരിറ്റി റൂമിലെത്തി ഫാന്റം'ഉപയോഗിക്കുന്ന എല്ലാ ഉപകരണങ്ങളുടെയും നെറ്റ് വർക്ക് ജാമിംഗ് ആരംഭിച്ചു. "എന്താ നെറ്റ് വർക്ക് ഡൗൺ ആയത്?" ഫാന്റം തൻ്റെ ഇയർപീസിൽ ആർദ്ര നായരോട് ചോദിച്ചു. "ചെക്ക് ചെയ്യ് ഫാന്റം! ഇതാണ് നമ്മുടെ ഏറ്റവും വലിയ ഇര. പണി പാളരുത്!" ആർദ്രയുടെ അലർച്ച ഫാന്റത്തിന് കേൾക്കാമായിരുന്നു. ഫാന്റം പ്രധാന സെർവർ പരിശോധിക്കുമ്പോഴാണ്, പിന്നിൽ നിന്നൊരു രൂപം അവനെ ആക്രമിച്ചത്. ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഫാന്റത്തെ നിശബ്ദനാക്കി സ്‌പൈഡർ കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നിലെത്തി. അതെ സമയം ഐശ്വര്യയുടെ കയ്യിലെ ജ്യൂസ് വേണു എടുത്ത് ചുണ്ടോട് അടുപ്പിക്കുകയായിരുന്നു . സ്‌പൈഡർ വേഗത്തിൽ ഐശ്വര്യയുടെ ഫോൺ ഹാക്ക് ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചു, പക്ഷേ, ആ ഫോൺ ഒരു 'ഡമ്മി' ആയിരുന്നു. യഥാർത്ഥ റെക്കോർഡിംഗ് നടക്കുന്നത്, സീലിംഗിൽ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ച ഒരു മൈക്രോ ക്യാമറയിലൂടെയാണെന്ന് സ്‌പൈഡർ മനസ്സിലാക്കി. വില്ലയുടെ അകത്തെ മുറിയിൽ, ഐശ്വര്യ വേണുവിനെ സോഫയിലേക്ക് ഇരുത്തി. "നിങ്ങൾ നല്ല ക്ഷീണിതനാണ്. ഈ ജ്യൂസ് ഒരുപാട് ആശ്വാസം നൽകും." വേണുപിള്ള ജ്യൂസ് കുടിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും, സ്‌പൈഡർ സെക്യൂരിറ്റി റൂമിൽ നിന്നും ഒരു വയർലെസ് സിഗ്നൽ മൈക്രോ ക്യാമറയിലേക്ക് പായിച്ചു. അതോടെ ക്യാമറയുടെ റെക്കോർഡിംഗ് നിലച്ചു. പക്ഷേ, അപ്പോഴേക്കും ജ്യൂസിലെ മയക്കുമരുന്ന് വേണുവിൽ പ്രവർത്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. "എന്തോ... തല കറങ്ങുന്നു..." വേണുപിള്ള മന്ത്രിച്ചു. ഐശ്വര്യ ചിരിച്ചു. "നന്നായി ഉറങ്ങിക്കോളൂ, എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ATM മെഷീൻ." അവൾ വേണുവിന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ഊരി മാറ്റാൻ തുടങ്ങി. സ്‌പൈഡർ ബെഡ്‌റൂമിൻ്റെ വാതിൽക്കലെത്തി. ആ രംഗം കണ്ടപ്പോൾ അവൻ്റെ സഹോദരൻ ആദർശിന്റെ അവസാന നിമിഷങ്ങൾ ഓർമ്മ വന്നു. അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു. "നിർത്തെടി &%₹#!" സ്‌പൈഡർ വാതിൽ ചവിട്ടി തുറന്ന് അകത്ത് കടന്നു. ഐശ്വര്യ ഞെട്ടിപ്പോയി. "നീ ആരാണ്! എങ്ങനെ ഇവിടെയെത്തി?" "ഞാൻ നിന്റെ ഓക്കെ കാലൻ ,," സ്‌പൈഡർ പറഞ്ഞു. ഐശ്വര്യ ടേബിളിൽ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ചിരുന്ന ഇലക്ട്രിക് ഷോക്ക് ഗൺ എടുത്ത് സ്‌പൈഡർക്ക് നേരെ പാഞ്ഞു. സ്‌പൈഡർ അതിവേഗം ഐശ്വര്യയുടെ ഷോക്ക് ഗൺ പിടിച്ചെടുത്ത്, അത് തറയിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. ശേഷം, ഒരു നിമിഷത്തെ ശക്തി പ്രയോഗത്തിൽ ഐശ്വര്യയുടെ കൈ ഒടിച്ച് അവളെ മുറിയിൽ പൂട്ടി. …….. സ്‌പൈഡർ വേണുവിനെ താങ്ങിയെടുത്ത് സുരക്ഷിതമായ ഒരു മുറിയിലേക്ക് മാറ്റി. അവൻ്റെ മുന്നിൽ രണ്ട് കടമ്പകൾ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്നു ഫാന്റത്തിൻ്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ റെക്കോർഡ് ചെയ്ത ഡാറ്റ പൂർണ്ണമായി ഡിലീറ്റ് ചെയ്യുക. ആർദ്ര നായരുടെ ടെ ആസ്ഥാനം കണ്ടെത്തി അവളുടെ സെർവറിലുള്ള എല്ലാ ഡാറ്റാ ബാക്കപ്പുകളും നശിപ്പിക്കുക. സ്‌പൈഡർ ഫാന്റത്തിൻ്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ എത്തി. വീഡിയോ ഫയൽ കണ്ടെത്തി ഡിലീറ്റ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചു. "ഫയൽ ലോക്ക്ഡ്! ആർദ്ര , നിങ്ങൾ ബുദ്ധിമതി തന്നെ," സ്‌പൈഡർ പിറുപിറുത്തു. ഫാന്റം കമ്പ്യൂട്ടർ വഴി ഒരു ഓട്ടോമാറ്റിക് ഡാറ്റാ ബാക്കപ്പ് സെർവറിലേക്ക് അപ്‌ലോഡ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ട്രാൻസ്ഫർ: 30% പൂർത്തിയായി. സ്‌പൈഡർ ഒരു സെക്കൻഡ് പോലും കളയാതെ, ട്രാൻസ്ഫർ വഴി ആർദ്രയുടെ മെയിൻ സെർവറിൻ്റെ IP അഡ്രസ്സ് കണ്ടെത്തി. അത് നഗരത്തിലെ ഒരു പഴയ ഷിപ്പിംഗ് യാർഡിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കി "എനിക്ക് ഈ ഫയൽ ഡിലീറ്റ് ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ, കുറഞ്ഞത് ആർദ്രയുടെ ബാക്കപ്പ് നശിപ്പിക്കണം," അവൻ തീരുമാനിച്ചു. അവൻ ഫാന്റത്തിൻ്റെ ലാപ്ടോപ്പിൽ ഒരു 'വിസ്പർ വൈറസ്' ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്തു. ഇത് സിസ്റ്റത്തിൻ്റെ മദർബോർഡിൽ അമിതമായി ചൂട് ഉൽപ്പാദിപ്പിച്ച് സ്വയം നശിക്കാൻ കാരണമാകും. ആർദ്രയുടെ ഫോണിലേക്ക് ഒരു സന്ദേശം പോയി. , “ഇര രക്ഷപ്പെട്ടു. തെളിവുകൾ നശിപ്പിക്കാൻ ശ്രമം." ആർദ്ര പരിഭ്രാന്തയായി. " അവൾ ഷിപ്പിംഗ് യാർഡിലുള്ള തൻ്റെ ആസ്ഥാനത്ത് നിന്ന് കമ്പ്യൂട്ടറിലെ ഹെർമഗദ്ദോൻ എന്ന സ്വയം-വിനാശ ബട്ടൺഅമർത്താൻ കൈ ഉയർത്തി. സ്‌പൈഡർ കാർ അതിവേഗം ഷിപ്പിംഗ് യാർഡിലേക്ക് ഓടിച്ചു. സമയം തീർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ആർദ്രക്ക് ഡാറ്റാ നശിപ്പിക്കാൻ 5 മിനിറ്റ് മാത്രം മതിയാകും. ഷിപ്പിംഗ് യാർഡിലെ ഇരുട്ടിൽ, ആർദ്രയുടെ രഹസ്യ ഓഫീസ് കണ്ടെത്തി. വാതിൽ തകർത്ത് അകത്ത് കടന്നപ്പോൾ, ആർദ്രയും അവളുടെ രണ്ട് അംഗരക്ഷകരും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. കയ്യിൽ റിവോൾവറുമായി ആർദ്ര കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു. "സ്‌പൈഡർ! എൻ്റെ ശവം കണ്ടിട്ട് മാത്രമേ നീ ഈ ഡാറ്റ നിനക്ക് ലഭിക്കു ," ആർദ്ര അലറി. അംഗരക്ഷകർ സ്‌പൈഡർക്ക് നേരെ പാഞ്ഞടുത്തു. ഒരു നിമിഷം അവിടെ കൈയാങ്കളിയായി. സ്‌പൈഡർ തൻ്റെ ആയോധനകലയിലെ അറിവ് ഉപയോഗിച്ച്, ആദ്യത്തെ അംഗരക്ഷകനെ നിഷ്പ്രയാസം തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു. രണ്ടാമൻ ഒരു ഇരുമ്പ് പൈപ്പുമായി വന്നതും, സ്‌പൈഡർ അവനെ ഡാറ്റാ കേബിളുകൾ തൂങ്ങിക്കിടന്ന റാക്കിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു. ആർദ്ര ആ സമയം 'ഹെർമഗദ്ദോൻ' ബട്ടൺ അമർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. "നശിപ്പിക്കരുത്!" സ്‌പൈഡർ അലറി. അവൻ കമ്പ്യൂട്ടറിലേക്ക് ചാടി വീണു, മായയുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് റിവോൾവർ തെറിച്ചുപോയി. അവളുടെ വിരൽ ബട്ടണിൽ തൊട്ടതും, സ്‌പൈഡർ കീബോർഡ് വലിച്ചൂരിയെടുത്തു. ട്രാൻസ്ഫർ സ്റ്റാറ്റസ്: 98%... 99%... ആർദ്ര, ഒരു വന്യമൃഗത്തെപ്പോലെ സ്‌പൈഡർക്ക് നേരെ പാഞ്ഞടുത്തു. അവൾ അവനെ കമ്പ്യൂട്ടർ ടേബിളിൽ നിന്നും തള്ളി താഴെയിട്ടു.. "നീ എൻ്റെ സാമ്രാജ്യം തകർത്തു! എൻ്റെ വരുമാനം ഇല്ലാതാക്കി!" അവൾ അലറി. അവൾ നിലത്ത് കിടന്ന തോക്കെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോഴേക്കും, സ്ക്രീനിൽ ഒരു സന്ദേശം തെളിഞ്ഞു: 'ട്രാൻസ്ഫർ പൂർത്തിയായി. ഡാറ്റ സൈബർ സെല്ലിൻ്റെ സെർവറിലേക്ക് സുരക്ഷിതമായി മാറ്റിയിരിക്കുന്നു.' അതേ നിമിഷം, പുറത്ത് പോലീസ് സൈറൺ മുഴങ്ങി. സ്‌പൈഡറിന്റെ പ്രൊട്ടോക്കോൾ വാച്ച്മാൻ വഴി വിവരം ലഭിച്ച സൈബർ സെൽ അവിടെ എത്തിയിരുന്നു. "കൈകൾ ഉയർത്തുക ആർദ്ര! നിങ്ങൾ പോലീസ് വലയത്തിനുള്ളിലാണ്!" ആർദ്ര തോക്ക് താഴെയിട്ടു. തോൽവി അംഗീകരിച്ച അവൾ സ്‌പൈഡറേ നോക്കി. ആ കണ്ണുകളിൽ വിദ്വേഷമായിരുന്നു. "ഇത്‌ എൻ്റെ പ്രതികാരമായിരുന്നു, എന്റെ സഹോദരൻ്റെ മരണത്തിന് ," സ്‌പൈഡർ മറുപടി പറഞ്ഞു. പോലീസ് അകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട്, സ്‌പൈഡർ ഒരു നിമിഷം പോലും പാഴാക്കിയില്ല. ഒരു നിഴൽ പോലെ അവൻ യാർഡിൻ്റെ ഇരുട്ടിലേക്ക് മറഞ്ഞു. അവൻ്റെ ജോലി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ……. വേണുപിള്ള സുരക്ഷിതനായിവീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി , ആർദ്രയുടെ തേൻകെണി എന്നെന്നേക്കുമായി തകർന്നു. ആദർശ് ആയിരുന്നു രുന്നു സ്‌പൈഡറിന്റെ പ്രചോദനം. ഇനി വേട്ട തുടരണംഈ രാജ്യത്തെ ഓരോ തേൻ കെണിയിൽ നിന്നും ഇരകളെ രക്ഷിക്കണം. ……. End

#📙 നോവൽ #🧟 പ്രേതകഥകൾ! #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 കറന്റ് സുര - The shocker (കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം. മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ യാദൃച്ഛികം മാത്രം) ……………………………………. ചിന്നൻപള്ളി ഗ്രാമം. പുറമെ ശാന്തമെങ്കിലും, ഒരു ഈർപ്പം നിറഞ്ഞ സന്ധ്യയിൽ വൈദ്യുതി മുടങ്ങിയാൽ, ശാപം ചൊരിഞ്ഞ് അസ്വസ്ഥമാകുന്ന ഒരു ജനതയുടെ നാട്. ഈ ഗ്രാമത്തിൽ, വൈദ്യുതിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട എല്ലാ പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കും ഒരു മുഖമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ: ഇലക്ട്രീഷ്യൻ സുരേഷ് എന്ന കറന്റ്‌ സുര . അവൻ കെ.എസ്.ഇ.ബി.യുടെ ഔദ്യോഗിക ജീവനക്കാരനായിരുന്നില്ല, ഒരു കാഷ്വൽ കോൺട്രാക്റ്റ് തൊഴിലാളി മാത്രം. എന്നിട്ടും, ഇരുട്ട് വീണാൽ, അവൻ്റെ ഫോണിലേക്ക് ശാപങ്ങളുടെ പ്രളയമായിരുന്നു. സുരേഷിന്റെ ജീവിതം, അവൻ നേടിയ എഞ്ചിനീയറിംഗ് ഡിപ്ലോമയുടെ മൂല്യത്തേക്കാൾ, രാത്രികാലങ്ങളിൽ കേൾക്കുന്ന മൊബൈൽ ഫോൺ റിംഗിംഗുകളാൽ അളക്കപ്പെട്ടു. അവൻ ഒരു തൊഴിലാളിയായിരുന്നു, ദൈവമായിരുന്നില്ല. എന്നിട്ടും, ട്രാൻസ്ഫോർമർ കത്തിയാലും, കാറ്റിൽ ലൈൻ പൊട്ടിയാലും, ഫോണെടുത്ത് ഭീഷണി മുഴക്കാനും, വ്യക്തിപരമായ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് അപമാനിക്കാനും നാട്ടുകാർക്ക് മടിയില്ലായിരുന്നു. "നിനക്കൊക്കെ എന്തിനാണ് ശമ്പളം തരുന്നത്? ഓൺ ചെയ്യടാ അലവലാതി ", "നിന്റെ തറവാട്ട് വക ആണോ തെണ്ടി കറന്റ്‌ “, "നിന്റെ മുഖം കണ്ടാൽ തന്നെ കറന്റ് പോകുമല്ലോടാ ." ഇതൊക്കെ കൂടാതെ വീട്ടുകാരെ ചേർത്ത് ഉള്ള തെറിയും ഓരോ ശാപവാക്കും സുരേഷിന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു വോൾട്ടേജ് പൾസ് പോലെയായിരുന്നു പതിഞ്ഞത്. ഈ വേദന, വൈദ്യുതിയുടെ ആഘാതത്തേക്കാൾ ശക്തമായിരുന്നു. പതിറ്റാണ്ടുകളായി അവൻ അനുഭവിച്ച ഈ മാനസിക പീഡനം അവനെ പതിയെ ഒരു പുതിയ രൂപത്തിലേക്ക് മാറ്റിമറിച്ചു. പ്രതികാരം! തൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇരുട്ട് പരത്തിയ സമനില തെറ്റിക്കുന്നവരുടെ ലോകത്ത് എന്നേക്കുമായി ഒരു ഷോർട്ട് സർക്യൂട്ട് ഉണ്ടാക്കണം. അങ്ങനെയാണ് സുരേഷ് തൻ്റെ വർക്ക്‌ഷോപ്പിൽ ആ പൈശാചിക ഉപകരണം രൂപകൽപ്പന ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയത്. പഴയതും ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ ഇലക്ട്രിക്കൽ ഉപകരണങ്ങളുടെ ഒരു ശേഖരമാണ് സുരേഷിന്റെ വർക്ക്‌ഷോപ്പ്. ഉപയോഗിക്കാത്ത ഇൻവെർട്ടറുകൾ, തകർന്ന കൺവെർട്ടറുകൾ, കാലഹരണപ്പെട്ട കപ്പാസിറ്ററുകൾ. ഇവയെല്ലാം ചേർത്താണ് അവൻ 'ഷോക്കർ' എന്ന ഉപകരണത്തിന് ജന്മം നൽകിയത്. അതിൻ്റെ രൂപം കണ്ടാൽ ഒരു സാധാരണ ഹൈ-വോൾട്ടേജ് ടെസ്റ്റിംഗ് കിറ്റ് പോലെ തോന്നിക്കും. എന്നാൽ അതിനുള്ളിൽ ഒരു മരണയന്ത്രമായിരുന്നു പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നത്. 12 Vഇൻവെർട്ടർ ബാറ്ററിയെ, കസ്റ്റമൈസ് ചെയ്ത മൾട്ടി-സ്റ്റേജ് കൺവെർട്ടർ സർക്യൂട്ട് വഴി, മനുഷ്യശരീരത്തിന് താങ്ങാനാവാത്ത 440 Vമുതൽ 1000 V വരെ, ഉയർന്ന ആമ്പിയറേജിൽ ഔട്ട്പുട്ട് നൽകാൻ കഴിയുന്ന ഒരു സംവിധാനമാക്കി മാറ്റി. സാധാരണ വൈദ്യുതി ഷോക്ക് മരണങ്ങളിൽ, കറൻ്റിൻ്റെ ഉറവിടം വ്യക്തമാകും. എങ്കിലും സുരേഷ് അതിനുള്ള മറുപടിയും കരുതിയിരുന്നു. അവൻ ഉപകരണത്തിൽ ഓട്ടോമാറ്റിക് ഡിസ്ചാർജ്, ഫിംഗർപ്രിൻ്റ് ഇല്ലാതാക്കൽ, റെസിഡ്യുവൽ കറൻ്റ് ഡെസിപ്പേഷൻ എന്നീ സംവിധാനങ്ങൾ കൂടി ചേർത്തു. ഷോക്ക് കൊടുത്തയുടൻ ഉപകരണം സ്വയം ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യുകയും, ഇരയുടെ ശരീരത്തിലൂടെ പ്രവഹിച്ച കറൻ്റ്, വൈദ്യുതി ലൈനിലൂടെയല്ല മറിച്ച് ഒരു ചെറിയ ബാറ്ററിയിൽ നിന്നാണ് വന്നതെന്ന് സ്ഥാപിക്കാനുമുള്ള സംവിധാനങ്ങൾ ഒരുക്കുകയും ചെയ്തു. ഇത് കാരണം ഇരയുടെ ശരീരത്തിൽ കറൻ്റ് ഉപകരണവുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചതിൻ്റെ നേരിട്ടുള്ള പൊള്ളൽ അടയാളങ്ങളോ, വസ്ത്രത്തിൽ കത്തിയ പാടുകളോ അവശേഷിക്കില്ല. പോസ്റ്റ്‌മോർട്ടം റിപ്പോർട്ടിൽ 'വൈദ്യുതാഘാതം മൂലമുള്ള ഹൃദയാഘാതം' എന്നോ, 'അജ്ഞാത കാരണം' എന്നോ മാത്രമേ രേഖപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ. ഷോക്കർ പൂർണ്ണമായതോടെ, സുരേഷിന്റെ പ്രതികാരത്തിൻ്റെ വയറിങ് ആരംഭിച്ചു. അവൻ്റെ മനസ്സിലെ പകയുടെ പ്ലാനുകൾ കൃത്യമായി എക്സിക്യൂട്ട് ചെയ്യേണ്ടതിൻ്റെ കണക്കുകൂട്ടലുകൾ അവൻ നടത്തി. ആദ്യം ഇരയായത് സജിത്ത് ആയിരുന്നു. കറന്റ് പോയാൽ സുരേഷിനെ വിളിച്ച് തെറിപ്പാട്ട് പാടുന്നതിൽ ഒരു റെക്കോർഡിട്ട വ്യക്തി. രാത്രി ഒൻപത് മണിക്ക് ഒരു ഇടിമിന്നലിൻ്റെ അകമ്പടിയോടെ കറന്റ് പോയപ്പോൾ, സജിത്ത് ഫോണിൽ കോൺട്രാക്ടർമാരുമായി തമാശയ്ക്ക് മര്യാദക്ക് പണി എടുക്കാത്ത കറൻ്റ് സുരേഷിനെ കൊന്ന് കളയുന്നതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു. "അവനെ പിടിച്ച് ഏതെങ്കിലും ഒരു കറന്റ്‌ കമ്പിയുമായി ബന്ധിപ്പിക്കണം," സജിത്ത് ചിരിച്ചു. സുരേഷ് വാതിൽ തള്ളിത്തുറന്ന് അകത്ത് കടന്നു. ഇരുട്ടിൽ സജിത്തിനെ കണ്ടപ്പോൾ സുരേഷിൻ്റെ മുഖത്ത് ഒരു നിമിഷം പോലും ഭാവമാറ്റം ഉണ്ടായില്ല. "എന്നെ കൊല്ലുമെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ, സജിത്തേട്ടാ. പക്ഷേ അതിനുമുമ്പ് ഇതെന്താണെന്ന് അറിയേണ്ടേ? ഇതാണ് സത്യം." ഒരു നിമിഷം പാഴാക്കാതെ സുരേഷ് '440 V സ്റ്റാൻഡേർഡ് ഓവർലോഡ്' മോഡിൽ പ്രോബുകൾ സജിത്തിൻ്റെ നെഞ്ചിൽ വെച്ചു. 