ഹൃദയ സഖി...... മുപ്പത്തി രണ്ടാം ഭാഗം ജൂലി ഒരു നിമിഷം അവളെ കണ്ടതും മുഖമൊന്നു കനപ്പിച്ചു..... അലക്സപ്പോഴും എന്തോ ഫോണിൽ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുക യാണ്..... അലക്സ് വാ.... അങ്ങോട്ട് പോകാം നമുക്ക്.... ഭദ്രയെ ഒന്ന് പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി ജൂലി അലെക്സിനെ വിളിക്കുമ്പോൾ ഭദ്ര അത് കണ്ടില്ലെന്ന വണ്ണം മിഴികൾ നീക്കി...... ഞാനില്ല.... നീ പൊക്കോ.... അവൻ മിഴികളുയർത്താതെ തന്നെയത് പറഞ്ഞത് അല്പം വിട്ട് നിൽക്കുന്ന ഭദ്ര കേട്ടില്ലെങ്കിൽ കൂടി ജൂലിയുടെ മുഖത്ത് പെട്ടെന്ന് പടർന്ന ആ നിരാശയിൽ നിന്നും അതിനെ വ്യക്തമായി ഭദ്ര വായിച്ചെടുത്തിരുന്നു...... അത് വരെ അവൾ തന്നെ നോക്കിയിരുന്ന അത്രത്തോളം അല്ലെങ്കിലും കുറച്ചു പുച്ഛം മുഖത്ത് വരുത്തി ഭദ്രയും അവളെയൊന്ന് നോക്കുമ്പോൾ ജൂലി ദേഷ്യത്തോടെ അങ്ങോട്ട് വരികയായിരുന്നു...... ഭദ്ര അവളെ കണ്ടില്ലെന്ന വണ്ണം മിഴികൾ അപ്പുറത്തേക്ക് നീക്കി..... അവിടെ രോഹനും റൂബിയും തിരക്കിട്ട ഫോട്ടോയെടുപ്പിലാണ്.... ഈ പൈൻ മരങ്ങൾക്കപ്പുറം ഒരു മൊട്ട ക്കുന്നാണ്...... അവിടെ ആളുകൾ കന്നിനെ മേയ്ക്കുന്നതും നോക്കി അവളങ്ങനെ നിന്നു...... എന്താടി നിനക്കൊരു ചിരി..... ജൂലി ഭദ്രക്കരികിൽ വന്നു നിന്ന് കൊണ്ടത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കൈ തണ്ടയിൽ പിടിച്ചിരുന്നു..... ഭദ്ര പെട്ടെന്ന് മിഴികളുയർത്തി അവളെ നോക്കി.... പിന്നേ അവൾ പിടിച്ച തന്റെ കയ്യിലേക്കും...... കയ്യെടുക്...... ഭദ്ര ഭാവ മറ്റങ്ങളെതുമില്ലാതെ അത് പറയുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകളിൽ വല്ലാത്തൊരു ശൗര്യ മുണ്ടായിരുന്നു.... ഇല്ലെങ്കിൽ..... ജൂലി പുച്ഛത്തോടെ അത് ചോദിച്ചതും ഭദ്ര പെട്ടെന്ന് അവളുടെ കൈകൾ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞിരുന്നു..... ജൂലി അതോട്ടും പ്രതീക്ഷിചിരുന്നില്ലെന്ന പോലൊന്നു ഞെട്ടി...... ഭദ്രയുടെ കണ്ണുകളിൽ യാതൊരു കൂസലുമില്ലാത്തത് അവളെ കൂടുതൽ ചൊടിപ്പിച്ചു....... എന്താടി അഹങ്കാരി നോക്കി പ്പേടിപ്പിക്കുന്നത്..... നിന്റെ ഭാവം കണ്ടാൽ നീ പാല മറ്റതെ രാജാത്തിയാണെന്ന് തോന്നുമല്ലോ...... നീയെയ്..... വെറുമൊരു വേലക്കാരിയാ.... അത് മറക്കേണ്ട...... ജൂലി നിറഞ്ഞു വന്ന പുച്ഛവും അമർഷവും അടക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ടത് പറയുമ്പോൾ ഭദ്ര അവളെയൊന്ന് നോക്കി..... നോക്ക്....... ഈ കാണുന്നതൊന്നും നിന്റെ തറവാട്ടു സ്വത്തല്ല.... നിന്നേ കെട്ടിയെടുക്കുന്ന പാല മറ്റത്തേയുമല്ല.... അത് കൊണ്ട് ഇവിടെ നിന്ന് ഇനി നീയെന്നെ ഭരിക്കാനോ എന്റെ ദേഹത്തു തൊടാണോ ശ്രമിച്ചാൽ ഭദ്ര ആരെന്ന് നീയറിയും..... ഭദ്ര അവളുടെ മിഴികളിൽ നോക്കി അല്പം ശാന്തമായി തന്നെയാണത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും ആ വാക്കുകളിലെ കനം ശെരിക്കും ജൂലിയെ ഒന്ന് ഞെട്ടിച്ചിരുന്നു...... കുഞ്ഞന്നാമ്മച്ചിയൊക്കെ പറയുന്ന ഒരു ടോൺ അതിലവൾക്ക് തോന്നി.... അവരങ്ങനെയാണ്..... ശാന്തമായാണ് പറയുക എങ്കിൽ കൂടി അത് മനസ്സിനെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിക്കും .... ഇതും ഏകദേശം അത് പോലെ തന്നെ...... ജൂലി ദേഷ്യത്തോടെ അവളെ നോക്കി.. . അപ്പോഴാണ് ഫോണിൽ നിന്നും പതിയെ ഒന്ന് കണ്ണുകളെടുത്ത അലക്സ് ഭദ്രയെ കാണുന്നത്.... ഒരു നിമിഷം നെഞ്ചോന്ന് പിടച്ചത് പോലെ..... ജൂലിയുടെ സംസാരം സഹിക്ക വയ്യാതെയാണ് താൻ ഫോണെടുത്തത്.... അത് കൊണ്ടാണ് അവൾ വിളിച്ചപ്പോഴും അപ്പുറത്തേക്ക് ചെല്ലാതിരുന്നത്..... എന്നാൽ ആ ഒരു നിമിഷം കയ്യിലുള്ള ഫോൺ പോക്കറ്റിലേക്കിട്ട് അവന്റെ കാലുകൾ അവൻ പോലുമറിയാതെ മുന്നോട്ട് ചലിച്ചിരുന്നു ..... അലക്സ്‌ വരുന്നത് കണ്ടതും ജൂലി പിന്നേ യൊന്നും പറഞ്ഞില്ല...... എന്നാൽ ഭദ്രയുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് ഒരു വേള ശക്തമായി....... അവൾ അല്പം അപ്പുറത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു..... അപ്പോഴും അലെക്സിന്റെ മിഴികൾ ഇടയ്ക്കിടെ അവളിൽ കൊരുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു.... എന്നാൽ അവളാ മിഴികളിൽ കുരുങ്ങി പ്പോകുമോയെന്ന ഭയം കൊണ്ട് നോട്ടം മാറ്റി കൊണ്ടേയിരുന്നു...... അലക്സ് വന്നതും ജൂലിക്ക് വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി..... താൻ വിളിച്ചിട്ട് അവൻ വരാത്തതിൽ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കിയ ഭദ്രയെ കളിയാക്കിയെന്ന വണ്ണം ജൂലി അവളെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു..... എന്നാൽ അവൾക്കറിയാത്ത ഒന്നാ കണ്ണുകളിൽ തനിക്ക് മാത്രമായെഴുതി വെച്ചത് അവളറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... ചേച്ചി..... നമുക്ക് ട്രെയിൻ വരുമ്പോൾ പിറകെ ഓടി ഒരു റീലെടുത്താലോ..... റൂബി ജൂലിയോടത് ചോദിച്ചതും അവൾക്കും ഉത്സാഹമായി......... അലക്സും വാ...... ഞാനില്ല...... വിളിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ആ മറുപടി അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നെങ്കിലും ജൂലി വെറുതെ ഒന്ന് ചോദിച്ചിരുന്നു...... അവനൊരു മരത്തിലേക്ക് ചാരി ഫോണിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു..... അവർ വീഡിയോ ക്ക് വേണ്ടി നിൽക്കുമ്പോൾ അതിൽ പെടാതെയെന്ന വണ്ണം ഭദ്രയും അല്പം മുമ്പിലേക്കെന്ന പോൽ നീങ്ങി നിന്നു....... അതിനല്പം മാറിയുള്ള മരത്തിനെ ചാരിയാണ് അലക്സ് നിൽക്കുന്നത്...... അപ്പോഴും അവനെ നോക്കാതിരിക്കാൻ അവൾ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു....... അങ്ങനെ....ആളുകളെ അവിടം ചുറ്റി കാണിക്കുന്ന ആ ടോയ് ട്രെയിൻ പാളത്തിലൂടെ വന്നു...... നിറയെ ആളുകൾ പ്രകൃതി ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടതിലിരിപ്പാണ്..... ജൂലിയും രോഹനും റൂബിയും പിറകിൽ നിന്ന് അതിനോടൊപ്പം ഓടി വരുമ്പോൾ അവർക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാവേണ്ടെന്ന വണ്ണം ഭദ്ര അല്പം കൂടി മാറി നിന്നു..... എന്നാൽ ജൂലി അവൾ ക്കരികകിലെതിയതും അറിയാതെന്ന വണ്ണം അവളെ കൈ കൊണ്ടൊരൊറ്റ തള്ളലായിരുന്നു...... അതറിഞ്ഞതായി പോലും ഭാവിക്കാതേ അവളോട്ടം തുടരുമ്പോൾ ആ ചുണ്ടിലൊരു ഗൂഢമായ ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു... ശക്തിയായുള്ള തള്ളലിൽ ഭദ്ര പിറകിലേക്ക് മറിഞ്ഞു വീഴാൻ പോയതും പെട്ടെന്ന് ഒരു കൈ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ച് കൊണ്ടവളെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തിരുന്നു..... എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്നറിയും മുന്പേ അവളിലാകെ അവന്റെ ഗന്ധം പരന്നു തുടങ്ങി..... അവനാണെന്ന് മനസ്സിലായതും അവളല്പം പ്രയാസത്തോടെ തന്നെയാണ് മിഴികളുയർത്തിയത്....... അവനും ഒരു നിമിഷം അവളെ നോക്കി...... കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതിനേക്കാൾ നന്നായി ഹൃയങ്ങൾ വാചാലമാകുന്നുണ്ട്..... ഗോതമ്പ് നിറമുള്ള അവളുടെ കയ്യിൽ അവൻ പിടിച്ച് നിൽക്കുമ്പോൾ അവന്റെ വെളുത്ത കയ്യിലെ കറുത്ത രോമങ്ങൾ തന്റെ കയ്യിൽ തഴുകുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി...... ആ തണുത്ത കാറ്റിൽ അവന്റെ ചൂടിൽ അവളെങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോൾ എന്തോ മിഴികളെ തമ്മിൽ വേർപ്പെടുത്താൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല...... കണക്ക് കൂട്ടിയത് ചെയ്തെന്ന സംതൃപ്തിയോടെ മുന്നിലേക്ക് ഓടിയിരുന്ന ജൂലി പിറകിലേക്കൊന്ന് തിരിഞ്ഞതും കണ്ട കാഴ്ചയിൽ വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നു...... അവൾ വീണില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല അലകസവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നു.. അവൾക്ക് ദേഷ്യമോ സങ്കടമോ വന്നതെന്നറിയില്ല..... അവൾ വേഗം തിരികെ ഓടുമ്പോൾ അവളുടെ കാൽ പെരുമാറ്റം അറിഞ്ഞതും അലക്സും ഭദ്രയും വിട്ട് മാറി..... ജൂലി ഭദ്രയെ തുറിച്ചു നോക്കി....... രോഹൻ.... റുബി..... കം ബാക്ക്....... അലക്സ് ഉറക്കെ അവരെ വിളിക്കുമ്പോൾ അതിൽ അവന്റെ ദേഷ്യം കലർന്നിരുന്നു..... മതി ഈ വക കളികളൊക്കെ.... എത്ര വലിയൊരു അപകടമാണ് നടക്കേണ്ടിയിരുന്നതെന്നറിയുമോ..... അങ്ങോട്ട് വീണിരുന്നെങ്കിലോ.... ആ താഴ്ചയിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി അലക്സ് ദേഷ്യത്തോടെ ജൂലിയോട് പറയുമ്പോൾ അവളൊന്നും മിണ്ടാതെ അങ്ങനെ നിന്നു.... മതി.....കാണാനുഉള്ളതൊക്കെ കണ്ട് തീർന്നില്ലേ.... ഇനി മതി....... അലക്സതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നടക്കുമ്പോൾ ഓരോരുത്തരായി അവനു പിറകെ നടന്നു..... ഒരൊറ്റ രാത്രി കൊണ്ട് ജൂലിക്ക് ഭദ്രയോടുണ്ടായ ദേഷ്യം ഓരോ നിമിഷവും കൂടി ക്കൂടി വരികയായിരുന്നു...... അത് മനസ്സിലായിട്ടും ഭദ്ര അവളെ കണ്ടില്ലെന്ന് തന്നെ നടിച്ചിരുന്നു... (തുടരും ) Aysha Akbar #📔 കഥ #✍ തുടർക്കഥ #കിസ്സകൾ #📙 നോവൽ

ഹൃദയ സഖി..... മുപ്പതാം ഭാഗം എല്ലാവരും ചുറ്റിയിരിക്കുന്ന ആ ടേബിളിന്റെ ഒരു ഭാഗത്ത് വല്യമ്മച്ചിയുടെ അരികിലായി ഭദ്രയും ഇരുന്നു...... അവരുടെയെല്ലാം സംസാരങ്ങൾക്ക് ചെവി കൊടുക്കാൻ താനവരിലൊരാളല്ലെന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ ആ ചായയിലേക്ക് മാത്രം നോട്ടം പതിച്ചു...... അലക്ഷ്യമായി ഇടയ്ക്കിടെ തന്നിലേക്ക് നീളുന്ന അവന്റെ നോട്ടങ്ങളെ അവളറിയുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടി നേരെ നോക്കിയില്ല.... എന്നാൽ ജൂലി അവന്റെ അരികിൽ ഒരു ചായ കപ്പുമായി വന്നിരുന്നതും ശെരിക്കും അവളുടെ ഹൃദയം വല്ലാതെ പിടച്ചിരുന്നു...... എങ്കിലും അവൾ മുഖമുയർത്തിയില്ല.... അലക്സ്...... നേരം പുലരുന്നതേയുള്ളു.... നേരെ മുകളിൽ റെയിൽ പാളവും പൈൻ മരങ്ങളുമൊക്കെയായി നല്ല വ്യൂ ആണ്...... നമുക്ക് പോയാലോ...... ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞ അലക്സിനോട് ജൂലിയത് ചോദിക്കുമ്പോൾ വെറുതെ ഭദ്രയുടെ കാതുകൾ അവരിലേക്ക് നീങ്ങിയത് പോലെ........ ഇല്ലാ...... ഞാനല്പ നേരം ഒന്ന് കിടക്കട്ടെ..... ഇന്നലെ ഉറക്കം ശെരിയായിട്ടില്ല....... അവൻ എല്ലാവരുടെയും മുമ്പിൽ വെച്ചത് പറയുമ്പോൾ ഭദ്രക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി...... എല്ലാവരും എങ്ങനെ അവന്റെ വാക്കിനെ നോക്കി കാണുമെന്ന ഭയം അവളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നെങ്കിലും അവന്റെ മുഖത്തോട്ടും ഭാവ മാറ്റമില്ല..... അവൻ പതിയെ കോണിപ്പാടിക്ക് കയറി മുകളിലേക്ക് കയറി പോയിരുന്നു.... ചുറ്റും ഇരിക്കുന്നവരെല്ലാം അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടെങ്കിലും ഒരു വേള കേട്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചിരുന്നു..... എങ്ങനെയാ ഉറക്കം ശെരിയാവാ...... ഇവളുടെ യൊക്കെ കൂടെ നേരം വെളുപ്പിച്ചതെങ്ങനെയെന്ന് അവനേ അറിയുകയുണ്ടാവു....... ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു വന്ന അമർഷത്തോടെ ജൂലി യത് പറഞ്ഞതും എല്ലാവരും ഒരു നിമിഷം അവളെയൊന്ന് നോക്കി.... വല്യമ്മച്ചിയുടെ മുഖം വരിഞ്ഞു മുറുകി.... ഭദ്ര എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതേ തല താഴ്ത്തി നിന്നു....... ജൂലി....... ട്രീസ പെട്ടെന്നവളെ വിളിക്കുമ്പോൾ ആ വിളിക്ക് അത്രയേറെ ഗാഭീര്യമുണ്ടായിരുന്നു...... അതിലവളൊന്ന് പതറി യിരുന്നു.... എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ ഒരു നിമിഷം അവളിലേക്കായി... എന്തൊക്കെയാ നീയീ പറയുന്നതെന്ന് നിനക്കറിയുമോ..... വാതിൽ കുടുങ്ങി പോയതിനു അവളെന്തു പിഴച്ചു........ ട്രീസ വീണ്ടും അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ആ വാക്കുകളിൽ വല്ലാത്ത ദേഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു...... ഭദ്രയുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നൊരു തുള്ളി കണ്ണ് നീർ താഴെക്കിറ്റി വീണു..... പറയാനുകതെല്ലാം ട്രീസ പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് തന്നെ വല്യമ്മച്ചി അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്ന വണ്ണം അവളുടെ കയ്യിലൊന്ന് പിടിച്ചു........ അവൾ തലയുയർത്തി അവരെ നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ അവളുടെ ബാഗ് വെച്ച ആ മുറിയിലേക്ക് നടന്നിരുന്നു......... വല്യമ്മച്ചി ദേഷ്യത്തോടെ ജൂലിയെ നോക്കി...... എന്തെങ്കിലും പറയാൻ നാവ് ചൊറിഞ്ഞു വരുമ്പോഴും താൻ പറഞ്ഞാൽ അത് വലിയ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് വഴിയൊരുക്കുമെന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ വല്യമ്മച്ചി നിശബ്ദയായി... ജൂലി.... ഇതൊന്നും അത്ര നല്ല സ്വഭാവമല്ല......... ഭദ്ര പോകുന്നത് കണ്ട് നെഞ്ചോന്ന് പിടഞ്ഞ അതേ ദുഖത്തോടെയാണ് ട്രീസ വീണ്ടും ജൂലി യോടത് പറഞ്ഞത്.... അവള് കുഞ്ഞല്ലേ ട്രീസേ.... നീയെന്തിനാ അതിനവളെ ഇങ്ങനെ വഴക്ക് പറയുന്നത്...... അവളുടെ ഉള്ളിലെ സങ്കടം കൊണ്ടാവും അവൾ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞത്........ ട്രീസ സംസാരിക്കുന്നതിനിടക്ക് ജൂലി മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാണ് അല്പം അമർഷത്തോടെ തന്നെ ശീല ഇടക്ക് കയറിയത് പറഞ്ഞത്....... കൊച്ചു കുട്ടിയോ..... എന്ത് പറഞ്ഞാൽ ഒരാൾക്ക് വേദനിക്കുമെന്നറിയാത്ത ത്ര കൊച്ചു കുട്ടിയൊന്നുമല്ല ല്ലോ അവൾ......... അവളുടെ പ്രായമല്ലേ ആ പെൺകുട്ടിക്കും...... ആരുമില്ലെന്ന് വെച്ച് എന്തും വിളിച്ചു പറയാമെന്നാണോ..... ട്രീസ ദേഷ്യത്തോടെ ശീലക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞിരുന്നു....... ദേഷ്യത്തിന്റെ കാര്യം പറയാനാണെങ്കിൽ അലക്സും മോശമൊന്നുമല്ലല്ലോ..... മകളെ പറയുന്നത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെന്ന വണ്ണം ഷീല ചിറി കോട്ടി കൊണ്ടത് പറഞ്ഞതും ട്രീസക്ക് അതിലേറെ ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു..... അലെക്സിനു ദേഷ്യം ഉണ്ടെന്നത് ശെരിയാ.... പക്ഷെ അതാരെയും വേദനിപ്പിക്കാനുള്ള ലൈസെൻസെന്ന് ഞാനവനെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ല..... ഇവിടെയിപ്പോ നീ തന്നെയല്ലേ അവളുടെ തെറ്റിനെ ന്യായീകരിക്കുന്നത്..... അലെക്സിനെ പറഞ്ഞതും ഉള്ള് പൊള്ളിയെന്ന വണ്ണം അവരുടെ ശബ്ദം ഒന്ന് കൂടി ഉയർന്നിരുന്നു..... ആന്റി.... സോറി...... ഞാൻ പറഞ്ഞത് തെറ്റായി പ്പോയി... അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിന് പറഞ്ഞതാണ്...... ഇനി അതിന്റെ പേരിലൊരു സംസാരം വേണ്ട.... അവരുടെ സംസാരം മുറുകുകയെന്ന് കണ്ടതും അത് വഴി അലെക്സിനെ നഷ്ടപ്പെയെടുമോയെന്നൊരു ഭയം വന്നതും പെട്ടെന്നായിരുന്നു ജൂലി ഇടക്ക് കയറിയത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പ്രശ്നം സോൾവ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചത്.... ഇതെന്നോടല്ല ജൂലി പറയേണ്ടത്..... ആ കുട്ടിയോടാണ്..... അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അതെത്ര വേദനിച്ചു കാണും.... ട്രീസ വീണ്ടുമത് പറഞ്ഞതും അവളോട് സോറി പറയേണ്ട കാര്യമോർത് ജൂലിക്ക് വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നി യിരുന്നു...... പക്ഷേ..... ട്രീസാന്റിയെ എതിർക്കാൻ വയ്യ.... എന്തെന്നാൽ അലക്സുമായുള്ള വിവാഹം ഇവിടെ വരെ എത്തിച്ചതിനുള്ള തന്റെ ഒരേയൊരു തുറുപ്പു ചീട്ടാണവർ...... മമ്മയാണ് അവനെല്ലാം... അവർ പറയുന്നതിന്റെ അപ്പുറം അവൻ അനങ്ങില്ല...... അത് പോലെ അവനും അവരുടെ ഒരു വാക്കിനു മേലാണ് ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചതെന്ന് തനിക്ക് വ്യക്തമായറിയാം...... ശെരി ആന്റി..... ഞാൻ... ഞാനാ കുട്ടിയോട് മാപ്പ് പറഞ്ഞോളാം..... ജൂലി യത് പറഞ്ഞതും ട്രീസ അവളെയൊന്ന് ചേർത്ത് പിടിച്ചു..... അപ്പോഴും വല്യമ്മച്ചിക്ക് അവളോടുള്ള ദേഷ്യം ഒരല്പം പോലും നീങ്ങിയിട്ടുണ്ടയായിരുന്നില്ല...... 🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷 ആ വലിയ മുറിയിലേക് കയറി വാതിൽ ചാരി കട്ടിലിലേക്കിരിക്കുമ്പോൾ ഭദ്രയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... എവിടെ ചെന്നാലും എല്ലാവർക്കും ഒരു ഭാരമായി എന്തിനു നീയെന്നെയീ ഭൂമിയിൽ അവശേഷിപ്പിച്ചു ഈശ്വര എന്ന ചോദ്യത്തോടെ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി........ അപ്പോഴും എവിടെ നിന്നോ തന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്ന വണ്ണം കഴിഞ്ഞ രാത്രിയുടെ കുളിരു മനസ്സിലേക്ക് വന്നത് പോലെ.... എവിടെയോ അവന്റെ മുഖം മനസ്സിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കും പോലെ..... പക്ഷെ അതെല്ലാം തന്റെ തോന്നൽ മാത്രമല്ലേ..... ഒരു രാത്രി കൊണ്ട് താൻ നെയ്തു കൂട്ടിയ പാഴ് സ്വപ്‌നങ്ങൾ........ അവളുടെ മിഴികളിൽ കൂടുതൽ കൂടുതൽ നിറഞ്ഞൊഴുകി....... അപ്പോഴാണ് ചാരി കിടന്നിരുന്ന വാതിൽ തുറന്നു കൊണ്ട് ജൂലി അകത്തേക്ക് വരുന്നത് ... കട്ടിലിരുന്നിരുന്ന ഭദ്ര അവളെ കണ്ടോന്ന് തലയുയർത്തി യെങ്കിലും ഇരുന്നിടത് നിന്നവളെഴുന്നേറ്റില്ല...... നിന്നോടൊക്കെ സോറി പറയാൻ മാത്രം ഗതികേടൊന്നും ജൂലിക്ക് വന്നിട്ടില്ല...... മാത്രവുമല്ല........ ഇന്നലെ നീ യാ മുറിയിൽ കിടന്നത് ആരുടെ കൂടെയാണെന്നറിയുമോ.... അതീ ജൂലിയെ കെട്ടാൻ പോകുന്ന വന്റെ കൂടെയാണ് ....... അവനെന്റെ യാണ്..... തന്നെ നോക്കി ദേഷ്യത്തോടെ അത്രയും പറഞ്ഞു ജൂലി വാതിൽ വലിച്ചടച്ചു പോകുമ്പോൾ ഭദ്രക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല..... ഒരു പക്ഷെ ആരുടെയെങ്കിലും നിറബന്ധത്തിന് വന്നതാകുമെന്നവളൂഹിച്ചു...... ഇത് വരെയുള്ള ദുഖങ്ങളെക്കാൾ മുകളിൽ അലെക്സിനെ കുറിച്ചവൾ തന്റേതെന്ന് പറഞ്ഞത് മുന്നിട്ട് നിൽക്കുന്നത് ഭദ്രയറിഞ്ഞു...... ഹൃദയത്തിൽ ഒരു കത്തി കുത്തി യിറക്കുന്നത് പോലെ തോന്നിയിരുന്നവൾക്ക്..... 🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷 ഞാൻ..... ഞാനാ കുട്ടിയോട് സോറി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ആന്റി.... ജൂലി വളരേ താഴ്മയായി ട്രീസയോടത് പറയുമ്പോൾ അവർക്കവളോട് എന്തെന്നില്ലാത്തയൊരു അലിവ് തോന്നി..... മോളെ.... ആന്റി അങ്ങനെയൊന്നും പറഞ്ഞതിൽ മോള് വിഷമിക്കരുത് കേട്ടോ..... ഒന്നാമതേ അലെക്സിന്റെ ദേഷ്യം തന്നെ നിനക്കറിയാമല്ലോ...... അതിനിടയിൽ നീയും കൂടി ഇങ്ങനെ ആയാലോ....... ക്ഷമാപണ സ്വരത്തിൽ ട്രീസയത് പറഞ്ഞതും ജൂലി പതിയെ അവരെ നോക്കിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു...... അവനെ നേർ വഴിക്ക് നടത്തേണ്ടത് നീയാണ്.... അതിനു നിനക്ക് കഴിയുമെന്ന് ആന്റിക്കുറപ്പുണ്ട്.... ട്രീസ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചെറേ സ്നേഹത്തോടെ അതും പറഞ്ഞു നടക്കുമ്പോ ൾ ജൂലി അവരെ നോക്കി നിന്നു..... അവൻ ഒന്നെന്റെ വഴിക്ക് കിട്ടട്ടെ... എന്നിട്ട് കാണിച്ചു തരാം ഞാൻ.... വാടകക്കെടുത്ത തള്ളയുടെ പെറ്റമ്മ ചമയൽ... അവർ പോയ വഴിയേ നോക്കി അവൾ പിറു പിറുക്കുമ്പോൾ നേരത്തെ വഴക്ക് പറഞ്ഞതിലുള്ള ദേഷ്യം മുഴുവൻ അവളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു...... (തുടരും) Aysha Akbar #📙 നോവൽ #കിസ്സകൾ #✍ തുടർക്കഥ #📔 കഥ

ഹൃദയ സഖി..... ഇരുപത്തിയൊമ്പതാം ഭാഗം ചായ കുടിച്ചു തീരും മുൻപ് തന്നെ ഭദ്ര കട്ടിലിൽ നിന്നിറങ്ങി..... തണുത്ത നിലത്തേക്ക് കാൽ വെക്കുമ്പോഴും ഒരു മരവിപ്പായിരുന്നു മനസ്സ് മുഴുവൻ..... അലക്സും പതിയെ എഴുന്നേറ്റു........ വാതിലിൽ തട്ടുന്നതിന്റെയും മുട്ടുന്നതിന്റെയും ശബ്ദം കേൾക്കെ അതേത് നിമിഷവും തുറക്കപ്പെടാമെന്ന നിലയിലുള്ള ആ നിറുത്തതിൽ ഭദ്രക്ക് വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത തോന്നിയിരുന്നു..... അവൾ പതിയെ ചുമരിൽ ചാരി നിന്നു........ തന്നെ നോക്കിയ അവന്റെ മിഴികൾക്ക് നേരെ അവളൊന്നു പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു...... നോവ് നിറഞ്ഞ ആ പുഞ്ചിരി മനസ്സിലായെന്ന വണ്ണം അവൻ ഇരുന്നിടത് നിന്നോന്നെഴുന്നേറ്റു...... അവനവൾക്കെതിർ വശമായി ഒന്ന് വന്നു നിന്നു...... നമ്മൾക്കിടയിൽ കഴിഞ്ഞു പോയത്...... എന്നെ സംബന്ധിച് നല്ലൊരു രാത്രിയായിരുന്നു....... താങ്ക് യു....... അവൻ പതിയെ അത് പറയുമ്പോൾ ആ ചൊടികളിലൊരു പുഞ്ചിരി യുണ്ടായിരുന്നു....... അവളും പതിയെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു......... ഇവിടം വിട്ടാൽ പിന്നേ നമ്മൾ........ ദേ.... തന്റെ ചന്ദ്രൻ മാഞ്ഞു പോയല്ലോ....... ഏറെ പ്രയാസപ്പെട്ട് അവളെന്തോ ചോദിക്കാൻ നിന്നതും ആ ചോദ്യത്തെ അറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം അവൻ വിൻഡോ യിലൂടെ പുറത്തേക്ക് ചൂണ്ടിയത് പറഞ്ഞത് പെട്ടെന്നായിരുന്നു...... അവളും ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി...... അതേ...... ആകാശം ശൂന്യമായിരിക്കുന്നു..... ഒരു പക്ഷെ കാർ മേഘ പാളികൾക്കിടയിലേക്ക് നൂണ്ട് പോയതാവാം..... അവൾ ഒന്നവനിലേക്ക് തിരിഞ്ഞതും അവനവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയുമാണ്.... അതറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം അവൾ തലയൊന്ന് താഴ്ത്തി....... ഒരു രാത്രി കൊണ്ട് ഇത്രയേറെ നീയതിനെ സ്നേഹിച്ചതെങ്ങനെ..... അവളുടെ കൺ കോണിൽ പൊടിഞ്ഞ ആ തുള്ളിയിലേക്ക് നോക്കി അവനത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അതിന്റെ ഉള്ളിൽ പൊതിഞ്ഞു വെച്ച അർഥങ്ങൾ അവൾക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നു..... അവൾ പെട്ടെന്ന് മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കി....... അവന്റെ മുഖത്ത് പതിവ് ഗൗരവം തന്നെയാണെങ്കിലും ആ മിഴികൾ തന്നോടെറെ വാചാലമാണ്...... അറി.... യില്ല.... ഇടറുന്ന വാക്കുകളായിരുന്നു അവനുള്ള മറുപടിയായി പുറത്ത് വന്നത് ..... അല്പ നേരം അവനവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.... നീയത്രയേറെ അതിനെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് തീർച്ചയായും നിന്നിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചു വരും........ പക്ഷെ......ഇടയിലുള്ള പകലുകളെ താണ്ടണമെന്ന് മാത്രം...... ധൈര്യമുണ്ടോ നിനക്ക്..... അവൻ ഗൗരവത്തോടെ തന്നെ അത് ചോദിച്ചതും ഒരു വിറയൽ അവൾക്കുള്ളിലൂടെ കടന്ന് പോയിരുന്നു....... ആ ചോദ്യത്തിന്റെ പൊരുളെന്തെന്ന് മനസ്സോരി ക്കൽ കൂടി പരതി നോക്കി.... അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ആ ചോദ്യത്തിന് വേണ്ട ധൈര്യം മുഴുവനുമുണ്ട്....... അവളോന്നാടിയൂലഞ്ഞു.... പിടക്കുന്ന മിഴികളോടെ അവനെ നോക്കി നിന്ന ആ നിമിഷമാണ് ആ വാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടത്...... ഭദ്ര ഒന്ന് ഞെട്ടി..... അവൾക്കെതിർ വശമായി നിന്നിരുന്ന അലക്സ് വാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടതും പുറത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി.... പല ഭാവങ്ങൾ നിറച് നിൽക്കുന്ന എല്ലാവരെയും അവൻ മിഴികൾ കൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുത്തു....... അലക്സ്..... നീ ഓകെ അല്ലെ..... ജോണി വേഗം അതും ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് വന്നവന്റെ കയ്യിൽ പിടിക്കുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകളിലെ ശാന്തത ഒരു നിമിഷം അയാളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയിരിന്നു..... അവർക്ക് പിറകെ ഓരോരുത്തരായി ആ മുറിയിൽ കയറുമ്പോഴും ഭദ്ര ചുമരിൽ ചാരി അങ്ങനെ നിൽക്കുകയാണ്..... എല്ലാവരും അലെക്സിനെ നോക്കുന്നതിനിടക്ക് വല്യമ്മച്ചിയാണ് അവളെ നോക്കിയത്.. മോളെ... അല്പം വേദനയോടെ തന്നെ അവരവളെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.... അവരെ ചുറ്റി പിടിച്ചു അവരുടെ തോളിലേക്ക് താടിയമർത്തുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളൊന്ന് നിറഞ്ഞു..... ഒരു നിമിഷം ചുറ്റുമുള്ള ആളുകളിൽ നിന്നും തെന്നി മാറി അവന്റെ മിഴികൾ അവളെയൊന്ന് തലോടി.... ആ നോട്ടത്തിൽ അവളൊന്ന് വിറച്ചു..... ഇത് വരെയുള്ളതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ് തമായ തീവ്രമായ ഒരു നോട്ടം...... ആ നോട്ടം മറ്റാരുടെയെങ്കിലും കണ്ണിൽ പെടുമോയെന്നൊരു ഭയം വന്നതും അവൾ പെട്ടെന്ന് മുഖം വെട്ടിച്ചു വല്യമ്മച്ചിയിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി...... മോള് പേടിച്ചോ..... വല്യമ്മച്ചി ഏറെ സ്നേഹത്തോടെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടിയത് ചോദിച്ചതും അവളില്ലെന്ന അർത്ഥത്തിലൊന്ന് തല കുലുക്കി..... ഇങ്ങനെ യൊക്കെ ആകുമെന്ന് വിചാരിച്ചില്ല മോളെ..... ട്രീസയും ഏറെ ദുഃഖത്തോടെ അവളുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചത് പറയുമ്പോൾ ജൂലി അവളെ കണ്ണുകൾ ചുരുക്കി നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്..... വി ആർ സോറി സർ....... റിയലി സോറി...... ഇൻ ചെയ്ത ഷർട്ടും സ്വേറ്ററും കഴുത്തിൽ ശാളുമിട്ട് നിൽക്കുന്ന രണ്ട് പേർ തന്നോട് വന്നു സോറി പറഞ്ഞതും അലക്സ് ജോണിയെ ഒന്ന് നോക്കി..... റിസോർട്ടിന്റെ കെയർ ടേക്കേഴ്സാ.... ജോണിക്കത് പറയുമ്പോൾ ചെറിയൊരു ഭയമുണ്ടായിരുന്നു...... ഹേയ്...ഇട്സ് ഒക്കെ.......ആൻഡ് താങ്ക് യൂ...... അവൻ അവരുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ അത് പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ ആ മിഴികൾ അവളിലേക്കൊന്ന് പാറി വീണു........ അവൾക്ക് വല്ലാത്തൊരു പിടപ്പ് തോന്നി....... ആ നന്ദി എന്തിനെന്ന് മറ്റുള്ളവർ പിടിക്കപ്പെടുമോയെന്നൊരു ഭയമുണ്ട് മനസ്സിൽ.... ഇത് വരെയില്ലാതിരുന്ന ഒരസ്വസ്ഥത.... അതേ.....ചന്ദ്രനെ തിരിച്ചു കിട്ടണമെങ്കിൽ പകലിനെ താണ്ടുക തന്നെ വേണമെന്ന അവന്റെ വാക്ക് അവളുടെ മനസ്സ് ഓർമിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..... എത്ക്ക് സർ നൻഡ്രി.... അയാൾ സംശയത്തോടെ അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ജോണിയും അതേ ചോദ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്.... ഏറെ അത്ഭുതത്തോടെ.....അവനിൽ നിന്ന് അങ്ങനെയൊരു പ്രതികരണമല്ല താൻ പ്രതീക്ഷിച്ചത്.. ജൂലിയും ഒരു പകപ്പോടെ അവനെ നോക്കി....... പെട്ടെന്ന് റെഡി യാക്കിയല്ലോ.... അതിനു..... അവൻ പെട്ടെന്ന് വായിൽ വന്നൊരു കള്ളം പറയുമ്പോൾ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കാൻ ആർക്കും പ്രത്യേകിച് കാരണമൊന്നും തന്നെയുണ്ടായിരുന്നില്ല..... ജൂലി മാത്രം അല്പം ഗൗരവത്തോടെ ഭദ്രയെ നോക്കി നിന്നു...... മോൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടായല്ലേ..... സോറി..... കൂട്ടി കൊണ്ട് വന്നിട്ട് നിന്നേ ശ്രദ്ധിച്ചില്ലെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ..... ജോണി ഭദ്രക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞത് പറഞ്ഞതും എല്ലാവരുടെയും മിഴികൾ ഭദ്രയിലായി.... അതൊരു തക്കമെന്ന തരത്തിൽ അലക്സും അവളെ കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു...... ഏയ്......കുഴപ്പമില്ല അങ്കിൾ...... അവൾ പതിയെ അത് പറയുമ്പോൾ തന്നിലേക്ക് വീഴുന്ന അവന്റെ നോട്ടം അറിഞ്ഞിട്ടും മനപ്പൂർവം അവൾ നോക്കിയില്ല.... ഒരു തരം വിറയലാണ് തോന്നുന്നത്...... അവനാണെങ്കിൽ ഒരു കൂസലുമില്ല...... ചുറ്റുമുള്ളവർ ശ്രദ്ധിക്കുമെന്ന ഒരു ബോധമെങ്കിലും വേണ്ടേ.... ആളുകൾ നിറഞ്ഞ ആ മുറിയിൽ അവനുള്ള ഭാഗത്തേക്ക് അവൾ മിഴികൾ നീക്കിയതേയില്ല.... ഏതായാലും എന്റെ മോനെ ഇത്ര നേരം സഹിച്ച മോൾക്കൊരു അവാർഡ് ഞാൻ കരുതി വെച്ചിട്ടുണ്ട്.... ജോണി ചിരിയോടെ അത് പറഞ്ഞതും അവിടമാകെ ഒരു ചിരി പടർന്നിരുന്നു..... ഭദ്രയെ യും അലെക്സി നെയും ചേർത്തായത് കൊണ്ട് മാത്രം ജൂലിക്ക് മാത്രം വല്യ ചിരിയൊന്നും വന്നില്ല..... അലക്സ് ജോണിയുടെ രണ്ട് കയ്യും ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ പിറകിലേക്ക് കൂട്ടി പ്പിടിച്ചു..... എടാ... വിടെടാ.... നിന്റെ ഒരു പിടുത്തത്തിനെ ഞാനുള്ളു...... ജോണി ചിരിയോടെ അത് പറഞ്ഞതും അലക്സ് പതിയെ കൈ വിട്ടു..... ട്രീസ യും വല്യമ്മച്ചിയുമടക്കം എല്ലാവരും നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അവരെ നോക്കി കാണുകയാണ്..... ഭദ്ര ഒരു നിമിഷം അവരുടെ സന്തോഷത്തിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു...... സ്വന്തമല്ലാതിരുന്നിട്ടും സ്വന്തമായി കരുതി സ്നേഹിക്കുന്നവരെ കാണാൻ എന്ത് ഭംഗിയാ ണെന്ന് അവളോർത്തു..... എങ്കി എല്ലാവരും ഹാപ്പി യായ സ്ഥിതിക്ക് നമുക്കൊരോ ചൂട് ചായ കുടിക്കാം...... ജോണി ചിരിയോടെ അത് പറഞ്ഞതും ഓരോരുത്തരായി പുഞ്ചിരിയോടെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി...... എല്ലാവരും ഇറങ്ങുന്നതിന്റെ കൂടി അലക്സും ഇറങ്ങുന്ന ആ നിമിഷമാണ് ജൂലി അവന്റെ കൈ തണ്ടയിൽ ചുറ്റി പ്പിടിച്ചത്..... വല്യമ്മച്ചിയോടൊപ്പം അവർക്ക് പിറകെയായി വാതിൽ കടന്ന് കൊണ്ടിരുന്ന ഭദ്രയുടെ നെഞ്ചിൽ എന്തോ ഒന്ന് തറത്തത് പോലെ.... അവളുടെ മിഴികളിൽ എന്തോ ഒന്ന് ഉരുണ്ടു കൂടിയത് പോലെ........ അവൻ മുമ്പിൽ നടക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഇരുവരും കണ്ടില്ലെങ്കിൽ കൂടി കോണിയിറങ്ങി താഴെയെത്തും വരെ ജൂലി ചുറ്റി പ്പിടിച്ച ആ വെളുത്ത കൈകളിൽ നോക്കി ഭദ്രയുടെ ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കുകയായിരുന്നു.... തൊണ്ട ക്കുഴിയിൽ വന്നെന്തോ ഒന്ന് തടഞ്ഞു നിന്നത് പോലെ...... (തുടരും) Aysha Akbar #📔 കഥ #✍ തുടർക്കഥ #കിസ്സകൾ #📙 നോവൽ

