🌺 *વીરપુરના જલારામ બાપા – વિરબાઈ માંની અદભૂત ભક્તિ*🌺 અખિલ બ્રહ્માંડનો માલિક જ્યારે વીરપુર માં જલારામબાપા ની ઝૂંપડીયે આવ્યો સાધુ નો વેષ લઇ , ત્યારે તેણે દક્ષિણામાં પત્નીની માગણી કરી. આ ક્ષણ કોઈ સામાન્ય નહોતી – આખા સંસારના માલિક સમક્ષ વિરબાઈ માં ઊભી હતી. જલારામ બાપાએ વિરબાઈ માંને પૂછ્યું — હવે શું કરવું?” ત્યારે વિરબાઈ માંએ અવિસ્મરણીય ઉત્તર આપ્યો — 👉 “મારા બાપાએ મારો હાથ તમારા હાથમાં આપ્યો છે. હવે તમે મારાં દેહ માલિક છો, વેચી નાખો તો પણ ભલે, કટકા કરી નાખો તો પણ ભલે. તમે કહો સાધુ ભેગી વહિ જા – તો હું વહિ જાઉં. હવે મારો સર્વસ્વ તમે છો.” આવા નિર્ભય સમર્પણનો ઉદાહરણ દુનિયામાં દુર્લભ છે. એ ક્ષણોમાં પરમાત્મા પણ વિસ્મયમાં પડી ગયા — પત્ની માગનારને જ વિરબાઈ માંએ પોતાને અર્પણ કરી દીધા. 🌸 ત્યારે સતાધારની ગાદી પર શ્રી આપા ગીગા બેઠા હતા મંદિરમાં ઝાલર વાગવા માંડ્યા, ટોકરા વાગવા માંડ્યા. કોઈએ બાપાને પૂછ્યું — “બાપા, આ શું થાય છે?” બાપા હસીને બોલ્યા — “કાંઈ નહિ, એ તો વીરપુરમાં જલારામ બાપાએ વીજળીના ચમકારામાં મોતી પરોવી લીધુ છે.” 🔱 આ ઘટના એ દર્શાવે છે કે સાચા સંતોના ઘરેથી સાચી સતી મળે છે. વિરબાઈ માંની ભક્તિ અને સમર્પણ એ આજ સુધી ભક્તોને જાગ્રત કરે છે. બાપાની વાણી અને વિરબાઈ માંનું આ અર્પણ, આપણને શીખવે છે કે ભક્તિ એ ત્યારે સાચી બને જ્યારે ‘હું’ અને ‘મારું’ બધું પરમાત્માને સમર્પિત થાય. 🌺 આવી મહાન ઘટનાઓને ભક્તોએ ભજનમાં પણ ગાયેલી છે. “ગાંડા ની વણઝાર” નામના ભજનમાં ચારે યુગના સંતો અને ભક્તોના ઉલ્લેખ થાય છે. અને એ જ ભજનની એક કળીમાં સ્પષ્ટ લખાયું છે: 🎶 “જલારામ બાપાની તો વાત શું કરવી,એણે વળાવી ઘરની નાર...” 🎶 💐 આ કળી દર્શાવે છે કે જલારામ બાપા માત્ર પોતે સંત ન હતા, પરંતુ પોતાનું આખું કુટુંબ પણ ભક્તિમાં અર્પણ કરી દીધું. વિરબાઈ માં જેવા સતી-સંસ્કારી રત્ન જલારામ બાપાના ઘરમાંથી નીકળ્યા, એનો ઉલ્લેખ જ આ ભજનમાં છે. 🙏 આવો, આ કથા માત્ર સાંભળીએ નહિ, હૃદયમાં ઉતારીએ. વિડિયો જુઓ અને વિચારો — શું આપણે પણ જલારામ બાપા અને વિરબાઈ માં જેવી સમર્પણની ભાવના રાખી શકીએ છીએ? *જય હો જલારામબાપા*📿🙏 *જય હો વીરબાઈ માં*📿🙏 *સત્ય સનાતનધર્મ ની જય*📿🙏 #🙏 જય શ્રી કૃષ્ણ #📚 ભારતનો ઈતિહાસ #👫 મારા મિત્ર માટે #🙏કૃષ્ણ વચન✍️ #😇 સુવિચાર

📖 *ભાગવતગીતા* *અધ્યાય 2 – શ્લોક 66* સંસ્કૃત: नास्ति बुद्धिरयुक्तस्य न चायुक्तस्य भावना। न चाभावयतः शान्तिरशान्तस्य कुतः सुखम्॥ 66 ॥ 🙏 *ગુજરાતી અનુવાદ:* જે મનુષ્ય યોગમાં સ્થિર નથી, તેની બુદ્ધિ પણ સ્થિર નથી; સ્થિરતા વિના ધ્યાન નથી; ધ્યાન વિના શાંતિ નથી; અને શાંતિ વિના સુખ ક્યાંથી મળે? 🕉️ *આધ્યાત્મિક અર્થ:* યોગ વિના બુદ્ધિ સ્થિર થતી નથી. શાંતિ અને સુખ મેળવવા માટે યોગ (ભગવાનમાં જોડાણ) અનિવાર્ય છે. *અધ્યાય 2 – શ્લોક 67* સંસ્કૃત: इन्द्रियाणां हि चरतां यन्मनोऽनुविधीयते। तदस्य हरति प्रज्ञां वायुर्नावमिवाम्भसि॥ 🙏 *ગુજરાતી અનુવાદ:* જેમ પવન પાણીમાં નૌકાને ઉડાડે છે, તેમ ઇન્દ્રિયોમાં વિલસતું મન યોગીની બુદ્ધિને હરણી લે છે. 🕉️ *આધ્યાત્મિક અર્થ:* મન જો ઇન્દ્રિયોના પીછેહઠે જશે, તો આધ્યાત્મિક જ્ઞાન તૂટી જશે. સંયમ વિના મન જીવનના સાગરમાં ભટકતું રહેશે. *અધ્યાય 2 – શ્લોક 68* સંસ્કૃત: तस्माद्यस्य महाबाहो निगृहीतानि सर्वशः। इन्द्रियाणीन्द्रियार्थेभ्यस्तस्य प्रज्ञा प्रतिष्ठिता॥ 68 ॥ 🙏 *ગુજરાતી અનુવાદ:* હે મહાબાહુ અર્જુન! જે મનુષ્ય પોતાની ઇન્દ્રિયોને વિષયોથી સંપૂર્ણ રીતે રોકી રાખે છે, તેની બુદ્ધિ સ્થિર છે. 🕉️ *આધ્યાત્મિક અર્થ:* યોગી એ છે જે ઇન્દ્રિયોને પોતાના કાબૂમાં રાખે છે, વિષયોના નહીં. નિયંત્રિત ઇન્દ્રિયો જ આત્મજ્ઞાન માટે માર્ગ બનાવે છે. *અધ્યાય 2 – શ્લોક 69* સંસ્કૃત: या निशा सर्वभूतानां तस्यां जागर्ति संयमी। यस्यां जाग्रति भूतानि सा निशा पश्यतो मुनेः॥ 69 ॥ 🙏 *ગુજરાતી અનુવાદ:* જે રાત્રી (અજ્ઞાન)માં બધા જીવો સુતા રહે છે, તેમાં સંયમી યોગી જાગે છે. અને જે વિષયોમાં બધા જાગે છે, તે યોગી માટે રાત્રી સમાન છે. 🕉️ *આધ્યાત્મિક અર્થ:* સાધક માટે વિષયસુખ અંધકાર છે, અને આધ્યાત્મિક જ્ઞાન પ્રકાશ છે. સામાન્ય લોકો જે આનંદ માને છે, યોગી તેને અજ્ઞાન માને છે. *અધ્યાય 2 – શ્લોક 70* સંસ્કૃત: आपूर्यमाणमचलप्रतिष्ठं समुद्रमापः प्रविशन्ति यद्वत्। तद्वत्कामा यं प्रविशन्ति सर्वे स शान्तिमाप्नोति न कामकामी॥ 70 ॥ 