440 V പവറിൽ സജിത്തിൻ്റെ ഹൃദയം ഒരു നിമിഷം ചുരുങ്ങി നിന്നു. അയാൾ കസേരയിലേക്ക് തളർന്നു, കണ്ണുകളിൽ ഭയം നിറഞ്ഞു, നിലവിളി പുറത്തുവന്നില്ല. പേശികൾ ലോക്ക് ആയി. സുരേഷ് ഡിസ്ചാർജ് ബട്ടൺ അമർത്തി, ശാന്തനായി മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. പോസ്റ്റ്‌മോർട്ടം റിപ്പോർട്ടിൽ 'വൈദ്യുതാഘാതം മൂലമുള്ള ഹൃദയാഘാതം' എന്ന് മാത്രമേ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞുള്ളു. അടുത്ത ലക്ഷ്യം ആദർശ് എന്ന യൂട്യൂബറായിരുന്നു. ലൈവിൽ വന്ന് സുരേഷിനെ അപമാനിച്ചതിലൂടെ വ്യൂസ് നേടിയ ആദർശ്, താൻ ഒരു ട്രെൻഡ് സെറ്ററാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചു. സുരേഷിനെ "ജോലി ചെയ്യാൻ അറിയാത്ത ഒരു പാഴാണ്" എന്ന് ആദർശ് ലൈവിൽ ആക്ഷേപിച്ചിരുന്നു. ഒരു രാത്രി സുരേഷ് 'ഷോക്കർ' '950 V സെറിബ്രൽ ഫ്ലഡ്' മോഡിലേക്ക് മാറ്റി. ആദർശിന്റെ മുറിയിൽ കയറിയ സുരേഷ്, "നിൻ്റെ വൈറൽ ആവൽ ഇന്നത്തോടെ അവസാനിച്ചു, നിൻ്റെ ചകിരിച്ചോർ പോലെ ഉള്ള തലച്ചോറിലാണ് ഞാൻ കറന്റ് കയറ്റുന്നത്, ," എന്ന് മന്ത്രിച്ചു. അതിശക്തമായ ഷോക്ക് ആദർശിൻ്റെ തലയിൽ ഏൽപിച്ചു. ഷോക്കിന്റെ ആഘാതത്തിൽ ആദർശിൻ്റെ തലച്ചോറിലെ രക്തധമനികൾ പൊട്ടി, ബോധം നിമിഷം കൊണ്ട് നഷ്ടമായി. സുരേഷ് ആദർശിന്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിലേക്കും ലൈനിലേക്കും ഒരു ചെറിയ ഹൈ-ഫ്രീക്വൻസി പൾസ് നൽകി. തുടർന്നുണ്ടായ ചെറിയ തീപിടിത്തം കാരണം, ആദർശിന്റെ മരണം ഉയർന്ന വോൾട്ടേജ് ഷോക്ക് മൂലമുള്ള അപകടമായി മാറി. സാമുവൽ എന്ന പഞ്ചായത്ത് പ്രസിഡൻ്റ്, പൊതുവേദിയിൽ വെച്ച് സുരേഷിനെ വ്യക്തിപരമായി അപമാനിച്ചു. "ഇവനെ ഒക്കെ പിരിച്ചു വിട്ട് പകരം ആളെ നിർത്തിയാൽ ചിന്നൻപള്ളിയിലെ വൈദ്യുതി പ്രശ്നങ്ങൾ അവസാനിക്കും" എന്ന് സാമുവൽ പ്രസംഗിച്ചു. രാത്രി ഉറക്കത്തിൽ സാമുവൽ, സുരേഷിൻ്റെ വിധിക്ക് വിധേയനായി. സുരേഷ് '700 V പൾമനറി ക്ലോഷർ' മോഡ് ഉപയോഗിച്ച് കാലുകളിലും കൈകളിലുമാണ് ഷോക്ക് നൽകിയത്. 700 Vപവർ ശരീരത്തിലൂടെ പ്രവഹിച്ചപ്പോൾ സാമുവലിൻ്റെ ശ്വാസകോശത്തിലെ പേശികൾ പൂർണ്ണമായി സങ്കോചിച്ചു. വായിൽ നിന്ന് നുരയും പതയും വന്ന മരണം, പരിശോദിച്ച ഡോക്ടർമാർക്ക് ശ്വാസം മുട്ടി മരിച്ചതിന് തുല്യമായ ഫലമുണ്ടാക്കി. പിന്നീട് ഇരയായത് ഗീത എന്ന ബ്യൂട്ടി പാർലർ ഉടമയായിരുന്നു.ഫ്യൂസ് ശരിയാക്കാൻ ചെന്നപ്പോൾ "ഇവൻ്റെ മുഖം കണ്ടാൽ തന്നെ കറൻ്റ് പോകുമല്ലോ " എന്ന് കസ്റ്റമേഴ്സിനോട് കളിയാക്കി ചിരിച്ച ഗീതയെ, സുരേഷ് 'ഓട്ടോ-ഫ്ലക്സ് മോഡ്' ഉപയോഗിച്ച് പാർലറിലെ കട്ടിലിൽ വെച്ച് ഷോക്ക് അടിപ്പിച്ചു. 400 Vമുതൽ 1000 V വരെ പവർ തുടർച്ചയായി പല തവണ പുറത്തുവിട്ട്, വൈദ്യുതീകരണത്തിൻ്റെ തെളിവുകൾ ഇല്ലാതാക്കി. ഇത് ഒരു തരം ബ്രോഡ്ബാൻഡ് ഷോക്ക് ആയിരുന്നു, ഇത് ആന്തരികാവയവങ്ങളെ പൂർണ്ണമായും തകർത്തു. ഗീതയുടെ മരണം ഒരു 'അജ്ഞാത രോഗം' എന്ന നിലയിൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടു. പ്രതികാരത്തിൻ്റെ ഈ 'ലോഡ്ഷെഡിംഗ്' പിന്നെയും തുടർന്നു. പ്രകാശൻ, ഒരു ബാങ്ക് ജീവനക്കാരൻ, ഫോം തെറ്റിയതിനു സുരേഷിൻ്റെ മകനെ ബാങ്കിൽ വെച്ച് കളിയാക്കി"നിന്റെ അച്ഛനെപ്പോലെ കറന്റ് പോയവനാണോ നീ?" എന്ന് ചോദിച്ചു. പ്രകാശന് സുരേഷ് നൽകിയത് 550 V ഇമ്മൊബിലൈസർ' മോഡ് ആയിരുന്നു. ഷോക്കിൽ പേശികൾ പൂർണ്ണമായും ലോക്കാവുകയും തൽക്ഷണം മരണം സംഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. കമലമ്മ, സുരേഷിൻ്റെ അമ്മയെ വിളിച്ച് വഴക്ക് പറഞ്ഞതിന്, 650 V മോഡിൽ കമലമ്മയുടെ കിടപ്പുമുറിയിൽ വെച്ച് ആന്തരിക രക്തസ്രാവം ഉണ്ടാക്കി സുരേഷ് പ്രതികാരം തീർത്തു. വേണു , സുരേഷിനെ കണ്ടാൽ 'കറൻ്റ് പോകുന്നേ' എന്ന് വിളിച്ച് കളിയാക്കിയിരുന്ന ചായക്കടക്കാരൻ. വേണുവിന്റെ മരണം 'കഠിനമായ ഛർദ്ദിക്ക്' ശേഷമുള്ള ഹൃദയാഘാതമായി രേഖപ്പെടുത്തി. ഇങ്ങനെ, തന്നെ വേദനിപ്പിച്ച പതിനഞ്ചോളം പേരെ, സുരേഷ് തൻ്റെ ഷോക്കർ ഉപയോഗിച്ച് ഇല്ലാതാക്കി. ഗ്രാമത്തിൽ പവർ കട്ട് ഒരു ഭീഷണിയായി മാറി. ആരും മരണ കാരണം വ്യക്തമായി പറയാനാവാതെ ഭയന്നു. പല മരണങ്ങൾ ഒരേ രീതിയിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് വൈദ്യുതി മുടങ്ങിയ രാത്രികളിൽ സംഭവിച്ചതോടെ, ഇൻസ്‌പെക്ടർ രാഘവൻ കേസ് ഏറ്റെടുത്തു. രാഘവൻ ചിന്നൻപള്ളിക്കാരൻ അല്ലായിരുന്നു, മാത്രമല്ല, അദ്ദേഹത്തിന് വൈദ്യുതി മുടങ്ങിയാൽ ആരെയും വിളിച്ച് ശകാരിക്കുന്ന ശീലവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ സുരേഷിന്റെ പ്രതികാര ലിസ്റ്റിൽ അദ്ദേഹം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. രാഘവൻ ചിന്തിച്ചു: "ഇത്രയും മരണങ്ങൾ, പക്ഷേ ഒരു തെളിവുമില്ല. ഒരു പൊള്ളൽപോലുമില്ല. ഹൃദയാഘാതവും ശ്വാസംമുട്ടലും." ഒടുവിൽ രാഘവൻ ഒരു പാറ്റേൺ കണ്ടെത്തി. മരിച്ചവരെല്ലാം സുരേഷിനെ വിളിച്ച് അസഭ്യം പറയുന്നതിലും, ശകാരിക്കുന്നതിലും മുൻപന്തിയിലായിരുന്നവർ. സുരേഷ് ചോദ്യം ചെയ്യലിന് വിധേയനായി. അവൻ ശാന്തനായിരുന്നു. അവന്റെ കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ടെസ്റ്റിംഗ് കിറ്റ് രാഘവൻ പരിശോധിച്ചു, പക്ഷേ ഒരു സാധാരണ ഉപകരണമായി മാത്രമേ അതിനെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ ഇതിനിടയിൽ, ആദ്യ കേസന്വേഷണം നടത്തിയ സുരേഷിനെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയിരുന്ന ഇൻസ്‌പെക്ടർ ബിജുവിനെ രാഘവൻ അന്വേഷണത്തിൽ നിന്ന് മാറ്റിനിർത്തി. ബിജു, രാഘവനെ വിളിച്ച് ദേഷ്യത്തോടെ സുരേഷിനെക്കുറിച്ച് മോശമായി സംസാരിച്ചു. " “രാഘവൻ സാറേ. സുരേഷിനെ ഞാൻ ലോക്കപ്പിലിട്ട് തലകീഴായി നിർത്തും. അപ്പോൾ അവൻ സത്യം പറയും " അത് സുരേഷിനുള്ള അവസാനത്തെ ക്ഷണം ആയിരുന്നു. ഒരു കാറ്റുള്ള രാത്രി. വൈദ്യുതി പോയി. സുരേഷ് ഷോക്കറുമായി ബിജുവിൻ്റെ വീട്ടിലെത്തി. സുരേഷ് 'ഡ്യുവൽ ഷോക്ക് മോഡിൽ' 750 V പ്രോബുകൾ ബിജുവിൻ്റെ നെഞ്ചിലും,അത് കണ്ടു അലറി വിളിച്ച ഭാര്യയുടെ കൈകളിലും വെച്ചു. 750 V പവറിൽ രണ്ട് പേരുടെയും ശരീരത്തിലൂടെ ഒരേ സമയം വൈദ്യുതി പ്രവഹിച്ചു. ഷോക്ക് നൽകിയ ശേഷം, സുരേഷ് വീടിനുള്ളിലെ പഴയ വയറിങ്ങുകൾ വിദഗ്ദ്ധമായി ഷോർട്ട് ചെയ്തു. സംഭവം വൈദ്യുതിയുടെ അമിതഭാരം മൂലമുള്ള അപകടമായി രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടു. ഈ മരണത്തോടെ രാഘവൻ്റെ അന്വേഷണം വീണ്ടും വഴിമുട്ടി. സുരേഷ് ഇപ്പോൾ സംശയത്തിൻ്റെ നിഴലിലായിരുന്നില്ല. ………. ചിന്നൻപള്ളി നിശ്ശബ്ദമായി. കറൻ്റ് പോയാൽ ആരും മൊബൈൽ എടുക്കില്ല. ഭയം വൈദ്യുതിയെക്കാൾ ശക്തമായി. സുരേഷ്, തൻ്റെ പ്രതികാരത്തിൻ്റെ വിജയം കണ്ടിട്ടും, സന്തോഷമില്ലാത്തവനായി. കാരണം അവന് ഒരു തരത്തിൽ ആ ശാപവാക്കുകൾ ഒരു ലഹരിയായിരുന്നു. ആ ശബ്ദം കേൾക്കാനില്ലാത്തത് അവനെ വിഷമിപ്പിച്ചു. അവന് പുതിയ ഫീഡ്‌ബാക്ക്ആവശ്യമായിരുന്നു. ഒരു വലിയ ലോഡ്ഷെഡിംഗ് രാത്രി. സുരേഷ് തൻ്റെ വർക്ക്‌ഷോപ്പിലിരുന്ന് 'ഷോക്കർ' തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി. തൻ്റെ ഫോണിൽ ഒരു ഓട്ടോ-കോളിംഗ് പ്രോഗ്രാം ഉണ്ടാക്കി. അവൻ്റെ ഫോൺ സ്വയം അവന്റെ തന്നെ നമ്പറിലേക്ക് വിളിച്ചു. റെക്കോർഡഡ് ശാപവാക്കുകൾ കേട്ട് സുരേഷ് കണ്ണടച്ച് ചിരിച്ചു "ഡാ സുരേ നീ എവിടെ പോയി കിടക്കുന്നെടാ നാറി ? കറന്റ് പോയിട്ട് രണ്ട് മണിക്കൂർ! നിന്നെ ഒക്കെ തല്ലി കൊല്ലണം! നിൻ്റെ കഴിവില്ലായ്മ കാരണം ഞങ്ങൾ ഇരുട്ടിൽ ഇരിക്കുന്നു!" സുരേഷ് ഫോണിലേക്ക് ശാന്തമായി ചിരിച്ചു സംസാരിച്ചു “ഹലോ, കറൻ്റ് സുരേഷ് സ്പീക്കിംഗ്. സർവീസ് ചാർജ് 440 Vമുതൽ 1000 V വരെയാണ്. കോൾ ചെയ്ത നമ്പർ ഉടനടി ലൊക്കേഷൻ ട്രേസ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ട്രേസിംഗ് പൂർണ്ണമായി. പുതിയ ലക്ഷ്യം സ്ഥിരീകരിച്ചു. നിങ്ങളുടെ ശബ്ദം എൻ്റെ സർവീസിനുള്ള ക്ഷണം ആണ്. നന്ദി, ഉടനെ ഹോം സർവീസ് എത്തുന്നതാണ്. ഹ ഹ ഹ ” ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഷോക്കർ തോളിലിട്ടു. കറുത്ത റെയിൻകോട്ട് ധരിച്ച് സുരേഷ് ഇരുട്ടിലേക്കിറങ്ങി. അവൻ തൻ്റെ കെ.എസ്.ഇ.ബി.യിലെ ട്രാൻസ്ഫറിനുള്ള അപേക്ഷ മുൻപേ നൽകിയിരുന്നു. ചിന്നൻപള്ളിയിലെ പ്രതികാരത്തിൻ്റെ അധ്യായം അവസാനിച്ചു. "ചിന്നൻപള്ളിയിൽ ഇനി ശാപമില്ല. പക്ഷേ കേരളത്തിൽ ഇവിടെ മാത്രമല്ലല്ലോ ലോഡ്ഷെഡിംഗ് ഉള്ളത്? ഷോക്കർ പ്രവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും." സുരേഷ് താമസിയാതെ അവിടെ നിന്നും ട്രാൻസ്ഫർ വാങ്ങി കേരളത്തിലെ മറ്റൊരു ജില്ലയിലേക്ക്, തീവ്രമായ ലോഡ്ഷെഡിംഗ് ഉള്ള ഒരു ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പോയി. ……… അവൻ ഇപ്പോഴും കേരളത്തിലെ ലോഡ്ഷെഡിംഗ് ഉള്ള രാത്രികളിൽ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നുണ്ടാവാം. ഇനി ഒരുപക്ഷേ, അയൽ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ വൈദ്യുതി വിതരണ കമ്പനികൾക്ക് കീഴിൽ ഒരു പുതിയ ഐഡന്റിറ്റിയിൽ അവൻ ഉണ്ടാവാം. ഇരുട്ട് വീഴുമ്പോൾ, വൈദ്യുതി മുടങ്ങുമ്പോൾ, ഭയത്തോടെ മൊബൈൽ ഫോൺ എടുത്ത് കംപ്ലയിൻ്റ് വിളിക്കുന്നവരെ കാത്ത്. ……… നിങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ ഇപ്പോൾ കറന്റ് പോയോ? ശ്രദ്ധിക്കുക,ദേഷ്യത്തിൽ kseb കാരെ തെറി വിളിക്കാൻ വേണ്ടി ഫോൺ വിളിച്ചാൽ എടുക്കുന്നത് ചിലപ്പോൾ കറന്റ് സുര ആയിരിക്കും. ……. End

#🧟 പ്രേതകഥകൾ! #📙 നോവൽ #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 കരിഞ്ഞ പപ്‌സ് - ദി കൺക്ലൂഷൻ (The Burnt Puff - The Conclusion) (sequel of haunted chicken fry, haunted tapioca, haunted snacks, and Yaman’s Yamaha) (കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം. മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ യാദൃച്ഛികം മാത്രം) ……………………………………. കൊച്ചുവേലൂർ ഗ്രാമത്തിലെ ദുരിതപർവ്വം താണ്ടി, സുരേഷിന്റെയും സന്ധ്യയുടെയും കുടുംബം നഗരത്തിലെ ഒരു സാധാരണ അപ്പാർട്ട്‌മെന്റ് സമുച്ചയത്തിന്റെ മൂന്നാം നിലയിൽ പുതിയ ജീവിതം തുടങ്ങിയിട്ട് ഒരു മാസത്തിലേറെയായിരുന്നു. യമഹ ഫാസിനോ സ്കൂട്ടറിന്റെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന അദ്ധ്യായം അവസാനിച്ചുവെന്ന് അവർ ഉറച്ചുവിശ്വസിച്ചു. ഡോക്ടർ സാമുവലിന്റെ പ്രേതം സ്വയം ബലിയായിക്കൊണ്ട് ശാപം നശിപ്പിച്ച ആ ഭീകര രാത്രി, ഒരു നീണ്ട പേടിസ്വപ്നം പോലെ പതിയെ മാഞ്ഞുപോവുകയായിരുന്നു. പഴയ സംഭവങ്ങളുടെ ശാരീരികമായ അടയാളങ്ങൾ പോലും മാഞ്ഞുതുടങ്ങി. സുരേഷിന്റെ കൈയിലെ മുറിവിന്റെ പാട് നേർത്തു, മനുവിന്റെ കാലിലെ നീര് പൂർണ്ണമായും മാറി, സിജിയുടെ തലവേദന വല്ലപ്പോഴും മാത്രം ഒരലയടിപോലെ വന്നുപോയിരുന്നു. സന്ധ്യ, മനസ്സിലെ ഭാരം ഒഴിഞ്ഞപ്പോൾ, തന്റെ പഴയ പാചകത്തിലെ ആനന്ദം വീണ്ടെടുത്തു. അടുക്കള വീണ്ടും കറിവേപ്പിലയുടെയും ഉണക്കമീനിന്റെയും സുഗന്ധങ്ങളാൽ നിറഞ്ഞു. എട്ടാം ക്ലാസ്സുകാരനായ മനു, തന്റെ ചുവന്ന ഹെർക്കുലീസ് സൈക്കിളിൽ അപ്പാർട്ട്‌മെന്റിന്റെ മുറ്റത്തും സമീപത്തെ ഇടറോഡുകളിലും ആവേശത്തോടെ ചീറിപ്പാഞ്ഞു. പതിനഞ്ചുകാരിയായ സിജി, തന്റെ പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ, ടൗണിലെ ഒരു ഇലക്ട്രിക്കൽ ഷോപ്പിൽ പുതിയ ജോലി കണ്ടെത്തിയ ശേഷം സുരേഷ് തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ, അവർ നാലുപേരും ചെറിയ ബാൽക്കണിയിലിരുന്ന് പാട്ടുകൾ കേട്ട്, ചായയും പലഹാരങ്ങളും കഴിച്ചു. എല്ലാം സാധാരണ നിലയിലേക്ക് മടങ്ങിയെന്ന് അവർ പരസ്പരം വിശ്വസിച്ചു. പക്ഷേ, ചില ദുശ്ശകുനങ്ങൾ, മറഞ്ഞിരുന്ന നിഴലുകൾ പോലെ, അവശേഷിച്ചിരുന്നു. രാത്രികാലങ്ങളിൽ, സന്ധ്യ ഉറക്കത്തിൽ ഞെട്ടിയുണരുമ്പോൾ, അകലെ എവിടെയോ ഒരു ലോഹക്കഷ്ണം ഉരസുന്ന നേർത്ത ശബ്ദം കേൾക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി. മനു, പുതിയ സൈക്കിളിന്റെ ഹാൻഡിലിൽ ചിലപ്പോൾ ഐസ് പോലുള്ള അകാരണമായ തണുപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ട് അസ്വസ്ഥനാകും. ശാപം അവരുടെ പിന്നാലെ, ഒരു ഇഴയുന്ന പാമ്പിനെപ്പോലെ, നഗരത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ പോലും ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ……. നഗരം തണുപ്പിന്റെ പിടിയിലമർന്ന ഒരു ഡിസംബർ രാത്രി. പുറത്ത് നേരിയ മഞ്ഞുണ്ടായിരുന്നു. രാത്രി ഏകദേശം ഒൻപത് മണി. അപ്പാർട്ട്‌മെന്റ് ശാന്തമായിരുന്നു. സിജി, തന്റെ ചെറിയ മേശയ്ക്ക് മുന്നിലിരുന്ന്, ബയോളജി പുസ്തകത്തിലെ ചിത്രങ്ങൾ വരയ്ക്കുകയായിരുന്നു. അമ്മയും അച്ഛനും ടിവി കാണുന്നു, മനു തന്റെ ഹോംവർക്ക് ചെയ്യുന്നു. പെട്ടെന്ന്, സിജിയുടെ കൈയിലെ പെൻസിൽ താഴെ വീണു. അവളുടെ കണ്ണുകൾക്ക് ചുറ്റും ഒരു വല്ലാത്ത ഭാരം അനുഭവപ്പെട്ടു. മുറിയിലെ വിളക്കുകൾ, ഒരു നിമിഷം, മിന്നിമാഞ്ഞു. കരിഞ്ഞ തുണിയുടെയും, തുരുമ്പിച്ച ഇരുമ്പിന്റെയും, പണ്ടത്തെപ്പോലെ, ആ പഴയ, ഓക്കാനം വരുന്ന ഗന്ധം—അത് നേരിട്ട് അവളുടെ മനസ്സിലേക്കാണ് വന്നത്. ശരീരം നിയന്ത്രണം വിട്ട് വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. സിജിയുടെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന രൂപമാറ്റം സന്ധ്യയെ ഞെട്ടിച്ചു . “സിജി, എന്താ പറ്റിയെ? മോൾക്കെന്താ?" എന്ന് സന്ധ്യ വിളിച്ചെങ്കിലും മറുപടിക്ക് പകരം, അവളുടെ മുഖത്തെ പേശികൾ വലിഞ്ഞു മുറുകി, കണ്ണുകൾ ചുവന്നു, ഒരു പൈശാചികമായ തിളക്കം ആ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞു. അവളുടെ ശബ്ദം, സ്വന്തമല്ലാത്ത, പരുപരുത്ത, ഒരു പുരുഷന്റെ അലർച്ചയായി പുറത്തുവന്നു. "ഇനി ഒളിച്ചോടാൻ നോക്കണ്ട! നിന്റെ കുടുംബം... ഈ ശാപം പൂർത്തിയാകാൻ ഇനി നീ മാത്രമേ ബാക്കിയുള്ളൂ! നിന്റെ കുടുംബം ഞാൻ നശിപ്പിക്കും ! നീയാണ് അവസാന വാഹകം!" സിജിയുടെ കൈകൾ മേശപ്പുറത്ത് ആഞ്ഞു, പാത്രങ്ങളും പുസ്തകങ്ങളും നിലത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. മുറിയിൽ ഒരു ചെറിയ കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ ശബ്ദം പോലെ വായു ചുഴറ്റിയെടുത്തു. ഭയന്നുപോയ സന്ധ്യ പിന്നോട്ട് നീങ്ങി, ഭയം അവളുടെ വാക്കുകളെ തടഞ്ഞു. മനു, നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് ഓടി വന്നപ്പോൾ, സിജിയുടെ ദേഹത്ത് നിന്ന് ഒരു അദൃശ്യമായ ശക്തി അവനെ തള്ളിമാറ്റി. അവൻ വാതിലിൽ തട്ടി നിലത്തുവീണു. ……. പേടിച്ചു പോയ സുരേഷ്, ഭ്രാന്തമായി, പഴയ ഫോൺ എടുത്ത്, കൊച്ചുവേലൂരിലെ ആദർശൻ തിരുമേനിയെ വിളിച്ചു. മണിക്കൂറുകൾക്കകം തിരുമേനി അപ്പാർട്ട്‌മെന്റിൽ എത്തി. സിജിയുടെ മുറിക്ക് പുറത്ത് നിന്നുകൊണ്ട് തിരുമേനി മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ടു. സിജിയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും ഉയർന്നുവന്ന അലർച്ച, തിരുമേനിയുടെ മന്ത്രങ്ങളെ ശക്തിയായി ചെറുത്തു. മുറിയുടെ വാതിൽ പോലും വിറച്ചു. തിരുമേനിയുടെ നെറ്റിയിൽ വിയർപ്പു തുള്ളികൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു . "ഇത്... ഇത് വളരെ പഴക്കമുള്ള ഒരു കെട്ടുപാടാണ്," തിരുമേനി കിതച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. "ഈ ശക്തിക്ക് ഒരു വാഹകനെ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു. എന്റെ മന്ത്രങ്ങൾക്ക് ഇതിനെ താൽക്കാലികമായി ബന്ധിക്കാൻ മാത്രമേ കഴിയൂ, പുറത്താക്കാൻ കഴിയില്ല. ഇത് ഒരു വ്യക്തിയുടെ ദുർമന്ത്രവാദത്തിന്റെ ശക്തി മാത്രമല്ല. ഇതിന്റെ മൂലകാരണം, ഒരു പുണ്യനദിയിൽ മാത്രമേ ശുദ്ധീകരിക്കാൻ കഴിയൂ. നിങ്ങളെ രക്ഷിക്കാനുള്ള ഏക മാർഗ്ഗം, ശാപത്തിന്റെ ഉറവിടം കണ്ടെത്തി നശിപ്പിക്കുക എന്നതാണ്. നിങ്ങൾ എത്രയും പെട്ടെന്ന് വാരാണസിയിലേക്ക് പോകണം. ഗംഗയുടെ തീരത്ത്, നിങ്ങൾക്കൊരു അഘോരിയെ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞാൽ, ഈ ശാപത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ഉറവിടവും, അത് എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങളെ വിടാത്തതെന്നും അയാൾക്ക് വെളിപ്പെടുത്താൻ കഴിയും." …….. ഡിസംബർ 15, 2025. കടുത്ത തണുപ്പിൽ സുരേഷും സന്ധ്യയും, മനുവും, ബോധം മങ്ങിയ, ഇടയ്ക്ക് അലറുന്ന സിജിയുമായി വാരാണസിയിലേക്കുള്ള ട്രെയിനിൽ യാത്ര തിരിച്ചു. സിജിയെ ബന്ധിച്ചിരുന്ന ദുഷ്ടശക്തി, ഇടയ്ക്കിടെ അവളുടെ ദേഹത്ത് വന്ന് അവരെ ഭയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ട്രെയിൻ യാത്ര ഒരു ദുരിതമായിരുന്നു. അവളുടെ കഠിനമായ അലർച്ചകളും വിറയലും കാരണം കൂടെ യാത്ര ചെയ്തവർ പോലും ഇവരെ ഭീതിയോടെ നോക്കി മാറി നിന്നു. ഒടുവിൽ, പുരാതനമായ വാരാണസി നഗരത്തിൽ, ഗംഗാ നദിയുടെ തീരത്ത്, ചിതകളുടെ പുകയും മന്ത്രങ്ങളും നിറഞ്ഞ ദശാശ്വമേധ് ഘാട്ടിൽ അവർ എത്തിച്ചേർന്നു. ദിവസങ്ങൾ നീണ്ട അന്വേഷണത്തിനൊടുവിൽ, അവർക്ക് ഒരു അഘോരി ബാബയെ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞു. വെളുത്ത ഭസ്മം മുഖത്തും ശരീരത്തിലും പൂശി, കറുത്ത വസ്ത്രം ധരിച്ച്, തലയിൽ ജടയും കഴുത്തിൽ വലിയ രുദ്രാക്ഷമാലയും അണിഞ്ഞ, തീക്ഷ്ണമായ കണ്ണുകളുള്ള ഒരു യോഗി. അഘോരി, സിജിയെ ഒരു നോക്ക് നോക്കി. അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ശാന്തമായ ഒരു തീവ്രതയുണ്ടായിരുന്നു. "നിന്റെ കുടുംബം... ഒരു വൃത്തത്തിൽ കുടുങ്ങിയിരിക്കുന്നു," അഘോരി പരുപരുത്ത ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു . "ഈ കുട്ടിയുടെ ശരീരത്തിൽ, ഒരു ദുഷ്ടശക്തി കുടികൊള്ളുന്നു. ഇത് വെറുമൊരു മന്ത്രവാദമല്ല, മറിച്ച്, ദീർഘകാലമായുള്ള കർത്തവ്യബന്ധനം ആണ്. ഈ ശാപം, നിന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ ഒരു പാപത്തിന്റെ ഫലമാണ്. നിങ്ങൾ ഒരു ചങ്ങലയുടെ ഭാഗമാണ്. ഒരു ബലികൊണ്ട് അവസാനിക്കുന്നതല്ല ഈ ദുരിതം." സന്ധ്യ, ഭയവും കുറ്റബോധവും കലർന്ന സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു: "ഞങ്ങളുടെ പാപം? ഞങ്ങൾ എന്ത് പാപമാണ് ചെയ്തത്? ഞങ്ങൾ മനപ്പൂർവം ആരെയും ദ്രോഹിച്ചിട്ടില്ല!" ………. അഘോരി, ഗംഗയുടെ തീരത്ത്, ഒരു ചെറിയ ഹോമകുണ്ഡം തയ്യാറാക്കി. ചന്ദനവും വിഭൂതിയും പ്രത്യേക ഔഷധസസ്യങ്ങളും ചേർത്ത്, ഒരു ഭീഷണമായ മന്ത്രം ജപിച്ചു. സിജിയെ മെല്ലെ നിലത്തിരുത്തി, അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഭസ്മം പുരട്ടി. സിജിയുടെ ശരീരം വിറച്ചു, ഒരു അലർച്ച അവളുടെ വായിൽ നിന്ന് പുറത്തുവന്നു, എന്നാൽ അഘോരിയുടെ മന്ത്രങ്ങൾ ആ ശക്തിയെ പിടിച്ച് കെട്ടി. "നിന്റെ പാപം, സന്ധ്യ, മൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ഒരു നിഷ്കളങ്കന്റെ ജീവിതം തകർത്തതാണ്," അഘോരി പറഞ്ഞു. "നീ, ഒരു ബേക്കറിയുടെ ഭക്ഷണത്തെക്കുറിച്ച്, വീഡിയോ എടുത്ത്, അത് ഓൺലൈനിൽ പോസ്റ്റ് ചെയ്തു. ആ വീഡിയോ, പകുതി സത്യമായിരുന്നെങ്കിലും, അതിന്റെ അവതരണം ഒരു ബേക്കറി ഉടമയുടെ ബിസിനസ്സ് തകർക്കാൻ മാത്രം ശക്തമായിരുന്നു. അവന്റെ ദേഷ്യവും, ബിസിനെസ്സ് തകർന്നതിലുള്ള ശാപവും, ഒരു മന്ത്രവാദിയുടെ സഹായത്തോടെ, നിന്റെ കുടുംബത്തെ തുടർച്ചയായി വേട്ടയാടി. ആ ചെറുപ്പക്കാരനാണ് ഈ ശാപത്തിന്റെ ഉറവിടം. അവന്റെ ദേഷ്യം ആത്മാവായ ഡോക്ടർ സാമുവലിന്റെ ബലിയെപ്പോലും മറികടന്ന് നിങ്ങളെ പിന്തുടർന്നു ചിലരുടെ പക ഭീകരമാണ് സന്ധ്യ മഹാഭാരതത്തിലെ അശ്വത്ഥാമാവിന്റെ പക പോലെ മറ്റൊന്ന് ." സന്ധ്യ, ഞെട്ടലോടെ, തലയിൽ കൈവെച്ച് നിലവിളിച്ചു. മൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, 'സ്നേഹ വലയം ബേക്കറി'യിൽ നിന്ന് വാങ്ങിയ ഒരു പപ്സ് കുറച്ച് കരിഞ്ഞത് കണ്ട്, തമാശയ്ക്ക് തുടങ്ങിയ ഒരു വീഡിയോയായിരുന്നു അവൾ തലക്കെട്ട് നൽകിയത് "ഇവിടുത്തെ കരിഞ്ഞ പപ്‌സ്, ഒരിക്കലും വാങ്ങരുത്!" ആ വീഡിയോവൈറൽ ആയി , ആ ബേക്കറിയുടെ പ്രശസ്തിയെ പൂർണ്ണമായും തകർത്തിരുന്നു. താൻ ഒരു നിമിഷത്തെ ദേഷ്യത്തിൽ ചെയ്ത പ്രവൃത്തി ഇത്രയും വലിയ ദുരിതങ്ങൾ വരുത്തിവെച്ചതോർത്ത് അവൾ ഗദ്ഗദകണ്ഠയായി. "ഞാൻ... ഞാൻ ഒരു തമാശക്ക് ചെയ്തതാണ്. അറിഞ്ഞിട്ടല്ല, ബാബ," സന്ധ്യ കണ്ണീരോടെ നിലത്തു വീണു. "എനിക്ക് അവനോട് ക്ഷമ ചോദിക്കാൻ കഴിയുമോ? ഈ ശാപം മാറാൻ എന്ത് ചെയ്യണം?" അഘോരി, ഗംഗയിൽ ഇറങ്ങി, അവിടെനിന്ന് ഒരു ചെമ്പ് പാത്രത്തിൽ വെള്ളം കോരിയെടുത്തു. അദ്ദേഹം മന്ത്രങ്ങൾ ജപിച്ച്, സിജിയുടെ നെറ്റിയിൽ ഭസ്മം വീണ്ടും പുരട്ടി. ഗംഗയുടെ തീവ്രമായ ശുദ്ധീകരണ ശക്തിയും അഘോരിയുടെ മന്ത്രങ്ങളും ഒത്തുചേർന്നപ്പോൾ, ഒരു ഭയാനകമായ ശബ്ദത്തോടെ, ആ ദുഷ്ടശക്തി, കറുത്ത കട്ടിയുള്ള പുകയായി, സിജിയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുവന്ന്, ഗംഗാ നദിയിൽ അലിഞ്ഞുചേർന്നു. സിജി ബോധം വീണ്ടെടുത്ത്, "അമ്മേ..." എന്ന് വിളിച്ച്, സന്ധ്യയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. "നിന്റെ കുടുംബത്തിലെ ദുഷ്ടശക്തിയുടെ ബന്ധനം ഇപ്പോൾ നീങ്ങിയിരിക്കുന്നു," അഘോരി പറഞ്ഞു. "എന്നാൽ, ഈ ശാപത്തിന്റെ മൂലകാരണം, ആ ബേക്കറി ഉടമയുടെ ദേഷ്യമാണ്. നീ അവനെ കണ്ടെത്തി, ആത്മാർത്ഥമായി ക്ഷമ ചോദിക്കണം. അവന്റെ ഹൃദയം ശുദ്ധമായാൽ മാത്രമേ, ഈ ശാപം പൂർണ്ണമായും മാറുകയുള്ളൂ. അതാണ് നിന്റെ കർത്തവ്യ ബന്ധനം. ഒരു മനുഷ്യന്റെ ഉപജീവനമാർഗ്ഗം തകർത്തതിൻ്റെ പാപം, അവനോടുള്ള ക്ഷമാപണം കൊണ്ട് മാത്രമേ ശുദ്ധീകരിക്കാൻ കഴിയൂ. അവൻ നിനക്ക് മാപ്പ് നൽകണം." …….. കേരളത്തിൽ തിരിച്ചെത്തിയ സന്ധ്യ, ഭയവും പ്രതീക്ഷയും കലർന്ന മനസ്സോടെ, "സ്നേഹ വലയം ബേക്കറി" സ്ഥിതി ചെയ്തിരുന്ന പഴയ കെട്ടിടത്തിലേക്ക് പോയി. വിബിൻ, ഇപ്പോഴും ആ പഴയ ബേക്കറിയിൽ, എങ്കിലും ഉപഭോക്താക്കൾ കുറഞ്ഞ്, ഒരു മങ്ങിയ മുഖത്തോടെ, കൗണ്ടറിൽ നിന്നു. ആ പഴയ തിളക്കം ആ മുഖത്ത് നിന്ന് മാഞ്ഞുപോയിരുന്നു. സന്ധ്യ, വിബിന്റെ അടുക്കലെത്തി, കൈകൾ കൂപ്പി, കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു "വിബിൻ, എന്റെ തെറ്റിന് ഞാൻ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. മൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ഞാൻ ഇട്ട ആ വീഡിയോ... അത് നിന്റെ ബിസിനസിനെ തകർത്തു. . അതിന്റെ പേരിലുള്ള ശാപമാണ് എന്റെ കുടുംബത്തെ തുടർച്ചയായി വേട്ടയാടിയത്. ഞങ്ങളുടെ ദുരിതത്തിന് കാരണം ഞാനാണ്. ഡോക്ടർ സാമുവലിന്റെ പ്രേതം ഞങ്ങളെ രക്ഷിച്ചെങ്കിലും, ശാപം ഇപ്പോഴും എന്റെ മകളെ വേട്ടയാടി. ദയവായി, ഞങ്ങൾക്ക് മാപ്പ് നൽകൂ. നിന്റെ ദേഷ്യം മാറിയാൽ മാത്രമേ ഈ ശാപം പൂർണമായി മാറുകയുള്ളൂ." വിബിൻ, സന്ധ്യയെ നോക്കി. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ, ദേഷ്യത്തിന് പകരം, കടുത്ത വേദനയുടെയും നിരാശയുടെയും ഒരു നിഴൽ മാത്രം. ഒരു നിമിഷം അവൻ നിശബ്ദനായി നിന്നു. പിന്നെ, ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ, അവൻ മനസ്സ് തുറന്നു: "സന്ധ്യ ചേച്ചി നിങ്ങളുടെ വീഡിയോ എന്റെ ബിസിനസിനെ തകർത്തു. ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടു, എന്റെ സുഹൃത്ത് ശിവശങ്കരൻ പോറ്റിയെ കണ്ട്, നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിനെതിരെ ഒരു ദുർമന്ത്രവാദം ചെയ്യിപ്പിച്ചു. അതായിരുന്നു ആദ്യ ശാപത്തിന്റെ തുടക്കം. തുടർന്ന് ഞാൻ തന്നെയാണ് യമഹ സ്കൂട്ടറിന്റെ പഴയ ഡീലറെ കണ്ട്, അതിൽ പുതിയൊരു ഭൂതകീലം വയ്പ്പിച്ചത്. പക്ഷേ... ഇപ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ ക്ഷമാപണം കേട്ടപ്പോൾ, എന്റെ ഹൃദയം ശാന്തമായി. ഞാനുമിപ്പോൾ ഇതിൽ നിന്നൊരു മോചനം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്റെ ദേഷ്യമാണ് നിങ്ങൾക്ക് ഈ ദുരിതങ്ങൾ നൽകിയത്. അന്ന് ഈ മാപ്പ് പറഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിൽ ഒരിക്കലും ഇത്രയും പ്രശ്നം സങ്കീർണ്ണം ആവില്ലായിരുന്നു ." വിബിൻ, കൗണ്ടറിന് പിന്നിൽ നിന്ന്, പുതുതായി തയ്യാറാക്കിയ, ചൂടുള്ള, കുറച്ചു പപ്സ് പ്ലേറ്റിലെടുത്ത്, സന്ധ്യയ്ക്കും കുടുംബത്തിനും നൽകി. "ഇത് എന്റെ വക,. സൗജന്യമാണ്. ചേച്ചി ഇനി ഒരിക്കലും തമാശക്ക് ഫുഡ് റേറ്റിംഗ് വീഡിയോ എടുക്കരുത്. നിങ്ങൾ ജീവിക്കു , മറ്റുള്ളവരെ ജീവിക്കാൻ അനുവദിക്കൂ. എന്റെ ദേഷ്യം ഇന്നത്തോടെ മാറിയിരിക്കുന്നു." സന്ധ്യ, സന്തോഷത്തോടെ, പപ്സ് എടുത്ത്, മനുവിനും സിജിക്കും സുരേഷിനും നൽകി. മനു, ഒരു കഷ്ണം കഴിച്ചു: "അമ്മേ, ഇത് ശരിക്കും സൂപ്പർ! ഇതുപോലെ ഒരു പപ്സ് ഞാൻ കഴിച്ചിട്ടില്ല!" എന്ന് ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു. സിജി, ചിരിച്ചുകൊണ്ട്: "ഇനി എനിക്ക് തലവേദന വരില്ലഅല്ലെ അമ്മേ “ “ പപ്സ് സൂപ്പർ വിബിനെ “ സുരേഷ് പറഞ്ഞു ……. വിബിന്റെ ക്ഷമാപണവും ക്ഷമിക്കാനുള്ള മനസ്സും ശാപത്തിന്റെ അവസാന അവശിഷ്ടത്തെയും ഇല്ലാതാക്കി. സുരേഷിന്റെ കുടുംബം, കർത്തവ്യ ബന്ധനത്തിൽ നിന്ന് മോചിതരായി, ഒരു പുതിയ സന്തോഷത്തോടെ, അപ്പാർട്ട്‌മെന്റിലേക്ക് മടങ്ങി. വിബിൻ, തന്റെ ബേക്കറിയിൽ, പഴയതിലും വലിയ ആവേശത്തോടെ ജോലി തുടങ്ങി. ഉപഭോക്താക്കൾ വീണ്ടും എത്തിത്തുടങ്ങി. ശിവ ശങ്കരൻ പോറ്റി, തന്റെ മന്ത്രപുസ്തകവുമായി മറ്റൊരു ഗ്രാമത്തിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു. നഗരത്തിലെ താൽക്കാലിക ജീവിതം മതിയാക്കി, അവർ നാലുപേരും, ശാപത്തിന്റെ ദുരിതപർവ്വം താണ്ടി, കൊച്ചുവേലൂരിലെ തങ്ങളുടെ പഴയ വീട്ടിലേക്ക് ഒരു പുതിയ പ്രതീക്ഷയോടെ മടങ്ങിപ്പോയി. അവിടെ, ശാപത്തിന്റെ നിഴലില്ലാതെ, അവർ സന്തോഷത്തോടെ ഒരുമിച്ച് ജീവിച്ചുതുടങ്ങി ഒരു സന്ധ്യാ നേരം മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ, സുരേഷിന്റെ കൈ പിടിച്ച്, സന്ധ്യ സന്തോഷത്തോടെ ചോദിച്ചു. "ഇനി പ്രശ്നം ഒന്നും വരില്ല , അല്ലേ, ചേട്ടാ? നമ്മൾ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കും." സുരേഷ്, ചിരിച്ചുകൊണ്ട്, അവളെ കളിയാക്കി: "അതേ, പക്ഷേ, ഇനി വീണ്ടും ഒരു വാഹനം വാങ്ങേണ്ട! പിന്നെയൊരു കാര്യം, റേറ്റിംഗ്നു വേണ്ടി ഓരോ വീഡിയോ ഉണ്ടാക്കി ഇട്ടാൽ നീ അടി മേടിക്കും !" “ അയ്യോ എനിക്ക് മതിയായേ “ സന്ധ്യ പറഞ്ഞു മനുവും സിജിയും അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു, ഒരു പഴയ മലയാളം ഗാനം, "മഴവിൽക്കൊടിയിൽ..." കൊച്ചുവേലൂരിലെ അവരുടെ വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് ശാന്തമായി മുഴങ്ങി. …….. End

