📙 നോവൽ

എഴുതുന്നത് ;ThAj MaHaL @അവൾ വഞ്ചകി @ ഭാഗം 4 നിക്കാഹു കയിഞ്ഞു പള്ളിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വരുന്ന കോമളൻ.... ചെക്കന്മാർ എല്ലാരും ചിരിക്കുന്നു എന്തിനാണ് ഇവർ ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല എല്ലാവരും നോക്കുന്നത് എന്നെ തന്നെ ഞാൻ നേരെ റോട്ടിലേക്ക് അവ്ടെയാണല്ലോ മണവാളന് വീട്ടിലേക്ക് പോകാനുള്ള കാർ വീട്ടിൽ ചെറിയ ഒരു സല്കാരം അതും കൂടി ഉണ്ട് എല്ലാവരും പള്ളിയിൽ നിന്നും എൻറെ വീട്ടിലേക്ക്... നിക്കഹിന്റെ ഫുഡ്‌ ഉഷാറായിക്കോട്ടെ അതില്ലാഞ്ഞിട്ട് നാട്ടിലെ കാരണവന്മാർ പിണങ്ങണ്ട.. എൻറെ നാട്ടിലെ കരണവന്മാർക്ക് ഒരു പ്രതെകത ഉണ്ട് അതറിയണോ നിങ്ങൾക്ക് എന്നാ കേട്ടോ. അവർക്ക് നിക്കാഹായാലും നിശ്ചയം ആയാലും മറ്റേതു പരുപടികൾ ആയിക്കോട്ടെ നക്കാൻ വല്ലതും വേണം അത് ലഖു ആയിട്ടൊന്നും പോരാ ട്ടൊ... പിന്നേ നല്ലോണം പള്ള നിറച്ചു തിന്നണം എന്ത് തിന്നലും വയറു നിറഞ്ഞാൽ അപ്പുറത്തേക്ക്മാറി നിന്നു പിന്നേ പച്ച ഇറച്ചി തിന്നുന്ന സ്വഭാവവും ഉണ്ട് അത് എന്താന്നോ.... അയ്മുട്ടിയെ """"ചോറ് കൊറച്ചു വേവ് കൊറവുണ്ടോ അല്ല എനിക്ക് അങ്ങനെ തോന്നി ഇണ്ടോടാ.. ഹാ.. ഞാൻ അത് ചോയിക്കാൻ വരാണ് വേവ് കൊറവ്ണ്ടല്ലേ... കേട്ടില്ലേ ഇങ്ങള് ഈ ജാദി സാമാനങ്ങൾ എൻറെ നാട്ടിൽ മാത്രമല്ല എല്ലാ നാട്ടിലും ഉണ്ട് തീറ്റ പണ്ടാരങ്ങള്... ആ അത് പോട്ടെ എല്ലാ തിരക്കും കയിഞ്ഞു വന്നവരെല്ലാം തിരിച്ചു പോയി തുടങ്ങി വീട്ടിൽ ഉള്ളിൽ നല്ല നൊണ പറച്ചിൽ നടക്കുന്നുണ്ട്... അത് പിന്നേ പറയണ്ടല്ലോ..... പത്ത് പെണ്ണുങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു കൂടിയാൽ പിന്നെ അവടെ റഹ്മതിന്റെ മലക്ക് ഇറങ്ങൂല അമ്മാതിരി ബിടലായിരിക്കും അവടെ. . അല്ല ഒറ്റങ്ങളെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യല്ല.. കാരണം കൊല്ലത്തിലൊ മാസത്തിലോ വീട്ടിലോ വല്ല കുടുംബത്തിലോ ഇതുപോലുള്ള വല്ല പരുപാടി എന്തേലും വേണം അല്ലാതെ ആണുങ്ങളെ പോലെ ഏത് സമയവും ഇവറ്റങ്ങൾക്ക് പുറത്ത് ഇറങ്ങാൻ പറ്റൂലല്ലോ പോട്ടെ... പവ്വങ്ങൾ തിന്നലും നൊണ പറച്ചിലും അവടെ ജോറായി നടക്കുന്നു .. ഞാൻ അതൊന്നും മൈൻഡ് ചെയ്യാൻ നിന്നില്ല അത് അതിന്റെ വഴിക്ക് നടക്കട്ടെ... ഇനി ഇവ്ടുന്നു അങ്ങോട്ട്‌ തലയിൽ വലിയ്യ ഭാരം ഏറ്റാനുള്ള താ ഞാൻ ആ ബേജാറിലാണ്.... കുഞ്ഞുഒ...... എന്താ ഉമ്മാ അകത്തിന്നു ഉമ്മന്റെ ആ നീട്ടി വലിച്ചുള്ള വിളി ... എന്തോ കല്പിക്കാനുള്ള വിളിയാണ് അല്ലെങ്കിൽ ഇത്രേം വലിച്ചു നീട്ടി വിളികൂല പോയി നോക്കാം **** എന്താ ഉമ്മാ... ഇജ്ജ് മ്മളെ ഷുക്കൂറിന്റെ വണ്ടി ഒന്ന് വരാൻ പറ ഞമ്മക്ക് അവിടം വരെ ഒന്ന് പോണം എവിടുക്ക്... അന്റെ കെട്ടിയോളെ പൊരേക്ക് അല്ലാതെ എവിടുക്ക് എടാ പൊട്ടാ മഹറു കൊടുക്കണ്ടേ പിന്നേ ഓളെ തുണിയും കുപ്പയൊക്കെ ഇവടെ ല്ലേ അതൊക്കെ കൊണ്ടോയി കൊട്ക്കണം. ഇജ്ജ് വേഗം ഓനെ വിളിച്ചു വരാൻ പറ നാളെ പോയാൽ പോരെ ഉമ്മാ ? മരിയതക്ക് ഇജ്ജ് വണ്ടി വരാൻ പറഞ്ഞോ ഓന്റെ ഒരു നാളെ... ഇത് എന്താ ലോട്ടറി കച്ചോടാ വിളിച്ചു വരാൻ പറ.. ഹാ ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു ഷുക്കൂറിനെ വിളിച്ചു എടാ ശുക്കൂർ.. ഇജ്ജ് എവിടെ ഇന്നൊരു ട്രിപ്പ്‌ ഉണ്ട് വരാൻ പറ്റുമോ.. അതിനെന്താ വരാലോ എപ്പയാ പോണേ.. വികുന്നേരം ഒരു 7 മണിക്ക് വീട്ടിലേക്ക് വാ ഓക്കേ... ഇൻഷാ അല്ലാ.. സമയം രാത്രി 7 മണിയോടെ ആയി തുടങ്ങി പോകാനുള്ള വണ്ടിയും വന്നു വീട്ടിലെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ ഒരുക്കം ഇപ്പളും കയിഞ്ഞിട്ടില്ല കലോത്സവത്തിന് കഥകളിക്ക് ചമയിപ്പിക്കാൻ ഇത്ര സമയം വേണ്ടാ ഓഹ് വല്ലാത്ത ജാദി... ആ അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ പോവ്വാണ് ഓരോരുത്തരായി വരുന്നുണ്ട് മണവാട്ടിമാര് മണിക്കൂർ 3 ആയി ഒരുക്കം തുടങ്ങിയിട്ട് വണ്ടിയിലേക്ക് കയറാൻ എന്തായാലും വരുന്നുണ്ട് ... ഡ്രൈവർ ശുക്കൂർ പുറകിന്നു എന്നെ തൊണ്ടിട്ട് ചോദിക്കാ.. എടാ കുഞ്ഞു എന്ത് പെണ്ണുങ്ങളാടോ ഇവറ്റങ്ങൾ ഞാൻ വന്നിട്ട് ഒരു മണിക്കൂർ ആയി .... ഇജ്ജ് വിളിച്ചു വരാൻ പറയടോ.. ഹ്മം ഞാൻ പോയി വരാൻ പറയണം ല്ലേ അനക്ക് തലയ്ക്കു സുഗല്ലേ ഷുക്കൂർ ബായി ... ഇവറ്റങ്ങളെ ഞാൻ അല്ല ഏത് പ്രമാണി ചെന്നു പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യല്ല ഒറ്റങ്ങള് പഠിച്ചതെ ശര്ദിക്കു... എടാ ഇത് പെണ്ണാണ്‌ വർഗം ംംംമ്മ് അങ്ങനെ ഹൂറുൽ ഹീങ്ങൾ എല്ലാരും വണ്ടിയിൽ കയറി ഞങ്ങൾ യാത്ര തിരിച്ചു മണവാട്ടിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് മഹാറാണിയാൻ.... ഞാനും ഡ്രൈവർ ഷുക്കൂറും മുന്നിൽ.. ഞാൻ ഓനോട്‌ ചോയിച്ചു എടാ ഞാൻ ഇന്നവിടെ നിക്കണ്ടി വരുഒ.. ഇനിക്ക് ആണെങ്കിൽ ആകെ ബേജാറാണ് ഓല് ഇന്നോട് അവടെ നിക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ കുടുങ്ങി.... ഒന്ന്‌ പോടാ പൊട്ടാ ഇന്ന് എന്തായാലും അന്നേ അവടെ നിർതൂല ഇജ്ജ് പേടിക്കണ്ട ... ഇനി നിർത്തിയാൽ അനക്ക് എന്താ ഓഹ് ഒന്നും അറിയാത്ത പാവം.. ഇജ്ജ് പൊട്ടാനൊന്നും അല്ലല്ലോ.... ചിരിക്കണ്ട അവന്റെ കളിയാക്കൽ കേട്ട് ചിരിവന്നു അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ എത്തി വണ്ടി നിർത്തി വെറുതെ ഞാനൊന്നു ഓളെ വീട്ടിലേക്ക് നോക്കിയതാ.... സുബ്ഹാനള്ളാ.... ഒരു 30000 പെണ്ണുങ്ങൾ ഇണ്ടാകും മാസം കണ്ട പോലെ ഞങ്ങളെ നോക്കി നില്ക്ക... ഇവറ്റങ്ങൾ നേരാവൂല ട്ടോ ഷുക്കൂറെ അങ്ങോട്ട്‌ നോക്ക് ഇജ്ജ് ഇന്ക്ക് ആണെങ്കിൽ അന്റെ പോലെ അല്ല ... ഇതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ മടിയാ... ഇജ്ജ് ചെലക്കാതെ തല തായ്തി നടക്ക്... എടാ പൊട്ടാ ഞാനും ഇല്ലേ അന്റെ കൂടെ ഹ്മം ഇജ്ജ് ഉള്ളതാണ് അകെ ഉള്ള ആശ്വസം ബാ. പോകാം.. മുറ്റത്ത്‌ ചെറിയ ഒരു പന്തലൊക്കെ ഉണ്ട്.. ഞങ്ങൾ കയറി ഇരുന്നു കുടിക്കാൻ എന്തോ ഒരു ഗുലാബി വള്ളോം കിട്ടി... മുറ്റത്തിന്റെ അപ്പുറത്ത് എന്തൊക്കെയോ വിഭവങ്ങൾ തയ്യാർ ചെയ്യുന്നുണ്ട് ഇനി അതും തട്ടണം.. താ അകത്തിന്നു ഒരു വിളി കുഞ്ഞു... എൻറെ വലിയ്യ ഇത്താ ആണ്.. ഞാൻ ചെന്നു എന്തിനാന്നു അരിയുഒ മഹറു പെണ്ണിന് അണിയാൻ *** പട്ടുസാരി സാരി എടുത്തു പൂരത്തിന് ആനക്കുട്ടിയെ എഴുന്നള്ളിച്ച വരുന്നത് പോലെ എൻറെ ഇത്താമാർ അവളെയും കൂട്ടി വരുന്നു... ഞാൻ ഒരൊറ്റ ആണ് മാത്രം ബാക്കി എല്ലാം പെണ്ണുങ്ങൾ കാലിന്റെ മുട്ട് വിറക്കുന്നുണ്ട് നാവിലെ വെള്ളം വറ്റുന്നത് പോലെ... അകെ വിയർത്തു തുടങ്ങി.. ഇത്താ മഹറു എൻറെ കയ്യിൽ തന്നിട്ട് അത് അങ്ങോട്ട്‌ ഇട്ടുകൊടുക്കാൻ കല്പിച്ചു... സുബ്ഹാനള്ളാ എൻറെ അടുത്തു അവൾ മഹറുമായി എൻറെ കൈ അവളുടെ തോളിലേക്ക് ഒരു വിറയലോടെ പൊങ്ങി... കൈക്ക് ബലം കിട്ടുന്നില്ല എങ്ങനെയൊക്കെയോ അത് ഓളെ കഴുത്തിൽ ഇട്ടു കൊടുത്തു ഹാവു... സമാദാനം %ബാക്കി പിന്നീട് *=

💘💘എന്റെ പ്രണയം 💘💘 ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤ ഭാഗം =2 രചന =സുമി 💃 എന്റെ കണ്ണ് പോയത് തൊട്ടപ്പുറത്തുള്ള ആളുടെ മുഖത്തേക്കാ.... ഫാരിസ് .... പടച്ചോനെ ഇവനെന്ത ഇവിടെ അതും ആ അൻവർക്കാന്റെ ഒപ്പം..... ഇനി ഇവനിവിടെയാണോ പഠിക്കുന്നത്.... അപ്പൊ മറ്റേ കോന്തനും ഇവിടെ തന്നെ ആകും എന്ന പെട്ടു മിന്നൂ.... പെട്ടു...ഇനിപ്പോ ഇന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനം ആയി....കുറച്ചായി അവന്റെ ശല്യം ഒന്നും ഇല്ലാതിരിക്കുകയായിരുന്നു ഇനിപ്പോ പറഞ്ഞിട്ട് ഒരുകാര്യവുമില്ല ഒക്കെ സഹിച്ചേ പറ്റൂ😔... ഞാനിങ്ങനെ പിറു പിറുതൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് അൻസി എന്നെ തട്ടി വിളിച്ചു........ നീയേത് ലോകത്താണ്... കുറെയായല്ലോ ഒറ്റക്കിരുന്നു വർത്തമാനം പറയുന്നത്.... എന്താടി നിന്റെ കാലൻ വരാന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ.???? ആടി....ന്റെ കാലൻ വരാന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഇപ്പഴല്ല കുറച്ചു സമയം പിടിക്കും അത് വരെ നമുക്ക് കാത്തിരികാം.....എന്നിട്ട് ഒന്നിളിച്ചൊടുത്തു ഓളാണെങ്കിലോ നെറ്റി ചുളിച്ചു വിരലും കടിച് നില്കുകയാ ...... ഞാൻ ഓളെ കയ്യും പിടിച്ചു..... എടി ഇജ്ജ് ആ നിൽക്കുന്ന സാധനത്തിന്നെ കണ്ടോന്ന് പറഞ്ഞ് ഫാരിസ്‌നെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു..... ഓള് എന്നേയും അവനേയും മാറി മാറി നോക്കി ...... പിന്നെ ഒടുക്കത്തെ ചിരി 😃😃😃 എനിക്കത് കാണുമ്പോൾ കുറച്ചു മുന്നത്തെ കാര്യമാണ് ഓർമവന്നത്🤔..... ആ അൻവർക്ക ഈ കോളേജിൽ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഇതുപോലെ ഒക്കെത്തന്നെ ഞാൻ കാണിച്ചുകൂട്ടിയത്..... 😯എന്നാലും ഇത്ര പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചടി കിട്ടുംന് പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടില്ല എല്ലെങ്കിലും ഇപ്പൊ പടച്ചോന് ഒന്നും ഇടുത്തുവക്കില ഇപ്പൊ അപ്പക്കപ്പോ കൊടുക്കും....... ചിരി ഒരു വിതം അടങ്ങിയപ്പോൾ ഓള് പറയാൻ തുടങ്ങി.... എന്നാലും ഇങ്ങനെ ഒരു ട്വിസ്റ്റ്‌ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.... എനിക്ക് എന്തായാലും ഇഷ്ട്ടപെട്ടു😁. ഫാരിസ് ഇവിടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ മറ്റേ ലവനും ഉണ്ടാകും മോളെ..... ആ... ഇനി ഇപ്പൊ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല ഒക്കെ നേരിടാം..... ഇനിയിപ്പോ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആ ലവനെ നിന്റെ ഭാഷയിൽ പറയാനെകിൽ കോന്തൻ ഇനി അവനെ നമുക്ക് കാണാലോ..... നേരാ അൻസി പറഞത്.....ഇന്നേ വരെ ഞാൻ ആ കോന്തനെ കണ്ടിട്ടില്ല അവനെ കുറിച് പറഞ്ഞതൊക്കെ അവന്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്ത് ആയ ഫാരിസ് ആയിരുന്നു ..... എന്നാൽ, അവനെന്നും എന്റെ നിഴലായി കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു ആരും കാണാത്ത ഒരു ജിന്നായി ഫാരിസ് പറയുമായിരുന്നു ....... 3 കൊല്ലം ആയി ആ സാധനം ന്റെ പിറകെ കൂടിയിട്ട്.... ..കുറചച് കാലമായി ഫാരിസിനെ കാണാറില്ല അത് കോണ്ഫ ഓനെ കുറിച്ചൊന്നും അറിഞെർനില്ല.... ഇപ്പൊ ഇതാ വീണ്ടും എന്റെ മുന്നിൽ ആ ഫാരിസ് ........ഇനി ഇപ്പൊ ഇവിടെ നിന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ടുകാര്യമില്ല..... ഒന്നും നോക്കിയില്ല അൻസിന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു അവരെടുത്തേക്ക് പോയി....... ഫാരിസ്നേ നോക്കിയപ്പോൾ ഫോണിൽ കുത്തി കളിക്കുകയാ ഞങ്ങൾ വന്നതൊന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല അതേതായാലും നന്നായി ഇല്ലെങ്കിൽ ആ കോന്തന്റെ കുറിച് കേല്കേണ്ടി വരും.....ഇനി ഇവിടുന്ന് എത്രയും പെട്ടെന്ന് പോകണം...... അവർക്കൊക്കെ ഒന്ന് ചിരിച്ചോടുത്തു അവരെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു... ഫാരിസ് അടക്കം കൂട്ടിയ മൊത്തം അഞ്ചു പേര്.... എല്ലാരും കൊള്ളാം.... ഇനി ഇപ്പൊ ഇതിൽ ആ കോന്തനെറ്റെ ഇതിൽ ഉണ്ടാകുമോ... ഹേയ് ഇതിലുള്ള വരൊക്കെ വെളുതിട്ട.... ഫാരിസ് പറഞ്ഞതനുസരിച് ഓന് ഇരു കളറാണ്... എല്ലാ ഞാനെന്തിനാ ഓനെ കാണുന്നത് എനിക്കൊന്നും വേണ്ടാ ആ കോന്തനെ 😏 എന്താ മിന്നു.... വന്നപ്പ തുടങ്ങിയത്താലോ ചിന്തിച് നില്കുന്നത് എന്താ ഇതിൽ ആ ലവൻ ഉണ്ടെന്ന് നോക്കുകയാണോ.... അൻസി എന്റെ ചെവിടെ അടുത്ത് നിന്ന് പറഞ്ഞു... പെട്ടന്നാണ് അനൂക്ക അത് പറത്താത്..... കുറേ ആയലോ രണ്ടും കൂടി ഓരോന്ന് വർത്തമാനം പറയുന്നത്(അൻവർക്കാനേ ഇനി അനൂക്കാൻ വിളികാം ) ഞങ്ങൾ അനൂക്കാന്റെ കാര്യം പറയേർന്നു...... ഞാൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരുത്തി ന്നേ തുറുങ്ങനെ നോക്കി ഞാനൊന്ന് സൈറ്റ് അടിച്ചു ഒന്നിളിച്ചു 😉പിന്നെ നേരെ അനൂക്കാനേ നോക്കി ഒനാണെങ്കിലോ അൻസിനെ നോക്കി വെള്ളമിറക്കി നില്കുകയാ..... ഞാൻ ചുമചെടുക്കാൻ നില്കുമ്പോഴേക്കും ആരോ ചുമച്ചു അതാരാണെന്ന് അറിയാൻ വേണ്ടി നോക്കിയപ്പോൾ അത് ഫാരിസ്ക്ക ആയിരുന്നു..... ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചോടുത്തു.... ഇതാരിത് മിന്നുവോ......കുറേ ആയല്ലോ നമ്മള് നേരിട്ട് കണ്ടിട്ട്.....ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അതാ കാണാൻ പറ്റാഞ്ഞത് ..... ഇനിപ്പോ നമ്മക്കെന്നും കാണാലോ നി എന്റെ ജൂനിയർ അല്ലെ..... പിന്നെ റബി (ആ കോന്തൻ) പറഞ്ഞേർന്നു നി ഈ കോളേജിൽ ആണെന്ന്.... നിന്റെ വണ്ടിയുടെ ബാക്കിൽ തന്നെ റബി വന്നേർന്നു......അവന്ക് അർജന്റ് ആയിട്ട് ഒരു സ്ഥലം വരെ പോകാനുണ്ടായിരുന്നു ......എന്തായാലും ഇനി നിനക് പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഓനെ നേരിൽ കാണാം.... അതൊക്കെ കേട്ട് ഞാൻ പുച്ഛിച്ചു തള്ളി... ഫാരിസ്ന്റെ നീണ്ട ഡയലോഗ് കേട്ട് എന്നേയും അൻസിനെയും അനൂക്കയും ഒഴിച് ബാക്കി മൂന്നും അന്താളിച്ചു നില്കുകയാ.... നമ്മക്ക് പിന്നെ ഇതൊക്കെ എന്നും കേട്ട് ശീലമുള്ളതായുണ്ട് ഇതൊന്നും ഒരു വിഷയമേ അല്ല.... പക്ഷെ അനൂക്കാക്ക് എന്താ നേട്ടഞത് ? നീയിത് എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്.... അവരുടെ കൂട്ടത്തിലുള്ള ഒരുത്തൻ ഫാരിസിക്നോട് പറഞ്ഞു അതിനുത്തരം പറഞത് അനൂക്കയാണ്... എടാ ഇതാഡാ നമ്മുടെ റബീടെ പെണ്ണ് മിന്ഹ ഫാത്തിമ .... അത് എന്നെ ചൂണ്ടി കാണിച് അനൂക്ക പറഞ്ഞു അപ്പൊ എല്ലാവരും എന്റെ നേർക്കായി നോട്ടം... ഞാൻ അവർക്കൊക്കെ നല്ല അസ്സലായി മുഖം വീർപ്പിച്ചു തുറിച്ചു നോക്കി.... ഇപ്പൊ എനിക്കൊരു കാര്യം മനസിലായി അനൂക്കാക്ക് എന്നെപറ്റിയും ആ കോന്തനെ പറ്റിയും ഒക്കെ അറിയാം പിന്നീട് ഫാരിസ് അവരെ ഒക്കെ പരിചയപ്പെടുത്തി തന്നു.... ഇവരൊക്കെ നിന്റെ റബിടെയും എന്റെയും ഫ്രണ്ട്സ്.അൻവർ അവനെ പിന്നെ നിനക്ക് അറിയും അല്ലോ നിന്റെ അന്സിടെ ചെക്കൻ ഫാരിസ് പറഞ്ഞു അൻസി ആണെങ്കിലോ അനൂക്കാനേ ദെഹിപ്പിച് നോക്കുകയാ അത് കേട്ടിട്ട്... അനൂക്ക അപ്പൊത്തന്നെ ഓൾക്കൊരു ഫ്ലയിങ് കിസ്സ് കൊടുത്തു... പിന്നെ ഓള് ആ ഭാഗത്തേക് നോക്കിയില്ല ഇതൊക്കെ കണ്ട് ചിരി വന്നെങ്കിലും നേരെത്തെ ഉണ്ടായ കാര്യം ഓർമ ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഒക്കെ കണ്ട്രോൾ ചെയ്തു ഇത് റംഷിത് , നൗഫൽ,ഷഫീക് ..... അവരെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു ഫാരിസ്പറഞ്ഞു.. ഞാൻ എല്ലാർക്കും ഒന്ന് ചിരിച്ചോടുത്തു.... ആ ഇനി മതി നിങ്ങൾ ക്ലാസ്സിൽ പോയിക്കോ ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങാനായി ....അനൂക്ക പറഞ്ഞതും ഞങ്ങൾ ഒരൊറ്റ ഓട്ടം ആയിരുന്നു..... ബാക്കിൽ നിന്ന് അവർ കളിയാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... അങ്ങനെ ക്ലാസ്സിൽ കയറി..... ഒന്നു ചുറ്റും വീക്ഷിച്ചു എല്ലാ കുട്ടികളും വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു പക്ഷെ എല്ലാരും എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്...... ഞാൻ പിന്നെ അതൊന്നും മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ നടന്നു.... അപ്പോഴാണ് ഞാൻ ബോർഡ് കണ്ടത്... അതിലുള്ള കാഴച്ച കണ്ട് എന്റെ കണ്ണ് വരെ പുറത്തേക് വന്നു.....

📖*🔥ഒരു ഡയറി പറഞ്ഞ കഥ... *🔥 * FULL PART* *Part 1* https://sharechat.com/post/9374KzN *Part 2* https://sharechat.com/post/3NpzRqn last part... *Part,3* https://b.sharechat.com/w5SnkLK6QP

*മിഴി* *10/13* *(അവസാനം ഭാഗം )* *&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&* *മിഴി* *part 10* ഒരു നിമിഷം അവർക്കിടയിൽ നിശബ്ദത തളം കെട്ടി നിന്നു.... ആർക്കുമൊന്നും പറയാനില്ലെന്ന മട്ടിൽ.... കേട്ടതെല്ലാം വെറും പാഴ്മൊഴിയെന്ന പോലെ.... സ്വന്തം കാതുകളെ മിഴി ആദ്യമായി അവിശ്വസിച്ചു.... അവൾ കരഞ്ഞില്ല.... കണ്ണുനീരു പോലും അവളിൽ നിന്നു പൊടിഞ്ഞില്ല... പകരം ശില കണക്കു നിന്നു.... ഭയപ്പാടോടെ എന്തെന്തനർത്ഥങ്ങളാണു സംഭവിക്കുന്നെന്ന മട്ടിൽ പത്മിനിയമ്മ മിഴിയെ നോക്കി... അവളിലെ ഭാവമെന്തെന്നവർക്കു മനസിലാക്കിയെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.... മാധവ് ഒരു കുറ്റവാളിയെന്നപോൽ ശിരസ്സു കുനിഞ്ഞു നിൽക്കയാണ്.... പറഞ്ഞതെല്ലാം ഇഷ്ടമില്ലാത്ത വാക്കുകളായിരുന്നിട്ടു കൂടി അതിനെ ന്യായീകരിക്കേണ്ടി വരും എന്നവന് അറിയാമായിരുന്നു.... "മാധവ്! നീയീപ്പറയണതെന്താണ്? അതേപ്പറ്റി നിനക്കു വല്ല ബോധ്യവും ഉണ്ടോ? നീ സ്വബോധത്തിലല്ലെന്നു ഞാൻ കരുതുന്നു...." പത്മിനിയമ്മയുടെ വാക്കുകളായിരുന്നു നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ചത്.... അവരുടെ വാക്കുകൾ കാഠിന്യമേറിയതായ്ത്തീർന്നിരുന്നു..... മാധവ് വീണ്ടും നിശബ്ദനായി നിലകൊണ്ടു.... അവന്റെ നിസ്സംഗത അവരെ കൂടുതൽ ക്രുദ്ധയാക്കി.... "ഞാൻ നിന്നോടാണു ചോദിച്ചത്.... നിനക്കതിനു മറുപടി പറയാനുള്ള ബാദ്ധ്യതയുണ്ട്... അഥവാ അങ്ങനെ നിനക്കൊന്നും പറയാൻ വയ്യാ എങ്കിൽ നീയീപ്പറഞ്ഞതെല്ലാം തെറ്റാണെന്നു നിനക്കു ബോധ്യമുള്ളതുകൊണ്ടാണ്.... അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഈ പറഞ്ഞതൊന്നും ഞാൻ മുഖവിലയ്ക്കെടുക്കാൻ പോകുന്നില്ലാ...." അവരുടെ ശക്തമായ വാക്കുകളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നത് ഇന്നേവരെ ചിന്തിച്ചുപോന്ന കാര്യങ്ങളെ ആകെപ്പാടെ തകർത്തതിലുള്ള അമർഷമായിരുന്നു.... ഇനിയും ഒന്നും പറയാതിരുന്നാൽ കാര്യങ്ങൾ തന്റെ പിടിവിട്ടു പോകും എന്നവനു മനസിലായി..... "അമ്മേ ഞാൻ പറഞ്ഞതൊക്കെയും വ്യക്തമായ ധാരണയോടു കൂടിയാണ്... ഇന്നലെ രാത്രി ഉണ്ണിയാണ് ഈ കാര്യം എന്നോടു സൂചിപ്പിച്ചത്... അവനീക്കാര്യം എല്ലാവരോടും സംസാരിച്ചതാണ്... അവന്റെ വീട്ടുകാർക്കൊക്കെയും പൂർണ്ണസമ്മതമാണ്... എന്നോടും അവനഭിപ്രായം ചോദിച്ചു... ഞാൻ ആലോചിച്ചിട്ടു ഏറ്റവും നല്ല ബന്ധമാണിത്... മിഴിക്കു ശ്രീയെ നന്നായി ചേരും..." "അപ്പോൾ നിന്റെ മാത്രം താൽപ്പര്യം മതിയാകുമോ ഈ വിവാഹത്തിന്? വിവാഹിതയാകാൻ പോകുന്ന ഇവൾക്കും അഭിപ്രായങ്ങളുണ്ടാവില്ലേ? അതു നീയ്യ് ചോദിച്ചുവോ??!" "അമ്മേ അതിനു ഞാനിതു ഒറ്റയ്ക്കു ഉറപ്പിച്ചിട്ടു വന്നതല്ലല്ലോ... അവൻ പറഞ്ഞതു നിങ്ങളോടു വന്നു പറഞ്ഞൂന്നേ ഉള്ളൂ... പിന്നെ എന്നോടു ചോദിച്ചപ്പോ എനിക്ക് ഇഷ്ടക്കേടൊന്നും ഇല്ലാന്നു മാത്രേ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ... ഇനി നിങ്ങളുടെ രണ്ടാളുടേം തീരുമാനം അവരിന്നു വരുമ്പോ പറഞ്ഞോളൂ... എനിക്ക് അവരിങ്ങനെ ഒരാലോചനയുമായി വരുന്നൂന്നു പറയുമ്പോ വരണ്ടാന്നു പറയാനാമോ?.... അത്രയേ ഞാൻ പറഞ്ഞുള്ളൂ...." "ശരി തന്നെ അപ്പോൾ ആരാധ്യ?? അവളും നീയുമായുള്ള വിവാഹം നിന്റെ മാത്രം തീരുമാനം ആയിരിക്കും അല്ലേ?? അതുപിന്നെ നിന്റെ മാത്രം കാര്യമായതിനാൽ എന്റെ അഭിപ്രായങ്ങൾക്കു വിലയുണ്ടാവുകയില്ലല്ലോ!!...." "അങ്ങനെയല്ലാ അമ്മേ... എല്ലാം പറയാനുള്ള സമയം ആവാഞ്ഞതു കൊണ്ടാണ് ഞാൻ പറയാതിരുന്നത്... ഇനിയിപ്പോ മിഴിയുടെ വിവാഹം നടക്കുകയാണെങ്കിൽ ഞാൻ എന്ത് എന്ന ചോദ്യം ഉയരും... അതിനുള്ള ഉത്തരമാണിത്...." ഇനിയും അവിടെ നിന്നാൽ മനസ്സിലടക്കിപ്പിടിച്ച വ്യഥയൊക്കെയും വെളിവാക്കപ്പെടുമെന്നവനു തോന്നി... ഒരുപക്ഷെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് പോകാനും സാദ്ധ്യതയുണ്ട്... അതിനൊരിട വരുത്താതെ അവൻ പുറത്തേക്കു നടന്നു..... മിഴി ഒന്നും പറയാതെ അകത്തേയ്ക്കു നടന്നു.... അവളെ ഒന്നാശ്വസിപ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത സ്ഥിതിയിലായിരുന്നു പത്മിനിയമ്മ.... അല്ലെങ്കിലും എന്തു പറഞ്ഞാ എരിയുന്ന മനസ്സിനെ തണുപ്പിക്കും.... അവർക്കു നിശ്ചയമില്ലായിരുന്നു..... മിഴി പതിയേ ചെമ്പകച്ചോടിനരികെ നിന്നു... നിലത്തേക്കവൾ തളർന്നു വീണുപോയി... ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ... തന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ മരണം.... അതവൾക്കു താങ്ങാൻ കൂടെ കഴിയാത്ത ഒന്നായിരുന്നു.... വെറും മണ്ണിൽ എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളുമറ്റവളെപ്പോലെയവൾ കിടന്നു.... എങ്കിലും എവിടെയോ ഒരു കനൽത്തരി അവൾക്കുള്ളിൽ ജന്മം കൊള്ളുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... ****** ***** ****** ****** ******* ആരാധ്യ ഇത്രയും ദിവസങ്ങളിൽ നിശബ്ദയായിരുന്നു.... തനിക്ക് കാര്യമായ സന്ദർഭങ്ങൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നതായിരുന്നു സത്യം.... മാധവിന്റെ നീക്കങ്ങളിൽ അവൾക്കു ചെറിയ വിശ്വാസക്കുറവുണ്ടായെങ്കിലും ഇന്നു താഴെ നടന്ന സംഭാഷണങ്ങൾ കേട്ടതോടെ അവളുടെ സംശയങ്ങളെല്ലാമകന്നിരുന്നു..... പ്രത്യുഷിനോടുള്ള വാക്കിന്റെ പുറത്ത് അവൻ ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതമല്ലെങ്കിലും സമ്മതിക്കും... അവളൊന്നു മന്ദഹസിച്ചു..... ********** ******** ******** ****** ശ്രീനാഥും അമ്മയും അച്ഛനും കൂടി പെണ്ണുകാണാൻ വേണ്ടി വന്നതും സംസാരിച്ചതും സമന്വയത്തോടെ സംസാരിച്ചതുമെല്ലാം മിഴി ഒരു കൂത്തുപാവയെപ്പോലെ കണ്ടു നിന്നു.... ആരുടേയും മനസ്സു വിഷമിപ്പിക്കാനുള്ള ത്രാണി അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല..... അമ്മായി അവരോടു നയത്തിൽ പിന്നീടു കാര്യങ്ങൾ പറയാമെന്നു പറഞ്ഞ് അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു..... അവൾക്കുള്ളിൽ അവളോടു തന്നെ പുച്ഛം തോന്നി.... അവരോടു പിന്നെ നയത്തിൽ എന്താണു പറയേണ്ടത്???!!! കണ്ണേട്ടനെയാണ് അവൾക്കിഷ്ടമെന്നോ??? ആരാധ്യയുമായുള്ള വിവാഹത്തിനു ഒരുക്കം കൂട്ടുന്ന കണ്ണേട്ടനെ കാത്തിരിക്കുകയാണ് അവളെന്നോ???!!! അവൾ യാതൊന്നും ഉരിയാടിയില്ല..... അവളുടെ ഭ്രാന്തമായ മൗനം മാധവിനെ ധർമ്മസങ്കടത്തിലാക്കി..... ഒരു വശത്ത് ഉറ്റ സുഹൃത്ത് മറു വശത്ത് സ്നേഹിച്ച ജീവന്റെ പാതി.... മറ്റൊരു ഭാഗത്തു സുഹൃത്തിനു നൽകിയ വാഗ്ദാനത്തിന്റെ പുറത്ത് ആരാധ്യയെ സംരക്ഷിക്കേണ്ട കടമയും...... എല്ലാ ഭാരങ്ങൾക്കും ദുഃഖങ്ങൾക്കുമൊടുവിൽ താൻ വൈകാതെ തകർന്നു പോകുമെന്നവനു തോന്നി..... എങ്കിലും ശ്രീനാഥിനു മുന്നിലും മിഴിക്കു മുന്നിലും അവൻ മൂടുപടം എടുത്തണിഞ്ഞു...... ഉള്ളു നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും തന്റെ മാത്രം അലംഭാവത്തിന്റെ ഫലമായാണ് മിഴിയെ വിട്ടുപോയതെന്നോർത്ത് അവനു ശ്രീനാഥിനോടു സത്യങ്ങൾ തുറന്നു പറയാനുള്ള ത്രാണി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.... ചടങ്ങുകൾ ഒക്കേയും കഴിഞ്ഞു... എപ്പോഴും കാണുന്നതായതിനാൽ പരസ്പരം സംസാരിക്കാനെന്തിരിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പത്മിനിയമ്മ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം ആ പ്രതിബന്ധത്തെ നീക്കി.... മിഴി ആകെ ക്ഷീണിതയായിരുന്നു.... അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ പ്രത്യാശയുടെ തിളക്കം കെട്ടുപോയിരുന്നു.... അതിനുപകരം എന്തൊക്കെയോ അവൾക്കുള്ളിൽ പുകഞ്ഞു നീറുകയായിരുന്നു എന്തൊക്കെയോ പുകച്ചിലുകൾ അവളുടെ മുഖഭാവത്തെയാകെ മാറ്റിയിരുന്നു... എങ്കിലും അവൾ ആരോടും മറുത്തൊന്നും ഉരിയാടിയില്ല..... ഉള്ളിലെരിയുന്ന ആഗ്നിപർവ്വതം കണക്കു പുറമേ മൗനിയായി നിന്നു.... ******* ******* ******* ****** തലയ്ക്കു നല്ല ഭാരം അനുഭവപ്പെടുന്നു.... അവൾ മുറിയിലേക്കു നടന്നു.... അവൾ മുറിയിലേക്കു കടന്നു സാക്ഷതിടാനൊരുങ്ങി... പെട്ടന്നൊരു കൈയ്യടി ശബ്ദം പിന്നിൽ നിന്നും മുഴങ്ങി.... അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.... ആരാധ്യ...... അവൾ കസേരയിൽ ചാരിയിരിക്കയാണ്.... മുഖം മുഴുവനായും പുച്ഛവും പരിഹാസവും കലർന്നിരുന്നെന്നു വ്യക്തം..... അവളതിനെ ഗൗനിച്ചില്ല..... എന്തെന്ന ഭാവത്തിലൊന്നു നോക്കുക മാത്രം ചെയ്തു...... "ഏയ് മിഴീ.... നീയെന്നെ ഇങ്ങനെ നോക്കയൊന്നും വേണ്ടാ... എനിയ്ക്കറിയാമായിരുന്നു ഒക്കേയും കഴിഞ്ഞു ഫൈനലി യു വിൽ റീച്ച് ഹിയർ... ഐ ആം ഈഗേർലി വെയ്റ്റിങ് ടു ടോക് ടു യൂ ബേബി.... ഞാൻ അന്നു പറഞ്ഞില്ലേ... ഞാനെപ്പോ പോകും എന്തിനു വന്നു എന്നൊക്കെ എന്നൊക്കെ നിന്നോടു പറയും എന്ന്.... നൗ ഇറ്റ് ഈസ് ദി ടൈം റ്റു റിവീൽ ദി സീക്രറ്റ്..... മാധവിന്റെ വാക്കുകളിൽ നിന്നു തന്നെ നീ ഏറെക്കുറെ മനസിലാക്കിയിരിക്കുമല്ലോ.... ഐ വാണ്ട് റ്റു മാരീ ഹിം.... അതിനാണ് ഞാൻ ഇവിടെ വന്നത്.... മാധവ് അത് അനുസരിക്കും.... ഞാൻ പറയുന്ന ദിവസം അവനെനിക്കു താലി ചാർത്തും.... ബികോസ് ഹീ ഈസ് ഇന്നസെന്റ്.... അവന് അവന്റെ അടുത്ത സുഹൃത്ത് പ്രത്യുഷിനോടു ചെയ്തുകൊടുക്കേണ്ട ഉപകാരം..... അതാണ് ഈ വിവാഹം.. സോ അവനിഷ്ടമാണെങ്കിലും ഇല്ലെങ്കിലും ഹീ വിൽ കംപെൽഡ് റ്റു മാരീ മീ...." മിഴി സ്തബ്ദയായി നിന്നു കേൾക്കയായിരുന്നു..... അവൾക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല.... എങ്കിലും ആരാധ്യയുടെ ചതിക്കുഴിയിലാണു കണ്ണേട്ടൻ ഉള്ളതെന്ന് ആ വാക്കുകളിലൂടെ അവൾക്കു ബോധ്യമായിരുന്നു......... ആരാധ്യ ഒന്നു മന്ദഹസിച്ചു പതിയേ പതിയേ അതൊരു ചിരിയായി അതിന്റെ തീവ്രത കൂടിക്കൂടി വന്നു.... മിഴിക്ക് അതൊരു അട്ടഹാസം പോലെ തോന്നിച്ചു.... "നീയെന്താണു പറഞ്ഞു വരുന്നത്? കണ്ണേട്ടൻ? പ്രത്യുഷ്? എന്തു കടപ്പാടാണു കണ്ണേട്ടനുള്ളത്??? നീ എന്റെ കണ്ണേട്ടനെ ചതിക്കുകയാണോ??" ആരാധ്യ ദയാപൂർവ്വം അവളെ നോക്കി.... പതിയെ അത് പുച്ഛത്തിലേക്കു വഴി മാറി.... "മിഴി നിന്നോടെല്ലാം പറഞ്ഞെങ്കിലേ എനിക്കു തൃപ്തിയാകയുള്ളൂ.... കാരണം മാധവ് നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട് നീയും... അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ വിവാഹം നിന്റെ കൺമുന്നിൽ വച്ചു നടക്കണം.... ആരെങ്കിലും ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്തോ അതിനെ തട്ടിപ്പറിച്ചെടുക്കാൻ, അപ്പോൾ നിസ്സഹായതയോടെ നിൽക്കുന്നവരുടെ വേദന കാണാൻ ഒരു പ്രത്യേക അനുഭൂതിയാണ്, സുഖമാണ്..... എനിക്കതു വേണം..... നിന്റെ വേദനകളെ കണ്ടുകൊണ്ട് എനിക്കാസ്വദിക്കണം... കാരണം എന്റേതാകണമെന്നു ഞാനാഗ്രഹിച്ച മാധവ് നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു..... നിന്നെ എന്നന്നേക്കുമായി നശിപ്പിണമെന്നാണു ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചത് പക്ഷേ അങ്ങനെ നീ പോയാലെനിക്കെന്താണു സന്തോഷം???!! നിന്റെ വേദനകളിലാണെന്റെ ആഹ്ലാദം... നിനക്കറിയാമോ ഞാനും മാധവും ഒരുമിച്ചു പഠിച്ച ആദ്യവർഷങ്ങളിലൊന്നും എനിക്കവനോടു അടുക്കാൻ സാധിച്ചിരുന്നില്ല.... കാരണം അവൻ അതിരുവിട്ട സൗഹൃദങ്ങളെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല... പെണ്ണിൽ മയങ്ങിയിരുന്നില്ല... എന്നാൽ എല്ലാവരും ആരാധിക്കുന്ന ആ കഥാപാത്രത്തെ സ്വന്തമാക്കണമെന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു..... വാശിയായിരുന്നു അവനെന്നത് എനിക്ക്... മറ്റുള്ളവരാഗ്രഹിക്കുന്നതു നേടാനുള്ള ത്വര... പലവുരു അടുക്കാൻ ഇടപഴകാൻ ശ്രമിച്ചു പരാജയപ്പെട്ടു.... അവസാന ശ്രമമെന്നോണം അവിടെ അവന്റെ ഏറ്റവുമടുത്ത സുഹൃത്തായ പ്രത്യുഷിന്റെ പ്രണയാഭ്യർത്ഥന ഞാൻ സ്വീകരിച്ചു....... അതും അവനോടടുക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ഞാൻ പ്രത്യുഷിനെ ഒരു കരുവാക്കി.... അതു വിജയിച്ചു.... അവൻ വഴി മാധവും ഞാനും തമ്മിൽ സൗഹൃദം സ്ഥാപിച്ചു... എനിക്കവനോടു സംസാരിക്കാൻ ഒപ്പം നടക്കാൻ ഒക്കെയും സാധ്യതകളായി.... എന്നാലതു മാത്രം പോരായിരുന്നു എനിക്ക്... പഠനം കഴിഞ്ഞു പ്രത്യുഷിനെ ഞാൻ തന്ത്രപരമായി വിദേശത്തു ജോലിചെയ്യാൻ നിർബന്ധിച്ചു.... അവൻ അങ്ങനെ കാനഡയിലേക്കു പറിച്ചുനടപ്പെട്ടു.... ഒരിക്കൽ ഞാനവനെ സന്ദർശിച്ചു.... വിദഗ്ധമായി അവന്റെ പാസ്പോർട്ട് മുതലായ രേഖകൾ ഞാൻ അവനറിയാതെ നശിപ്പിച്ചു.... അങ്ങനെ അവനെ അവിടെ കുടുക്കേണ്ടത് എന്റെ ആവശ്യമായിരുന്നു.... ഞാൻ തിരിച്ചു നാട്ടിലെത്തി.... അവനെ വിളിച്ചു വീട്ടിൽ വിവാഹത്തിന് ഒരുക്കം കൂട്ടുന്നെന്നു പറഞ്ഞു മനസ്സിളക്കി എത്രയും പെട്ടന്നു വീടു വിടേണ്ട അവസ്ഥയാണെന്നു ധരിപ്പിച്ചു.... അവനാ സമയം വരാൻ കഴിയില്ലെന്നെനിക്കുറപ്പായിരുന്നു... മതിയായ രേഖകൾ തയ്യാറാക്കാൻ സമയം വേണമായിരുന്നു... അതിനുപായമായി ഞാൻ മാധവിന്റെ വീട്ടിലേക്കു മാറാമെന്നവനോടു പറഞ്ഞു.... അവൻ മാധവിനെക്കൊണ്ടു സമ്മതിപ്പിച്ചു.... അവനിപ്പോഴെങ്ങും എത്തിച്ചേരാൻ കഴിയുകയില്ല... അതുകൊണ്ട് മാധവും ഞാനും തമ്മിൽ നിയമപരമായി വിവാഹം ചെയ്തു വച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ എന്റെ വീട്ടുകാരിൽ നിന്നു രക്ഷപ്പെടാമെന്നും പ്രത്യുഷ് തിരിച്ചെത്തിക്കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ വിവാഹം കഴിച്ചു മാധവുമായി വേർപെടാമെന്നും ഞാനവനു പോംവഴി ഉപദേശിച്ചു... അവനതു വിശ്വസിച്ചു അവൻ വഴി മാധവിനേയും സമ്മതിപ്പിച്ചു.... അവൻ പറഞ്ഞാൽ മാധവ് എന്തും സമ്മതിക്കും അവർ തമ്മിൽ ഞാനറിയാത്ത എന്തോ ഒരു കടപ്പാടുണ്ട്... അതു കണ്ടെത്താൻ കിണഞ്ഞു ശ്രമിച്ചിട്ടും എനിക്കു കഴിഞ്ഞില്ല... അല്ലെങ്കിലും എനിക്കതിന്റെ ആവശ്യം ഇല്ലല്ലോ..... മാധവുംഞാനും തമ്മിലുള്ള വിവാഹം നടന്നുകഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ എന്റെ വീട്ടുകാരെ കണ്ട് അനുനയിപ്പിച്ചിരിക്കും.... അവിടെ എന്നോടൊപ്പമെത്തിക്കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അവനൊരു രക്ഷ സാധ്യമല്ല.... അവനെന്നുമെന്റേതായി മാറും......" ആരാധ്യയുടെ കണ്ണുകളിൽ കുടിലതയുടെ കനലെരിഞ്ഞതായി മിഴിക്കു തോന്നി.... അവൾ തുടർന്നു..... "നീയിപ്പോൾ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാവും മിഴീ സത്യങ്ങളെല്ലാം ഞാനിപ്പോൾ നിന്നോടു വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് എന്റെ ബുദ്ധിമോശമാണെന്ന്...... എന്നാൽ നിനക്കു തെറ്റി.... മാധവിനോട് ഇനി നീയെന്തു പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല.... അവൻ വിശ്വസിക്കില്ല.... നിന്റെ വിവാഹം മുടക്കാൻ നീ പടുത്തെടുത്ത കെട്ടുകഥയായേ അവനിതിനെയെടുക്കൂ... കാരണം നീയും ആ ശ്രീനാഥുമായി വിവാഹം വിശ്ചയിക്കാൻ പോവുകയാണ്... നിന്റെ ഇഷ്ടക്കേടു പ്രകടിപ്പിക്കുകയെന്നേ ആരും കരുതൂ.... മാത്രമല്ല നിനക്കു ഞാൻ പറഞ്ഞതു തെളിയിക്കാൻ തെളിയിക്കാൻ നിന്റെ പക്കൽ എന്തു തെളിവാണുള്ളത്??!!! പ്രത്യുഷിന്റെ വാക്കിൽ അവനു വിശ്വാസമാണ്.... അവന്റെ കടമയുടെ പുറത്ത് മാധവ് എന്നെ എന്തു വിലകൊടുത്തും സംരക്ഷിച്ചിരിക്കും.... ഒരുകണക്കിന് മാധവ് അവന്റെ അമ്മയോടു എന്നെ പ്രണയിക്കുന്നെന്നു കള്ളം പറഞ്ഞതു നന്നായി.... അവനിനി അതു മാത്രമേ വഴിയുള്ളൂ.... പിന്നെ മിഴി നിന്റെയീ നാവിൽ നിന്നും വെറുതേ പോലുമിതെങ്ങാൻ പുറത്തേക്കു വല്ലതും വീണാൽ നീ മാത്രമായിരിക്കില്ല, നിന്റെ....., അല്ല ഇനി എന്റേതാവുന്ന മാധവും പരിണിതഫലം അനുഭവിക്കേണ്ടി വരും... അതു വളരെ കയ്പ്പേറിയതായിരിക്കും... അറിയാമോ എനിക്കു നിന്നെയോ മാധവിനെയോ കൊല്ലാനും മടിയില്ല.... എനിക്കു കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ ആർക്കും വേണ്ടെന്നു ഞാനങ്ങു നിശ്ചയിക്കും.... മുന്നിലുള്ള തടസ്സങ്ങളെയൊന്നാകെ തീർത്തുതന്നെയാണ് ആരാധ്യ പലതും നേടിയെടുത്തിട്ടുള്ളത്.... ഇനിയും അങ്ങനെത്തന്നെയായിരിക്കും.........." തുടരും......................... *&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&* *മിഴി* *PART 11* മുഖമടക്കിയുള്ള ഒരു അടിയേറ്റാണ് ആരാധ്യ തറയിലേക്കു വീണത്.... ഒരുനിമിഷം അവൾക്ക് പെട്ടന്നു സംഭവിച്ചതെന്തെന്നു മനസിലായില്ല.... ആശയക്കുഴപ്പത്തിനിടയിലും അടിയുടെ ശക്തിയിൽ തലയിൽ നിന്നും കാൽവിരൽ വരെ അവൾക്കു നീറി.... കവിളിൽ നിന്നും ചൂടുപുകയുന്നു.... കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീരു വഹിക്കുന്നു... തലകറങ്ങുന്നതു പോലെ... കവിൾത്തടത്തിൽ അഞ്ചു വിരലുകളുടെ പാട് അവൾതൊട്ടറിഞ്ഞു... "ആഹ്...." അവളവിടം സ്പർശിച്ചപ്പോൾ തന്നെ പിടഞ്ഞു പോയി.... ചെറുതാരി കവിളു മുറിഞ്ഞോ എന്നവൾ സംശയിച്ചു... സ്വബോധം വീണ്ടെടുത്ത് അവൾ തന്നെ പ്രഹരിച്ച കൈകളുടെ ഉടമയെ തിരഞ്ഞു മുകളിലേക്കു നോക്കി... ഒരു മാത്ര അവളിലും ഒരു ഞെട്ടലുണ്ടായി... മിഴി.....!!!!!!!!!!! മുന്നിൽ സംഹാരരുദ്രയെന്ന ഭാവേണ നിലയുറപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്..... ഇന്നേവരെ കണ്ട മുഖഭാവമല്ല അവളിലുളവായിരിക്കുന്നത്.... ക്രോധം മൂലം കണ്ണുകളിൽ അഗ്നി ജ്വലിച്ചു നിൽക്കുന്നു.... പുഞ്ചിരിയും കരച്ചിലും കൊഞ്ചലും ലാളിത്യവും മാത്രം കണ്ടു പോന്ന മിഴിയുടെ ഭാവത്തിന്റെ പൊടന്നനെയുള്ള മാറ്റം അവളെയും ചെറുതായൊന്നു പരിഭ്രമിപ്പിച്ചു..... എങ്കിലും അവൾ നിലത്തു നിന്നും പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു.... മിഴിയുടെ പൊടുന്നനെയുണ്ടായ ഭാവവ്യത്യാസത്തിൽ അവളൊന്നു പകച്ചുവെങ്കിലും മിഴിയെ അവൾ പകയെരിയുന്ന കണ്ണുളോടെ നേരിട്ടു..... "നീ..... നീയെന്നെ.... ഛീ..... നിന്നെയെനിനിക്ക് നശിപ്പിക്കാനുള്ള ശേഷിയില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല ഞാൻ നിന്നോടു ദയ കാണിച്ചത്.... നിനക്ക് എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യാനുള്ള കഴിവില്ലാത്തതു കൊണ്ടാണ്..... നീയെന്റെ മുൻപിൽ ഒരു പുൽക്കൊടിയോളം ചെറുതാണ്.... അത്രയേറെ നിസ്സാരമാണ്.... നീയിപ്പോൾ ചെയ്തതിന്റെ പരിണിതഫലം എന്താണെന്നു നിനക്കറിയില്ല മിഴീ.... അതു നീ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതിനേക്കാളെത്രയോ പ്രഹരശേഷിയുള്ളതായിരിക്കും...... നിന്നെ ഞാനൊരു തടസ്സമായി കരുതിയില്ല അതുകൊണ്ട് ഇത്രയും നേരം വെറുതേ വിട്ടു.... ഇപ്പോൾ , ഇപ്പോൾ നീ നിനക്കുള്ളതു ചോദിച്ചു വാങ്ങാൻ പോവുകയാണ്.... നിനക്കതു നേരിടാനുള്ള കഴിവുപോലും ഉണ്ടാവുകയില്ലാ....." ആരാധ്യയെ അമ്പരപ്പിച്ചു കൊണ്ട് മിഴി പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു ചെയ്തത്.... അതവളിൽ ആശയക്കുഴപ്പം സൃഷ്ടിച്ചു.... മിഴി ആരാധ്യയുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു ദൃഷ്ടി മാറ്റി.... അവളുടെ കണ്ണുകളുടെ തീവ്രതയ്ക്കു മുന്നിൽ ആരാധ്യ മുഖം വെട്ടിച്ചു.... മിഴിയുടെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി.... അവളിൽ അവളനുഭവിച്ച വേദനയുടെ കനലെരിഞ്ഞു കത്തി.... "നീ.... നീയെന്താണു ചിന്തിച്ചത്... നിലത്തിട്ടു ചതച്ചരച്ചാൽ പോലും പ്രതികരിക്കാത്ത പെണ്ണാണു ഞാനെന്നോ.... ആരെന്തു പറഞ്ഞാലും കരഞ്ഞു പോവുന്നത്ര ദുർബലമാണെന്റെ മനസ്സെന്നോ??.... എങ്കിൽ നീയിത്ര നേരം എന്നെക്കുറിച്ചു ധരിച്ചതെല്ലാം തെറ്റാണ് ആരാധ്യാ.... ഞാൻ ഒരു പുൽക്കൊടിയെപ്പോലും നോവിക്കാറില്ല... കാരണമതെന്നെയും ദ്രോഹിക്കാറില്ലെന്നതു തന്നെ.... പ്രിയപ്പെട്ടവർക്കു വേണ്ടി ഞാൻ പലതും ത്യജിക്കാറുണ്ട് ക്ഷമിക്കാറുണ്ട് മറക്കാറുണ്ട്..... കാരണം അവർക്കു ഞാനെന്റെ ജീവനേക്കാളും വിലയർപ്പിക്കുന്നു.... എന്നു കരുതി പ്രതികരണശേഷിയില്ലാത്ത പെണ്ണാണു ഞാനെന്നു നീ കരുതിയെങ്കിൽ അതു നിന്റെ മാത്രം തെറ്റ്....... ശാന്തമായ സമുദ്രത്തെ കണ്ടു അതിനുമേലെന്തും ചെയ്യാമെന്നു കരുതിയാലതു തെറ്റ്.... അതേ സമുദ്രത്തിൽ നിന്നുയരുന്ന കൂറ്റൻ തിരമാലകളുടെ ശക്തിയെ വിസ്മരിക്കുന്നതു കൊണ്ടാണ് അങ്ങനെ തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നത്.... നീയുമതേ ബുദ്ധിമോശം ചിന്തിച്ചൂ ആരാധ്യാ.... എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ പതിഞ്ഞ പേരാണു മാധവ്... അതു നിന്നെപ്പോലെ വെറുമൊരു വാശിപ്പുറത്തു ജന്മം കൊണ്ട പ്രണയമല്ല.... ജീവിതം ഉഴിഞ്ഞു വച്ച തപസ്യയാണ്.... നിന്നെപ്പോലുള്ള ജന്മങ്ങൾക്കതൊരിക്കലും മനസിലാകുകയില്ല...." "നിനക്കെന്നെ എന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയും മിഴീ???!!!!.... നിന്റെ വിവാഹമിവിടെ നിശ്ചയിക്കാൻപോവുകയാണ്.... മാധവ് എന്നെ വിവാഹം കഴിക്കുകയും ചെയ്യും..... അതിനിടയിൽ നിനക്കു ചെയ്യാനായി യാതൊന്നും ബാക്കിയില്ല.... പിന്നെ എനിക്കു ചെയ്യാനൊരുപാടുണ്ട്... കൂട്ടത്തിൽ നിന്നേയും..... നീയിനി കരയാൻപോവുന്നേയുള്ളൂ... മാധവിനെ ഞാനെന്റെ കൈവെള്ളയിൽ വയ്ക്കും അതിനു ചുറ്റും നീയാടും... കാരണം എനിക്കറിയാം അവന്റെ ജീവനെ നീ നിന്റെ ജീവനേക്കാളേറെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്.... നിന്റെ ജീവനെത്തന്നെയും ഞാൻ അവനിലൂടെ അകറ്റിയെടുത്തിരിക്കും.... അതിനു മുൻപ് നീയിപ്പോഴെനിക്കു തന്ന കടം ഞാൻ ഇരട്ടിയായി തന്നുതീർക്കും..." ആരാധ്യ മുറിവേറ്റ സിംഹത്തിന്റെ കണക്കു പകയോടെ മിഴിക്കു മുന്നിൽ ചീറി.... മിഴി അവൾ പറയുന്നതു ശാന്തമായിരുന്നു കേട്ടു... ആരാധ്യയുടെ വാക്കുകളിൽ അവൾക്കൊട്ടും ഭയം തോന്നിയില്ല... എന്തും നേരിടാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലവൾ മനസ്സിനെ സജ്ജമാക്കിയിരുന്നു.... "നീയെന്തു പറഞ്ഞാലും എന്തുതന്നെ ചെയ്താലും എനിക്കൊന്നും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നില്ല ആരാധ്യാ.... കാരണം എന്റെ കണ്ണേട്ടനെ നിന്റെ വെറുമൊരു വാശിക്കു വേണ്ടി ബലികൊടുക്കാനുള്ളതല്ല.... അതിപ്പോ എന്റെ ജീവൻ തന്നെ അർപ്പിച്ചിട്ടായാലും നിന്റെ ആഗ്രഹം നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല... എനിക്കെന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയുമെന്നു നീ കണ്ടോളൂ..." മിഴി ശക്തമായ കൽവയ്പ്പുകളോടെ മുറിക്കു പുറത്തിറങ്ങി... അവൾക്കു പതിവിൽ കവിഞ്ഞ ധൈര്യം അനുഭവപ്പെട്ടു.... അവൾക്കു വിഷമം വന്നതേയില്ല... ആരാധ്യയുടെ ചതിക്കുഴിയെപ്പറ്റി മാധവിനെ ബോധ്യപ്പെടുത്താനുള്ള തത്രപ്പാടായിരുന്നു അവൾക്കത്രയും..... അവൾ തൊടിയിലേക്കു നടന്നു... എന്തു ചെയ്യണം എവിടുന്നു തുടങ്ങണം എന്ന് അവൾക്കൊരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയിരുന്നില്ല.... അവളാകെ തലപുകഞ്ഞിരുന്നു.... കഴിഞ്ഞുപോയ ദിനങ്ങളിൽ കണ്ണേട്ടനൊപ്പം ആഹ്ലാദിച്ച നിമിഷങ്ങൾ അവളിൽ മിന്നിമാഞ്ഞു.... നിറഞ്ഞ സന്തോഷമായിരുന്നു രണ്ടുപേർക്കും..... എന്നാലിനിയാ സന്തോഷങ്ങളെല്ലാം ഒരിക്കലും വന്നെത്താത്ത മായത്ത ഓർമ്മകൾ മാത്രമായിരിക്കുമോ..... ചതിയിലൂടെ ആരാധ്യ കണ്ണേട്ടനെ സ്വന്തമാക്കിയാൽ തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സ് അവൾക്കു കിട്ടില്ലല്ലോ.... എന്നിട്ടും അവളെന്തിനാണിങ്ങനെ..... പക്ഷേ എന്തും സംഭവിക്കട്ടെ ഈ ചതി ഞാൻ എങ്ങനെയും തടയുക തന്നെ ചെയ്യും.... അവൾ മൈലാഞ്ചിപ്പടർപ്പുകൾക്കു മേലെ കൈകൾ വച്ചു ഒരു നിമിഷം കണ്ണടച്ചു... അമ്മ..... അച്ഛൻ........ അവളുടെ ഉള്ളു തണുക്കും വരെ അവളവിടെയിരുന്നു.... കണ്ണുനീർത്തുള്ളികൾ കവിളിനെ ഒഴുകിയപ്പോൾ മനപ്പൂർവം അവളവയെ അവഗണിച്ചു..... ഇനിയിങ്ങനെ നിന്നിട്ടു കാര്യമൊന്നുമില്ലാ... ആദ്യം കണ്ണേട്ടനെക്കാണണം... സ്വയം അന്ധത വരിക്കരുതെന്നു പറഞ്ഞു മനസിലാക്കണം.... ഉറച്ചൊരു പറ്റില്ല എന്ന വാക്ക് ഏട്ടൻ പറഞ്ഞാൽ തീരാവുന്നതേയുള്ളൂ പ്രശ്നങ്ങളെല്ലാം അതിൽ നിന്നും വിലങ്ങുതടിയായി ഏട്ടന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന കർത്തവ്യം എന്താണെന്നു മനസിലാക്കണം..... അവളവനെ അന്വേഷിച്ചു നടന്നു.... വീടിനകം മുഴുവൻ തിരക്കിയിട്ടും അവൾക്കവനെ കണ്ടുകിട്ടിയില്ലാ..... ഇനി തൊടിയിൽ കൂടൊന്നു നോക്കണം.... കുളപ്പുരയിലും..... അവിടേക്കധികമാരുമിപ്പോൾ കടന്നു ചെല്ലാത്തതാണ്.... ഉപയോഗിക്കാതെ ഉപേക്ഷിച്ചതിനാൽ ആ പരിസരമൊക്കെയും കാടു കയറാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.... ഇനി അങ്ങോട്ടെങ്ങാനും.... പറയാൻ കഴിയില്ല , കാരണം മനസ്സിനത്രയധികം ഭാരങ്ങൾ കെട്ടിക്കിടക്കുമ്പോൾ എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ മനുഷ്യൻ ചലിക്കും..... ******** ******** ******** മാധവ് ഇതേ സമയം മിഴി പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ കുളപ്പടവിൽ വന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു... എന്തുചെയ്യണമെന്നു നിശ്ചയമില്ല... ഏറെ സ്നേഹിച്ചതെന്തോ കൈമോശം വന്നു പോയിരിക്കുന്നു.... എല്ലാം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധമായിത്തീർന്നു.... അതുപോലെ അമ്മയോടും മിഴിയോടും ആരാധ്യയെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്നു പറഞ്ഞത് എത്ര വലിയ നുണയാണ്.... മിഴിക്കതൊരിക്കലും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയില്ല... എങ്കിലും അവളെ വിശ്വസിപ്പിച്ചേ മതിയാകൂ..... അവൾക്കു വേണ്ടി ശ്രീനാഥിനു നൽകിയ വാക്കിനു വേണ്ടി...... അവിടെ അവസാനം ബാക്കിയാകുന്നത് താൻ മാത്രം.... അവനിലൊരു പ്രതീക്ഷയും ശേഷിക്കുന്നില്ലായിരുന്നു.... മെല്ലെവേ തഴുകിയെത്തിയ കാറ്റിൽ അവന്റെ കാൽപാദത്തിനരികിലേക്ക് ഒരു പേരാലില പതിയേ പാറിവീണു.... കുളപ്പടവിനോരം ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന പേരാലിന്റെ സമ്മാനം.... പ്രകൃതിയും തന്നെ സാന്ത്വനിപ്പിക്കുന്നതായി അവനു തോന്നി...... പതിയേ അവനാ ഇല കുനിഞ്ഞെടുത്തു..... ഇലപ്പച്ചയിൽ മഞ്ഞരാശി പടർന്നു കയറാൻ തുടങ്ങിയതേയുള്ളൂ..... ജീവിതം പൂർത്തിയാക്കുന്നതിനു മുൻപു കൊഴിഞ്ഞു പോയ ജന്മം..... അതെവിടെയെങ്കിലും തന്നെ ധ്വനിപ്പിക്കുന്നുവോ..... തന്റെ അവസാനവും ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കുമോ.... അവനു മിഴിയെ ഓർമ്മവന്നു..... "എന്റെ മിഴീ.... നിന്നോളം ഞാനെന്നെത്തന്നെയും സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല.... എന്റെ ഹൃദയത്തുടിപ്പിന്റെ വേരുകളിലാണ് നിന്റെ സ്ഥാനം.... എന്നിട്ടും എന്റെ ഹൃദയത്തെ നഷ്ടപ്പെടാൻ പോവുകയാണ്..... അതിനു ഞാൻ മാത്രമാണ് ഉത്തരവാദി.... ഞാൻ മാത്രം.... നീയെന്നോടു ക്ഷമിക്കുകില്ലേ???!!!....." അവനാ പേരാലിലയെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു പിടിച്ചു...... "ഇല്ലാ...... ഞാൻ നിങ്ങളോടൊരിക്കലും ക്ഷമിക്കുകയില്ല..... ഇതേ പോലെയെന്നോടൊരു വട്ടം പറഞ്ഞുവെങ്കിൽ ഞാനിങ്ങനെ എരിയേണ്ടി വരില്ലായിരുന്നു....." മാധവ് ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു നോക്കി.... തൊട്ടുപിന്നിൽ ദേഷ്യം സ്ഫുരിക്കുന്ന മുഖവുമായി മിഴി..... എല്ലാമവൾ കേട്ടിരിക്കുന്നു..... അവനവൾക്കു മുന്നിൽ ശിരസ്സു കുനിച്ചു നിന്നു.... മിഴി മാധവിനടുത്തേക്കു വന്നു അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു എങ്കിലും മുഖത്തു ധൈര്യം തുളുമ്പിനിന്നിരുന്നു... "നിങ്ങൾ..... നിങ്ങൾ ദുഷ്ടനാണ്... സ്വന്തം തീരുമാനങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ചുറ്റുമുള്ളവരെ ബലിയാടാക്കുന്നു..... ഉണ്ണിയേട്ടനോടെന്നെ വിവാഹമാലോചിക്കാൻ പുർണ്ണപിന്തുണ കൊടുക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾ മനപ്പൂർവം എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു..... ഇഷ്ടമില്ലാതിരുന്നിട്ടു കൂടി എന്നെ വേദനിപ്പിക്കാനും നിങ്ങളിൽ നിന്നകറ്റാനും വേണ്ടി നിങ്ങൾ അവളെ ആരാധ്യയെ പ്രണയിക്കുന്നെന്നു പറഞ്ഞു..... ഇത്രത്തോളം എന്നോടു ക്രൂരത കാണിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കെങ്ങനെ മനസ്സു വന്നു???!!!!......... അറിയണം എനിക്ക്.... എന്റെ ഓർമ്മകൾ ആരംഭിക്കുന്നതു പോലും നിങ്ങളിൽ നിന്നല്ലേ..... എന്റെ ഓരോ സ്പന്ദനവും നിങ്ങളെ തേടുകയായിരുന്നില്ലേ..... ആ എന്നെ നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ ജീവനിൽ നിന്നും പറിച്ചെറിയാനാമോ?????!!!.... എനിക്കറിയണം.... അറിഞ്ഞേ തീരൂ...... പറയ്..... ഇനിയുമീ മൗനം തുടരാൻ ഞാനനുവദിക്കില്ല...." മിഴി അതുവരേയ്ക്കും തടഞ്ഞുനിർത്തിയ നൊമ്പരങ്ങൾ ഒരു പെരുമഴയായി അവളുടെ കണ്ണുകളിലൂടെ പെയ്തിറങ്ങി.... അവൾ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ടു മാധവിന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കോളറുകളിൽ മുറുകെപ്പിടിച്ചുലച്ചു കൊണ്ട് ചീറി..... അവളുടെ വേദന അധികം കണ്ടുനിൽക്കാനവനു സാധിച്ചില്ല..... അവന്റെ ഉള്ളം വിങ്ങി.... സ്വയം മറന്നു പരിസരബോധമില്ലാതെ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു മിഴി...... അവളുടെ പ്രതിരോധങ്ങളെ തടുത്തുകൊണ്ട് പതിയേ മാധവ് മിഴിയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.... അവളുടെ പരിഭവങ്ങൾ അവനിൽ നിന്നു കുതറിമാറാനവളെ പ്രേരിപ്പിച്ചു.... എന്നാൽ കൈകൾ കൊണ്ടു മാധവ് കുരുക്കുകൾ തീർത്തുകൊണ്ട് അവളുടെ പരിശ്രമങ്ങളെ ചെറുത്തു..... അവന്റെ കൈകളിൽ അവൾ താനേ തളർന്നു പോവുന്നത് സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞു.... എതിർപ്പുകൾ ദുർബലങ്ങളായി.... പതിയേ പതിയേ അവളവനിലേക്കു ചാഞ്ഞു..... ഏറെക്കഴിഞ്ഞു പടിക്കെട്ടുകളിൽ മാധവിന്റെ മടിയിൽ തല വച്ചു മിഴി കിടന്നു.... അവളുടെ മനസ്സു തിരയൊഴിഞ്ഞ സമുദ്രം കണക്കു ശാന്തമായിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു..... അവൾ മാധവിന്റെ കൈവിരലുകൾ ചേർത്തു പിടിച്ചു..... തന്നിൽ നിന്നും ഒരിക്കലും വേർപെടാൻ അനുവദിക്കില്ലെന്ന രൂപേണ ആവും വിധം അവൾ വിരലുകളിലമർത്തിപ്പിടിച്ചു..... മാധവ് അവളുടെ ചിതറിക്കിടന്ന മുടിയിഴകളിലൂടെ വിരലോടിച്ചു..... "മിഴീ.... നിന്നെ ഞാനൊരിക്കലും വേദനിപ്പിക്കാനാഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല..... പക്ഷേ അങ്ങനെ ആരാധ്യയെ വിവാഹം കഴിക്കുക എന്ന തീരുമാനമെടുക്കേണ്ടി വന്നത് പ്രത്യുഷിനു വേണ്ടിയാണ്..... അവനോടെനിക്കുള്ള കടപ്പാടിന്റെ പുറത്താണ്..... ഒക്കേയും നിന്നോടു ഞാൻ പറയാം........" തുടരും.................. (ഇനിയധികം വലിച്ചു നീട്ടുന്നില്ല... ഒന്നോ രണ്ടോ ഭാഗത്തോടെ അവസാനിപ്പിക്കാം😊 എല്ലാ പ്രോത്സാഹനങ്ങൾക്കും ഒരുപാട് നന്ദി ❤ സസ്നേഹം ഗായത്രി 😊) *&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&* *മിഴി* *PART 12* "ഏട്ടാ എന്തു കടപ്പാടാണ് പ്രത്യുഷിനോട് ഏട്ടനുള്ളതെന്നു മാത്രം പറഞ്ഞാൽ മതിയാകും.... മറ്റെല്ലാം ഞാൻ ആരാധ്യയിൽ നിന്നു തന്നെ അറിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു..... ഒരുപക്ഷേ ഏട്ടന് അറിയാവുന്നതിനേക്കാളും കൂടുതൽ ഞാൻ ഈ കാര്യത്തെപ്പറ്റി അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു....." "മിഴീ നീയെങ്ങനെ ഇതിനു പിന്നിലുള്ള കാര്യങ്ങളൊക്കെ ആരാധ്യയോടു ചോദിച്ചറിഞ്ഞു??.... അവളെന്തൊക്കെയാണ് നിന്നോടു പറഞ്ഞത്???... അവൾ പറയുന്നതിൽ പലതും എനിക്കു സംശയം ജനിപ്പിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണ്.... എന്നിട്ടുപോലും ഞാനവളെ സഹായിക്കുന്നത് പ്രത്യുഷിനെ ഓർത്തു മാത്രമാണ്...." "ആരാധ്യ എന്നോടു എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞത് അവൾക്കെന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടല്ലെന്നെനിക്കറിയാം.... എന്നെ മനപ്പൂർവം മുറിവേൽപ്പിക്കുവാൻ മാത്രമാണ്.... അതിനു ഞാനവൾക്കർഹിക്കുന്ന പ്രതിഫലവും നൽകിക്കഴിഞ്ഞു.... പക്ഷേ എനിക്കിനിയും മനസിലാവാത്തത് ഏട്ടനും പ്രത്യുഷും തമ്മിലുള്ള ബന്ധമാണ്...." "അതു ഞാൻ പറയാമെന്നു പറഞ്ഞല്ലോ... ഞാൻ ഡൽഹിയിലേക്കെത്തി കോളേജിൽ ആദ്യമായി പോയ അന്നാണ് പ്രത്യുഷിനെ പരിചയപ്പെടുന്നത്.... വളരെ നല്ല ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ... സദാസമയവും ചിരി നിലനിർത്തുന്ന ഒരാളായിരുന്നു അവൻ... അവനൊപ്പം ചിലവഴിക്കുമ്പോൾ നാം നമ്മളറിയാതെതന്നെ ശുഭാപ്തിവിശ്വാസമുള്ളവരായി മാറിപ്പോകും അത്ര കഴിവുറ്റ ഒരു വ്യക്തിയാണവൻ.... ഞാനും അവനും ഒരേ ഹോസ്റ്റൽ മുറിയിലാണ് താമസിച്ചത്.... വളരെപ്പെട്ടന്നു തന്നെ ഞങ്ങൾ ഉറ്റസുഹൃത്തുക്കളായി.... അവനിലൂടെയാണ് ആരാധ്യയെ പരിചയപ്പെടുന്നത്.... എന്തോ എനിക്കാബന്ധം അത്ര സുഖകരമായ് തോന്നിയിരുന്നില്ല.... ആരാധ്യ.... അവളുടെ ഇഷ്ടങ്ങൾക്കു വേണ്ടി പ്രത്യുഷ് പലപ്പോഴും അവന്റെ മോഹങ്ങളെ ത്യജിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.... അവളുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ അവൻ കൈക്കൊള്ളുമ്പോൾ അവന്റെ ജീവിതത്തിൽ അവന് യാതൊരു സ്ഥാനവുമില്ലെന്നു പോലും തോന്നിയിരുന്നു.... ഞാനത് അവനോട് തുറന്നു പറയുകയും ചെയ്തു.... പക്ഷേ ഫലമുണ്ടായില്ല... കാരണം അപ്പോഴേയ്ക്കും ആരാധ്യ എന്ന പെൺകുട്ടിയെ അവനവനിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു പോയിരുന്നു.... അവൾക്കു വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യാൻ അവൻ സന്നദ്ധനായിത്തീർന്നിരുന്നു.... എന്തുകൊണ്ടാണ് അവളിൽ അവൻ ഇത്രയും അനുരക്തനായ്ത്തീർന്നത് എന്നെനിക്കറിയില്ല.... ആരാധ്യയുടെ സമീപനത്തിൽ പലപ്പോഴും എനിക്കു അസ്വാഭാവികത തോന്നിയിട്ടുണ്ട്..... പ്രത്യുഷിനെക്കാണാൻ എന്ന രൂപേണ കൂടുതൽ സമയം അവളെന്നോടു കൂടി സംസാരിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.... അവളുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ നിന്നും എനിക്കതു മനസിലായി.... എന്നാൽ ഞാനതു പ്രത്യുഷിനോടു പറഞ്ഞു അവനെ കൂടുതൽ വിഷമിപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചില്ല..... അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞുവെന്നാലും അതവൻ അവളോടുള്ള അമിത വിശ്വാസത്തിന്റെ പുറത്ത് അവഗണിക്കുമായിരുന്നു.... ഞാനും അവനും തമ്മിലുള്ള സുഹൃദ്ബന്ധത്തെ അതു മോശമായി ബാധിക്കും എന്നു ഞാൻ മനസിലാക്കി.... അതുകൊണ്ട് ഞാൻ അവളെ അകറ്റിനിർത്താൻ ആവതു ശ്രമിച്ചു കുറേയൊക്കെയും വിജയിച്ചു.... എന്നിരുന്നാലും അവൾ പഴയപടി എന്നോടടുക്കാനുള്ള ഓരോ വഴികൾ തേടുകയായിരുന്നു.... പഠനം കഴിഞ്ഞതോടെ പ്രത്യുഷിനു വിദേശത്തേയ്ക്കു പോകേണ്ടിവന്നു.... ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ വിളിച്ചു സംസാരിക്കുമായിരുന്നു.... കാരണം ഞാനാണവന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്ത്.... എല്ലാകാര്യവും എന്നോടവൻ പങ്കുവയ്ക്കാറുണ്ടായിരുന്നു... ഈയിടെ അവന്റെ തിരിച്ചറിയൽ രേഖകളും മറ്റും നഷ്ടപ്പെട്ടതായ് അവനെന്നെ അറിയിച്ചു.... ഞാനും അവനും കൂടെ അതിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾക്കു പിന്നാലെ ആയിരുന്നു..... അതേ സമയമാണ് ആരാധ്യ അവളുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിപ്പോന്നത്.... പ്രത്യുഷാണ് എന്നെയീ വിവരം അറിയിച്ചത്.... അവളെ സുരക്ഷിതമായി എന്റെ വീട്ടിൽ താമസിപ്പിക്കണമെന്ന് അഭ്യർത്ഥിച്ചു..... ഞാനതിനു സമ്മതം മൂളി.... കാരണം അവളേതു തരക്കാരിയായിരുന്നാലും അവളെ എന്റെ സുഹൃത്ത് സ്നേഹിക്കുന്നു.... അതുകൊണ്ട് ഒരു സഹോദരിയെന്ന പോൽ എനിക്കവളെ സംരക്ഷിക്കേണ്ട കടമയുണ്ടെന്നു ഞാൻ കരുതുന്നു.... അങ്ങനെയാണ് ആരാധ്യ നിനക്കു എനിക്കുമിടയിലേക്കു കടന്നുവന്നത് മിഴീ...." മിഴി അതുവരേയ്ക്കും മൗനമായി മാധവ് പറയുന്നതൊക്കെയും ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം ശ്രവിക്കുകയായിരുന്നു.... ഏറെ വിഷമത്തോടെയാണ് അവനൊക്കെയും തുറന്നു പറയുന്നത് എന്നവൾക്കു മനസിലായി..... താൻ മാധവിൽ നിന്നകലാൻ പോകയാണ് എന്ന ബോധം അവനെ തളർത്തുന്നുണ്ടെന്നവൾക്ക് തോന്നി...... മിഴിക്കും നൊമ്പരം തോന്നീയെങ്കിലും അവൾ മനസ്സിനെ ശക്തിപ്പെടുത്തി.... "ശരി തന്നെ പക്ഷേ എന്തിനാണ് അമ്മായിയോട് ആരാധ്യയെ പ്രണയിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞത്???.... എന്തിനാണ് അവളെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ തയ്യാറാവുന്നത്???? അത്രമാത്രം എന്തു കടപ്പാടാണ് ഏട്ടനു പ്രത്യുഷിനോടുള്ളത്???... ആരാധ്യയ്ക്ക് ഏട്ടനോട് അതിരുവിട്ട ഒരടുപ്പം ഉള്ളതായി ഏട്ടനും മനസിലായിട്ടും എന്തു കൊണ്ട് പിന്നേയും ഈ നാടകത്തിനു സമ്മതം മൂളി???? ഇതാണെനിക്കറിയേണ്ടത്... നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ മൂടിക്കെട്ടി വച്ചതെന്തോ അതെന്നോടു പറയണം.... ഇത്ര കാലം ഞാൻ ഏട്ടനെ കഴിവതും ദേഷ്യപ്പെടുത്താതിരിക്കാൻ എന്റെ സംശയങ്ങളൊന്നും തന്നെ ചോദിച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചിരുന്നില്ല.... കാരണം ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ക്രോധത്തെ ഭയപ്പെട്ടു..... ആ ഭയം കാരണം ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ടു തുടങ്ങി.... എന്റെ ഭാവി തന്നെയും എന്നിൽ നിന്നും കൈവിട്ടു പോയീ.... ഇനിയും സ്വയം വായ്മൂടിക്കെട്ടിയിരുന്നാൽ എനിക്കു തന്നെ പിന്നീട് കുറ്റബോധം തോന്നും എന്റെ ജീവിതം തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ ഞാനൊന്നും തന്നെ ചെയ്തില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത്..... അതുകൊണ്ട് ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം എനിക്കറിഞ്ഞേ തീരൂ....." മാധവ് അൽപനേരത്തേയ്ക്കു മൗനം പാലിച്ചു.... മിഴിയിൽ വന്നുചേർന്ന മാറ്റം നല്ലതുതന്നെ പക്ഷേ അവളുടെ ചോദ്യങ്ങളെ നേരിടേണ്ടി വരുന്നതൽപ്പം വിഷമകരമാണ്.... അവളുടെ വാക്കുകൾക്ക് മൂർച്ചകൂടിയിട്ടുണ്ട്... "മിഴി നിനക്കെന്നേ മനസിലാക്കാൻ കഴിയും എന്നുതന്നെയാണെന്റെ വിശ്വാസം... അമ്മയോട് ഞാനും ആരാധ്യയും തമ്മിൽ പ്രണയത്തിലാണെന്ന് പറയേണ്ടി വന്നത് നീയും ഞാനുമായുള്ള വിവാഹത്തിന് അമ്മ നിർബന്ധിക്കും എന്നതു കൊണ്ടു തന്നെയാണ്.... ഞാൻ ശ്രീക്ക് വാക്കു കൊടുത്തതല്ലേ എന്റെ എന്തു സഹായവും അവനുണ്ടാകും എന്നത്.... എന്റെ ഒരാളുടെ പേരിൽ തട്ടി ഈ വിവാഹം നീ വേണ്ടെന്നുവയ്ക്കരുതെന്ന് എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.... ഞാൻ ആരാധ്യയെ പ്രണയിക്കുന്നെന്നു പറഞ്ഞാൽ നീയെന്നെ എന്റെ പ്രണയം മറന്നു നിന്നെ വിവാഹം കഴിക്കണമെന്നൊന്നും നിർബന്ധിക്കില്ലെന്നെനിക്കുറപ്പായിരുന്നു..... പിന്നെ ആരാധ്യയെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നത് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല പ്രത്യുഷ് വരും വരേയ്ക്കും അവളെ സുരക്ഷിതയായി ഇവിടെ നിർത്തണം.... അതിനു രേഖ ചമയ്ക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് പ്രത്യുഷ് എന്നോട് ഈ ഉപായം പറഞ്ഞത്.... അവൻ വരും വരെ ഇവിടെ അവളെ സുരക്ഷിതയായി താമസിപ്പിക്കുവാനും അവളുടെ വീട്ടുകാരിൽ നിന്നും നിയമപ്രശ്നങ്ങളുണ്ടായാൽ നേരിടാനും വേണ്ടിയുള്ള മുൻകരുതൽ മാത്രം..... അത്രയേ ഞാനീ വിവാഹത്തെ കാണുന്നുള്ളു.... അതല്ലാതെ ആരാധ്യയുടെ മനസ്സിൽ എന്തുണ്ടെങ്കിലും അതെന്നെ ബാധിക്കുന്ന പ്രശ്നമല്ല..... ഞാനെന്റെ അമ്മയേ പോലും വെറുപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പ്രത്യുഷിനു വേണ്ടി ജീവിതം കൊണ്ടു തന്നെ കളിക്കുന്നത് എന്തിനെന്ന് സ്വാഭാവികമായും നിനക്കു സംശയമുണ്ടാകാം..... അതിനു പിന്നിൽ നിങ്ങളാരും അറിയാത്ത കഥകളുണ്ട്....." മിഴി തേടിക്കൊണ്ടിരുന്നതും അതാണ്.... ആരാധ്യയ്ക്കു പോലും പിടികിട്ടാതിരുന്ന ആ രഹസ്യം..... അവളവനെത്തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു..... "ഞാനും പ്രത്യുഷുമല്ലാതെ ഒരാൾക്കും ഇതിനെപ്പറ്റി അറിയില്ല..... ആരോടും പറയേണ്ട എന്ന അവന്റെ വാക്കുകൾ എന്നെ ഇത്രകാലം പിടിച്ചു നിർത്തി...... ഒരുപക്ഷേ അവനെപ്പോലെ ഒരു സുഹൃത്ത് എനിക്കില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ കുറ്റബോധം നിമിത്തം ഞാനെന്നേ ആത്മഹത്യയ്ക്കു പോലും ശ്രമിച്ചേനെ...... പ്രത്യുഷിന് ഒരു ഇരട്ട സഹോദരൻ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു..... പ്രയാഗ്.... പലവട്ടം പ്രത്യുഷിന്റെ വീട്ടിലേക്കു വരുമ്പോഴൊക്കെയും കണ്ടു കണ്ട് പ്രയാഗും എന്നോടു നല്ല സൗഹൃദത്തിലായിരുന്നു.... പ്രത്യുഷിന് ഞാൻ പ്രയാഗിനേപ്പോലെയാണെന്ന് അവനെപ്പോഴും പറയും അത്രമാത്രം ആത്മബന്ധമാണ് ഞങ്ങൾ തമ്മിലുണ്ടായിരുന്നത്..... എൻജിനിയറിംഗ് പഠനം രണ്ടാം വർഷത്തിന്റെ അവസാന സമയം.... ഹൈദരാബാദിലായിരുന്നു പ്രയാഗ് പഠിക്കുന്നത്... അവൻ വീട്ടിലേക്കു വരുന്നു എന്ന് പ്രത്യുഷിനെ അറിയിച്ചു.... രാത്രിയോടെ ഡൽഹി എത്തുമെന്നും പറഞ്ഞു.... പ്രത്യുഷിന് അവനെ വീട്ടിലേക്കെത്തിക്കാൻ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ പോവണമായിരുന്നു.... പക്ഷേ അന്നുരാത്രി അവന് നല്ല തലവേദനയായിരുന്നു.... പ്രൊജക്ട് വർക്കുകളുടെ പ്രശ്നമാണോ എന്തോ എന്ന് അറിയുമായിരുന്നില്ല.... ഒരുപാട് അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു.... കുറെക്കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും അവനു പനി വന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു.... ആ അവസ്ഥയിൽ അവനെ ഞാൻ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പോകാൻ സമ്മതിച്ചില്ല.... പകരം പ്രയാഗിനെ വീട്ടിലെത്തിക്കാനായി ഞാൻ ബൈക്കുമെടുത്ത് പോയി.... അവിടെനിന്നും പ്രയാഗിനെ ഒപ്പം കൂട്ടി വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ എന്റെ അശ്രദ്ധ മൂലമാണോ അതോ എതിരെ നിന്നു വന്ന വണ്ടിയുടെ അമിതവേഗത കാരണമാണോ എന്നറിയില്ല.... എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ കഴിയും മുൻപ് ഞങ്ങളെ ആ വാഹനം ഇടിച്ചുതെറിപ്പിച്ചിരുന്നു.... എത്രനാൾ ഞാൻ അബോധാവസ്ഥയിൽ ആശുപത്രിയിൽ കിടന്നു എന്നറിഞ്ഞില്ല..... എല്ലാം ഭേദമായി തിരിച്ചെത്തിയപ്പോഴാണ് പ്രത്യുഷെന്നോട് അവന്റെ നെഞ്ചുരുകിക്കൊണ്ട് ആ വിവരം പറഞ്ഞത്..... എന്നേയ്ക്കുമായി അവന്റെ കൂടപ്പിറപ്പ് അന്ന് അപകടം നടന്ന ആ സ്ഥലത്തു വച്ചുതന്നെ അവനെ വിട്ടുപോയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്ന്..... അൽപമെങ്കിലും ജീവന്റെ തുടിപ്പ് അവശേഷിച്ചത് എന്നിലായതു കൊണ്ട് എന്നോട് അവർ വിവരങ്ങളൊക്കെ മറച്ചു പിടിച്ചതായിരുന്നു.... എനിക്കുമേലെ അവനൊരു കുറ്റപ്പെടുത്തുന്ന വാക്കുപോലും ഉച്ഛരിച്ചിരുന്നില്ല.... അതെന്നെ വല്ലാത്ത ധർമ്മസങ്കടത്തിലാക്കി.... ഞാൻ മാനസികനില തെറ്റുമെന്ന അവസ്ഥയിൽ പെട്ടുപോയി.... ഞാൻ കാരണം.... ഒരുപക്ഷേ എന്റെ ഒരു കൈപ്പിഴവ് കാരണം ഒരു ജീവൻ പൊലിഞ്ഞെന്ന കുറ്റബോധം..... എന്റെ അടുത്ത സുഹൃത്തിനു മറക്കാൻ കഴിയാത്ത വേദന സമ്മാനിച്ചുവെന്ന ഹൃദയഭാരം.... ഒക്കെക്കൂടി ഞാൻ തളർന്നുപോയിരുന്നു.... എന്നാൽ അവന്റെ കുടുംബം എനിക്കു തണലായി നിൽക്കുകയാണു ചെയ്തത്.... അവന്റെ മാതാപിതാക്കൾ വരെ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.... കുറ്റബോധം തളർത്തിയ മനസ്സിനെ പഴയപടിയാക്കാൻ അവരെന്നെ ഒരു മകനെപ്പോലെ സാന്ത്വനിപ്പിച്ചു.... പ്രയാഗിനെ വിധി അവരിൽ നിന്നും തട്ടിയെടുത്തു അതിൽ നിനക്ക് പങ്കില്ല നീ ഇങ്ങനെ തളരരുതെന്ന് അവർ ആകെ പറഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും ഞാൻ അവരുടെ സ്നേഹത്തിനു മുൻപിൽ ഒന്നുമല്ലാതായി.... പ്രത്യുഷ് ഒന്നേ എന്നോടു പറഞ്ഞുള്ളൂ അവന്റെ സഹോദരൻ എങ്ങും പോയിട്ടില്ല അവന്റെ കൺമുന്നിൽ ജീവനോടെ ഇരിക്കുന്നൂവെന്നും പറഞ്ഞ് എന്നെ ആശ്ലേഷിച്ചു.... അന്നുമുതൽ കർമ്മം കൊണ്ട് ഞാനവനൊരു കൂടപ്പിറപ്പായി മാറി.... അവനെന്നെ അങ്ങനെ തന്നെ കണ്ടു.... ഇത്ര വലിയ ഒരു തീരാനഷ്ടം ആ കുടുംബത്തിൽ വന്നതിനു ഒരുതരത്തിൽ കാരണക്കാരനായെയങ്കിൽ പോലും എന്നെയവൻ വെറുത്തില്ല... ഇതിൽപ്പരം ഒരു സുഹൃത്തിനെ എനിക്കു കിട്ടാനുണ്ടോ.... അവനു ഞാനെന്റെ ജീവിതം കൊണ്ടു പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്താലും മതിയാകുകയില്ല..... അവനിഷ്ടപ്പെടുന്ന പെൺകുട്ടിയെ സംരക്ഷിക്കാനാണ് അവനിപ്പോഴെന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.... അതെങ്കിലും ഞാനവനു വേണ്ടി ചെയ്തുകൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ ഞാനൊരു മനുഷ്യനാണോ മിഴീ..... അതുകൊണ്ട് ആരാധ്യ ഏതു തരക്കാരിയായിരുന്നാലും ശരി, പ്രത്യുഷിനു വേണ്ടി എനിക്കവളെ ഇവിടെ താമസിപ്പിച്ചേ പറ്റൂ.... പിന്നെ മിഴീ നീ..... നീയെന്റെ ഉള്ളിൽ എന്നുമുണ്ടാവും.... വിരിയാതെപോയ ഒരു മൊട്ടായി ആ സ്വപ്നം എന്നോടൊപ്പം മണ്ണോടു ചേരും... അത്രയെങ്കിലും എനിക്ക് എല്ലാവർക്കും വേണ്ടി ചെയ്തു കൊടുക്കണം..." "ഇത്രകാലം നിങ്ങളോടെനിക്കൊരു ഇഷ്ടമുണ്ടായിരുന്നു.... ഉള്ളിൽ ഉറച്ചുപോയ പ്രണയമുണ്ടായിരുന്നു... അത് എന്തുവന്നാലും നിങ്ങളെന്നെ കൈവിടില്ലെന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ പുറത്തു കൂടിയായിരുന്നു.... എന്നാലിന്നതും കൈമോശം വന്നു പോയ്ക്കഴിഞ്ഞു.... എന്നെ എല്ലാവരുടെയും സന്തോഷത്തിനെന്ന രുപേണ നിങ്ങൾ നിർദാക്ഷിണ്യം തഴഞ്ഞിരിക്കുന്നു.... എന്റെ ജീവിതം എല്ലാവരുടേയും താളത്തിനു തുള്ളാനുള്ളതായി നിങ്ങൾ മാറ്റിയെടുത്തിരിക്കുന്നു.... ഇനി.... ഇനി ഞാനെന്തു പറയാനാണ്??!!!.... ആരാധ്യയ്ക്കു മുന്നിൽ തന്റേടത്തോടെ നിന്ന് നിങ്ങളെ വിട്ടുതരില്ലെന്നു പറഞ്ഞ മിഴി ഇവിടെ മരിക്കുകയായിരുന്നില്ലേ.... നിങ്ങളെക്കരുതി ജീവിച്ച എന്റെ മനസ്സിന്റെ അവസാനത്തെ തുടിപ്പും നിഷ്കരുണം കടമകളുടെ കൈയ്യുറകളിട്ട് നിങ്ങൾ പറിച്ചെറിയുകയായിരുന്നില്ലേ??!!!.... എങ്കിലും മാധവ്, ഒരുപാട് പരീക്ഷണങ്ങളെ മിഴി ഏറ്റുവാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.... എന്നിട്ടും മിഴിയുടെ ജീവിതം നഷ്ടമായിരുന്നില്ല... ഓരോരോ കാരണങ്ങൾ പറഞ്ഞു നിങ്ങളിന്നു കൈയ്യൊഴിഞ്ഞപ്പോഴെന്നിലെ നിങ്ങളുടെ പെണ്ണ് മരിക്കുകയായിരുന്നു.... ഇനി നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടി യാചിക്കാനായൊരിക്കലും മിഴി വരികയില്ല.... എന്നുകരുതി ഞാൻ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുകയുമില്ല... നിങ്ങളുടോടുള്ള എന്റെ മറുപടി എന്റെ ജീവിതം തന്നെയായിരിക്കും...." മിഴിയുടെ മുഖമെന്നത്തേക്കാളും ദൃഢമായിരുന്നു.... അവളൊരു തുള്ളി പോലും കണ്ണുനീർ പൊഴിച്ചില്ല.... മാധവിന്റെ നോട്ടത്തിനു മുന്നിൽ പതറിയില്ല.... പറയാനുള്ളിൽ വന്നതു പറഞ്ഞു തീർത്ത് അവളാ കുളപ്പടവിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു നടക്കാനാഞ്ഞു.... ഉള്ളിലെ വ്യഥയുടെ തീവ്രതയിലെന്നോണം മാധവവളെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു നിർത്തി.... അവന്റെ മുഖത്തേക്കൊരു നോക്കു പോലും നോക്കാതെ മിഴി അവളുടെ കൈകളെ ബലമായി അവളിൽ നിന്നും വിടുവിച്ചു കൊണ്ട് ധൃതിയിൽ പുറത്തേക്കു നടന്നു.... മാധവ് തികച്ചും നിസ്സഹാതനായി നിലത്തിരുന്നു... അവന്റെ കൈകളിൽ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചപ്പോൾ പൊട്ടിയടർന്ന കുപ്പിവളത്തുണ്ട് മാത്രം ശേഷിച്ചു.... സ്വയം ശിക്ഷിക്കാനെന്നവണ്ണം അവനാ വളപ്പൊട്ട് കൈവെള്ളയിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ചു.... ഇറുകെപ്പൂട്ടിയ കൈയ്യിൽ നിന്നും കുപ്പിവളത്തുണ്ടിലൂടെ രക്തത്തുള്ളികൾ കുളപ്പടവിലെ കരിയിലകളിലേക്കുതിർന്നു വീണു.... തുടരും.............. (ഇത്തവണ കുറച്ചേറെ വൈകി..... എന്തുപറഞ്ഞാലും എത്രയൊക്കെ ന്യായീകരിക്കാൻ നിന്നാലും വായനക്കാരുടെ ഭാഗത്തു നിന്നു നോക്കിയാൽ അതു തെറ്റു തന്നെയാണ്... ഞാനും അതു സമ്മതിക്കുന്നു... മിഴിക്കു നൽകുന്ന പ്രോത്സാഹനങ്ങൾക്കു നന്ദി.... ഇനിയിത്ര വൈകിക്കില്ല കേട്ടോ...☺ അടുത്ത ഭാഗത്തോടെ മിഴിയെ ഞാൻ എന്നോടൊപ്പം കൂടെക്കൂട്ടാമെന്നു കരുതുന്നു... എത്രയും വേഗം അവസാനിപ്പിക്കാം😊 അഭിപ്രായങ്ങൾ പറഞ്ഞതിന് വിമർശിച്ചതിന് പ്രോത്സാഹനങ്ങൾക്ക് ഒത്തിരിയൊത്തിരി നന്ദി സന്തോഷം ❤❤😊 സസ്നേഹം ഗായത്രി ) *&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&** *മിഴി* *അവസാനഭാഗം* മിഴി അമ്മായിയോടും ആരാധ്യയോടുമെല്ലാം പഴയപടി തന്നെ പെരുമാറി.... ആർക്കും അവളുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ വ്യത്യാസമൊന്നും തോന്നിയില്ല.... എന്നാൽ ദിവസങ്ങൾ കഴിയുന്തോറും അവൾ മാധവിനെ പാടേ അവഗണിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..... അവളുടെ അകൽച്ച അവനിൽ മായാത്ത നോവു പടർത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.... ഓരോ വട്ടവും അവൾ തന്നിൽ നിന്നകലുമ്പോൾ..... തന്റെ നോട്ടങ്ങളെ അവൾ പാടേ അവഗണിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ ഹൃദയത്തിലെ മുറിവിൽ നിന്നും ചോരചീറ്റിയൊഴുകി.... അവളില്ലാതെ താൻ പൂർണ്ണമാവില്ലെന്നു മാധവിനു ബോധ്യമായി.... എന്നാൽ ഒരുവട്ടമെങ്കിലും അവളെക്കണ്ട് ഉള്ളുതുറന്നു ക്ഷമചോദിക്കുവാനും അവളില്ലാതെ തനിക്കു പറ്റില്ലെന്നു പറയാനും മാധവ് ഒരുപാടു തവണ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അതിവിദഗ്ധമായി മിഴി അവനെ ചെവികൊടുക്കാതെ തന്നെ ഒഴിഞ്ഞുമാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു..... മിഴിയുടെ മാധവിനോടുള്ള അകൽച്ചയും മാധവിന്റെ നിസ്സഹായതയും ആരാധ്യയ്ക്കു കുടുതൽ സന്തോഷം നൽകി.... അവരെ അകറ്റാനായി താൻ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യേണ്ടി വന്നില്ല..... മിഴി സ്വയമേവ മാധവിൽ നിന്നും അകന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.... എങ്കിലും തന്നെ നോവിച്ച അവളെ വെറുതെ വിടാൻ ആരാധ്യ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല.... എന്തായാലും എത്രയും പെട്ടന്നു തന്റേയും മാധവിന്റെയും വിവാഹം നടക്കട്ടെ..... അതിനു ശേഷം മതി അവളോടു കണക്കു പറയുന്നത്.... ഒന്നും എവിടേയും എത്താതെ അവളെ നോവിക്കാൻ മുതിർന്നാൽ താൻ ഒരുപക്ഷേ ഇവിടെ നിന്നും പുറത്താകും എന്നും അവൾക്കു ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു..... ഇടയ്ക്കിടെ ആരാധ്യ മാധവിനെ വിവാഹത്തിനു വേണ്ടി സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു.... അവളിൽ നിന്നും പല ന്യായങ്ങളും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ കഴിവതും അകന്നു നിൽക്കാനും വിവാഹത്തിന്റെ കാര്യങ്ങൾ നീട്ടി വയ്ക്കാനും ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..... മിഴി നാൾക്കുനാൾ ഗൗരവം പൂണ്ടു നിന്നു.... അവളിലെ വാ തോരാതെ കിന്നാരം പറഞ്ഞു ആഹ്ലാദിച്ചു നടന്നിരുന്ന പെൺകുട്ടി മരിച്ചതുപോലെ മാധവിനു തോന്നി.... വീട്ടുകാര്യങ്ങളൊക്കെയും അമ്മയോട് ചേർന്നു ഭംഗിയിൽ നിർവഹിക്കുകയും അവളുടെ പഠനകാര്യങ്ങൾ നോക്കിയും ചെയ്തുകൊണ്ട് അവൾ അവളിലേക്കു തന്നെ മൗനിയായ് ഒതുങ്ങിക്കൂടി.... ഇടനേരങ്ങളിൽ അവൾ പുസ്തകത്താളുകൾ തുറന്നു വച്ച് കുത്തിക്കുറിക്കുന്നതു മാത്രം കാണാം... അവൾക്കരികിലേക്കു വന്നാൽ അപ്പോൾ തന്നെ അവൾ അതു നിർത്തി അവനു മുഖം കൊടുക്കാതെ എഴുന്നേറ്റു പോവുകയാണ് പതിവ്.... വീട്ടിലിരിക്കുമ്പോൾ അസഹ്യമായ ഒരുതരം ഉഷ്ണം വന്നു മനസ്സിനെ തളർത്തുകയാണെന്നവനു തോന്നി.... അങ്ങനെ ദിനങ്ങളോരോന്നായ് എന്തെന്നില്ലാതെ ചോദ്യച്ചിഹ്നങ്ങൾ പോലെ കടന്നുപോകവേയാണ് അപ്രതീക്ഷിതമായി മിഴിക്ക് ശ്രീനാഥിന്റെ കാര്യത്തിൽ തീരുമാനം പറഞ്ഞേപറ്റു എന്ന അവസ്ഥ വന്നത്.... അന്നവൾ കോളേജു വിട്ടു വരുമ്പോൾ മുറ്റത്തു നിന്നേ ഉമ്മറത്തു ചായയും കുടിച്ചിരിക്കുന്ന ശ്രീനാഥിനെ കണ്ടു.... വിവാഹാലോചന വന്നതു മുതൽ ശ്രീക്കൊപ്പമുള്ള പോക്കും വരവും അവൾ നിർത്തിയിരുന്നു... നേരത്തേ കോളേജിലേക്കിറങ്ങി അവനെത്തും മുന്നേ തന്നെ വീട്ടിലേക്കു പോവുകയും ചെയ്തിരുന്നു അവൾ.... എന്തുകൊണ്ടോ ആ ആലോചന കാരണം ശ്രീയോട് അവൾക്കുള്ള അടുപ്പം കുറഞ്ഞു വന്നു.... താൻ ഇനിയും ഒപ്പം നടന്നാൽ പഴയതുപോലെ സംസാരിച്ചാൽ ശ്രീനാഥ് അത് അവനോടുള്ള തന്റെ ഇഷ്ടമായി കണക്കാക്കിയാലോ എന്നവൾക്ക് ആശങ്കയുണ്ടായിരുന്നു.... തനിക്ക് ആ രീതിയിൽ ഒരിക്കലും അവനെകാണാൻ കഴിയില്ലെന്നതു കൊണ്ടു തന്നെ ശ്രീ ഇനി വല്ലതും ചോദിച്ചാൽ മനസ്സിലുള്ള വിഷമം മുഴുവൻ പെരുമഴയായ് പെയ്തിറങ്ങുമെന്നവൾ ഭയപ്പെട്ടു.... ഒട്ടു പരിഭ്രമമുണ്ടായെങ്കിലും അതു പുറമേ പ്രകപിപ്പിക്കാതെ മിഴി വീട്ടിലേക്കു കയറി... അവൾ ശ്രീയുടെ നേരേ നോക്കി... അവളിലെ ആശങ്ക അൽപമെങ്കിലും മുഖത്തു കലർന്നിരിക്കാം അതുകൊണ്ടാവണം ശ്രീ സാന്ത്വനിപ്പിക്കും പോലെ നിറഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരി അവൾക്കു സമ്മാനിച്ചത്.... അതവളിലെ ആധിക്കു കുറവൊന്നും വരുത്തിയില്ലെങ്കിലും അവനു തന്നോടു പിണക്കണോ പരിഭവമോ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ലെന്നതു വ്യക്തമാക്കിയതിലൂടെ ഒരാശ്വാസം തോന്നാതിരുന്നില്ല... അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചു നിൽക്കവേയാണ് പത്മിനിയമ്മ അകത്തു നിന്നും പിഞ്ഞാണത്തിൽ ചക്കവറ്റലും ഏത്തയ്ക്കായുപ്പേരിയും നിറച്ചു കോലായിലേക്കു വന്നത്.... അവർ നിർബന്ധപൂർവ്വം ശ്രീനാഥിനു വാത്സല്യത്തോടെ നിൽകി.... "അല്ലാ കുട്ട്യേ ദെന്താദ്...! നീയ്യവനെ ഇത് വരേം കണ്ടിട്ടേല്ല്യാന്ന മാതിരി മിഴിച്ചു നോക്കണത്??!!... നമ്മടെ ഉണ്ണ്യല്ലേ ഇത് നിനയ്ക്കു മനസിലായില്ലാന്നുണ്ടോ??!..." പത്മിനിയമ്മ കുസൃതികലർന്ന ചോദ്യം അവൾക്കു നേരെ തൊടുത്തുവിട്ടു.... അപ്പോഴാണവൾ നിറഞ്ഞുപരന്നു കിടന്ന ചിന്തകളെ അഴിച്ചു നീക്കി സ്വബോധത്തിലേക്കു കടന്നത്.... അവൾ ജാള്യത കലർന്ന ഒരു ചിരി രണ്ടുപേർക്കും സമ്മാനിച്ചിട്ടു ധൃതിയിൽ അകത്തേക്കു നടന്നു.... ബാഗും മറ്റും മുറിയിൽ വച്ചു താഴത്തേയ്ക്കു ചെന്നു... പുറത്തിറങ്ങി വാഴത്തടത്തോടു ചേർന്ന പൈപ്പിൻ ചുവട്ടിൽ നിന്നു കാലും മുഖവും കഴുകി ഉമ്മറത്തേക്കു നടന്നു.... ഉണ്ണിയേട്ടൻ തന്നെക്കാണാൻ തന്നെ വന്നതാവും ഈ നേരത്ത്... അതുറപ്പാണ്... പക്ഷേ എന്താണാവോ പറയാനുണ്ടാവുക??!!... അത് ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല... കല്യാണം എത്രയും വേഗം വേണമെന്ന് പറയാനാകുമോ??!!... അങ്ങനെയെങ്കിൽ തനിക്ക് തന്റെ അനിഷ്ടം തുറന്നു പറയാതെ വേറെ നിവൃത്തിയില്ലല്ലോ ഗുരുവായൂരപ്പാ.... ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ മനസ്സു നന്മ നിറഞ്ഞതാണ്... അതിനെ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് നോവിച്ചാൽ അതു വലിയ പാപമാകും എന്നാൽ പറയാതെ വയ്യ താനും.... അവൾ ധർമ്മസങ്കടത്തിൽ പെട്ടു നിന്നു... അവളങ്ങനെ നിൽക്കവേ പിന്നിൽ നിന്നും ശ്രീനാഥ് വന്നത് അറിഞ്ഞില്ല... അവളെ അറിയിക്കാൻ അവനൊന്നു ചുമച്ചു.. അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി... അൽപം ബുദ്ധിമുട്ടിയെങ്കിലും ഒരു ചിരി സമ്മാനിച്ചു... "മിഴീ... താനിങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെട്ടു സന്തോഷം അഭിനയിക്കണ്ടാട്ടോ... തന്റെ കള്ളത്തരം ഒക്കെ എനിക്കു പെട്ടന്നു പിടിക്കാനാവും കാരണം ഞാനേയ് അതിലും വല്യ കള്ളത്തരങ്ങളു ഭാവിച്ചിട്ടാ നിക്കണത്..." അവൻ കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി... "ഉണ്ണ്യേട്ടാ ഞാൻ.... തെറ്റെന്റെ ഭാഗത്താണെന്നറിയാം ക്ഷമ പറയാനുള്ള അർഹത ഉണ്ടോയെന്നും എനിക്കറിയില്ല... എങ്കിലും എന്റെ മനോവിഷമം ഏട്ടനെങ്കിലും മനസിലാക്കണം.... ഇവിടെ ചിലർക്കു ഒന്നും മനസിലാക്കണ്ട ആവശ്യമില്ല സ്വന്തം കടമകളുടെ പേരിൽ മറ്റുള്ളവർക്കതെങ്ങനെ ബാധിക്കുന്നു എന്ന ബോധം പോലും അന്യമാണ്.... ഏട്ടനെങ്കിലും എന്റെ കൂടെ നിൽക്കണം... ഉള്ളു തുറന്നു പറയട്ടെ എനിക്ക്... ഞാൻ ഏട്ടനെ...." "വേണ്ട മിഴി നീയ്യിങ്ങനെ ഉള്ളു നൊന്തോണ്ട് പറയാൻ വരണതെന്തെന്നെനിക്കറിയാം... ഞാനത് അന്ന് രാവിലെ നിന്നെ കല്യാണം ആലോചിക്കാൻ ഇവിടെ വന്നിരുന്നല്ലോ... അപ്പോൾ തന്നെയും മനസിലാക്കിയിരുന്നു... ഇന്നും ഇന്നലേം കാണാൻ തുടങ്ങിയതല്ലലോ നിന്നേം കണ്ണനേം ഒക്കെ.. എനിക്ക് ഓർമ്മ വച്ചതു മുതൽ ചുറ്റിനും നിങ്ങളൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു ആ നിങ്ങൾ എന്നോടെന്തെങ്കിലും മറച്ചുവച്ചാൽ പോലും എനിക്കത് എളുപ്പം മനസിലാവും... പിന്നെ ഇത്രേം നാളൊന്നും പറയാതിരുന്നത് ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ബന്ധത്തെ നീ തന്നെ തുറന്നു പറയട്ടെ എന്നു കരുതിയായിരുന്നു.... നിന്റെ ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോഴെങ്കിലും നിനക്കു തന്റേടം കാട്ടാൻ കഴിയണം എന്നു കരുതിയായിരുന്നു.... എന്നാലവിടേം അവസാനം ഞാൻ തന്നെ മുന്നിട്ടു തിരിക്കേണ്ടി വന്നില്ലേടീ പൊട്ടിക്കാളീ..... നിനക്കിത്രേം ധൈര്യം ഇല്ലാതായിപ്പോയല്ലോ പെണ്ണേ.... ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഞാൻ അന്യനൊന്നും അല്ലല്ലോ.... നിനക്കറിയാവുന്നതല്ലേടീ എന്നെ.... എന്നിട്ട് ആ എന്നോട്, ഉണ്ണ്യേട്ടാ എനിക്കീ കല്യാണത്തിനു വയ്യാട്ടോ എന്റെ മനസ്സിലു മറ്റൊരു കാട്ടുമാക്കാൻ കയറിക്കൂടീട്ടുണ്ടെന്നു നീ പറയുംന്ന് ഞാനൊരുപാട് വിചാരിച്ചു.... പക്ഷേ എവിടെ!!!...... മന്ദബുദ്ധിക്ക് അതിനുള്ള ധൈര്യം കൂടെ ഇല്ല.... നിന്നെയൊക്കെ എന്താണെന്നോ ചെയ്യേണ്ടേ തെങ്ങോടു ചേർത്തു പിടിച്ചുകെട്ടി വള്ളിത്തണ്ടുകൊണ്ട് നല്ല നാലടി തരാ വേണ്ടേ..... എനിക്കങ്ങനെ ഒരു ഇഷ്ടം തോന്നീച്ചിട്ട് നിന്നെ ഞാൻ പിടിച്ചുകെട്ടി കല്യാണം കഴിക്കുംന്ന് നീ കരുതിയോ മണ്ടീ... നിന്റെ ഇഷ്ടം കഴിഞ്ഞിട്ടേ എനിക്ക് എന്റെ ഇഷ്ടം ഉള്ളൂടീ മന്ദബുദ്ധീ..... അതുകൊണ്ട് മേലാൽ നീയിനി എന്നെ കല്ല്യാണം കഴിക്കണംന്നെങ്ങാൻ പറഞ്ഞാൽ..... നിന്നെ ഓടിച്ചിട്ടു തല്ലും ഞാൻ... എങ്ങനെയുണ്ട്??... ഇപ്പോ ഞാൻ ചമ്മിയതും ഇല്ല ഒന്നൂടെ ഗമ കൂടുകേം ചെയ്തു.... ഇത്രേ ഉള്ളൂ നീ പറയാൻ വന്ന കാര്യം... അതിങ്ങനെ കണ്ണുനീറിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു തീർക്കേണ്ട ആവശ്യമൊന്നും ഇല്ല...." മിഴിക്ക് അതു കേട്ടതോടെ പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ പറ്റാതായി.... അവൾ അവന്റെ കാൽക്കൽ വീണു പൊട്ടിപ്പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.... അവനവളെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.... കണ്ണീരൊപ്പി ആശ്വസിപ്പിച്ചു.... "എന്റെ മിഴീ നീയ്യിങ്ങനെ കരയുവൊന്നും വേണ്ടാ.... ഞാൻ കാര്യായിട്ടാ പറഞ്ഞത്... നീ പറയുന്നതിനു മുന്നേ ഞാനീക്കാര്യം പറഞ്ഞത് വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ല, നീ പറഞ്ഞു വരുമ്പോൾ നിനക്കും വിഷമമാകും അതുപോലെ കേൾക്കുന്ന എനിക്കും വിഷമമാകും.... ഇതിപ്പോ ആ പ്രശ്നം തീർന്നില്ലേ... പിന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട പെണ്ണിനെ പെട്ടന്ന് അനിയത്തിക്കുട്ടിയായിട്ടു കാണാൻ പറ്റീല്ലായെങ്കിൽപ്പോലും നിന്നെ ഞാനിനിയെന്റെ നല്ല സുഹൃത്തായിക്കാണും പെണ്ണേ.... അടികൂടാനും നിന്നെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാനും ഞാനിനീം വരും.... പിന്നെ എനിക്ക് നഷ്ടപരിഹാരം ആയിട്ട് നിന്നേപ്പോലൊരു പെണ്ണിനെ നീ തപ്പിക്കൊണ്ടു വന്നു തന്നാൽ മതീട്ടോ... ഞാനതിനു കാത്തിരിക്കാം.... എന്നാ ഞാനിറങ്ങുവാ അമ്മായിയോടു ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്... എനിക്ക് ചെന്നിട്ടിത്തിരി പരിപാടി ബാക്കിയുണ്ട്.... എന്നാപോട്ടേടീ പൊട്ടിക്കാളീ..." മിഴിയുടെ ചെവിക്കു പിടിച്ചു തിരിച്ചും കൊണ്ട് കുസൃതിയോടെയവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി.... തെളിഞ്ഞ മന്ദഹാസത്തോടെ മുറ്റം കടന്ന് ഒതുക്കുകല്ലുകൾ ചാടിയിറങ്ങി അവനങ്ങനെ കടന്നു പോവുന്നത് മിഴി നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കി നിന്നു... അറിയാതെ അവളുടെ കൈകൾ കൂപ്പി അവളവനെത്തന്നെ നോക്കിനിന്നു.... പാടത്തുകൂടി നടക്കുമ്പോൾ കണ്ണിൽ നിന്നുമൊരു തുള്ളിയടർന്ന് താഴേക്കു പോയോ എന്നു ശ്രീനാഥിനു തോന്നി.... അതോടൊപ്പം ഉള്ളിലെ നോവും അടർന്നു പോയിട്ടുണ്ടാവുമെന്നാശ്വസിച്ച് അവൻ നടത്തത്തിനു വേഗത കൂട്ടി.... പാടത്തിന്നപ്പുറം ഒരു പരാജിതനെന്നപോൽ തളർന്നു സൂര്യനും ഇരുളിലേക്കു മടങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... ******* ******* ******* ********* ദിനങ്ങൾ പിന്നേയും കൊഴിഞ്ഞു വീണുകൊണ്ടിരുന്നു.... പത്മിനിയമ്മയും ആരാധ്യയെ അവിടെ താമസിപ്പിക്കുന്നതിൽ വിയോജിപ്പു പ്രകടിപ്പിച്ചു തുടങ്ങി.... ഇനിയുമിങ്ങനെ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങിയാൽ ശരിയാവില്ലെന്നതു മനസിലാക്കി ആരാധ്യ വിവാഹം ഉടനേ വേണമെന്നു മാധവിനോടു നിർബന്ധപൂർവ്വം സമ്മതിപ്പിച്ചു.... മറ്റുവഴികളില്ലാതെ കുറേ ആലോചനകൾക്കു ശേഷം രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞു വരുന്ന തിങ്കളാഴ്ചയിൽ വിവാഹം റെജിസ്റ്റർ ചെയ്യാമെന്നു സമ്മതിച്ചു.... മിഴി മാധവിന്റേയും ആരാധ്യയുടേയും തീരുമാനമറിഞ്ഞെങ്കിലും അതിൽ ഇടപെട്ടില്ല..... എന്തു തീരുമാനമെടുത്താലും അതു മാധവ് സ്വയമേവ വരിക്കുന്നതാണെന്ന് അവൾ തീർച്ചപ്പെടുത്തി... മനസ്സിനെ ശക്തമാക്കി... രണ്ടാഴ്ചക്കാലം മാധവ് മുഴുവനായും തിരക്കുകളിലായിരുന്നു.... വീട്ടിൽ വരുന്നതും പോവുന്നതും തന്നെ വളരെ പെട്ടന്നായിരുന്നു..... അങ്ങനെ ദിനങ്ങൾ നിമിഷവേഗത്തിലോടിയോടി അവസാനം തിങ്കളാഴ്ചയിൽ എത്തിനിന്നു.... എല്ലാ ഒരുക്കങ്ങളും പൂർത്തിയായി എന്നറിയിച്ച മാധവ് ആരാധ്യയോടു റെജിസ്റ്റർ ചെയ്യാൻ പുറപ്പെടാമെന്ന് അറിയിച്ചു.... പത്മിനിയമ്മ ആ ചടങ്ങിൽ വരില്ലെന്നു നിർബന്ധം പിടിച്ചെങ്കിലും മിഴിയുടെ ആവശ്യപ്രകാരം മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ കൂടെ വന്നു.... എല്ലാവരും കൂടെ മാധവിനൊപ്പം കാറിൽ കയറി... ആരാധ്യ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ മുന്നിൽ ഇരുന്നു... ഒരു വിജയിയുടെ മന്ദഹാസം അവളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നു... മിഴിയും പത്മിനിയമ്മയും പുറകിലിരുന്നു മിഴിയുടെ മനസ്സ് മരവിപ്പിലമർന്നിരുന്നു... എന്തു സംഭവിച്ചാലും തന്നെ ബാധിക്കില്ലെന്ന ഭാവത്തിൽ നിസ്സംഗതയോടെ അവളിരുന്നു.... എല്ലാവരും കൃത്യം പത്തുമണിയോടെ റെജിസ്റ്റർ ഓഫീസിനു മുന്നിലെത്തി... മാധവ് നേരത്തേയിറങ്ങി മുന്നോട്ടു നടന്നു... അവിടെ ചെയ്തുതീർക്കേണ്ടതായ വ്യവസ്ഥകളൊക്കെ തീർത്ത് എല്ലാവരേയും ഉള്ളിലേക്കു വിളിച്ചു.... അതു വരേയും ഒട്ടും കൂസാതെ പിടിച്ചു നിന്ന മിഴിയുടെ ശക്തി പതിയേ അവളിൽ നിന്നടരാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു... കണ്ണീരിനെ അവൾ ഒത്തിരി പാടുപെട്ട് അടക്കിപ്പിടിച്ചു നിർത്തി... ഇന്നേവരെ താനുള്ളിൽ തന്റേതെന്നു ചൊല്ലിയുറപ്പിച്ച പുരുഷൻ മറ്റൊരാളുടേതായി മാറാൻ പോകുന്നു... ഭൂമി പിളർന്നു താഴോട്ടു പോവാനായിരുന്നെങ്കിലെന്ന് അവൾ വൃഥാവിലോർത്തു.... നിശ്ചയിച്ച സമയം ആയതോടെ വരനും വധുവും ചേർന്ന് ഒപ്പിടാൻ അറിയിപ്പു കിട്ടി നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ ഉള്ളിൽ തുളുമ്പി നിറയുന്ന സന്തോഷത്തോടെ ആരാധ്യ പേനയേറ്റു വാങ്ങി.... തിരിഞ്ഞു നിന്നു മിഴിയെ ഒരുമാത്ര വീക്ഷിച്ചു.... മിഴിക്കു മാത്രം കണ്ടെടുക്കുവാൻ പാകത്തിൽ ഒരു പുച്ഛം കലർന്ന പുഞ്ചിരി അവളുടെ ചായം പൂശിയ ചുണ്ടുകളിൽ തിളങ്ങിനിന്നു.... മിഴി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളെ അവളിൽ നിന്നുമൊളിപ്പിച്ചു നിർത്തി തളർന്നു വീഴാതിരിക്കാൻ താങ്ങിനായി പത്മിനിയമ്മയുടെ കൈ പിടിച്ചു.... ആരാധ്യ വേഗം തന്നെ ഒപ്പിട്ടു പേന മാധവിനു കൈമാറി.... മിഴി കണ്ണുകളച്ചു മൗനം പാലിച്ചു നിന്നു.. അതു കണ്ടുകൊണ്ടു നിൽക്കുവാൻ അവൾക്ക് ആവതില്ലായിരുന്നു... മാധവും പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പേനയേറ്റു വാങ്ങി... റെജിസ്റ്ററിൽ ഒപ്പു വയ്ക്കാൻ തുനിഞ്ഞു... പെട്ടന്നു തന്നെ അവൻ സാക്ഷിയുടെ കോളത്തിൽ ഒപ്പു ചാർത്തി പേന മേശപ്പുറത്തു വച്ചു നേരേ നിന്നു ആരാധ്യയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു... "മാധവ്!!!! എന്തായിത്? നീയെവിടെയാണ് ഒപ്പു ചാർത്തിയിരിക്കുന്നത്??!!" ആരാധ്യ പരിഭ്രമത്തോടെ ചോദിച്ചു... "എന്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്തിന്റെ വിവാഹത്തിന് സാക്ഷിക്കോളതതിലല്ലാതെ മറ്റെവിടെയാണ് ഞാനൊപ്പു ചാർത്തേണ്ടത് ആരാധ്യാ..." മാധവ് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടു മൊഴിഞ്ഞു..... അതുവരേയും കണ്ണച്ചു നിന്നിരുന്ന മിഴി ആകാംക്ഷയോടെ മാധവിനു നേർക്കുറ്റു നോക്കി.... അവളുടെ ഹൃദയത്തിൽ നേരിയ തണുപ്പു പരക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.... "മാധവ്??!!!! എനിക്കൊന്നും മനസിലാകുന്നില്ല സുഹൃത്തിന്റെ വിവാഹമോ??... നീയെന്തൊക്കെയാണു പറയുന്നത്??!!..." ആരാധ്യ പരിഭ്രമപ്പെട്ടു ചോദിച്ചു... മാധവ് ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുന്നിലേക്കു നോക്കി.... ആരാധ്യയും പിൻതിരിഞ്ഞു അവൻ നോക്കിയിടത്തേക്കു ധൃഷ്ടി പായിച്ചു... പെട്ടന്നവൾ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു ഒരടി വേച്ചു പിന്നോക്കം പോയി... "പ്രത്യുഷ്!!!!!!!!!!!!....." അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറകൊണ്ടു... പുറത്തുനിന്നും അവരെ ലക്ഷ്യമാക്കി സുമുഖനായൊരു ചെറുപ്പക്കാരൻ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടു കടന്നു വരുന്നത് മിഴിയും കണ്ടു... മാധവ് ഓടിച്ചെന്നു പ്രത്യുഷിനെ ആശ്ലേഷിച്ചു.... വേഗം തന്നെ മേശമേലിരുന്ന പേന കൈമാറി... പ്രത്യുഷ് പെട്ടന്നു തന്നെ വരന്റെ കോളത്തിലൊപ്പു ചാർത്തി യഥാവിധി കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു തീർത്തു... ആരാധ്യയ്ക്കു തലകറങ്ങും പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു അവളുടെ ശക്തി ക്ഷയിക്കും പോലെ തോന്നി... ജീവിതത്തിലാദ്യമായ് താൻ പരാജയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു... അവളുടെ മുഖം വിവർണ്ണമായി..... എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും പുറത്തേക്കിറങ്ങി... "പ്രത്യുഷിന്റെ രേഖകൾ ശരിപ്പെടുത്താനുള്ള ഓട്ടത്തിലായിരുന്നു ആരാധ്യാ നീ വന്ന നാൾ തൊട്ടു ഞാൻ... അവസാനം ഈ വൈകിയ വേളയിൽ എങ്കിലും ഒക്കേയും ഭംഗിയായി കലാശിച്ചു... ഇത്രയെങ്കിലും ഞാൻ ഇവനു വേണ്ടി ചെയ്തില്ലായെങ്കിൽ ഞാനിവനെങ്ങനെ സഹോദരനാകും??!!...." മാധവ് നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ ആരാധ്യയോടു പറഞ്ഞു.... "എന്താ പ്രത്യുഷ്?? അപ്പോഴിനി നേരേ നമ്മുടെ വീട്ടിലേക്കല്ലേ??" മാധവ് പ്രത്യുഷിനോടാരാഞ്ഞു... "ക്ഷമിക്കണം മാധവ്... ഇന്നു എത്രയും പെട്ടന്നു വീട്ടിലേക്കു തിരിക്കണം അവിടെ എല്ലാവരും കാത്തിരിക്കുകയാണ്... ചടങ്ങുകൾക്ക് ഒക്കേയും ആദ്യം ആങ്ങോട്ടേയ്ക്കു വരണം എല്ലാവരും... അതിനുശേഷം വിരുന്നിനു നിന്റെ വീട്ടിലേക്കു ഞങ്ങൾ വന്നിരിക്കും.. എന്താ അങ്ങനെ പോരേ??" "അതുമതി.... നീയിങ്ങനെ ചിരിച്ചു കണ്ടാൽ മതി.." "ഞാൻ വണ്ടി ഏർപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട് എയർപോർട്ടിലേക്ക് 12 മണിക്കാണ്... ഇപ്പോൾത്തന്നെ പോയാലേ കിട്ടുകയുള്ളൂ... ഞാൻ പോയിട്ടു വരാം മാധവ്.... മിഴീ.... അമ്മേ.... പോയിട്ടു വരാം വരൂ ആരാധ്യാ........." പ്രത്യുഷ് എല്ലാവരോടും യാത്ര ചോദിച്ചു നടന്നകന്നു.... അവനു പിന്നിൽ മുറിവേറ്റവളെപ്പോലെ തലകുനിച്ചു കൊണ്ട് ആരാധയയും മൂകമായ് നടന്നകന്നു.... മിഴി ഇരുവരേയും ഒറ്റുകൊടുക്കുന്നു നോക്കി അങ്ങനേ നിന്നു.... മാധവ് വന്നു തട്ടിവിളിച്ചപ്പോഴാണു അവൾ വന്നു കാറിൽ കയറിയത്... പിന്നിൽ ചെന്നിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവളെ മാധവ് ബലമായ് ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു മുന്നിലിരുത്തി.... പത്മിനിയമ്മ പിറകിലിരുന്നു... "അമ്മേ അമ്മയ്ക്ക് ഇവിടെ നടന്നതൊന്നും മനസിലായില്ലാന്നറിയാം... ഒക്കേം നേരം കിട്ടുമ്പോൾ ഇവളോടു ചോദിച്ചാൽ മതി പറഞ്ഞു തരും കേട്ടോ..." മാധവ് വീട്ടിലേക്കു തിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു.... വീട്ടിലെത്തിയ ഉടനേ മിഴി കുളപ്പടവിലേക്ക് ഓടി.... കാർ ഒതുക്കിയിട്ട് മാധവ് അവളെ നോക്കി അങ്ങോട്ടേക്കു നടന്നു.... കൽപ്പടവുകളിൽ ഇരുന്നു മുഖം പൊത്തി തേങ്ങുകയായിരുന്നു അവൾ.... "അല്ലാ പെണ്ണേ നിന്റെ കരച്ചിലിതു വരേം തോർന്നില്ലേ.... ഇനി എന്റെ പെണ്ണു കരയാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ലാട്ടോ.... ഇനി നീയാ പഴയ വായാടിയായിരുന്നാൽ മതി...." അവനവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചതു പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവനിലേക്കടർന്നു വീണു വീണ്ടും പേമാരിപോലെ ദുഖങ്ങളവൾ പെയ്തു തീർത്തു.... ബലമുള്ള രണ്ടു കരങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ചേർന്നിരിക്കുമ്പോൾ മിഴിക്കു വല്ലാത്ത സുരക്ഷിതത്വം അനുഭവപ്പെട്ടു.... കാറൊഴിഞ്ഞ മാനം കണക്കു മിന്നുന്ന അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി മാധവ് അവളെ നോക്കി നിന്നു.... "ഇന്നു നമുക്കും അവിടേന്നു കല്യാണം കഴിച്ചാൽ മതിയായിരുന്നല്ലേ മിഴീ..." അവൻ കുസൃതിച്ചിരിയോടെ അവളോടു മൊഴിഞ്ഞു.... "അതു വേണ്ട, ഞാൻ എന്റെ കണ്ണനെ ഗുരുവായൂർ നടയിലെ കണ്ണന്റെ മുന്നിൽ വച്ചു സ്വന്തമാക്കിക്കൊള്ളാമെന്നു വാക്കു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്... അതുകൊണ്ട് അവിടെ വച്ചു മതീട്ടോ... താലികെട്ട്...." "അതു ശരി കുറുമ്പീ നീയൊക്കേം തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചിട്ടിരിക്കാണല്ലേ...." മാധവ് അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു... മിഴി അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു... "നിങ്ങളെന്റെ പ്രണയമാണ്.... എന്റെ ജീവനാണ്.... എന്റെ ജീവിതമാണ്.... നിന്നിലലിഞ്ഞു തീരുന്നതെന്റെ കർമ്മമാണ്... എന്നിൽ നിന്നു ഞാൻ നിങ്ങളെയാർക്കും അടർത്തിക്കൊടുക്കുകയില്ലാ.... നിന്നോടു ചേർത്തു വയ്ക്കാനൊരുക്കിയതാണെന്നെയെന്നു വിശ്വസിക്കാനാണെനിക്കിഷ്ടം.... മാധവ് , ഞാൻ നിങ്ങളെ പ്രണയിക്കുന്നു.... ഇനിയുമിനിയും പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു....." മിഴിയുടെ വാക്കുകൾക്കു വിരാമമിടും മുന്നേ മാധവ് അവളുടെ നെറുകയിലധരങ്ങൾ ചേർത്തിരുന്നു..... അവരുടെ പ്രണയമവിടെ ആരംഭിക്കുകയായിരുന്നില്ല... മറിച്ച് പ്രണയമൊരുമിക്കുകയായിരുന്നു.... നിള പോലൊഴുകുകയായിരുന്നു..... അവസാനിച്ചു........ (എന്റെ ആദ്യതുടർക്കഥയായിരുന്നിട്ടു കൂടി നല്ല പ്രോത്സാഹനങ്ങളേകിയ തൂലികയിലെ പ്രിയപ്പെട്ട വായനക്കാർക്കു നന്ദി 😊 തുടക്കം മുതലലൊടുക്കം വരെ മിഴിയെ സ്നേഹിച്ചതിൽ ഒത്തിരി സന്തോഷം ❤ നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളായിരുന്നു എന്റെ എഴുത്തിനു പ്രേരണയേകിയത് ധൈര്യം പകർന്നത് കൂടെ നിന്നത്😊 ഇന്നിവിടെ മിഴി താളുകളിൽ തീരുകയാണ്... എല്ലാവരും ഹൃദയം തുറന്നു അഭിപ്രായങ്ങൾ പറയണം😊 സസ്നേഹം ഗായത്രി 😊)

*മിഴി* *5 മുതൽ 9* *✍️ഗായത്രി സുരേന്ദ്രൻ* ഒരു നിമിഷം മിഴിക്കു പെട്ടന്നു സംഭവിച്ചന്തെന്നു മനസ്സിലായില്ല...... അൽപനേരം അവളതേപടി നിന്നു...... പതിയെ കണ്ണുകളിൽ നീർക്കണങ്ങളുരുണ്ടു കൂടി..... അവളുടെ കവിൾത്തടങ്ങളെ ചുംബിച്ചു തഴുകിക്കൊണ്ടവ ധാരധാരയായി ഒഴുകി..... ഒരു നിമിഷം ഭൂമി പിളർന്നു താഴോട്ടു പോയിരുന്നെങ്കിൽ എന്നവളാശിച്ചു... തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ തച്ചുടച്ചുകൊണ്ട് കാതുകളിൽ പതിച്ച ആ വാക്കുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ അവളൾക്കപ്പോഴും കഴിഞ്ഞില്ല.... ഏറെ നേരമൊരു ശിലപോലെ അവൾ നിന്നു.... പിന്നീടെന്തോ ധൈര്യമുൾക്കൊണ്ടെന്നപോലെ അവൾ താഴേക്കു നടന്നു..... പടികളിറങ്ങി മുറ്റത്തേക്കു നടന്ന അവൾ തൊടിയിൽ ചെമ്പകകൊമ്പിൽ കെട്ടിയിരുന്ന ഊഞ്ഞാലിൽ ചെന്നിരുന്നു..... ത്രിസന്ധ്യയ്ക്കു തൊടീലേക്കിറങ്ങണ്ടാ കുട്ട്യേന്നു പറഞ്ഞ അമ്മായിക്കുള്ള മറുപടി കേവലമൊരു ചെറു മന്ദസ്മിതത്തിലവളൊതുക്കി മുന്നോട്ടു നടന്നു.... അവൾക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ട ഇടമായിരുന്നു ചെമ്പകമരം പൂവിട്ടു നിൽക്കുന്ന തെക്കേത്തൊടി.... അവിടെ കുറച്ചപ്പുറം മാറി മൈലാഞ്ചിപ്പടർപ്പുകൾക്കു കീഴിൽ അവയുടെ തണലിലും തണുപ്പിലും ചേർന്നവളുടെ അച്ഛനമ്മമാരും നിത്യനിദ്ര പുൽകി അടുത്തുണ്ടായിരുന്നു...... ആ പരിസരത്തു സമയം ചിലവിടുമ്പോഴവൾക്കു മാത്രം അനുഭവിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞൊരു താങ്ങും സാന്ത്വനവും ലഭിച്ചിരുന്നു..... പതിയെ മൈലാഞ്ചിപ്പടർപ്പുകൾക്കരികെ നിന്നു കൊണ്ട് അവ തലോടി അവൾ വീണ്ടും ഊഞ്ഞാലിനടുത്തേക്കു നടന്നു..... ചെമ്പകപ്പൂക്കൾ നിലത്തു ഒട്ടധികം വീണു കിടക്കുന്നു..... ഇരുകൈനിറയെ പെറുക്കിയെടുത്ത് നാസികയോടടുപ്പിച്ച് മിഴിയവയുടെ ഗന്ധം നുകർന്നു...... സാധാരണ സങ്കടം സഹിക്കവയ്യാതായാൽ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുപോവാറാണ് പതിവ് എന്നാലിന്ന് ആകെയൊരു മരവിപ്പാണ്...... കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു കണ്ണുകൾ കരച്ചിലിനെ കൂട്ടുപിടിച്ചു മടുത്തു മാറ്റിനിർത്തിയതായിരിക്കും...... ചെമ്പകപ്പൂക്കളുടെ സുഗന്ധം അവളുടെ മനസ്സിന്റെ ഭാരം ഇല്ലാതാക്കി..... ഇരുട്ടു വീണു തുടങ്ങിയിരുന്നു.... എങ്കിലും പൗർണ്ണമിച്ചന്ദ്രൻ വാനിൽ തിളങ്ങിനിന്നു..... വെള്ളിവെളിച്ചത്തിൽ തൊടി മുങ്ങിക്കുളിച്ചു.... പതിയെ അവളൂഞ്ഞാലിലിരുന്നു.... ചെമ്പകപ്പൂക്കളെ ഒരു കൈയ്യിൽ ഭദ്രമാക്കി പതിയെ മറുകൈ കൊണ്ട് ഊഞ്ഞാലു കെട്ടിയ കയറിൽ മുറുകെപ്പിടിച്ചു.... തല കൈയ്യോടു ചേർത്തു ചാരി അവൾ കണ്ണുകളടച്ചിരുന്നു....... എന്തിനെന്നറിയാതെ ഇരു മിഴികളിൽ നിന്നും ഓരോ കണ്ണീർത്തുള്ളികൾ അവളുടെ മടിയിലേക്കിറ്റു വീണു...... ഇരുന്നു മയങ്ങിപ്പോയിരിക്കാം ഊഞ്ഞാൽ പതിയെ ഇളകുന്നത് അറിഞ്ഞാണ് മിഴി ഞെട്ടിയുണർന്നത്.... ആരാണെന്നു ചുറ്റും പരിഭ്രമപ്പെട്ടു നോക്കിയപ്പോൾ ആദ്യം സ്വന്തം കണ്ണുകളെപ്പോലും വിശ്വസിക്കാനായില്ലാ..... കണ്ണേട്ടൻ......!!!!!!!!! മുഖം നിറയെ പുഞ്ചിരിയാൽ കുസൃതിക്കണ്ണുകളിൽ പ്രണയവുമായിതാ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നൂ...... വാത്സല്യത്തോടെ തന്നെത്തന്നെ കൗതുകപൂർവ്വം വീക്ഷിക്കുന്നു.... നിലാവെളിച്ചത്തിൽ ആ കുറ്റിത്താടിക്കും കുഞ്ഞുകണ്ണുകൾക്കും പ്രത്യേക ഭംഗിയുള്ളതു പോലെ തോന്നുന്നു...... പഴയ സൗമ്യഭാവം വീണ്ടെടുത്തതു പോലെ.... ആ നോട്ടത്തിനു മുൻപിൽ പിടിച്ചു നിൽകാകാനാവുന്നില്ലാ ..... മിഴി അൽപസമയം സ്വയം മറന്നു നിന്നുപോയി... അവൾ തന്നെത്തന്നെ കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കിനിൽക്കുന്നതു കണ്ട് മാധവ് മിഴിക്കു നേരേ വിരൽ ഞൊടിച്ചു..... "അതേയ്, എങ്ങട്ടു നോക്കി നിൽക്കുവാ..... ഞാൻ വന്നതു നീയ്യ് കാണുന്നുണ്ടോ അതോ ഉറക്കപ്പിച്ചിലു നോക്കിക്കോണ്ടിരിക്കുവാണോ......???..." പെട്ടന്നവൾ ചെറുതൊരു ചമ്മലോടെ അവന്റെ മുഖത്തുനിന്നും ദൃഷ്ടി പിൻവലിച്ചു...... നേരിയ ചുവപ്പവളുടെ കവിളുകളിൽ തെളിഞ്ഞു..... വിടരാൻ വെമ്പുന്ന പനിനീർമൊട്ടു പോലെയവൾ മുഖം താഴ്ത്തി..... പതിയെ അവളുടെ വലത്തെ കൈവെള്ളയിൽ അവളൊന്നു നുള്ളിനോക്കി......... അതു കണ്ടിട്ടെന്നോണം അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.... ആ പുഞ്ചിരി മിഴിയുടെ ഹൃദയത്തിലേക്കു പതിഞ്ഞതു പോലെയവൾക്കനുഭവപ്പെട്ടു..... "എന്തേ പെണ്ണേ.... നുള്ളിനോക്കണത്??!!! കാണണതു സത്യാണോന്നു വിശ്വാസം വരണില്ലേ നിനക്ക്? ! നീയ്യിങ്ങനെ മിഴിച്ചു നോക്കല്ലേ നിന്റെ കുഞ്ഞേട്ടൻ തന്ന്യാണിത്....." അവനൊന്നുകൂടെ പുഞ്ചിരിതൂകി.... മിഴിയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.... വ്യഥയും വേദനയുമെല്ലാമെങ്ങോ മറഞ്ഞ് പകരം പാലൊളി കണക്കു പുഞ്ചിരി കവിളിൽ നിറഞ്ഞു.... അവളുടെ മിഴികളിലും പ്രണയം വീണ്ടും വസന്തം തീർത്തു തുടങ്ങി.... "കുഞ്ഞേട്ടാ........." അവളാർദ്രമായി വിളിച്ചു..... "എന്തോ എന്റെ കുഞ്ഞോളേ....." "നിക്കു വിശ്വാസം വരണില്ലാ ഇത്രേം നേരം ഇത്രേം ദിവസം ന്നെ ഇട്ടു വട്ടു കളിപ്പിച്ചതാർന്നോ..... എന്നോടൊന്നു മിണ്ടാൻ പോലും ഈയ്യിടെ വരെ നിന്നീല്ലാലോ... മുഖം തരാതെ മാറി നടന്നതെന്തിനേ???..... എന്നെ വഴക്കു പറഞ്ഞതെന്തിനേ??...... ദേഷ്യാർന്നില്ലേ ഇത്രേം നാളും....... കാരണം പോലും അറിയാതെ ഞാനെത്ര നൊന്തെന്നോ.... എത്ര രാവും പകലും എന്റെ കണ്ണീരു മൂടിയെന്നോ...... ഇപ്പളും നിക്ക് വിശ്വാസംല്ല്യാ.... എന്നെ പിന്നേം കളിപ്പിക്കാണോ..... സ്നേഹം നടിക്കയാണോ..... ഈ പൊട്ടിപ്പെണ്ണിനെ ഇനിയും പറ്റിക്കല്ലേ ഏട്ടാ.... താങ്ങാൻ പറ്റണില്ലെനിക്ക്...... ഈ സ്നേഹം ഞാനെത്ര കൊതിച്ചതാർന്നറിയ്യോ.... ഇനിം വേദനിപ്പിക്കല്ലേ....." മിഴി വിതുമ്പിക്കരഞ്ഞു.... അവളിലടക്കി വച്ചിരുന്ന ദുഃഖഭാരമെല്ലാം തന്നെ കവിളുകളിലൂടെ പെയ്തിറങ്ങി........... "അയ്യേ ന്റെ പെണ്ണു കരയാണോ..... നിന്നെപ്പിന്നേം കരയിപ്പിക്കാനല്ലാട്ടോ ഞാനിങ്ങടു വന്നത്..... മിഴീ, നിന്നോടു ഞാൻ നേർത്തേ എന്തോ.... ദേഷ്യം വന്നപ്പോ..... പറഞ്ഞത്..... നിന്നെ വിഷമിപ്പിക്കാർ വേണ്ടിയായിരുന്നില്ലാ.... പക്ഷേ ജോലിത്തിരക്കിന്റെ സമ്മർദ്ദം മൂലം ഞാനാകെ മുഷിഞ്ഞിരിക്കുവായിരുന്നു.... അപ്പോ നീയ്യ് വന്ന് ഒരോന്ന്.... ഒഴിവാക്കി ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കാൻ നോക്കീപ്പോ.... നിനക്കു വാശി..... അറിഞ്ഞേ പോവൂന്ന്...... ഒട്ടും ദേഷ്യമടക്കാൻ പറ്റാഞ്ഞു നിന്നോടങ്ങനെ പറഞ്ഞതാ.... എന്നാലെങ്കിലും നീയ്യ് മിണ്ടാണ്ടിരിക്കുംന്ന് കരുതി..... പക്ഷേ നിനക്കിത്രക്കു നോവുംന്ന് വിചാരിച്ചു പറഞ്ഞതല്ലാ....." അവനതു പറയുമ്പോൾ കുറ്റബോധത്താൽ അവന്റെ ശിരസ്സു കുനിഞ്ഞു...... അവന്റെ ആ ഏറ്റു പറച്ചിൽ മിഴിയെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തുകയാണുണ്ടായത് ..... "അയ്യേ ദെന്താദ്..... ഏട്ടൻ എന്റെ മുന്നിൽ എന്തിനാ ഇങ്ങനൊക്കെ പറേണേ.... ഏട്ടനെന്നോടെന്തും പറയാലോ..... ഇതിപ്പോ എപ്പോഴും ഞാൻ കേൾക്കണതല്ലേ ഏട്ടന്റെ വഴക്ക് ... എനിക്കൊരു കുഴപ്പോം ഇല്ല്യാ.... എന്റെ ഏട്ടനിങ്ങനെ ന്റെ മുന്നിലു നിക്കണത് യ്ക്ക് സഹിക്കാൻ കഴീണില്ലാ.... ഇങ്ങനൊന്നും പറയല്ലേ.... ഏട്ടാ...." "മിഴീ..... നിനക്കു ഇപ്പഴും ദുഃഖം ഉണ്ടോ.... എന്നോടു ദേഷ്യം ഉണ്ടോ....???" "ഇല്ല ഏട്ടാ.... അല്ലേലും എനിക്കൊരിക്കലും ഏട്ടനോടു ദേഷ്യം തോന്നീട്ടില്ലാട്ടോ...." അവളുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു..... അതിന്റെ തിളക്കത്താൽ മാധവും തണുത്തു.... അവനവളുടെ മുഖം കൈക്കുമ്പിളിൽ കോരിയെടുത്തു..... പതിയെ നെറ്റിയിൽ ചുബിച്ചു.... മിഴി കണ്ണുകളടച്ചു നിന്നു.... നിലാവു പോലെയവർക്കു ചുറ്റും പ്രണയവും പരന്നു....... ചെമ്പകപ്പൂവുകളിൽ നിന്നു പൂക്കളുതിർന്നു .... മൈലാഞ്ചിപ്പടർപ്പുകളിലൂടെയൊരു തെന്നലവരെ ആശീർവധിച്ചു കടന്നു പോയി...... മാധവ് മിഴിയെ ഊഞ്ഞാലിലിരുത്തി...... പണ്ടെന്നോ കുട്ടിക്കാലത്തു ഒരുമിച്ചു ചിരിച്ച നല്ല നിമിഷങ്ങളുടെ നിർവൃതിയെന്ന പോലെ അവനൊരിക്കൽ കൂടി പതിയേ പതിയേ അവളെ ഊയലാട്ടി...... ഒരു കൈയ്യിൽ ചെമ്പകപ്പൂവുകളും മറുകൈ പിടിച്ചു മാധവും...... മിഴി ഒരു വേള ജീവിതത്തിന്റെ വസന്തത്തെ നേരിൽക്കണ്ടു..... അവളുടെ ഹൃദയം പൂത്തുലഞ്ഞു..... ദിനങ്ങളോരോന്നായ് മെല്ലെ മെല്ലെ ഓടിമറഞ്ഞുകോണ്ടിരൈന്നു...... മാധവ് മിഴിയോടു കാണിച്ച ദേഷ്യവുമകൽച്ചയുമെല്ലാം മഞ്ഞുരുകും പോലെ തീർന്നിരിക്കുന്നു....... പഴയതു പോലെ മിഴിയുടെ ദിനങ്ങളിൽ സന്തോഷം നിറഞ്ഞുനിന്നു.... അവളൊരു പൂത്തുമ്പിയെപ്പോലെ പാറിപ്പറന്നു ആ വീടൊരു സ്വർഗ്ഗമാക്കി.... അവളുടെ കൊഞ്ചലുകളും കളിചിരികളും മാധവിനേയും തുറന്നു ചിരിക്കാൻ പ്രാപ്തനാക്കി...... മിഴിയും ശ്രീനാഥും ഒരുമിച്ചു ദിനവും കോളേജിലേക്കും സ്കൂളിലേക്കും പോയി വരാറു ശീലമാക്കി..... അവനും മിഴിയുടെ സാമീപ്യത്തെ കൂടുതൽ സ്നേഹിച്ചു...... മാധവിനു കൂടുതൽ കൂടുതൽ തിരക്കുകൾ വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു..... പലദിവസങ്ങളിലും അവനാധി പിടിച്ചു നടക്കുന്നതും മിഴി കാണുകയുണ്ടായി..... അവളാൽ കഴിയും വിധം അവന്റെ മനസ്സു ശാന്തമാക്കാൻ അവളും പരിശ്രമിച്ചു.... കഴിവതും ചോദ്യങ്ങളുന്നയിച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെയിരുന്നു....... അവൾക്കവനെ അവളേക്കാൾ വിശ്വാസമായിരുന്നൂ..... സ്നേഹമായിരുന്നൂ..... പതിവു പോലെയന്നും പാട്ടുപാടിയും ഓടിയും പൂക്കൾ പറിച്ചുമൊക്കെ മിഴി കോളേജു വിട്ടു വയൽവരമ്പിലൂടെ വീട്ടിലേക്കു വരികയായിരുന്നു.... ദൂരെ നിന്നേയവൾ വീടിനു മുന്നിലൊരു കാർ കിടക്കുന്നതു കണ്ടു.... പതിവില്ലാതെയാരാണാവോ വന്നിരിക്കുന്നത്???? ഇങ്ങനെ വരാൻ മാത്രം ആരെന്നവൾക്കു പിടികിട്ടിയില്ല..... അവൾ ആകാംക്ഷയോടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള ഒതുക്കുകല്ലുകൾ ഓടിക്കയറി..... കാറിലേക്കൊന്നു നോക്കി വരാന്തയിലേക്കു കയറി.... അകത്തു നിന്നും അമ്മായിയുടെ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നുണ്ട്..... ആരോടോ സംസാരിക്കുകയാണ്..... ആരാണാവോ അവൾ കൗതുകത്തോടെ സ്വീകരണമുറിയിലേക്കെത്തിനോക്കി...... അവിടെ അമ്മായിക്കടുത്ത് ഒരു പെൺകുട്ടിയിരിക്കുന്നു.... ചായയും പലഹാരവും കഴിക്കുന്നു..... അവളാ പെൺകുട്ടിയെ അടിമുടി നിരീക്ഷിച്ചു....... പീച്ച് കളർ കുർത്തയിൽ ഹാൻഡ് വർക്ക് ഒക്കെക്കൂടിയ മനോഹരമായ ഒരു വേഷം..... പല നീളത്തിൽ വെട്ടിയിട്ട മുടിയിഴകളുടെ അഗ്രഭാഗത്തു സ്വർണ്ണനിറവും കാപ്പിയും കലർന്ന ചായം പൂശിയിരിക്കുന്നു...... മുഖത്തും വേണ്ടത്ര ചായങ്ങളുണ്ട്.... കാണാനൊക്കെയും വ്യത്യസ്തതയാർന്ന ഭംഗിയൊക്കെയുണ്ട്.... നഗരത്തിലെവിടെയൊ ജീവിച്ചു വളർന്നതാണെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാനാവുന്നു.... എങ്കിലും മാന്യമായ സംസാരം..... അവൾ പതിയെ അങ്ങോട്ടേക്കു കടന്നു ചെന്നു.... അമ്മായി അവളെ കണ്ടു അവളിലേക്കു ദൃഷ്ടി പതിപ്പിച്ചു.... അതുകണ്ടിട്ടാകണം ആ പെൺകുട്ടിയും അവളോടു ചിരിച്ചു.... മിഴി ആ പെൺകുട്ടിയെത്തന്നെ നോക്കിനിന്നു.... അവളും ഒരു പുഞ്ചിരി തിരികെ നൽകി..... മിഴി അമ്മായിയെ നോക്കി കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ആരാണിതെന്നു ആരാഞ്ഞു...... "ആ കുഞ്ഞോളു വന്നൂല്ലേ... ഞാൻ നിന്നേക്കുറിച്ചു പറയാർന്നു മോളോട്..... ഇതാരെന്നോ.... ഇതു കുഞ്ഞേട്ടന്റെ കൂടെ ഡൽഹീലു പഠിച്ച കുട്ടിയാ.... കുഞ്ഞേട്ടന്റെ കൂട്ടുകാരിയാ..... " അമ്മായി ചെറുചിരിയോടെ അവളോടു പറഞ്ഞു.... അവളാ പെൺകുട്ടിയെ നോക്കി ഒന്നുകൂടെ പുഞ്ചിരിച്ചു..... കുശലാന്വേഷണമെന്നോണം അവളോടു ചോദിച്ചു..... "ചേച്ചീടെ പേരെന്താ...???..." ആ പെൺകുട്ടി പതിയെ മിഴിയുടെ സമീപത്തേയ്ക്കു വന്നു..... മന്ദസ്മിതം തൂകിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.... "ആരാധ്യ......." തുടരും.................. (ക്ഷമിക്കണം ദിവസവും കഥ പോസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ ഇപ്പോൾ കഴിയാതെ വരുന്നു... രണ്ടാഴ്ചത്തോളം വലതുകൈക്കു ചെറിയ ഒരു ആക്സിഡന്റു പറ്റി വീട്ടിൽ മുഷിഞ്ഞിരുന്നതിന്റെ അവസാനത്തെ ദിവസങ്ങളിലാണ് കഥയെഴുതാൻ പ്രേരണ തോന്നിയത്... വീണ്ടും കോളേജിലേക്കു പോവാനുള്ള തിരക്കിനിടയിൽ സമയം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ് വൈകുന്നത്.... പ്രിയപ്പെട്ട വായനക്കാർ ദയവായി ക്ഷമിക്കണം.... ഇന്നു മുതൽ ഒരോ ദിവസം ഇടവിട്ടു അടുത്ത ഭാഗങ്ങൾ പൊസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നതായിരിക്കും.....😊😊 മിഴി എന്റെ ആദ്യ തുടർക്കഥയാണ്.. മിഴിയെ സ്വീകരിച്ചതിനു ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി പറയുന്നു..... നിങ്ങളുടെ പ്രോത്സാഹനമാകുന്നു തുടർന്നെഴുതാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതും.... അഭിപ്രായങ്ങൾ തുറന്നു പറയുക.... കാരണമതെന്റെ രചനയുടെ കുറവുകളെ പരിഹരിക്കാനെന്നെ സഹായിക്കുമെന്നു ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു........😊😊 ഒത്തിരി സ്നേഹത്തോടെ ഗായത്രി 😊😊😊 🌹) "ആരാധ്യ....." "ആരാധ്യ?????!!!!!!!!!!!" മിഴി ചോദ്യഭാവത്തിൽ ആ പെൺകുട്ടിയെ നോക്കി.... അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരാന്തൽ.... "അതേ.... ആരാധ്യ... മാധവിന്റെ ക്ലാസ്മേറ്റ് ആയിരുന്നു.... and his besty..... എന്തേ എന്നെക്കുറിച്ചു അവൻ വല്ലതും പറഞ്ഞോ...." ആ പെൺകുട്ടി മന്ദസ്മിതത്തോടെ ആരാഞ്ഞു.... "ഏയ്.... ഇല്ലാ... ഞാൻ..... വെറുതേ.... പേര് കേട്ട്.... അതിരിക്കട്ടെ ചേച്ചി, ഇവിടെ?..... വീടെവിടാ....." മിഴി മനസ്സിലെ ആധി മറച്ചു പിടിച്ചുകൊണ്ടു സംസാരിച്ചു.... " വന്നു കയറീതേ ഉള്ളൂ... അതാ വിട്ടുപോയത്.... വീടൊക്കെ ഡല്ലീൽ തന്നാ... പിന്നെ മലയാളം... അച്ചേടേം അമ്മേടേം native place തൃശ്ശൂരാണ്.... so ഇവിടൊക്കെ വന്നിട്ടുണ്ട്...... ഇപ്പോ ഒരു ആവശ്യം വന്നു.... മാധവ് പറഞ്ഞു ഇങ്ങോട്ടു പോന്നോളാൻ.... And എനിക്കിവിടൊക്കെ ഇഷ്ടായി ശരിക്കും നല്ല atmosphere....." ആരാധ്യ വളരെ സന്തോഷവതിയായിരുന്നു........ അവളുടെ സംസാരം മിഴിയുടെ ആധി അൽപ്പം കുറച്ചു.... എങ്കിലും എന്തൊക്കെയോ പൊരുത്തക്കേടുകൾ അവളുടെ സംസാരത്തിൽ അവൾക്കനുഭവപ്പെട്ടു...... "കുഞ്ഞോളേ ചേച്ചിക്കു കുളിച്ചു ക്ഷീണം തീർക്കണേൽ ദാ മോളിലത്തെ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കണ മുറിയില്ലേ അങ്ങോട്ടേയ്ക്കു കൂട്ടിക്കോളൂ..... ഇത്തിരി ആ കുട്ടി വിശ്രമിക്കട്ടെ ദൂരത്തൂന്നു വന്നതല്ലേ..." മിഴി അമ്മായിയുടെ നിർദ്ദേശം അനുസരിച്ച് ആരാധ്യയേയും കൂട്ടി മുകളിലേക്ക് നടന്നു.... അപ്പോഴെല്ലാം ആരാധ്യ വീടു ചുറ്റും നോക്കിക്കാണുകയായിരുന്നു..... വിശാലമായ വീടും പരിസരവും അവൾക്കേറെ ഇഷ്ടമായെന്നു മുഖഭാവത്തിൽ സ്പഷ്ടമായിരുന്നു..... മിഴി മുകളിലെ മൂന്നു മുറികളിൽ അടച്ചിട്ട മുറിക്കു മുന്നിലായി നിന്നു.... പതിയെ വാതിൽ തുറന്നു.... ഉപയോഗിക്കാറില്ലെങ്കിലും ആ മുറിയിൽ എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്.... അവൾ പതിയെ ആരാധ്യയ്ക്കു നേരെ തിരിഞ്ഞു... അവൾ ചുറ്റും കണ്ണോടിക്കുകയായിരുന്നു..... "ചേച്ചി, ദാ ഈ മുറിയിലേക്കു ചെന്നോളൂ.... ഒക്കേം ഒരുക്കീട്ടുണ്ട്... ചേച്ചിക്കു കുളിക്കാം അപ്പഴേക്കും ഞാൻ തോർത്തു കൊണ്ടുവരാം.... ചേച്ചിക്ക് തൽക്കാലം ഇട്ടു മാറാൻ എന്റെ ഏതേലും വസ്ത്രം മതിയവുമോ.... എങ്കിൽ ഞാനിപ്പോ കൊണ്ടുവരാം......." "ഓ.... അതുവേണ്ട മിഴി.... ബാഗും മറ്റും കാറിലുണ്ട്.... എനിക്കു വേണ്ടത് അതിലുണ്ട്.... I will take it.... " അപ്പോ ഇവരിപ്പഴൊന്നും പോവാനുള്ള ഉദ്ദേശം ഇല്ലേ ന്റെ ഗുരുവായൂരപ്പാ...... എന്നെ ഇനീം പരീക്ഷിക്കല്ലേ നീയ്യ്... മിഴി ആവലാതിപ്പെട്ടു.... "മിഴി ബാക്കി ഉള്ള റൂം ആരുടെയാ..... " ആരാധ്യയുടെ കണ്ണുകൾ അവിടെ മുഴുവൻ പരതി നടക്കുകയായിരുന്നു.... "അതോ..... അത് ഒന്നെന്റെയാ ദാ വരാന്തേടെ ഇടതു വശത്തേത്.... മറ്റേതു കണ്ണേട്ടന്റയാ.... എന്തേയ്...." "ഏയ് ഒന്നുമില്ല.... ഈ മുറി ആൾത്താമസം ഇല്ലാലോ.... എന്തോ പോലെ...... ഞാൻ ഫ്രഷ് ആവുമ്പോഴേക്കും ഇതൊന്നു ശരിയാക്കൂ.... തൽക്കാലം ഞാൻ മാധവിന്റെ മുറീന്നു ഫ്രഷ് ആയിക്കോളാം...." "ചേച്ചീ അത്... കണ്ണേട്ടൻ.... എന്റെ മുറീന്നു വേണേ..." മിഴി പറഞ്ഞുതുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും ആരാധ്യ താഴേക്ക് അവളുടെ ബാഗെടുക്കാൻ വേണ്ടി പോയ്ക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.... മിഴിക്കെന്തോ അവളുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ ഒരു അസ്വസ്ഥത അനുഭവപ്പെട്ടു...... എങ്കിലും ആഥിത്യമര്യാദയിൽ പെരുമാറാൻ അവൾ കഴിവതു ശ്രമിച്ചു..... കുറേയേറെ സാധനങ്ങളുമായാണ് ആരാധ്യ തിരികെയെത്തിയത്..... ഒരുവേള അവൾ അവളുടെ വീടു വിട്ട് സകലതും എടുത്തു ഇറങ്ങിവന്നതാണോ എന്നു മിഴിക്കു തോന്നി.... ആരാധ്യ മിഴിയുടെ പകച്ചു നോട്ടമൊന്നു ഗൗനിച്ചതേയില്ല... അവളവളുടെ സാധനങ്ങളുമായി മുറിയിലേക്കു നടന്നു.... ഓരോന്നും യഥാസ്ഥാനത്തു വച്ചതിനു ശേഷം അവളൊരു ടവ്വലും കുളിച്ചു മാറാനുള്ള വസ്ത്രങ്ങളുമായി പുറത്തേക്കു വന്നു..... മിഴിയെ അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ നേരേ മാധവിന്റെ റൂമിലേക്കു നടന്നു... റൂമിലെത്തിയ ഉടനെ അവൾ വാതിലുകളടച്ചു..... മിഴി തികച്ചും നിസ്സഹായയായിരുന്നു..... .