ഹൃദയ സഖി..... ഇരുപത്തിയെട്ടാം ഭാഗം നിലാവ് നിറഞ്ഞ ആകാശത്തേക്ക് അവനങ്ങനെ നോക്കി നിന്നു...... അവൾ പറഞ്ഞത് ശെരിയാണ്.....ഉറക്കം വരുന്നില്ല..... യാത്ര ചെയ്ത ക്ഷീണത്തിന്റെ ലാഞ്ചന പോലുമില്ലാ..... ഇത്ര നേരം പേരറിയാൻ പറ്റാത്ത എന്തോ ഉന്മേഷമായിരുന്നെങ്കിൽ ഇപ്പോഴതിന് പകരം നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഒരു വിങ്ങലാണ് നെഞ്ചിന്റെ യുള്ളിൽ........ അപ്പോഴും അവളുടെ ഗന്ധമുള്ള ആ സ്വേട്ടറായിരുന്നു അവനെ പിടിച്ച് നിർത്തിയതെന്ന് അവനു തോന്നി........ ഇനിയുള്ള നിമിഷങ്ങൾ കൂടി അവന്റെ ശബ്ദം കേട്ടിരിക്കാൻ അവൾക്ക് തോന്നി...... അതേയ്..... ഇനിയും എന്തെങ്കിലും പറയാൻ ബാക്കിയുണ്ടെങ്കിൽ പറഞ്ഞോളൂ ട്ടോ..... നേരമിപ്പോ വെളുക്കും.... അവൾ പിറകിൽ നിന്നത് പറഞ്ഞത് ഒരു ചിരിയോടെയായിരുന്നെങ്കിലും അതിൽ കലർന്നിരുന്ന വിങ്ങൽ അവളിലേക്ക് നോക്കാതെ തന്നെ അലക്സിനറിയുന്നുണ്ടായിയുന്നു...... പറയാനുള്ളതൊന്നും പറഞ്ഞു തീർക്കാൻ ഈ രാത്രി മതിയാവില്ലെങ്കിലോ...... അവൻ പതിയെ തലയൊന്ന് ചെരിച്ചവളോടത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളൊന്ന് പിടച്ചു..... പിന്നേ.... എത്ര രാത്രി വേണ്ടി വരും........ അവളുടെ ചോദ്യം പതിഞ്ഞതായിരുന്നെങ്കിലും അതിൽ ഒത്തിരി വികാരങ്ങൾ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് അവനറിഞ്ഞു....... അവൻ അവളുടെ മിഴികളിലേക്കൊന്ന് നോക്കി........ അവന്റെ നോട്ടം അത്ര മേൽ തീവ്രമായിരുന്നെങ്കിലും അവൾ അവനിൽ നിന്ന് മിഴികൾ പറിച്ചില്ല..... അവന്റെ മറപടിക്കായി അവളുടെ ഹൃദയം കാത്ത് നിൽക്കുകയാണ്........ ഈയൊരു ജന്മം തന്നെ വേണ്ടി വന്നേക്കും..... തനിക്ക് പറ്റുമോ..... അവൻ അവളെ കളിയാക്കി യെന്ന വണ്ണമാണ് അത് ചോദിച്ചതെങ്കിലും ആ ശബ്ദം അവളിലൂടെ ഒരു വിറയലായി കടന്ന് പോയി..... അവളുടെ തൊണ്ട ക്കുഴിയിൽ എന്തോ ഒന്ന് തടഞ്ഞു നിന്നു....... മറുപടി പറയാൻ ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കുന്നത് പോലെ.... അവന്റെ ചിരിയിലുള്ള കളിയാക്കൽ ആ മിഴികളിളില്ല..... അവയിൽ തികഞ്ഞ ഗൗരവമുണ്ട്..... ഏറെ ആത്മാർഥമായുള്ള ചോദ്യം പോലെ..... അവൾ ഒരു നിമിഷം അവനെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു...... ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അതിനെ തള്ളി കളയുകയാണ് ആ നിമിഷം ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് അവൾക്കറിയാമെങ്കിലും സാധിക്കുന്നില്ല...... അലക്സ്....... ഒരു ഹാഫ് ആൻ ഹവറിൽ ഡോർ റെഡിയാകും കേട്ടോ....... ആളിപ്പോ എത്തുമെന്നാ പറഞ്ഞത്...... പെട്ടെന്ന് വാതിലിൽ മുട്ടി കൊണ്ട് ജോണിയത് പറഞ്ഞതും ഇരുവരുടെയും ഉള്ളിലേക്കെന്തോ ഒന്ന് തറഞ്ഞു കയറിയത് പോലെ........ ജോണി അവനേ ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്ന വണ്ണമാണ് അത് പറഞ്ഞതെങ്കിൽ വാതിലിനിപ്പുറം കടന്നാ ശബ്ദം തറഞ്ഞു കയറിയത് ഇരുവരുടെയും ഹൃദയത്തിലേക്കായിരുന്നു.... ഭദ്ര പെട്ടെന്ന് ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി..... അവളുടെ നോട്ടത്തിലെ ഞെട്ടലും വെപ്രാളവും അതേ പടി അവനിലും നിറഞ്ഞെങ്കിൽ കൂടി അത് പുറത്ത് വരാതെ അവൻ അടക്കി പ്പിടിച്ചു...... ഗൗരവം നിറഞ്ഞ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ ഭദ്രക്കുള്ളിൽ ഒരു തേങ്ങൽ തടഞ്ഞു നിന്നത് പോലെ..... അവന്റെ മിഴികളിലേക്ക് നോക്കും തോറും അത് പുറത്തേക്ക് വരാൻ വെമ്പി നിന്നു....... ഏതായാലും നമ്മളിപ്പോ പുറത്തിറങ്ങും..... അതിനു മുമ്പേ ഒരുമിച്ചൊരു ചൂട് ചായ കുടിക്കാം..... അവളുടെ ഭാവം പാടെ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു അവനതും പറഞ്ഞു കെറ്റിലിൽ ചായ തിളപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴും അവൾ അതേ യിരിപ്പായിരുന്നു..... അസ്ഥി തുള ക്കുന്ന ആ തണുപ്പിലും ആ ശബ്ദം അവളെയേറെ ചുട്ട് പൊളിക്കും പോലെ..... എന്തോ അത്ര മേൽ അവളാ രാത്രിയെയും അതിലെ നിലാവിനെയും പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു..... അച്ഛൻ പോയതിനു ശേഷം താനും ഒന്ന് മനസ്സ് തുറന്ന് സംസാരിച്ചത് ഇന്നാണ്.... മനസ്സിലെ ഭാരങ്ങളൊക്കെ നീക്കി വെച്ച അതേ രാത്രി അതിനേക്കാൾ ഭാരമുള്ളൊരു പൂർണ ചന്ദ്രൻ മനസ്സിലുധിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്........ അവൾ ദയനീയമായി അവനെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ അവൻ ചായ ഗ്ലാസ്സിലേക്കോഴിക്കുകയാണ്...... പതിയെ അവൻ മിഴികളൊന്നുയർത്തി അവളെ നോക്കി...... ഗോതമ്പ് നിറമുള്ള ആ മുഖത്ത് പരന്ന ഇരുട്ട് തന്നെ പിരിയുന്നതിന്റെയാണെന്നോർക്കേ അവന്റെ ഉള്ളിലെന്തോ ഒരു ആനന്ദം മൊട്ടിട്ടു...... ആദ്യം അവൾ കയറി പറ്റിയത് തന്റെ ഉള്ളിലാണെങ്കിലും ഇന്ന് തന്നേക്കാളേറെ അവളിൽ താൻ പതിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് അവനു തോന്നി...... ഈയൊരു രാത്രി യില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ അവൾക്ക് അലക്സെന്നും ദേഷ്യക്കാരനായോ ഒരു മുരടനായോ അവശേഷിച്ചിരിക്കാം...... ചിലതങ്ങനെയാണ്.... നാം ചിന്തിക്കുന്നതിനേക്കാൾ മുന്പേ മറ്റേതോ ഒരു ശക്തി എല്ലാം പ്ലാൻ ചെയ്ത് വെച്ചിട്ടുണ്ടാവും.... പിന്നെ ഒന്നുകിൽ നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തിലേക്ക്.... അതുമല്ലെങ്കിൽ തീരാ ദുഖത്തിലേക്ക്...... ഓർക്കും തോറും അവനൊരു നിർവികാരത തോന്നിയിരുന്നു...... അവൻ രണ്ട് കപ്പ്‌ ചായയെടുത്തു വന്നു ഒന്നവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി മറ്റേതുമായി ആ കട്ടിലിൽ തന്നെയിരുന്നു..... അവനിരിക്കാൻ വേണ്ടിയെന്ന വണ്ണം അവൾ കാല് ചുരുക്കി വെച്ചു........ ചായ ചുണ്ടോടു ചേർക്കുമ്പോൾ അവനവളെയൊന്ന് നോക്കി...... ഇത് വരെ കണ്ട തെളിച്ചം ആ മുഖത്തില്ല...... പകരം വലിഞ്ഞു മുറുകിയിരിപ്പാണ്...... അവനവളെ നോക്കിയ നിമിഷം അവളും അവനിലേക്കൊന്ന് മിഴികളുയർത്തി..... മിഴികൾ തമ്മിലിടഞ്ഞോരാ നേരം അവൾ പരിഭവത്തോടെ മിഴികൾ നീക്കുമ്പോൾ അവനിലോരു കുഞ്ഞ് പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..... ആരോരുമല്ലാതിരുന്ന തന്നോടവൾ പരിഭവം കാണിക്കാൻ മാത്രം അടുപ്പം തങ്ങൾക്കിടയിൽ വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഈ രാത്രിക്കേന്തോ മാന്ത്രികതയുണ്ടെന്നോർത്ത് പോയവൻ....... എന്തിനാ മുഖം വീർപ്പിചിങ്ങനെ യിരിക്കുന്നത്..... ഈ രാത്രി തീർന്നു പോകുന്നതിലാണോ...... അവനൊരു കുസൃതിയോടെ അതും ചോദിച്ചു കൊണ്ട് ചായ സിപ് ചെയ്യുമ്പോൾ അവൾ കണ്ണുകൾ ചുരുക്കിയവനെയൊന്ന് നോക്കി........ ഏറെ പരിഭവങ്ങൾ നിറച്ചു കൊണ്ട്........ ഈ രാത്രി തീർന്നാൽ എനിക്കെന്താ...... ഒന്നുമില്ല.... അവളും വിട്ട് കൊടുക്കില്ലെന്ന വണ്ണമത് പറയുമ്പോൾ വാക്കുകൾ ഇടരാതിരിക്കാൻ അവൾ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു....... ഓഹോ...... അപ്പൊ ഈ രാത്രി യേ താനിഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല......? അവൻ കുസൃതി നിറഞ്ഞൊരു ചോദ്യ ഭാവത്തോടെ അത് ചോദിച്ചതും അവളവന്റെ മിഴികളിലേക്കൊന്ന് നോക്കി...... ഈ രാത്രിയെക്കാളേറെ ഉദിച്ചു നിന്നൊരു പൂർണ ചന്ദ്രനെയാണ് എനിക്കിഷ്ടം...... അവൾ അവന്റെ മിഴികളിൽ നോക്കി വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തോടെ അത് പറയുമ്പോൾ ഒരു നിമിഷം ചായ പോലും കുടിക്കാൻ മറന്നവൻ നിശ്ചലനായി....... ഒരു നിമിഷം അവളുടെയാ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നതും വാതിലിലുള്ള മുട്ട് തുടങ്ങിയിരുന്നു... അവളുടെ മിഴികൾ പെട്ടെന്നാ വിൻഡോ യിലേക്ക് നീങ്ങി..... അതോടോപ്പം അവന്റെ മുഖത്തേക്കും...... അതേ...... തന്റെ ചന്ദ്രൻ മാഞ്ഞു തുടങ്ങി...... അവളുടെ ഉള്ളിലൊരു വിങ്ങൽ തടഞ്ഞു നിന്നത് അവനു വ്യക്തമായറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... ഒരു വേള അതവനിലേക്കും പടരുമോയെന്ന ഭയത്താൽ അവൻ വേഗം കണ്ണുകൾ അവളിൽ നിന്നും പറിച്ചെടുത്താ ചായ കുടിച്ചു തുടങ്ങി.......... 🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷 വാതിലിനിപ്പുറം എല്ലാവരും നിൽപ്പുണ്ട്...... പലരിലും പല ഭാവങ്ങളാണ്...... ജൂലി അക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നത് അവനൊന്നു പുറത്ത് വന്നു കിട്ടാണാണെങ്കിൽ വല്യമ്മച്ചിക്ക് ഭദ്രയെ ഓർത്താണ് ഏറെ ദുഃഖം... അവൻ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുമെന്ന ഭയത്തിലാണ് ജോണിയും ട്രീസയും...... ഡോർ ശെരിയാക്കാൻ ആള് വന്ന സ്ഥിതിക്ക് നിങ്ങൾ പൊയ്ക്കോളൂ..... അവർക്കിടയിലായി നിന്നിരുന്ന ആ റിസോർട്ടിന്റെ കെയർ ടെക്കേഴ്സിനോട് ജോണിയത് പറഞ്ഞത് അകത്തു കിടക്കുന്ന അലെക്സിനെ പേടിച്ചു തന്നെയായിരുന്നു.... അവന്റെ സ്വഭാവം വെച്ച് അവനവരോട് എങ്ങനെ പ്രതി കരിക്കുമെന്ന കാര്യത്തിൽ അയാൾക്ക് നല്ല ഭയമുണ്ടായിരുന്നു.... ഇത്ര നേരത്തെ ഫ്രസ്ട്രേഷൻ അവനവരോട് തീർക്കുമെന്ന് അയാൾക്കറിയാമായിരുന്നു...... സംഭവം അവരുടെ ഭാഗത്ത് തെറ്റുണ്ടെങ്കിലും അരിഞ്ഞു കൊണ്ടല്ലല്ലോ.....മാത്രവുമല്ല..... നേരം അഞ്ചു മണിയായപ്പോഴേക്കും ആളുകളെ കൂട്ടി വന്നതുമാഞ്..... ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്ന അവന്റെ കണ്ണുകളും ഗാംഭീര്യമേറിയ അവന്റെ ശബ്ദവും അയാളുടെ മനസ്സിൽ മിഞ്ഞി മാഞ്ഞു..... ഇട്സ് ഓക്കേ സർ..... ഞങ്ങളിത് സെറിയായി സാറിനെ പാത് അപ്പോളോജൈസ് സെയ്തിട്ട് പോകാം..... ഇത് ഞങ്ങളുടെ മിസ്റ്റേക്കല്ലേ..... സാറിനെ പാത് സോറി കേക്കണം........ അയാളത് പറഞ്ഞതും ജോണി ട്രീസയെയും അമ്മച്ചിയേയും ഒന്ന് നോക്കി..... ആ.... കിട്ടാനുള്ളത് അവര് കൂടി വാങ്ങി പോട്ടെടാ.... വല്യമ്മച്ചി അടക്കി പ്പിടിച്ച ശബ്ദത്തിലത് പറഞ്ഞതും ജോണി അവരെ കണ്ണുകൾ കൂർപ്പിച്ചോന്ന് നോക്കി...... എല്ലാവരും വാതിലിലേക്ക് മിഴികളിൽ നട്ട് നിൽപ്പാണ്..... റിസോർട്ടിന്റെ ആളുകളെ കാണുമ്പോൾ ജൂലിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... താനാണ് ഓൺലൈനിൽ ഈ റിസോർട് ബുക്ക്‌ ചെയ്തത്..... അവരുടെ ഒരു പൊട്ട വാതിൽ..... അലക്സൊന്ന് പുറത്ത് വന്നോട്ടെ..... അവന്റെ വായിലിരിക്കുന്നത് മുഴുവൻ അവറ്റകൾ കേൾക്കുന്നതെനിക്ക് കാണണം..... ഇത്ര നേരം ആ പെണ്ണിന്റെ കൂടെ നിൽക്കേണ്ടി വന്നതിനു അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യം കൊണ്ടാവും അവൻ പുറത്തേക്ക് വരിക... അവൾ മനസ്സിൽ പിറു പിറുത്തു കൊണ്ട് വാതിലിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു...... അലക്സൊന്ന് പുറത്ത് വന്നാൽ അവളുടെ പാതി ജീവൻ തിരികെ കിട്ടുമായിരുന്നെന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു........ (തുടരും) Aysha Akbar #📙 നോവൽ #കിസ്സകൾ #✍ തുടർക്കഥ #📔 കഥ

ഹൃദയ സഖി.... ഇരുപത്തിയേഴാം ഭാഗം 🎶മഴ കൊണ്ട് മാത്രം മുളക്കുന്ന വിത്തുകൾ..... ചിലതുണ്ട് മണ്ണിൻ മനസ്സിൽ.......🎶 അവൻ ആ വരി വീണ്ടും പാടി നിർത്തുമ്പോൾ ആ മുഖത്തെ ഭാവം കണ്ണിമ വെട്ടാതെ ഭദ്ര നോക്കിയിരുന്നു...... അവന്റെ സ്വരത്തിലെ ഉയർച്ച താഴ്ചകൾക്കനുസരിച്ചു വെളുത്ത കഴുത്തിലെ ചുവന്ന ഞരമ്പുകൾ മുറുകുകയും അയയുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്....... പാടി കഴിഞ്ഞെന്ന പോൽ അവൻ പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നെങ്കിലും അവളിലേക്കു നോക്കാതെ മിഴികൾ താഴെകൂന്നി.... ഇത് വരെയുള്ളതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായ എന്തോ ഒരു നിശബ്ദത അവർക്കിടയിൽ തളം കെട്ടി നിന്നു.... അപ്പോഴും അവളവനെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്..... അതേ...... തങ്ങൾക്കിടിയിൽ ഒരു മഴ പെയ്തു തോർന്നത് പോലെയുണ്ട്..... ആ മഴയിൽ തന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു കുഞ്ഞ് വിത്ത് മുള പൊട്ടിയിട്ടുണ്ട്..... അവൻ പാടിയ വരികൾ പോലെ........ പക്ഷെ..... മുളച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴേ അതിനത്ര മേൽ ആഴത്തിൽ വേര് പടർന്നതെങ്ങനെയെന്നവൾക്ക് സംശയം തോന്നി...... ഒരു പക്ഷെ അതങ്ങനെ പടർന്നു പന്തലിച്ചു തനിക്ക് താങ്ങാതെ വരുമോയെന്നൊരു ഭയം കൂടി അവളിൽ കുടിയേറി..... അല്ലെങ്കിലും താനെന്തോരു വിഡ്ഢിയാണ്..... ജോലിക്ക് വന്ന വീട്ടിലെ പയ്യനെ മോഹിക്കാൻ മാത്രം അർഹത തനിക്കുണ്ടോയെന്ന് പോലും ചിന്തിക്കാതെ...... ഒരു നിമിഷം മനസ്സവളെ അതോർമിപ്പിച്ചതും അവൾക്ക് വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത തോന്നി..... അല്പം അടുത്തിടപഴകിയപ്പോഴേക്കും തനിക്കവനോടെങ്ങനെ ഇങ്ങനെയൊരു അടുപ്പം തോന്നി..... അവൾ പതിയെ അവനിലേക്കൊന്ന് മിഴികളുയർത്തിയതും അവനും ആ നോട്ടം അറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം പെട്ടെന്നൊന്നു അവളിലേക്ക് നോക്കി.... അതേ.... തനിക്കുള്ള ഉത്തരം ആ മിഴികളിൽ അവൻ ഭദ്രമായി ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്... മിഴികൾ എപ്പോഴും തന്നോട് വാചാലമാകുന്നത് പോലെ....... ഒരു പക്ഷെ ഹൃദയങ്ങൾ തമ്മിൽ സംസാരിച്ചത് കൊണ്ടാവുമോ ഒരു രാത്രി കൊണ്ട് അവൻ തന്റെതാണെന്ന് തനിക്ക് സ്വയം തോന്നിയത്...... മ്മ്........? അവൻ പുരികമിയർത്തി ചോദ്യമെറിഞ്ഞപ്പോഴായിരുന്നു താനവനെ നോക്കിയിരിക്കുക യാണെന്ന് ഭദ്ര യറിഞ്ഞത്..... അവൾ പെട്ടെന്ന് തല കുടഞ്ഞു....... പാട്ട്..... നന്നായിട്ടുണ്ട്....... ഇഷ്ടമായി...... അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അത് പറയുമ്പോഴും എന്തോ ഒരു വിങ്ങൽ മനസ്സിനെ കൊളുത്തി വലിച്ചിരുന്നു..... പാട്ട്....... ഞാൻ.... ഒത്തിരി നാളുകൾക്ക് ശേഷമാണ് പാടുന്നത്...... പാട്ടെല്ലാം മുറിഞ്ഞു പോയി എന്നാ കരുതിയിരുന്നത്.... ഇത്ര നന്നായി പാടിയിട്ടും...... അവൻ കസേരയിൽ ഒന്ന് കൂടി നിവർന്നിരുന്നു കൊണ്ടത് പറയുമ്പോഴയിരുന്നു അവളൊരു ചോദ്യം ഭാവത്തിൽ അത് പാതിക്ക് വെച്ച് നിർത്തിയത്..... എന്തോ...... പാടാൻ തോന്നാറില്ല......... പിന്നേ ഇപ്പൊ എന്തിനാ പാടിയത്......... അവൻ നിസ്സാരമായാണ് അത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും അവൾ ചിരിച്ചത് ചോദിച്ചതും അവനൊന്നു പതറി പ്പോ യിരുന്നു...... കാരണം ആ ചോദ്ധ്യത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ ചോദ്യങ്ങൾ ഒളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട്....... അവൻ മുഖമുയർത്തി അവളെയൊന്ന് നോക്കി.... അവൾക്ക് തന്റെ നേറെ നോക്കാനേറെ പ്രയാസമുണ്ട്...... ഇടയ്ക്കിടെ അവൾ നോട്ടങ്ങൾ അലക്ഷ്യമായി തെന്നി മാറ്റുന്നുണ്ട്..... അപ്പോഴും ഉത്തരത്തിനായെന്ന വണ്ണം ആ മിഴികൾ തന്നിലേക്ക് തന്നെ നീളുന്നുമുണ്ട്.... അവൻ ഉള്ളിളൂറിയൊരു ചിരിയോടെ തന്നെ അവളെ നോക്കി....... ഇപ്പൊ പാടണമെന്ന് തോന്നി......അത്ര തന്നേ അതെന്താണെന്നാ ചോദിച്ചത്....... അവൻ വീണ്ടുമത് പറഞ്ഞതും അവൾ വിട്ട് കൊടുക്കില്ലെന്ന വണ്ണം വീണ്ടുമത് ചോദിച്ചിരുന്നു..... അവനിൽ നിന്ന് കിട്ടില്ലെന്ന് ഉറപ്പുണ്ടെങ്കിലും നിനക്ക് വേണ്ടിയെന്നൊരു വാക്ക് മനസ്സെറേ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അവളറിഞ്ഞു.... അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.... ഉത്തരം കയ്യിലില്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ വീണ്ടും ആ ജനലോരത്ത് പോയി നിന്നു...... തണുപ്പ് കൂടി ക്കൂടി വന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ കൈ രണ്ടും ഒന്ന് കൂട്ടി തിരുമ്മി മുഖത്ത് വെച്ചു........ അവനിൽ നിന്ന് വീണ്ടും ഉത്തരമൊന്നുമില്ലെന്ന് കണ്ടതും അവളും പിന്നീടൊന്നും ചോദിച്ചില്ല...... എങ്കിലും അവന്റെ തണുപ്പറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം അവളിട്ടിരുന്ന സ്വെറ്റർ ദേഹത്തു നിന്ന് അഴിച്ചു അവനു നേരെ നീട്ടി.......... അവൻ ചോദ്യ ഭാവത്തിൽ അവളെ നോക്കി...... ഞാനിങ്ങനെ പുതച്ചിരുന്നോളാം...... അവൾ അവന്റെ നോട്ടത്തിനുള്ള ഉത്തരമെന്ന പോൽ അത് പറഞ്ഞപ്പോഴും അത് വാങ്ങാൻ അവൻ തുനിഞ്ഞതിനു കാരണം ഒരിക്കലും തണുപ്പായിരുന്നില്ല.... പകരം....... ഉള്ളിലാകെ പടർന്നു തുടങ്ങിയ അവളെന്ന ചൂട് കൊണ്ടായിരുന്നു വെന്നത് അവൻ മനപ്പൂർവം മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു....... അവൻ പതിയെ അത് കൈ നീട്ടി വാങ്ങി...... അത് ദേഹത്തേക്ക് ചേർക്കുമ്പോൾ അതിൽ പറ്റി പ്പിടിച്ച ഗന്ധം അവന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്കും ആഴ്ന്നിറങ്ങി....... കാച്ചെണ്ണയുടെ ആ മണം അവനിലാകെ നിറഞ്ഞു നിന്നു....... അവൻ ദീർഘമായോന്ന് നിശ്വസിച്ചു....... അവളുടെ ചൂട് തന്നിലേക്ക് പറ്റി ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നത് പോലെ അവനനുഭവപ്പെടുമ്പോൾ അവളിൽ നിന്ന് ഇനിയൊരു മോചനമുണ്ടാവില്ലേ യെന്ന് അവന്റെ മനസ്സ് ഭയന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു....... നേരം.... ഇപ്പൊ വെളുക്കും അല്ലെ......... എന്തെ..... വെളുക്കണ്ടെ..... അവർക്കിടയിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നൊരാ നിശബ്ദയേ കീറി മുറിച്ചു ഭദ്രയത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവനവളിലേക്ക് തിരിയാതെ തന്നെയാണത് ചോദിച്ചത്.. അവളൊന്നു ചിരിച്ചു...... വേദന കലർന്ന ചിരി...... അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല..... എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ തന്റെയുള്ളും അവൾ കണ്ട് പിടിച്ചാലോ എന്ന് മനസ്സ് ഭയന്നത് കൊണ്ട് തന്നെയാവുമത്....... ഇനി ഇയാളെപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ആയാൽ മതി കേട്ടോ....... അപ്പൊ ഇയാളിലേ പാട്ടും ഇയാളിൽ തന്നെ തടഞ്ഞു നിൽക്കും... പിറകിൽ നിന്ന് ഭദ്ര യത് പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവനൊന്നു തിരിഞ്ഞത്.... പണ്ടത്തെ കാര്യങ്ങളിലെ ട്രോമ യൊന്നുമോർത്തു കൊണ്ട് ഇനി വേദനിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല..... ഇത് പുതിയൊരു ജീവിതമാണ്......... ഇനി ആരോടും അനാവശ്യമായി ദേഷ്യപ്പെടാതെ നല്ല കുട്ടിയായാൽ മതി...... ഉള്ളിലെ വിങ്ങലെല്ലാം ഒരു രാത്രി കൊണ്ട് ഞാനേറ്റ് വാങ്ങിയെന്ന് കരുതി യാൽ മതി.... അവളേറെ സ്നേഹത്തോടെ അവനെ നോക്കിയത് പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ ആ മിഴികളിൽ തന്നേ കുറിച്ച് മാത്രമുള്ള ചിന്ത അവനു കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു....... അവനൊന്നു ചിരിച്ചു..... അതിലൊരു പുച്ഛത്തിന്റെ കലർപ്പുണ്ടോയെന്നവൾക്ക് സംശയം തോന്നി....... ഇപ്പൊ ചുറ്റും എല്ലാമുണ്ട്.... എല്ലാവരുമുണ്ട്....... ഇനി സ്വന്തമായി പലരും വരാനുമുണ്ട്........ അവളത് പറഞ്ഞോന്നു നിർത്തുമ്പോൾ മനസ്സിലെന്തോ ഒരു വേദന തങ്ങി നിന്നത് അവളറിഞ്ഞു..... പിന്നേ ഇയാൾക്ക് സ്വന്തമായൊരു കുടുംബമാവും....... വരാനുള്ള നല്ല നാളുകൾ ഓർത്തു കൊണ്ട് സന്തോഷമായിരിക്കണം.... ജൂലിയും അവനും അവരുടെ കുടുംബവും എന്നൊക്കെ മനസ്സിലോർക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു ഭാരം തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടി അവൾ ഇടർച്ച വരാത്ത വാക്കുകൾ കൊണ്ട് അവന് വേണ്ടിയെന്ന പോൽ അത് പറഞ് നിർത്തി.... തൊണ്ട ക്കുഴിയിൽ എന്തോ ഒന്ന് തടഞ്ഞു നിന്നത് പോലെ ..... അവനെ മനസ്സ് അത്രയേറെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്...... പക്ഷ ഈ രാത്രിയൊരു സ്വപ്നമായി മാത്രമായി കാണണമെന്നവൾക്കറിയാമായിരുന്നു....... ഒരു സുഖമുള്ള സ്വപ്നം..... പക്ഷെ ആ സ്വപ്നത്തിൽ നിന്ന് പുറത്ത് മറക്കാനാവാത്ത വിധം മടിച്ചു നിൽക്കുന്ന മനസ്സിനെ എങ്ങനെ സമാധാനിപ്പിക്കുമെന്ന് അവൾക്കറിയില്ലായിരുന്നു....... അവൻ മിഴികളുയർത്തി അവളെയൊന്ന് നോക്കി..... ആ വാക്കുകളിൽ പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഗദ് ഗദം അവനിലൊരു ചിന്തകൾക്കിടം നൽകി...... അതേ...... ഇത് പുതിയൊരു ജീവിതം തന്നെയാ..... പക്ഷെ.... ഇനിയും എന്റെ ജീവിതം പുതിയതാവാം...ഏത് നിമിഷവും........ അവനൊരു ചിരിയോടെ അത് പറയുമ്പോൾ ഭദ്ര മനസ്സിലാകാത്തത് പോൽ അവനെയൊന്ന് നോക്കി..... ഇത് വരെ ആർക്കും അറിയാത്തോരു കാര്യമുണ്ട്.... നീ അലെക്സിനു വേണ്ടി സംസാരിച്ചത് കൊണ്ട് മാത്രം ഞാനത് പറയാം...... അവനല്പം ഗൗരവത്തോടെ അത് പറയുമ്പോൾ അവൾ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി അവനെ നോക്കിയിരുന്നു.... ആർക്കും അറിയാത്ത ആ രഹസ്യം എന്തെന്നറിയാൻ അവളും ആകാംക്ഷയിലായിരുന്നു... പപ്പാlക്ക് പെങ്ങളൊരുത്തി കൂടി യുണ്ടായിരുന്നു....... പുള്ളിക്കാരി പ്രേമം മൂത്തൊരു നായരുടെ കൂടെ ഒളിച്ചോടി പോയി..... വല്യപ്പച്ചന്റെ ദേഷ്യം കൊണ്ട് അന്നവരെ ഒരുപാട് ഉപദ്രവിച്ചെങ്കിലും അവസാനമായപ്പോൾ വല്ലാത്ത കുറ്റ ബോധമുണ്ടായിരുന്നു..... പക്ഷെ ആരോടെങ്കിലും തുറന്ന് പറഞ്ഞാൽ ചെറുതായി പോകുമോയെന്ന തോന്നൽ കൊണ്ടും എന്നോടുള്ള വിശ്വാസം കൊണ്ടും മാത്രം ഒരു കാര്യം മരിക്കും മുമ്പ് പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്...... അവനൊരു കഥ പറയുന്ന ഒഴുക്കൊടെ അത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അതെന്തെന്നറിയാൻ അവൾ കാതുകൾ കൂർപ്പിച്ചിരുന്നു.... ഇതുവരെ താനറിഞ്ഞതിൽ നിന്നും ഏറെ ഗൗരവമുള്ളതായി അതവൾക്ക് തോന്നി...... എന്നെങ്കിലും അവരോ മക്കളോ ആരെങ്കിലും വരികയാണെങ്കിൽ നമ്മുടെ സ്വത്തുക്കളുടെ പകുതി നീയവർക്ക് കൊടുക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞു........ അലക്സത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും ഭദ്ര അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി...... അത് വല്യപ്പച്ചന്റെ ഉള്ളിലെ കുറ്റ ബോധം കൊണ്ടാണ്..... പറ്റി പ്പോയ തെറ്റിൽ അതിയായ ദുഖമുള്ളത് കൊണ്ടാണ്..... അത് കൊണ്ട് ഞാനവരെ തിരഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്..... ഈ ലോകത്തിന്റെ ഏത് കോണിലുണ്ടെങ്കിലും വല്യപ്പച്ചന് വേണ്ടി മാപ്പ് പറയാൻ എനിക്കവരെ കണ്ട് പിടിച്ചേ മതിയാവു..... അലക്സ് ഉറച്ച വാക്കുകളുടെ അത് പറയുമ്പോൾ ഭദ്ര അവനെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്...... എന്നിട്ട്..... ഈ സ്വത്തുക്കളുടെ പകുതി അവർക്ക് കൊടുക്കുമോ.... മനസ്സിൽ വന്നൊരു സംശയം അവൾ ചോദിക്കുമ്പോൾ അവനവളെയൊന്ന് നോക്കി..... ഇല്ലാ....... പകുതി കൊടുക്കില്ല........ അവനതും പറഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കുമ്പോൾ അവനിൽ നിന്നങ്ങനൊരു മറുപടി പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലെന്ന പോൽ അവളവനെ നോക്കി...... പിന്നെ........? മുഴുവനും കൊടുക്കും...... അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് ഒരു നെടു വീർപ്പിനെ കൂട്ട് പിടിച്ചു അവൻ മനോഹരമായി പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ ആ കൺ കോണിലെ ഭാവം അവൾക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ലായിരുന്നു.... എന്നിട്ടോ...... അവളൊരു വാക്ക് കൊണ്ടു അവന്റെ മനസ്സിലുള്ള വാക്കുകൾക്ക് മുഴുവനായി കാത്തു നിന്നു..... എന്നിട്ടെന്താ....... അർഹത പ്പെട്ടവരെ എല്ലാം ഏൽപ്പിച്ചു അലക്സ് കളമൊഴിയും....... രക്ത ബന്ധങ്ങൾ കൂടി കലരട്ടെ... അതിനിടയിലൊരു അധിക പ്പറ്റാവാൻ ഞാനൊരുക്കമല്ല...... തന്ന സ്നേഹത്തിനും വെച്ച് നീട്ടിയ ജീവിതത്തിനും പകരമായി വല്യപ്പച്ചന് കൊടുക്കാൻ അതേയിനി കഴിയു.......അവരാണ് പാല മറ്റത്തെ യഥാർത്ഥ അവകാശികൾ........ അലക്സതും കൂടി പറഞ്ഞതും ഭദ്ര ഒരു ഞെട്ടലോടെ യാണ് അവനെ നോക്കിയത്...... ഇങ്ങനെയൊരു കാര്യം അവനൊരിക്കലും നുണ പറയില്ലെന്നത് വ്യക്തമാണ്....... എന്നിട്ട് ഇയാളെങ്ങോട്ട് പോകും....... അവളത് ചോദിക്കുമ്പോൾ വീണ്ടും ആ കണ്ണുകളിൽ തന്നെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ മാത്രം അലയടിക്കുന്നന്ത് കണ്ടതും അവനിലെന്തിനോ ഒരു കുഞ്ഞ് സന്തോഷം തോന്നി..... എങ്ങോട്ടെങ്കിലും..... ഭൂമി ഉരുണ്ടതാണല്ലോ....... എവിടെയെങ്കിലും കറങ്ങി തിരിയാൻ എനിക്കുമിടമുണ്ടാവും...... അപ്പോഴും പാല മറ്റത്തേ കരുണ കൊണ്ട് കിട്ടിയ വിദ്യാഭ്യാസം കൈ മുതലായുണ്ടല്ലോ....... അലക്സതും കൂടി പറഞ്ഞതും ഭദ്രക്ക് ആകെ ക്കൂടി ഒരു നിർവികാരത തോന്നി.. അതിലേറെ അവനെ കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകളും അവനിൽ തങ്ങി നിന്നു...... അപ്പൊ ജീവിതത്തിൽ അവനവരെ കണ്ട് മുട്ടുകയേ ചെയ്യാതിരിക്കട്ടെയെന്ന് അവൾ മനസ്സ് കൊണ്ട് പ്രാർത്ഥിച്ചു..... കാരണം.... ഇനിയും അലക്സ് അനാഥനാവാൻ പാടില്ലായിരുന്നു....... ഭദ്ര ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല....... വീണ്ടും കനത്തോരു നിശബ്ദത അവർക്കിടയിലേക്ക് നൂണ്ട് കയറി......... പറയാനുള്ള കാര്യങ്ങളെല്ലാം പല തുള്ളികളായി തങ്ങളിൽ നിന്ന് തെറിച്ചു വീഴുന്നത് ഇരുവരും അറിഞ്ഞില്ലായിരുന്നു..... അപ്പോഴേക്കും ചന്ദ്ര ൻ അവരോട് യാത്ര പറയാൻ തയ്യാറായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു...... (തുടരും) Aysha Akbar #✍ തുടർക്കഥ #കിസ്സകൾ #📙 നോവൽ

ഹൃദയ സഖി..... ഇരുപത്തി യാറാം ഭാഗം അവൻ ചുണ്ടിനു മുകളിൽ വിരൽ വെച് പുറത്തേക്ക് നോക്കിയങ്ങനെ നിന്നു..... പെയ്തു വീഴുന്ന മഞ്ഞിൽ ചെറിയൊരു ചാറ്റൽ മഴ കൂടി കലർന്നിട്ടുണ്ട്....... മുകളിലേക്ക് നീണ്ടു പോയ പൈൻ മരങ്ങൾ കാറ്റിൽ ആടിയുലയുന്നത് പോലെ.... അപ്പോഴും അവന്റെ മനസ്സിലാ രാത്രിയുടെ കുളിര് തന്നെയായിരുന്നു...... ഭദ്ര മുഖമുയർത്താതെ അങ്ങനെ നിൽക്കുകയാണ്..... അങ്ങനെ രണ്ട് ബിയറടിക്കുമ്പോഴേക്ക് ബോധം പോകുന്നവനല്ല അലക്സ്......... അന്ന്......വല്ലാതെ കൂടി പ്പോയി.... അവൻ പതിയെ അവൾ ക്ക് നേരെ മുഖം തിരിച്ചത് പറഞ്ഞതും അവളിലൊരാശ്വാസം പടർന്നു........ ആ വാക്കുകളിൽ ഇത് വരെ കാണാത്തൊരു ആർദ്രത യുണ്ട്.... അതൊരു കുറ്റ ബോധത്തിന്റെയാണോ.... അവന്റെ വാക്കുകൾ ഒരു ക്ഷമാപണത്തെ ഒളിപ്പിക്കും പോലെ..... അവളൊന്നു കൂടി അവനെ നോക്കി.... ഒരു നോട്ടം അവൾക്ക് കൊടുത്താൽ താൻ താഴ്ന്നു പോകുമോയെന്നൊരു തോന്നലിൽ അവൻ പെട്ടെന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി..... അവളുടെ അദരങ്ങളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി പറ്റി പ്പിടിച്ചു...... അവനോട് തനിക്കുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാ ഇഷ്ട ക്കേടുകളും നീങ്ങി പോയത് പോലെ..... അവനെന്ന മനുഷ്യനോട് ചേർന്ന് നിൽക്കാൻ ഏറെ ഇഷ്ടമുള്ളത് പോലെ....... അതിനു.... അവൾ വീണ്ടും അവന്നോടെന്തോ ഒന്ന് പറയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് പെട്ടെന്നവളുടെ കണ്ണുകൾ ബാൽക്കണിയിൽ ദൂരേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്ന ജൂലിയിൽ തറഞ്ഞത്..... ഒരു നിമിഷം പറയാൻ വന്നതിനെ അവൾ പാതിക്ക് വിഴുങ്ങി...... കണ്ണുകളിൽ അത് വരെയുണ്ടായിരുന്ന തിളക്കം മാഞ്ഞു പോയത് പോലെ.. അവനെ താനറിഞ്ഞത് മുതൽ മനസ്സ് അവനിലേക്ക് ചായുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടി ജൂലി എന്നത് തന്നെ അസ്വസ്ഥമാക്കേണ്ട കാര്യമെന്താണെന്ന് അവളൊന്നാലോചിച്ചു..... അവൾക്ക് അവളെ മനസ്സിലാകുന്നില്ലായിരുന്നു...... അലക്സ് അനാഥനാണെങ്കിലും അവനെല്ലാമുണ്ട്...... തന്നെ പോലൊരുത്തിക്ക് മുമ്പിൽ മനസ്സ് തുറന്നെന്ന് കരുതി അതിനെ മറ്റ് അർത്ഥങ്ങളീലേക്കൊന്നും കൊണ്ട് പോകേണ്ടതില്ല...... ഈ രാത്രി തീർന്നാൽ അവനു താനൊരു പരിചയ ക്കാരി മാത്രമാണ്..... ആവശ്യമില്ലാത്തതോരൊന്നും ചിന്തിച് കൂട്ടി മനസ്സിനെ മുറിപ്പെടുത്തരുതെന്നവൾ ഹൃദയത്തിന് താക്കീത് നൽക്കി.... മാത്രവുമല്ല..... അവന്റെ കല്യാണം നിശ്ചയിച് വെച്ചതാണ്..... ഈ വാതിലിനപ്പുറം അവളുണ്ടെന്നത് യാഥാർഥ്യമാണ്..... ഓർക്കും തോറും ഇത് വരെയില്ലാത്ത എന്തോ ഒരു ഭാരം മനസ്സിനെ പ്രയാസപ്പെടുത്തുന്നത് അവളറിഞ്ഞു.... അവൾ പറയാൻ വെച്ചത് പാതിക്ക് നിർത്തിയത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ ഒന്നവൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു....... അവളുടെ കണ്ണുകളപ്പോഴും ബാൽകണിയിൽ അസ്വസ്ഥയായി നിൽക്കുന്ന ജൂലിയിലായിരുന്നു....... അവളുടെ നോട്ടം പതിഞ്ഞിടത്തേക്ക് അലക്സും ഒന്ന് നോക്കി...... ചെറുപ്പത്തിൽ അലെക്സിനെ ഒത്തിരി വേദനിപ്പിച്ചു ബുദ്ധി വെച്ചപ്പോൾ ഇയാളോട് പ്രണയ മായി മാറി എങ്കിൽ അതത്രയേറെ മനോഹരമായിരിക്കും അല്ലെ...... അതും വീട്ടുകാരെയെല്ലാം എതിർത്തും സ്വന്തമാക്കണമെന്ന വണ്ണം... ഭദ്ര മിഴികൾ ദൂരേക്ക് നട്ട് ഏറെ ആർദ്രമായി അത് പറയുമ്പോൾ മനസ്സെന്തിനോ വേദനിക്കുന്നത് അവളറിഞ്ഞു.... മനപ്പൂർവം ആ മുറിവിനെ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു അവൻ അവളുടേതാണെന്ന് മനസ്സിനെ ആദ്യമേ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിക്കുക യായിരുന്നവൾ...... പ്രണയം....... അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും അവനതും പറഞ്ഞു പുച്ഛത്തോടെ യൊന്നു ചിരിച്ചു..... ഭദ്ര കണ്ണുകൾ വിടർത്തി അവനെ നോക്കി..... മനസ്സ് അവനിൽ നിന്ന് എന്തൊക്കെയോ കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് പോൽ...... ബുദ്ധി വെച്ചിട്ടും അലക്സവർക്കൊക്കെ ഒരു രണ്ടാം തരം തന്നെയായിരുന്നു.... പിന്നെ.... അലക്സിനോടുള്ള പ്രേമം മൂത്തത് എപ്പോഴാണെന്ന് വെച്ചാൽ അത് വല്യപ്പച്ചൻ പോയതിൽ പിന്നെയായിരുന്നു...... പോകാൻ നേരം ഇക്കാണുന്ന സ്വത്തുകളെല്ലാം എന്റെ പേരിലെഴുതി വെച്ചാണ് പോയത്......... അതോടെ അലക്സ് എല്ലാവർക്കും പുണ്യാളനായി...... എന്റെ ദേഷ്യത്തിന് മുമ്പിൽ അവരെല്ലാം വിറച്ചു തുടങ്ങി...... അത് വരെ വേദനിപ്പിച്ചതിനു പകരം തങ്ങൾക്ക് നഷ്ടങ്ങൾ വരുമോയെന്ന് അവർ ഭയന്നു..... അപ്പൊ പൊട്ടി മുളച്ചതാണീ പ്രേമവും വിവാഹവുമൊക്കെ..... അവൻ അതും പറഞ്ഞു പുച്ഛത്തോടെ മുഖം തിരിക്കുമ്പോൾ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത എന്തോ ഒരു കുളിർ തന്നെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചത് ഭദ്രയറിഞ്ഞു.. മനസ്സാഗ്രഹിച്ച എന്തോ ഒന്ന് കേട്ടത് പോൽ ഹൃദയം ശക്തിയായി മിടിച്ചു....... അപ്പൊ.... ഇയാൾക്ക് ഇഷ്ടമല്ലേ....... ഉള്ളിൽ നിന്നുയർന്നു വന്ന ആ ചോദ്യത്തിനും കൂടി അവൾക്കുത്തരം വേണമെന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവള തിനെ മറച്ചു വെച്ചില്ല...... അലക്സ് അത്ഭുതത്തോടെ അവളെ നോക്കി..... അങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം അവളിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലെന്ന പോൽ....... അവൾ ഉത്തരത്തിനെന്ന വണ്ണം അവന്റെ മിഴികളിലേക്ക് നോക്കി...... ഇഷ്ടം.........