#🧟 പ്രേതകഥകൾ! #📙 നോവൽ #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 എരുമമുണ്ടയിലെ യക്ഷി (കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം, മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ അത്‌ യാദൃശ്ചികം മാത്രം ) ……………………………………. മലനിരകളോടും തേക്ക് മരങ്ങളോടും ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന എരുമമുണ്ട എന്ന ഗ്രാമത്തിന് പ്രകൃതി സൗന്ദര്യം ഒരു അനുഗ്രഹമായിരുന്നു. വർഷങ്ങളോളം നിലനിന്നിരുന്ന ശാന്തതയും പ്രശാന്തതയും ഈ ഗ്രാമത്തിന്റെ മുഖമുദ്രയായിരുന്നു. തേക്ക് മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ ഊർന്നിറങ്ങുന്ന ഇളം വെയിലും, ഇലകളിൽ തട്ടി ഒഴുകിയെത്തുന്ന കാറ്റും, തോടിന്റെ കളകളാരവവും ഇവിടുത്തെ നിത്യകാഴ്ചകളായിരുന്നു. ഗ്രാമത്തിലെ വീടുകൾക്ക് അൽപ്പം മാറി, ഒരു നൂറ്റാണ്ടിലധികം പഴക്കമുള്ള, പുരാതനമായ ഒരു കാവുണ്ട്. ഈ കാവിനോട് ചേർന്ന് ഒരു വിശാലമായ വയൽക്കരയുമുണ്ട്. വേനൽക്കാലത്ത് പോലും ചെറുതായി ഈർപ്പം തങ്ങിനിൽക്കുന്ന ഈ വയൽക്കര കടന്നാൽ പിന്നെ തെളിഞ്ഞ വെള്ളമുള്ള ഒരു ചെറിയ തോടാണ്. ഈ തോടിനപ്പുറമാണ് ഗ്രാമത്തിലെ പ്രധാന റോഡ്. ഈ റോഡിലാണ് വേണു ചേട്ടന്റെ വേണൂസ് ചായക്കട സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. പകലുകളിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് അതിരാവിലെയും വൈകുന്നേരങ്ങളിലും, ഈ ചായക്കട ആളനക്കവും ചിരിയും ബഹളവുമായി നിറഞ്ഞിരുന്നു. നാട്ടുകാർ അന്നത്തെ വിശേഷങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുന്നതും തർക്കിക്കുന്നതും സജീവ ചർച്ചകൾ നടത്തുന്നതുമെല്ലാം ഇവിടെയായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഏകദേശം ഒരു വർഷം മുൻപ് എരുമമുണ്ടയിലെ ശാന്തമായ രാവുകൾക്ക് ഒരു കറുത്ത നിഴൽ വീണു. ആ നിഴൽ ആയിരുന്നു കാവിൻ്റെ അരികിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതായി പറയപ്പെടുന്ന യക്ഷി. യക്ഷിയെ കണ്ടു എന്ന് പറഞ്ഞവരുടെ എണ്ണം ക്രമാതീതമായി വർദ്ധിച്ചു. ആദ്യമൊക്കെ ആളുകൾ കിംവദന്തികൾ തള്ളിക്കളഞ്ഞെങ്കിലും, കണ്ടെന്ന് പറയുന്നവർ നൽകിയ വിവരണങ്ങൾക്ക് ഒരേ രൂപമായിരുന്നു. "അവൾ വെളുത്ത സാരി ധരിച്ച്, മുട്ടോളം നീളമുള്ള കറുത്ത മുടിയുമായി, നിലത്തു തൊടാതെ ഒഴുകി നീങ്ങുകയായിരുന്നു," എന്ന് കണ്ടവർ ഭയവിഹ്വലരായി വിവരിച്ചു. ………. യക്ഷിയുടെ രൂപം മനസ്സിൽ വന്നതോടെ ഗ്രാമത്തിൽ ഭീതി പടർന്നു. നഗരത്തിൽ കമ്പ്യൂട്ടർ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് നടത്തുന്ന, എപ്പോഴും ശാസ്ത്രീയ ചിന്തകളെക്കുറിച്ചും യുക്തിയെക്കുറിച്ചും സംസാരിക്കാറുള്ള സുരേഷ് പോലും ഈ ഭയത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിവായില്ല. "പ്രേതങ്ങളോ യക്ഷിയോ ഇല്ല, എല്ലാം വെറും തോന്നലുകളാണ്," എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്ന സുരേഷ് ആയിരുന്നു ഈ ഭീതിയുടെ അടുത്ത ഇര. രാത്രി 2 മണിയോടെയാണ് സുരേഷ് പതിവായി ബൈക്കിൽ എരുമമുണ്ടയി ലേക്ക് തിരികെ വരാറുണ്ടായിരുന്നത്. ഒരു രാത്രി, സുരേഷ് യക്ഷിയെ കണ്ടതായി സാക്ഷ്യം പറഞ്ഞ ശേഷം, യാത്ര സമയം പെട്ടെന്ന് 11 മണിക്ക് മുൻപാക്കി. പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ചായക്കടയിൽ വെച്ച് വേണു ചേട്ടനോട് സംഭവം വിവരിക്കുമ്പോൾ സുരേഷിന്റെ മുഖത്ത് ഭയം നിഴലിച്ചിരുന്നു: "എൻ്റെ ലോജിക് എവിടെയും എത്താത്ത ഒരനുഭവമായിരുന്നു അത്. എന്തോ ഒന്ന് എന്റെ ബൈക്കിന് കുറുകെ ഒഴുകി നീങ്ങി. എനിക്ക് ധൈര്യമുണ്ടായില്ല, ഞാൻ ബൈക്ക് ഓഫാക്കി നിർത്തി, അത് മാഞ്ഞ് പോയ ശേഷമാണ് മുന്നോട്ട് പോയത്." നാട്ടിലെ സാഹസികനും ധൈര്യശാലിയുമായി അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന കൈമഠത്തിലാശാൻ സജിത്ത് ആയിരുന്നു എല്ലാവരുടെയും പ്രതീക്ഷ. കാളപ്പോരിലും, മരംകള്ളന്മാരെ പിടിക്കുന്നതിലും, പുഴയിലെ സാഹസിക നീന്തലിലുമെല്ലാം സജിത്ത് പ്രശസ്തനായിരുന്നു. പക്ഷേ, യക്ഷിയുടെ കാര്യത്തിൽ സജിത്തിനും ഭയമായിരുന്നു "ഞാൻ കള്ളന്മാരെയും മൃഗങ്ങളെയും നേരിട്ടിട്ടുണ്ട്, എന്റെ കയ്യിലുള്ള വടിക്ക് അവരെ ഒതുക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ ഇത്... ഇതിനൊരു രൂപമില്ല, ഭാവമില്ല! എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല," സജിത്ത് കൂട്ടുകാരോട് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ ശബ്ദത്തിലെ പതർച്ച മറ്റുള്ളവരുടെയും ഭയം വർദ്ധിപ്പിച്ചു. ഗ്രാമത്തിലെ ധൈര്യശാലികളായ യുവാക്കൾ പോലും ഇറങ്ങാൻ ഭയപ്പെട്ടു. ബിജു, ഫോറസ്റ്റ് ഗാർഡാണ്. രാത്രിയിലെ കാവലിന് പലപ്പോഴും ബിജുവിന് ആയുധങ്ങളുമായി വനത്തിലേക്ക് പോകേണ്ടി വരും. എന്നാൽ, കാവിനടുത്തേക്ക് രാത്രി പോകാൻ ബിജു പോലും മടിച്ചു. "ഞാൻ തോക്കുമായിട്ടാണ് പോകുന്നത്. പക്ഷേ ഈ സാധനത്തിന് വെടിയുണ്ട ഏൽക്കുമോ എന്ന് ആർക്കറിയാം! ഇതിനെ എങ്ങനെയാണ് പ്രതിരോധിക്കേണ്ടതെന്ന് എനിക്കറിയില്ല," ബിജു പറഞ്ഞതോടെ നാട്ടുകാരുടെ പേടി അങ്ങേയറ്റം വർദ്ധിച്ചു. കൃത്യം 10 മണി കഴിഞ്ഞാൽ ഗ്രാമം നിശബ്ദമാകും. ആളനക്കം പൂർണ്ണമായും നിലയ്ക്കും. ആദർശ്, അടുത്തുള്ള കോളേജ് വിദ്യാർത്ഥിയാണ്. രാത്രിയിൽ മൊബൈൽ ഗെയിമുകൾ കളിക്കാനും കൂട്ടുകാരുമായി കറങ്ങാനും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന ആദർശ്, ഇപ്പോൾ 9 മണിക്ക് മുൻപ് വീട്ടിൽ കയറാൻ തുടങ്ങി. യക്ഷി കാരണം കാവിനരികിലൂടെ ഓട്ടോ പോലും ഓടാത്ത സാഹചര്യം വന്നപ്പോൾ, എരുമമുണ്ടയിലെ രാത്രി ജീവിതം പൂർണ്ണമായും നിലച്ചു. ചായക്കട പോലും 8 മണിയോടെ അടച്ചുപൂട്ടാൻ വേണു ചേട്ടൻ നിർബന്ധിതനായി. …….. ആഴ്ചകളും മാസങ്ങളും കടന്നുപോയി. ഭീതിയുടെ ഈ നിഴൽ എരുമമുണ്ടയി ൽ ഒരു സ്ഥിരം അന്തരീക്ഷമായി മാറി. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു മഴയില്ലാത്ത രാത്രി. നമ്മുടെ കൈമഠത്തിലാശാൻ , അന്ന് നല്ലപോലെ മദ്യപിച്ചു വെള്ളത്തിലാശാൻ ആയി മാറിയിരുന്നു കള്ള് ഷാപ്പിൽനിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോൾ സജിത്തിന് വലിയ ധൈര്യമായിരുന്നു. അവന്റെ കാലുകൾ നിലത്ത് ഉറയ്ക്കുന്നില്ലെങ്കിലും മനസ്സ് നിറയെ വീര്യമായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഷാപ്പിൽനിന്ന് നേരെ വീട്ടിലേക്ക് പോയതുകൊണ്ട്, വയറ്റിൽ വെള്ളമല്ലാതെ ഒരു തരി ഭക്ഷണം പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. മദ്യം തലക്ക് പിടിച്ചതിനൊപ്പം കടുത്ത വിശപ്പും സജിത്തിനെ അലട്ടി. "എങ്ങനെയെങ്കിലും വീട്ടിലെത്തണം, കുറച്ച് ചോറ് കഴിച്ചിട്ട് കിടക്കാം," സജിത്ത് മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു, നടപ്പ് വേഗത്തിലാക്കി. വഴിയിൽ തോടും വിശാലമായ വയലും പിന്നെ ആ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന കാവും കടക്കണം. കള്ളിന്റെ ബലത്തിൽ സജിത്ത് പേടിയെ ഒതുക്കി മുന്നോട്ട് നടന്നു. വയൽ കടന്ന്, കാവിന്റെ മുന്നിലെത്തിയതും സജിത്ത് നിന്നുപോയി. അതാ മുന്നിൽ! എല്ലാവരും പറയുന്ന ആ യക്ഷി. വെളുത്ത രൂപം, കൈകൾ സിനിമയിലെ പോലെ ഉയർത്തി, വലിയ വായിൽ, കാതിനടുപ്പിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു അട്ടഹാസം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു. സജിത്തിൻ്റെ ഉള്ളിലെ സകല ബോധവും ഒരു നിമിഷം പറന്നുപോയെങ്കിലും, മദ്യത്തിന്റെ മയക്കം അവനെ പിടിച്ചുനിർത്തി. അയാൾ ഒന്നു കാത്തുനിന്നു. ഈ അലർച്ചയും കൈകൊട്ടി ചിരിയും അല്ലാതെ യക്ഷി വേറൊന്നും ചെയ്യുന്നില്ല. ആക്ഷൻ സിനിമകളിലെ പോലെ സ്ഥിരം പ്രഹസനങ്ങൾ തുടരുകയാണ്. മദ്യത്തിന്റെ മയക്കത്തിൽ, വിശപ്പിന്റെ ദേഷ്യം കൂടി ചേർന്നപ്പോൾ ഒരുതരം അകാരണമായ ധൈര്യം സജിത്തിൽ വന്നു. "നീയിപ്പോ എന്താടി പുല്ലേ ചെയ്യാൻ പോകുന്നത്, എനിക്കിപ്പോൾ കടുത്ത വിശപ്പുണ്ട്, വഴി മാറ്, അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ നിന്നെ…!" സജിത്ത് പറഞ്ഞു. അവനിലെ ബോധം അർദ്ധമയക്കത്തിലായിരുന്നു. അയാൾ നേരെ യക്ഷിയുടെ നേർക്കടുത്തു. യക്ഷി വീണ്ടും സിനിമ സ്റ്റൈൽ പ്രഹസനങ്ങൾ തുടർന്നു. അടുത്തെത്തിയ സജിത്ത് ഒരു നിമിഷം സമയം കളഞ്ഞില്ല. കൈ നീട്ടി അവളുടെ ചെപ്പക്കുറ്റി നോക്കി ഒരൊറ്റ അടി കൊടുത്തു! ആ അടിയുടെ ആഘാതത്തിൽ യക്ഷി താഴെ വീണു! ശക്തിയായ അടിയിൽ അവൾ നിലത്തേക്ക് മലർന്നടിച്ച് വീണു. നിലത്തുവീണ ശേഷം അവളിൽ നിന്ന് നേർത്ത ഒരു മനുഷ്യശബ്ദം പുറത്തുവന്നു. താൻ ചെയ്തത് എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ സമയം കിട്ടുന്നതിന് മുൻപ്, സജിത്തിന്റെ കള്ളിൻ്റെ ധൈര്യം അവസാനിച്ചു “ അയ്യോ ഓ “ സജിത്ത് നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് ജീവനും കൊണ്ടോടി. വീട്ടിലെത്തി വാതിലടച്ച്, ഭാര്യയെ വിളിച്ചുണർത്തി കാര്യം പറഞ്ഞു. "ഞാൻ യക്ഷിയെ അടിച്ചു! അവൾ താഴെ വീണു! ഇന്ന് രാത്രി അവൾ എന്നെ കൊല്ലും അയ്യോ “ പേടിച്ചുമരവിച്ച സജിത്തിന് ഭാര്യ ചുക്കുകാപ്പി ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തു, അടുത്ത ദിവസം മന്ത്രവാദിയെ കാണാമെന്നും പറഞ്ഞ് ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ……. അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ. നാട്ടിലെ ഒരു മാന്യവ്യക്തിയും സ്ഥിര താമസക്കാരനുമായ പെരുച്ചാഴി അലി എന്ന് ചില ശത്രുക്കൾ വിളിക്കുന്ന അലിഭായ് എന്ന രാവിലെ എവിടെയോ പോകാൻ ജംഗ്ഷനിൽ വന്നു. അലിയുടെ ഇടത്തെ കണ്ണ് നീരുവന്ന് കലങ്ങി, കറുത്ത് കിടക്കുന്നു. തലേന്നത്തെ അടി കൊണ്ടതിന്റെ വ്യക്തമായ അടയാളങ്ങൾ ആ കണ്ണിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. വേണു ചേട്ടൻ പതിവുപോലെ കട്ടൻ ചായ കൊടുക്കുന്നതിനിടയിൽ ചോദിച്ചു: "അലി , കണ്ണെന്താ ഇങ്ങനെ? നല്ല നീരുണ്ടല്ലോ?" "അതൊന്നും പറയണ്ട വേണു ചേട്ടാ. രാത്രി പോകുന്ന വഴിക്ക് കാൽ തെറ്റി വീണതാണ്. ചുമരിൽ പോയി തലയിടിച്ചപ്പോൾ പറ്റിയതാണ്," അലി ഒരു ചമ്മലോടെ പറഞ്ഞു, തിടുക്കത്തിൽ അവിടുന്ന് പോയി. അയാളുടെ ഭാവം സാധാരണയിൽ നിന്ന് വിഭിന്നമായിരുന്നു. ….. ഏകദേശം 11 മണി ഒക്കെ ആയപ്പോൾ സജിത്ത് ജംഗ്ഷനിൽ എത്തി തലേന്നത്തെ കഥാവിശേഷം, അതും കുറച്ച് ഊതിപ്പെരുപ്പിച്ച്, എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞു: "ഞാൻ ഒരടി കൊടുത്തു, അവൾ താഴെ വീണു! എനിക്ക് വിശന്നിട്ട് വയ്യായിരുന്നു. വിശപ്പ് വന്നാൽ ഞാൻ പിന്നെ ആരെയും നോക്കില്ല എന്നോടാ കളി !" ബിജു, ഫോറസ്റ്റ് ഗാർഡ്, അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. തലേന്ന് രാത്രിയിലെ അലിയുടെ വിചിത്രമായ പെരുമാറ്റവും, ആ നീരുവന്ന കണ്ണും, ഇപ്പോഴത്തെ സജിത്തിൻ്റെ കഥയും ബിജു കൂട്ടിവായിച്ചു. എല്ലാ കണ്ണികളും കൂട്ടിമുട്ടിയപ്പോൾ ബിജുവിന് ചിരിയടക്കാനായില്ല. ബിജു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: "നമ്മുടെ യക്ഷി പിടിക്കപ്പെട്ടു! ആദർശേ, നിനക്ക് പുതിയ വീഡിയോക്കുള്ള വകയായി!" ബിജു എല്ലാവരോടും കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചു. എല്ലാവരും അലിയെ ലക്ഷ്യം ആക്കി കുതിച്ചു “ എടാ പെരുച്ചാഴി അലി നീയോ “ സജിത്തും ബിജുവും സുരേഷും നാട്ടുകാരും അലിയെ വളഞ്ഞു. “ പ്ലീസ് എന്നെ തല്ലരുത് പ്ലീസ്‌ എല്ലാം ഞാൻ പറയാം എല്ലാം ഒരു ദുർബല നിമിഷത്തിൽ പറ്റിപ്പോയി “ അങ്ങനെ എരുമമുണ്ട ഗ്രാമം ഒരു വർഷത്തോളം ഭയപ്പെട്ട യക്ഷിയുടെ രഹസ്യം പുറത്തായി. നാട്ടിൽ അധികം ആരും അറിയാത്ത ഒരു ഗൾഫുകാരൻ്റെ വീട്ടിൽ അവധിക്കാലത്ത് രാത്രിയിൽ ഒളിസേവക്ക് പോകാറുണ്ടായിരുന്നത് അലി ആയിരുന്നു. രാത്രി ആരും ഇറങ്ങാതിരിക്കാനും, തൻ്റെ രഹസ്യ യാത്ര സുഗമമാക്കാനും വേണ്ടി അലി കണ്ടെത്തിയ വഴിയായിരുന്നു ഈ യക്ഷി വേഷം'. രാത്രിയിൽ വെളുത്ത സാരിയും വിഗ്ഗും ഉപയോഗിച്ച് അലി നാട്ടുകാരെ കബളിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. മദ്യപാനിയായ സജിത്തിന്റെ ഒരൊറ്റ അടിയിൽ അലിയുടെ യക്ഷിക്ക് മോക്ഷം ലഭിച്ചു. ഒരു മന്ത്രവാദിയും ആൾദൈവങ്ങളും അവിടെ വേണ്ടി വന്നില്ല. അങ്ങനെ, എരുമമുണ്ടയിലെ രാത്രികൾ വീണ്ടും ശാന്തമായി. പലപ്പോഴും, പ്രേതങ്ങളും യക്ഷികളും വെറും മനുഷ്യൻ്റെ ഭയം മുതലെടുക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ മാത്രമായിരിക്കും എന്ന് ആ ഗ്രാമം പഠിച്ചു. …….. End