🙏 *ગુજરાતી અનુવાદ:* જે રીતે સમુદ્રમાં નદીઓ પ્રવેશતી હોવા છતાં સમુદ્ર અચળ રહે છે, તેમ જ જેના મનમાં અનેક કામનાઓ પ્રવેશે છે છતાં અચળ રહે છે – એ જ શાંતિ મેળવે છે; કામુક વ્યક્તિ કદી શાંતિ પામતો નથી. 🕉️ *આધ્યાત્મિક અર્થ:* ઇચ્છાઓ સતત આવે છે, પણ સાધક સમુદ્રની જેમ સ્થિર રહે છે. કામનાઓનો અંત નહીં આવે, પરંતુ તેમને સમતા સાથે ઝીલવાથી શાંતિ મળે છે *જય શ્રી કૃષ્ણ*🙏🕉️ *સત્ય સનાતન ધર્મ ની જય*🙏🕉️ #🙏કૃષ્ણ વચન✍️ #📚 ભારતનો ઈતિહાસ #😇 સુવિચાર #👫 મારા મિત્ર માટે #🙏 જય શ્રી કૃષ્ણ

 🎠ક્ષત્રિયો શસ્ત્રપૂજન શા માટે ‌કરે છે?🎠 🙏 પ્રાચીન પરંપરા પ્રમાણે ક્ષત્રિયો વિજયાદશમી (દશેરા)ના દિવસે શસ્ત્રપૂજન કરે છે. પોતાની પ્રાચીન પરંપરા પ્રમાણે ક્ષત્રિયો પોતાના વફાદાર અશ્વને તેમજ તલવાર અને ભાલાને પ્રાણથી પણ અધિક ગણે છે. ઉપરાંત અન્ય અસ્રશસ્રને સાચવી જાણતા અને વાપરી જાણતા હતા. ક્ષત્રિયોએ પ્રજાના, ધમૅના અને દેશના રક્ષણાર્થે હાથમાં ખુલ્લા હથિયારો લઈને યવનો અને વિધર્મીઓના આક્રમણ સામે કેસરીયા કરીને, લીલુડા માથા કપાવીને, ઝનૂન પૂવૅક તેમના ધડ પણ લડ્યા છે.તેમની સ્ત્રીઓએ જૌહર કરીને (આગમાં કૂદીને બળી મરવું) દેશ અને ધમૅને બચાવવા આપેલા બલિદાનો તથા ભોગ અને સ્વાપૅણનું મૂલ્ય એટલું વિશેષ છે કે તેમની આ શૌર્યગાથાનું ગાન આજ પયૅંતના ઈતિહાસો અને જનસમાજે કરેલ છે. પ્રાચીન કાળમાં દેવીમાતાએ શુરવીર રાજાઓને ચમત્કારિક રીતે ભેટમાં શસ્ત્રો આપ્યા હોવાની અનેક લોકકથાઓ પ્રચલિત છે. ૧૭મી સદીમાં છત્રપતિ શિવાજીને માતા ભવાનીએ તલવાર આપી હોવાની લોકકથા જાણીતી છે. તેથી છત્રપતિની તલવાર "ભવાની તલવાર" કહેવાય છે, આ ઉપરાંત ૧૪મી સદીમાં પાંડવ વંશના કુમાર કંપાકુમાર નામના એક રાજકુમારને પણ મદુરાઈના માતાજીએ વિધર્મીઓના આક્રમણખોરોનો નાશ કરવા માટે તલવાર આપી હોવાની લોકમાન્યતા છે. તેમજ ભાવનગરના રાજવીને વિધર્મીઓના આક્રમણ સામે જીત મેળવવા માતાજીએ દેવચકલી સ્વરૂપે ભાલે બેસી 1800 પાદર ઘરે કરાવ્યા હોવાની લોકકથા પ્રચલિત છે. માટે ક્ષત્રિયો ભાલા, તલવાર, બરછી અને સાંગ જેવા શસ્ત્રો માતાજીના આશીર્વાદ મેળવવા દશેરાના દિવસે તેમના ચરણોમાં આ શસ્ત્ર મૂકીને આ શસ્ત્રો વડે યુદ્ધમાં જીતવાના આશીર્વાદ માગતા હતા. શસ્ત્રો દેવીમાતાની ભેટ ગણવામાં આવતી હોય, આ સાંસ્કૃતિક પરંપરાના ભાગરૂપે આજે પણ ક્ષત્રિયો આ પ્રથાને જીવંત રાખવાના પ્રતિકરૂપે દશેરાના દિવસે શસ્ત્ર પૂજન કરે છે. #📚 ભારતનો ઈતિહાસ #😇 સુવિચાર #👫 મારા મિત્ર માટે #🙏કૃષ્ણ વચન✍️ #👣 જય માતાજી