ഇഷ്ട കൂടുതലുള്ള മറ്റൊരാൾ അന്ന് മനസ്സിലില്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഇഷ്ടക്കുറവ് തോന്നിയില്ല....... തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ആ മിഴികളിൽ ഉറ്റ് നോക്കി അവനത് പറയുമ്പോൾ അവൾക്കാകെ കൂടി ഒരു വിറയൽ തോന്നി..... ഇപ്പൊ അങ്ങനെയൊരാളുണ്ടെന്ന് അവൻ പറയുകയാണോ യെന്ന് അവന്റെ മിഴികളിൽ നോക്കവേ അവൾക്ക് സംശയം തോന്നി..... എന്നത്തേയും പോലെ അവന്റെ നോട്ടത്തെ നേരിടാൻ കഴിയാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ വേഗം മിഴികൾ താഴ്ത്തി...... പിന്നേ....... മമ്മക്ക് ആ ബന്ധത്തിൽ വല്ലാത്ത താല്പര്യമായിരുന്നു...... ആ സന്തോഷം മാത്രം നോക്കി ഓക്കേ പറയുമ്പോൾ അത് മമ്മക്ക് വേണ്ടിയാണെന്ന് ഞാൻ ജൂലിയോട് വ്യക്തമായി പറഞ്ഞിരുന്നു....... അവനതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പോക്കറ്റിൽ നിന്നൊരു സിഗററ്റെടുത്തു ചുണ്ടിലേക്ക് വെക്കുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളെ മാത്രം തഴുകി കടന്ന് പോയി........ അവളുടെ മനസ്സിലെ വികാരങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റങ്ങൾക്കൊപ്പം അവളും ആടിയലഞ്ഞു....... ഒരു തിരമാലക്ക് മേലെന്ന പോൽ....... അവൾ വിടർന്ന കണ്ണുകളുയർത്തി അവനെയൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം കട്ടിലിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു......... മനസ്സാകെ കലുഷിതമാണ്...... എന്ന് വെച്ചാൽ ഈ മുറിയിൽ അകപ്പെട്ടപ്പോൾ അവന്റെ കൂടെ ഈ രാത്രി കഴിക്കണ്ടേ എന്നോർത്തുള്ള ആ അവസ്ഥ യല്ല..... മറിച്ചു ഈ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങിയാൽ അവനിൽ നിന്നകന്നു നിൽക്കേണ്ടി വരില്ലേ എന്ന പ്രയാസമാ ണ്..... അത്രത്തോളം ഈ രാത്രി അവനിലേക്ക് തന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചതെന്ത് കൊണ്ടായിരിക്കും... ഇത് വരെ ഒരാൾക്കും കയറി പറ്റാനിടമില്ലാത്ത തന്റെ മനസ്സിൽ അവൻ കയറിയോ....... ആദ്യം കാണുമ്പോൾ അവനെ ഭയമായിരുന്നു.... പിന്നീടത് വെറുപ്പായി....ദേഷ്യമായി... അവനെ കുറിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോൾ സഹതാപമായി..... അവന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കൂടുതൽ ഇറങ്ങി ചെന്നതും അവൻ തന്നെ ആ ഹൃദയത്തിന്റെ അറയിൽ ബന്ധിച്ചത് പോലെ.... എന്തിനോ മിഴികൾ നിറയുന്നത് പോലെ തോന്നിയവൾക്ക്....... താൻ.... കിടക്കുന്നില്ലേ.......ഉറക്കമില്ലേ ഇന്ന്.... അവൻ പുകയൂതി വിട്ട് കൊണ്ട് അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു........ കിടന്നുറങ്ങിയാൽ നേരം വെളുക്കില്ലേ...... അവൻ പതിയെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയതും പിറകിൽ നിന്നുള്ള അവളുടെ ചോദ്യത്തിലേക്ക് അവനൊരു ഞെട്ടലോടെയാണ് തിരിഞ്ഞത്....... കണ്ണുകളിൽ പല വിധ വികാരങ്ങൾ നിറച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നവളെ അവനൊന്നു നോക്കി..... കള്ളം പിടിക്കപ്പെട്ട കുട്ടിയെ പോലെ അവൾ ധൃതിയിൽ കണ്ണുകൾ അവനിൽ നിന്നും വെട്ടിച്ചു........... അവനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല...... പതിയെ അവളിൽ നിന്നും തല തിരിച്ചു മിഴികളാ പൈൻ മരങ്ങളോളം ഉയരത്തിൽ വെച്ചു.... 🎶🎶🎶മ്മ് ഹ് ഹ്മ്മ്....മ്മ്മ്ഹ്...🎶🎶 അറിയാതെ അവനിൽ നിന്നും ആ ഈണം ഉയരുമ്പോൾ അവർക്കിടയിലൊരു മഴ പെയ്തു തോർന്ന പ്രതീതിയായിരുന്നു... അത്ര മേൽ ഹൃദ്യമായ അവന്റെയാ ഈണത്തിലേക്ക് അവൾ ലയിച്ചു പോയി.... കണ്ണുകൾ വിടർത്തി അവൾ അവനെ നോക്കി.... പുറത്തേക്ക് നോക്കി ചെരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന അവന്റെ ഒരു വശം മാത്രമേ കാണാനുള്ളു.... കയ്യിൽ സിഗററ്റ് കിടന്ന് പുകയുന്നുണ്ട്..... ഗൗരവമേറിയ ശബ്ദം കൊണ്ട് എല്ലാവരെയും വിറപ്പിക്കുന്ന അലെക്സിന്റെ മറ്റൊരു മുഖം മാത്രമല്ല താനറിഞ്ഞത്...... അവന്റെയുള്ളിൽ മയങ്ങി കിടന്നിരുന്ന മറ്റൊരു സ്വരത്തെ കൂടിയാണ്... ആഹാ.... ഇയാള് പാടുവോ..... അവൾ പിറകിൽ നിന്ന് പതിയെ അത് ചോദിച്ച പ്പോഴാണ് താൻ മൂളിയത് അവൻ പോലുമറിയുന്നത്...... അവൻ തലയൊന്ന് കുടഞ്ഞു...... കയ്യിലെ സിഗററ്റ് ചുണ്ടിലേക്ക് ചേർത് വെച്ചു..... നേരമിപ്പോ വെളുക്കും.......അതിനു മുമ്പ് എനിക്ക് വേണ്ടിയൊന്ന് പാടി തരുമോ...... അവളൊന്നു കൂടി അവനെ നോക്കി യത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ആ വാക്കുകളിൽ പ്രതീക്ഷക്കൊപ്പം ഈ രാത്രി പുലരുന്നതിന്റെ വേദനയും കലർന്നിരുന്നു..... അവളുടെ ചോദ്ധ്യത്തിലേക്ക് അവനൊന്നു മിഴികൾ നട്ടു...... പിന്നേ പതിയെ കസേരയിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു കൊണ്ട് അവൻ മൂളി തുടങ്ങി..... 🎶മഴ കൊണ്ട് മാത്രം മുളക്കുന്ന വിത്തുകൾ... ചിലതുണ്ട് മണ്ണിൻ മനസ്സിൽ.......🎶 ഉള്ളിൽ വന്നു നിന്ന ആ ഈണം പുറത്തേക്കെടുത്തില്ലെങ്കിൽ അവനും ശ്വാസം മുട്ടുമെന്ന് തോന്നി പ്പോയിരുന്നന്നേരം......... അവൾ ഉയർന്ന ഹൃദയ താളത്തോടെ അവന്റെ സ്വരത്തിലേക്ക് ലയിച്ചു പോയിരുന്നു...... 🎶പ്രണയത്തിനാൽ മാത്രമെരിയുന്ന ജീവന്റെ തിരികളുണ്ടാത്മാവിനുള്ളിൽ..🎶 കണ്ണിമ വെട്ടാതെ അവനെ നോക്കിയവളിരിക്കുമ്പോൾ ആ രാത്രിയിൽ ഉദിച്ചു നിൽക്കുന്ന പൂർണ ചന്ദ്രനോട് അവൾക്ക് വല്ലാത്ത പ്രണയം തോന്നി.... ഒരിക്കലും അത് മാഞ്ഞു പോയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ.......... 🎶ഒരു ചുംബനത്തിനായ് ദാഹം ശമിക്കാതെ... എരിയുന്ന പൂവിതൾ തുമ്പുമായി...... പറയാത്ത പ്രിയതരമാമൊരു വാക്കിന്റെ... മധുരം പടർന്നൊരു ചുണ്ടുമായി...... വെറുതെ പരസ്പരം നോക്കിയിരിക്കുന്നു... നിറ മൗന ചശകത്തിനിരു പുറം നാം......🎶 മിഴികൾ രണ്ടും അടച്ചു കൊണ്ടവൻ പാടി നിർത്തിയതും ഉള്ളിൽ നിന്നുള്ള വിങ്ങൽ തൊണ്ട ക്കുഴിയിൽ തങ്ങി നിന്നിരുന്നവൾക്ക്..... അത്ര മേൽ താനാ രാത്രിയോടും അതിലെ പ്രകാശത്തിനോടും ലയിച്ചു ചേർന്നത് പോൽ..... (തുടരും) Aysha Akbar #📔 കഥ #📙 നോവൽ #കിസ്സകൾ #✍ തുടർക്കഥ

ഹൃദയ സഖി..... ഇരുപത്തിയഞ്ചാം ഭാഗം അവൾ രണ്ട് പ്ലേറ്റെടുത് കൊണ്ട് വെച്ച ഭക്ഷണം വിളമ്പി........ കഴിക്കാൻ ചപ്പാതിയാണ്..... കൂടെ ചിക്കനും എഗ്ഗും പനീറുമുണ്ട്...... അവളേത് വേണമെന്ന് ചോദ്യ ഭാവത്തോടെ അവനെ നോക്കിയതും അവനൊന്നും പറയാതെ ചെയറിലേക്കിരുന്നു..... എന്നിട്ടവൻ സ്വന്തമായി കറി വിളമ്പി...... ഇരിക്ക്..... അവനരികിലുള്ള കസേരയിലേക്കിരിക്കാൻ അവളൊന്നു മടിച് നിന്നതും അതറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം അവൻ തലയുയർത്താതെ തന്നെയത് പറഞ്ഞൊരു ചപ്പാത്തി ക്ഷണം വായിലേക്ക് വെച്ചു.... അവൾ പതിയെ അവനരികിൽ നിന്നും കസേര അല്പം നീക്കിയിട്ട് അവിടെയിരുന്നു........ അവന്റെ കൂടെയിരിക്കാൻ മാത്രം അർഹത തനിക്കില്ലെന്നൊരു തോന്നൽ.... അതിനുമപ്പുറം അത്രത്തോളം സ്വാതന്ത്രം തങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ടോയെന്നൊരു സംശയവും...... അൽപ നേരം അവർക്കി ടയിലൊരു നിശബ്ദത സ്ഥാനം പിടിച്ചു...... ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളും ഇട കലരാൻ വെമ്പി നിന്നോരു നിശബ്ദത....... അവൾ തന്നിൽ നിന്നല്പം അകന്നിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ കറിയെടുക്കാണെന്ന വണ്ണം ഒന്നുയർന്നു കസേര അവൾക്ക് നേരെ നീക്കിയിട്ടിരുന്നതും അവളുടെ ശ്വാസമൊന്നുയർന്നു....... ഇടം കണ്ണാൽ അവളവനെ യോന്ന് നോക്കിയെങ്കിലും അവൻ അവളെ നോക്കാതെ കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്..... അവൻ തനിക്കെതിർ വശമായി തിരിഞ്ഞിരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾക്ക് കഴിക്കാനല്പം പ്രയാസം തോന്നി....... അവൻ സംസാരിക്കുമ്പോൾ താനവനോട് അത്രയേറെ അടുത്തത് പോലെ തോന്നിയിരുന്നെങ്കിലും അത് കഴിഞ്ഞ ആ നിമിഷം അവനോടൊരു പ്രത്യേക ദൂരം തോന്നുന്നുണ്ട്.... അതൊരു പക്ഷെ ഗൗരവം നിറഞ്ഞ ആ മുഖവും ആഡിത്യം കലർന്ന അവന്റെ മിതമായ ചലനങ്ങളും കൊണ്ടാവാം...... അവന്റെ ശരീര ഭാഷ അങ്ങനെയാണ്.. നടത്തത്തിലും നിറുത്തത്തിലും എല്ലാം ഒരേടുപ്പുണ്ട്..... എന്തിനു പറയുന്നു.... വെറുതെ അവനാ കസേരയിലിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ കൂടി കാലുകൾ വെക്കുന്ന സ്ഥാനവും നിവർന്നുള്ള ആ ഇരിപ്പുമെല്ലാം തന്നെ ഒരു പുരുഷനത്ര മേൽ ഒത്തിണങ്ങിയ ഭംഗിയാണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി..... തന്റെ.... അപ്പനും അമ്മയുമൊക്കെ....... അവന്റെ ഗൗരവം നിറഞ്ഞ ആ ശബ്ദമാണ് അവളെ ചിന്തകളിൽ നിന്നുണർത്തിയത്...... അവൾ പെട്ടെന്ന് അവനു നേരെ യോന്ന് മുഖമുയർത്തി........ അമ്മ...... എനിക്ക് പന്ത്രണ്ട് വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ് പോകുന്നത്....... മഞ്ഞ പിത്തം കരളിലേക്ക് ബാധിച്ചു...... പിന്നെയെല്ലാം അച്ഛനായിരുന്നു...... അച്ഛനും പോയപ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് ജോർജങ്കിൾ ഇങ്ങോട്ട് കൂട്ടി കൊണ്ട് വന്നത്..... നനവൂ റിയ ശബ്ദത്തോടെ അതും പറഞ്ഞവൾ നിർത്തുമ്പോൾ അവൻ അവളെ തന്നേ നോക്കിയിരുന്നു....... അപ്പോ ബന്ധുക്കൾ...... അവൻ ചോദിച്ചതും അവളിലൊരു പുച്ഛം നിറഞ്ഞു.... സ്വത്തും പണവും ഉള്ളവർക്ക് മാത്രം പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാ ണ് ബന്ധുക്കൾ.. അല്ലാത്തവർ ക്ക് ആരുമില്ല....... അങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്കെന്റെ നാട് വിട്ട് പോരേണ്ടി വരില്ലായിരുന്നല്ലോ.... അവളത് പറഞ് നിർത്തുമ്പോൾ അതിൽ കലർന്നിരുന്ന നോവ് അവനു വ്യക്തമായിരുന്നു..... സ്വന്തമായതെല്ലാം ഇട്ടെറിഞ്ഞു ഒരു പരിചയവുമില്ലാത്ത ഒരിടത്തേക്ക് പറിച്ചു നടപ്പെടേണ്ടി വന്നവളുടെ മനസ്സിന്റെ ചൂട് അവനറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു....... അവളുടെ മിഴികളിൽ എന്തൊക്കെയോ ഇളകി മറിയുന്നുണ്ട്..... അവൾ ഭക്ഷണത്തിൽ വിരൽ വെച്ചെങ്ങനെ വരക്കുകയാണ്...... അവൾക്ക് സമയം കൊടുത്തെന്ന പോൽ അവനും അങ്ങനെയിരുന്നു..... അവളുടെയാ ഇരുത്തം കണ്ടതും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ട് ചോദിച്ചാൽ മതിയായിരുന്നെന്നൊരു കുറ്റ ബോധം അവനെ വന്നു മൂടി...... അമ്മ ക്രിസ്ത്യാനി യായിരുന്നു..... അച്ഛൻ ഹിന്ദുവും...... അവരുടെത് പ്രണയ വിവാഹമായിരുന്നു.... അമ്മയുടെ വീട്ടുകാർ ആ വിവാഹത്തോടെ മുറിഞ്ഞു പോയി...... അച്ഛന്റെ വീട്ടിൽ വല്യ പ്രശ്നമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല....... എല്ലാവരെക്കാളും അച്ഛൻ നന്നായി സമ്പാധിച്ചിരുന്നു...... അപ്പോ ചുറ്റും എല്ലാവരുമുണ്ടായിരുന്നു.... കൂടെ പ്പിറപ്പുകളെ സഹായിച്ചു സഹായിച്ചു അച്ഛൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു...... ഞങ്ങൾക്കായി ഒന്നും കരുതാതെ ഒരോരോ ആവശ്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു കടം ചോദിച്ച കൂടെ പിറപ്പുകൾക്ക് എല്ലാം കൊടുത്തു..... അവസാനം അച്ഛന്റെ ബിസിനെസ്സ് നഷ്ടത്തിലായതും കടം വാങ്ങിയവരെല്ലാം കൈ മലർത്തി..... സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ അച്ഛനുണ്ടായിരുന്ന ഏക സമ്പാമായിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ വീടിന്നവർ വിലയിട്ടു....... അച്ഛന്റെ അവസ്ഥ മുതലെടുത്തവർ അതും കയ്ക്കലാക്കി...... അവസാനം വാടക വീട്ടിൽ കിടന്നാണ് എന്റച്ഛൻ പോയത്..... അവളതും പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോഴേക്കും വാക്കുകൾ ഇടറിയിരുന്നു.... അവൾ പ്ലേറ്റ് അവിടെ വെച്ച് കണ്ണുകൾ അമർത്തി തുടച്ചു....... ബ്ലഡി...... അലക്സ് മുഷ്ടി ചുരുട്ടി ദേഷ്യത്തോടെ ടേബിളിൽ ആഞ്ഞിടിച്ചു...... ഭദ്ര പെട്ടെന്ന് മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കി....... ഇങ്ങനെയുള്ളവരെ യൊക്കെ കൂടെ പിറപ്പെന്നും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നടന്ന തന്റെ അപ്പനെ പറഞ്ഞാൽ മതി.... അലക്സ് ദേഷ്യത്തോടെ അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കയ്യിലുള്ള പ്ലേറ്റ് അല്പം ശബ്ദത്തിൽ തന്നേ ടേബിളിലേക്ക് വെച്ചു.... അവന്റെ മുഖം വല്ലാതെ വലിഞ്ഞു മുറുകിയിട്ടുണ്ട്..... ഭദ്ര ഒരു നിമിഷം അവനെ നോക്കി... ആദ്യമായി അവന്റെ ദേഷ്യം അവളിലൊരു തണുപ്പ് നിറച്ചു..... അവന്റെ ദുഃഖം തന്റെ ഹൃദയം ഏറ്റെടുത്തതെങ്ങനെയാണോ അത് പോൽ അല്ലെങ്കിൽ അതിനേക്കാളേറെ തന്റെ വേദന അവനും ഹൃദയം കൊണ്ടെറ്റ് വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.... അതിൽ നിന്നുള്ളതാണ് ആ ദേഷ്യമെന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു...... അവളുടെ ചൊടിയിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.... ശെരിയാ..... അച്ഛൻ ഒരു നിഷ്കളങ്കനായിരുന്നു.... ഇല്ലാ യെന്ന് പറയാൻ അച്ഛനറിയില്ല.... നോ പറയേണ്ടിടത്ത് പറയുക തന്നെ വേണം....... അതാരോടായാലും....... ഭദ്ര പറഞ്ഞു നിർത്തിയതിനു അലക്സ് ദേഷ്യത്തോടെ തന്നെയാണത് പറഞ്ഞത്..... അൽപ നേരത്തേക്കു രണ്ട് പേരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല........ പാതിക്ക് വെച്ച ഭക്ഷണം കഴിക്കാനും തോന്നിയില്ല..... രണ്ട് പേരും അങ്ങനെയിരുന്നു..... അതേയ്.... ഇതെന്താ കഴിക്കാത്തത്....... അൽപ നേരം അങ്ങനെയിരുന്ന ശേഷം അവനെഴുന്നേറ്റ് ജനലൊരത് പോയി നിന്നപ്പോഴാണ് അവൾ പിറകിൽ നിന്നത് ചോദിച്ചത്....... എനിക്ക് വേണ്ടാ....... എന്റെ ചെറിയച്ചന്മാരോടുള്ള ദേഷ്യത്തിനാണോ...... അവനല്പം ഗൗരവത്തിൽ തന്നെയത് പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞതും അവളൊരു കുസൃതി ചിരിയോടെയാണത് ചോദിച്ചത്...... അവനവളെയൊന്ന് നോക്കി..... ആ കണ്ണുകളിൽ വിടർന്നു നിൽക്കുന്നൊരു കുറുമ്പുണ്ട്... ഏറെ വശ്യമായ ഒന്ന്..... നോട്ടം മാറ്റാൻ കഴിയാത്ത വിധമൊരു കുസൃതി...... അവൻ തന്നിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുക എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവളുടെ ഭാവം പെട്ടെന്ന് മാറി.... അവൾ ധൃതിയിൽ മിഴികൾ അവനിൽ നിന്ന് നീക്കി താഴേക്ക് നോക്കുമ്പോഴും കൺ പീലികൾ കിടന്ന് പിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... ഇത് വരെ ഗൗരവമേറിയ അവന്റെ നോട്ടത്തിൽ തനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു തോന്നിയിരുന്നതെങ്കിൽ കൂടി ഇന്നതിനു മറ്റെന്തൊക്കെയോ ഭാവങ്ങളാണ്....... അവളുടെ പതർച്ച അറി ഞ്ഞതും അവൻ മിഴികൾ പുറത്തേക്ക് തന്നെ നീക്കി....... ആ ദേഷ്യം കൊണ്ടാണ് കഴിക്കാതിരിക്കുന്നതെങ്കിൽ വേണ്ടാട്ടോ.... അച്ഛന് മരണം വരെ അവരോട് ദേഷ്യമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു..... പക്ഷെ.......... അവൾ പിറകിൽ നിന്നത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അവൻ അവളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ കൂടി ആ പക്ഷെ യിലേക്ക് കാതുകൾ കൂർപ്പിച്ചു...... ആ വീട് തിരിച്ചു പിടിക്കണമെന്ന് വല്യ ആഗ്രഹമായിരുന്നു...... അത് പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ അവളുടെ കൺ കോണിൽ നീർ തുള്ളികൾ ഉരുണ്ട് കൂടുന്നത് അവളിലേക്ക് തിരിയാതെ തന്നെ അവൻ കണ്ടിരുന്നു........ തന്റെ ദുഖത്തിനോട് കൂടെ അവളുടേതും തന്റെ സ്വന്തമായത് പോൽ അവന്റെ നെഞ്ചോന്ന് നീറി..... വരു....... ഭക്ഷണം കഴിച്ചോളൂ...... അല്ലെങ്കിലേ ചൂട് പോയി...... രണ്ട് പേർക്കുമിടയിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന വിങ്ങലിനെ മുറിച്ചു കൊണ്ടവളത് പറയുമ്പോൾ തന്റെ ദുഖങ്ങളൊരിക്കലും മറ്റൊരാളിൽ മുറിവ് പകർത്താൻ അവളാഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല...... എനിക്ക് വേണ്ടാ........ നീ കഴിച്ചോ...... അവൻ ഒട്ടും മയമില്ലാതെ തന്നെയാണത് പറഞ്ഞത്.... അങ്ങനെ പറയരുത്.....പാല മറ്റത് അലെക്സിന്റെ കൂടെ കഴിക്കാൻ എനിക്കിനി ഇങ്ങനെയൊരു അവസരം കിട്ടിയെന്ന് വരില്ലല്ലോ........ അവൾ കുറുമ്പോട് അത് പറഞ്ഞതും അവൻ പതിയെ തലയൊന്ന് ചെരിച്ചു.... പിന്നേ....അവളിലേക്ക് നോക്കി..... ആ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നൊരു കുസൃതി അവന്റെ ഉള്ളിലൊരു പിടച്ചിലുണ്ടാക്കി...... താൻ മുമ്പേ പറഞ്ഞതിന് അവൾ തന്നെ കളിയാക്കുക കൂടിയാണതെന്ന് മനസ്സിലായെങ്കിലും എന്തോ ദേഷ്യം വരുന്നില്ല.... പകരം മറ്റെന്തൊക്കെയോ ആണ് മനസ്സിൽ....... എങ്കിലും അവനതൊന്നും പുറത്ത് കാണിക്കില്ലെന്ന വാശിയിൽ അവളെ കണ്ണുകൾ ചുരുക്കിയൊന്ന് നോക്കി....... അവളുടെ ചുണ്ടിലപ്പോഴും അതേ ചിരിയുണ്ട്....... എനിക്ക് ചപ്പാത്തി കഴിക്കാനല്ല ഇപ്പൊ തോന്നുന്നത്...... ഒരു ബിയറടിക്കാനാണ്...... പാലമറ്റത് അലെക്സിന്റെ കൂടെ അതിനും അവസരം ഞാൻ തരാം..... അവൻ അവൾക്ക് നേരെയൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്നു കൊണ്ടത് പറഞ്ഞതും അവളുടെ മുഖത്തെ ചിരി പെട്ടെന്ന് മാഞ്ഞു.... അയ്യോ.... വേണ്ടാ...... അവൾ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് കരയുന്ന പോലെ പറഞ്ഞതും അവനു ചിരി വന്നിരുന്നു..... അങ്ങനെ പറയല്ലേ.... ഞാൻ പപ്പയെ വിളിക്കട്ടെ..... ഒരു ബോട്ടിൽ കൊണ്ട് തരാൻ പറയട്ടെ..... അയ്യോ വേണ്ടാ... അവനതും പറഞ്ഞു ഫോണെടുത്തതും അവൾ പെട്ടെന്നതും പറഞ്ഞവന്റെ കയ്യിലൊരൊറ്റ പിടുത്തമായിരുന്നു...... ഫോൺ ചെവിയിലേക്ക് വെച്ച അവനൊന്നു നിശ്ചലനായി...... കറുത്ത രോമങ്ങൾ നിറഞ്ഞ തന്റെ വെളുത്ത കയ്യിൽ പിടിച്ച ഗോതമ്പ് നിറമുള്ള കൈകളുടെ ചൂട് കോച്ചുന്ന ആ തണുപ്പിൽ അവന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് പടർന്നത് പോലെ........ അവനൊരു നിമിഷം മിഴികൾ അവളിലേക്കൊന്ന് നീക്കി..... അവളുടെ വിടർന്ന കണ്ണുകളും അവന്റെ നോട്ടത്തിൽ തറഞ്ഞു നിന്നു.... അവന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ ആഴം തന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ അടി തട്ടിലെത്തിയെന്ന് തോന്നിയതും അവൾ പെട്ടെന്ന് അവനിൽ പിടിച്ചിരുന്നോരാ കൈ പിൻ വലിച്ചു........ അവനിലേക്ക് നോക്കാതെ അവൾ താഴേക്ക് നോക്കി കൈകൾ തെരു പിടിക്കുന്നത് അവൻ കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു...... അവളുടെ മുഖത്ത് വല്ലാത്തൊരു ചമ്മൽ നിറഞ്ഞു നിൽപ്പുണ്ട്...... അലെക്സിന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..... ഏയ്.... എനിക്ക് കുടിക്കാനാണ്..... അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്ന വണ്ണം അവൻ അൽപം ശബ്ദം താഴ്ത്തിയത് പറഞ്ഞതും അവൾ വീണ്ടും അവനു നേരെ മിഴികളുയർത്തി...... ആ കണ്ണുകളിൽ ആശ്വാസം പരക്കുമെന്ന് കരുതിയിരുന്ന അവനു തെറ്റിയിരുന്നു...... ഇയാളും കഴിക്കേണ്ട...... അവൾ തന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി പെട്ടെന്നത് പറഞ്ഞതും അവൻ അവൾക്ക് നേരെ തല ചെരിച്ചു അത്ഭുതത്തോടെ അവളെ നോക്കി...... എന്നോട് കഴിക്കേണ്ടെന്ന് പറയാൻ നീയാരാടി എന്നൊരു ചോദ്യമാണ് നാവിൻ തുമ്പിൽ വന്നന്തെങ്കിൽ കൂടി അവളുടെ ദയനീയത നിറഞ്ഞ മുഖത്ത് നോക്കി ഒന്നും ചോദിക്കാൻ അലെക്സിനു കഴിയാതത് പോലെ...... എങ്കിലും ആ. ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം തനിക്ക് കിട്ടേണ്ടതുണ്ട്...... മ്മ്....? ഞാൻ കഴിച്ചാൽ നിന....... എനിക്ക് പേടിയാ........ അവന്റെ ചോദ്യം പൂർത്തിയാക്കും മുന്പേ അവൾ അവന്റെ മിഴികളിൽ നോക്കി ദയനീയമായി പറയുമ്പോൾ അവൻ ചോദ്യ ഭാവത്തോടെ അവളെ നോക്കി.... അവനുള്ള ഉത്തരമെന്ന പോൽ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്ന അവൾ മിഴികൾ പതിയെ അവന്റെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന ആ പാടിലേക്ക് നീക്കിയതും ആ രാത്രിയുടെ ഓർമ അവനിലും വന്നു നിറഞ്ഞു...... അവന്റെ അദരങ്ങളിൽ പെട്ടെന്ന് വിരിഞ്ഞൊരു ചിരിക്ക് നാണത്തിന്റെ കലർപ്പുണ്ടോയെന്ന ഭയം വന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവനവളിൽ നിന്ന് പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്നു....... (തുടരും) Aysha Akbar #📔 കഥ #📙 നോവൽ #കിസ്സകൾ #✍ തുടർക്കഥ

ഹൃദയ സഖി..... ഇരുപത്തിനാലാം ഭാഗം എന്നിട്ട്....... കുളിരുന്ന ഒരു നിശബ്ദത അവിടെ നിറയുമ്പോഴാണ് ഭദ്ര വീണ്ടും കൗതുകത്തോടെ അത് ചോദിച്ചത്........ അലക്സപ്പൊഴെന്തോ ചിന്തകളിലായിരുന്നു..... എന്നിട്ടെന്താ...... വല്യപ്പച്ചൻ മരണം വരെ തന്നെ കൈ വെള്ളയിൽ കൊണ്ട് നടന്നു...... അന്ന് പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ ആ വീട്ടിൽ ഞാനൊരു രാജ കുമാരനായിരുന്നു.... അന്ന് മുതൽ..... ഇന്ന് വരെയും... അലക്സ്‌ അതും പറഞ്ഞവളെയൊന്ന് നോക്കി..... ആഹാ.... എന്നിട്ടാണോ എന്നെ പോലെ അനാഥയാണെന്ന് പറയുന്നത്........ നാഥനില്ലാത്തവരാണ് അനാഥ...... എന്നെ പ്പോലെ....... നിങ്ങൾക്ക് സ്നേഹിക്കാൻ ചുറ്റും എത്ര പേരുണ്ട്..... ആരുമില്ലാത്തവർക്കൊക്കെയും നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയത് പോലെ സ്നേഹിക്കാനറിയുന്നവരെ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ എത്ര നന്നായിരുന്നു.... അല്ലെ.... ഭദ്ര ഒരു ചോദ്യമായി അത് പറഞ് നിർത്തുമ്പോൾ വാക്കുകളിൽ ഒരു ദുഃഖം നിഴലിച്ചിരുന്നു...... അത് കണ്ടെന്ന വണ്ണം അലക്സിന്റെ ഉള്ളോന്ന് പിടഞ്ഞു...... അവനവളെ അല്പ നേരം നോക്കിയിരുന്നു....... ഇത്രയൊക്കെ സൗഭാഗ്യങ്ങളുണ്ടായായിട്ടും നിങ്ങളെന്തിനാണ് ദുഖിക്കുന്നതെന്നെനിക്കറിയുന്നില്ല....... ഭദ്ര ഒന്ന് ചിന്തിച്ച ശേഷം തലയുയർത്തി അത് ചോദിച്ചതും അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല..... പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ആ വിൻഡോ യിലൂടെ ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി....... പിന്നെ ഒരു സിഗററ്റ് എടുത്ത് കത്തിച്ചു ചുണ്ടോടു ചേർത്തു...... അവൻ ഊതി വിടുന്ന പുക ആ ഗ്ലാസ്സിനോട് ചേരുന്നത് നോക്കി ഭദ്രയെങ്ങനെ യിരുന്നു........ അവന് സമയം കൊടുത്തെന്ന പോൽ.... അപ്പോഴും നടന്ന കാര്യങ്ങൾ അവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞിരുന്നില്ല..... അവനെ പോലൊരുത്തൻ തന്നോട് മനസ്സ് തുറക്കുകയെന്നത് സ്വപ്നത്തിൽ പോലും വിചാരിച്ച കാര്യമായിരുന്നില്ല..... അവനെക്കാൾ തന്റെ മനസ്സിനെ ഓർത്താണ് തനിക്കത്ഭുതം.... അവന്റെ മുഖത്തു നോക്കാൻ പോലും ഇഷ്ടപ്പെടാതിരുന്ന താനിന്ന് അവനെ നോക്കിയിരിക്കുന്നു...... മനസ്സ് അവന്റെ നല്ല വശം തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.... ഒപ്പം അവന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ ഉറവിടം അവന്റെ ദുഖങ്ങളാണെന്നും.... വെറുത്ത് പോയിരുന്ന അവനെന്ന വ്യക്തിയോട് മനസ്സിന് വല്ലാത്തൊരു അലിവാണിപ്പോൾ.... അത് പോലെ ദേഷ്യം നിറഞ നോക്കാൻ പോലും ഇഷ്ടമില്ലാതീരുന്ന ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ ഒരി ഷ്ടവും....... ആന്നാധ്യമായി ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കാൻ തോന്നിയ അതേ ഇഷ്ടം...... അവളുടെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.... ഒപ്പം അവൾ പുതുപ്പൊന്ന് കൂട്ടി പ്പിടിച്ചു....... പറഞ്ഞത് ശെരിയാ...... ആ വീട്ടിൽ ഞാനൊരു രാജ കുമാരൻ തന്നെയാണ്....... പക്ഷെ ആ വീടിനു പുറത്തോ...... അവൻ പുച്ഛം കലർന്നൊരു ചിരിയോടെ അതും പറഞ്ഞവൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞതും ആ വാക്കുകൾക്ക് ഇത് വരെയുള്ളതിനേക്കാൾ ഭാരമുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായത് കൊണ്ട് തന്നെ അവളിലും അതേ ദുഃഖം പടർന്നു...... അത് വരെ തന്തയും തള്ളയും ആരെന്നറിയാത്ത അനാഥ ചെക്കാനാണെങ്കിൽ അന്ന് മുതൽ പാലമാറ്റത് ജോണി ദത്തെടുത്ത ചെറുക്കനായി.... നമ്മൾ സ്വന്തമെന്ന് കരുതി സ്നേഹിക്കുന്നവർ നമ്മുടെ ആരുമല്ലെന്നത് ചുറ്റുമുള്ളവർ അടിക്കടി ഓർമിപ്പിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന വേദന തനിക്കറിയുമോ..... അവനത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ വല്ലാതെ ചുരുങ്ങിയത് പോലെ..... അത് വരെ കാണാത്ത എന്തോ ഒരു നീർ തിളക്കം ആ കണ്ണുകളിൽ തെളിഞ്ഞു കണ്ടതും ഭദ്ര്യയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.... അവൾ പെട്ടെന്ന് പുതപ്പ് മാറ്റി എഴുന്നേറ്റു..... അത് വരെ യുണ്ടായിരുന്ന തണുപ്പോന്നും അപ്പോഴവൾക്ക് തോന്നിയില്ല...... അവൾ പതിയെ അവനടുത്തേക്ക് ചെന്നു നിന്നു...... അവൻ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ അവൾ കാണാതിരിക്കാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്...... അവൾക്കവനെ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കണമെന്നറിയില്ലായിരുന്നു..... അവൾ പതിയെ അവന്റെ തോളിലോന്ന് കൈ വെച്ചു...... അവളുടെ കയ്യിന്റെ ചൂട് ആശ്വാസതിനെന്ന പോൽ പടർന്നത് കൊണ്ടോ എന്തോ അവൻ വേഗം കണ്ണുകൾ അമർത്തി തുടച്ചു....... പിന്നേ പതിയെ മുഖം തിരിച്ചവളെയൊന്ന് നോക്കിയതും അവൾ പെട്ടെന്നാ കൈ പിൻ വലിച്ചിരുന്നു....... സ്വന്തമെന്ന് ചൂണ്ടി കാണിക്കാൻ നമുക്ക് ആരെങ്കിലുമൊക്കെ വേണം..... അല്ലെ...... അവൻ പെട്ടെന്നത് ചോദിച്ചു നിർത്തിയതും അവളും വേദനയോടെ ചിരിച്ചു...... അലക്സ്....... എന്തെങ്കിലും വേണോ.... അപ്പോഴാണ് പുറത്ത് നിന്നുള്ള ജൂലിയുടെ ശബ്ദം അവൻ കേട്ടത്..... വേണ്ടാ...... അവൻ ഗൗരവത്തിൽ തന്നെ മറുപടി പറഞു...... ജൂലിക്ക് അവിടെ നിന്ന് നിൽപ്പുറക്കാത്തത് കൊണ്ടാണെന്ന് അറിയുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഭദ്രക്കവളോടൊരു സഹതാപം തോന്നി...... ഇപ്പൊ ഈ ചിരിക്കുന്ന സാജന ങ്കിളും സണ്ണിയങ്കിളുമൊക്കെ എന്റെ കുഞ്ഞു മനസ്സിലുണ്ടാക്കിയ നീറ്റലെത്രയെന്ന് പറഞ്ഞാലറിയില്ല...... ജോണിക്ക് മക്കളില്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ അവരുടെ മക്കൾക്ക് അവിടെയുണ്ടായായിരുന്ന സ്ഥാനമാണല്ലോ എവിടെ നിന്നോ വന്നൊരു ചെറുക്കൻ സ്വന്തമാക്കിയത്.... അതേ ചിന്തയോടെ നിൽക്കുന്ന ഭദ്രയോട് അലക്സത് പറയുമ്പോൾ ഒരു നിമിഷം അവൾ അവനിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു..... അവരങ്ങനെ ചെയ്തിട്ടും ജൂലി ഇയാളെ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞത് അത്രയേറെ ഇഷ്ടം കൊണ്ടല്ലേ...... പിന്നെയെന്തിനാ പാവം അതിനെയിട്ട് കളിപ്പിക്കുന്നത്...... അവൾ പെട്ടെന്നത് ചോതിച്ചതും അവൻ കണ്ണുകൾ ചുരുക്കിയവളെ നോക്കി...... മനസ്സിലുള്ളത് ചോദിച്ചു കഴിഞ്ഞാണ് അവളാലോചിച്ചത്.... അത്രയൊക്കെ അവനോട് ചോദിക്കാൻ മാത്രം സ്വാതന്ത്ര്യം തനിക്കുണ്ടോയെന്ന്..... അവൻ ദേഷ്യപ്പെടുമോയെന്നൊരു ഭയം അവൾക്ക് തോന്നി....... ഇത്ര നേരം മറന്നിരുന്ന അവന്റെ ദേഷ്യത്തെ അവളാ നിമിഷമൊന്ന് ഭയന്നു..... ഇഷ്ടം..... അവനതും പറഞ്ഞു കൊണ്ടവളിൽ നിന്ന് മുഖം തിരിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം മാഞ്ഞു പകരമൊരു പുച്ഛം സ്ഥാനം പിടിച്ചു..... ഭദ്രക്ക് എന്തെന്ന് മനസ്സിലായിരുന്നില്ല..... അവൾ സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി...... നീയറിയാ ക്കഥകൾ ഇനിയും ഒരുപാടുണ്ട്..... ഈ ജൂലിക്കൊരു ചേട്ടായിയുണ്ട്.... ജോനാഥൻ...... എന്നെക്കാൾ മൂത്തതാണ്...... അവന് പണ്ട് മുതലേ എന്നെ ചൊറിയുന്നതായിരുന്നു ഹോബി...... അവന്റപ്പനും ഇളയപ്പനുമെല്ലാം അനാഥ ചെക്കനെന്നെന്നെ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടിട്ടാവണം അവനും അത് പോലെ വിളിക്കും........ ഒപ്പം കുഞ്ഞായിരുന്ന ജൂലിയെ കൊണ്ടും വിളിപ്പിക്കും... മെലിഞ് വെളുത്ത വിടർന്ന കണ്ണുകളുള്ള അവളെ എനിക്ക് പണ്ടൊക്കെ വല്യ ഇഷ്ടമായിരുന്നു....... പക്ഷെ.......