#🧟 പ്രേതകഥകൾ! #📙 നോവൽ #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 Aadharsh And Aamy ( കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം. മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ യാദൃശ്ചികം മാത്രം) …………………………………………… നഗരത്തിരക്കുകൾക്ക് അപ്പുറം, ഒറ്റപ്പെട്ടുകിടക്കുന്ന പുളിമരങ്ങൾ തണൽ വിരിച്ച വഴിയോരത്തായിരുന്നു അവരുടെ അവസാനത്തെ കൂടിക്കാഴ്ച. അഞ്ചു വർഷത്തിലധികം നീണ്ടുനിന്ന തീവ്രമായ പ്രണയബന്ധം, അവിടെവെച്ച് മരണത്തിന് തുല്യമായ വിരാമമിടാൻ പോകുകയായിരുന്നു. "ഇനിയൊരിക്കലും നമ്മൾ തമ്മിൽ കണ്ടു എന്ന്‌ വരില്ല, കാണാത്തതാവും നല്ലത്," സ്വയം നിയന്ത്രിച്ചെടുക്കാൻ പാടുപെട്ട്, ആദർശിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ ആമി ആ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞു. അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ വേദനയുടെ ഒരു നേർത്ത പാളി കലർന്നിരുന്നു, അത് അവൾ മറയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും, ആദർശിന്റെ ഹൃദയം ആ മരവിപ്പ് പൂർണ്ണമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ആദർശ് ഒരു മറുവാക്കുമില്ലാതെ നിന്നു. കാലുകൾ മണ്ണിൽ ഉറച്ച പോലെ, അയാൾ ഒരടി പോലും ചലിച്ചില്ല. ദൂരെ, പൊടിനിറഞ്ഞ ആകാശത്തേക്ക്, അയാൾ നിസ്സംഗതയോടെ നോക്കി. അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ പ്രതിഫലിച്ചത്, തകർന്നുപോയ ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങളുടെ ശൂന്യതയായിരുന്നു. സംസാരിക്കാൻ കഴിയാത്തത്ര ആഴത്തിൽ ആ വേദന അയാളെ തളർത്തി. അവർ രണ്ടുപേരും ഒരേ സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക തലത്തിൽ ഉള്ളവരായിരുന്നു; ഒരു സാധാരണ മധ്യവർഗ്ഗ കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങൾ. ആമി കോളേജ് പഠനം പൂർത്തിയാക്കി നല്ലൊരു ജോലിക്കായി കാത്തിരുന്നു. ആദർശിനാകട്ടെ കാര്യമായൊരു വരുമാന മാർഗ്ഗം കണ്ടെത്താനായിട്ടില്ല. പ്രണയബന്ധം വീട്ടുകാർ അറിയുകയും എതിർപ്പുകൾ ശക്തമാവുകയും ചെയ്തതോടെ, തങ്ങളുടെ ഭാവിയെക്കുറിച്ച് അവർക്ക് ഒരുപാട് ആകുലപ്പെടേണ്ടി വന്നു. തനിക്ക് ഒരു ജീവിതം നൽകാൻ കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്ന കുറ്റബോധം ആദർശിനെ അലട്ടി. വിദേശത്തേക്ക് പോകാമെന്ന് പലരും ഉപദേശിച്ചിട്ടും, ആമിയെ പിരിഞ്ഞിരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന ഒരൊറ്റ ചിന്തയിൽ അയാൾ ആ വാഗ്ദാനങ്ങൾ വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു. അവളെ കാണാതെ ഒരു നിമിഷം പോലും ജീവിക്കാൻ അയാൾക്കാവില്ല, ആ പ്രണയം അയാളുടെ സിരകളിൽ ലയിച്ചു ചേർന്നിരുന്നു. "നമ്മൾ വിചാരിക്കുന്ന പോലെ, സ്വപ്നം കാണുന്ന പോലെ, എല്ലാം നടക്കണം എന്നില്ലല്ലോ, ആദർശ്," ആമിയുടെ വാക്കുകൾ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തിൽ അവസാനിച്ചു. മതത്തിന്റെയും സാമ്പത്തിക വ്യത്യാസങ്ങളുടെയും പേരിൽ ഇരു കുടുംബങ്ങളും വിവാഹത്തിന് പൂർണ്ണമായും എതിരായിരുന്നു. "നമുക്ക് എവിടെയെങ്കിലും പോകാം, ആമീ. ഈ നാട്ടിൽ നിന്നും ദൂരെ, ആർക്കും നമ്മളെ തിരിച്ചറിയാത്ത ഒരിടത്ത്, നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കാം. എന്റെ കയ്യിൽ കുറച്ച് പണമുണ്ട്," ആദർശ് അവളെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാതെ, എന്നാൽ അത്രയും തീവ്രതയോടെ അപേക്ഷിച്ചു. "എനിക്കതിന് കഴിയില്ല," അവളുടെ കവിളിലൂടെ ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ ഒലിച്ചിറങ്ങി. "എന്റെ ഉപ്പാനേം ഉമ്മാനേം വിഷമിപ്പിച്ച് എനിക്കൊരിടത്തും സന്തോഷിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് എപ്പോഴും ചില ബാധ്യതകളുണ്ട്, ആദർശ്. ഞാൻ അവരെ വേദനിപ്പിച്ചാൽ..." വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. "ഞാൻ പോകട്ടെ," ഒടുവിൽ അവൾ ആ തീരുമാനം പറഞ്ഞു. അയാൾ നിശ്ചലനായി, സംസാരിക്കാൻ കഴിയാതെ, ശിലപോലെ നിന്നു. അവൾ തിരിഞ്ഞ്, അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് അവസാനമായി നോക്കി. ഹൃദയം തുളച്ചു കയറുന്നതുപോലെയുള്ള വേദന. അയാളുടെ കണ്ണുകളിലെ നിസ്സഹായത, എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടവന്റെ ഭാവം, അവളുടെ നെഞ്ചിൽ കനലായി നീറി. ആമി തന്റെ തീരുമാനത്തിൽ ഉറച്ച്, കണ്ണുകൾ താഴ്ത്തി, കാലുകൾക്ക് ശക്തി സംഭരിച്ച്, ആദർശിന്റെ ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് എന്നെന്നേക്കുമായി നടന്നകന്നു. പിന്നീട് അവൻ കേട്ടത് ആമിയുടെ വിവാഹ വാർത്തയായിരുന്നു. ……… വർഷങ്ങൾ അതിവേഗം കടന്നുപോയി. ആമി രണ്ട് കുട്ടികളുടെ അമ്മയായി. എന്നാൽ കാലം അവളോട് കരുണ കാണിച്ചില്ല. ഭർത്താവ് ഒരു അപകടത്തിൽ മരണപ്പെട്ടതോടെ അവൾ വീണ്ടും ഒറ്റപ്പെട്ടു. കുട്ടികളെ പോറ്റാനും വീട്ടുചെലവുകൾക്കുമായി അവൾ ഒരു ടെക്സ്റ്റൈൽ ഷോപ്പിൽ ജോലിക്ക് പോയിത്തുടങ്ങി. ഒരു സാധാരണ ജീവിതം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകാൻ അവൾ പാടുപെട്ടു. വിധവയായ ഒരു യുവതിക്ക് ഈ സമൂഹം കൽപ്പിച്ചു നൽകുന്ന ദുരിതങ്ങൾ അവൾക്ക് നന്നായി അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നു. ഷോപ്പിലെ ചില സഹപ്രവർത്തകരിൽ നിന്നും, യാത്രക്കിടയിൽ റോഡരികിൽ നിന്നും, അവൾക്ക് ശല്യപ്പെടുത്തലുകൾ നേരിട്ടു. ചിലപ്പോൾ ഭീഷണികളും. നിയമത്തിന്റെയോ കുടുംബത്തിന്റെയോ പിൻബലമില്ലാതെ അവൾക്ക് ഈ വിധിയെ ഒറ്റയ്ക്ക് നേരിടേണ്ടി വന്നു. ജോലി കഴിഞ്ഞാൽ വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്ര അവൾക്ക് എന്നും ഭീതിയായിരുന്നു. ബസ് ഇറങ്ങി കുറേ ദൂരം നടക്കണം വീട്ടിലെത്താൻ. ആ നടപ്പാതയിൽ, ചിലപ്പോഴെല്ലാം, പതിയിരിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ അവൾക്ക് ചുറ്റുമുണ്ടായിരുന്നു. ആരോ തന്നെ പിന്തുടരുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി. ഭർത്താവ് മരിച്ച ശേഷം, പലയിടത്തും ആരോ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പോലെ, നിഴൽ പോലെ തന്നെ പിന്തുടരുന്ന പോലെ. ഇത് തന്റെ തോന്നലുകൾ മാത്രമായിരിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ് അവൾ സ്വയം ആശ്വസിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ……. അന്നൊരു ശനിയാഴ്ച. സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാൻ പോയതിനാൽ തിരിച്ചെത്താൻ നന്നായി വൈകി. സമയം രാത്രി ഏറെയായിരുന്നു. ബസ് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ തെരുവുവിളക്കുകൾ പോലും അണഞ്ഞ് ചുറ്റും ഘോരമായ ഇരുട്ട്. കറന്റ്‌ പോയെന്ന് തോന്നുന്നു. അവളുടെ മനസ്സിൽ ഭയം ഒരു തീവ്രമായ വികാരമായി നിറഞ്ഞു. ആരോ പുറകിൽ ചുവടുവെക്കുന്ന പോലെ. അവൾ നടപ്പിന്റെ വേഗത കൂട്ടി. വീട്ടിലേക്കുള്ള വളവ് തിരിഞ്ഞെത്തിയപ്പോൾ, അവിടെ ആളനക്കമില്ലാത്ത വഴിയിൽ ഒരു കാർ പാർക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്നു. പതിവില്ലാത്ത ആ കാഴ്ച അവളുടെ ഭയം വർദ്ധിപ്പിച്ചു. കാറിനടുത്തെത്തിയതും, അതിൽ നിന്ന് പെട്ടെന്ന് രണ്ട് പേർ ചാടിയിറങ്ങി. അവർ അവളെ കടന്നുപിടിച്ച് ഒരു ദയയുമില്ലാതെ കാറിനകത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. കരയാൻ ശ്രമിച്ച അവളുടെ വായിൽ അവർ ഷാൾ കുത്തിക്കയറ്റി. ചുറ്റും മഴ ശക്തമായി, കാറ്റ് ആർത്തലച്ചു. മരണത്തെ അവൾ കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ട നിമിഷം. പെട്ടെന്ന്, ആ കാറിനുള്ളിൽ ഒരു മിന്നൽ പ്രകാശം നിറഞ്ഞു. അതിനു പിന്നാലെ ഭയാനകമായ ഒരു തകർപ്പൻ ശബ്ദത്തോടെ, കാറിന്റെ ഡോർ അകത്തേക്ക് തകർന്ന്, ബലം പ്രയോഗിച്ച രണ്ട് പേരും പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചുവീണു. അവർക്ക് ഗുരുതരമായി പരിക്കേറ്റിരുന്നു. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കാതെ, പരിഭ്രാന്തനായ ഡ്രൈവർ സീറ്റിലിരുന്നയാൾ കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയോടി. കിട്ടിയ അവസരം പാഴാക്കാതെ, ആമി കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി ജീവനും കൊണ്ട് ഓടി. ആരാണ് തൻ്റെ രക്ഷകനെന്നോ, എന്താണ് അവിടെ സംഭവിച്ചതെന്നോ ചിന്തിക്കാൻ അവൾക്ക് സമയമുണ്ടായിരുന്നില്ല. തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ അവൾ പാഞ്ഞു. മഴയത്ത് നനഞ്ഞു കുതിർന്ന്, അവൾ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്ന് പൂമുഖത്തേക്ക് ഓടിക്കയറി. എങ്കിലും, തൻ്റെ പിന്നാലെ ആരോ ഉണ്ടെന്ന തോന്നൽ അവളെ അലട്ടി. ഹൃദയം പെരുമ്പറ കൊട്ടുന്നതുപോലെ, വിറച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പുറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കി. ആ തണുപ്പിൽ, മഴയുടെ നേർത്ത ചാറ്റലിൽ, അവൾ നിശ്ചലയായി. മിന്നലിന്റെ വെളിച്ചം ഒരു നിമിഷം ആ കാഴ്ചയെ അവളുടെ മുന്നിൽ വരച്ചു കാണിച്ചു. വീടിന്റെ മുറ്റത്ത്, മഴത്തുള്ളികൾക്കിടയിൽ പുകപോലെ, എന്നാൽ കൃത്യമായ രൂപരേഖയുള്ള ഒരു രൂപം.. അവൾ നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ച് ശ്വാസമടക്കി. ആ രൂപത്തിന്, അവളുടെ വിവാഹ ദിവസം, പ്രണയം നഷ്ടപ്പെട്ട വേദനയിൽ സ്വയം ജീവനൊടുക്കിയ ആദർശിന്റെ അതേ മുഖമായിരുന്നു! ആ നിഴൽരൂപം അവളുടെ നേർക്ക് മെല്ലെ നടന്നു. ആദർശിന്റെ വിഷാദഭരിതമായ ആ പഴയ ചിരി ആ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞു. "കാണാത്തതാവും നല്ലത് എന്ന് നീ പറഞ്ഞിരുന്നു, ആമീ. പക്ഷേ, നിനക്ക് ഒരപകടം വരുമ്പോൾ... നിന്നെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കാൻ എനിക്കാവില്ല," അവളുടെ ചെവിയിൽ മാത്രം കേൾക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു മന്ത്രിക്കൽ പോലെ ആ വാക്കുകൾ കാറ്റിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്നു. ഭയവും വികാരവും താങ്ങാനാവാതെ അവൾ ബോധരഹിതയായി വീണു. …. പുലർച്ചെ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ, അവൾ സ്വന്തം കട്ടിലിലായിരുന്നു. തലേന്നത്തെ സംഭവം ഒരു ഭീകരമായ സ്വപ്നം പോലെ തോന്നി. എന്നാൽ, മുറ്റത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ, മഴയിൽ കുതിർന്ന മണ്ണിൽ, മനുഷ്യൻ്റേതല്ലാത്ത ഒരു വലിയ കാൽപ്പാട് വ്യക്തമായി പതിഞ്ഞുകിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.കഴുത്തിൽ ഒരു ലോക്കറ്റൊഡ് കൂടിയ മാല കിടക്കുന്നു അവൾ എഴുന്നേറ്റ്, കഴുത്തിൽ കിടന്ന ലോക്കറ്റ് പുറത്തെടുത്തു. അതിൽ പതിച്ച ആദർശിന്റെ ചെറു ചിത്രം. അവൾക്ക് പൂർണ്ണമായി ബോധ്യമായി. ആദർശ് പ്രണയത്തിൻ്റെ തീവ്രതയിൽ, അവൻ ഒരു ആത്മാവായി ഇന്നും അവളുടെ ചുറ്റുമുണ്ട്. അവളുടെ രക്ഷകനായി, അവളുടെ നിഴൽ പോലെ . "നീ എന്നെ വിട്ടുപോയാലും, നിന്റെ നിഴലായി എപ്പോഴും ഞാൻ കൂടെയുണ്ടാവും." ആ ശബ്ദം അവളുടെ ജീവിതത്തിലെ ഓരോ ദുരിത നിമിഷങ്ങളിലും ഒരു താങ്ങായി അവൾ കേൾക്കുമായിരുന്നു. ഒരു മരണം പോലും തോൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത, അനശ്വരമായ പ്രണയം. …….. End .