എന്തുചെയ്യണമെന്നോ ആരോടു പറയണമെന്നോ അവൾക്കു നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നില്ല... അമ്മായിയോടു പറഞ്ഞു കലഹം സൃഷ്ടിക്കാൻ വയ്യാ.... അമ്മായി കണ്ണേട്ടനെ ഇതിന്റെ പേരിൽ വഴക്കു പറഞ്ഞാൽ അതുമതിയാവും തന്നോടു പിന്നെ ഏട്ടനു ദേഷ്യം തോന്നാൻ.... പക്ഷേ ഇതിങ്ങനെ തുടർന്നുപോയാൽ..... അവളിവിടെയുള്ള ഓരോ നിമിഷവും തനിക്കു മനസ്സഘർഷം നിറഞ്ഞതാകുന്നു.... ഇപ്പോൾ വന്നുകയറിയപ്പോൾ തന്നെ ഇത്രയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ കണ്ണേട്ടന്റെ മുറിയിലേക്ക് കടന്നു ചെല്ലാൻ തുനിഞ്ഞതോടെ......... എന്തോ മനസ്സിനൊരു വയ്യായ്ക..... അവൾ ആരാധ്യയ്ക്കുവേണ്ടി തയ്യാറാക്കിയ മുറി ഒരിക്കൽ കൂടെ വൃത്തിയാക്കി... ജനലുകൾ തുറന്നിട്ടു... കിഴക്കു ഭാഗത്തു വിരിയുന്ന പാരിജാതത്തിന്റെ ഗന്ധം ആദ്യമെത്തുക ഇവിടെയാണ്..... ഈ ജനലുകളിലൂടെയവ ഇങ്ങോട്ടു പ്രവഹിക്കട്ടെ.... മനസ്സിലെന്തെങ്കിലും ആ ചേച്ചി അരുതാത്തതു ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഇതിലൂടെ വരുന്ന നറുമണം ആ ദുർവിചാരങ്ങളെയും അകറ്റട്ടെ....... അവൾ മനസ്സുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു..... അപ്പോഴേക്കും ആരാധ്യ കുളി കഴിഞ്ഞെത്തിയിരുന്നു... മിഴിയെ കണ്ട് അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു... മിഴി തിരിച്ചു ചിരിക്കാൻ പരിശ്രമിച്ചെങ്കിലും പരാജയപ്പെട്ടു..... മനോഹരമായ ഒരു ഷർട്ടും ജീൻസുമാണ് ആരാധ്യ ധരിച്ചത്.... ചിത്രങ്ങളിലൊക്കെ കാണുന്ന മാതിരി..... മിഴി കൗതുകപൂർവ്വം അവളെ നോക്കി.... ആ വസ്ത്രം ആരാധ്യയ്ക്കു ചേരുന്നുണ്ട് അതിലവളുടെ ആഢ്യത്വം പ്രകടമായിരുന്നു...... അവൾക്കു മുന്നിൽ താനൊരു പുൽക്കൊടി കണക്കു ചെറുതാകുന്നതു പോലെ മിഴിക്കു തോന്നി.... അവളിൽ അപകർഷതാബോധം ഉടലെടുത്തു.... അവൾ തന്നെയും ആരാധ്യയേയും പലവുരു താരതമ്യം ചെയ്തു നോക്കി..... ആരാധ്യ സുന്ദരിയാണ്..... തുടുത്ത പനിനീരിന്റെ നിറം തോന്നുന്നു ചായങ്ങളതിനൊരു മോടി പിടിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ടാവാം....... മുടിയിഴകൾ സിൽക്കു പോലെ പല വർണ്ണങ്ങൾ ..... വേണ്ടതിലധികം ഭംഗിയായി വേഷവിധാനങ്ങൾ..... വലിയ ഏതോ കുടുംബത്തിൽ നിന്നാണെന്നു തോന്നുന്നു... തന്നേപ്പോലെ എട്ടും പൊട്ടും തിരിയാത്ത ഒരു പെണ്ണല്ലാ..... നല്ല കാര്യവിവരമുണ്ട്.... സ്വന്തം കാര്യങ്ങൾ സ്വയം തീരുമാനിക്കാനുള്ള കെൽപ്പുണ്ട്...... താനോ അവളുടെ മുന്നിൽ ഒന്നുമല്ല.... നാടൻ സ്വഭവക്കാരി.... പഴഞ്ചൻ മട്ടുകാരി.... കണ്ണേട്ടനും പുറത്തൊക്കെ പഠിച്ചുവന്ന് ഏതാണ്ടിതുപോലൊക്കെ അറിയാം..... ഇവരു തമ്മിലായിരിക്കും തന്നേക്കാൾ ചേർച്ച..... എന്നാലും ഓർമ്മവച്ച അന്നു മുതലേ നെയ്തെടുത്ത സ്വപ്നങ്ങൾ...... തന്നോടു ഇഷ്ടമാണെന്ന് ഇന്നേ വരേ കണ്ണേട്ടൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലാലോ.... പിന്നെന്തുറപ്പാണുള്ളത്???..... എന്റെ ഇഷ്ടം ഒരു അതിമോഹമാണോ കണ്ണാ...... അവളുടെ ഉള്ളു നൊന്തു.... "അതേ താൻ താഴേക്കു പൊക്കോളൂ.... drive ചെയ്തതു കൊണ്ടാ.... I am very tired..... സോ ഒന്നു മയങ്ങണം.... ചോദിക്കാനോ പറയാനോ ഉണ്ടങ്കിൽ പിന്നീടാവാം... എനിക്കു വിശ്രമിക്കണം...." ആരാധ്യയുടെ വാക്കുകളിൽ ആജ്ഞാസ്വരം കലർന്നോയെന്ന് മിഴി ആശങ്കപ്പെട്ടു.... ഒന്നും പറയാതെയവൾ താഴേക്കു നടന്നു..... "എന്താ കുഞ്ഞോളേ ആ കുട്ടി കിടക്കാണോ.... ക്ഷീണം ണ്ടാവും.... നിന്നോടെന്തേ കുട്ടി പറഞ്ഞത്?? കണ്ണനെ കാണാൻ വന്നതാല്ലേ.... ഇന്നിപ്പോ നേരം ത്രേം ആയീല്ലേ.... ഇനീപ്പോ നാളേ മടങ്ങുള്ളൂന്നാ തോന്നണേ..... അല്ലേലും വീട്ടിലേക്കു വന്ന ഒരു പെൺകുട്ട്യേ നേരം കെട്ട നേരത്ത് എങ്ങനാ പറഞ്ഞു വിടാം.... അതിനോടു നാളെ പോവാംന്നു പറയാംല്ലേ...." അമ്മായി അടുക്കളയിൽ നിന്നും അത്താഴത്തിനുള്ള പണിയെടുക്കുകയാണ്..... അതിന്റെ ഇടയിലാണു ചോദ്യം..... "ആ അമ്മായ്യ്യേ..... ആങ്ങനേ പോവൂള്ളായിരിക്കും..... എന്നോടു കാര്യായിട്ടൊന്നും ആ ചേച്ചി പറഞ്ഞീല്ലാ.... ആ ചേച്ചിക്കു നല്ല ക്ഷീണംണ്ട്.... കിടക്കുവാ.... എന്തായാലും കണ്ണേട്ടൻ വരട്ടെ...." അമ്മായിയോടങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും മിഴിക്ക് ആരാധ്യയുടെ വരവ് ഒരു വെറും വരവായി തോന്നിയില്ലാ..... ഒന്നല്ലാ.... ഒരുപാട് ദിവസമിവിടെ അവളുണ്ടാവുമെന്നു മനസ്സു പറയുന്നു..... കണ്ണേട്ടൻ വന്നിട്ടു വേണം അവളുടെ ആഗമനോദ്ദേശം വെളിവാകാൻ..... അവളവന്റെ വരവിനായി കാത്തുനിന്നു..... നേരം ഇരുട്ടാറായപ്പോഴാണ് മാധവ് വീട്ടിലേക്കെത്തിയത്.... മുറ്റത്തെ കാറിലേക്കു നോക്കിയപ്പോഴേ ആരാധ്യ എത്തിക്കഴിഞ്ഞെന്ന് അവനു ബോധ്യമായി...... എന്നാൽ അവൾ അമ്മയോടും മിഴിയോടും എന്നൊക്കെയാണ് പറഞ്ഞതെന്ന് അവനു പിടികിട്ടിയില്ല....... എങ്കിലും അവൻ ധൈര്യം സംഭരിച്ച് അകത്തേക്കു നടന്നു..... പത്മിനിയമ്മ ഊണുമേശ തയ്യാറാക്കുകയായിരുന്നു.... വീട്ടിലേക്കു അഥിതി വന്നതു പ്രമാണിച്ച് മാമ്പഴപ്പുളിശ്ശേരിയും കൂട്ടുകറിയും അവിയലും മെഴുക്കുപുരട്ടിയും പച്ചടിയും ചീരത്തോരനും പാലടയുമെല്ലാം നിമിഷം കൊണ്ട് അവരൊരുക്കിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു..... ഊണുമേശയിലേക്ക് അവയെല്ലാം പകരുന്നതിനിടയ്ക്കാണ് മാധവിനെ അവർ കണ്ടത്.... "അമ്മേ ആരാധ്യ വന്നു അല്ലേ?? എന്നിട്ടവളെവിടെ???...." അവൻ പരിശ്രമം മറച്ചുപിടിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..... "ആ.... വന്നു കണ്ണാ.... നിന്നോട് ആ കുട്ടി വരണതു വിളിച്ചു പറഞ്ഞുവോ.... എന്നിട്ടു നീയ്യിന്നോടൊന്നും പറഞ്ഞീലാലോ.... ആ കുട്ടി വന്നു ചായ കുടിച്ചു.... ക്ഷീണം മാറ്റാൻ കിടക്കുവാ.... മോളിലത്തെ മറ്റേ മുറി ആ കുട്ടിക്കു കിടക്കാൻ കൊടുത്തു..... കുട്ടിയവടെയുണ്ട്.... മിഴിയോടു പറഞ്ഞു വിളിപ്പിക്കണോ.... അത്താഴോം കാലായി...." "ഏയ്, വേണ്ട ഞാൻ പോയി നോക്കിക്കോളാം.... അമ്മ അത്താഴത്തിനുള്ള വട്ടം ശരിയാക്കിക്കോളൂ.... ഞാൻ മോളിലേക്ക് പോട്ടെ... അല്ലാ മിഴിയെവിടെ??...." "ആ.... ആ കുട്ടീം മോളിലുണ്ട് പഠിക്കുവായിരിക്കും... ." മാധവ് മുകളിലേക്കു നടന്നു..... ഗോവണി കയറി ആരാധ്യയുടെ മുറിയിലേക്കു തിരിഞ്ഞതും മുന്നിൽ മിഴി.....!!!!! സ്വതേ വലുതായ കണ്ണുകൾ ഒന്നൂടെ വീർപ്പിച്ച് ചോദ്യഭാവത്തിൽ തന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കയാണ്..... "എന്താ മിഴി ഇങ്ങനെ നോക്കിപ്പേടിപ്പക്കണത്??.... എന്തിനാ മുന്നിലു വന്നു തടസ്സം നിക്കണത്??... നീയ്യിങ്ങടു മാറിയേ...." അവനവളെ മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു..... "ദേ കുഞ്ഞേട്ടാ ന്നെ ഉന്തിത്തള്ളി വിടാൻ നോക്കണ്ട.... അതാരാന്നു പറയൂ.... ആരാധ്യ.... അന്ന് ഞാൻ ഇത് ചോദിച്ചപ്പോ ഏട്ടൻ........." അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുനിന്നു..... "ഏട്ടാ ഇനിയേലും പറയൂ... ആരാ അത്... എന്തിനാ അവരിവിടെ വന്നത്.... കുറേ സാധനങ്ങളുമായാ വന്നത്.... വീടു വിട്ടു വന്നതു പോലുണ്ട്.... നാളെ ഇവിടുന്നു പോവില്ല്യേ..... എന്താ ഒക്കേറ്റിന്റേം അർത്ഥം??..." "എന്റെ മിഴീ നീയൊന്നു സമാധാനപ്പെടൂ...... ഓരോന്നും നിർത്തി നിർത്തി ചോദിക്കൂ... അല്ലാ അതിരിക്കട്ടെ നിന്റെ കണ്ണുകളെന്തിനാ നിറഞ്ഞത്??.... അവളെന്റെ ആരാണെന്നതിൽ നിനക്കെന്താണിത്ര വേദന....??? അതാദ്യം പറയൂ പെണ്ണേ...." അവനവൾക്കടുത്തേക്കു നീങ്ങി നിന്നു അവളുടെ താടി പിടിച്ചുയർത്തി..... അവന്റെ നോട്ടം നേരിടാനാവാതെ അവൾ തലതാഴ്ത്തുകയാണുണ്ടായത്..... അവനിൽ ചിരി പടർന്നു.... നിന്നെ ഞാനെടുത്തോളാമെടീ വായാടീ..... ഈ നൂലാമാലകളൊന്നു തീർത്തോട്ടെ.... അവൻ മനസ്സിൽ മന്ത്രിച്ചു.... പിന്നീടൽപം ഗൗരവത്തോടെ അവളെ നോക്കി..... "ആരാധ്യ എന്റെ കൂടെ പഠിച്ചതാണ്.... അടുത്ത സുഹൃത്ത്.... അവൾക്കൊരത്യാവശ്യം വന്നു... എന്റെ സഹായം തേടി.... അങ്ങനെയാണ് ഇവിടെ എത്തിയത്..... അവളുടെ ആവശ്യം കഴിഞ്ഞാൽ അവൾ ഡൽഹിക്കു മടങ്ങും.... അത്രേയുള്ളൂ......" അവന്റെ വാക്കുകൾ മിഴിക്ക് അൽപം ആശ്വാസം നൽകി.... എങ്കിലും അവളുടെ സംശയം തീർന്നില്ലായിരുന്നു.... "എന്താണേട്ടാ ആ ചേച്ചിക്കു കുഞ്ഞേട്ടൻ ചെയ്തു കൊടുക്കേണ്ടത്.... എന്തിനാ ഇവിടേക്ക് തന്നെ വന്നത്...." "എന്തൊക്കെ അറിയണം പെണ്ണേ നിനക്ക് ഇത്രയും പറഞ്ഞില്ലേ ഞാൻ??.... അത്രേം മനസിലാക്കിയാൽ മതി.... തൽക്കാലം നീയ്യ് ഭാരിച്ച കാര്യങ്ങളിലൊന്നും തടയിടാൻ നിൽക്കണ്ട.... പോയേ.... പോയി പഠിക്കാനുള്ളത് പഠിക്കൂ.... അല്ലേലേ.... പരീക്ഷയ്ക്കു തോറ്റാൽ നിന്നെ ഞാനിവിടുന്നു പറപ്പിക്കും..." അവനവളുടെ ചെവിയിൽ പിച്ചിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.... "ഓഹ് ഈ കുഞ്ഞേട്ടൻ..... എനിക്കു നല്ലോണം നൊന്തൂട്ടോ...." അവൾ ചെവി തിരുമ്മിക്കൊണ്ടു ചിണുങ്ങി..... "ആ നോവാൻ വേണ്ടിത്തന്നാ പിച്ചിയേ.... ഇനീം തമ്പുരാട്ട്യോടു പറയണോ പോവാൻ....." "ഓ..... പോയേക്കാവേ...." മിഴി കപടമായൊരു പരിഭവം ഭാവിച്ചു കൊലുസ്സുകൾ കിലുക്കിക്കൊണ്ട് ഓടി മുറിയിലേക്കു പോയി.... മാധവ് ആരാധ്യയെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു... മുറിയിൽ ആരാധ്യ ലാപ്ടോപ്പിലെന്തൊക്കെയോ ചെയ്യുകയായിരുന്നു...... മാധവിനെക്കണ്ട് ആരാധ്യ ഓടിച്ചെന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു..... അവനവളെ അടർത്തി മാറ്റി.....അവളോടു ഗൗരവമായി എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു.... അവൾ ചിരിയോടെ ഉത്തരങ്ങളും പറഞ്ഞു.... അൽപസമയം അവളോടു സംസാരിച്ചു മാധവ് മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു കടന്നു....... മാധവ് പോയിക്കഴിഞ്ഞ് അവൾ മുറി സാക്ഷയിട്ടു ഭദ്രമായി അടച്ചു.... അവളുടെ പുഞ്ചിരി മെല്ലെ മെല്ലെ ഭയനകമാം വിധം ക്രൗര്യമേറിയതായി മാറി..... "അതേ മാധവ്..... ആരാധ്യയ്ക്കു നിന്റെ സഹായം വേണം..... അതുകഴിഞ്ഞ് ആരാധ്യ പോവും..... വേണ്ടതു നിന്നെയാണ്.... നിന്നെ മാത്രം..... അതും കൊണ്ടേ പോവൂ ഞാൻ...... നീയറിയാതെ നിന്നെ അടർത്തിയെടുത്തു ഞാൻ നിന്നെയെന്റേതാക്കും.... വേണമെന്നു ഞാനാഗ്രഹിച്ചെങ്കിൽ ജീവൻ പണയം വച്ചും ഞാനത് സ്വന്തമാക്കും അല്ലെങ്കിൽ ജീവനെടുത്തും സ്വന്തമാക്കും...." തുടരും.................. (ക്ഷമിക്കണം ഇത്തിരി വൈകീന്നറിയാം..... അതു മനപ്പൂർവം അല്ലാട്ടോ..... ഒരോരോ തിരക്കുകൊണ്ടു പറ്റീതാ........ കാത്തിരുന്നതിനു നന്ദി😊😊..... പ്രോത്സാഹനങ്ങൾക്കു ഒത്തിരി നന്ദി 😊😊❤ ഗായത്രി 😊) അത്താഴത്തിനു നേരമായപ്പോൾ പത്മിനിയമ്മ മുകളിലേക്കു കയറി...... മിഴിയേയും മാധവിനേയും ആരാധ്യയേയും കഴിക്കാൻ വിളിക്കണമല്ലോ..... തന്നെയുമല്ല ആരാധ്യ ഇന്നത്തെ അഥിതിയുമല്ലേ.... അപ്പോൾ ചെന്നു വിളിക്കേണ്ടതാണ് മര്യാദ.... മുറിയിൽ ചെന്നു നോക്കി ആരാധ്യയെ കാണാനില്ല.... ഈ കുട്ടിയിതെങ്ങോട്ടു പോയോ ആവോ... ആ ചിലപ്പോ ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു മുഷിഞ്ഞിട്ട് മിഴീടടുത്തു പോയ്ക്കാണും.... അവർ മിഴിയുടെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.... അപ്പോഴാണ് മുകളിലെ വിശാലമായ വരാന്തയ്ക്കു കോണിൽ ഒരു നിഴലനക്കം അവർ കണ്ടത്..... അങ്ങോട്ടേക്കു ചെന്നപ്പോഴാണ് മനസിലായത്.... ആരാധ്യ...... എന്തേ ഈ കുട്ടി ഇവിടെ ഇറങ്ങി നിക്കണത്?.... പട്ടണത്തീന്നു വന്നതല്ലേ ചിലപ്പോ ചുറ്റും കാണാനാവും..... "കുട്ട്യേ.... ദേ അത്താഴം കാലായീട്ടോ.... വരൂ..... കൂടെ മിഴീം കണ്ണനും ഇരിക്കുംട്ടോ.... മോളിതു വരെ കഴിച്ചിട്ട്ണ്ടാവില്ലാ നാട്ടുമ്പുറത്തൂന്ന് ല്ലേ.... ഞാനേയ് പ്രത്യേകായിട്ട് മാമ്പഴപ്പുളിശ്ശേരീണ്ടാക്കീട്ട്ണ്ട്...... താഴത്തേക്കു പോന്നോളൂ...." മിഴിയേയും മാധവിനേയും കൂടെ വിളിച്ചിട്ടു പത്മിനിയമ്മ താഴത്തേയ്ക്കു പോന്നു.... മൂന്നു പേരുമൊരുമിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.... അമ്മയുടെ കൈകകൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ഭക്ഷണം മിഴിയും മാധവും ആസ്വദിച്ചു കഴിച്ചു..... അവർക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ട വിഭവങ്ങൾ..... ആരാധ്യയ്ക്കു ഭക്ഷണത്തിന്റെ വ്യത്യാസം അത്രയ്ക്കു രുചിച്ചില്ല.... കേരളീയ ഭക്ഷണത്തേക്കാളവൾ പ്രാമുഖ്യം കൊടുത്തിരുന്നത് പാശ്ചാത്യരുചികൾക്കായിരുന്നു..... എരിവും പുളിയും മസാലകളും കൂടുതലുള്ള ഭക്ഷണത്തോടായിരുന്നു അവൾക്ക് ആഭിമുഖ്യം..... പോരെങ്കിലിവിടെ മുഴുവനായും സസ്യഭക്ഷണമാണ്.... മീനോ ഇറച്ചിയോ കഴിക്കാതെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുവാൻ അവളേറെ പണിപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... എങ്കിലും ഉള്ളിലെ ഇഷ്ടക്കേടൊന്നും അവൾ പുറമേ പ്രദർശിപ്പിച്ചില്ലാ...... തന്റെ ലക്ഷ്യം നിറവേറും വരെ ഏതു വിധേനയും ഇവിടെ പിടിച്ചു നിൽക്കുക എന്നത് അവളുടെ ആവശ്യമായിരുന്നു.... അതുകൊണ്ട് എന്തുതന്നെ സംഭവിച്ചാലും അവൾക്കതൊക്കെ ഒരു പ്രശ്നമേയല്ലായിരുന്നു..... മിഴിയുടെ മനസ്സു ശാന്തമായിരുന്നു... മാധവിൽ അവളത്രമാത്രം വിശ്വാസമർപ്പിച്ചിരുന്നു.... അമ്മായിയെ അടുക്കളയിൽ പാത്രങ്ങൾ വൃത്തിയാക്കാൻ സഹായിച്ചു കഴിഞ്ഞ് മിഴി അവളുടെ മുറിയിലേക്കു നടക്കുകയായിരുന്നു.... അപ്പോഴാണ് മാധവിന്റെ മുറി തുറന്നു കിടക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടത്.... ആരേയും കാണുന്നുമില്ലാ.... പതിയെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ അവൾ അകത്തേക്കു കയറി.... എന്തെങ്കിലും ഒരു ചെറിയ പണിയൊപ്പിക്കാനുള്ള വക തേടിയതാണ്.... തനിക്കു കുറുമ്പു കൂടുതലാത്രേ..... എന്നാൽപ്പിന്നെ നമ്മടെ കുറുമ്പെന്തെന്നു കാട്ടീട്ടു തന്നെ കാര്യം.... അവൾ പതിയെ അവന്റെ എഴുത്തു മേശയ്ക്കരികിലേക്കു നടന്നു..... മൊബൈൽ ഫോണവിടെ ചാർജ് ചെയ്യാൻ വച്ചിട്ടുണ്ട്... പിന്നെ ആളിതെവിടെപ്പോയതാണാവോ... ഫോണെടുക്കാൻ നോക്കിയപ്പോ അതു ലോക്ക് ആണ്... കണ്ണേട്ടന്റെ പേരും അമ്മായീടെ പേരും ഒക്കേം അവൾ ടൈപ്പു ചെയ്തു നോക്കി... ഒരു രക്ഷയുമില്ല.... അവസാനം ആ ഉദ്യമം നിർത്താൻ തുനിഞ്ഞ സമയത്ത് വെറുതേയെന്നോണം അവൾ മിഴി എന്നും ടൈപ്പു ചെയ്തു നോക്കി.... പതിയെ അതു ഓപ്പണായി വന്നതു കണ്ട് അവളുടെ ഉള്ളിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്തത്ര സന്തോഷം തിരയടിച്ചു..... ആദ്യം തന്നെ കാണുന്ന ചിത്രം രണ്ടു കുട്ടികളുടേതാണ്..... ഒരു കുട്ടിക്കുറുമ്പനും അവന്റെ കൈപിടിച്ച് പുഞ്ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്ന കുഞ്ഞു പാവാടക്കാരിയും.. രണ്ടു പേരുടെയും മുഖത്തു സന്തോഷത്തിന്റെ അതിലേറെ കൗതുകത്തിന്റെ തിരയിളക്കം.... നിഷ്കളങ്കമായ നോട്ടം.... പഴയ ഒരു ചിത്രം.... പാടത്തിനു നടുവിൽ നിന്നു കൊണ്ടുള്ളത്.... അതു തെക്കിനിയിൽ വച്ചിരുന്ന പഴയ ആൽബത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒന്നാണെന്നതു തിരിച്ചറിയാൻ അവൾക്കു പ്രയാസമുണ്ടായില്ല..... പഴയകാലത്തിന്റെ മയിൽപ്പീലിത്തുണ്ടുകൾ അവളിൽ കുളിർമ്മ നിറച്ചു..... ഒത്തിരി സന്തോഷവും.... അവളതിൽ ചിത്രങ്ങൾ പരതി.... കാര്യമായൊന്നുമതിലുണ്ടായിരുന്നില്ലാ.... കൂടെപ്പഠിച്ചവരായിരിക്കണം ആരൊക്കെയോ.... ചില ചിത്രങ്ങളിൽ ആരാധ്യയേയും അവൾ കണ്ടു.... പക്ഷേ അവർ തമ്മിൽ വലിയ അടുപ്പമൊന്നും അതിൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നില്ല...... വീണ്ടും വീണ്ടും ചിത്രങ്ങളിലൂടെ വിരലോടിക്കവേ ഒരു ചിത്രം അവളുടെ കണ്ണിൽ തടഞ്ഞു..... പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന ആരാധ്യ.... കൂടെ അവളുടെ കരം ഗ്രഹിച്ച് ഒരു വെളുത്തു മെലിഞ്ഞ ചെറുപ്പക്കാരനും.... അയാൾ മലയാളിയല്ലെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മനസിലാവുന്നുണ്ട്..... അടുത്തതു തന്നെ വേറെ ഒരു ചിത്രം അവർ രണ്ടു പേരും തന്നെ പരസ്പരം ആലിംഗനം ചെയ്തു നിൽക്കുന്ന ഒന്ന്.... അതുകണ്ടപ്പോൾ ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ ആരാധ്യയുടെ വേണ്ടപ്പെട്ട ആരോ ആണെന്നവൾക്ക് മനസിലായി.... ചിലപ്പോൾ അയാളെയായിരിക്കും ആരാധ്യ പ്രണയിക്കുന്നത്.... എന്തായാലും കണ്ണേട്ടനും ആ ചേച്ചിയും തമ്മിൽ അങ്ങനെ ഒന്നുമില്ലെന്നു തീർച്ചയായല്ലോ.... ആശ്വാസം...... അവളിൽ നിന്നുമൊരു നെടുവീർപ്പുതിർന്നു.... പെട്ടന്നാണ് പിറകിൽ കതകുകളടയുന്ന ശബ്ദം അവൾ കേട്ടത്.... ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ണേട്ടൻ.... അപ്പോഴായിരിക്കണം മുറിയിലേക്കു കയറിയത്.... തന്നെക്കണ്ടു തന്നെ കതകുകളടച്ചിരിക്കന്നു... അവളിൽ അൽപ്പം ഭയം ഉണർന്നു.... അനുവാദം ഇല്ലാതെ മുറീലേക്കാരും വരുന്നതേ ഏട്ടനിഷ്ടല്ലാ.... ഇതിപ്പോ ഞാൻ കയറിയതും പോരാ ചോദിക്കാതെ ഫോണെടുത്തു പരതുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു.... എന്റെ ഗുരുവായൂരുപ്പാ..... എനിക്കിന്നു കണക്കിന് ആ കൈയ്യിൽന്നു കിട്ടുമല്ലോ..... ഇനീപ്പോ എന്താ ചെയ്യാ.... കരഞ്ഞാലോ.... വേണ്ടാ അതു കാണമ്പോ പിന്നേം ദേഷ്യം കൂടിയാലോ..... എന്തുചെയ്യണമെന്ന് ഒരു നിശ്ചയവുമില്ലാ..... അവൾ നിന്ന നിൽപ്പിൽ ആലില പോലെ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.... അവനവളുടെ അടുത്തേക്കു വന്നു അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നു ഫോൺ പിടിച്ചു വാങ്ങി.... അടികിട്ടണതു പേടിച്ചവൾ കണ്ണുകളിറുക്കെയടച്ചു.... പേടിച്ചു പേടിച്ചു മിണ്ടാതെ നിന്നു.... കണ്ണിൽ നിന്നും അനുവാദം കൂടാതെ നീർത്തുള്ളികൾ കവിളിലേക്കു പതിച്ചു.... ഒരു നിമിഷം..... രണ്ടു നിമിഷം..... ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ലാ..... പതുക്കെ അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്നു..... ചുറ്റും നോക്കി ആരേയും കാണുന്നില്ല...... ഒരു പകപ്പോടെ അവളങ്ങനെ നിന്നു.... പെട്ടന്നാണു പിന്നിൽ നിന്നാരോ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചത്.... പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആയിരുന്നതുകൊണ്ടാവണം അവൾ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാൻ തുനിഞ്ഞു..... പെട്ടന്നു മാധവ് ഒരു കൈകൊണ്ട് അവളുടെ വായപൊത്തി..... പരിഭ്രമം കൊണ്ട് അവൾ കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു.... "ശ്ശോ..... മിണ്ടല്ലേ പെണ്ണേ..... എന്തിനാ കിടന്നിങ്ങനെ പിടയ്ക്കണേ.... വേറാരും അല്ല ഞാനാ നിന്റെ കണ്ണേട്ടൻ.... നീയധികം കിടന്നു പിടച്ചാലേ നിന്നെ ഞാൻ വിടത്തില്ലാട്ടോ.... നിന്നെ നിലക്കു നിർത്താനാവോന്ന് ഞാനൊന്നു നോക്കട്ടെടീ...." അവന്റെ സംസാരം കേട്ട് അവളടങ്ങി നിന്നു.... എങ്കിലും അവളുടെ ഹൃദയം ദ്രുതഗതിയിൽ മിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.... മാധവ് അവളുടെ വെപ്രാളം ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു.... ഇത്ര പേടിയായിരുന്നോ ഈ പെണ്ണിനെന്നെ??..... അവനവളെ കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കി പതിയെ അവളുടെ കാതോരം ചുണ്ടു ചേർത്തു മൊഴിഞ്ഞു...... "അതേയ് നിനക്കു തോന്നുമ്പോ കേറീട്ടു പരിശോധിക്കാൻ എന്റെ മുറിയെന്തോന്നാ...... അതും പോരാഞ്ഞ് ആരോടു ചോദിച്ചിട്ടാ എന്റെ ഫോണു നീയെടുത്തത്.... എന്തായിരുന്നു താങ്കൾ തപ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നത്..??..... ഓക്കേം പറഞ്ഞിട്ടിവിടുന്നു പോയാൽ മതി...." അതും പറഞ്ഞ് അവനവളെ ഒന്നു കൂടി വട്ടം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു..... അവളോടു ചേർന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ എല്ലാ ദേഷ്യവും മാഞ്ഞുപോവുകയാണ്.... പക്ഷേ അത്ര പെട്ടന്നു വെറുതേ അങ്ങടു പോവാൻ സമ്മതിക്കുന്നതെങ്ങനെ??.... മിഴിയും അൽപസമയം പിന്നേയുമെടുത്തു പരിസരബോധം വീണ്ടെടുക്കാൻ..... "എട്ടാ.... അയ്യോ.... എന്താദ്.... ഞാൻ.... തമാശക്കു വേണ്ടീട്ടാ ഇങ്ങടു കേറീത്.... അല്ലാതെ വേറൊന്നൂല്ല്യാ... ഫോണെടുത്തു ചിത്രം നോക്കാർന്നു.... അല്ലാതെ യ്ക്കെന്തു കാര്യാ.... ന്നെ വിടൂന്നേയ്.... നിക്ക് പേടിയാവണുണ്ട്ട്ടോ.... സങ്കടം വരണുണ്ട്.... ഈ കൈയ്യൊന്നു അയക്കൂ.... ഞാനിനി ചെയ്യില്ലാന്നേയ്...." "നീയിനി ചെയ്യാതിരിക്കാനേയ് നിന്നെ വെറുതേ വിട്ടാൽ ശരിയാവൂല്ലാ..... നല്ലൊരു ശിക്ഷ തന്നാലേ കാര്യംള്ളൂ.... പിന്നെ ഇമ്മാതിരി കുരുത്തക്കേടു കാട്ടാൻ തോന്നുമ്പോ നീയ്യതോർക്കൂല്ലോ.... എന്താ... അപ്പോ നിനക്കുള്ള ശിക്ഷ തരട്ടേ.... എന്നിട്ടു ഞാൻ നിന്നെ വിടാം...." അതു പറഞ്ഞവനവളെ വീണ്ടും അരികത്തേക്കു ചേർത്തുനിർത്തി.... അവളുടെ ഹൃദയതാളം അവൻ കേൾക്കയായി.... മിഴി ഒന്നും മിണ്ടാതെ പറ്റിച്ചേർന്നു അനുസരണയോടെ നിന്നു..... പതിയെ അവനവളുടെ കവിളിലേക്കു മുഖമടുപ്പിച്ചു.... പതിയെ പതിയെ ആ നനുത്ത കവിൾത്തടത്തിൽ പല്ലുകളാലൊരു അടയാളം സൃഷ്ടിച്ചെടുത്തു മുഖം അകന്നു മാറി..... മിഴി ശിലപോലെ നിശ്ചലയായി നിന്നു അവളിൽ നിന്നും നേർത്ത നിശ്വാസം മാത്രം ഉതിർന്നു..... മാധവ് അവളെ നോക്കിയപ്പോഴുണ്ട് കവിളിലതൊരു ചുവന്ന പാടായി തെളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു..... അവനതുകണ്ടു ചിരി വന്നു..... ഇത്തിരി വേദനിച്ചു കാണും പെണ്ണിന്..... സാരമില്ലാ.... കുറുമ്പു കാട്ടീട്ടല്ലേ.... "മിഴീ......." "എന്തോ......" അവളുടെ ശബ്ദം വളരെ പതിഞ്ഞതായിരുന്നു.... കണ്ണുകളിപ്പോഴുമവൾ തുറന്നിട്ടില്ല..... പഴയപടി ചലിക്കാതെ ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു.... "ഇനി നീയ്യിതു കാണിക്കോ??...." "ല്ല്യാ......" "ഏയ് അതുവേണ്ട ഇമ്മാതിരി കുറുമ്പു നീയ്യിനീം കാട്ടണം.... ന്നാലല്ലേ നിക്കിതുപോലെ നിന്നെ ശിക്ഷിക്കാനാവൂള്ളൂ....." "ശ്ശേയ്..... കണ്ണേട്ടാ....." "എന്നാ ഇനി ഇങ്ങനെ ചെയ്യാതിരിക്കാൻ ഒന്നൂടെ തരട്ടേ....??..." അവൻ കുസൃതിയോടെ അവളുടെ മറുകവിളിലേക്കു മുഖമടുപ്പിക്കവേ അവളവനെ തള്ളി മാറ്റിയോടാൻ തുനിഞ്ഞു.... ഓടാനുള്ള തിടുക്കത്തിൽ കുതറി മാറിത്തിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ്.... മുറിയിലേക്കു വരുന്ന ആരാധ്യയുമായവൾ കൂട്ടിയിടിച്ചത്.... പെട്ടന്നുണ്ടായ ഇടിയുടെ ശക്തിയിൽ ആരാധ്യ പിന്നിലേക്കൊന്നു വേച്ചു പോയി..... മിഴിക്കു നന്നായി വേദനിച്ചു.... അവൾ ക്ഷമാപണമെന്നപോലെ ആരാധ്യയെ നോക്കി.... മാധവിന്റെ മുറിയിൽ നിന്നുള്ള മിഴിയുടെ വരവും അവളുടെ കവിളിലെ ചുവന്ന പാടും അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ പകയുണർത്തി.... എങ്കിലും അവൾ പുറമേ യാതൊരു ഭാവവ്യത്യാസവും കാണിച്ചില്ല..... "ചേച്ചി ക്ഷമിക്കൂട്ടോ.... ഞാൻ പെട്ടന്ന്..... അറിയാതെ..... ഒത്തിരി നൊന്തുവോ.....??" "ഒഹ്,... മിഴി, It's ok..... എനിക്കു കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.... But ഇനിയെങ്കിലും നീ നേരെ ഒക്കെ നോക്കി നടക്കൂ.... എല്ലായ്പ്പോഴും എല്ലാം എല്ലാവർക്കും ഇഷ്ടമായീന്നു വരില്ല.... നമ്മുടെ സ്ഥാനമനുസരിച്ചു നിൽക്കണം... ഇതു സാരമില്ല.... മിഴി പോയ്ക്കോളൂ....." ആരാധ്യ പറഞ്ഞു തീർന്നതും മുൻപോട്ടേയ്ക്കു നടന്നു.... മിഴിക്ക് അവൾ പറഞ്ഞതിന്റെ പൊരുളെന്തെന്നു മനസിലായില്ല..... ഒത്തിരി ആലോചിച്ചു തല പുകയ്ക്കാതെ അവൾ മുറിയിലേക്കു നടന്നു.... മാധവ് മുറിയിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ആരാധ്യ പെട്ടന്നു കടന്നു വന്നപ്പോൾ അവനൊന്നു പതറിയെങ്കിലും പതിയെ ഗൗരവഭാവം പൂണ്ടു..... അവൾ അവനടുത്തേക്ക് ഒരു കസേര നീക്കിയിട്ട് അതിലിരുന്നു... മാധവ് കാര്യമെന്തെന്ന ഭാവത്തിൽ അവളെ നോക്കി.... "Look മാധവ്.... I have no time to waste... ഇനിയും കൂടുതൽ ദിവസം എന്റെ കയ്യിൽ ഇല്ല.... ഓരോ ദിവസം കഴിയുന്തോറും കൂടുതൽ കൂടുതൽ അപകടമാകുകയാണ്.... So, നാളെയെങ്കിൽ നാളെ നമുക്ക് നമ്മുടെ റെജിസ്റ്റർ മാര്യേജ് നടത്തണം..... നീയതിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ ഒക്കെ നടത്തിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുമല്ലോ??....." "ഓക്കെ ആരാധ്യാ.... എതാണ്ട് ഏറെക്കുറെ കഴിഞ്ഞു....." തുടരും................ #part_8 (വൈകിപ്പോവുന്നുണ്ട്😅... വിചാരിച്ച സമയത്തു കഥ എഴുതിത്തീരുന്നില്ല😞.... ക്ഷമിക്കണം😢..... വായനക്കാർക്ക് ഒത്തിരി നന്ദി ക്ഷമയോടെ കാത്തിരുന്നതിന്❤❤😊 സ്നേഹപൂർവ്വം ഗായത്രി 😊😊) "ഓക്കേ..... അതുമതി.... എപ്പോഴെന്നു നീ നാളയോടെ ഉറപ്പിക്കണം.... അതൊക്കെ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ... നീ വിട്ടുകാരോടെന്തു പറയും? അവരെ എങ്ങനെ നേരിടും ഈ വിവാഹത്തിന് അവർ സമ്മതിക്കുമോ....??" മാധവ് ഒരു നിമിഷം ചിന്തയിലാണ്ടു.... അമ്മയും മിഴിയും അവരിതെങ്ങനെ ഉൾക്കൊള്ളും????.... തന്റെ മിഴിക്കു തന്നോടുള്ള പ്രണയം എനിക്കും അറിയാവുന്നതല്ലേ.... ആദ്യമൊക്ക ഉറച്ച മനസ്സോടെ ഇരുന്നതാണ്.... പക്ഷേ പിന്നീടെപ്പൊഴോ മനസ്സു പതറാൻ തുടങ്ങി.... അവളിലേക്ക്.... ഇതറിയുമ്പോഴുള്ള അവളുടെ നോവ് താങ്ങാനാവുന്നതല്ലാ.... കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കാൻ തനിക്കും..... പക്ഷേ.... പ്രത്യുഷ്.... അവനു കൊടുത്ത വാക്ക്..... എന്റെ ജീവൻ തന്നേയും അവന്റെ ദാനമല്ലേ..... പക്ഷേ ഇപ്പോൾ പെട്ടന്നെടുത്തു ചാടാൻ വയ്യാ..... ഇലയ്ക്കും മുള്ളിനും കേടില്ലാത്ത വിധം കാര്യങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യണം.... ആരാധ്യ എഴുന്നേറ്റു റൂമിലേക്കു പോയി..... ഫോൺ ഓഫ് ആണ് കൈയ്യിൽ കരുതിയ പുതിയ സിം കാർഡ് അവൾ അതിലേക്കിട്ടു.... പഴയതു കൈവെള്ളയിൽ വച്ചു.... രണ്ടു വിരലുകൾക്കിടയിലായി ചേർത്തു പിടിച്ചു..... അതിനു നേരേ നോക്കി അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.... പതിയേ ആ പുഞ്ചിരി പൊട്ടിച്ചിരിയായി മാറി.... "ഓ പ്രത്യുഷ്.... നിന്നേക്കൊണ്ടുള്ള കർമ്മം ദാ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.... ഇനി നീയുമിതു പോലെ എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും ഔട്ട്!!!...." അവളാ സിം കാർഡ് രണ്ടായി പൊട്ടിച്ചു ജനൽ വഴി ദൂരത്തേക്കെറിഞ്ഞു...... ****** ****** ******* പിറ്റേന്നു രാവിലെ മിഴി കോളേജിൽ പോവാനൊരുങ്ങുകയായിരുന്നു.... എന്നത്തേയും പോലെ ഒരു ചുരിദാറും എടുത്തിട്ടു ചന്ദനക്കുറിയുമണിഞ്ഞ് അവൾ പോവാനൊരുങ്ങി.... ഭക്ഷണം കഴിച്ചു പോവാൻ നേരമാണ് അമ്മായി അടുക്കളയിൽ നിന്നും അങ്ങോട്ടേയ്ക്കു വന്നത്.... "അല്ലാ കുഞ്ഞോളേ..... എന്താ ആ കുട്ടില്ലേ അതെപ്പഴാ പോവണേന്നു കണ്ണൻ നിന്നോടു വല്ലതും പറഞ്ഞോ....?? അല്ലാ ഒത്തിരി ദൂരത്തൂന്നാണേൽ അതിന്റെ വീട്ടുകാരു പരിഭ്രമിക്കൂല്ലേ???!!...." "ആവോ.... നിക്കറീല്ലാമ്മായ്യ്യേ.... കണ്ണേട്ടനോടു തന്നേ ചോദിക്കൂ.... ഞാനെന്തേം ചോദിച്ചാ ന്നോടു വഴക്കിനു വരും.... എന്തിനാ വെറുതേ ഞാനതു മേടിച്ചു വയ്ക്കണേ.... ഞാൻ പോവ്വാണ്..... വൈകീട്ടു വരുമ്പഴെന്തേലും മേടിക്കണോ...." "നീയ്യാദ്യം ആ ശ്രീകലേടടുത്തു കൊടുത്ത ചുരിദാറു തയ്പ്പിച്ചു മേടിക്കൂ..... അതേപ്പറ്റി വല്ല ബോധോംണ്ടോ... എത്ര ദിവസായി അതങ്ങനെ കിടക്കുന്നു??!!!... നീയ്യ് ഉണ്ണീടൊപ്പം അല്ലേ വരികാ.... അപ്പോ അങ്ങട്ടേയ്ക്ക് പൊക്കോളൂ നേരം ഇരുട്ടാവുംന്നുണ്ടേൽ ഞാൻ കണ്ണനെ വിടാം.. നിന്നെ വിളിച്ചോണ്ടു പോരാൻ...." "ആ പോവാം.... എന്നാ ഇപ്പഴു ഞാൻ കോളേജീ പോട്ടേന്റെ പത്മിനിക്കുട്ട്യേ!!!!....." മിഴി അമ്മായിക്ക് കവിളിലൊരു മുത്തം നൽകി ചിരിച്ചും കൊണ്ട് പടവുകളിറങ്ങി.... ഒരു മാടത്ത പോലെ അവളങ്ങനെ കളിചിരിയോടെ പോവുന്നത് പത്മിനിയമ്മ നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ നോക്കിനിന്നു..... "ഓഹ്.... തമ്പുരാട്ടി എഴുന്നള്ളാൻ എന്താണാവോ ഇത്ര വൈകിയേ.... അടിയനെത്ര നേരായി ദർശനത്തിനു വേണ്ടി കാത്തുനിൽക്കുന്നൂന്നറിയോ??!!!!......" ഉണ്ണി പാടത്തു വരമ്പിനോരം കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ മറപ്പുരയുടെ തിണ്ണയിൽ അവളേയും പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു..... "അതേയ് മിസ്റ്റർ, ഞാനേ താങ്കളെപ്പോലെ കുളിക്കാതേം നനക്കാതേം അല്ലാ വീട്ടിൽന്ന് ഇറങ്ങാറ് അപ്പഴ് ത്തിരി വൈകീന്നോക്കെ വരും....." "ഓഹോ നീയ്യെനിക്കിട്ടു കുത്തുവാണല്ലേ?!!!..." "സത്യം ആണല്ലോ ഞാൻ പറഞ്ഞത്... ശ്ശോ.... അങ്ങടു മാറി നിന്നേ എന്താ നാറ്റം..... ഒരാഴ്ചയായിട്ടുണ്ടാവും അല്ലേ വെള്ളം കണ്ടിട്ട്...." "ആഹാ.... നിനക്കെന്നെ നാറുന്നു അല്ലേടീ കാന്താരീ.... എന്നാപ്പിന്നെ ഒന്നൂടേ ചേർന്നു നിൽക്കാം എന്താ...??!!....." ശ്രീനാഥ് മിഴിക്കടുത്തേക്കു ചേർന്നു നിന്നു.... അവളോട് അൽപം കൂടി ഒട്ടി നിന്നു അവളെ വാശി പിടിപ്പിച്ചു..... അവളുടെ ചന്ദനഗന്ധം അവന്റെ നാസികകളിലേക്കു പടർന്നു..... വല്ലാത്ത വശ്യത.... കൂടുതൽ കൂടുതൽ ചേർന്നിരിക്കാൻ അത് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.... അവന്റെ മനസ്സ് വ്യതിചലിച്ചു.... അവളെ ആ നിമിഷം കല്യാണം കഴിച്ചു കൂടെക്കൂട്ടുവാനവൻ ആഗ്രഹിച്ചു.... സ്വയം മറന്നവനവിടെ നിന്നു..... "അതേയ്, ദെന്തോർത്തു നിക്കവാ ഞാൻ നടക്കാൻ പോവ്വാട്ടോ...." മിഴി പതിയേ നടന്നു തുടങ്ങി.... അവളെ അനുഗമിച്ചുകൊണ്ട് അവനും ചലിച്ചു.. ഇന്നു തന്നെ മാധവിനോടിക്കാര്യം പറയണം.... എന്റെ മനസ്സല്ലേ അവൻ.... അവനീക്കാര്യം കേട്ടാൽ കൂടുതൽ സന്തോഷമാകും.... ഞാനും അവനും തമ്മിൽ ഒന്നുകൂടെയടുക്കുമല്ലോ.... അവനോടല്ലാതെ ആരോടു പറയാനാണ്.... എത്രയും പെട്ടന്നു മിഴിയെ സ്വന്തമാക്കണം..... മിഴിയില്ലാതെ എന്റെ ജീവിതംപൂർണമാകില്ലാ.... അവൻ നടന്നു നടന്നു സ്റ്റോപ്പിലെത്തിയതറിഞ്ഞീല്ലാ.... "അതേയ് ഉണ്ണ്യേട്ടാ.... വൈകീട്ട് ന്നെക്കൂട്ടാതെ പോവരുതേ ഞാനങ്ങോട്ടേയ്ക്കാ വരണത്...." "ഏഹ്.....ഇത്ര പെട്ടന്നോ???!!!! കല്യാണം പോലും കഴിയാതെ വീട്ടിലേക്കെങ്ങനാ വര്വാ....??!!" അവനോടതിത്തിരി ഉറക്കെ പറഞ്ഞു പോയി.... "എന്ത്.... ഏട്ടനിതെന്തുവാ പറയണേ??!! ആളീലോകത്തൊന്നും അല്ലേ??!!!....." "ഏയ്.... അത് ഞാൻ വേറേ പറഞ്ഞതാ.... നിന്നോടല്ല...... നീയെന്താ പറഞ്ഞത്? വീട്ടിലേക്കു വരുന്നെന്നോ...? എന്താ അങ്ങോട്ടേയ്ക്ക്?? എന്താണാവോ പ്രത്യേകിച്ച്???!...." "ഓ അതോ എന്റെ ചുരിദാറു ശ്രീയേച്ചേടടുത്തു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് അതു തുന്നി മേടിക്കണം...." "ഓ അതാണോ.... ഞാൻ കരുതി മേലേടത്തൂന്നു നിന്നെ പുറത്താക്കീന്ന്...." ശ്രീനാഥ് ചിരിച്ചു.... "ഓ.... അതേ... അതെന്റെ വീടാട്ടോ.... ഞാനെപ്പഴും അവിടെക്കാണും...." "അപ്പോ നീയ്യ് കല്യാണം കഴിച്ചാലു വീടു വിട്ട് പോവൂല്ലേ പൊട്ടിക്കാളീ..... പിന്നെങ്ങനാ അവിടെ നിക്കാ??!!....." മിഴി അതിനു മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല വെറുതേ ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു..... അവൾ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചതാണല്ലോ വിവാഹശേഷവും കണ്ണേട്ടനൊപ്പം താനവിടെ ഉണ്ടാവുമെന്ന്.... "പിന്നേയ് ശ്രീയേച്ചീനോടു ഞാൻ പറേന്നുണ്ട്.... ഉണ്ണ്യേട്ടന്റെ കുറുമ്പിത്തിരിക്കൂടുന്നുണ്ടെന്ന്.... നോക്കിക്കോ...." ശ്രീനാഥിന്റെ പെങ്ങളാണ് ശ്രീകല.... ഒരു പാവം പാവം പെൺകുട്ടി.... എല്ലാവരോടും പുഞ്ചിരിക്കാൻ മാത്രം അറിയുന്ന ഒരു മിണ്ടാപ്രാണി.... സുന്ദരിയാണെങ്കിലും അതിന്റെ ഭാവമൊന്നും ശ്രീക്കില്ലാ.... നന്നായി നൃത്തം ചെയ്യും തുന്നലും വശമുണ്ട്.... എങ്കിലും എല്ലാ സന്തോഷവും കൂടെ ദൈവം ഒരാൾക്ക് ഒരുമിച്ചു നൽകില്ലല്ലോ... അതുകൊണ്ടു തന്നെ ശ്രീകലയ്ക്കു സംസാരശേഷി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.... എങ്കിലും ശ്രീനാഥ് അവളുടെ ശബ്ദമായിരുന്നു എപ്പോഴും..... മിഴിയും ശ്രീകലയും തമ്മിൽ വലിയ കൂട്ടാണ്.... മറ്റുള്ളവർക്കു മനസിലാവില്ലെങ്കിലും അവർ രണ്ടു പേരും തമ്മിൽ എപ്പോഴും അവരുടെ ആഗ്യഭാഷയിലൂടെ സംവദിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു...... ***** ******* ****** വൈകിട്ട് ആദ്യം ബസ്സോപ്പിലെത്തിയതു മിഴിയാണ്... അവൾ ശ്രീനാഥിനെക്കാത്ത് അവിടെ നിന്നു.... കുറച്ചു സമയത്തിനകം ശ്രീനാഥും എത്തിച്ചേർന്നു.... "ആ മിഴീ.... എനിക്കിത്തിരി എഴുത്തുകുത്തുകൾ ബാക്കി കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു.... അതാട്ടോ വൈകിയേ.... കാത്തിരുന്നു മുഷിഞ്ഞുവോ...??.." "ഏയ്, ഞാൻ ദേ ഇപ്പഴെത്തിയേ ഉള്ളൂ...." അവരിരുവരും വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.... ശ്രീകലയ്ക്കു മിഴിയെ കണ്ടപ്പോഴൊത്തിരി സന്തോഷമായി.... അവളോടിച്ചെന്നു മിഴിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.... പിന്നീടിരുവരും വിശേഷങ്ങൾ പങ്കുവയ്ക്കുകയായി.... അവസാനം തയ്ക്കലും കഥപറച്ചിലും ഒക്കേം കഴിഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ നേരമിരുട്ടിയിരുന്നു.... മിഴി അവിടത്തെ ഫോണിൽ നിന്നും അമ്മായിയെ വിളിച്ചു.... മാധവ് അവളെ കൂട്ടാനായിട്ടു വരുന്നുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു.... അൽപം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും മാധവെത്തി.... ശ്രീനാഥും മാധവും തമ്മിൽ സംസാരിച്ചു നിന്നു..... "അതേയ് ന്നെ കൂട്ടാൻ വന്ന ആളിവിടെ നാട്ടുവർത്തമാനോം പറഞ്ഞോണ്ടിരിക്കുവാണോ???!!!.... വീട്ടിൽ പോവാനുള്ള ഉദ്ദേശം ഇല്ലേ ആവോ!!!....." "ടീ കുശുമ്പീ.... ഞങ്ങളിത്തിരി വർത്തമാനം പറയുമ്പോഴേക്കും അവൾക്കു സഹിക്കുന്നില്ലാല്ലേ.... എന്റെ കണ്ണാ.... നീയെങ്ങനാടാ ഇതിനെ വീട്ടിൽ നിന്ന് സഹിക്കുന്നേ?!!!!.... നിന്നെയൊക്കെ പൂവിട്ടു പൂജിക്കണം മോനേ... എങ്ങനെ അവിടെ പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നു...??!!.." "ആ ഉണ്ണീ, നീയിനി വല്ലതും പറഞ്ഞാൽ ദേ ഈ ഭദ്രകാളി പിന്നെ നിന്നെ വലിച്ചു കീറി ഭിത്തിയിലൊട്ടിക്കും.... തൽക്കാലം ഒരു പൊടിക്കടങ്ങാം നമുക്ക്..." മാധവും ശ്രീനാഥിനൊപ്പം കൂടി മിഴിയെ ഇട്ടു വട്ടം കറക്കി.... മിഴിയുടെ മുഖം പരിഭവത്താൽ ചുവന്നു.... രണ്ടു മനസ്സുകളിലും മിഴിയോടുള്ള സ്നേഹം മറഞ്ഞു നിന്നു...... "ആ വല്ല്യമ്മോടു പറഞ്ഞേക്കൂ ഞങ്ങളിറങ്ങാ... അല്ലേലിവളെന്നെ പറപ്പിക്കും..... വാ പെണ്ണേ...." മാധവ് ഉണ്ണിയോടു പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ് പതിയെ പാടത്തേക്കു നടന്നു..... മിഴിയും ഒപ്പം അവനെ അനുഗമിച്ചു.... "ഡാ നാളെ രാവിലെ നീ പോവുന്നേനു മുൻപ് ഒന്നിങ്ങോട്ടു വരണം.... ചിലതു പറയാനുണ്ട്.... മറക്കരുത്...." ശ്രീനാഥ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു... മാധവ് മറുപടിയെന്നോണം തലയിളക്കി.... അവൻ മിഴിയേയും കൂട്ടി വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.... ഒരുകൈയ്യിൽ മൊബൈൽ ഫോണിൽ ടോർച്ച് വെളിച്ചവും മറുകൈ കൊണ്ട് മിഴിയേയും പിടിച്ച് അവൻ നടന്നു.... പാടത്തിനു ഏതാണ്ടു നടുക്കെത്തിയപ്പോൾ അവനവിടെ നിന്നു...... പുറകിലേക്കു മിഴിയെ നോക്കി..... അവളും എന്തെന്ന ഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.... അവളോടിനിയും തന്റെ പ്രണയം ഒളിപ്പിച്ചു വയ്ക്കാൻ മാധവിനു തോന്നിയില്ലാ.... ആ കണ്ണുകൾക്കു മുൻപിൽ താൻ തോറ്റു പോവുന്നു..... ഈ പെണ്ണിനു മുൻപിൽ ഹൃദയം തുറക്കാതെ ഒളിച്ചു നടന്നാൽ താൻ മനസ്സിന്റെ ഭാരം മൂലം തളർന്നു പോവുമെന്നവനു തോന്നി.... "മിഴീ...." "എന്താ ഏട്ടാ.... ഇതെന്തേ ഇവിടെ നിന്നത്???...." "അത് ഞാൻ.... എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്......" "അതിനിപ്പോ ഇത്രയൊക്കെ വിയർക്കണോ... അങ്ങടു പറഞ്ഞാൽ പോരേ.... എന്താച്ചാലും പറയൂന്നേ..." രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു മാധവ് പറയാൻ തുടങ്ങി.... "മിഴീ.... നിന്നോട്......." "കണ്ണാ....." മാധവ് പറയാൻ വന്ന വാക്കുകൾ പാതി മുറിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു വിളിയെത്തി.... ശ്രീനാഥ്..... അവൻ പാടത്തൂടെ അവരെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു വരികയാണ്.... മാധവ് പറയാൻ വന്നതെല്ലാം മനസ്സിലൊതുക്കി.... ഒരു തരം നിരാശ അവനെ വന്നു മൂടി... എങ്കിലും അവനതു പുറമേ പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല...... "അതേ കണ്ണാ..... ഞാൻ അവിടെ നിന്നിട്ട് ഇരിപ്പുറക്കണില്ല... അതാ ഇങ്ങട്ടു പോന്നത്.... നീയ്യ് ഇവളെ വെക്കം വീട്ടിലാക്കീട്ട് ഇങ്ങടു വാ.... എനിക്കൊരു കാര്യം നിന്നോടു പറയാനുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ.... രാവിലെ വരെ കാത്തുനിൽക്കാൻ എനിക്കാവില്ലാന്നു തോന്നി... അതാ.... നീ വേഗം തിരിച്ചു വാ... ഞാനിവിടെ കാത്തുനിൽക്കാം..." കാര്യമെന്തെന്നു മനസിലായില്ലെങ്കിലും മാധവ് സമ്മതിച്ചു.... ഒന്നും മനസിലാകാതെ മിഴി നടുവിലങ്ങനെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു.... മാധവ് അവളേയും കൂട്ടി തിടുക്കത്തിൽ വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.... പടിവാതിൽക്കൽ കൊണ്ടു വിട്ടു.... അവൾ വീട്ടിലേക്ക് കയറിപ്പോവുന്നതു കണ്ട് വേഗത്തിൽ തന്നെ തിരിച്ചു നടന്നു പാടത്തേക്കെത്തി.... ശ്രീനാഥ് പടവരമ്പത്ത് ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... മാധവും അവനടുത്തു വന്നിരുന്നു.... "നീയെന്താ പറയാനുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞത്.... അതും ഈ രാത്രി തന്നെ!! അത്ര അത്യാവശ്യമായ എന്താണ്.... സംഭവം ഗൗരവമുള്ളതായിരിക്കണമല്ലോ.... നിന്റെ മുഖഭാവം കണ്ടിട്ടും അങ്ങനെ തോന്നുന്നു..... നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് മാധവായിരുന്നു സംസാരത്തിനു തുടക്കമിട്ടത്.... "അതേ കണ്ണാ.... ഇത്തിരി ഗൗരവമുള്ള സംഗതിയാണ്.... നീയെന്റെ ആത്മാർത്ഥസുഹൃത്തല്ലേ നിന്നോടല്ലാതെ ഞാനിതാരോടു പറയും.... നീയെന്റെ കൂടെ നിൽക്കുമെന്നെനിക്കു വാക്കു തരണം...." "വാക്ക്.... എന്തിനും ഏതിനും ഞാൻ നിന്റെ കൂടെയുണ്ടാവും.... നീ കാര്യം പറ.... എന്താണെങ്കിലും നമുക്കു ശരിയാക്കാം...." "എടാ അത്..... ഞാൻ..... ഞാനൊരു പെണ്ണിനെ ആത്മാർത്ഥമായി പ്രണയിക്കുന്നുണ്ട്.... ചെറുപ്പം തൊട്ടേ അവളെന്റെ മനസ്സിൽ കയറിക്കൂടിയതാണ്.... അവളില്ലാതെ എനിക്കിനി മുന്നോട്ടു പോവാനാവില്ലെന്ന സ്ഥിതിയായിരിക്കുന്നു കണ്ണാ..... ഇപ്പോഴാണെങ്കിൽ പറയാനൊരു മോശമില്ലാത്ത ജോലിയായിരിക്കുന്നു.... ഇനിയെനിക്കവളെ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്കു ക്ഷണിക്കണം.... അതിനെനിക്കു നിന്റെ സഹായവും വേണം നീയെന്റെ കൂടെ നിൽക്കണം..... ഇതു നിന്നോടു എത്രയും പെട്ടന്നു പറയാതെ എനിക്കൊരു സ്വസ്തതയും കിട്ടില്ല അതാ ഞാനീ രാത്രിത്തന്നെ നിന്നെ ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചത്......." "ഇതാണോ കാര്യം!!!!! എന്റെ കള്ളക്കാമുകാ.... ഇത്രകാലം നീയിതെന്നോടു മൂടി വച്ചല്ലോ.... അതിനു ഞാൻ നിനക്കു തരാം കേട്ടോ.... കണക്കു വച്ചിട്ടുണ്ട് ഞാൻ.... ഈ കാര്യത്തിനാണോ നീ ഇത്രയും വളച്ചു കെട്ടിയത്??!! ഇതു ഞാൻ നടത്തിത്തന്നിരിക്കും ഇല്ലെങ്കിൽ എന്തിനാ പേരിനു മാത്രം സൗഹൃദം.... ഇനി പറ.... ആരാണു നിന്റെ മനസ്സു കവർന്നത്...." ചെറിയ ഒരു വിരാമത്തിനു ശേഷം ശ്രീനാഥ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.... "എന്റെ മനസ്സു കീഴടക്കിയവൾ..... അവൾ.... മിഴി......!!!!!!!!!" തുടരും............. (പറഞ്ഞ സമയത്ത് ഇടാൻ സാധിച്ചില്ല... ☺ മനപ്പൂർവം എഴുതാതിരുന്നതല്ലാട്ടോ..... സമയം തികയാഞ്ഞിട്ടാണ്.... വെറുതേ തിരക്കുപിടിച്ച് എന്തെങ്കിലും എഴുതി ഇടാൻ തോന്നാത്തു കൊണ്ടാണ് 😅😊 കാത്തിരിപ്പിനു നന്ദി 😊🌹🌹🌹 ഗായത്രി 😊) "മിഴി!!!??? മിഴിയോ.... എന്ത്??! ശ്രീനാഥ്, നീയെന്താ പറയുന്നേ??...." "അതേ കണ്ണാ.... മിഴി... മിഴി തന്നെ... എനിക്കവളെ ഇഷ്ടമാണ്... പക്ഷേ അവളോടു പറയാനുള്ള ധൈര്യം വന്നില്ലാ.... ഞാൻ എവിടേയും എത്താതെ വെറുതേ ചെന്ന് ഇഷ്ടം പറയാനൊരു പ്രയാസം... ഇപ്പോഴെനിക്കൊരു ജോലിയുണ്ട് കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണി പോലെയെനിക്കവളെ സംരക്ഷിക്കാൻ കഴിയും.... ഇത്രയും കാലം ഇതിനുവേണ്ടി കാത്തിരുന്നതാണ്....." "ഉണ്ണീ നീ പറയുന്നതൊക്കെ എനിക്കു മനസിലാകുന്നുണ്ട്.... എന്നാലും...." "മറ്റെന്തു പ്രശ്നമാണുള്ളത് കണ്ണാ... എന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ അവൾക്കെന്നോട് ഇഷ്ടക്കുറവൊന്നും പ്രദർശിപ്പിച്ചിട്ടില്ലാ.... പിന്നെ നിന്റെ സമ്മതം ആവശ്യമെന്നു തോന്നി... നീ എനിക്കു വാക്കു തന്നതല്ലേ....??" "അതേ.... ഞാൻ.... ഞാൻ നിനക്കു വാക്കുതന്നതാണ്.... നീയെന്റെ ഉറ്റതോഴനാണ്.... പക്ഷേ...." "പക്ഷേ???!!!!" "അവൾ അവൾക്കിഷ്ടമാണോ നിന്നോട്???.... അവളുടെ മനസ്സിൽ വേറാരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിലോ...??" മാധവ് അവസാന പ്രതീക്ഷയെന്നോണമായിരുന്നു ആ ചോദ്യം തൊടുത്തു വിട്ടത്.... "ഏയ് കണ്ണാ... മിഴിയെ നമുക്കറിയില്ലേ.... അവൾക്കെല്ലാരേം നല്ല കാര്യമാണ്.... വീട്ടുകാരെ വിഷമിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നും അവൾ ചെയ്യില്ലാ.... പിന്നെ അവൾക്ക് എന്നോട് ഇഷ്ടം ഉണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല... പക്ഷേ മറ്റൊരിഷ്ടം അവൾക്കുണ്ടാവില്ലെന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം... അതുകൊണ്ട് നീ വേണം അവളെ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിക്കാൻ.... അതിനെനിക്കു നിന്റെ സഹായം വേണം.... അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഞാൻ നാളെത്തന്നെ അങ്ങോട്ടേയ്ക്ക് അമ്മേം കൂട്ടി വരാം.... കണ്ടുറപ്പിച്ചു നിശ്ചയിച്ചു വച്ചൂടേ.... ബാക്കിയൊക്കെ അവളുടെ പഠിത്തം കഴിഞ്ഞ് എപ്പോഴാന്നു വച്ചാ മതി.... എന്താ????..." "അപ്പോ.... അപ്പോ വല്ല്യമ്മോടു നീയീക്കാര്യം ഒക്കെ അവതരിപ്പിച്ചുവോ..... നാളെത്തന്നെന്നു വച്ചാൽ....!" "ആ അതെ അമ്മയോടു ഞാനെല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞു.... അമ്മയ്ക്കിതിനു സന്തോഷേള്ളൂ.... അമ്മയ്ക്കും മിഴിയോടു വല്ല്യ സ്നേഹല്ലേ.... ശ്രീയേച്ചിക്കു പിന്നെ മിഴി കഴിഞ്ഞിട്ടേ ഞാനുള്ളൂന്നാ.... പിന്നെ ആർക്കാ അവടൊരു സമ്മതക്കുറവ്? അച്ഛനോ? ഇക്കാര്യം കേട്ടപ്പോ ആദ്യം തന്നെ നമുക്ക് നാളെത്തന്നെ പോയി ആലോചിക്കാംന്ന് പറഞ്ഞത് അച്ഛനാണ്..... അവിടെല്ലാർക്കും ഇതറിഞ്ഞപ്പോ സന്തോഷാണ്...." കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം കൈവിട്ടു പോയീ എന്ന് മാധവിന് ഏറെക്കുറെ ബോധ്യപ്പെട്ടു.... ശ്രീനാഥ് ഒക്കെയും പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചാണു വന്നത്.... എന്നുവച്ചാലിനി അവനോടു മറുത്തു പറയാനുള്ള യാതൊരു പഴുതുകളും തന്റെ മുന്നിലില്ലാ..... അവനു മനസ്സിനു വല്ലാത്ത ഭാരം തോന്നി.... ഒക്കേയും തന്റെ മാത്രം തെറ്റാണ്.... തന്റെ അഹങ്കാരം വരുത്തിവച്ച വിന.... ധാർഷ്ട്യം കൊണ്ടു കൈവിട്ടുപോയ പ്രണയം.... മിഴി അവളുടെ നോട്ടം കൊണ്ടും വാക്കുകൾ കൊണ്ടും പ്രണയം പറഞ്ഞു പറഞ്ഞില്ലെന്ന മട്ടിൽ ഇഷ്ടം പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടും.... അതൊക്കെയും മനസ്സിലാക്കിയിട്ടും അവൾക്കു മുന്നിൽ തന്റെ ധാർഷ്ട്യം താഴ്ന്നു തരാൻ സണ്മതിച്ചില്ലാ.... പകരം വെറുപ്പു കാണിച്ചു അവളെ വേദനിപ്പിക്കുന്നതിൽ താൻ ആനന്ദം കണ്ടെത്തി..... അവളെ കരയിച്ചു.... വേദനിപ്പിച്ചു.... ഉപദ്രവിച്ചു..... അന്നവളനുഭവിച്ച വേദനയുടെ ആയിരം മടങ്ങ് ഇന്നവളെ താൻ പോലുമറിയുന്നതിനു മുൻപ് കൈവെള്ളയിൽ നിന്നൂർന്നു പോകുമ്പോൾ മറ്റൊരാളവളെ സ്വന്തമാക്കാൻ പോകുന്നുവെന്ന് മനസിലാക്കുമ്പോൾ അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട്..... ആരേയും കുറ്റം പറയാനോ തെറ്റ് അടിച്ചേൽപ്പിക്കുനോ കഴിയില്ല.... കാരണം ഇതു തന്റെ മാത്രം തെറ്റാണ്..... തന്റെ മാത്രം കർമ്മഫലം.... "കണ്ണാ.... നീയെന്താ ചിന്തിക്കുന്നത്??? നിനക്കീ ബന്ധത്തിലെന്തെങ്കിലും അതൃപ്തിയുണ്ടോ???" മാധവ് ചിന്തകളിൽ നിന്നും മുക്തനായി..... മുഖത്തു ഒത്തിരി പണിപ്പെട്ടെങ്കിലും പ്രസന്നത വരുത്തി മാധവ്..... അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്ന നിരാശയെ നഷ്ടബോധത്തെ ഹൃദയഭംഗത്തെ ഒക്കേയുമവൻ സ്വയം ചുണ്ടുകളിലടിച്ചേൽപ്പിച്ച പുഞ്ചിരിയാൽ മായ്ച്ചു കളയാൻ ആവതു പരിശ്രമിച്ചു..... കുറേയൊക്കെ അവനാ ശ്രമത്തിൽ വിജയിച്ചു.... "ഏയ്, എനിക്കെന്തു പ്രശ്നമാണ് ശ്രീ..... മിഴി നല്ലൊരു പെൺകുട്ടിയാണ്..... നീ അവൾക്കനുയോജ്യനായ വരനാണ്.... അവളെ നിന്റെ പക്കൽ കൈപിടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നതിൽ അമ്മയ്ക്കാണെങ്കിലും എനിക്കാണെങ്കിലും സന്തോഷമേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ.... നിന്നോടൊപ്പം അവൾക്കൊരു ദുഃഖങ്ങളും ഉണ്ടാവുകയില്ല... അവളെ നീ വേദനിപ്പിക്കില്ല... വെറുപ്പു ഭാവിക്കുകയില്ല.... കുറ്റപ്പെടുത്തില്ല... നിന്നോടു കൂടി അവൾ സന്തോഷവതിയായിരിക്കും...." അവന്റെ വാക്കുകളിൽ നഷ്ടബോധം പ്രകടമായിരുന്നു..... "കണ്ണാ നീയാണ് യഥാർത്ഥ സുഹൃത്ത്.... നിന്നെപ്പോലൊരാളെന്റെ കൂടെയുണ്ടെങ്കിൽ ഒക്കേയും നല്ലതായിത്തന്നെ നടക്കും...." ശ്രീനാഥ് മാധവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.... മാധവ് തിരിച്ചും അവനെ പുണർന്നു.... അവന്റെ ചുണ്ടകളിൽ പുഞ്ചിരി വിടർന്നതിനൊപ്പം കണ്ണുകളിലൂടെ രണ്ടു കണ്ണീർത്തുള്ളികളും ഊർന്നിറങ്ങി.... ****** ****** ****** ****** ***** മാധവ് വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.... വീടെത്തിയതും വാതിൽ തുറന്നു കൊടുത്ത പത്മിനിയമ്മ ചോദിയച്ച ചോദ്യങ്ങളോ ഒന്നുമവൻ കേട്ടില്ല.... ചുറ്റും നടക്കുന്നതെന്തെന്ന സാമാന്യബോധം പോലും അവനിൽനിന്നുമകന്നിരുന്നു.. അവന്അവന്റെ കാലുകൾ തറയിൽ തൊടുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടില്ല... വായുവിലൂടെ ഉയർന്നു ചലിക്കും പോലെ തോന്നി... അവൻ തോൽവിയറിഞ്ഞ ജേതാവിനെപ്പോലെ മനസ്സു കലുഷിതപ്പെട്ടുകൊണ്ടു കിടക്കയിലേക്കു വീണു.... നിദ്രയ്ക്കു മാത്രമേ തന്റെ വ്യഥകളുടെ തീവ്രതയെ ലഘൂകരിക്കാൻ കഴിയൂ എന്നവനു തോന്നി.... ***** ***** ***** ***** മിഴിക്കു കിടന്നിട്ടു നിദ്രാദേവി കടാക്ഷിക്കുന്നില്ലെന്നു ബോധ്യമായി.... പ്രണയം അസ്ഥിക്കു പിടിക്കുകായെന്നൊക്കെപ്പറയുന്നത് ഇതാണോ.... കണ്ണുകളിൽ മുഴുവൻ പ്രകാശമാണ് പ്രകാശം പരത്തുന്ന സൂര്യനായി കുഞ്ഞേട്ടനും...... ആ സാമീപ്യമാണ് തന്റെ മനസ്സിനത്യാവശ്യം..... എത്ര അടക്കിനിർത്തിയിട്ടും പിടികിട്ടാതെ പാറിപ്പറക്കുന്ന പട്ടം പോലെ മാറിയിരിക്കുന്നു മനസ്സ്.... അത് മാധവ് എന്ന കേന്ദ്രത്തിനെ മാത്രം കണ്ടുകൊണ്ടു വലം വയ്ക്കുന്നു.... വല്ലാത്തൊരവസ്ഥയാണു തന്റേത്.... അവൾ സ്വയം തലയ്ക്കു തട്ടി.... പതിയേ കിടക്കയിൽ നിന്നുമെഴുന്നേറ്റു.... രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു മാധവിന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു... പതിയേ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ അവൾ അവന്റെ മുറിയുടെ വാതിലിൽ തള്ളി നോക്കി.... ഭാഗ്യം സാക്ഷയിട്ടിട്ടില്ലാ..... ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെയവൾ അകത്തു കടന്നു..... അവൻ നല്ല ഉറക്കത്തിലാണ്.... അവൾക്ക് അതുകണ്ടു വാത്സല്യം തോന്നി... പാവം... ക്ഷീണിച്ചു തളർന്നു ഉറക്കമാണ്.... രാവിലെത്തൊട്ടു വെയിൽകൊള്ളുകയല്ലേ... ജോലിത്തിരക്കല്ലേ.... രാത്രിയാവുമ്പോഴേക്കും ഉറക്കം കണ്ണുകളെ തളർത്തിയതായിരിക്കണം.... അവൾ വളരെ പതുക്കെ കട്ടിലിന്റെ ഓരം ചേർന്നിരുന്നു.... ഒട്ടധികം സമയം കണ്ണിമയ്ക്കാതെയവനെത്തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു..... പതിയേ അവളവന്റെ മുടിയിഴകളെ തഴുകാൻ തുടങ്ങി..... കറുത്തു കട്ടിയിള്ള മുടിയിഴകളിലൂടെ അവളുടെ നീണ്ട കൈവിരലുകൾ ഇഴഞ്ഞുനീങ്ങി..... പതിയേ പതിയേ അവളവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരി തൂകി..... നിദ്രയിലെങ്കിലും അവളുടെ സാമീപ്യത്തിന്റെ ശക്തിയെന്നോണം അവന്റെ ബലം പിടിച്ചു നിന്ന പേശികളിലെ സമ്മർദ്ദം മാറി മുഖം ശാന്തമായി.... നേർത്ത മന്ദഹാസമാ മുഖത്തി പതിഞ്ഞു നിന്നു..... ഏറേ നേരമവളവിടെയതേ പടി ഇരുന്നു.... അവസാനം പോവാൻ നേരം പതിയേ അവളവന്റെ മൂർദ്ധാവിൽ അധരങ്ങളമർത്തി..... അവന്റെ നിദ്രയെ ഭംഗപ്പെടുത്താതെ തിരികേ നടന്നു..... ***** ***** **** ****** ***** പതിവുപോലെ രാവിലെ മിഴി ഉണർന്നു കുളിച്ചു പൂജാമുറിയിൽ കയറി വിളക്കു കൊളുത്തി.... തിരിച്ചു അടുക്കളയിലേക്കു വന്നു അമ്മായിക്കൊപ്പം പ്രാതൽ തയ്യാറാക്കാൻ സഹായിക്കാൻ തുടങ്ങി.... ചായയിട്ടു കഴിഞ്ഞു മാധവിനും ആരാധ്യയ്ക്കുമുള്ള ചായ കപ്പിൽ പകർന്നു മുകളിലേക്കു നടക്കാനൊരുങ്ങുകയായിരുന്നു അവൾ... "കുഞ്ഞോളേ... കണ്ണനെ കാണാൻ വന്ന ആ കുട്ടല്ല്യേ... ആരാധ്യ... വന്നിട്ടു കുറച്ചു ദിവസായീല്ലേ... എന്തേ ആ കുട്ടി ഇങ്ങടു വന്നതെന്നു നിന്നോടും എന്നോടുമവൻ പറഞ്ഞില്ല... അതു പോട്ടെ... എന്നാലും എത്ര ദിവസാ ആ കുട്ടി വ്ടെ ണ്ടാവ്വാന്നെങ്കിലും പറഞ്ഞൂടേ അവന്??!!" "അതിപ്പോ ഞാൻ ചോദിച്ചു കണ്ണേട്ടനോട് വഴക്കാവാൻ നിൽക്കണില്ലമ്മായ്യ്യേ.... അമ്മായി തന്നങ്ങടു ചോദിക്കണതാ നല്ലത്...." "എന്തിനാ അതു ചോദിച്ചാൽ അവൻ നിന്നോടു വക്കാണത്തിനു വരണത്?? ചോദിക്കണതു കാര്യായ കാര്യല്ലേ.... തെറ്റൊന്നും ല്ല്യാലോ.... പിന്നെന്താ.... പിന്നെ ചോദിക്കാനുള്ള അവകാശോം നിനക്കില്ലേ കുട്ട്യേ....." "അമ്മായി ചോയ്ച്ചോളൂ നിക്ക് പേട്യാ..." "നീയ്യിങ്ങനെ പാവായിപ്പോവല്ലേ കുഞ്ഞോളേ.... അവനു മുന്നിൽ ത്തിരി ധൈര്യം ഒക്കെ നീയ്യ് കാണിക്കണം...." മിഴി അതിനുത്തരം പറഞ്ഞില്ല... അലസമായ് ചിരിച്ചു തലയാട്ടി അവൾ മുകളിലേക്കു ചായക്കപ്പുകളുമെടുത്തു നടന്നു..... മാധവ് അപ്പോഴും എഴുന്നേറ്റിട്ടില്ലായിരുന്നു.... തളർച്ചയോടെ മയങ്ങുകയായിരുന്നു.... മിഴി ചായക്കപ്പു മേശമേൽ വച്ച് അവനെ വിളിച്ചുണർത്തി.... മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെയെങ്കിലും അവൻ എഴുന്നേറ്റു.... മിഴിയെ കണ്ടു മനസ്സൊന്നു വ്യസനിച്ചെങ്കിലും അതവൻ പുറമേ പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല.... അവളോടൊന്നും സംസാരിച്ചില്ല... അതവളും കാര്യമാക്കിയില്ല.... അവനു ചായയെടുത്ത് കൊടുത്ത് അവൾ ആരാധ്യയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി... അവളും ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു... മിഴി വിളിച്ചപ്പോൾ ഉറക്കച്ചടവോടെ അവൾ എഴുന്നേറ്റു ഗുഡ്മോർണിങ് പറഞ്ഞു.... അവളും തിരിച്ചു ആശംസിച്ചു.... "ചേച്ചി എപ്പഴാ നാട്ടിൽക്കു പോണത്??.... വന്നിട്ട് വീട്ടിലേക്കു വിളിഅകണതൊന്നും കണ്ടില്ലാലോ.... അങ്ങടു പോയില്ലേൽ അവടന്നന്വേഷിക്കില്ലേ??...." മിഴി മടിച്ചു മടിച്ചുകൊണ്ട് അവളോടു ചോദിച്ചു..... "ആ യെസ്.... പോവണം ബട്ട്, ഇപ്പോഴല്ല... ഐ ഹാവ് എ പ്ലാൻ.... ആഫ്റ്റർ കംപ്ലീറ്റിങ് ദാറ്റ്... ഐ വിൽ ഗോ...." അവൾ നിഗൂഡമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.... ആ പറച്ചിലിൽ എന്തോ പന്തികേടുള്ളതായി മിഴിക്കനുഭവപ്പെട്ടു.... എന്നാലും മിഴി അവളുടെ സംശയം ഉള്ളിലൊതുക്കി..... തിരികെ അവൾ അടുക്കളയിലെത്തി അമ്മായിക്കൊപ്പം പ്രാതൽ കഴിച്ചു.... ഇന്നു അവധിയാണല്ലോ... അതുകൊണ്ട് ഒരുപാടു ചെയ്തുതീർക്കാനുണ്ട്... അവൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിയുമ്പോഴേക്കും മാധവ് അങ്ങോട്ടേയ്ക്കെത്തിയിരുന്നു.... പത്മിനിയമ്മ കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു അവനു കഴിക്കാൻ വേണ്ടി ഭക്ഷണമെടുക്കാൻ തുനിഞ്ഞു..... അവൻ വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു പത്മിനിയമ്മയെ വിലക്കി.... അവർ ചോദ്യഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി അപ്പോഴേക്കും മിഴിയും അവനടുത്തേയ്ക്കു വന്നു നിന്നു.... "ഞാനിപ്പോൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വന്നതല്ല അമ്മേ.... ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം സംസാരിക്കാൻ വന്നതാണ്...." "നീയ്യ് മുഖവുര വയ്ക്കാണ്ടു എന്താച്ചാൽ തെളിച്ചു പറയൂ കണ്ണാ...." "ശരി, ഞാൻ നേരെ വളച്ചു കെട്ടില്ലാതെ കാര്യം പറയാം.... ആദ്യത്തെ കാര്യം, ഇന്ന് ശ്രീനാഥ് വല്ല്യമ്മേം കൂട്ടീട്ടിങ്ങടു വരുന്നുണ്ട്.... മറ്റൊന്നിനും അല്ല മിഴിയെ അവനു വേണ്ടി പെണ്ണാലോചിക്കാനാണ്... ഇന്നലെ അവനീക്കാര്യമെന്നോടു സൂചിപ്പിച്ചു.... ഞാൻ എന്റെ സമ്മതം അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട്... കുറച്ചുകഴിയുമ്പോഴേക്ക് അവരിങ്ങോട്ടേയ്ക്കു വരും... ബാക്കി എന്താ വേണ്ടേച്ചാൽ അമ്മ തീരുമാനം എടുത്തു കൊൾക... പിന്നെ രണ്ടാമത്തെ കാര്യം.... ആരാധ്യ വന്നതെന്തിനാണെന്ന് പലവുരു അമ്മയെന്നോടു ചോദിച്ചല്ലോ എന്നാൽ കേട്ടോളൂ.. ഞാനും ആരാധ്യയും തമ്മിൽ പ്രണയത്തിലാണ്.... പഠിക്കുന്ന കാലത്തു തൊട്ടു തുടങ്ങിയ പ്രണയമാണ്... എനിക്കവളെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ട്.... അവളതിനാണ് വീടുവിട്ട് ഇറങ്ങി ഇങ്ങോട്ടേയ്ക്ക് വന്നത്.... അതുകൊണ്ട് എത്രയും പെട്ടന്നു ഞങ്ങളുടെ വിവാഹം നിയമപരമായി റെജിസ്റ്റർ ചെയ്യണം....." തുടരും.................... (രചന വൈകുന്നതു കാരണം ഒരുപാടു പേർ പറയുന്നുണ്ട്.... അതു മിഴിയോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടാണെന്നറിയാം😊 സ്വസ്ഥമായി എഴുതാൻ പറ്റുന്നില്ല അതാണ് വൈകിപ്പോവുന്നത്.... ദയവായി ക്ഷമിക്കുമല്ലോ....😊☺ പ്രോത്സാഹനങ്ങൾക്ക് നിർദ്ദേശങ്ങൾക്ക് അഭിപ്രായങ്ങൾക്ക് ഒത്തിരിയൊത്തിരി നന്ദി ❤🌹 സസ്നേഹം ഗായത്രി ❤❤)

*മിഴി* *1 മുതൽ 4* *✍️ഗായത്രി സുരേന്ദ്രൻ* "അമ്മേ എന്തേലും തരാനുണ്ടേൽ ഇവൾടെ കയ്യിലു കൊടുത്തു വിടണോ? ഇവിടെ വേറാരും ഇല്ലേ?" ചായക്കപ്പിലമർത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ട് മിഴി തേങ്ങലുകളടക്കിപ്പിടിച്ചു..... അവളുടെ വേദനതുളുമ്പുന്ന മുഖം അവനിൽ അസഹ്യതയുളവാക്കി..... ഒരുപാടിഷ്ടായോണ്ടല്ലേ കുഞ്ഞേട്ടന്റെ ഓരോ കാര്യങ്ങളും അണുവിട വ്യത്യാസം വരുത്താതെ ഞാനിങ്ങനെ ചെയ്തു പോരുന്നത്.... എന്നിട്ടും..... കണ്ണിലു മുന്നിലെന്നെ കണ്ടാൽ പിടിക്കില്ല്യാ.... ദൂരത്തൊക്കെ പഠിച്ചു വന്നപ്പോ ചുരിദാറോ പട്ടുപാവാടയോ ഇട്ടു നടക്കണ പെണ്ണു പഴഞ്ചനാണെന്നു തോന്നിക്കാണും.... കൂട്ടുകൂടാനോ മിണ്ടാനോ തനിക്കൊപ്പം പോരെന്നു തോന്നിക്കാണും.... അവൾ അടർന്നു വീണ കണ്ണീർത്തുള്ളികൾ അടർത്തി മാറ്റി. ചായക്കപ്പ് മേശമേൽ വച്ചു കൊണ്ട് തിരികേ നടന്നു... "അതേ ഈ കപ്പ് കൂടെ എടുത്തോണ്ടു പൊയ്ക്കോ..... എനിക്ക് വല്ലോം വേണംന്നുണ്ടേൽ ഞാനെടുത്തോളും" മിഴിയുടെ വാഴപ്പോള നിറം പരന്ന മുഖം ഒന്നൂടെ ചുവന്നു വന്നു ദേഷ്യവും സങ്കടവും അടക്കിപ്പിടിച്ച് ചായക്കപ്പും എടുത്തവൾ മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങി.... "എന്താ ദേഷ്യം എന്റെ ഗുരുവായൂരപ്പാ.... കടിച്ചു കീറണ മാതിരിയാ നിൽപ്പ്.. ആരാന്നാ ഇപ്പോ വിചാരം!!! എന്നാലും എന്നോടിങ്ങനൊക്കെ പറയാൻ മാത്രം...." അവളു പിന്നേയും പരിഭവിച്ചു. "എന്റെ കുഞ്ഞോളേ, നിനക്കറിയൂല്ലേ വന്നപ്പോ തൊട്ട് അവന്റെ സ്വഭാവം ഇതാ... എന്തേലും പറയാൻ ചെന്നാൽ ദേഷ്യാ..... പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യോല്ലാ കുട്ട്യേ.... അവന്റച്ഛനും ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ലേ... മൂക്കിന്റെ തുമ്പത്താ ദേഷ്യം... വിത്തു ഗുണം പത്തു ഗുണം...." പാവയ്ക്കാക്കൊണ്ടാട്ടം വറുത്തു കോരുന്നതിനിടയ്ക്ക് പത്മിനി അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.... "എന്നാലും അമ്മായ്യ്യേ ഇങ്ങനുണ്ടോ ദേഷ്യം! ഇതു ദേഷ്യല്ലാ.... എന്നോടെന്തോ വെറുപ്പു പിടിച്ച മാതിരിയാ...... നോക്കിക്കോ.... ഞാനും ഇനി അങ്ങോട്ടു മിണ്ടാൻ പോവില്ലാ....." എന്നാലും അത്രനേരം കുഞ്ഞേട്ടനോടു മിണ്ടാതിരിക്കാൻ തനിക്കാവുമോ..... മിഴി മനസിലോർത്തു.. "ഇതാപ്പോ നന്നായേ, നാലഞ്ചു കൊല്ലം മുമ്പു വരെ ഈച്ചേം ചക്കരേം പോലെ നടന്ന പിള്ളാരാ ഇതിപ്പോ കീരീം പാമ്പും ആയല്ലോ കൃഷ്ണാ....." പത്മിനിയമ്മ വാത്സല്യപൂർവ്വം അവളെ നോക്കിച്ചിരിച്ചു...... "നോക്കൂ കുട്ട്യേ അമ്മായി കുഞ്ഞേട്ടനേം കൂട്ടീട്ട് വൈകുന്നേരം തൊഴാൻ ഗുരുവായൂർ നട വരെ പോണുണ്ട്..... എന്റെ കുട്ടീം കൂടെ വരണം കേട്ടോ...." "ഞാനോ.... ആ കടുവേടൊപ്പോ?!!! ഞാനെങ്ങും ഇല്ല.... അമ്മായി ഒറ്റയ്ക്കു പോവുമ്പോ എന്നെ കൂട്ടുവിളിച്ചാ മതി....." "എന്റെ കുഞ്ഞോളേ, നാളെ നിനക്കു ക്ലാസ്സു തുടങ്ങുവല്ലേ...... തൊഴുതിട്ടു പോവൂ കുട്ടീ.... ഞാനല്ലേ പറേണേ... പാർവതി പ്രസവിച്ചുന്നേള്ളൂ എന്റെ കയ്യിലു നിന്നാ നീയ്യ് വളർന്നത്... നിന്റമ്മ പറേണതു നീയ്യ് കേൾക്കില്ല്യേ?" അതുകേട്ടതും മിഴിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. ശരിയാണ്, ജനിച്ചപ്പോ തന്നെ അമ്മയങ്ങു പോയിട്ടും ഒരമ്മേടെ കുറവറിയാതെയാണ് താൻ വളർന്നത്.... അമ്മായീടെ കയ്യിലു തന്നെയേൽപ്പിച്ച് മൂന്നാം വയസ്സിലച്ഛൻ പോയപ്പോഴും താനനാഥയായിയില്ല..... അമ്മാവന്റെയും അമ്മായീടേം കൈ പിടിച്ച് എല്ലാം കൊണ്ടും സന്തോഷത്തോടെ താനിന്നു വരെ കഴിഞ്ഞു ...... അച്ഛൻ പോവുമ്പോ അമ്മാവൻ അച്ഛനു കൊടുത്ത വാക്കാണ് മാധവ് മിഴിയെ ജീവിതസഖിയാക്കിയിരിക്കും എന്നതും... അന്നു തൊട്ടേ അങ്ങനേ കണ്ടുള്ളൂ.... അത്ര മേൽ സ്നേഹിച്ചിട്ടേ ഉള്ളൂ.... ജീവനെപ്പോലേ..... അല്ലാ.... ജീവനേക്കാളേറെ..... എന്നിട്ടാണിപ്പോ തന്നോടിങ്ങനെ...... നീർത്തുള്ളികൾ അപ്പോഴേക്കു കവിളിലേക്കു പെയ്തിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..... "ആയ്യേ എന്റെ കുട്ടി കരയ്യാ.... അതിനും മാത്രം ഇവിടിപ്പോ എന്താണ്ടായേ?! അമ്മായി തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ.... അവനിനിയെന്റെ കുട്ട്യേ വല്ലതും പറഞ്ഞു കരയിച്ചാൽ എന്റേൽന്നു നല്ലോണം കിട്ടുംന്ന് ഞാനവനോടു പറയണുണ്ട്..... തൊഴാൻ എന്റെ കുട്ടീം വായോ...." അവളുടെ മുഖം പെയ്തു തോർന്ന മാനം കണക്കേ പ്രകാശിച്ചു..... അമ്മായിയെ ചേർത്തു കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കവിളത്തൊരു മുത്തം നൽകിക്കൊണ്ട് അവൾ അടുക്കള വാതിൽ കടന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.... തൊടിയിലെ ചെമ്പകക്കൊമ്പിനോടു കെട്ടിയ ഊഞ്ഞാലിലിരുന്ന് മാനം മുട്ടെയാടാനെന്നോണം ആടാൻ തുടങ്ങി.... പൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ചെമ്പകപ്പൂക്കളെ നെഞ്ചോരം ചേർത്തു വച്ച് ഊഞ്ഞാലിൽ ചാരി മാൻപേട മിഴികൾ അവൾ ചേർത്തടച്ചു... വെളുത്തു മെലിഞ്ഞ കഴുത്തിൽ തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന നീലഞരമ്പുകൾ അവളുടെ ശാലീനതയെ ഒന്നുകൂടി വർദ്ധിപ്പിച്ചു ..... അവളുടെ മനസ്സു നിറയെ കുഞ്ഞേട്ടനോടുള്ള പരിഭവമായിരുന്നു.... അവളുടെ മനസ്സ് തന്നെയിട്ടു വട്ടു കളിപ്പിച്ചതിനു പണി കൊടുക്കാൻ കുറുമ്പു കാട്ടുകയായിരുന്നു..... അതേ സമയം രണ്ടു കുസൃതിക്കണ്ണുകൾ അവളറിയാതെ അവളെ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു........................ തുടരും.................... "കുഞ്ഞോളേ ഒരുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞില്ല്യേ.... നോക്കൂ നടതുറക്കുമ്പഴേക്കും അങ്ങെത്തണംട്ടോ.... നീയ്യ് പോയി കണ്ണനേം വിളിച്ചിട്ടു വാ കേട്ടോ....." കുളിച്ച് നീലയിൽ കസവു കര ചാർത്തിയ സെറ്റും മുണ്ടും ഉടുത്ത് പത്മിനിയമ്മ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. മുറ്റത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്കു ഇഷ്ടികക്കല്ലു വച്ചു കെട്ടിയ തുളസിത്തറയിൽ തളിർത്തു നിൽക്കുന്ന ഒരു കൃഷ്ണതുളസിയിൽ നിന്നും ഒരു തുളസിക്കതിരു പൊട്ടിച്ചെടുത്തു ഈറൻ മുടിക്കെട്ടിൽ തിരുകി.... പടിഞ്ഞാറ്റവാതിൽ തുറന്നു മിഴി പുറത്തിറങ്ങി..... പച്ചയും വയലറ്റും ഇടകലർന്ന പട്ടു പാവാടയിൽ അവളൊരു പൂത്തുമ്പിയെപ്പോലെ ശോഭിച്ചു... ഈറൻ മുടി പിന്നിയിട്ടു നെറ്റിയിലൊരു ചന്ദനക്കുറിയുമണിഞ്ഞ് അവളുടെ ചമയങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു..... അമ്മായി പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് അവൾ മാധവിന്റെ മുറി ലക്ഷ്യം വച്ചു നടന്നു..... പെട്ടന്നാരോ അവളുടെ നീണ്ടു ചുരുണ്ട തലമുടിയിൽ പിടിച്ചു ശക്തിയിൽ വലിച്ചു.... "ആഹ്..... ന്റെ മുടീലാരാ പിടിച്ചേക്കണേ.... ഒന്നു വിടൂ...... എനിക്കു നോവുന്നൂ ...." അവൾക്ക് മുടിയിലെ പിടുത്തം മുറുകുന്തോറും വേദന കൂടിക്കൂടി വന്നു..... കണ്ണുകളിൽ നിന്നും നീർത്തുള്ളികൾ ഒഴുകി..... "ഡീ, നിന്നോടൊരു നൂറു വട്ടം പറഞ്ഞതല്ലേ എന്നേം നോക്കി എന്റെ മുറീലോട്ടു വന്നേക്കരുതെന്ന്? അതേയ് എനിക്കറിയാം താഴത്തേയ്ക്ക് വരണംന്നുള്ളത്... തമ്പുരാട്ടീടെ ചമയക്കം കഴിഞ്ഞാൽ നേരേ അങ്ങ് പോയ്ക്കോളണം... മേലാലിങ്ങനെ വന്നേക്കരുത്.... പോടീ.." മാധവ് അവളുടെ മുടിയിലെ പിടുത്തം മെല്ലെ അയച്ചു അവളെ സ്വതന്ത്രയാക്കി.... മഷിയെഴുതിയില്ലെങ്കിലും നീലക്കറുപ്പാർന്ന കണ്ണുകളിൽ ദേഷ്യവും സങ്കടവും ഊതി വീർപ്പിച്ച് അവളവനെ നോക്കി..... "ഓ എന്റെ അമ്മേ ഭദ്രകാളീടെ കൂട്ടാ ഈ പെണ്ണ്.... ദേ കണ്ണുരുട്ടി എന്നെ പേടിപ്പിക്കാൻ നോക്കാ നീയ്യ്?! ദേ അധികം എന്നെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടിയാലേ നിന്റെ ഉണ്ടക്കണ്ണു ഞാൻ കുത്തിപ്പൊട്ടിക്കും നോക്കിക്കോടീ......." അതു കേട്ടതും മുഖം വീണ്ടുമൊന്ന് ഊതിപെരുപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ താഴേക്കു പോയീ...... "എന്തിനാവോ എന്നോടിങ്ങനെ?!!! ഞാനെന്തോ പാതകം ചെയ്ത കണക്കാണിപ്പോ... കണ്ണിന്റെ മുന്നിലു ഞാൻ വരാൻ പാടില്ല്യാ.... ഇത്രയ്ക്കും ദേഷ്യം ആരാണേലും നന്നല്ലാ .. വച്ചിട്ടുണ്ട് ഞാൻ.... എത്രടം വരെ പോവുംന്ന് നോക്കട്ടെ...." തനിയെ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് അവൾ കോണിപ്പടികളിറങ്ങി.... "എന്തേ കുട്ട്യേ , അവനൊരുങ്ങീല്ലേ... എന്തേ വരാത്തേ?" "എനിക്കെങ്ങും വയ്യാ ഇനി കുഞ്ഞേട്ടനെ വിളിക്കാൻ... ഇപ്പോത്തന്നെ ഞാൻ വിളിക്കാൻ പോയപ്പോ ദേ ന്റെ മുടീൽ പിടിച്ചു വേദനിപ്പിച്ചു.... അങ്ങട്ടു വിളിക്കാൻ ചെല്ലണ്ടാന്നും പറഞ്ഞു... യ്ക്ക് വയ്യാ.... വരുമായിരിക്കും" പറഞ്ഞു തീർന്നില്ലാ ആളെത്തി.... കസവുകര മുണ്ടും ചന്ദന നിറം പിടിപ്പിച്ച നീളൻ ഷർട്ടും കാണാനൊരാച്ചന്തം!!!! അവളുടെ മനസ്സു കുറുമ്പു കാണിച്ചു തുടങ്ങി.... എന്നെ ഇത്രേം വേദനിപ്പിച്ചിട്ട് ഒന്നുമറിയാത്ത പാവം പോലെ വന്നു നിൽക്കഞ കണ്ടില്ലേ കണ്ണാ....... അങ്ങനെ ഇപ്പോ വെറുതേ വിട്ടാ ശരിയാവില്ലാലോ.... ഇപ്പോ എടുത്തു ചാടി ഒന്നും ചെയ്യണ്ടാ... പതിയെ തക്കം പാർത്ത് കടുവയ്ക്ക് കണക്കിനു കൊടുക്കണം...... പത്മിനിയമ്മയ്ക്കു മുന്നിൽ മാധവും പിന്നിൽ മിഴിയും നടന്നു തുടങ്ങി..... വീട്ടുപടികളോരോന്നായിറങ്ങി വയലിനു നടുക്കായൊരുക്കിയ വഴിയിലൂടെ അവർ നടന്നു....... കൊയ്ത്തിനു പാകം വന്ന നെൽപ്പാടം കനകനിറത്തിൽ ഉച്ചവെയിലേറ്റു തിളങ്ങിനിന്നു....... നെൽക്കതിരുകൾ ഇരു വശത്തേക്കും ചാഞ്ഞു നിന്ന വഴിയിൽ ഇളം തണുപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നു..... നെല്ലിന്റെ മണമുള്ള കാറ്റ്...... മാധവ് നാസികകൾ തുറന്നു പിടിച്ചു ആ ഗന്ധം ആവതു മനസ്സിലേക്കും ശരീരത്തിലേക്കും ആവാഹിച്ചു.... എത്ര നാൾ കൂടിയാണീ ഗന്ധം ആസ്വദിക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്...... ഔഷധം തന്നെയാണീ നറുമണം...... ഒരുകണക്കിന് മിഴിപ്പെണ്ണു ഭാഗ്യവതിയാണ്..... നാട്ടിൻ പുറത്തിന്റെ നന്മകൾ അവളിൽ ആവോളം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു...... പക്ഷേ അവൾ തനിക്ക്....... അവന്റെ ചിന്തകൾ പാതിവഴിയിൽ മുറിഞ്ഞു..... വയൽവരമ്പു പിന്നിട്ട് അവർ റോഡരികിലേക്കു കയറി.... തൊട്ടടുത്ത് ചെറിയൊരു ബസ്സ്സ്റ്റോപ്പ്..... പത്തു പതിനഞ്ചു മിനിട്ടുകൾക്കകം ഗുരുവായൂർക്കുള്ള ബസ്സ് വന്നു...... അരമണിക്കൂർ യാത്ര മതി ഗുരുവായൂർക്ക് അമ്മായിക്കൊപ്പം എപ്പോഴും വരാറുള്ളതാ കണ്ണന്റെ അടുത്ത്...... കണ്ണനെ കാണാൻ... എന്നാൽ എന്റെ കണ്ണൻ എന്റെ ചാരെ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും എന്തേ എന്നെയൊന്നു കാണുന്നില്ലാ... ഒരോന്നാലോചിച്ച് സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല... മൂവരും കിഴക്കേനടയിലേക്കു നടന്നു.... "കുഞ്ഞോളേ കണ്ണനെക്കാണാൻ പോവ്വല്ലേ..... പെൺകുട്ട്യോളു കുളിച്ചൊരുങ്ങി മുല്ലമാല ചൂടീട്ടു വേണം തൊഴാൻ..... മുല്ലമാല വേണ്ടേ" അമ്മായി ചോദിച്ചു.... വേണമെന്ന ഭാവത്തിൽ മിഴി തലയാട്ടി.... "കണ്ണാ, മൂന്നാലു മുഴം മുല്ലമാല മേടിച്ചു വരൂ...." അമ്മായി പറഞ്ഞതു കേട്ടു മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെയാണെങ്കിലും കണ്ണേട്ടൻ പൂവ് മേടിച്ചു കൊണ്ടു വന്നു.... കൈയിൽ തരാൻ നോക്കിയപ്പോൾ മിഴി പതിയെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു അമ്മായി അടുത്തുള്ളതു കൊണ്ടാവണം മറുത്തൊന്നും പറയാതെ ആൾ പൂവു തലയിൽ ചൂടിത്തന്നു..... ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നി അവൾക്ക്..... സ്വയമേവയല്ലെങ്കിൽ പോലും ആ കൈകൾ കൊണ്ടു പൂവു ചൂടിത്തന്നത് അവളിലൊത്തിരി സന്തോഷം നിറച്ചു.... നടതുറന്ന നേരം കണ്ണനെക്കണ്ടു തൊഴുതു....... മിഴിയുടെ മനസ്സു നിറയെ അവളുടെ കണ്ണനെ അവൾക്കു തരാനുള്ള അപേക്ഷ മാത്രമായിരുന്നു...... എന്നാൽ മാധവിന്റെ മനസ്സിൽ ഒരായിരം ആത്മസംഘർഷങ്ങളായിരുന്നു....... മിഴിയുടെ നിഷ്കളങ്കമായ സ്നേഹവും സാമീപ്യവും അവനിൽ ഹൃദയഭാരം നൽകി..... അവളുടെ സ്നേഹത്തെ അവൻ വ്യസനപൂർവ്വം കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു..... "ദേ കുട്ട്യോളേ നിങ്ങളു വെക്കം വീട്ടിലേക്കു നടന്നോളൂ.... എനിക്കാ ശാരദേടത്തീടവിടൊന്നു കേറണം.. ഇന്ന് തൊഴാൻ പോവ്വാണെന്നു പറഞ്ഞപ്പോ ഒരു വഴിപാട് കഴിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു.... ഞാനത് അവടെ കൊടുത്തിട്ടു ഇത്തിരി അവടെ ഇരുന്നിട്ടും പോന്നോളാം..... നിങ്ങളു നടന്നോളൂട്ടോ...." തൊഴുതു കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു ബസ്സ് ഇറങ്ങി പാടത്തൂടെ നടക്കാനിറങ്ങവേയായിരുന്നു അമ്മായിയതു പറഞ്ഞത്.... "അമ്മേ ഇവളെക്കൂടെ തുണ കൂട്ടണില്ലേ?" കുഞ്ഞേട്ടനാണത് ചോദിച്ചത്..... തന്നെ എളുപ്പം ഒഴിവാക്കി അമ്മായീടൊപ്പം വിടാനാണ്..... അങ്ങനെ ഇപ്പം പോവാൻ മിഴിക്കു മനസ്സില്ല.... അതുമനസ്സിലാക്കിയെന്നോണം അമ്മായി ഒറ്റയ്ക്ക് പോവട്ടെ എന്നും പറഞ്ഞു പാടത്തിനെതിർവശം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നുനീങ്ങി....... അമ്മ പോകുന്നത് നോക്കി മാധവ് അൽപസമയം നിന്നു.... നേരം കുങ്കുമച്ചുവപ്പണിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു..... പാടത്തിനറ്റത്തു സൂര്യൻ യാത്രയാവാനൊരുങ്ങി നിന്നു..... കൂടണയാനുള്ള കിളികളുടെ തിടുക്കം...... തണുപ്പു പരന്ന മൺവഴി..... ശാന്തമായ അന്തരീക്ഷം..... എല്ലാം കൊണ്ടും ഒരു ഛായാചിത്രം പോലെ തോന്നിച്ചു മാധവിന്....... ചിന്തകൾക്ക് കടിഞ്ഞാണിട്ടുകൊണ്ട് മിഴിയുടെ സ്വരം അവന്റെ കാതിലെത്തി........ "അതേയ് , മാനം നോക്കി അമ്മായി വരും വരേം ഇവിടിങ്ങനെ ഇരിക്കാനാ മാഷ്ടെ പരിപാടി???!!!! പോണില്ല്യേ?" "എനിക്ക് വീട്ടിൽ പോവാൻ തന്നെ അറിയാം..... നീയിപ്പോ വാദ്ധ്യാരമ്മ ചമയണ്ട.... കേട്ടോടീ പെണ്ണേ ......" കടുപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു തീർത്ത് വയലോരം ചേർന്നവൻ ധൃതിയിൽ നടന്നു..... തന്റൊപ്പം ഓടിയെത്താൻ ഇത്തിരി പാടുപെടുന്നുണ്ട് പെണ്ണ്...... ആ, ഇത്തിരി ഒന്ന് ഓടി വിയർക്കട്ടെ..... അവന്റെ നടത്തം കുറച്ചു കൂടി അവൻ വേഗത്തിലാക്കി...... കുറച്ചു ദൂരം പിന്നിട്ടു കാണും പിന്നിൽ നിന്നൊരു നിലവിളിയായിരുന്നൂ കേട്ടത്..... "കുഞ്ഞേട്ടാ " എന്നു വിളിച്ചു പാടത്ത്ത്തേക്കു വീണു കിടക്കുന്നു മിഴി..... അവളാകെ പേടിച്ച മട്ടുണ്ട്..... മാൻപേട മിഴികൾ നിറയെ പരിഭ്രമം..... അവളുടെ നിസ്സഹായതയും ഭയവും കണ്ട് അവനും മനസ്സു നൊന്തു..... മാധവ് ഓടിയടുത്തേക്കു ചെന്നു പരിഭ്രമം ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച് പതിയെ മിഴിയെ താങ്ങിയെടുത്തു...... പതുക്കെ പാടവരമ്പത്തേയ്ക്കു ചേർത്തു നിർത്തി..... പിടി വിട്ടപ്പോൾ വേച്ചു പോയീ പെണ്ണ്...... കാലോ മറ്റോ ഉളുക്കിക്കാണും..... ദേഷ്യം മാറ്റിവച്ച് അവൻ പതുക്കെ അവളെ താങ്ങിയെടുത്തു..... ഒരുമിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു തുടങ്ങി...... എന്തിനാ പെണ്ണേ പാടത്തോട്ടു ചക്ക വീഴും പോലെ വീണതെന്നു ചോദിക്കാൻ തുനിഞ്ഞപ്പോഴായിരുന്നു പിറകിൽ നിന്നും ഒരു വിളി കേട്ടത്....... തുടരും.............. ആദ്യ ഭാഗത്തെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞു സ്വീകരിച്ചതിന് ഒത്തിരി നന്ദി😊 സ്നേഹപൂർവ്വം ഗായത്രി പിറകിൽ നിന്നും വിളി കേട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോഴാണ് കണ്ടത്........ ശ്രീനാഥ്....... കണ്ണന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരൻ...... പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്ത്....... മിഴിയുടെ ഉണ്ണിയേട്ടൻ...... കണ്ണനും ഉണ്ണിയും സമപ്രായക്കാരായിരുന്നു........ ചെറുപ്പത്തിൽ കളിക്കുമ്പോൾ മിഴിയും അവർക്കൊപ്പം കൂടും.... കാലമേറെ കഴിഞ്ഞിട്ടും മൂവരുടെയും സൗഹൃദത്തിനു മാറ്റമൊന്നും തന്നെ സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാ....... ഏറെ ദൂരത്തേയ്ക്കു പഠിക്കാൻ പോയെന്നാലും മാധവിന്റെ മനസ്സാക്ഷി സൂക്ഷിപ്പുകാരൻ ശ്രീനാഥായിരുന്നു.... തിരിച്ചും....... "എന്താ കണ്ണാ കുഞ്ഞോളെ താങ്ങിയെടുത്തു കൊണ്ടരണേ..... നേരേ നിൽക്കാനാവതില്ലേ...... എന്തേ മിഴിപ്പെണ്ണേ നീയ്യ് തൊഴുതിട്ട് വരുമ്പോ ഷാപ്പിലു കേറ്യോ?!!" കുസൃതിച്ചിരിയോടെ ശ്രീനാഥ് അതു ചോദിക്കുമ്പോഴേക്കും മിഴിയുടെ മുഖം ബലൂൺ പോലെ വീർത്തു..... "ദേ ഉണ്യേട്ടാ, ന്നെക്കൊണ്ടൊന്നും പറയിപ്പിക്കേണ്ടാ.... നിങ്ങടെ ഈ സതീർത്ഥ്യനുണ്ടല്ലോ.... ഇങ്ങേര് എന്നെ ഒറ്റയ്ക്കിട്ടേച്ച് നടന്നു... ഓടിയോടിയവസാനം ഞാനിവിടെ വീഴേം ചെയ്തു.... എന്നിട്ടിപ്പം കുറ്റം എനിക്ക്ല്ലേ??!!!!" "അയ്യോടീ ഞാനൊരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ.... എനിക്കറിഞ്ഞൂടെ നീയ്യ് പാവം പാവം പാർവതിയാണെന്ന്.... ല്ലേ കണ്ണാ" ശ്രീനാഥും കണ്ണനും അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.... അപ്പോഴേക്കും മിഴിയുടെ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ ചുവന്നു വന്നു ... തന്നെ താങ്ങിപ്പിടിച്ച കണ്ണന്റെ കൈകൾ ബലമായി വിടുവിച്ച് അവൾ പാടവരമ്പത്തൂടെ ധൃതിയിൽ നടന്നു..... "ദേ , കാലിനു വയ്യാഞ്ഞ് എവിടേലും പോയി വീഴണ്ടാ.... കുത്തി നടക്കാൻ ഞാനൊരു വടിയെടുത്തു തരാം" "ഒരു വടിയെടുത്ത് ഞാൻ തലയ്ക്കിട്ടു വീക്കും പറഞ്ഞേക്കാം..... ഞാൻ പോവ്വാ...." അവൾ കെറുവിച്ചുകൊണ്ട് വീടു ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.... ഇടയ്ക്കൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ രണ്ടു പേരും കാര്യായ സംസാരത്തിലാണ്....... പിന്നെയവിടെ നിന്നു സമയം കളഞ്ഞില്ല നേരേ വീട്ടിലേക്കു നടന്നു... സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞു ഇരുട്ടും മുൻപ് അമ്മായി എത്തി.... എന്നിട്ടും വയൽക്കരയിൽ കഥ പറഞ്ഞു നിന്ന ആൾ വീട്ടിലെത്തിയില്ല... "കുഞ്ഞോളേ കണ്ണനെവിടെപ്പോയീ?... അവന്റെ ബഹളം ഒന്നും കേൾക്കണില്ലാലോ...." പ്രതീക്ഷച്ചതു പോലെ വന്നു കയറിയ ഉടൻ അമ്മായി തിരക്കി.... "കണ്ണേട്ടനും ഞാനും തിരിച്ചു വരുമ്പോ ഉണ്ണ്യേട്ടനെ കണ്ടു...... പിന്നെ രണ്ടാളും കൂടെ അവിടെ സംസാരിച്ചു നിന്നതാ.... ഇതു വരെ വന്നിട്ടില്ല ......" "ആ, രണ്ടാളും കുറേക്കാലം പഠിക്കാൻ പോയതായിരുന്നില്ലേ... ഏറെ നാളു കൂടി വിശേഷം പറയാനുണ്ടാവൂല്ലോ...." അതെ രണ്ടാൾക്കും വിശേഷങ്ങൾ പറയാനുണ്ടാവും കണ്ണേട്ടനെ കേൾക്കാൻ മാത്രം ഇവിടെ ഇരിക്കുന്ന എന്നെ മാത്രം വിലയില്ല..... രാത്രി വൈകിയായിരുന്നൂ മാധവ് വീട്ടിലെത്തിയത് എത്തിയിട്ടും മുഖം ഗൗരവം പൂണ്ടു നിന്നിരുന്നു....... മിഴിയെ ഗൗനിക്കാതെ അവൻ മുറിയിലേക്കു പോയി..... "കുട്ട്യേ ഉണ്ണി പറേണതു കേട്ടു അവനു നിന്റെ കോളേജിനടുത്തുള്ള ആ ഹൈസ്കൂൾ ഇല്ലേ.... അവിടെ ജോലി ശരിയായിട്ടുണ്ടെന്ന്..... അടുത്താഴ്ച പോയിത്തുടങ്ങണംന്ന്....." അത്താഴം കഴിച്ചു കൊണ്ടിയിക്കേയായിരുന്നു അമ്മായിയതു പറഞ്ഞത്.... "എന്നിട്ടെന്നോടു പറഞ്ഞീലാലോ?!!!! ഇന്നൂടെ വൈകുന്നേരം കണ്ടതല്ലേ...... എന്നിട്ടും ഒരു സൂചന പോലും തന്നീലാ..... ഇനീങ്ങ്ട് വരട്ടെ ശരിയാക്കിക്കൊടുക്കാട്ടോ............." "അതിനു നീയ്യും അവനും കണ്ടപ്പോത്തന്നെ അടിപിടി കൂടീല്ലേ.... കൊച്ചുകുട്ട്യോളെ മാതിരി!!!!! കണ്ണനെന്നോടു പറഞ്ഞുല്ലോ...." അതും ശരിയാണല്ലോ മിഴി ഓർത്തു...... പിറ്റേന്നു പുലർച്ചെ മിഴി കുളിയും തേവാരവും കഴിഞ്ഞു പഠിക്കാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു..... മുകളിലെ തന്റെ മുറിക്കപ്പുറം വിശാലമായി നിൽക്കുന്ന വരാന്തയിലേക്കു പുസ്തകങ്ങളുമായി അവൾ നടന്നു.... പുറത്തിരുന്നു പഠിക്കാൻ നല്ല രസമാണ്..... നനുത്ത കാറ്റും കുളിരും..... പുലർകാലേ അടുത്തുള്ള ദേവീക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്നുയരുന്ന സംഗീതസാന്ദ്രമായ ദേവീസ്തുതിയും..... ഒക്കെക്കൂടെ മനസ്സിനൊരു ശാന്തതയേകും.... പതിവുപോലെ വരാന്തയിലേക്കു നീങ്ങിയപ്പോൾ അപ്പുറത്തെ അടച്ചിട്ട കണ്ണേട്ടന്റെ മുറിയിൽ നിന്നും അടക്കിപ്പിടിച്ച സംസാരം പോലെ....... ഇത്ര പുലർച്ചെ ആരോടാവോ രഹസ്യം പറയണേ...... അവളോർത്തു..... ഒരു നിമിഷം അവളുടെ നെഞ്ചിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി...... "എന്റെ ഗുരുവായൂരപ്പാ..... അങ്ങനെ ഒന്നും ആവല്ലേ..... കണ്ണേട്ടനു മറ്റൊരിഷ്ടം ഉണ്ടാവല്ലേ......" എന്തിനോ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു..... "ഓ..... എന്റെ ദേവീ ഞാനെന്തോക്കെയാ ഈ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടണേ....!! അങ്ങനൊന്നും ഉണ്ടാവില്ലാ..... എന്റെ ഒരു പൊട്ടബുദ്ധി!!!" അവൾ സ്വയം തലയ്ക്കു തട്ടി...... എങ്കിലും ഇത്ര പുലർച്ചെ ഇതാരോടാ....... അടക്കിപ്പിടിച്ചു പറയാൻ മാത്രം.... രഹസ്യം!? ഒളിച്ചു കേൾക്കണതു പാപമൊക്കെയാണ്..... എന്നാലും ഇതു കേട്ടില്ലെങ്കിൽ എന്തെന്നറിയാതെ ഉരുകിയുരുകി ഞാൻ തീരും.... അവൾ പതിയെ ചുവരിലേക്കു ചെവി ചേർത്തു വച്ചു വട്ടം പിടിച്ചു..... "ആ.... യെസ്, അതുപോലെതന്നെ നടക്കും.... ഒന്നും സംഭവിക്കില്ലാ.... ധൈര്യമായിട്ടിരിക്കൂ... വളരെ രഹസ്യമായി അതു നടന്നിരിക്കും..... അതൊക്കെ എനിക്കു വിട്ടേക്കൂ...." നേർത്ത വളരെപതുക്കെയുള്ള ആ സംസാരം അവൾ കേട്ടു..... അൽപസമയം കൂടിയവൾ ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു നിന്നു..... പിന്നീടു അകത്തു നിന്നും സംസാരമൊന്നും കേൾക്കുന്നില്ലാ...... "സംസാരമൊക്കെ തീർന്നുവോ?? ആരായിരിക്കും അത്? ഇത്ര രഹസ്യമായി എന്താണു കണ്ണേട്ടൻ ചെയ്യാൻ പോവണത്?" അവൾ ചുമരോടു ചേർന്നു സംശയിച്ചു നിന്നു.... പെട്ടെന്നു ചെവിയിൽ പുളയുന്ന വേദന അനുഭവപ്പെട്ടു അവൾക്ക്....... "ഡീ പെണ്ണേ.... പുലർച്ചെ തന്നെ ഒളിച്ചു കേൾക്കാൻ നടക്കുവാണോടീ നീയ്യ്..... നാണമില്ലല്ലോ നിനക്ക്.... ഇതാണോ നിന്റെ പരിപാടി!!!! വേണ്ടാ വേണ്ടാന്നു വയ്ക്കുമ്പം തലേൽ കേറാ നീയ്യ്?! നിനക്ക് ഇന്ന് ഞാൻ നല്ലോണം തരാം...." മാധവ് അവളുടെ ചെവിയിൽ പിടിച്ച് അവളെ നേരെ നിർത്തി..... നല്ലോണം വേദനിക്കുന്നുണ്ടവൾക്കെന്ന് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കണ്ടാൽ അറിയാം..... എന്നാലും പെണ്ണിനു കുറുമ്പിത്തിരി കൂടുതലാണ്..... വേദന സഹിക്കവയ്യാതായപ്പോഴാണ് മിഴി അവസാനത്തെ അടവെടുത്തത്.... "ആഹ്, ..... കണ്ണേട്ടനെന്താ പുലർച്ചെ പതുക്കെ സംസാരിക്കുന്നേ?.... ആരോടാ ഈ പറയണത്? മര്യാദയ്ക്ക് ന്റെ ചെവീൽന്നു പിടി വിട്ടിട്ട് ആരോടെന്താ പറഞ്ഞേന്നു മര്യാദയ്ക്കു നിക്കു പറഞ്ഞു തന്നോ.... അല്ലേലേ ഞാനിപ്പോ അമ്മായീനെ വിളിക്കും എന്നിട്ടു ഇപ്പോ വിളിച്ച കാര്യം ഞാൻ പറയും.... ഓ.... ആഹ്... എനിക്ക് വേദനിക്കണു വിട് കണ്ണേട്ടാ......" മാധവ് അവളുടെ ചെവിയിൽ നിന്നു പിടി വിട്ടു.... അപ്പോഴേക്കും അവിടം ചുവന്നു പോയിരുന്നു..... മിഴി വേദനയോടെ പതുക്കെ ചെവി തടവി.... ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി നിന്നു.... "നീ എന്താ അമ്മയോടു പറയാൻ പോവണത്? ഞാൻ പതുക്കെ സംസാരിച്ചതോ? ഞാൻ രഹസ്യം പറഞ്ഞതോ? നീയിപ്പോ പറയുമോ.... എന്നാൽ പറയ്... കേൾക്കട്ടെ..." അതും പറഞ്ഞ് അവൻ അവൾക്കടുത്തേക്കു നടന്നു..... അവൻ അവളുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് ഒരോ അടി അടുക്കുമ്പോഴും അവൾ പിന്നോട്ടു നടന്നു..... അവൻ അരികിലേക്കു വീണ്ടും വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.... മിഴിയുടെ ഹൃദയം ശക്തിയിൽ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി...... നെറ്റിയിൽ നിന്നും വിയർപ്പു പൊടിഞ്ഞു..... ഒരുനിമിഷം.... അവൾ ചുമരിൽ ചേർന്നു നിന്നു.... അവൾക്ക് ചലിക്കാനായില്ല....... അവനവൾക്കടുത്തേക്കു ചേർന്നു നിന്നു ...... ചുടുനിശ്വാസം അവളുടെ ശിരസ്സിൽ പതിഞ്ഞു.... പതുക്കെ അവൾ മിഴികളടച്ചു....... അവനവളിലേക്കു മുഖമടുപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു...... പെട്ടെന്നു നിശബ്ദതയെ കീറി മുറിച്ചുകൊണ്ട് മൊബൈൽ ഫോണിൽ നിന്നും അപരിചിതമായൊരു പാശ്ചാത്യ സംഗീതമുയർന്നു..... ഇരുവരും ഞൊടിയിട ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു..... മാധവ് മേശമേൽ വച്ചിരുന്ന മൊബൈൽ കയ്യിലെടുത്തു.... മിഴി സ്ക്രീനിലേക്കു കണ്ണു പതിപ്പിച്ചു...... ആരാധ്യ കാളിങ്........!!!!! തുടരും............................... പെട്ടന്നു തന്നെ മാധവ് മിഴിയിൽ നിന്നും അകന്നുമാറി..... റിംങ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മൊബൈൽ ചെവിയോടു ചേർത്തു വച്ചു മുറിയിലേക്കു നടന്നു.... മിഴി സംഭവിക്കുന്നതെന്തെന്നറിയാതെ ചുവരോരം ചാരി നിന്നു..... പെട്ടന്നുള്ള മാധവിന്റെ പരിഭ്രമം അവളിൽ ആശങ്കയുളവാക്കി..... അവളും അവനടുത്തേക്കു നടന്നു..... അപ്പോഴേക്കും അവൾക്കു മുന്നിൽ അവൻ വാതിലുകൾ കൊട്ടിയടച്ചുകഴിഞ്ഞിരുന്നു........ അവൾക്കു കരച്ചിലടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..... മുറിയിൽ വീണ്ടും അടക്കിപ്പിടിച്ച സംസാരം...... തേങ്ങിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ താങ്ങിനായി ചുവരിലേക്കു ചാരി നിന്നു...... ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ "കുഞ്ഞോളേ, ഈ കുട്ടിക്കു കോളേജിൽ പോവണ്ടേന്റെ കൃഷ്ണാ...... ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞില്ലേ നീയ്യ്?....." ഭക്ഷണമേശയിൽ പ്രാതലിനുള്ള വട്ടം കൂട്ടുന്നതിനിടയിൽ പത്മിനിയമ്മ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു...... ചെമ്പാവരി വറുത്തു പൊടിച്ചു ആവി നിറച്ച പുട്ടിന്റെ സുഗന്ധം മുറിയാകെ വ്യാപിച്ചു ...... രണ്ടു പ്ലേറ്റുകളിൽ പുട്ടു മാറ്റി വച്ച് അതിനൊപ്പം പഴവും പപ്പടവും ചൂടോടെ കടലക്കറിയും വിളമ്പി..... അപ്പോഴേക്കും മാധവ് താഴത്തേയ്ക്കു വന്നുകഴിഞ്ഞിരുന്നു...... "ആഹാ..... ന്റെ പത്മിനിയമ്മേ..... എന്താ ഒരു വാസന!!!! ഡൽഹീലു പഠിച്ച നാലു വർഷോം ചിലപ്പോ അമ്മേക്കാള്ളും മിസ്സ് ആയത് ദേ, ഇതിനെയായിരിക്കും...... വായേൽക്കൂടെ വള്ളംകളിക്കുള്ള വെള്ളാ ഇപ്പ ഒഴുകണത്........ ഹോ......." "ദേ ന്റെ കണ്ണാ.... നിന്റെ വായ്ത്താരി നിർത്തീട്ടു വന്നു കഴിക്കണുണ്ടോ നീയ്യ്??...... ഈയ്യിടെ നിനക്കിത്തിരി കൂടണുണ്ട്.... കുറുമ്പ്..... നീയ്യെന്തിനാ കുട്ട്യേ കുഞ്ഞോളെ ഏതു നേരോം വഴക്കു പറേണേ.... ആ കുട്ടിക്കെന്തോരം സങ്കടംണ്ടെന്നറിയ്യോ?...." "അതേയ്, അതാ കാന്താരീടെ കയ്യിലിരിപ്പു കൊണ്ടാ..... കഴുത്തിനു ചുറ്റും നാക്കാന്നേയ്..... അപ്പോ അവളെ ഇട്ടു കളിപ്പിച്ചില്ലേലേ എനിക്കൊരു മനസ്സമാധനോം ഉണ്ടാവില്ല്യാ....." മാധവ് കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ ചിരിച്ചു കണ്ണിറുക്കിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു..... അപ്പോഴാണ് മിഴി അങ്ങോട്ടേയ്ക്കു വന്നത്....... പതിവിനു വിപരീതമായി അവളുടെ മുഖത്തെ പ്രകാശം മങ്ങിയിരുന്നു..... ഉദാസീനമായി അവൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..... സാധാരണ വായ്തോരാതെ കിന്നാരം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നവൾ പെട്ടന്നു നിശബ്ദയായതിൽ പത്മിനിയമ്മയ്ക്കത്ഭുതം തോന്നി..... അവളാകെ വിഷാദത്തിലമർന്നു കിടന്നു..... എന്തൊക്കെയോ മനോവ്യഥകൾ അവളെ അലട്ടും പോലെ തോന്നി....... ഞൊടിയിടയിൽ ഭക്ഷണം കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു അമ്മായിയോടു യാത്ര പറഞ്ഞു ബാഗും എടുത്തവൾ കൊളേജിലേക്കു യാത്രയായി..... "കണ്ണാ..... എന്തേ കുഞ്ഞോൾക്കു പറ്റീത്...... കിലുങ്ങനെ ചിരിക്കണ കുട്ടീടെ മുഖം എന്താപ്പോ ഇങ്ങനെ??... സത്യം പറയ്, നീ വല്ലതും പറഞ്ഞോ അവളെ?...." "ആ, ഇനീപ്പോ എന്നെപ്പറയ്...... എനിക്കെങ്ങും അറീല്ലാ അതിന്റെ മുഖം വീർത്തതിന്റെ കാരണം..... എന്നെ വെറുതേ വിട്ടേക്ക്..... അതിന്റെ മുഖത്തു വല്ല കടന്നലും കുത്തീട്ടുണ്ടാവും...." "ആ, അതേ..... അതിന്റെ മുഖത്തു കുത്തിയ കടന്നലിന്റെ പേരു മാധവെന്നാണോന്നാ ചോദിച്ചേ........" "ആഹാ....... പത്മിനിയമ്മേയ്....... വേണ്ടാ....... വേണ്ടാട്ടോ......." മാധവ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേക്കു പോയി..... ഇടവഴിലൂടെ പതിയെ വയൽവരമ്പിലേക്കിറങ്ങുകയായിരുന്നു മിഴി... പാടം കടന്നു വേണം ബസ്സ്സ്റ്റോപ്പിലെത്താൻ..... ഇപ്പോത്തന്നെ സമയം വൈകി.... അവൾ ധൃതിയിൽ നടക്കാൻ തുടങ്ങി..... വയലിനു കുറുകെക്കൂടെ ഒഴുകുന്ന തോടിന്റെ ഓരം ചേർന്നു നടക്കവേ.... വെള്ളത്തിൽ വിടർന്നു നിൽക്കുന്ന വെള്ളാമ്പൽപ്പൂക്കൾ അവളുടെ മനം കവർന്നു.... കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോൾ തന്റെ ജീവനായിരുന്നു ആമ്പൽപ്പൂക്കൾ..... അതറിയാവുന്നതു കൊണ്ടു തന്നെ തന്റെ പിണക്കം മാറ്റിയെടുക്കാൻ കുഞ്ഞേട്ടൻ കണ്ടു പിടിക്കാറുള്ള മാർഗ്ഗവും അതുതന്നെയായിരുന്നു...... കഴുത്തൊപ്പം വെള്ളത്തിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ആമ്പൽപൂക്കളിറുത്ത് വലിയ കെട്ടാക്കി തന്നരികിലേക്ക് എത്തും.... വെള്ളവും ചെളിയും പുരണ്ടുവെന്നാലും മുഖത്തു കണ്ണുകളിലെ ആ പുഞ്ചിരിത്തിളക്കം മാത്രം മതിയായിരുന്നു.... മിഴി അൽപനേരം ആമ്പൽപ്പൂക്കളെ നോക്കി നിന്നു..... "ഓയ്, തമ്പുരാട്ടിക്കുട്ടി മനോരാജ്യം കണ്ടോണ്ടു നിൽക്കുവാണോ.... ഇങ്ങനെ വൈകിട്ടു വരെ നിൽക്കാച്ചാൽ മാധവേട്ടനോടു പറഞ്ഞു പാടത്തു വച്ചേക്കണ കോലം എടുത്തു മാറ്റാം.... എന്തിനാ വെറുതേ രണ്ടു കോലങ്ങളൊന്നിച്ച്..... അല്ലേടീ മിഴിപ്പെണ്ണേ...." പുറകിൽ നിന്നും ശബ്ദം കേട്ടു തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോഴാണ് കണ്ടത്.... മുഖം നിറയെ കുസൃതിച്ചിരിയുമായി ഉണ്ണിയേട്ടൻ...... "എന്തേ മാഷേ വല്ല്യമ്മ രാവിലെത്തന്നെ കപ്പയാണോ കഴിക്കാൻ തന്നേ? !! കപ്പേടെ ചെളി ഒന്നും കഴുകീട്ടില്ലാന്നു തോന്നണല്ലോ..... വായിൽക്കൂടെ നല്ലോണം ചളിയൊഴുകണൂ.....!!!!" "ഡീ കാന്താരീ.... കൊള്ളാലോ..... " "എന്റെ പൊന്നുമോനേ കൊള്ളിക്കല്ലേ..... അല്ലാ എന്താ പതിവില്ലാതെ രാവിലെ കുളിച്ചു കുറിയൊക്കെത്തൊട്ട് ഇതെങ്ങോട്ടാ....." "ആ, അതേയ്.... അതു നിന്നോട് പറയാൻ വിട്ടുപോയി.... എനിക്കേ നമ്മടെ ആ ഗവൺമെന്റ് ഹൈസ്കൂളിലു മാഷായിട്ടു ജോലി കിട്ടീ..... അമ്മായി നിന്നോടു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവൂല്ലോ.... പിന്നേയ് വെറും മാഷല്ലാ... കണക്കുമാഷാ കേട്ടോടീ..... അതിന്റെ ഒരു ഭയഭക്തി ബഹുമാനം ഒക്കെ ആയിക്കോട്ടെട്ടോ...." "ന്നോടു ആദ്യം പറഞ്ഞില്ലാലോ.... എന്നിട്ടിപ്പോ പറയാൻ വന്നേക്കണൂ...... കണക്കു മാഷല്ലാ കൊരങ്ങൻ മാഷാ..... ആ പിള്ളേർടെ തലേലെഴുത്ത് അല്ലാണ്ടെന്താ പറയാ ന്റെ കൃഷ്ണാ......." "നിന്നോടൊക്കെ പറയാൻ നിന്ന എന്നെ തല്ലണം.... ഞാനും നിന്റെ കോളേജിലേക്കുള്ള വഴീലേക്കാ..... ഇവിടിങ്ങനെ നിന്നാ മതിയോ...... പോവണ്ടേ പെണ്ണേ....... നടക്ക്....." ശ്രീനാഥ് മുന്നിൽ നടന്നു.... പിന്നാലെ മിഴിയും...... കിലുങ്ങനെ ചിരിച്ചും കൊഞ്ചിയും പിന്നാലെ വരുന്ന മിഴിയെക്കുറിച്ചവൻ കൗതുകത്തോടെയോർത്തു....... ശരിക്കും ഒരു കൗതുകമാണീപ്പെണ്ണ്..... കൊച്ചുകുട്ടികളുടെ കൂട്ട് ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും..... നിഷ്കളങ്കമായ ഹൃദയമുള്ളവൾ...... അവളുടെ കൂടെ ചിലവഴിക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും തന്റെ മനസ്സും നിർമലമാവും പോലെ..... ഒരു വെള്ളാമ്പൽ പൂ പോലെ തരളം...... എന്തുകൊണ്ടോ അവൾക്കൊപ്പം നിൽക്കാൻ മനസ്സു വല്ലാതെ വാശി പിടിക്കുന്നു...... കൃഷ്ണാ...... മിഴിയെന്നുമെന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ...... അവൻ പതിയെ തിരിഞ്ഞു മിഴിയെ നോക്കി...... ഈ ലോകത്തൊന്നുമല്ലവൾ..... എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചുകൂട്ടിക്കൊണ്ടാണു നടപ്പ്..... ഇളം കാറ്റിൽ പാറിപ്പറക്കുന്ന അവളുടെ ചുരുണ്ട മുടിയിഴകളും പഞ്ചിരി തുളുമ്പുന്ന അധരങ്ങളും ഇടയ്ക്കിടെ കവിളത്തു മിന്നിമായുന്ന നുണക്കുഴിയും അവളെ ഒരിക്കൽ കൂടി സുന്ദരിയാക്കിത്തീർക്കുന്നു..... അവൻ പതിയെ പുഞ്ചിരിച്ചു..... വീണ്ടും നടന്നു തുടങ്ങി...... കോളേജിലെത്തിയിട്ടും മിഴി അവളുടെ ചിന്തകളിൽ തന്നെ തങ്ങിനിന്നു...... ആരാധ്യ എന്ന പേര് പലവുരു അവൾ മന്ത്രിച്ചു.... അതാരെന്നറിയാൻ അവളുടെ മനസ്സു വെമ്പി.... എത്രയും പെട്ടന്നു വീട്ടിൽലേക്കു മടങ്ങിയെത്താനവളാഗ്രഹിച്ചു...... കുഞ്ഞേട്ടനോടു രാവിലെ നടന്നതിന്റെ സത്യാവസ്ഥ ചോദിക്കണമെന്നു തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു..... "മിഴി സ്റ്റാൻഡപ്പ്.....! ക്ലാസെടുക്കുമ്പോ മനോരാജ്യം കാണാനാണോ കുട്ടി കോളേജിലോട്ടു വരുന്നേ.... ക്ലാസിലിരിക്കുന്നെങ്കിൽ ക്ലാസ്സിൽ ശ്രദ്ധിക്കണം..... സോ ഗെറ്റ് ഔട്ട് ഫ്രം മൈ ക്ലാസ്....." മിഴി ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചു നിന്നു..... ബാഗുമെടുത്ത് ക്ലാസിനു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.... എല്ലാം തന്റെ തെറ്റാണ്... ഓരോന്നും ആലോചിച്ച് ഇരുന്നു പോയതാണ്.... ഇനിയിപ്പോ ഇവിടെ നിന്നിട്ടു കാര്യമുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല.... പെട്ടന്നു വീട്ടിലെത്തണം.... അവൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി നടന്നു..... അവളുടെ മനസ്സ് കലുഷിതമായിരുന്നു..... "അല്ലാ ന്താ കുട്ട്യേ നേർത്തേ..... ക്ലാസ്സു കഴിഞ്ഞുവോ....." അമ്മായി തിരക്കി..... "ആ.... ഇന്നിത്രേണ്ടായുള്ളൂ..... കണ്ണേട്ടനെവടെ അമ്മായ്യ്യേ....?" അവൾ പത്മിനിയമ്മയുടെ മടിയിൽ തല വച്ചു കിടന്നു..... അവരവളുടെ മുടിയിഴകളെ മെല്ലെ തഴുകി...... അവരുടെ മടിയിൽ കിടന്നപ്പോൾ അവൾക്ക് അവളറിയാതെ പോയ അമ്മയുടെ സ്നേഹവായ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു..... അവൾ പതിയെ മയക്കത്തിലേക്കു വീണു.... "ദീപം..... ദീപം..... ദീപം....." സന്ധ്യയ്ക്കു മിഴി നിലവിളക്കു കൊളുത്തുന്ന നേരത്തായിരുന്നു മാധവ് വീട്ടിലേക്കു പ്രവേശിച്ചത്...... ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെ അവനാകെ ക്ഷീണിതനാണെന്നു മിഴിക്കു ബോധ്യപ്പെട്ടു.... പുതിയ ജോലിയിലേക്കു പ്രവേശിച്ചതല്ലേയുള്ളൂ..... അതിന്റെയാവും..... ചുരുങ്ങിയ കാലം കൊണ്ടു തന്നെ മികച്ച എൻജിനീയർ എന്ന പേരെടുത്തതിനു പിന്നിൽ അധ്വാനത്തിന്റെ വിയർപ്പില്ലാതെയാവില്ലാ.... അവൾ തുളസിത്തറയിൽ തിരി തെളിയിച്ച് പതിയെ വലം വച്ചാ അകത്തേക്കു നടന്നു...... മാധവ് മുകളിലാണ് പോയിരിക്കുന്നത്... മുറിയിലേക്കാവും.... അവളും പതിയെ മുകളിലേക്കു കയറി.... മുറിയിൽ മാധവ് ആകെ സമ്മർദ്ദത്തിലായിരുന്നു..... ജോലിയിൽ ഇനിയും ചെയ്തു തീർക്കാനുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങളുടെ നൂലാമാലകളെക്കുറിച്ച് ആകുലപ്പെട്ടു നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവൻ..... മിഴി പതിയെ മുറിയിലേക്കു കടന്നു ചെന്നു..... മാധവ് ചോദ്യഭാവത്തിൽ അവളെ നോക്കി.... "കുഞ്ഞേട്ടാ....... ഞാനൊന്നു ചോദിച്ചോട്ടെ.....?" അവൾ അവനരികിലേക്കു നീങ്ങി..... "ഓഹ്.... മനുഷ്യനിവിടെ..... നിന്നോടു ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ.... കൊഞ്ചാനൊന്നും എനിക്കു നേരം പോരെന്ന്..... എന്തേ പറയാനുള്ളതെന്നു പറഞ്ഞിട്ടു പോ.... ഒരു നിമിഷമവൾ ആശങ്കപ്പെട്ടു നിന്നു.... പിന്നെ ധൈര്യം സംഭരിച്ചുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു .... "അത്...... ആരാധ്യ...... പുലർച്ചെ....... കുഞ്ഞേട്ടൻ വാതിലടച്ചത്.... ആരാ അത്?.... എന്തിനേ വിളിച്ചേ? ....." "നോക്ക് മിഴി.... എന്നെ പലരും വിളിക്കും പലരോടും സംസാരിക്കേണ്ടി വരും.... അതൊക്കേം നിന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്താനെനിക്കു കഴിഞ്ഞെന്നു വരില്ല......" "എന്നാലും നിക്കറിയണം എട്ടാ അതാരെന്ന്...... ഇല്ലാച്ചാൽ നിക്കൊരു സമാധാനം കിട്ടാണ്ടാവും..... എന്നോടെന്തിനേ മറച്ചു വയ്ക്കുന്നേ.... ഞാനേട്ടന്റെ ആരും അല്ലേ? ഇന്നു ഞാനിതോർത്തെത്ര ഉരുകീന്നറിയോ.... ഇനിയെങ്കിലും നിക്കറിയണം അതാരെന്ന്.... ഇത്ര പുലർച്ചെ ഇത്ര അടക്കിപ്പിടിച്ചു സംസാരിക്കണമെങ്കിൽ അതു വെറുതെയാവില്ല്യാന്നെനിക്കറിയാം...... എനിക്കതറിയണം ഏട്ടാ... പറയാണ്ടിവിടുന്നു മിഴി പോവില്ല്യാ..... എത്രാന്നു വച്ചിട്ടാ ഈ അവഗണനേം ദേഷ്യോം ഞാൻ സഹിക്കണേ.....?!!!" മാധവിനു സർവ്വനിയന്ത്രണങ്ങളും നഷ്ടപ്പെട്ടു.... ക്രോധം ഞരമ്പുകളെ പിടിച്ചു മുറുക്കി....... എന്തൊരു തലവേദനയാണിത്..... അവളുടെ വക വീട്ടിലെ ക്രോസ് വിസ്താരത്തിന്റെ കുറവു കൂടിയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ...... "നിനക്കെന്താ അറിയേണ്ടിയിരുന്നത്????..... ആരാധ്യയെപ്പറ്റിയല്ലേ..... അവളാരെന്നല്ലേ...... എന്തിനു ഞാൻ രഹസ്യമായി സംസാരിച്ചുവെന്നല്ലേ..... എങ്കിൽ കേട്ടോളൂ ഞാൻ പ്രണയിക്കുന്ന പെണ്ണാണവൾ...... അവളോടു സംസാരിക്കുന്നതിന്റെ അർഥവ്യർത്ഥങ്ങളെനിക്കാരെയും ബോധ്യപ്പെടുത്തേണ്ടതില്ല...... ഇതെന്റെ വ്യക്തിപരമായ കാര്യമാണ് അതിൽ നീയെന്നല്ല ആരും ഇടപെടുന്നതെനിക്കിഷ്ടമല്ല..... ഇനിയും അവളെക്കുറിച്ചു കൂടുതൽ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാൻ എനിക്കു നിന്നോടൊപ്പം ചിലവഴിക്കാൻ സമയവുമില്ലാ..... ദയവായി ഇനിയെങ്കിലും ഒന്നു തനിയെ വിടണം എന്നെ...." മാധവ് നിർദാക്ഷിണ്യം അവളെ മറികടന്നു മുറിക്കു പുറത്തേക്കിറങ്ങിപ്പോയി..... തുടരും..........

🌙 ഇഷ്‌കിൻ നിലാവ് 🌙 Part 30 "ഇർഫൂക്കാ എനിക് ഒരു കാര്യം പറയാൻ ഉണ്ട്" "എന്താ ഉമ്മു നീ പറഞ്ഞോ"a പെട്ടന്നാണ് ഇർഫുക്കായെ തപ്പി ഇക്കാക്ക മരോക്കെ അങ്ങോട്ടേക്ക് കേറി വന്നത്. "അല്ല ഞങൾ അറിയാതെ എന്താ ഇവിടെ രണ്ട് പേർക്കും പരുപാടി"ഹാഷീ "മനസ്സിലായില്ലേ ഹാശീ നിനക്ക്.അവർ ഭാവ് കാര്യങ്ങളെ പറ്റി സ്വപ്നം കാണുവായിരുന്നു." പാച്ചു "പാച്ചുക്ക ഇനി ഇങ്ങൾ വാ തുറന്ന കൊന്ന് കളയും ഞാൻ കേട്ട" "ഡാ പാച്ചു മിണ്ടാതെ ഇരുന്നോ ഓൾ പറഞ്ഞ പറഞ്ഞത് ചെയ്യുന്നോള 😂😂😂" ചെപ്പുക്ക അതും പറഞ്ഞ് കൊലച്ചിരി ചിരിക്കുവ.അത് കണ്ട് എനിക് ദേഷ്യം വന്നു.ഞാൻ അപ്പോ തന്നെ ആരോടും മിണ്ടാതെ അവിടന്ന് ഇറങ്ങി പോയി. "എന്തിനാട അവളെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിച്ചത്" "ഓഹ് കാമുകന് സങ്കടം." "പോടാ ഒന്ന്.അവൾക് എന്തോ പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു.അപ്പോഴാ നിയോക്കെ വന്നെ" "ആണോ നന്നായി പോയി.ഞങൾ സീരിയസ് ആയിട്ട് ഒരു കാര്യം പറയാൻ വന്നപ്പോ അവന്റെ ഒരു റൊമാൻസ്" "എന്താടാ കാര്യം പറ" "ഇന്നാണ് ഇലക്ഷൻ നോമിനി കൊടുക്കണ്ട ലാസ്റ്റ് ഡേറ്റ് നീ കൊടുത്ത ഇല്ലല്ലോ"ചെപ്പ്‌ "ഞാൻ നിക്കാണോട.വെറുതെ തലവേദന ആണ്‌" "വെറുതെ ഞങ്ങളുടെ വായിലിരിക്കുന്നത് കേൽകല്ലെ നീ. നിനക്ക് എതിരെ ഒറ്റ സ്ഥാനാർത്ഥിയെ ഉള്ളൂ.ബിലാൽ.അവൻ ജെയിച്ചാൽ എന്താ അവസ്ഥ എന്നറിയാലോ നിനക്ക്" "ശെരി വാ ..കൊടുത്തേക്കാം" ഇലക്ഷന് നോമിനി കൊടുത്തു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ നേരെ ചെന്ന് നിന്നത് ബിലാലിന്റെ മുമ്പിൽ ആയിരുന്നു. "അപ്പോ ഇർഫാൻ ഇതിലും എന്റെ എതിരാളി ആണല്ലേ" "അതെല്ലോ എന്തേ നിനക്ക് പേടി ഉണ്ടോ" "നിനക്കു വേറെ ഒരു പണിയും ഇല്ലേ ഇർഫാൻ. ആദ്യം എന്റെ പെണ്ണ്.ഇപ്പൊ ദേ ഇലക്ഷനും.എല്ലാത്തിനും നീ എനിക് എതിർ നില്കുന്നത് എന്തിനാ." "നിന്റെ പെണ്ണോ ഓൾ എന്‍റെയാട .എന്റെ ഉമ്മു ആണ്.എല്ലാത്തിനും നിന്നെ ഞാൻ തോൾപിച്ചിരിക്കും.ഇലക്ഷൻ കഴിഞ്ഞ് നമ്മുക്ക് കാണാം" "കാണാം." പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ മുഴുവൻ എലക്ഷന്റെ തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു.ഇമ്മടെ ഉമ്മുവും ഉണ്ടായിരുന്നു കട്ടക് കൂടെ.ഒരുപാട് തവണ ഒളൊട് എന്നെ ഇഷ്‌ട്ടമാണോ എന്ന് ചോദിച്ചെങ്കിലും ഓൾ എന്നിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞ് മാറി കൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ കാത്തിരുന്ന ദിവസം വന്നു.ഇലക്ഷൻ ..... ഞാൻ ഇതുവരെ കേറി വോട്ട് ചെയ്തിട്ടില്ല അതിനു കാരണം നിങ്ങടെ ഉമ്മു ആണ്. എന്താണെന്നല്ലേ എനിക് ഒളുമായി കേറി വോട്ട് ചെയ്യണം .അതിനു വേണ്ടി ആണ്.അവന്മാർ എല്ലാവരും കേറി വോട്ട് ചെയ്തു.അപ്പോഴാണ് ഞാൻ ഓൾടെ കൂട്ടുകാർ നടന്ന് വരുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചത്.പക്ഷേ ഒലെ മാത്രം കൂടെ കണ്ടില്ല. ഇവളിത് എവിടെ പോയതാണോ.ഇലക്ഷൻ സമയം 11 മണി വരെ ആണ്.ഇപ്പൊ തന്നെ സമയം പത്ത് ആയി.കോളേജിലെ പകുതി മുക്കാൽ പേരും വോട്ട് ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് ആണ് ബിലാൽ കേറി വന്നത്. ഓൻ എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചിട്ട്.പോടാ എന്നും പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങി പോയി. "ഇർഫുക്കാ ഉമ്മു എവിടെ കണ്ടില്ലല്ലോ" "ഒലെ തന്നെയാ ഞാൻ വെയിറ്റ് ചെയ്തു കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നത്.അവള് എവിടെ?" "ഞങ്ങളോടാണോ ചോദിക്കുന്നെ. ഇർഫുക്കാടെ കൂടെ അല്ലായിരുന്നോ ഓൾ" "എന്റെ കൂടെയോ ഇന്ന് നേരം വെളുത്തിട്ട്‌ ഒലെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് കൂടി ഇല്ല." "കാക്കു എന്തുവാ ഇൗ പറയുന്നെ. ഓക്ക് രാവിലെ കാകുടെ ഫോണിൽ നിന്നും കോൾ വന്നിരുന്നു.അപ്പോ ഓൾ ഇങ്ങോട്ട് വന്നായിരുന്നല്ലോ" "അതിന് ഞാൻ ഒലെ വിളിച്ചില്ലല്ലോ." "പിന്നെ ഓൾ എങ്ങോട്ട് പോയതാ" "ഡാ ഇർഫു നിന്റെ ഫോണിൽ ഓട്ടോ റികോഡർ ഉള്ളത് അല്ലെ നീ ഒന്ന് നോക്കിക്കേ" ഞാൻ ഫോൺ സെർച്ച് ചെയ്തു വന്നപ്പോ ഉമ്മുടെ ഫോണിലേക്ക് പോയ ഒരു കോൾ കണ്ടത്. അത് കേട്ട് നോക്കിയപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത്.അത് ബിലാൽ ആയിരുന്നു എന്ന്. ഓൻ എന്തിനാ ഒലെ വിളിച്ചത്.അപ്പോ അവൻ എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കിയതിന് അർത്ഥം.എന്റെ ഉമ്മു..... "ഡാ ചെപ്പു വാടാ." "ഡാ ഇവിടാട ഓൾ. ഓക്ക് വല്ലോം പറ്റി കാണുമോ." "അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ലെട നീ പേടിക്കാതെ.ഓൻ ഒലെ ഒന്നും ചെയ്യില്ല" "അവൾക് എന്തെങ്കിലും പറ്റിയ ഞാൻ ഓനെ കൊന്ന് കളയും കണ്ടോ നീ.ഒരാൾക്ക് വന്നത് ഇതുവരെ മാറിയിട്ടില്ല .ഇനിയും ഓനെ വെച്ച് വാഴിക്കില്ല ഞാൻ" "എടാ അങ്ങനെ ഒന്നും കാണില്ല നീ വിഷമിക്കേണ്ട" പെട്ടന്നാണ് ഉമ്മുടേ ശബ്ദം കേട്ടത്.ഓൾടെ ശബ്ദം കേട്ട ഭാഗത്തേക്ക് ഞാൻ അറിയാതെ തന്നെ എന്റെ കാലുകൾ ചലിച്ചു.ഒപ്പം എന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞ് ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി.ഒലെ കണ്ട് വാരി പുണരാൻ എന്റെ ഹൃദയം കോധിച്ചു. അടച്ച് പൂട്ടിയാ പഴയ സ്പോർട്സ് റൂമിൽ നിന്നായിരുന്നു. ആ ശബ്ദം കേട്ടത്.അകത്ത് നിന്നും ആരുടെ ഒക്കെയോ പൊട്ടി ചിരികളും.പെട്ടന്ന് ആരോ എന്റെ പുറകിൽ നിന്നും എന്നെ ചവിട്ടി വീഴ്ത്തി. ****************************** ഒരുപാട് തവണ ഇർഫുക്കാടുത് ഞാൻ പറയാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും .അതിനുള്ള സാഹചര്യം ഒത്തു വന്നില്ല. ഇലക്ഷന്റ ഇടക് കാക്കുനേ വിഷമിപ്പിക്ക ന് തോന്നിയില്ല.അതുകൊണ്ടാണ് പറയാതിരുന്നത്. അങ്ങനെ ഇലക്ഷൻ ദിവസം എത്തി.രാവിലെ ഞാൻ ഉറക്കം എണീറ്റത് ഇർഫുക്കാടെ ഫോൺ കോൾ കേട്ടാണ്. "ഉമ്മു കുറച്ച് പണി ഉണ്ട് നീ ഇങ്ങോട്ട് വരുമോ പെട്ടന്ന്" "എന്ത് പറ്റി ഇർഫുക്കാ.എന്താ കാര്യം" "നീ ഇലക്ഷന്റെ ഒരു പേപ്പർ ഫിൽ ചെയ്തില്ലേ.അത് ശെരി ആയില്ല.എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ടെന്ന്.എനിക് ഇത് നോക്കിയിട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല.നീ ഒന്ന് പെട്ടന്ന് വാ" "ഇർഫുക്കാ ഇവർ ആരും എഴുന്നേറ്റില്ല.ഞാൻ എങ്ങനെ വരാനാ" "നീ ഒറ്റക് വാ പെട്ടന്ന്.അല്ലാതെ എനിക് ഇതിൽ പങ്ക്‌ എടുക്കാൻ പറ്റില്ല" "ഇർഫുക്കടേ സൗണ്ട് എന്താ മാറി ഇരിക്കുന്നത്" "ടെൻഷൻ കൂടിയത് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു ചെറിയ പനി ഉണ്ട്.അതിന്റെ ആയിരിക്കും." "ആണോ ഞാൻ ഇപ്പൊ വരാം" "ഓകെ ഉമ്മു" പെട്ടന്ന് തന്നെ ഒരുങ്ങി കോളേജിലേക്ക് പോയി.അവിടെ ചെന്നിട്ട് ആരെയും തന്നെ കണ്ടില്ല. പെട്ടന്നാണ് ആരോ എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ട് പോയത്.അവൻ എന്നെ വലിച്ചൊണ്ട് പോയത് പഴയ സ്പോർട്സ് റൂമിലേക്ക് ആയിരുന്നു. ഡോര് തുറന്നപ്പോ മുമ്പിൽ കണ്ടത് ബിലാലിനെ ആയിരുന്നു. ഓൻ പയ്യെ എന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു.എന്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ച്. "കാമുകനെ കാണാൻ ഓടി വന്നതാനല്ലെ. ഓൻ അല്ല ഓന്റെ ഫോൺ ഓൻ അറിയാതെ എടുത്ത് ഞാനാ വിളിച്ചത്." "എന്നെ വിട് എനിക് പോകണം" "അങ്ങനെ വിടാൻ ആണോ നിന്നെ ഇത്രേം കഷ്ടപ്പെട്ട് വിളിച്ചത്" അതും പറഞ്ഞ് ഓൻ എന്റെ സ്കാർഫ് ഊരി മാറ്റാൻ പോയി.അപ്പോ എന്റെ മനസ്സിൽ ആദ്യം ഓടി വന്നത് റാഫിക്കടെ വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു. *************** "ഉമ്മു നിന്നെ തട്ടം ഇട്ടാതെ ഞാൻ ഉൾപടെ ഏത് ആണനെങ്കിലും കാണാൻ പാടില്ല.നിന്നെ മഹർ ചാർത്തിയവനെ നീ അത് കാണിക്കാവു" "ശെരി എന്റെ പൊന്ന് ഇക്കായോ" ************** ഓനെ തളളി ഇട്ട് ഞാൻ പുറകിലേക്ക് മാറി.അപ്പോ തന്നെ അവിടെ കൂടി നിന്ന ഒരുത്തൻ എന്നെ ചുറ്റി പിടിച്ച്.ഒച്ച വെച്ചു എന്നല്ലാതെ ആരും അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നില്ല.ബിലാൽ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന്.എന്റെ ഉടുപ്പിന്റെ കയ് വലിച്ച് കീറി. ഓന്റെ കരണ കുറ്റി നോക്കി ഞാൻ ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചു.അവരുടെ ഇടയിൽ നിന്നും ഓടി രക്ഷപെടാൻ ഞാൻ ഡോറിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി. പെട്ടന്ന് തന്നെ ബിലാൽ എന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു എന്നെ പിടിച്ച് മാറ്റി പുറത്തേക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങി. "ഡാ നിങ്ങള് ഒലെ നന്നായി ഒന്ന് നോക്കിക്കോ.ഞാൻ ഓൾടെ മറ്റവനിട്ട്‌ പണിഞ്ഞിട്ട്‌ വരാം" ഓൻ അതും പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് പോയി.അവന്മാര് എല്ലാവരും എന്റെ ചുറ്റും ഓരോന്നും പറഞ്ഞ് നടക്കാൻ തുടങ്ങി . അതിൽ ഒരുത്തൻ എന്നെ പിടിച്ച് പുറകിലേക്ക് തള്ളി.എന്റെ തല ചെന്ന് തറയിൽ ഇടിച്ചു. അാഹ്‌......... തുടരും By nafiya navas അങ്ങനെ ഇലക്ഷൻ ദിവസം എത്തി.രാവിലെ ഞാൻ ഉറക്കം എണീറ്റത് ഇർഫുക്കാടെ ഫോൺ കോൾ കേട്ടാണ്. "ഉമ്മു കുറച്ച് പണി ഉണ്ട് നീ ഇങ്ങോട്ട് വരുമോ പെട്ടന്ന്" "എന്ത് പറ്റി ഇർഫുക്കാ.എന്താ കാര്യം" "നീ ഇലക്ഷന്റെ ഒരു പേപ്പർ ഫിൽ

*💞മിഴി*💞 *FULL PART* part 1 to 9 : https://sharechat.com/post/xlAj5K4 part : 10 : https://b.sharechat.com/1kTyDOikfU part : 11 : https://b.sharechat.com/gXHu1Iv6lU part : 12 https://b.sharechat.com/AHFKpE5EsU part :13 https://b.sharechat.com/YK3DhU7DxU