#📙 നോവൽ മുറ ചെറുക്കൻ...... 🔻ഭാഗം_23 ✍️ രചന - Aysha akbar അന്ന് വൈകുന്നേരത്തോടെ തന്നെ സച്ചു വിളിച്ചത് പ്രകാരം ആദർശങ്ങോട്ടെത്തിയിരുന്നു...... അമ്മു..... അമ്മു ഇനി അങ്ങോട്ടില്ലെന്നാണ് അവൾ പറയുന്നത്...... പക്ഷെ ആ പറഞ്ഞതിനൊപ്പം നിന്നേ വേണ്ടെന്നവൾ പറഞ്ഞിട്ടില്ല..... അത്‌ കൊണ്ടാണ് നിന്നെ വിളിച്ചു വരുത്തിയത്..... സച്ചു തികഞ്ഞ ഗൗരവത്തിൽ തന്നെയത് പറഞ്ഞതും ആദർശോന്നും മിണ്ടിയില്ല .. കാര്യത്തിന്റെ ഗൗരവം അറിയാമെന്ന വണ്ണം അവനും നിശബ്ദനായി..... അമ്മു ശില കണക്കെ അങ്ങനെയിരിക്കുകയാണ്... ഒന്നും മിണ്ടാതെ...... അച്ഛനും അമ്മയും എല്ലാവരും വേണ്ടത് തന്നെയാ..... ഒന്നും തള്ളി ക്കളയണമെന്ന് ഞാൻ പറയുന്നില്ല...... അതിനിടക്ക് ഇവളെ കൂടി നിനക്ക് പരിഗണിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ പിന്നേ അവളുടെ ജീവിതത്തിന് എന്താണ് അർത്ഥമുള്ളത്..... അവള് നിന്റെ ഭാര്യ യാണ്‌.... അവളെ അറിയാനും മനസ്സിലാക്കാനും നീ തുടങ്ങിയാൽ തീരുന്ന പ്രശ്നമേ നിങ്ങൾക്കിടയിലുള്ളു.... അതിനൊന്നും പറ്റില്ലെന്നാണെങ്കിൽ പിന്നേ അവളുടെ തീരുമാനം എന്തായാലും ഞങ്ങൾക്കും കൂടെ നിന്നേ പറ്റു........ സച്ചു ഉറച്ച സ്വരത്തോടെ അത്‌ പറഞ്ഞതും ആദർഷ് അമ്മുവിനെ യൊന്നു നോക്കി.. നിങ്ങള് രണ്ട് പേരും ഒന്ന് സംസാരിചോളൂ.... തീരുമാനം നിങ്ങളുടേതാണ്.... സച്ചു അതും പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവരെ തനിയെ വിടുമ്പോൾ എല്ലാവരും ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസത്തോടെ അങ്ങനെയിരുന്നു...... സൂര്യന്റെ ഇളം പ്രകാശം അവിടമാകെ പരന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു.... പഠിപ്പുരക്കപ്പുറം കാണുന്ന വയലേലകളിൽ നിന്ന് സ്വർണ രശ്മികൽ നീങ്ങിയകന്നു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്..... ഇഷാനി ഉമ്മറത്തെ തൂണിലും ചാരി പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു..... മീനുവും തനൂജയും എല്ലാം അങ്ങനെയിരിക്കുന്നുണ്ട്...... മുത്തശ്ശി ചാരു കസേരയിൽ ചാരി നെഞ്ചോന്നുഴിഞ്ഞു.... സച്ചു....... അല്പ നേരം അവർ സംസാരിച്ചതും ആദർശാണ് അവനെ വിളിച്ചത്........ സച്ചുവും അവർക്കടുത്തേക്ക് ചെന്നു...... ഏറെ നേരം അവർ മൂന്ന് പേരും സംസാരിച്ചു... എല്ലാവരും അങ്ങോട്ട് കണ്ണും നട്ടിരിക്കുവാണ്... തനൂജ ആശങ്കയോടെ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി..... അൽപ സമയം കഴിഞ്ഞ് ആദർഷും സച്ചുവും പുറത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു.... ഞാൻ.... ഞാനെന്നാൽ ഇറങ്ങുവാണ്..... ആദർഷ് അത്‌ പറഞ്ഞ് കൊണ്ടിറങ്ങുമ്പോൾ എന്താണ് തീരുമാനിച്ചതെന്ന ചോദ്യം എല്ലാവരിലുമുണ്ടായിരുന്നു..... ആദർഷിന്റെ മുഖത്തെ പ്രസന്നതയിൽ നിന്നും സങ്കടമുള്ളതിലേക്കൊന്നും അവൾ എത്തിയിട്ടില്ലെന്ന് അവർക്ക് തോന്നി..... ഈ ചോദ്യങ്ങൾ എല്ലാവരെയും കീഴ്‌പ്പെടുത്തിയിരുന്നത് കൊണ്ടാവാം ആദർശ് പോകുകയെന്ന് പറഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോഴും ആരും പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും പറയാതിരുന്നത്..... സച്ചു മാത്രം അവന് കൈ കൊടുത്തു അവനെ യാത്രയാക്കി..... എന്താടാ.... എന്താണ് അവള് പറഞ്ഞത്.... തനൂജ ഏറെ ആവലാതിയോ ടെ അത്‌ ചോദിക്കുമ്പോൾ സച്ചു അവർക്ക് നേരെയൊന്ന് തിരിഞ്ഞു...... ഏതായാലും ആ വീട് ആദർഷിന്റെ അനിയാനുള്ളതാണത്രേ.... അപ്പൊ പിന്നേ ഇപ്പൊ തന്നെ മറ്റൊരു വീട് നോക്കാമെന്നാ അവൻ പറയുന്നത്...... അതാവുമ്പോൾ കുറച്ചു കൂടി അവർക്ക് പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കും. വീട്ടുകാർക്കും അവൾക്കും ഇടയിൽ അവനും വീർപ്പു മുട്ടുകയാണ്.... ഒന്നും പറയാനും കഴിയാതെ.... ആരുടെ ഭാഗം കേൾക്കും ആരുടെ ഭാഗത്ത് നിൽക്കുമെന്നറിയാതെ ... എത്രയൊക്കെ യായാലും അവൾക്കും അവനും വിട്ട് പിരിയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട്..... സച്ചു അത് പറഞ്ഞതും എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തെ കാർമേഘം മാഞ്ഞു തുടങ്ങി....... എന്റീശ്വേരാ... ആശ്വാസം ത്തോടെ മുത്തശ്ശി നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ചു..... തനൂജ ആശ്വാസത്തോടെ നിറ കണ്ണുകളോപ്പി...... ഇഷാനി യുടെ കണ്ണുകളും തിളങ്ങി.... അവളും മീനുവും സന്തോഷത്തോടെ പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി...... സച്ചുവിന്റെ കണ്ണുകളിലും ആശ്വാസം പരന്നു കാണാം..... അച്ഛനോട് ഇതേ കുറിച്ചിപ്പോ ഒന്നും പറയേണ്ട.... ആകെ ക്കൂടി ആധി കേറും...... സച്ചു തനൂജയുടെ മുഖത്തു നോക്കിയത് പറയുമ്പോൾ തനൂജ സമ്മതമെന്ന അർത്ഥത്തിലൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു..... അല്ലെങ്കിലും നിന്നേ പോലൊരു മകനുള്ളപ്പോൾ അവനെന്തിനാ ഈ ജീവിതത്തിൽ ആധി.... മുത്തശ്ശി സച്ചുവിനെ യൊന്നു കൂട്ടി പിടിച്ചു കൊണ്ടത് പറയുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകളിൽ അഭിമാനം പോലെ അവനു തോന്നി... അവൻ ദൂരേക്ക് നോക്കിയങ്ങനെ നിന്നു.. ഇഷാനിയുടെ കണ്ണുകൾ പതിവില്ലാത്ത വണ്ണം തിളങ്ങി. ഒരു പ്രശ്നം വന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും എത്ര മനോഹരമായി ഒരുമിച്ചു നിന്നു.... ഒരുമിച്ചു കൂടി സംസാരിച്ചു അതെല്ലാം തീർത്തു....... അവൾക്ക് വല്ലാത്തൊരു ആനന്ദം തോന്നി.... അവളും ആരാധനയോടെ അവളുടെ പ്രണയത്തെ ഒന്ന് നോക്കി..... അവളുടെ നോട്ടം അറിഞ്ഞിട്ടും അവൻ മനപ്പൂർവം അവളിലേക്ക് മിഴികൾ നീക്കിയിരുന്നില്ല... പക്വമായി ഓരോ കാര്യങ്ങളെയും നോക്കി കാണുന്ന അവനെയോർത്തു തനൂജക്കും വല്ലാത്തൊരു ആശ്വാസം തോന്നിയിരുന്നു...... അച്ഛൻ..... അച്ഛൻ ഇന്ന് രാത്രി ചിലപ്പോൾ എത്തുമായിരിക്കും സച്ചു...... വിളിച്ചപ്പോൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞിരുന്നു...... തനൂജ സച്ചുവിനോടത് പറഞ്ഞതും അത്‌ വരെയുണ്ടായിരുന്ന ഇഷാനിയുടെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം പെട്ടെന്ന് മാഞ്ഞു പോയിരുന്നു...... അവരുടെ അച്ഛൻ വരികയാണ്..... മനസ്സിലെന്തോ ഒരു പ്രയാസം തളം കെട്ടി നിൽക്കും പോലെ..... ഇത് വരെ യുണ്ടായിരുന്ന ആ സുഖം ഇനിയുണ്ടാവില്ലല്ലോ.... ഈ ചുരുങ്ങിയ സമയം കൊണ്ട് തനിക്കിവിടം തന്റെ സ്വന്തമായി മാറിയത് പോലെ തോന്നിയിരുന്നു.... എന്നാൽ അവരുടെ അച്ഛൻ വരുന്നതോട് കൂടി ഇവിടം തനിക്ക് അന്യമാവാൻ പോകുന്നത് പോലെ..... അച്ഛനെന്ന് പറയുമ്പോൾ തന്നെ അത്യാവശ്യം ഗൗരവക്കാരനാവില്ലേ.... തനിക്ക് ഇപ്പോഴുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം നീങ്ങി പ്പോകില്ലേ...... കാര്യം തനിക്ക് അമ്മാവനാണെങ്കിലും അതിന്റേതായ അടുപ്പമോ എന്തിന്...കണ്ട ഓർമ്മ പോലുമില്ല മനസ്സിൽ...... താൻ മാത്രമല്ല..... അച്ഛൻ വന്നത് കൊണ്ടൊരു പക്ഷെ മീനുവും ഉൾവലിയുമായിരിക്കും.... തനിക്കിവിടെ ചിലപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു പ്രയാസം നിറയുമായിരിക്കും..... അവൾക്കാകെ ഒരു പര വേഷം തോന്നി പോയി..... അന്ന് രാത്രി കിടക്കുമ്പോഴെല്ലാം മനസ്സിൽ അത്‌ തന്നെയായിരുന്നു....... പക്ഷെ അടുത്ത് കിടന്നിരുന്ന മീനുവിനോട് അത്‌ മാത്രം പറഞ്ഞില്ല..... എന്തോ പറയാൻ തോന്നിയില്ല..... രാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ മീനു അടുത്തുണ്ടായിരുന്നില്ല...... അവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോഴേ കേട്ടിരുന്നു അടുക്കളയിൽ നിന്നുള്ള ഒരു അപരിചിത ശബ്ദം...... മനസ്സിൽ തലേന്നത്തെ ചിന്ത കിടക്കുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അത്‌ അമ്മാവനാകുമെന് അവളൂഹിച്ചു....... അവൾക്കെന്തോ ഒരു പ്രയാസം തോന്നി...... അങ്ങോട്ട് കടക്കാൻ അവൾ മടിച്ചു നിന്നു.... ആ.... മോളെന്താ ഇവിടെ നില്കുന്നത് അങ്ങോട്ട് വാ.... പെട്ടെന്ന് ഉമ്മറത്തു നിന്നും അടുക്കളയിലേക്ക് നടക്കുന്ന തനൂജ അവളെ കണ്ടത് പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവളും നിവൃത്തി കേട് കൊണ്ടെന്ന വണ്ണം അവർക്ക് പിറകെ നടന്നത് ....... അടുക്കളയിലെത്തി യതും അവൾ കണ്ടിരുന്നു ഒരു കള്ളി മുണ്ടും ബനിയനുമിട്ട് നിൽക്കുന്ന ആളെ..... അപ്പുറത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുകയെന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ആളുടെ മുഖം കാണുന്നില്ലായിരുന്നു..... അവിടെയുള്ള സ്ലാബിലായി സച്ചു ഇരിക്കുന്നുണ്ട്...... അവൻ കയ്യിൽ പിടിച്ച ആ പാത്രത്തിലെ ദോശ കഴിക്കുകയാണ്..... മീനുവും അമ്മു ചേച്ചിയും മുത്തശ്ശിയുമൊക്കെ അവിടെ തന്നെയുണ്ടെങ്കിലും ആകെ ക്കൂടി അവിടെ അവൾക്കൊരു അപരിചിതത്വം പോലെ തോന്നി...... ദേ നോക്കു...... ഇതാരാണെന്ന്..... തനൂജ അത്‌ പറഞ്ഞതും അയാൾ പെട്ടെന്ന് അവൾക്ക് നേരെയൊന്ന് തിരിഞ്ഞു....... ഇഷാനി യും അവരെയൊന്നു നോക്കി.... തലയിൽ ഒരു വെള്ള തോർത്തു ചുറ്റി വെച്ചിട്ടുണ്ട്...... കയ്യിലാണെൽ ചട്ടുകമാണ്.... ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ കണ്ടാൽ മമ്മ തന്നെ...... ആരാണെന്ന് മനസ്സിലായോ ഗോപിയേട്ടാ.... ഇഷാനിയെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ഗോപിയെ നോക്കി തനൂജ ഒരു ചിരിയോടെ അത്‌ ചോദിക്കുമ്പോൾ ഗോപി ഒന്ന് ഇഷാനിക്കടുത്തേക്ക് വന്നു..... ഇഷാനി മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരിയെ വരുത്തി തീർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു..... എല്ലാവരുടെയും മിഴികൾ അവരിലാണ്.... ഇഷാനിക്ക് എന്തോ ഒരു തരം അസ്വസ്ഥത തോന്നി.... നിറഞ്ഞു വന്ന പ്രയാസത്താൽ ആശ്രയത്തിനായെന്ന വണ്ണം സച്ചുവിനെ ഒന്ന് നോക്കുമ്പോൾ ആ മുഖം ഏറെ ശാന്തമാണ്.... മാത്രമല്ല........ ഒരു കുഞ്ഞു പുഞ്ചിരി എവിടെയോ പറ്റി പ്പിടിച്ചിരുപ്പുണ്ട്...... ഒന്ന് പോടി..... ഇതെന്റെ കൊച്ചല്ലേ.... അവളെ നീ വേണോ എനിക്ക് പറഞ്ഞു തരാൻ....... ഗോപി താlനൂജയോടെന്ന വണ്ണം അതും പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഇഷാനിയുടെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചത് പെട്ടെന്നായിരുന്നു..... ഒരു നിമിഷം അവളൊന്നു ഞെട്ടി...... വിടർന്ന മിഴികളുയർത്തി അവളയാളെ നോക്കുമ്പോൾ നിറഞ്ഞൊരു പുഞ്ചിരി ആ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു.... അവളൊരിക്കലും അങ്ങനെയൊരു ചേർത് പിടിക്കൽ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ലെന്ന വണ്ണം ആ മിഴികളിൽ അത്ഭുതം കലർന്നിട്ടുണ്ട്.... അത്‌ പോലെ ആദ്യമായി കാണുന്ന ആളെ പോലെ അവൾക്കവരെ തോന്നിയില്ല.... പകരം തന്റെ സ്വന്തമായി തോന്നി....... അച്ചനാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്റെ പപ്പയുടെ മുഖമാണ് മനസ്സിലേക്ക് വന്നത്..... എന്നാൽ ഇത് തന്റെ വീടല്ലെന്ന് താൻ ഒരു നിമിഷം മറന്നു പോയി........ ഇവിടെയുള്ള വർക്കെല്ലാം ഒത്തിരി പ്രത്യേക തകളുണ്ട്.... താനിത് വരെ അറിഞ്ഞ ആളുകളിൽ നിന്നും ഒരു പാട് ദൂരത്താണിവർ..... അവൾക്ക് സന്തോഷം കൊണ്ട് മനസ്സ് നിറയും പോലെ തോന്നി...... അമ്മാമ്മയെ മനസ്സിലായോ കുട്ടിക്ക്..... മുത്തശ്ശിയായിരുന്നത് ചോദിച്ചത്......... അവൾ നിറഞ്ഞൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി..... എന്തോ ആ ചിരി അവൾക്ക് വരുത്തി തീർക്കേണ്ടി വന്നില്ല.... കാരണം അത്‌ വന്നത് ഹൃദയത്തിൽ നിന്നായിരുന്നു...... ആയ്..... അമ്മാമയെന്നൊക്കെ അമ്മയുടെ ഓൾഡ് ജെനറേഷൻ ആളുകളാ വിളിക്കുന്നത്.... ഞങ്ങൾ ന്യൂ ജനറേഷൻ പിള്ളേർ ബ്രോ യെന്നൊക്കെ വിളിക്കും അല്ലെ മോളെ...... ഗോപി അതും പറഞ്ഞു ഇഷാനിയെ നോക്കുമ്പോൾ അവൾ മനോഹരമായ അവളുടെ പല്ലുകൾ കാണിച്ചു ഹൃദയം കൊണ്ട് ചിരിച്ചു........ ഓഹ്.... കള്ള ക്കിളവന്റെ ഒരു ബ്രോ.... മീനു അതും പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ചിറി കോട്ടുമ്പോൾ അവൾക് അസൂയയാണ് കേട്ടോ എന്നും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗോപി ഇഷാനിക്ക് നേരെ കണ്ണുകൾ ചിമ്മി കാണിച്ചു..... അപ്പോഴും അയാളുടെ കയ്യിന്റെ ചൂടിലായിരുന്നു അവൾ ചേർന്നു നിന്നിരുന്നത്..... അവൾക്കാദ്യമായി ഇത് വരെ തോന്നാത്തത്രയും വലിയൊരു ദേശ്യം അവളുടെ മമ്മയോട് തോന്നി..... ഇത്രയും കാലം ഈ സ്നേഹമെല്ലാം തനിക്ക് അന്യം നിർത്തിയതിന്..... അവളുടെ തൊണ്ടയിലെന്തോ ഒന്ന് കൂട്ടി പ്പിടിച്ചു....... അവൾ പതിയെ സച്ചുവിനെ യൊന്നു നോക്കി.... എല്ലാവരും മറ്റു വാർത്തമാനത്തിലും ചിരിയിലും തിരക്ക് കൂട്ടുമ്പോൾ പതിവില്ലാത്ത വിധം അവൻ അവളിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചിരിക്കുകയാണ്.... അവളുടെ കണ്ണുകളെ മനസിലായെന്ന വണ്ണം... അവളുടെ ഉള്ളിലെ സന്തോഷത്തിന്റെ ആഴി അളന്നെന്ന വണ്ണം.... ആ മിഴികൾ തന്നോടെന്തൊക്കെയോ പറയാതെ പറയും പോലെ തോന്നിയവൾക്ക്..... (തുടരും) അത്രയേറെ കഷ്ടപ്പെട്ട് എഴുതുന്ന കഥ സ്വന്തം പേരുകളിൽ മറ്റു പ്ലാറ്റ് ഫോമിലേക്ക് മാറ്റുന്നവരുടെ എണ്ണം കൂടുകയാണ്...... ലിപിയിൽ എഴുതുന്നവരെല്ലാം fb യിൽ പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്നത് നിർത്തുന്നതും അത്‌ കൊണ്ടൊക്കെ തന്നെയാണ്...... ഇത് വരെ ഞാനെന്റെ കഥകൾ വാളിൽ പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്തിട്ടില്ല......ഈ ഗ്രൂപിലല്ലാതെ മറ്റൊരു ഗ്രൂപ്പിൽ പോലും പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്തിട്ടില്ല....... പക്ഷെ...... ഇപ്പൊ അതിനു പറ്റാത്ത അവസ്ഥയാണ്......... അത്‌ കൊണ്ട് ഇനി നിങ്ങളെന്റെ അക്കൗണ്ടിൽ കയറി കഥ വായിക്കേണ്ടി വരും........ ഇടക്ക് ഇവിടെയും പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്യാമെങ്കിൽ കൂടി നിങ്ങളെന്റെ വാൾ ചെക് ചെയ്യണം...... വെറുതെ അക്കൗണ്ടോന്ന് ഫോളോ ചെയ്ത് വെക്കണം..... ചിലപ്പോ ഈ കഥയോട് കൂടി ഇവിടെ പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്നത് നിർത്തേണ്ടി വരുമെന്നാണ് തോന്നുന്നത്..... ഇവിടെയുള്ള നിങ്ങളോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടാണ് ഞാനിവിടെ തന്നെ പറ്റി പ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നത്....... നിങ്ങളെന്ന വായനൽകാരെനിക്കെന്നും പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്....... Aysha Akbar #📔 കഥ