#👫 મારા મિત્ર માટે #😇 સુવિચાર #👣 જય માતાજી #🙏 જય શ્રી કૃષ્ણ #📚 ભારતનો ઈતિહાસ

#👣 જય માતાજી #😇 સુવિચાર #📚 ભારતનો ઈતિહાસ #🙏કૃષ્ણ વચન✍️ #👫 મારા મિત્ર માટે

🌞 કોઈ પણ ગુરુ, મંત્ર, પ્રાર્થના કે નામનું જાપ આપણું કામ માત્ર દેહથી કરવું પૂરતું નથી. જો આપણામાં સાચો પ્રેમ અને મનની એકાગ્રતા નથી, તો જાપ કે નમસ્કાર માત્ર કરવાનું ફરજ/ડ્યુટી સમાન છે. જેમ કોઈ મજૂર અથવા નૌકરીમાં કામ કરે છે, તે કામ તો કરે છે પણ તે સેવા નથી. સાચી સેવા એ છે જેમાં મનથી આનંદ આવે, પ્રેમ અને ભાવ થાય, હૃદય ભરી રહે, અને અનુભવ હોય કે આપણે એ કાર્ય કરવાનું પસંદ કર્યું. પ્રેમ વગર કરેલું જાપ, નમસ્કાર અથવા સેવા – એ માત્ર બાહ્ય ક્રિયા છે, અંદર લાગણી ન હોવાને કારણે તે પ્રભાવશાળી નથી. 🌟 આધ્યાત્મિક અર્થ જોઈ તો, જીવનમાં જયારે આપણે કોઈ પણ ધાર્મિક ક્રિયા કરીએ, તો તેનો મૂળ ઉદ્દેશ છે હૃદયની પવિત્રતા અને મનની એકાગ્રતા. મંત્રનો જાપ, નામનો પાઠ કે પ્રાર્થના – જ્યાર સુધી એ પ્રેમ અને આત્મિક સંલગ્નતા સાથે નથી, તે માત્ર મર્યાદિત ક્રિયા/ડ્યુટી છે, જેના વડે મન, ચેતના અથવા આત્માને ફેરફાર નથી થાય. સાચી સેવા એ છે જે અનુકંપા, પ્રેમ અને આનંદથી થાય. એ વ્યક્તિ સ્વયં બદલાય છે,ને પ્રેમ અને પ્રકાશ ફેલાવે છે. જે વ્યક્તિ મર્યાદા અને મજબુરીથી કર્મ કરે છે, એ એ કર્મની શક્તિ પ્રાપ્ત નથી કરી શકતો, કારણ કે કર્મનું સાચું સાધન છે – હૃદયનો પ્રેમ, મનની ત્રિપ્તિ અને ભાવનાનું જોડાણ. જેમ ગુરુ કહેવાય છે કે – “કર્મબિંદુ એ નથી શું કરવું, પરંતુ કેવી ભાવનાથી કરવું” – એ જ સાચી સાધના છે. #👫 મારા મિત્ર માટે #😇 સુવિચાર #🙏કૃષ્ણ વચન✍️ #📚 ભારતનો ઈતિહાસ #👣 જય માતાજી

