#हृदयस्पर्शी #जीवन प्रवास #स्त्री आणि पुरुष #🌍 आंतराष्ट्रीय पुरुष दिवस👨

*स्त्री:पुरुष* आयुष्यातला नाजूक कोपरा नातं जणू घर असतं, भिंती भक्कम, छप्पर उंच, पण आतल्या खोलीत, एका कोपऱ्यात नाजूकसा प्रकाश दडलेला असतो. तो कोपरा बोलत नाही, तो फक्त पाहतो… दोन मनांची जाणीव, दोन श्वासांची तालबद्धता, दोन एकाकीपणाची गोडफुलं, जणू गंधाळलेल्या बकुळफुलांची सावली. तरुणाईत हा कोपरा जणू उमललेल्या वसंतफुलांप्रमाणे असतो, एक नजर गंध, एक हलका स्पर्श वारा, हातांवरचा उबदार स्पर्श जणू पहिल्या पावसाची थेंबं, जिथे प्रत्येक हसू नवीन सूर्यप्रकाश उगवतो. हा कोपरा हवा, पाणी, सूर्यप्रकाश सारखा सर्व आयुष्याला उडायला शिकवतो. संसार उभा राहतो, जबाबदाऱ्या खांद्यांवर दगडांसारख्या, तो कोपरा जणू धुळीत झाकलेली खिडकी बनतो, बाहेर सूर्य आहे, हवा आहे, पण आतल्या गाभाऱ्यात अंधार शिल्लक राहतो. स्त्रीला हवासा स्पर्शाचा, पुरुषाला डोळ्यातल्या मान्यतेचं सूर्य… दोघंही गुपचूप शांत राहतात, तो कोपरा मृदुतेने रडतो, आणि वाट पाहतो. मुले वाटेवर गेली, घर मोठं, शांत… आणि कोपरा बोलतो ... “इतके वर्षे एकमेकांकडे पाहिलं का?” स्त्रीच्या केसांतील चांदीला स्पर्श करतो, पुरुषाच्या डोळ्यांतल्या थकव्याला मिठी मारतो. हा कोपरा जणू संध्याकाळी उगवलेल्या सूर्यसह दुसरा वसंत उगवत असतो, जिथे शब्द न बोलताही डोळ्यांचा संवाद पुरेसा असतो. वयाच्या संध्याकाळी तो जणू राखेतला निखारा, बाहेरून करपलेला, थोडा निस्तेज, पण आत अजूनही ऊब शिल्लक आहे. गरम चहा, हलकं हास्य, हाताचा स्पर्श .. हे पुरेसं आहे त्याला पुन्हा प्रज्वलित करायला. हा कोपरा सांगतो ... “जरी देह थकला, तरी मन जिवंत आहे; जरी शब्द कमी, तरी आत्मा संवादात आहे.” कोपऱ्याचं सौंदर्य..... स्त्री:पुरुष नात्याचं बीज या कोपऱ्यात दडलेलं असतं, तो जिवंत राहिला, तर संसार गाण्यासारखा सजतो. तो कोरडा, गप्प राहिला, तर आयुष्याची गाणी फक्त कर्कश आवाजात बदलतात. हा कोपरा उगवतो, गंध देतो, प्रकाश व सावल्यांचा नाद करतो, मनाचं आरश बनतो, आणि सांगतो ... “नातं टिकवायचं असेल, तर मला विसरू नकोस…” #स्त्री आणि पुरुष #स्त्री-पुरुष #पुरुष स्त्री #स्त्री शिवाय पुरुष अपूर्ण आहे राधाकृष्ण सिताराम #स्त्री पुरुष समानता

#स्त्री आणि पुरुष #प्रेमात ना पुरुष राहिला ना स्त्री #पुरुष स्त्री #स्त्री-पुरुष #स्त्री पुरुष समानता

#स्त्री आणि पुरुष #पुरुष #🌍 आंतराष्ट्रीय पुरुष दिवस👨 #पुरुष