ആരുമില്ലാത്ത അനാഥ ചെക്കന്റെ കൂടെ കളിക്കാൻ പോകരുതെന്ന് അവളുടെ ചേട്ടായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് പോലും..... അവനതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ചിരിക്കുമ്പോൾ ആ ചിരിയിലെ നോവ് ഭദ്രക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നു.... ചുറ്റും സ്നേഹിക്കാൻ ആളുകളുണ്ടായിട്ട് കൂടി അനാഥനെന്ന ആ ഒരു പേരാണ് അവനെ കാർന്നു തിന്നിട്ടുള്ളത്..... താൻ പപ്പാ മമ്മ എന്ന് വിളിക്കുന്നവർ തന്റെ ആരുമല്ലെന്ന് ചുറ്റുമുള്ളവർ ഓർമിപ്പിക്കുമ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞ് മനസ്സ് എത്രത്തോളം മുറിപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാവും.... അവനെ യോർത്തവളുടെ നെഞ്ച് നീറി പ്പുകഞ്ഞു...... ഇന്നും അവന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നത് മാഞ്ഞു പോയിട്ടില്ലെന്നത് വ്യക്തം..... അപ്പൊ വീട്ടിലുള്ളവരൊന്നും അത് കേൾക്കാറില്ലേ.... ഭദ്ര പതിയെ അത് ചോദിച്ചതും അവനൊന്നു തിരിഞ്ഞു.... കേട്ടു..... ഒരു ദിവസം ജോനാഥന്റെ നാവിൽ നിന്നുമത് വല്യപ്പച്ചൻ കേട്ടു.... പുള്ളിക്കാരൻ ആളൊരു ടെറർ ആണ്..... എന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം ദിവസം തോറും കൂടുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അതാൾക്ക് സഹിച്ചില്ല..... കൈ രണ്ടും കൂട്ടി പിടിച്ചവനെ പൊതിരെ തല്ലി......... അതും കൂടിയായപ്പോൾ അവന്റപ്പന് എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം കൂടി...... എന്നാൽ അന്ന് വല്യപ്പച്ചൻ തീർത്തു പറഞ്ഞു...... ഇവൻ അനാഥനല്ല..... ഇവൻ ഞങ്ങളുടെ ചോരയാണ്.... ഇനിയും സംശയമുള്ളവർ ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നോട് വന്നു ചോദിക്കിനെടായെന്ന്...... അലക്സത് പറഞ്ഞതും എന്തോ ഒരു കുളിര് ഭദ്ര്യയുടെ ഉള്ളിലും നിറഞ്ഞു.... അവളത്ര മേൽ അങ്ങനെ യൊരു കാര്യം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നെന്ന പോൽ...... എല്ലാവരുടെയും പരിഹാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പിൽ തല കുനിച്ചു നിൽക്കുന്ന ആ കുഞ്ഞലക്സിനെ അവൾക്ക് കൺ മുമ്പിൽ കാണാമായിരുന്നു....... ആ കുഞ് മുഖം കയ്യിലെടുത്തവനെയൊന്നാശ്വസിപ്പിക്കാനവൾക്ക് തോന്നി..... അതോടെ ശബ്ദം ഉയർത്തി തന്നെ പരിഹസിക്കാൻ എല്ലാവരും ഒന്ന് ഭയന്നെങ്കിലും വല്യപ്പച്ചൻ കേൾക്കാതെ വീണ്ടും അത് തുടർന്നിരുന്നു... അന്നത്തെ തല്ലിന്റെ ദേഷ്യം ജോനാഥന്റെ ഉള്ളിലൊരു പകയായി മാറിയത് കൊണ്ട് തന്നെയവൻ പറങ്കി മാങ്ങ എറിഞ്ഞു വീഴ്ത്തുന്ന കവണ യിൽ വലിയൊരു കല്ല് വെച്ച് വല്യപ്പച്ചന് നേരെ ഉന്നം പിടിച്ച് മറഞ്ഞു നിന്നു..... അത് ഞാൻ കണ്ടതും മറ്റൊരു ആലോചന ക്കുമിടം കൊടുക്കാതെ വലിയൊരു കല്ലെടുത്തു അവന്റെ നെറ്റിയെറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചു......... അതോടെ സണ്ണിയങ്കിളിന് എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം ഇരട്ടിച്ചു......... ആഹാ.... ചെറുപ്പം മുതലേ ഉണ്ട് ഈ സ്വഭാവം അല്ലെ.... അലക്സ് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതിനിടക്ക് ഭദ്ര കുറുമ്പോടെ യത് ചോദിച്ചതും അവനവളെയൊന്ന് നോക്കി.... അപ്പൊ അങ്ങനെ ചെയ്യാനാണ് തോന്നിയത്.... ചെയ്ത ആ തെറ്റിന് വല്യപ്പച്ചൻ വല്ലാതെ അഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്തു... അവനൊരു ചിരിയുടെ കൂട്ടോടെ അത് പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ അവളൊരു നിമിഷം മറ്റെല്ലാം ചിന്തകളിൽ നിന്നും തെന്നി മാറി അവനിൽ മാത്രമായ് ഒതുങ്ങി നിന്നു....... ഇയാളുടെ ചിരി കാണാൻ എന്ത് ഭംഗിയാ.... എപ്പോഴും ഇങ്ങനെയിരുന്നു കൂടെ..... അവൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തോടെ അത് പറഞ്ഞതും ഒരു നിമിഷം അവനും അവളിലേക്ക് വന്നു...... ആ മുഖത്തെ ഭാവം ഇത് വരെ കണ്ടതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്ത മായത് പോലെ ... എപ്പോഴും ഇളകുന്ന അവന്റെ നീളൻ മുടി ഒരു നിമിഷമൊന്ന് നിശ്ചലമായത് പോലെ...... അവനൊരു നിമിഷം അവളുടെ മിഴികളി ലേക്ക് നോക്കിയതും പറഞ്ഞതെന്തെന്ന കാര്യം മനസ്സ് ഓർമിപ്പിച്ചതും അവൾക്ക് വല്ലാത്തൊരു വെപ്രാളം തോന്നി...... അവന്റെ നോട്ടത്തിന് മുമ്പിൽ അവൾ ചൂളി പ്പോയി..... ഗോതമ്പ് നിറമുള്ള ആ കൈകൾ ഒരു വിറയലോടെ തെന്നി നീങ്ങുന്നത് അവൻ നോക്കി നിന്നു..... എന്തോ തെറ്റ് ചെയ്തത് പോലാ നീളൻ കൺ പീലികൾ പിടക്കുന്നുണ്ട്..... അതേ...... അപ്പൊ അവളിൽ കണ്ട ആ ഭാവം തന്റെ തോന്നലല്ല..... അവന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന ആനന്ദത്തിന്നപ്പോൾ ഒരു കാച്ചെണ്ണയുടെ മണമായിരുന്നു..... നമുക്ക്..... ഭക്ഷണം കഴിക്കാം..... അവളതും പറഞ്ഞു ഒരു വെപ്രാളത്തോടെ അവനിൽ നിന്ന് മുഖം തിരിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ മനസ്സിലെ ചിന്തകളും അവളുടെ കൂടെയൊഴുകിയത് പോലെ......... (തുടരും) Aysha Akbar #✍ തുടർക്കഥ #കിസ്സകൾ #📙 നോവൽ #📔 കഥ

ഹൃദയ സഖി..... ഇരുപത്തി മൂന്നാം ഭാഗം കേട്ടതൊരു നിമിഷം വിശ്വസിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്നവളോർത്തു നിൽക്കെ അവന്റെ മുഖത്ത് പരന്ന ദുഖത്തിന് തന്റെ ഹൃദയത്തോളം ഭാരമുണ്ടെന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല........ അവൻ കസേരയിലേക്ക് ചാരി തല വെച്ചു കൊണ്ട് സീലിങ്ങിലേക്ക് മിഴികൾ നട്ടങ്ങനെ കിടന്നു...... അൽപ നേരം അവർക്കിടയിൽ പടർന്ന ആ നിശബ്ദത ക്ക് വല്ലാത്തൊരു വീർപ് മുട്ടലുണ്ടായിരുന്നു...... ഉള്ളിലുള്ള ചോദ്യങ്ങളെക്കാൾ അവന്റെ ദുഃഖം ഭദ്രയെ പ്രയാസപ്പെടുത്തി...... അത് വരെ അവനോടുണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യം പാടെ അലിഞ്ഞു പോയത് പോലെ........ അൽപ നേരം അങ്ങനെ കിടന്ന ശേഷം അലക്സ്‌ തലയുയർത്തുമ്പോൾ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കി യിരിക്കുന്നവളെയാണ് കാണുന്നത്..... അവനെന്തോ ഓർമകളിൽ നിന്നെന്ന വണ്ണമൊന്ന് തല കുടഞ്ഞു..... ഉള്ളിലുള്ള ഭാരങ്ങളെല്ലാം എന്നും തന്റെയുള്ളിൽ തന്നെ പുകഞ്ഞു തീരാറാണ് പതിവ്........ മനസ്സ് തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്നവരോട് താനത് പറഞ്ഞാൽ അവരെല്ലാം പാടെ മറന്ന് തുടങ്ങിയതിനെ വീണ്ടും ഓർത്തു നീറുമെന്ന ഭയമാണ് തനിക്ക്... ആ വീട്ടിലുള്ളവരല്ലാതെ മനസ്സ് തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്ന സുഹൃത്തുക്കളോ ഒന്നും തനിക്കില്ല താനും...... ഉള്ളവരോടൊന്നും പറയാനും തോന്നാറില്ല..... എന്നാലിന്നത് തന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും പൊട്ടിയതൊരു പക്ഷെ താൻ പോലുമറിയാതെ മനസ്സവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചത് കൊണ്ടാവും.... അപ്പോഴും ചോദ്യങ്ങൾ നിറച്ച ആ ഉണ്ട കണ്ണുകളെ അവൻ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു കൊണ്ടെഴുന്നേറ്റ് ഫ്ലാസ്കിൽ നിന്നും അല്പം ചൂട് വെള്ളം ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് പകർത്തി കുടിച്ചു......... അവൾ അവനെ തന്നെ നോക്കിയിരിപ്പാണ്... നിനക്ക് കഴിക്കാനൊന്നും വേണ്ടേ.. വേണമെങ്കിൽ വന്നു കഴിച്ചോ.. നിന്നേ പോലൊരുത്തിക്ക് പാലമറ്റത്ത് അലെക്സിന്റെ കൂടിയിരുന്നു കഴിക്കാൻ കിട്ടുന്ന ഒരേയൊരു അവസരമിതായിരിക്കും.... കളയേണ്ട.. വിഷയം മാറ്റാനെന്ന വണ്ണം ജൂലി കൊണ്ട് തന്ന ഭക്ഷണം വിളമ്പാൻ തുടങ്ങുന്നതിനിടക്ക് അവൻ ഒരു പുച്ഛം നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അത് പറയുമ്പോൾ അവൾക്ക് നേരെ നോക്കിയിരുന്നില്ല.... അതിനു താൻ പാലമറ്റത്തെ യല്ലല്ലോ...... അവളുടെ ശബ്ദം പെട്ടെന്നുയർന്നതും അവനൊരു പകപ്പോടെ അവളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു........ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒട്ടും പതർച്ചയില്ല...... അവന്റെ കണ്ണുകൾ ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു....... എന്താടി നീ പറഞ്ഞത്...... അവൾക്ക് നേരെ നടക്കും വഴി അവനത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ സ്വരത്തിൽ പോലും അഗ്നി ആളി കത്തിയിരുന്നു..... ഇയാള് തന്നെയല്ലേ ഇപ്പൊ എന്നോട് പറഞ്ഞത്..... അവൾ വീണ്ടും യാതൊരു കൂസലുമില്ലാതെ അത് പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവൻ അവൾക്കരികിലെത്തി യിരുന്നു..... ഞാൻ പറയും..... പക്ഷെ... മറ്റൊരാളും പറയരുത്..... അവനതും പറഞ്ഞു ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ചതും അവളുടെ തല ഹെഡ് ബോഡിൽ തട്ടി നിന്നു...... അവൾക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി.... കണ്ണുകൾ തുറിച്ചു വരും പോലെ...... അവൾ സർവ്വ ശക്തിയുമെടുത് ഇരു കൈകൾ കൊണ്ടും അവന്റെ കൈ പെട്ടെന്ന് തട്ടി മാറ്റി....... അവന്റെ കൈ അവളുടെ കഴുത്തിൽ നിന്ന് വിട്ട് മാറിയതും അവൾ കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് ശ്വാസം നേരെ യെടുത്തു...... അവന്നപ്പോഴും ദേഷ്യത്തോടെ അവളെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്.... എന്തിനാ എല്ലാം കൂടി ഇങ്ങനെ മനസ്സിലിട്ട് പുകഞ്ഞു തീർക്കുന്നത്.... അത് കൊണ്ടാണ് ഈ രാക്ഷസ ന്മാരുടെ സ്വഭാവം....... ആരോടെങ്കിലും ഉള്ള് തുറന്നൊന്നു സംസാരിച്ചു കൂടെ........ അവൾ കഴുത്തിൽ തടവി കൊണ്ട് പതിയെ മിഴികളുയർത്തി അവനോടത് പറഞ്ഞതും അവനക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഞെട്ടി പോയിരുന്നു ... കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് ശ്വാസം മുട്ടിച്ച ഒരുത്തനോടുള്ള അവളുടെ സമീപനം ഇങ്ങനെയല്ല താൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്...... താൻ ദേഷ്യം കാണിച്ചവരിൽ ആദ്യമായാണ് ഒരാളിങ്ങനെ തന്നോട് പറയുന്നത്..... അവൻ തറഞ്ഞു നില്കുകയായിരുന്നു...... പറയാൻ ബാക്കി വെച്ച തെല്ലാം വിങ്ങലായി തന്റെ കണ്ണുകളിലുണ്ട്...... ഈയൊരു രാത്രി പുലരും വരെ കേൾക്കാൻ ഞാനുണ്ട്..... തനിക്ക് വേണ്ടി...... പറയാനോക്കുമെങ്കിൽ പറയാം..... ഇവിടെ നിന്നിറങ്ങിയാൽ ഞാനെല്ലാം മറന്നു കൊള്ളാം...... എന്നെക്കാൾ നന്നായി മറ്റൊരാൾക്കും തന്റെ ഹൃദയത്തെ കേൾക്കാനൊരു പക്ഷെ കഴിഞ്ഞെന്ന് വരില്ല..... കാരണം.... നമ്മൾ രണ്ട് പേരും ഒരെ കാരണത്താൽ ദുഖിതരാണ്..... ഭദ്ര തൊണ്ടയിലുള്ള പ്രയാസത്തെ കണ്ടില്ലെന്ന് വെച്ചത് പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ അവളൊന്ന് ചുമച്ചിരുന്നു.... അവൻ വേഗം പോയി ഫ്ലാസ്കിൽ നിന്നും വെള്ളമെടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.... അവളല്പം അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി കൊണ്ടത് വാങ്ങി..... അവൾ പെട്ടെന്നാ വെള്ളം കുടിക്കുമ്പോഴും അവൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്... അവളെന്നതിനോട് ഒരേ സമയവും അത്ഭുതവും അലി വുമാണ് അവന് തോന്നിയത് ..... വേദനിപ്പിച്ചിട്ടും തന്ന ഇത്ര മേൽ മനസ്സിലാക്കിയ ഒരാളീ ഭൂമിയിലാദ്യമാണ്....... അവളെ വേദനിപ്പിച്ച ആ നിമിഷമോർക്കേ അവനു സ്വയം പുച്ഛം തോന്നി....... അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചുവന്നു കിടക്കുന്ന തന്റെ കയ്യിന്റെ പാട് അവനെ ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചു....... വെള്ളം കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞവൾ മുഖമുയർത്തിയതും തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന വനെയാണ് കാണുന്നത്...... ഇത് വരെ കാണാത്ത അവന്റെയാ ഭാവത്തിൽ അവളും അലിഞ്ഞത് പോലെ... ഞാൻ.... ഓക്കെ ആണ്..... ഇയാള് പറഞ്ഞോ...... അവളൊരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ചുമൽ കുലുക്കിയത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പുതപ്പൊന്ന് കൂടി വലിച്ചു ദേഹത്തു ചുറ്റി പ്പിടിച്ചു......... അവൻ പെട്ടെന്ന് നെറ്റിയിലൊന്നുഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് നെടു വീർപ്പിട്ടു.... മനസ്സെറെ അസ്വസ്തമാണ്..... ഇത് വരെ കടന്ന് പോകാത്ത ഏതോ ഒരു വികാരത്തിന്റെ പിടിയിലാണ് മനസ്സ്...... പറ മാഷേ.... കേൾക്കട്ടെ തന്റെ കഥ....... ഈ തണുപ്പിലൊന്ന് ചൂട് പിടിക്കട്ടെ..... ഞാനാരോടും പറയില്ല... അവൾ വീണ്ടും ഒരു കുസൃതി യോടെ അത് പറഞ്ഞത് അവനു ധൈര്യം കൊടുക്കാനായിരുന്നു...... ഈ ചുരുങ്ങിയ നിമിഷങ്ങൾ കൊണ്ട് താനവനെ അത്ര മേൽ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു എന്നവൾക്കുറപ്പായിരുന്നു...... അവൻ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് ചായ കൂടിയെടുത്തു ആ കസേരയിൽ തന്നെ വന്നിരുന്നു...... അവളവന്റെ വാക്കുകൾക്കെന്ന പോൽ കാത് കൂർപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്...... ആർക്കും അറിയാത്ത കാര്യമൊന്നുമില്ല..... പാല മറ്റത് ചെറിയാൻ മാപ്പളയുടെ സ്വത്തുക്കൾ ക്ക് ഒരാനന്തരാവകാശിയില്ല...... മകൻ ജോണിക്ക് ഒരു കുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകാൻ കഴിയില്ലെന്നുറപ്പായതും അവരോരു കുഞ്ഞിനെ ദത്തെടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു....... എന്നാൽ ചെറിയാൻ മുതലാളി അത് സമ്മതിക്കുന്നില്ല..... താൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് അധ്വാനിച്ചുണ്ടാക്കിയതൊന്നും എവിടെ നിന്നോ വലിഞ്ഞു കേറി വന്നൊരു അനാഥ ചെക്കന് കൊടുക്കില്ലെന്ന വാശി........ ഇതറിഞ്ഞ ട്രീസമ്മക്ക് വയ്യാതായി...... ഭർത്താവ് ബന്ധം ഉപേക്ഷിച്ചു മറ്റൊരാളെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ടും ജോണിച്ചായനെ വിട്ട് പോകാൻ അവരും കൂട്ടാക്കിയില്ല..... എന്നാൽ താലോലിക്കാൻ ഒരു കുഞ്ഞ് വേണം താനും.... ചെറിയ പ്രായത്തിലും അവരുടെ ദുഃഖം അവരെ ഒരു രോഗിയാക്കി......... എന്നിട്ടും ചെറിയാൻ മുതലാളി കുലുങ്ങിയില്ല.... അലക്സ്‌ അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗ്ലാസ്സിലെ ചായ ചുണ്ടോടു ചേർത്തു...... ഭദ്ര മിഴികൾ കൂർപ്പിച്ചു അവനെ നോക്കിയങ്ങനെ ഇരിക്കുകയാണ്..... അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം ചെറിയാൻ മുതലാളി പള്ളിയുടെ എന്തോ കാര്യത്തിന് ഫാദറിനെ കാണാൻ ഓർഫനേജിലെത്തിയതാണ്...... അയാളുടെ കാറ് വറുന്ന വഴിയേ ആ കാറിനു മുമ്പിലേക്കൊരു പയ്യൻ കയറി നിന്നു....... വരുന്ന വഴി തന്റെ വസ്ത്രത്തിലേക്ക് ചെളി തെറിപ്പിച്ചതെന്തിനെന്ന് ഒരഞ്ചു വയസ്സുകാരാൻ തന്റെ മുമ്പിൽ നെഞ്ചും വിരിച്ചു നിന്ന് ചോദിച്ചത് അദ്ദേഹത്തിന് വല്ലാതെ യങ് പിടിച്ച്....... അവരന്നാ കുഞ്ഞി കൈകളിൽ പിടിച്ചു..... മരണം വരെ വിടില്ലെന്ന പോൽ...... അവന്റെ ചെളി തെറിച്ച വസ്ത്രത്തിനു പകരം അദ്ദേഹം വെച് നീട്ടിയത് പാലമറ്റമെന്ന സ്വർഗമായിയുന്നു....... അവൻ ഗൗരവത്തോടെ തന്നെ അത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും ഭദ്രയുടെ കണ്ണുകൾ വല്ലാതെ വിടർന്നു....... എന്തോ ഒരു സന്തോഷം അവളെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചത് പോലെ......... അവളുടെ അദരങ്ങളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..... അന്നവന്റെ കൈ പിടിച്ച് പാലമറ്റത്തേക്ക് കയറി വരുമ്പോൾ എല്ലാവരും അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി.. ട്രീസമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ വാത്സല്യം കൊണ്ട് വിടർന്നു....... വല്യമ്മച്ചി സ്നേഹത്തോടെയാ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി...... ഇവനിന്ന് മുതൽ ഇവിടുത്തെ രാജ കുമാരനാണ്..... എന്റെ അനന്തരാവകാശി...... ഇവനെ ഞാൻ അലക്സെന്ന് വിളിക്കും..... അതായിരുന്നു പാലമറ്റത്ത് അലെക്സിന്റെ ജനനവും പേരിടലുമെല്ലാം.... അത് പറഞ് നിർത്തുമ്പോൾ അവന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു...... അവന്റെ സന്തോഷ ത്തിൽ പങ്കു ചേർന്നെന്ന വണ്ണം ഭദ്രയും ഏറെ മനോഹരമായോന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു...... അവനും അവളെ നോക്കിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. ആ ചിരിയിൽ അവൾ പാടെ വീണത് പോലെ.... അവനെ ചിരിച്ചു കാണാത്തത് കൊണ്ടോ എന്തോ ആ ചിരിക്ക് അത്രയേറെ ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു..... അവളവനെ ഒരു നിമിഷം നോക്കിയിരുന്നു പോയി...... (തുടരും) Aysha Akbar #📔 കഥ #📙 നോവൽ #കിസ്സകൾ #✍ തുടർക്കഥ