🚩✨ *શ્રીમન નારાયણ – નામજપનો અજોડ મહિમા* ✨🚩 🌿 “સારે દેવતાઓ કે સાથ મિલકર બ્રહ્માજી શ્રીમન નારાયણ… નારાયણ…” 🌿 👉 આ વાણીનો મતલબ બહુ ઊંડો છે. એમ કહેવામાં આવે છે કે બ્રહ્માજી પોતે પણ શ્રીમન નારાયણનું નામ જપતા હતા. એટલે કે, સર્જનહાર હોવા છતાં તેઓએ નામજપની મહિમાને સર્વોપરી માન્યો. 📖 શાસ્ત્રો અને વેદોમાં પણ સ્પષ્ટ છે નામજપ કરતાં મોટું બીજું કોઈ સાધન નથી. વેદોમાં લખ્યું છે કે “નામ એ જ પરબ્રહ્મનો સ્વરૂપ છે.” ભગવદ ગીતા (અધ્યાય 9, શ્લોક 14)માં ભગવાન કૃષ્ણ કહે છે: “સતત યજ્ઞરૂપે મારું જ સ્મરણ કરતા ભક્તો ભજના કરે છે.” 🌟 એટલે બ્રહ્મા, વિષ્ણુ, મહેશ જેવા દેવતાઓ પણ પરમ સત્યના સ્વરૂપ નારાયણના નામજપમાં લીન રહે છે. 🔥 નામજપનો મહિમા એવો છે કે – નામ સ્મરણથી હૃદય શુદ્ધ થાય છે, મનનો અંધકાર દૂર થાય છે, ભક્તને મુક્તિનો માર્ગ ખુલે છે. 🌸 આ વિડિઓ એ જ શીખવે છે 👉 ભગવાનનું નામ જપવું ફક્ત ઉપાસના નથી, એ તો જીવનનો આધાર છે, જેવી રીતે શ્વાસ વગર જીવન અધૂરૂં છે, તેવી રીતે નામજપ વગર આધ્યાત્મિકતા અધૂરી છે. 🚩 તો જ્ઞાની હંશો, આ વિડિઓ ધ્યાનથી જુઓ, અને હૃદયપૂર્વક સમજજો કે નામજપ એજ સનાતન ધર્મનો જીવ છે. 🙏 #🙏કૃષ્ણ વચન✍️ #👫 મારા મિત્ર માટે #📚 ભારતનો ઈતિહાસ #😇 સુવિચાર #🙏 જય શ્રી કૃષ્ણ

🔔 આ વિડિઓમાં નારાયણ સ્વામીના કંઠેથી આ સાખી સાંભળો અને હૃદયમાં ઉતારી લો। 👉 *“સગા મળે સૌ સ્વાર્થી, પાપી મળે જો પાડોશ,* *ગુરુ મળે જો લાલચી, એ ત્રણે કર્મના દોષ।”* આ સાખી જીવનનો મોટો સત્સંગ છે। સગા-સંબંધીઓ જો સ્વાર્થી મળે, તો એ આપણાં જ કર્મનું ફળ છે। પાડોશી જો પાપી મળે, તો એ પણ પોતાના જ કરેલા કર્મોના દોષનું પરિણામ છે। અને ગુરુ જો લાલચી મળે, તો એથી મોટો પાપ કંઈ નથી — એ પણ આપણાં જ કર્મોની અસર છે। 💡 અર્થ એ કે, જીવનમાં જે કોઈ પણ સંબંધ મળે — તેવા સગા, તેવા પડોશી, કેવો ગુરુ — એ બધું આપણાં કર્મોથી જ બંધાયેલું છે। જેવા કર્મ, એવી જ સંગતિ મળે છે। ✨ આ સાખી આપણને શીખવે છે કે પોતાની અંદર ભજન-સેવામાં લાગવું જોઈએ, સદ્ગુરુને પામવા તરસવું જોઈએ અને સાચો માર્ગ પકડવો જોઈએ। જ્યાં સ્વાર્થીપણું કે લાલચ છે ત્યાં સત્ય અને ભક્તિ ક્યારેય નથી। 🙏 તો મિત્રો આ સાખીનું મર્મ સમજીએ, પવિત્ર જીવન જીવીએ, અને ભજન-ભક્તિ તરફ વળી સાચા સનાતન માર્ગે ચાલીએ। #😇 સુવિચાર #👫 મારા મિત્ર માટે #🙏 જય શ્રી કૃષ્ણ #🙏કૃષ્ણ વચન✍️ #📚 ભારતનો ઈતિહાસ