#🧟 പ്രേതകഥകൾ! #📙 നോവൽ #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 ലൈലയുടെ അയല ( Laila's ayala ) ( കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം. മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ യാദൃശ്ചികം മാത്രം) …………………………………………… കൊച്ചിൻ ഫിഷിംഗ് ഹാർബറിലെ അവസാനത്തെ ഷെഡ്ഡ്, ഓർമ്മകളുടെയും ദുരന്തങ്ങളുടെയും ഒരു നേർ ചിത്രമായിരുന്നു. അഴുകിയ മീനിന്റെ ഗന്ധവും, ഉപ്പുവെള്ളത്തിന്റെ രൂക്ഷതയും, മനുഷ്യന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ മണവും അവിടെ ഒത്തുചേർന്നു. മീൻ കാരി ലൈല അവിടെയാണ് ഇരുന്നത്. അവളുടെ വെളുത്ത അയലകൾ ചീത്തയാകുന്നതിന് മുൻപ് വിൽക്കാൻ പാടുപെട്ടു. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ കടലിന്റെ ആഴമുണ്ടായിരുന്നു, എന്നാൽ അത് പ്രശാന്തമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അടക്കിപ്പിടിച്ച ഒരു കൊടുങ്കാറ്റായിരുന്നു. നാല് വർഷം മുൻപ്, കബീർ എന്ന അവളുടെ ഭർത്താവ്, കടലിന്റെ മകൻ, അപ്രതീക്ഷിതമായൊരു കൊടുങ്കാറ്റിൽ, അറബിക്കടലിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് മറഞ്ഞു. അവന്റെ ബോട്ട് ഒരിറ്റുപോലും ശേഷിക്കാതെ കടൽ വിഴുങ്ങി. ലൈലയ്ക്ക് അത് വെറുമൊരു ദുരന്തമായിരുന്നില്ല; അത് ഒരു തുടക്കമായിരുന്നു. മൂന്ന് പെൺകുട്ടികളുടെ വിശപ്പും, തലയ്ക്ക് മുകളിൽ ആകാശവും താഴെ ഭൂമിയും പോലെ വലുതായിരുന്ന കടവായ്പയുടെ ഭാരവും അവളെ തളർത്തി. ഓരോ പെൺകുട്ടിക്കും ഓരോ വയസ്സ് വ്യത്യാസം മാത്രം , ഓരോ കടവായ്പയ്ക്കും ഇരട്ടിയിലധികം പലിശ. പലിശക്കാരൻ സജിതൻ, അയാളുടെ ചന്തയിലെ ഇരട്ടപ്പേര് 'ആശാൻ ' എന്നായിരുന്നു. അത് സ്നേഹം കൊണ്ടായിരുന്നില്ല, ഭയം കൊണ്ടായിരുന്നു. അയാൾ എപ്പോഴും വെളുത്ത ഷർട്ടും കട്ടിയുള്ള സ്വർണ്ണമാലയും ധരിച്ചു നടക്കും. ലൈലയുടെ ലാഭത്തിൽ നിന്ന് പലിശ എടുക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു വഷളൻ ചിരി വിടരും. "എന്താ ലൈലാ, ഈ മാസം കൂടുതൽ മീൻ കിട്ടിയോ? നിന്റെ മൂത്തവൾക്ക് കല്യാണ പ്രായമായില്ലേ? നീ ഒന്ന് മനസ് വെച്ചാൽ എന്റെ കൈയിലുള്ള പണംകൊണ്ട് അവൾക്ക് ഒരു നല്ല ജീവിതം കിട്ടും," . ആ വാക്കുകൾ അവളുടെ ഹൃദയത്തിൽ മുള്ളുപോലെ തറച്ചു. അവളുടെ നിസ്സഹായതയിൽ സജിതൻ ആനന്ദിച്ചു. അവന്റെ ഡയറിയിലെ കണക്കുകൾ, ലൈലയുടെ ജീവിതം അവന്റെ കാൽക്കീഴിലാണെന്ന് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. ബാങ്ക് മാനേജർ ബിജു, അയാളുടെ വൃത്തിയുള്ള വസ്ത്രങ്ങളും ചിട്ടയായ ജീവിതവും ലൈലയുടെ മീൻചെളി നിറഞ്ഞ ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് ഏറെ അകലെയായിരുന്നു. നിയമത്തിന്റെ പുസ്തകം അവന് ലാഭമുണ്ടാക്കാനുള്ള ഒരു ആയുധമായിരുന്നു. ലൈലയുടെ വീടിന്റെ ആധാരം അവന്റെ കൈവശമിരുന്നു. "എന്റെ ബാങ്കിന് നഷ്ടം വരുത്താൻ എനിക്കാവില്ല. നിങ്ങളുടെ കടം വീട്ടാൻ കഴിയില്ലെങ്കിൽ വീട് ബാങ്കിന്റേതാകും," അയാൾ യാതൊരു മനസാക്ഷിയുമില്ലാതെ പറയും. ലൈലയുടെ കണ്ണീരും അപേക്ഷകളും അവനെ സ്പർശിച്ചതേയില്ല. മാർക്കറ്റ് ഏജന്റ് സുരേഷ് ആയിരുന്നു ഏറ്റവും അപകടകാരി. മീൻ ലേലം ചെയ്യുന്നതിലും കടത്ത് കൂലിയിലും അയാൾ തന്റെ കമ്മീഷൻ ഉറപ്പിച്ചു. ലൈല നല്ല വിലയ്ക്ക് മീൻ വിറ്റാൽ പോലും, സുരേഷ് അവളെ പറ്റിച്ചു . "ചന്തയിൽ ഇത്രയേ വിലയുള്ളൂ. ബാക്കി ഞാൻ എടുക്കും. എനിക്ക് തരാനുള്ള നിന്റെ കടം തീർക്കണ്ടേ?" എന്ന് പറഞ്ഞ് അവൻ അവളുടെ അധ്വാനത്തിന്റെ സിംഹഭാഗവും കൊണ്ടുപോയി. ലൈലയുടെ കണ്ണീരിനെ അവൻ പുച്ഛത്തോടെ കണ്ടു. അവന്റെ ഓരോ വാക്കും അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുറുകുന്ന കയറായിരുന്നു. …….. ഒരു വെള്ളി രാവിലെ, മീൻചന്തയിൽ നല്ല തിരക്കുള്ള സമയം. ലൈലയുടെ ചട്ടിയിൽ കബീർ ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന ഇനം അയല ആറെണ്ണം മാത്രംഉണ്ടായിരുന്നു . എന്നാൽ പലിശ കൊടുക്കാൻ 1500 കുറവായിരുന്നു . അന്ന് സജിതൻ, ബിജു, സുരേഷ്—മൂന്ന് കഴുകന്മാരും ലൈലയുടെ ഷെഡ്ഡിലേക്ക് നടന്നെത്തി. അവരുടെ മുഖത്ത് ഒരുതരം വിജയഭാവം. "എവിടെ ലൈലാ, ഈ ആഴ്ചത്തെ പലിശ? നിനക്ക് മീൻ വിൽക്കാൻ വയ്യെങ്കിൽ വല്ല വീട്ടുപണിക്കും പോടീ," സജിതൻ പരിഹസിച്ചു. ലൈല വിറയലോടെ ₹500 എടുത്തു നീട്ടി. "ഇതോ? വെറും അഞ്ഞൂറോ?1000 വേണം ". ബിജു പറഞ്ഞു "നിന്റെ മക്കൾക്ക് അരി വാങ്ങാൻ പോലും കാശില്ലാത്തവൾ ഇനി അയല വിൽക്കാൻ നിൽക്കരുത്. ഈ മാർക്കറ്റിന്റെ+പേര് കളയാൻ ! നാണം കെട്ടവൾ!" സുരേഷ് പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ച് അവളുടെ മീൻ ചട്ടി ചവിട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു. ആറ് അയലകളും കട്ടികൂടിയ തറയിൽ ചിതറ ചുറ്റും നിന്ന മീൻകച്ചവടക്കാർ തലകുനിച്ചു നിന്നു. ആരും ലൈലയുടെ സഹായത്തിന് വന്നില്ല. അപമാനം അവളുടെ തലയിൽ ഒരു പാറ പോലെ വീണു, അവളുടെ ആത്മാഭിമാനം തകർന്നടിഞ്ഞു. ……. അന്ന് രാത്രി, ലൈല വീട് പൂട്ടി. മെഴുകുതിരി വെളിച്ചത്തിൽ, കടലായി നിറഞ്ഞ കണ്ണീരൊഴുക്കി അവൾ ഒരു കത്തെഴുതി. അവളുടെ കണ്ണീർ വീണ് മഷി പടർന്നു "പ്രിയ മക്കളെ , അമ്മ നിങ്ങളോട് യാത്ര പറയുകയാണ്. ഞാനില്ലാതെ നിങ്ങൾ കഷ്ടപ്പെടില്ല. ഈ കടം കാരണം നിങ്ങൾ തല കുനിക്കേണ്ട. എന്റെ കടം ഞാൻ തീർക്കും. നമ്മളെ അപമാനിച്ചവരുടെ തൊലി ഉരിയും .” അമ്മ. ഈ വാക്കുകൾ ഒരു ശാപത്തിന്റെ താക്കോലായിരുന്നു എന്ന് അന്ന് ആരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അവൾ ആ കത്ത് അടുക്കളയിലെ പഴയ മരപ്പെട്ടിയിൽ വെച്ചു. എന്നിട്ട് അവൾ കടലിലേക്ക് നടന്നു. …….. പുലർച്ചെ, ലൈലയുടെ ശരീരം ഹാർബറിനടുത്തുള്ള പാറക്കെട്ടുകൾക്ക് താഴെ കണ്ടെത്തി. കഴുത്തിൽ കട്ടിയുള്ള കയർ മുറുകിയിരുന്നു. എന്നാൽ അവളുടെ കൈകളിലും കഴുത്തിന് ചുറ്റും, അയലകളുടെ വെള്ളി നിറമുള്ള ചെതുമ്പലുകൾ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. പോലീസ് അതൊരു സാധാരണ ആത്മഹത്യയായി എഴുതിത്തള്ളി. എന്നാൽ ഹാർബറിലെ വൃദ്ധരായ കച്ചവടക്കാർ അടക്കം പറഞ്ഞു "കടൽ ഒരു പാപം കണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇനി അത് വെറുതെയിരിക്കില്ല." ……. ലൈലയുടെ മരണശേഷം ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു. കൊച്ചിയിൽ ഒരു നിഗൂഢമായ രോഗം പടർന്നു തുടങ്ങി.സജിതനു ആയിരുന്നു ആദ്യം, അയാളുടെ വലത് കൈയിലെ വിരലുകളിലെ തൊലി പരുപരുത്തു. പണം എണ്ണാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ തൊലി കീറിപ്പോന്നു. താഴെ വീണ തൊലി ഉണങ്ങി കട്ടിയായി, ഒരു മീനിന്റെ പുറംതൊലി പോലെയായി.ഡോക്ടർമാർ 'Eczema' എന്ന് പറഞ്ഞ് മരുന്ന് വെച്ചെങ്കിലും ഫലമുണ്ടായില്ല. തൊലി പാളികളായി കൊഴിഞ്ഞു, താഴെ വീണ തൊലിക്ക് ഉണങ്ങിയ അയലയുടെ മണം ആയിരുന്നു. പുതിയ തൊലി വരുന്നില്ല. പകരം ചുവന്ന, പച്ചമാംസം. സജിതൻ വേദനയേക്കാൾ കൂടുതൽ ഭീകരതയിൽ മുങ്ങി. ബിജു ബാങ്കിലെ എ.സി. കാബിനിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ, ബിജുവിന്റെ നെറ്റിയിലെ തൊലി തൂങ്ങി. കൈകൊണ്ട് പിടിച്ചപ്പോൾ, പേപ്പർ കീറുന്ന പോലെ അത് അടർന്നുപോന്നു! അവൻ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ, തന്റെ മുഖം ഉരിഞ്ഞുപോവുന്നതു കണ്ടു. അവന്റെ ശരീരത്തിൽനിന്ന് വന്ന ദുർഗന്ധം സഹിക്കാനാവാത്തതായിരുന്നുകടൽക്കരയിൽ ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ അയലയുടെ ചെളി മണം. ബിജു കൈകളിലെ തൊലിയും കൊഴിഞ്ഞ് വീഴുന്നത് കണ്ടു. സുരേഷിന്റെ അവസ്ഥയായിരുന്നു ഏറ്റവും നിഗൂഢം. തൊലി കൊഴിഞ്ഞ് വീണപ്പോൾ, താഴെ വീണ തൊലിക്ക് ചലനമുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു തുള്ളൻ മീനിനെപ്പോലെ അത് തറയിലൂടെ പിടച്ചു നീങ്ങാൻ തുടങ്ങി! ഭയം കൊണ്ട് വിറച്ച സുരേഷ് അതിനെ ചവിട്ടി അരയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അവന്റെ കാലിനടിയിൽ കിടന്ന് ആ കൊഴിഞ്ഞ തൊലി ചുരുണ്ട്, അതിൽ നിന്ന് കറുത്തതും വെളുത്തതുമായ ചെതുമ്പലുകൾ തെറിച്ച് വീണു. ആ രാത്രി, അവൻ സ്വപ്നത്തിൽ "ലൈല! ലൈലാ!" എന്ന് ഉച്ചത്തിൽ നിലവിളിച്ചു. മൂന്നുപേരെയും കൊച്ചിയിലെ 'ചികിത്സയില്ലാത്ത രോഗങ്ങൾക്കുള്ള' ഐസൊലേഷൻ വാർഡിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചു. ഡോക്ടർമാർ കയ്യൊഴിഞ്ഞു. അവരുടെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ കോശവും പുതിയ തൊലി ഉണ്ടാക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചു. രക്തപരിശോധനകളും ബയോപ്സികളും സാധാരണ ഫലങ്ങൾ മാത്രം കാണിച്ചു ……. ഈ ഭീകരതയുടെ വാർത്ത കേട്ട്, ചെറായി ബീച്ചിനടുത്തുള്ള ഒരു കടൽ ഗുഹയിൽ തപസ്സനുഷ്ഠിച്ചിരുന്ന, വൃദ്ധനും രഹസ്യങ്ങൾ അറിയുന്നവനുമായ സന്യാസി ആശുപത്രിയിലെത്തി. അദ്ദേഹം വാർഡിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ വായുവിൽ തങ്ങിനിന്ന അയലയുടെ ഗന്ധം തിരിച്ചറിഞ്ഞു. "ഇതൊരു രോഗമല്ല," സന്യാസി മൃദുവായി പറഞ്ഞു. "ഇത് ഒരു 'പ്രതിജ്ഞാബന്ധം' ആണ്. ലൈല കടലിനോട് ചെയ്ത ഒരു കരാർ." അദ്ദേഹം സജിതന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. "നിങ്ങളുടെ പണം കൊണ്ട് നിങ്ങൾ അപമാനിച്ചവൾ, കടലിനോട് കടം ചോദിച്ചു. കടൽ അവളെ എടുത്തു, പകരമായി അവളുടെ അപമാനത്തിനുള്ള വിലയായി നിങ്ങളുടെ തൊലിയെടുത്തു." ബിജുവിനോട് സന്യാസി പറഞ്ഞു: " നിന്റെ അഹങ്കാരത്തെ പൊതിഞ്ഞിരുന്ന തൊലിയാണ് ഈ ലോകം കാണുന്നത്. അത് ഊരിപ്പോകുന്നു." സുരേഷിന്റെ അടുത്ത് നിന്ന് ചെറുതായി പിടയ്ക്കുന്ന ഒരു തൊലി കഷണം അദ്ദേഹം താളിയോലയിൽ എടുത്തു വെച്ച് പറഞ്ഞു: "നീ ചവിട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച ലൈലയുടെ ആറ് അയലകളുടെ ആത്മാവാണ് ഇത്! ." സന്യാസി, കയ്യിലെ താളിയോല തുറന്ന്, മീനുകളെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ പാടിയിരുന്ന ആറു വരികൾ മാത്രം ഉറക്കെ ചൊല്ലി. അവസാനം സന്യാസി മൂന്നുപേരോടുമായി ഒരു നിഗൂഢ ചോദ്യം ചോദിച്ചു "ലൈലയുടെ മരണം ഒരു ആത്മഹത്യയായിരുന്നില്ലെങ്കിൽ, പിന്നെ ആരായിരുന്നു കയർ കെട്ടിയത്? നിങ്ങൾ മൂന്നുപേരും കാരണം അവൾ മരിച്ചോ, അവൾ നിങ്ങളെ മരിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചോ?" ആ ചോദ്യം അവരുടെ മനസ്സിൽ കൊടുങ്കാറ്റുണ്ടാക്കി. ആ രാത്രി, ഐസൊലേഷൻ വാർഡിൽ വൈദ്യുതി നിലച്ചു. മുറിയുടെ സീലിംഗിൽ, ആറ് അയലകൾ അദൃശ്യമായ ചരടുകളിൽ തൂങ്ങിക്കിടന്നു. ഓരോ മീനിന്റെ കണ്ണുകളും ചുവന്നു കലങ്ങി, അവർക്ക് നേരെ തുറിച്ചു നോക്കി. ലൈലയുടെ രൂപം മുറിയുടെ നടുവിൽ, കടൽവെള്ളത്തിൽ നനഞ്ഞ ഒരു നിഴൽ പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. അവളുടെ ശബ്ദം, കടലിന്റെ അലർച്ച പോലെ, അവരെ പൊതിഞ്ഞു: “എന്റെ കടം തീരും . നിങ്ങളുടെ അഭിമാനത്തിന്റെ കവചം ഞാൻ എടുത്തു. നിങ്ങൾക്ക് ഇനി ഇവിടെ തുടരാനാവില്ല. പക്ഷെ എന്റെ മക്കൾ എന്റെ ചന്തയിൽ സുരക്ഷിതരായിരിക്കും.” അവൾ കൈകളിലെ അയലയുടെ ചെതുമ്പലുകൾ വാരിയെടുത്ത്, ഒരു മന്ത്രം ഉരുവിടുന്ന പോലെ, മൂന്നുപേർക്കും നേരെ എറിഞ്ഞു. ….. പിറ്റേന്ന് പുലർച്ചെ, മൂന്നുപേരുടെയും ശ്വാസം നിലച്ചിരുന്നു. അവരുടെ ശരീരത്തിൽ ഒരു തരി തൊലി പോലും ബാക്കിയില്ലയിരുന്നു പകരം, അവരുടെ മാംസത്തിന് മുകളിൽ ലൈല ചവിട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച ആറ് അയലകളുടെ രൂപത്തിലുള്ള കട്ടിയുള്ള ചെതുമ്പൽ കട്ടകൾ മാത്രം രൂപപ്പെട്ടിരുന്നു. ആ സംഭവത്തിനുശേഷം കൊച്ചിൻ ഹാർബറിലെ അവസാനത്തെ ഷെഡ്ഡ് ആരും ഉപയോഗിക്കാറില്ല. രാത്രിയിൽ, ഹാർബറിലെ തറയിലൂടെ ചിലപ്പോൾ കട്ടിയുള്ള മീൻചെതുമ്പൽ ഉരസി നീങ്ങുന്ന ഒരു നേർത്ത ശബ്ദം കേൾക്കാം. അത് അടുത്ത് വരുമ്പോൾ, അയലയുടെ ചെളിമണവും, നേർത്ത ഒരു തേങ്ങലും ഉണ്ടാകും. മാർക്കറ്റിൽ ആരും ഒരു സാധുവിനോടുംകൊള്ള പലിശ ചോദിക്കാറില്ല. കാരണം അവർക്കറിയാം, ആറു അയലകൾ എപ്പോഴും അവരുടെ ചെയ്തികളെ വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്, എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും ആ ചെതുമ്പൽ കൊഴിയുന്ന ശബ്ദം അവരുടെ വാതിലിൽ കേൾക്കാം... ഒരു ഓർമ്മപ്പെടുത്തലായി, കടൽ ലൈലയ്ക്ക് നൽകിയ നീതിയുടെ അടയാളമായി …….. സജിതൻ, ബിജു, സുരേഷ് എന്നിവരുടെ ശരീരം മീൻചെതുമ്പൽ കട്ടകളായി മാറിയ ആ രാത്രിക്ക് ശേഷം, കൊച്ചി നഗരവും ഹാർബറും ഒരു നിഗൂഢമായ ഭീതിയിലായി. മരണ കാരണം ഡോക്ടർമാർക്കോ പോലീസിനോ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. സന്യാസിയുടെ ചോദ്യങ്ങൾ മാത്രം ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമായി അന്തരീക്ഷത്തിൽ തങ്ങി നിന്നു. ലൈലയുടെ മക്കളായ ആമിന റസിയ മുഫീദാ എന്നിവർക്ക് ഇനി ആരും സഹായത്തിന് ഉണ്ടാവില്ലെന്ന് എല്ലാവരും കരുതി. കാരണം, ലൈലയുടെ വീടിന്റെ ആധാരം ബാങ്ക് മാനേജർ ബിജുവിന്റെ പേപ്പർവർക്കിൽകുടുങ്ങിക്കിടക്കുകയായിരുന്നു, സജിതന്റെ കടം വീട്ടിയിട്ടുമില്ല. അന്ന് പുലർച്ചെ, ലൈലയുടെ വീടിന് അടുത്തുള്ള കടൽത്തീരത്ത്, ഭീകരമായ കാഴ്ച്ചക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിച്ച സന്യാസി വീണ്ടും എത്തി. അദ്ദേഹം പാറക്കെട്ടുകൾക്ക് താഴെ, ലൈലയുടെ മൃതദേഹം കണ്ടെത്തിയ അതേ സ്ഥാനത്ത് ഇരുന്നു. ലൈലയുടെ പെൺമക്കൾ, തലയിൽ തട്ടം ചുറ്റി, ഭയവും വിശപ്പുമായി അവിടേക്ക് വന്നു. സന്യാസി അവരോട് പറഞ്ഞു "നിങ്ങളുടെ അമ്മയ്ക്ക് കടലിനോടുണ്ടായിരുന്ന ബന്ധം ശക്തമായിരുന്നു. അവൾ അപമാനിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ കടൽ അത് കണ്ടു. നിങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ ദുരിതം തീർന്നില്ല, എന്നാൽ നിങ്ങളുടെ വിശപ്പ് കടൽ തീർക്കും." അദ്ദേഹം കുട്ടികളോട്, ലൈലയുടെ ശരീരം കണ്ടെത്തിയ പാറക്കെട്ടുകൾക്ക് ഇടയിൽ തിരച്ചിൽ നടത്താൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ആമിനയുടെ കൈയ്യിൽ കബീർ അവസാനമായി കടലിൽ പോകുമ്പോൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഒരു പഴയ കയർ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൾ ഭയത്തോടെ പാറയിടുക്കുകളിൽ നോക്കി. അവിടെ, പാറക്കെട്ടിന്റെ ഇടുക്കിൽ, കടൽവെള്ളം കയറാത്ത ഒരു ചെറിയ ഗുഹ പോലെ ഒരിടം. ആമിന അവിടേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കി. കയ്യിൽ ചെതുമ്പൽ ഒട്ടിപ്പിടിച്ച നിലയിൽ കണ്ടെത്തിയ ആറ് അയലകളുടെ ചെതുമ്പലുകൾ പോലെ തിളങ്ങുന്ന എന്തോ ഒന്ന് അവിടെ കിടന്നിരുന്നു. ആമിന കൈയിട്ട് നോക്കി. അവിടെ ഒരു ചെളി പുരണ്ട തുണിക്കിഴിയായിരുന്നു. അവർ അത് പുറത്തെടുത്തു. തുണി വിടർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ, കുട്ടികൾ ഞെട്ടിപ്പോയി. അതിലുണ്ടായിരുന്നത് കീറാത്ത കറൻസി നോട്ടുകളായിരുന്നു! നോട്ടുകൾ കണ്ടപ്പോൾ സന്യാസി ചിരിച്ചു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: "ഇത് നിങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ ചോരയ്ക്ക് കടൽ നൽകിയ വിലയല്ല. ഇത്, അവൾക്ക് സജിതനും, ബിജുവും, സുരേഷും നൽകാനുള്ള കൃത്യമായ കണക്കിലുള്ള പലിശയും, മാർക്കറ്റിൽ നിന്ന് മോഷ്ടിച്ച ലാഭവും, ബാങ്കിൽ അടച്ച തുകയും ഒരുമിച്ചു ചേർത്തതാണ്." ആമിന, കണ്ണീരോടെ ആ നോട്ടുകൾ എണ്ണിത്തിട്ടപ്പെടുത്തി. അത് അവരുടെ വീടിന്റെ കടവും, 5 വർഷത്തേക്കുള്ള ജീവിതച്ചെലവും, മൂന്ന് പേരുടെയും പഠനത്തിനുള്ള പണവും കൃത്യമായി തികയ്ക്കുന്ന തുകയായിരുന്നു. അത്ഭുതകരമെന്നു പറയട്ടെ, ആ നോട്ടുകൾക്ക് കടൽ അയലയുടെ നേരിയ മണം ഉണ്ടായിരുന്നു. "ഇതെങ്ങനെ?" ആമിന ചോദിച്ചു. സന്യാസി കടലിലേക്ക് നോക്കി. "ലൈല, അവളുടെ മരണംകൊണ്ട് കടം തീർക്കാൻ കടലിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. അവൾക്ക് കിട്ടിയ അപമാനത്തിന്റെ ഭാരം , അവർ തിരികെ നൽകി. എന്നാൽ ലൈലയുടെ മക്കൾക്ക് അവകാശപ്പെട്ട പണം, കടൽ ഈ മൂന്നുപേരിൽ നിന്ന് പിരിച്ചെടുത്തു. നിങ്ങൾ മൂന്ന് പേരെ അപമാനിക്കാൻ അവർ ഉപയോഗിച്ച പണമാണിത്. ഈ പണം കവർന്നപ്പോൾ, അവരുടെ തൊലിയാണ് ഊരിപ്പോയത്." മാർക്കറ്റിലെ എല്ലാവരും ഈ വാർത്തയറിഞ്ഞു. പലിശക്കാരൻ സജിതന്റെയും ബാങ്ക് മാനേജർ ബിജുവിന്റെയും വീടുകളിൽ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന പണത്തിൽ നിന്ന് വലിയൊരു ഭാഗം അപ്രത്യക്ഷമായിരുന്നു. എന്നാൽ മൃതദേഹങ്ങൾ ചെതുമ്പൽ കട്ടകളായി മാറിയ ഭീകരത കാരണം ആരും പോലീസിൽ പരാതി നൽകാൻ ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല. ലൈലയുടെ മക്കൾ ആ പണംകൊണ്ട് വീട് ബാങ്കിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ചു. അവർ മീൻ വിൽക്കുന്നത് നിർത്തി, വിദ്യാഭ്യാസം തുടർന്നു. കൊച്ചി മാർക്കറ്റിൽ ആർക്കും പാവപ്പെട്ടവരോട് ക്രൂരത കാണിക്കാൻ പിന്നെ ധൈര്യമുണ്ടായില്ല. ഇന്നും, കറുത്തവാവ് രാത്രികളിൽ കൊച്ചി കടൽക്കരയിൽ ചിലപ്പോൾ ഒരു സ്ത്രീരൂപം അയല നിറച്ച ചട്ടിയുമായി നടക്കുന്നത് കാണാം എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ആരും അടുത്ത് ചെല്ലാറില്ല. കാരണം, അവൾ നടന്നുനീങ്ങുമ്പോൾ, മണലിൽ വീഴുന്ന തൊലി കൊഴിയുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കാം... അതോടൊപ്പം, കാറ്റിലൂടെ ഒഴുകി വരുന്ന പുതിയ കറൻസി നോട്ടുകളുടെ നേർത്ത മണവും! ലൈല ഇന്നും അവളുടെ മക്കൾക്ക് വേണ്ടി നീതി ഉറപ്പാക്കുന്നു. …….. End .