ഹൃദയ സഖി..... ഇരുപത്തി രണ്ടാം ഭാഗം ബാത്റൂമിലേക്ക് കയറിയതും അവൾക്കല്പം ആശ്വാസം തോന്നി.... അത്ര നേരം ശ്വാസം അടയ്ക്കി പിടിച്ചു നിന്നിരുന്നവൾ അപ്പോഴായിരുന്നു ഒന്ന് ആശ്വാസ ത്തോടെ നിശ്വസിച്ചത്...... എന്നാൽ ത കാലിനടിയിലൂടെ ഇരച്ചു കയറുന്ന തണുപ്പ് കൂടുതൽ നേരം സഹിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് അവൾക്കും അറിയാമായിരുന്നു...... ബാഗ് അവിടെ തൂക്കി വെച്ച് ബക്കറ്റിലെ വെള്ളത്തിൽ അവളൊന്നു തൊട്ടു നോക്കിയതും തണുപ്പ് കൊണ്ടവൾ പെട്ടെന്ന് കൈ പിൻ വലിച്ചിരുന്നു.... ഓഹ്... ആ കാലമാടാൻ ഇത്ര തണുത്ത വെള്ളത്തിലാണോ കുളിച്ചതെന്ന സംശയത്തോടെ അവൾ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് രണ്ട് പൈപ്പുകളിൽ ഒന്നിന്റെ മുകളിലായി ഒരു ചെറിയ എച് കാണുന്നത്....... അവൾ പ്രതീക്ഷയോടെ അത് തുറന്നതും അതിൽ നിന്ന് വന്നത് ചൂട് വെള്ളമായിരുന്നു..... ആദ്യം അല്പം ചൂടുള്ള വെള്ളം വന്നെങ്കിലും പിന്നീട് ചൂട് വല്ലാതെ കൂടി.... അവൾ ബക്കറ്റിലേക്കെടുത് മിക്സ്‌ ചെയ്തു........ ദൂര യാത്ര ചെയ്തത് കൊണ്ട് തന്നെ തല നനച്ചു കുളിച്ചാൽ ഒരാശ്വാസം കിട്ടും.... അവൾ ബാഗ് തുറന്ന് അതിലുള്ള ആ ചെറിയ കുപ്പി എണ്ണയെടുത്തു മുടിയിഴകളിൽ പുരട്ടി...... എന്തിനോ നെഞ്ചോന്ന് പിടച്ചു.. ചെറുപ്പം മുതലേ അച്ഛൻ കാച്ചുന്ന ഈ എണ്ണയാണ് താൻ മുടിയിൽ പുരട്ടാറുള്ളത്....... മരം വെട്ടാൻ പോയ കാട്ടിൽ നിന്നും ഏതോ ഒരു മൂപ്പൻ അച്ഛന് പറഞ്ഞു കൊടുത്ത ഈ കൂട്ട് തന്നെയായിരിക്കാം തന്റെ മുടിയുടെ രഹസ്യവും...... പണ്ട് തൊട്ടിത് വരെയും അച്ഛൻ തന്നെ യാണ് അത് കാച്ചി തരാറുള്ളത്..... എന്നാലിത്തവണ ഇതുണ്ടാക്കുമ്പോൾ അറിയില്ലായിരുന്നു അച്ഛൻ അവസാനമായി തനിക്ക് വേണ്ടി ചെയ്യുന്നതാണെന്ന്... എന്തിനോ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.... തലക്കിത് വർഷങ്ങളായി ശീലമായത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇതില്ലാതെ തല കുളിച്ചാൽ നീരിറക്കം വരും..... തലക്ക് നല്ല വേദനയാവും.... ആ..... ഇനി ശീലങ്ങളെല്ലാം നിലക്കുമായിരിക്കും...... ജീവിതം മാറ്റങ്ങളുടെ പാതയിലാണല്ലോ... അവൾ വേദനയോടെ ഒന്ന് നെടു വീർപ്പിട്ടു...... വെള്ളം തലയിലൂടെ ഒഴിച്ച് കുളിക്കുമ്പോഴും അവളുടെ ഉള്ളം കിടന്ന് നീറുകയായിരുന്നു.... 🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷 അലക്സ്‌..... ബാൽക്കണിയിലൂടെ കടന്ന് ആ മുറിയുടെ ജനലിന് താഴെത്തിയതും ജൂലി വിളിച്ചു..... ആ മുറി അല്പം ഉയർന്ന തരത്തിലായത് കൊണ്ട് തന്നെ അലക്സ്‌ വിൻഡോ യിലൂടെ താഴെക്കൊന്നേത്തി നോക്കി ....... കണ്ണുകൾ കൂർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്ന ജൂലി കയ്യിലുള്ള ഭക്ഷണം അവന് നേരെ നീട്ടി....... അവൻ അല്പം താഴ്ന്നിരുന്നു കൊണ്ട് ആ ട്രേ കയ്യിലേക്ക് വാങ്ങി..... അവളോ.. പരിഭവം നിറഞ്ഞ മുഖം ഒന്ന് കൂടി കൂർപ്പിച്ചു ജൂലിയത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അലക്സ്‌ അവളെയൊന്ന് നോക്കി....... അവള്...... അവള് കുളിക്കുവാണ്‌...... അലക്സ്‌ നെറ്റിയിലൊന്നുഴിഞ്ഞു കൊണ്ടത് പറയുമ്പോൾ ജൂലിയുടെ മുഖമാകെ സങ്കടത്താൽ ചുവന്നു..... അലക്സ്‌..... നീ.... ഓക്കെ അല്ലെ..... എന്ത് ചോദിക്കണമെന്നറിയാത്തത് കൊണ്ടാണ് അവൾ പെട്ടെന്നങ്ങനെ ചോദിച്ചത്...... മനസ്സിലുള്ള കാര്യം ചോദിക്കാൻ അല്ലെങ്കിൽ തന്റെ പരിഭവം പറയാനോ പറ്റിയ ആളല്ല അവനെന്നു വ്യക്തമായ ബോധ്യം അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെയായിരുന്നത്...... ഞാൻ ഇപ്പൊ ഓക്കെ ആണ്....താൻ ചെല്ല്..... കൂടുതൽ തണുപ്പടിക്കേണ്ട..... അവൻ അത് മാത്രം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവിടെ നിന്നും തിരിഞ്ഞു നടന്നതും നിറഞ്ഞു വന്ന ദുഃഖത്തെ അടക്കി പ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് ജൂലി അവിടെ നിന്നും നടന്നു...... 🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷 തണുപ്പ് കൂടി ക്കൂടി വരികയാണ്.....ഭദ്രക്ക് ഒത്തിരി നേരം ബാത്ത് റൂമിൽ നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ ചുരിദാറെടുത്തിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു...... അവൾ വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ അവൻ ടേബിളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണ്..... കെറ്റിലിൽ നിന്നും ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് ചായ ഒഴിക്കുന്നവൻ തന്റെ അനക്കം അറിഞ്ഞിട്ടും തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ലെന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ബാഗവിടെ വെച്ചവൾ തലയിൽ കെട്ടി വെച്ച തോർത്തു പതിയെ അഴിച്ചു....... നീളൻ മുടി ഒരു വശത്തേക് വിടർത്തിയിട്ടവൾ നന്നായി തൂവർത്തി തുടങ്ങിയതും ചായ ഗ്ലാസിലേക് പകർത്തിയിരുന്നവൻ ഒരു നിമിശം നിശ്ചലനായത് പോലെ...... ഹൃദയത്തെ ആകെ കൂടി കൂട്ടി പിടിക്കാൻ കഴിവുള്ള ആ ഗന്ധം അവന്റെ സിരകളിലേക്കും പടർന്നത് പോലെ... അവൻ പെട്ടെന്ന് അവളിലേക്കൊന്ന് തിരിഞ്ഞു......... ഒരു കറുപ്പ് ചുരിദാറാണ് അവളിട്ടിരിക്കുന്നത്.. നീണ്ടു കിടക്കുന്ന മുടിയിഴകളാൽ അവളുടെ മുഖം കാണുന്നില്ല..... ഗോതമ്പു നിറമുള്ള കൈകളാൽ മുണ്ട് കൂട്ടി പ്പിടിച്ചവൾ തല തൂവർത്തുകയാണ്..... ഒരു നിമിഷം അവന്റെ ഹൃദയം ശക്തിയായി മിടിച്ചു... തന്നെ ഇത്രയധികം ആകർഷിക്കാൻ മാത്രം എന്താണ് ആ ഗന്ധത്തിലുള്ളതെന്ന് അറിയുന്നില്ല..... പക്ഷെ എന്തോ ഒരു പുതുമ തനിക്കതിലുണ്ട്...... മുടി പിറകിലേക്കിട്ട് കൊണ്ട് മുഖമുയർത്തിയ ഭദ്ര തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി നില്കുന്നവനെ കണ്ടതും ഒന്ന് ഞെട്ടി.... മ്മ്.......? അവൾ ഭയം പുറത്ത് കാണിക്കാതെ അവനു നേരെ പുരികമുയർത്തിയതും അവനു പെട്ടെന്ന് ചിരിയാണ് വന്നത്.... വീട്ടിലുള്ളവരല്ലാതെ ആരും തന്നോടിങ്ങനെയൊന്നും ചോദിക്കാൻ ധൈര്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല....... അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ തന്നെ ആരായാലും തന്റെ തനി സ്വഭാവം കാണും.... പക്ഷെ.... ഇപ്പോഴെന്തോ ദേഷ്യമൊന്നും വരുന്നില്ല.... അവളുടെ ആ ചോദ്യത്തിൽ പോലും താൻ കാണുന്നത് അവളുടെ ഒരു തരം കുസൃതി യാണ്..... അത് താനേറെ ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങും പോൽ..... അവനു അവനെ തന്നെ പിടി കിട്ടുന്നില്ലായിരുന്നു.... ചായ വേണമെങ്കിൽ കുടിക്കാം.... അവൻ അല്പം ഗൗരവത്തിൽ തന്നെ യത് പറഞ്ഞു കൊണ്ടാ ഗ്ലാസ്സ് വിൻഡോ യിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി ചായ കുടിച്ചു തുടങ്ങി... അവൾ ടേബിളിലിരിക്കുന്ന കെറ്റിലിലേക്ക് നോക്കി...... തണുപ്പ് വല്ലാതെ കൂടി യിട്ടുണ്ട്....... ചൂട് ചായയെന്നത് മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞതും അവൾ പോലുമറിയാതെ അവളുടെ കാലുകൾ അങ്ങോട്ടേക്ക് ചലിച്ചു...... ചായ ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് പകർത്തി അവൾ അവനിൽ നിന്നകന്ന് കട്ടിലിലേക്ക് പോയിരുന്നു....... അപ്പോഴും അവനാ ഗന്ധത്തിൽ തന്നെ കുരുങ്ങി കിടക്കുകയാണ്........ ഈ മുറി അല്പം ചെറുതായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നവൻ ആഗ്രഹിച്ചു... എങ്കി അവളല്പം കൂടി തന്റെ അരികിലാകുമായിരുന്നല്ലോ...... അവന്റെ ചൊടികൾ ഏറെ മനോഹരമായൊരു പുഞ്ചിരിയെ കൈ കൊണ്ടു...... ഇത് ഓപ്പൺ ചെയ്യാൻ പറ്റുമല്ലോ..... അവൻ പെട്ടെന്ന് ആ വിൻഡോ യിലൊന്ന് പിടിച്ചു കൊണ്ടത് പറഞ്ഞത് അവളൊന്നു അടുത്ത് വരാൻ വേണ്ടി തന്നെയായിരുന്നു.... വിചാരിച്ചത് പോലെ തന്നെ കേട്ടതും അവളോടി അവന്റെ അടുത്തേക്കെത്തി.... പറ്റുമോ....... എങ്കി വേഗം..... അവൾ ധൃതിയിൽ ഏറെ പ്രതീക്ഷയോടെ അത് പറഞ്ഞതും അവൻ കണ്ണുകളൊന്ന് ചുരുക്കി അവളെ തുറിച്ചു നോക്കി..... പിന്നേ അവളോന്നും മിണ്ടിയില്ല...... കാര്യം തന്റേത് കൂടി യായത് കൊണ്ട് തല താഴ്ത്തി അങ്ങനെ നിന്നു... ദേ.... ഇത് പിടിച്ചേ...... അവൻ ആ ചായ ഗ്ലാസ്സ് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടിയതും അവൾ പെട്ടെന്നത് വാങ്ങിയിരുന്നു...... അവനാ വിൻഡോ യിൽ പിടിച്ചു അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നീക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ അവൾ പ്രതീക്ഷയോടെ രണ്ട് ചായ കപ്പും കയ്യിൽ പിടിച്ചു അവനെ നോക്കിയങ്ങനെ നിൽക്കുകയാണ്..... അവനാണെങ്കിൽ ഇടയ്ക്കിടെ മിഴികൾ അവൾക്ക് നേറെ യൊന്നു തെന്നി നീക്കുന്നുണ്ട്..... അതറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം അവളും മിഴികളോന്ന് അവനിലേക്ക് നീക്കിയതും മിഴികൾ തമ്മിലൊന്ന് കൊരുത്തു...... പരസ്പരം വിട്ട് മാറാൻ കഴിയാത്ത വണ്ണം ഇരുവരും അങ്ങനെ നിന്നു..... പെട്ടെന്ന് ഭദ്ര എന്തോ ഓർത്തെന്ന വണ്ണം തല കുടഞ്ഞതും അവനും മിഴികൾ അവളിൽ നിന്ന് പറിച്ചെടുത്തു.... അവൾക്ക് പിന്നീടെന്തോ തലയുയർത്താനെ കഴിഞ്ഞില്ല.... ഇത്.... പറ്റുന്നില്ല...... അവളുടെ മുഖത്തെ പ്രയാസം അറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം അവനതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തല താഴ്ത്തി നിൽക്കുന്നവളുടെ കയ്യിലെ ചായ ഗ്ലാസ്സ് വാങ്ങിയതും ആ വിരലുകൾ തമ്മിലൊന്നുരസി.... അവളൊരു ശ്വാസം മുട്ടലോടെ അവന്റെ നേർക്ക് മിഴികളുയർത്തിയതും അവനത് കണ്ടില്ലെന്ന വണ്ണം വിൻഡോ യിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു....... അവൾ കട്ടിലിലേക്ക് പോയിരിക്കുമ്പോഴും മനസ്സെറെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു.... മനസ്സിലാക്കാൻ ഏറെ പ്രയാസമുള്ള ഒരാളാണ് അവനെന്നതത് കൊണ്ട് തന്നെ അവന്റെ പെരുമാറ്റത്തിലെ ഈ വ്യത്യസ്തത എന്തിന്റെ മുന്നോടിയാണെന്ന് അവൾ വല്ലാതെ ഭയന്നിരുന്നു.... പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിൽക്കെ അലെക്സിന്റെ കണ്ണുകൾ അവൻ പോലുമറിയാതെ തിളങ്ങിയിരുന്നു...... ഇത് വരെ ഒരു പെണ്ണിനോടും മനസ്സിത്ര മേൽ ചാഞ്ഞിട്ടില്ല..... അലക്സ്‌ കാണുന്ന ആദ്യത്തെ പെണ്ണല്ലല്ലോ അവൾ....... ജീവിതം കാലം മുഴുവൻ തനിക്കവളെ കാണണമെന്ന പോൽ മനസ്സ് പിടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ തനിക്കവളോടുള്ള വികാരമെന്താണ്..... എന്തായാലും ഒന്നുറപ്പുണ്ട്..... ഇന്നേ വരെ മനസവളോളം ഒന്നിനെയും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല.... അവൻ ബാക്കിയുള്ള ചായ കൂടി കുടിച്ചു കൊണ്ട് ഗ്ലാസ് മേശപ്പുറത് വെച്ചു........ നിനക്കൊരു സ്വെറ്റർ തന്നിരുന്നില്ലേ.... ഇങ്ങനെ വിറച്ചു മരിക്കാതെ അതെടുത്തിട്ട് കൂടെ..... കട്ടിലിൽ ഇരുന്ന് വിറക്കുന്ന അവളെ നോക്കി അവനത് പറയുമ്പോൾ അവൾ മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കി..... അപ്പൊ ഇയാൾക്കോ..... ആ ചോദ്യം കേട്ടതും അവനൊന്നവളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു..... എന്റെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കി ക്കൊളാം..... അവനൊരു പുച്ഛം കലർത്തി അത് പറഞ്ഞതും കാത്തിരുന്നെന്ന പോൽ അവൾ ബാഗിൽ നിന്നും അതെടുത്തു വേഗം ദേഹത്തിട്ടു...... കാല് വഴി പുതപ്പും മൂടി അങ്ങനെയിരുന്നു..... പെട്ടെന്ന് പിറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ അവന് അവളെ കണ്ട് ചിരി വന്നിരുന്നു....... ഇതിനൊന്നും പറ്റില്ലെങ്കിൽ പോരാതിരിക്കാൻ മേലായിരുന്നോ....... ഇത് വെറുതെ മനുഷ്യനെ മെനക്കെടുത്താൻ...... അലക്സ്‌ അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ തന്നെയത് പറഞ്ഞതും അവളുടെ മുഖത്ത് വേദന പടർന്നു..... ശെരിയാ..... ഞാൻ വരാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു...... ആലീസാന്റിയുടെ അടുത്തേക്ക് തിരിച്ചു പോകേണ്ടി വന്നാലോ എന്ന് കരുതി വന്നതാ........ വേണ്ടായിരുന്നു..... അങ്ങനെ യായൊരുന്നെങ്കിൽ ഞാനൊറ്റക്ക് സഹിച്ചാൽ മതിയായിരുന്നു..... ഇതിപ്പോ എല്ലാവരും...... അത്രയും പറഞ്ഞു അവളൊന്ന് നിർത്തി.... അവനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഉള്ളിലെ വിങ്ങൽ കൊണ്ട് സ്വയം പറഞ്ഞതാണ്.... പക്ഷെ അവന്റെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോഴാണ് പറഞ്ഞതിനല്പം ശബ്ദം കൂടി പ്പോയെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായത്........ അവൾ വേഗം മിഴികൾ അവനിൽ നിന്നു വെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് പുതപ്പിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.. എന്തോ ഒന്ന് അലെക്സിന്റെ നെഞ്ചിലും കൊളുത്തി വലിച്ചിരുന്നു.... അപ്പൊ നിന്റെ അപ്പനും അമ്മയുമൊക്കെ.... അവൻ പെട്ടെന്നത് ചോദിച്ചതും അവൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ലെന്ന വണ്ണം അവനെയൊന്ന് നോക്കി....... പോയി..... എല്ലാവരും പോയി.... ഇപ്പൊ ഭദ്ര തനിച്ചാ...... അവൾ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ അത് പറയുമ്പോൾ അതിൽ കലർന്നിരുന്ന വേദന അലക്സിനറിയിന്നുണ്ടായിരുന്നു..... അവന്റെ ഹൃദയം ശക്തിയായി മിടിച്ചു.... അപ്പൊ നീ....അനാഥയാണല്ലേ..... അവനതും ചോദിച്ചു കൊണ്ടുറക്കെ ചിരിച്ചതും ഭദ്ര ക്ക് ദേഷ്യമോ സങ്കടമോ വന്നതെന്നറിയില്ല...... ഇത്രയും നീചനായ ഇവനോട് ഇതെല്ലാം പറഞ്ഞല്ലോ എന്ന കുറ്റ ബോധമായിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സിൽ കൂടുതൽ..... അതിലേറെ അനാഥയെന്ന വാക്കും അവളെ കീറി മുറിച്ചു..... നാഥനില്ലാത്തവർ...... അനാഥ......... അവൾ കണ്ണുകൾ ചുരുക്കി അവനെ നോക്കിയിരിക്കെ അതും പറഞ് കൊണ്ട് വീണ്ടും അവനാ കസേരയിലേക്കിരുന്നിരുന്നു...... പതിയെ അവന്റെ മുഖത്തിത് വരെ കണ്ടിരുന്ന പുച്ഛവും ചിരിയിമെല്ലാം മാഞ്ഞു പോകുന്നത് ഭദ്ര നോക്കി നിന്നു..... പകരം എന്തോ ഒരു മൂടൽ ആ മുഖത്ത് പരന്നത് പോലെ....... അപ്പൊ നീയും അനാഥയാണ്...... ഈ അലെക്സിനെ പോലെ........ അവൻ അതും കൂടി പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഞെട്ടലോടെ വിടർന്നു...... അവനെന്താണ് പറഞ്ഞതെന്ന് ഒരിക്കൽ കൂടി അവളോർത്തു നോക്കി....... (തുടരും Aysha Akbar #✍ തുടർക്കഥ #കിസ്സകൾ #📙 നോവൽ #📔 കഥ