આ જગતના ત્રણેય દેવતાઓ – બ્રહ્મા (સૃષ્ટિકર્તા), વિષ્ણુ (પાલનહાર) અને મહેશ (વિનાશક) પણ જે પરમાત્મા ની માયાના વશમાં છે. એટલે કે દુનિયાની ચકાચૌંધ, ઇચ્છા-આકર્ષણ, જન્મ-મરણનો ચક્ર એ બધાંને બાંધે છે. આમાંથી પાર થવાનો રસ્તો માત્ર એક છે – એ સર્વોચ્ચ પરમાત્માનો સ્મરણ. કોઈ એને રામ કહે છે, કોઈ વિષ્ણુ, કોઈ શિવ, કોઈ બ્રહ્મ, કોઈ અકાલ પુરુષ કે વાહેગુરુ કહે છે. નામ કંઈ પણ હોય, પણ એ એક જ છે. જે જીવ તેનું સ્મરણ કરે છે, એ માયાના બંધનમાંથી છૂટી શકે છે. હવે આનો આધ્યાત્મિક અર્થ જોઈએ તો : માયા એ છે – “હું જન્મ્યો, હું મરું, હું સુંઉં, હું જાગું” એવી ભ્રાંતિ. આ બધું આપણું સ્વરૂપ નથી. આ માત્ર પરિવર્તન છે, દૃશ્ય છે, જે સદા બદલાતું રહે છે. અમારું સાચું સ્વરૂપ છે એક અવિનાશી આત્મતત્વ – જે neither જન્મે છે, neither મરે છે. એટલે આત્માનું સાચું જ્ઞાન અને સ્મરણ જ આપણને માયાના બંધનોથી મુક્ત કરી શકે છે. 📌 જગતમાં કેટલાય નામો છે – પરંતુ જે એકને પામી લે છે, એજ સાચો મુક્ત થાય છે. સાચો રસ્તો કોઈ બીજો નથી, એક જ છે – પરમાત્માની યાદમાં ડૂબી જવું. *જય ગુરુદેવ*📿🙏 *સત્ય સનાતનધર્મ ની જય*📿🙏 #🙏કૃષ્ણ વચન✍️ #🙏 જય શ્રી કૃષ્ણ #📚 ભારતનો ઈતિહાસ #👫 મારા મિત્ર માટે #😇 સુવિચાર

સ્વ જાગો સ્વ અનુભવો અને પછી સ્વ જ્ઞાન ના બળે કરીને સ્વ જ્ઞાન પીરસો આડે ધડ અનુમાન અને અટકળે એમ આપણા સંતો નો ભક્તિ માર્ગ નથી એમ પોપટ ની જેમ ગોખણપટ્ટી નું પોપટિયું જ્ઞાન આપણા સંતો નું નથી આપણા સંતો નો ભક્તિ માર્ગ તો સ્વ અનુભવ નો માર્ગ છે એક કરતો હોય અને બીજો કરવા લાગે ગુરુ કરતા હોય એમ શિષ્ય કરવા લાગે ગુરુ બોલતા હોય એટલે શિષ્ય પણ એમ બોલવા લાગે આવો આડે ધડ અનુમાન અનુમાન નો માર્ગ આપણા સંતો નો નથી આપણા સંતો તો શિષ્ય ને ભીતર ની જાગૃતિ આપે છે અને શિષ્ય જ્યારે ભીતર જાગી જાય પછી સ્વ ના અનુભવ પ્રમાણે બોલે છે એ ભક્તિ છે આપણા સંતો ની સ્વ અનુભવ અને સ્વ ની ભીતર સ્વ ને જાગી અને અનુભવે કરી ને વાતું કરી છે આપણા સંતો એ કહેતોતો અને કેહતીતી એવી વાતું આપણા સંતો ની નથી *જય ગુરુદેવ*📿🙏 *સત્ય સનાતનધર્મ ની જય*📿🙏 #🙏 જય શ્રી કૃષ્ણ #😇 સુવિચાર #👫 મારા મિત્ર માટે #🙏કૃષ્ણ વચન✍️ #📚 ભારતનો ઈતિહાસ