#🧟 പ്രേതകഥകൾ! #📙 നോവൽ #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 SCORPION ( കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം. മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ യാദൃശ്ചികം മാത്രം) …………………………………………… പ്രശസ്ത വനശാസ്ത്രജ്ഞയായ സിജിക്ക്, ഗവേഷണത്തിന് പോകുന്ന സ്ഥലങ്ങളോടോ പുതിയ ജീവികളോടോ ഭയമില്ലായിരുന്നു. അപവാദമായി ഉണ്ടായിരുന്നത് ഒന്നുമാത്രംതേളുകൾ. കുട്ടിക്കാലത്ത് സംഭവിച്ച ഒരനുഭവം കാരണം അവയുടെ കാഴ്ച പോലും സിജിക്ക് അസ്വസ്ഥതയുണ്ടാക്കും. എന്നിട്ടും, അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിൽ ശ്രദ്ധേയനായ ഗവേഷകൻ ഡോ. വേണുവിനെ അഭിമുഖം ചെയ്യാനുള്ള ക്ഷണം അവർക്ക് നിരസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. മരുഭൂമിയുടെ ഹൃദയഭാഗത്തുള്ള, കിലോമീറ്ററുകളോളം വിജനമായ, ഒരു കുന്നിൻ മുകളിലായിരുന്നു ഡോ. വേണുവിന്റെ ലാബും താമസസ്ഥലവും. ഉച്ച കഴിഞ്ഞിട്ടും സൂര്യൻ്റെ ചൂട് സിജിയുടെ കാർചില്ലിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങി. സിജി കാർ ഓഫ് ചെയ്യുമ്പോൾ, തണുത്ത മരുഭൂമിക്കാറ്റ് കാറ്റാടി മരങ്ങളെപ്പോലെ വളഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ചില കുറ്റിച്ചെടികളെ ഉലച്ചു. നിശബ്ദത ചെവിക്കുള്ളിൽ ഇരമ്പി. ഡോ. വേണു പുറത്തേക്ക് വന്നു. ഊർജ്ജസ്വലനായ, എന്നാൽ അൽപ്പം വിചിത്രമായ ചിരിയോടുകൂടിയ, കണ്ണട വെച്ച ഒരു മധ്യവയസ്‌കൻ. "വരൂ സിജി, ഞാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. മരുഭൂമിയിലെ ഈ ഏകാന്തത ഞങ്ങളുടെ പഠനത്തിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്." വീടിനുള്ളിലേക്ക് കടന്നപ്പോൾ സിജി അറിയാതെ ഒന്ന് നിന്നുപോയി. ചുവരുകൾ നിറയെ പല വർഗ്ഗത്തിലുള്ള തേളുകളുടെ ചിത്രങ്ങൾ മെലിഞ്ഞവ, കറുത്ത ഭീമാകാരന്മാർ, മഞ്ഞളിച്ച വിഷമുള്ളവ, മനോഹരമായ വർണ്ണമുള്ളവ. ഓരോ ചിത്രവും തേളിൻ്റെ രൂപവും ശരീരഘടനയും ഭയപ്പെടുത്തുന്ന സൂക്ഷ്മതയോടെ പകർത്തിയിരുന്നു. ലിവിങ് റൂമിൻ്റെ മൂലകളിൽ, ഭംഗിയുള്ള ചെറിയ ചില്ലു കൂടുകളിൽ മണലും കല്ലുകളും വെച്ച് തേളുകളെ വളർത്തുന്നു. അവ പതുക്കെ മണൽക്കൂമ്പാരങ്ങളിൽ ഇഴയുന്നു. സിജിയുടെ ഉള്ള് തണുത്തുറഞ്ഞു. തന്റെ ഉള്ളിലെ ഭയം മുഖത്ത് കാണാതിരിക്കാൻ സിജി നന്നായി ശ്രദ്ധിച്ചു. "ഡോക്ടർ, ഈ ചിത്രങ്ങൾ അതിമനോഹരമാണ്. നിങ്ങളാണോ വരച്ചത്?" സിജി ചോദിച്ചു. "ഞാനല്ല, എല്ലാം പ്രകൃതിയുടെ കലാവിരുതാണ്," ഡോ. വേണു ചിരിച്ചു. "ഇതെല്ലാം എൻ്റെ പഠനവിഷയങ്ങളാണ്. നിങ്ങൾക്കായി ഒരു കപ്പ് ബ്ലാക്ക് ടീ എടുക്കട്ടേ? എൻ്റെയൊരു പ്രത്യേക കൂട്ട് ചേർത്താണ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്." "തീർച്ചയായും, കടുപ്പമുള്ള ബ്ലാക്ക് ടീ മതി ഡോക്ടർ," സിജി പെട്ടെന്ന് മറുപടി നൽകി. …………. ഡോ. വേണു ചായ എടുക്കാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയ സമയം, സിജി മേശപ്പുറത്ത് കിടന്ന ചില സാധനങ്ങൾ പരിശോധിച്ചു. തേളുകളെക്കുറിച്ചുള്ള ശാസ്ത്രീയ ഗ്രന്ഥങ്ങളും, പഴയ കാലഹരണപ്പെട്ട മാസികകളും, അതിനിടയിൽ ഒരു പ്രാദേശിക ദിനപ്പത്രത്തിൻ്റെ കട്ടിംഗ്. ‘‘വിഷാദരോഗം ബാധിച്ച അഞ്ചുപേരെ ഈ മേഖലയിൽ നിന്ന് കാണാതായി!’’ എന്നതായിരുന്നു തലക്കെട്ട്. തിരോധാനം നടന്ന ദിവസങ്ങളും സ്ഥലങ്ങളും വ്യക്തമായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. സിജി ആ വാർത്ത ശ്രദ്ധയോടെ വായിച്ചു. എല്ലാവരും ഡോ. വേണുവിൻ്റെ ലാബിന് സമീപമുള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്നാണ് കാണാതായിരിക്കുന്നത്. ഡോ. വേണു രണ്ട് കപ്പുകളുമായി തിരിച്ചെത്തി. "ക്ഷമിക്കണം, ഈ തേളുകളോടൊപ്പമുള്ള ഏകാന്തവാസം കാരണം പുറം ലോകവുമായി അത്ര ബന്ധമില്ല അതാണ് പാൽ ഇല്ലാത്തത് ." "അതൊന്നും സാരമില്ല ഡോക്ടർ. നിങ്ങളുടെ പുതിയ ഗവേഷണ വിഷയം എന്താണ്? തേളുകളുടെ സാമൂഹിക ഘടനയെക്കുറിച്ചോ?" ഡോ. വേണു ചായക്കപ്പ് സിജിക്ക് നേരെ നീട്ടി. "അതിലും ആഴത്തിലുള്ള ഒന്ന്. തേളുകളുടെ വൈകാരിക ലോകം. മനുഷ്യരെപ്പോലെ അവയ്ക്കും വികാരങ്ങളുണ്ട്. ഭയം, ദേഷ്യം, സ്നേഹം... ഇരയെ കാണുമ്പോൾ, ഇണയെ കാണുമ്പോൾ, അവർ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുന്നു. എല്ലാം നല്ല നിരീക്ഷണവും സഹവാസവും വേണ്ട കാര്യമാണ്." "വളരെ വിചിത്രം, ഡോക്ടർ. ഭൂരിപക്ഷം ആളുകൾക്ക് അത്ര താത്പര്യമുള്ള ഒരു വിഷയമല്ല ഇത്," സിജി പറഞ്ഞു. ചായയ്ക്ക് ചെറിയൊരു മധുരവും, നേരിയൊരു എരിവും ഉണ്ടായിരുന്നു. "അതെ, എന്നാൽ ഈ മിസ്സിംഗ് കേസുകൾ... അതൊരു നല്ല ടോപ്പിക്കല്ലേ? നിങ്ങൾക്കത് ഒന്ന് അന്വേഷിച്ചുകൂടേ?" ഡോ. വേണു പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പത്രക്കടലാസ് ചൂണ്ടി. സിജി നിഷേധാത്മകമായി തലയാട്ടി. "അത് എൻ്റെ ജോലിക്ക് പുറത്തുള്ളതാണ് ഡോക്ടർ." സിജി സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ, ലിവിങ് റൂമിൻ്റെ ഒരു വശത്തുള്ള ഡോർ ശ്രദ്ധിച്ചു. അത് പാതി ചാരിയിട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഉള്ളിൽ ഇരുളും, ചില്ലു ഭരണികളിലെ എന്തോ തിളക്കവും മാത്രം. അത് ഡോ. വേണുവിൻ്റെ പ്രധാന ലാബ് മുറിയായിരിക്കണം. സിജി അറിയാതെ ആ വാതിലിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. ……. "സിജി," ഡോ. വേണുവിൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട് സിജി തിരിഞ്ഞു. "പേടിക്കേണ്ട. ഇപ്പോൾ മുറിയിൽ വേറെ തേളുകൾ ഒന്നും വരില്ല." പെട്ടെന്നാണ് സിജി അത് ശ്രദ്ധിച്ചത്. ഡോ. വേണു ചിരിച്ച് സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കണ്ണുകൾ സിജിയുടെ കഴുത്തിന് പിന്നിലെ കോളറിലേക്ക് പോയി. സിജിയുടെ നടുക്കത്തിന് ആക്കം കൂട്ടി, അവരുടെ പുറം കഴുത്തിലെ കോളറിൽ നേർത്തൊരു നൂൽ പോലെ എന്തോ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. ഡോ. വേണു ഒരു നിമിഷം വൈകാതെ സിജിയുടെ പുറത്ത് തട്ടി. സിജിക്ക് ഭയം കാരണം ഒരക്ഷരം സംസാരിക്കാനോ അനങ്ങാനോ കഴിഞ്ഞില്ല. അവരുടെ കൈയ്യിൽ ഒരു ചെറിയ ചില്ലുകുപ്പി ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിനുള്ളിൽ ഏകദേശം ഒരു കൈപ്പത്തിയുടെ വലിപ്പമുള്ള കറുത്ത ഒരതിഭീകരൻ തേൾ ഇഴയുന്നു! "ഇതായിരുന്നു നിങ്ങളുടെ പുറത്ത്. നിങ്ങൾ പേടിക്കണ്ട. ഇത് ഇവിടെ മാത്രം കണ്ടുവരുന്ന ഒരിനം ഭീമൻ തേളാണ് . എൻ്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവയിലൊന്ന്," ഡോ. വേണു ചിരിച്ചു. സിജിയുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് അതിവേഗത്തിലായി. അവൾക്ക് ശ്വാസം കിട്ടുന്നില്ലെന്ന് തോന്നി. ‘തൊട്ടുമുൻപ് ആ തൻ്റെ ശരീരത്തിൽ..’. ആ ചിന്ത സിജിയെ തളർത്തി. ഡോ. വേണുവിൻ്റെ കണ്ണുകൾ സിജിയെ തന്നെ പിന്തുടർന്നു. "വേറെ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കില്ലേ സിജി ?" "എന്തോ... എനിക്കൊരു ക്ഷീണം," സിജി മറുപടി നൽകാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ ശബ്ദം തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങിപ്പോയിരുന്നു. കൈകാലുകൾക്ക് കനം വെച്ചു. അനങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല. വാക്കുകൾ ഉച്ചരിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. ശരീരത്തിലെ പേശികൾ അയഞ്ഞു തുടങ്ങി. "നിങ്ങൾ ആ മിസ്സിംഗ് കേസ് അന്വേഷിക്കാൻ വന്ന ആളാണെങ്കിൽ, അത് ആദ്യമേ പറയേണ്ടതായിരുന്നു," ഡോ. വേണു ദുരൂഹത നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ ശാന്തമായി പറഞ്ഞു. എന്നാൽ ആ വാക്കുകളിൽ ഒരുതരം വിജയം നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഡോ. വേണു മേശപ്പുറത്ത് ഒരു മഞ്ഞനിറത്തിലുള്ള ദ്രാവകമുള്ള ചെറിയ കുപ്പി എടുത്തു വെച്ചു. "നിങ്ങൾ പേടിക്കേണ്ട സിജി. ചായയിൽ ഒരു ചെറിയ തുള്ളി മാത്രമേ ചേർത്തിട്ടുള്ളു ," അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചു. "ഇത് തേളിൻ വിഷത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ വേർതിരിച്ചെടുത്ത Paralyzing Agent ആണ്. പേശികളെ തളർത്തും. നിങ്ങൾക്ക് അനങ്ങാനോ ഒരക്ഷരം മിണ്ടാനോ കഴിയില്ല. ഇതെൻ്റെ പുതിയ ഗവേഷണത്തിൻ്റെ ഭാഗമാണ്. ബോധം നഷ്ടപ്പെടാൻ ഇനി കുറച്ച് സമയമേയുള്ളൂ." ……… സിജിയുടെ തലച്ചോറ് എല്ലാ കാര്യങ്ങളും തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഈ പ്രദേശത്ത് നിന്ന് കാണാതായ അഞ്ചുപേർ. ഡോ. വേണു ഒരു ഗവേഷകൻ എന്നതിലുപരി മറ്റെന്തോ ആണ്. സിജി കണ്ണുകൾ അടയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഡോ. വേണുവിന്റെ രൂപം മങ്ങുകയാണ്. ആ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ, സിജി കണ്ട ആ ഭീകരമായ കാഴ്ച ഒരു പേടിസ്വപ്നം പോലെ അവരെ വേട്ടയാടി. ഡോ. വേണുവിന്റെ ശരീരം രോമങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ഭീമാകാരമായ ഒരു തേളിൻ്റെ രൂപത്തിലേക്ക് മാറുന്നതുപോലെ. അതിൻ്റെ വലിയ, മുള്ളുകളുള്ള കൊമ്പൻ കാലുകൾ സിജിയുടെ നേർക്ക് നീളുന്നതുപോലെ... ക്രൂരമായ കണ്ണുകൾ തന്നിൽ നിന്ന് പ്രകാശം ഊറ്റിയെടുക്കുന്നതുപോലെ അവൾക്ക് തോന്നി അവളുടെ ബോധം പൂർണ്ണമായി മറഞ്ഞു. ……… കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ സിജി ഒരു തണുത്ത, ഈർപ്പമുള്ള ഭൂഗർഭ അറയിലായിരുന്നു. ചുവന്ന, മങ്ങിയ പ്രകാശം മാത്രം ചുറ്റും പരക്കുന്നു. മൺചുവരുകൾ. മണൽക്കൂമ്പാരങ്ങൾ. മൂലകളിൽ വെച്ച മൺപാത്രങ്ങളിൽ ഉണങ്ങിയ പ്രാണികളും, തേളുകളുടെ പുറംതോടുകളും. കൈകാലുകൾ മെല്ലെ അനക്കാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട്. വിഷത്തിൻ്റെ വീര്യം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. "എന്നെ തുറന്നുവിടൂ... പ്ലീസ്..." സിജി ഇടറിയ ശബ്ദത്തിൽ നിലവിളിച്ചു. കവിളിലൂടെ കണ്ണുനീർ ഒലിച്ചിറങ്ങി. സിജിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ഡോ. വേണു ശാന്തനായി വാതിൽ തുറന്നു. "നിങ്ങൾ സംശയിച്ചത് ശരിയാണ് സിജി. ആ അഞ്ചുപേരും ഇതേപോലെ മറ്റു അറകളിൽ എൻ്റെ നിരീക്ഷണത്തിലാണ്. നിങ്ങളുടെ പ്രതികരണം കൂടി ഞാൻ രേഖപ്പെടുത്തും." "പ്ലീസ്... എന്നെ വിടൂ," സിജി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അപേക്ഷിച്ചു. "വിടാം. എൻ്റെ നിരീക്ഷണം പൂർത്തിയാവട്ടെ. വിഷജീവികളോടുള്ള നിങ്ങളുടെ ഭയം, ഈ ഏകാന്തതയിൽ എങ്ങനെയാണ് മാറുന്നതെന്ന് എനിക്കറിയണം. ഒരു മനുഷ്യനായി നിങ്ങൾക്ക് ഇനി പുറത്തു വരാൻ സാധിക്കുമോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. തത്കാലം ഇവിടെ ഒരു തേളിനെപ്പോലെ ജീവിക്കാൻ പഠിക്കൂ," ഡോ. വേണുവിന്റെ വാക്കുകൾ സിജിയെ മരവിപ്പിച്ചു. " ഡോണ്ട് വറി നിങ്ങൾക്കുള്ള ഭക്ഷണങ്ങൾ കൃത്യമായി ഇവിടെയെത്തും." ഡോ. വേണു അറയുടെ തറയിലേക്ക് കൈചൂണ്ടി. "പിന്നെ, ഒരു കാര്യം കൂടി. നിങ്ങൾക്ക് കൂട്ടായി കുറച്ച് സുഹൃത്തുക്കൾ ഈ മുറിയിൽ തന്നെയുണ്ട്. ഇപ്പോൾ അവയെല്ലാം മയക്കത്തിലായിരിക്കും. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ ഉണരും. വിഷം കുറഞ്ഞവയാണ്. പേടിക്കേണ്ട പാവങ്ങളാണ് ഇടക്ക് ഓരോചെറിയ കൊത്ത് തരും അത്രയേ ഉള്ളു ." വേണു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു സിജിയുടെ കണ്ണുകൾ തറയിൽ പരതി. മണൽക്കൂമ്പാരങ്ങൾക്കിടയിൽ പല രൂപത്തിലും വലുപ്പത്തിലുമുള്ള തേളുകൾ അനക്കമില്ലാതെ കിടക്കുന്നു. തണുപ്പിൽ അവയെല്ലാം ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു. അവയുടെ കറുത്ത പുറംതോടുകൾ ചുവന്ന വെളിച്ചത്തിൽ തിളങ്ങി. "അപ്പോൾ ഒരു ആറ് മാസത്തിന് ശേഷം കാണാം, വനശാസ്ത്രജ്ഞേ ," ഡോ. വേണു വാതിൽ അടച്ച് പുറത്തേക്ക് പോയി. …….. “ ഈ ഭ്രാന്തനെ ഒക്കെ ഇന്റർവ്യൂ ചെയ്യാൻ വന്ന എന്നെ പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ “ സിജി നിരാശയോടെ പിറുപിറുത്തു ഇരുട്ടും നിശബ്ദതയും സിജിയെ വിഴുങ്ങി. ആ ചുവന്ന പ്രകാശത്തിൽ, ഉണരാൻ തയ്യാറെടുക്കുന്ന വിഷജീവികൾക്ക് നടുവിൽ, ഒരു മനുഷ്യനായി പുറത്തുവരാൻ കഴിയുമോ എന്ന ഭയത്താൽ സിജിയുടെ ബോധം വീണ്ടും മറഞ്ഞു. അവരുടെ ഓർമ്മകൾ പതിയെ മാഞ്ഞുപോകുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു..ആ തേളുകളുടെ തടവറയിൽ.. …….. End .

#🧟 പ്രേതകഥകൾ! #📙 നോവൽ #✍ തുടർക്കഥ #✍️ വട്ടെഴുത്തുകൾ #💥💤🌟 Ring Tone (കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും സാങ്കല്പികം, മരിച്ചവരോ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരോ ആയി സാമ്യം തോന്നിയാൽ അത്‌ യാദൃശ്ചികം മാത്രം ) ……………………………………. മുംബൈയിലെ തെരുവുകളിൽ മഴ കനത്തു പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നഗരത്തിന്റെ തിരക്കുകൾക്ക് ഒരു നേർത്ത മൂടുപടമിട്ട്, തണുത്ത കാറ്റ് ഗീതയുടെ ഹൈ-റൈസ് കാബിന്റെ ഗ്ലാസ് ജനലിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു. പതിഞ്ഞ താളത്തിലുള്ള വയലിൻ സംഗീതം, ആ നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ച്, അവളുടെ മൊബൈലിൽനിന്നും ഒഴുകിയെത്തി. അത് അവളുടെ സ്ഥിരം റിംഗ് ടോൺ ആയിരുന്നു പാഖി എന്ന സിനിമയിലെ, ഹൃദയത്തിൽ കൊള്ളുന്ന ഒരു നോസ്റ്റാൾജിക് ഹിന്ദി മെലഡി. നാലു വർഷം മുൻപ്, ഭർത്താവ് വിരാട് തിരഞ്ഞെടുത്ത ട്യൂൺ. അവന്റെ പഴയ, തകരാറിലായ ടേപ്പ് റെക്കോർഡറിൽനിന്ന് ഡിജിറ്റലായി പകർത്തിയെടുത്തത്. "നമ്മുടെ ബന്ധം പോലെയാണ് ഈ പാട്ട്," അവൻ പറയുമായിരുന്നു, "പഴകിയതാണെങ്കിലും, അതിന്റെ ഈണം ഒരിക്കലും മരിക്കുന്നില്ല. എപ്പോഴും ഒരു റീവൈൻഡ് ബട്ടൺ ബാക്കിയുണ്ടാവും." ഗീത മൊബൈൽ എടുത്തു നോക്കി. വിരാട് കോളിംഗ്. അവൾ ആ പേര് കണ്ടതും നെറ്റി ചുളിച്ചു. ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ അവൾ കോൾ കട്ട് ചെയ്തു, സ്ക്രീനിൽനിന്നും ആ വെളിച്ചം മായും വരെ കാത്തുനിന്നു. വിവാഹമോചന പേപ്പറുകൾ ഒപ്പിടാനായി അവൾ ഡൽഹിയിലേക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു. വിരാട് ഇപ്പോഴും അവളെ അനുനയിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്, ആ ബന്ധം രക്ഷിക്കാൻ അവന്റെ ഭാഗത്തുനിന്ന് സാധ്യമായതെല്ലാം അവൻ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നലെ രാത്രിയും അവൻ വിളിച്ചു, ഒരു മണിക്കൂറോളം വാദിച്ചു. "ഒരിക്കൽക്കൂടി നമുക്കൊന്ന് സംസാരിക്കാം, ഗീത. ഒരുമിച്ച് ഈ യാത്ര പോകാം. പേപ്പറുകൾ ഒപ്പിടും മുൻപ് നിനക്ക് എന്നെ അവസാനമായി കാണാമല്ലോ." "ഇതൊരു വിനോദയാത്രയല്ല, വിരാട്. നമ്മുടെ അവസാനത്തെ യാത്രയാണ്. നിന്റെ സാമീപ്യം എനിക്കിപ്പോൾ താങ്ങാൻ കഴിയില്ല. ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പോകും," അവൾ ഉറച്ചുപറഞ്ഞിരുന്നു. ആ വാക്കുകളിൽ തണുത്ത നിസ്സംഗത നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവൾ ലഗേജ് എടുത്ത് ഫ്ലാറ്റിൽ നിന്നിറങ്ങി. കോർപ്പറേറ്റ് ലോകത്തെ തിരക്കുകൾക്കിടയിൽ തകർന്നടിഞ്ഞ ആ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചോർത്ത് അവൾക്ക് ഇപ്പോൾ ദുഃഖമില്ല. ഒരുതരം ശൂന്യത മാത്രം. ഭർത്താവിനോട് പിരിഞ്ഞിരിക്കുകയാണെന്ന വിവരം വീട്ടുകാർ അറിഞ്ഞാൽ ഉണ്ടാകുന്ന പൊട്ടിത്തെറികളും ചോദ്യം ചെയ്യലുകളും ഒഴിവാക്കാൻ, അച്ഛന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള രോഗവിവരം പറഞ്ഞ് ഡൽഹിയിലേക്ക് പോകാനാണ് അവൾ തീരുമാനിച്ചത്. ഓഫീസിൽനിന്നുള്ള അവസാന മെയിലുകൾ ചെക്ക് ചെയ്തുകൊണ്ട് അവൾ ലിഫ്റ്റിനടുത്ത് നിന്നു. വീണ്ടും റിംഗ്ടോൺ മുഴങ്ങി ഇത്തവണ അവൾക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. വിരാട് വീണ്ടും വിളിക്കുന്നു. 'എന്തൊരു ശല്യമാണിത്!' അവൾ ഫോൺ എടുത്ത് സൈലന്റ് മോഡിലിടാൻ ശ്രമിക്കും മുൻപേ, ലിഫ്റ്റ് തുറന്നു. ഒരു ഇരുപത്തിയഞ്ചിനടുത്ത് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ചെറുപ്പക്കാരൻ ലിഫ്റ്റിൽനിന്നിറങ്ങി അവളുടെ അരികിലേക്ക് വന്നു. കയ്യിൽ ഒരു പഴയ തടിപ്പെട്ടിയുണ്ട്, അതിനുള്ളിൽ ഒരു റെഡ്-ഓറഞ്ച് നിറത്തിലുള്ള ടേപ്പ് റെക്കോർഡർ ഒതുക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. "ചേച്ചി, ഒന്ന് നിർത്തിക്കേ," അവന്റെ കണ്ണുകൾ ആകാംഷയോടെ തിളങ്ങി. "സോറി, ഞാൻ കയറി ഇടപെട്ടതിന്. ഈ പാട്ട്... 'ലബ്ബാ കാ രാസ്' അല്ലേ? വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല, ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ഇത് റിംഗ് ടോൺ ആക്കിയ ഒരാളെ ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുന്നു!" ഗീത ഞെട്ടിപ്പോയിരുന്നു. വിരാട് പോലും ആ പാട്ടിന്റെ പേര് ഇത്ര കൃത്യമായി പറഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഇതൊരു അപൂർവ ഈണമാണ്. "ആഹ്, അതെ," അവൾ മെല്ലെ തലയാട്ടി. "എന്റെ മുത്തച്ഛന് ഈ പാട്ട് ഭയങ്കര ഇഷ്ടമായിരുന്നു," അവൻ തുടർന്നു. "എല്ലാ ദിവസവും ഉച്ചയ്ക്ക് അദ്ദേഹം ഇത് കേൾക്കും. ആ ടേപ്പ് റെക്കോർഡർ ഞാൻ ഇതുവരെ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്റെ പേര് ആദർശ് ആണ്. ഞാൻ അടുത്തുള്ള ഫ്ലാറ്റിൽ പുതിയതായി വന്നതാണ്. ചേച്ചി എങ്ങോട്ടാണ് ഈ മഴയത്ത്?" അവന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ സംസാരവും, സംഗീതത്തോടുള്ള അവന്റെ ഇഷ്ടവും ഗീതയ്ക്ക് വല്ലാത്തൊരു ആശ്വാസം നൽകി. പഴയ വിരാടിനെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന എന്തോ ഒന്ന് അവന്റെ കണ്ണുകളിലെ ആകാംഷയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. "ഡൽഹിയിലേക്ക്. അത്യാവശ്യമായി പോകണം," അവൾ പറഞ്ഞു. "ഓഹ്, ഡൽഹിക്കോ! ഭാഗ്യം! ഞാനും അങ്ങോട്ട് തന്നെയാണ്. ഇന്ന് രാത്രി എനിക്കൊരു പ്രധാനപ്പെട്ട മീറ്റിംഗുണ്ട് 10 മണിക്ക്. വിമാന ടിക്കറ്റ് കിട്ടാൻ ഒരു പാട് കഷ്ടപ്പെട്ടു. കിട്ടിയപ്പോഴോ, മഴ കാരണം ക്യാൻസൽ ആയി. ഒരു ലിഫ്റ്റ് കിട്ടിയെങ്കിൽ..." അവൻ യാചനാഭാവത്തിൽ കൈകൂപ്പി നോക്കി. "ഞാനൊരു നല്ല ഡ്രൈവറാണ്, സത്യം!" അവൾ മൗനം പാലിച്ചു. ഒറ്റയ്ക്ക് പോകണം എന്നായിരുന്നു അവളുടെ ദൃഢമായ തീരുമാനം. വിരാടിന്റെ സാമീപ്യം ഒഴിവാക്കാൻ കഷ്ടപ്പെടുന്ന അവൾക്ക്, മറ്റൊരു അപരിചിതനെ കൂടെ കൂട്ടാൻ മടിയുണ്ടായിരുന്നു. "പ്ലീസ് ചേച്ചി. ഇവിടെ ടാക്സി കിട്ടാനേ വഴിയില്ല. ," അവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു. 'ഇനി എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഒറ്റയ്ക്ക് ചെയ്യേണ്ടവളാണ് ഞാൻ. ഒരു പുരുഷന്റെ സഹായം പോലും സ്വീകരിക്കേണ്ടി വരും. ഈയൊരു യാത്രയിൽ സഹായം സ്വീകരിച്ചാൽ എന്താണ്?' അവൾ സ്വയം ന്യായീകരിച്ചു. "ശരി, കേറിക്കോളൂ," അവൾ താക്കോൽ അവന് നേരെ ആട്ടി . "പക്ഷേ, ഡ്രൈവിംഗ് ഞാൻ തന്നെ ചെയ്യും. ഞാൻ ഒട്ടും ലേറ്റ് ആവാൻ പാടില്ല." ആദർശ് ചിരിച്ചു. "ഓക്കെ ചേച്ചി. ചേച്ചി ഓടിച്ചോളൂ." അവന്റെ യാത്രാ ബാഗ് പിൻസീറ്റിൽ വെച്ച് അവൻ മുന്നിൽ കയറി. വെള്ളയും ചാരനിറവും കലർന്ന ഒരു ജാക്കറ്റാണ് അവൻ ധരിച്ചിരുന്നത്. ഇടത്തെ കയ്ത്തണ്ടയിൽ ജാക്കറ്റിനുള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ച ഒരു ടാറ്റൂ ഉണ്ടെന്ന് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. വണ്ടി ദേശീയപാതയിലേക്ക് കടന്നു. മഴ നേർത്തു. ആദർശ് നോൺസ്റ്റോപ്പായി സംസാരിച്ചു. സംഗീതത്തെക്കുറിച്ചും, പഴയ സിനിമാ ഗാനങ്ങളെക്കുറിച്ചും. അവൻ അവന്റെ ജാക്കറ്റ് ഊരി സീറ്റിലിട്ടു. അവന്റെ തോളിലെ ടാറ്റൂ തെളിഞ്ഞു കണ്ടു: ഒരു തകർന്ന ടേപ്പ് റെക്കോർഡറിന്റെ രൂപം. വിരാടിന്റേതിന് സമാനമായ ഒരു പഴയ മോഡൽ! "ചേച്ചീ, നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഇത്രയും ടെൻഷനോടെ വണ്ടി ഓടിക്കുന്നത്? യാത്രയുടെ ടെൻഷൻ എന്തിനാണ്. ലൈഫ് ഒരു റിംഗ് ടോൺ പോലെയാണ്. ചിലപ്പോൾ അത് മനോഹരമായി മുഴങ്ങും, മറ്റു ചിലപ്പോൾ നമ്മൾ അതിനെ കട്ട് ചെയ്യും. പക്ഷേ, നമ്മൾ കട്ട് ചെയ്താലും, ആ ഈണം എവിടെയെങ്കിലും ബാക്കി കിടക്കും. അതിനെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ച് എന്തിനാണ് വിഷമിക്കുന്നത്?" "ഞാൻ ഇപ്പോൾ കട്ട് ചെയ്യാൻ പോവുകയാണ് ആദർശ്," ഗീത ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു. "നാല് വർഷം പഴക്കമുള്ള എന്റെ ബന്ധം. ഈ യാത്ര അതിനുള്ളതാണ്." "ഓഹ്... സാരമില്ല ചേച്ചി. എല്ലാം നല്ലതിനായിരിക്കും. നമ്മൾ ആഗ്രഹിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും ചില കാര്യങ്ങൾ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരും," അവൻ ചിരിച്ചു . "അല്ലെങ്കിലും, മനുഷ്യൻ എന്തിനാണ് നാളെയെക്കുറിച്ചും മരണത്തെക്കുറിച്ചും ടെൻഷനടിക്കുന്നത്? സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുക. കൂളായിട്ട് അങ്ങ് പോണം." …… ഗീത പെട്ടെന്ന് കാർ ബ്രേക്ക് ചെയ്തു. മുന്നിൽ ഏകദേശം ഒരു കിലോമീറ്റർ നീളത്തിൽ വാഹനങ്ങൾ നിശ്ചലമായി കിടക്കുന്നു. മുന്നോട്ട് പോകാൻ കഴിയുന്നില്ല. പോലീസ് വാഹനങ്ങളും ആംബുലൻസുകളും ദൂരെ മിന്നിമറയുന്നു. ഒരു വലിയ കാർ ഡിവൈഡറിൽ ഇടിച്ചു തകർന്നു കിടക്കുന്നു. "വണ്ടി നിർത്താതെ ചേച്ചി," ആദർശ് പരിഭ്രമിച്ചു. "വഴി അടച്ചിരിക്കുകയാണ്. ഇവിടെ വെയിറ്റ് ചെയ്യേണ്ടി വരും. റോഡ് ക്ലിയർ ചെയ്യാൻ സമയമെടുക്കും." ആദർശ് ചിരിച്ചു. അവന്റെ ചിരിയിൽ ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ടായിരുന്നു . "നമ്മുടെ ജീവിതം എപ്പോൾ തീരും എന്ന് ആർക്കറിയാം, ചേച്ചി. അടുത്ത അഞ്ച് മിനിറ്റിനുള്ളിൽ മരിക്കുമെന്ന് വിചാരിച്ചാൽ, ചേച്ചി എന്തിനെക്കുറിച്ചായിരിക്കും ചിന്തിക്കുക? " ഗീതയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. "ഞാൻ... ഞാൻ വിരാടിനോട് പറയുമായിരുന്നു. ഒരിക്കൽക്കൂടി ആ പാട്ട് ഒരുമിച്ച് കേൾക്കാമായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് തിരഞ്ഞെടുത്ത പാട്ട്. ഒരുമിച്ച്... ആ ടേപ്പ് റെക്കോർഡറിൽനിന്ന്." "പാട്ടോ! ഹാ... കേൾക്കാം!" ആദർശ് പെട്ടെന്ന് ആ തടിപ്പെട്ടി തുറന്നു. പഴയ ടേപ്പ് റെക്കോർഡർ പുറത്തെടുത്ത് അവൻ ഓൺ ചെയ്തു. അതേ താളത്തിൽ, പഴകിയ ടേപ്പിന്റെ നേരിയ ഇരമ്പലോടെ ആ പാട്ട് കാറിനുള്ളിൽ മുഴങ്ങി: $ 'ലബ്ബാ കാ രാസ്'.$ "പാട്ട് കേട്ടല്ലോ. ഇനി പോകാം ചേച്ചി!" ആദർശ് സീറ്റ് ബെൽറ്റ് മുറുക്കി. അവന്റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം ഭയപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു. "എങ്ങനെ ആദർശ്. റോഡ് ക്ലിയർ അല്ല." "ക്ലിയർ ആക്കാം ചേച്ചി! മരണത്തെക്കുറിച്ചും ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുമുള്ള ടെൻഷനില്ലാതെ കൂളായിട്ട് അങ്ങ് പോണം. അതാണ് അതിന്റെയൊരു പോക്ക്!" അവൻ പെട്ടെന്ന് സ്റ്റിയറിംഗിൽ പിടിച്ചു തിരിച്ചു. ഗീതയുടെ കൈകൾക്ക് പ്രതിരോധിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കാർ അതിവേഗത്തിൽ റോഡിന്റെ വശങ്ങളിലേക്ക് പാഞ്ഞു. നിയന്ത്രണം വിട്ട്, റോഡിലെ കൈവരി തകർത്ത്, കാർ താഴ്ചയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു. ശ്വാസം നിലയ്ക്കുന്ന ആ നിമിഷം, അവളുടെ ചെവിയിൽ ആ ഈണം മാത്രം മുഴങ്ങി. “'ലബ്ബാ കാ രാസ്’. വിരാട് കോളിംഗ്... “അവനെപ്പോഴോ സെറ്റു ചെയ്ത റിംഗ്ടോൺ... ഈണത്തിന്റെ പഴക്കം പോലെ, ഒരിക്കലും മരിക്കാത്ത പ്രണയം, ഒരു ടൈം ലൂപ്പ് പോലെ ആ ശബ്ദം അവളെ പിന്തുടരുന്നു. അവൻ നൽകിയ ട്യൂൺ, അവൾക്കൊരു ചരമഗീതമായി.ആ ട്യൂൺ കേട്ടുകൊണ്ട് തന്നെ അവളുടെ അന്ത്യം. …….. End